သမုိင္းစာမ်က္ႏွာထဲက ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္

Kyaw Swar Myint added 5 new photos.

သမုိင္းစာမ်က္ႏွာထဲက ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္
=============================
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီအေမွာင္က်ခ့ဲတ့ဲ ကာလမ်ားမွာ ရဟန္းရွင္လူ
ေက်ာင္းသား ျပည္သူအေပါင္းႏွင့္အတူ အာဏာရွင္ေတြ လက္ခ်က္နဲ႔ အစေဖ်ာက္ခံ
ခ့ဲၾကရာမွာ ထင္ရွားတ့ဲ ရွမ္းတိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ မိသားစုရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ေၾကကြဲထိတ္လန္႔ စြာနဲ႔ တိုင္းရင္းသားစည္းလုံးညီညြတ္ေရး
အတြက္ ထိခုိက္စရာ ျဖစ္ခ့ဲရပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဆုံး သမၼတႀကီး ျဖစ္ခ့ဲတ့ဲ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြား စပ္ေရႊသိုက္ဟာ
အာဏာသိမ္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ႕ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၏ အက်ဥ္းသားဘ၀နဲ႔ ေထာင္
တြင္း ၾကိဳးဆြဲခ်အဆုံးစီ၇င္သြားခ့ဲသလို အာဏာသိမ္းတ့ဲေန႔(၂.၃.၁၉၆၂)ေန႔ ေနအိမ္
မွာ ပထမဆုံးေသြးေျမက်ခ့ဲရတ့ဲ ေက်ာင္းသားျဖစ္သူဟာလည္း ဆယ္တန္းေျဖဆို
ေနတ့ဲ စပ္ေရႊသိုက္ရဲ႕သားငယ္ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေနာက္တဦးျဖစ္တ့ဲ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္သီေပါ ေစာ္ဘြား စ၀္ၾကာဆုိင္ႏွင့္ အင္ဂီ်
(မဟာေဒဝီ စဝ္သုစႏီ)ၵ တို႔ ၂ေယာက္ရဲ႕ ဇတ္လမ္းေလးက တကယ့္ကို ပံုျပင္ဆန္ ၿပီး ၾကည္နူးဖြယ္..ေၾကကြဲဖြယ္ေတြ အတိနဲ႕ပါ။

ေကာ္လိုရာဒို ျပည္နယ္ရဲ႕ ဒန္ဗာ ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ေလးက Colorado School of Mines မွာ ေက်ာင္းလာတက္ၾကတဲ့ အာရွတိုက္သား မိုင္းအင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသားေလးနဲ႕
exchange student အေနနဲ႕ ခဏ ေရာက္ေနတဲ့ ၾသစႀကီးယား နိုင္ငံသူေလး တို႕ ခ်စ္ခင္စံုမက္သြားၾကတဲ့ သာမာန္ အခ်စ္ဇတ္လမ္းေလး တခုပါပဲ။ဒီ အင္ဂ်င္နီယာ
ေက်ာင္းသားေလးဟာ အာရွတိုက္က ဘုရင္ငယ္ေလး တပါး ဆိုတာ ဘယ္သူမွ
မသိေစေအာင္ သူကိုယ္တိုင္က သို၀ွက္ထားခဲ့တယ္တဲ့။

ေကာ္လိုရာဒိုမွာ ပညာဆည္းပူးေနတံုး Colorado school of Mining က မိုင္းတူး
အင္ဂ်င္နီယာ ေက်ာင္းသား သီေပါေစာ္ဘြား စဝ္ၾကာဆိုင္နဲ႕ အင္ဂီ် ဖူးစာဆံုခဲ့ၾက
တယ္္။၁၉၅၃-ခုႏွစ္မွာ ေကာ္လိုရာဒိုရွိ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးအိမ္မွာပဲ လက္ထပ္ခဲ့ၾက
တယ္။သူတို႕ ၂ေယာက္ လက္ထပ္ၿပီးေတာ့ အင္ဂ်ီက..ေယာင္ေနာက္ဆံထံုးပါ
လိုက္လာခဲ့တယ္။

သူတို႕ သေဘာၤႀကီး ရန္ကုန္ ဆိပ္ကမ္းကို ကပ္ကာနီးလို႕ အလံေတြ ပု၀ါေတြ တရမ္းရမ္း..ဗံုေမာင္းသံ တညံညံ နဲ႕ ဆိပ္ကမ္းျပည့္ ႀကိဳေနၾကတဲ့ ရွမ္းလူမ်ိဳးေတြ
ကို ျမင္ေတာ့မွ…. “There is something I have to tell you, my dear.” လို႕ ေျပာလိုက္တဲ့..ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ စကားအဆံုးမွာ… သူမဘ၀ဟာ အရွင္လတ္လတ္
ကေနၿပီး.. မင္းသမီးတပါး ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီး တၿပိဳင္တည္းမွာပဲ ရွဳပ္ေထြးလာနိုင္မဲ့
သူ႕ အနာဂါတ္ကိုလည္း အာရံုရမိလိုက္တယ္လို႕.. အင္ဂီ်က လြမ္းဆြတ္ ထား
ပါတယ္။သီေပါသို႔ ေရာက္ရွိၿပီး လအတန္ၾကာတြင္ တရားဝင္ရိုးရာ လက္ထပ္အခမ္း
အနားကို က်င္းပခဲ့ၿပီး၊ ေဗဒင္နကၡတ္အရ မဟာေဒဝီ စဝ္သုစႏီၵ ဟူေသာ ရွမ္းအမည္
ကို ရရွိခဲ့တယ္္။

သူတို႕ ေမာင္ႏွံ သီေပါေဟာ္နန္းကို ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး..အဲဒီနယ္တခြင္မွာ ျပဳျပင္
ေၿပာင္းလဲ ေရးေတြ ျဖစ္လာ ေတာ့တယ္။စပ္ၾကာဆိုင္က..သူကိုယ္တိုင္ လူျဖစ္ခဲ့တဲ့
ေၿမရွင္ပေဒသရာဇ္ စနစ္ႀကီး ကို ေျပာင္းလဲဖို႕ ႀကိဳးစားရင္း.. သူ႕ရဲ႕ ရွမ္းအမ်ိဳးသား
ေတြကို ဒီမုိကေရစီ စနစ္ဆီ လမ္းခင္းေပးခဲ့တယ္။ေျမယာေတြ ကို ျပည္သူ႕ဆီ ျပန္
ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တယ္။သူသင္ခဲ့တဲ့ ပညာေတြနဲ႕..ဒီေဒသ ရဲ႕ အသက္
ေသြးေၾကာ..တြင္းထြက္ သယံဇာတေတြ ကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထုတ္ေဖာ္နိုင္ခဲ့
တယ္။ၾသစေၾတလ် နိုင္ငံက..ဘူမိေဗဒ ပညာရွင္ေတြ ငွားၿပီး တိုင္းတာ ရွာေဖြေရး
ေတြကို အေကာင္းဆံုးအဆင့္ နဲ႕လုပ္တယ္..။နိုင္ငံျခားက..မ်ိဳးစိတ္အသစ္ေတြ ၀ယ္
ယူၿပီး.. စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴေရးေတြကို..စက္မူ နည္းပညာေတြနဲ႕ ျမွင့္တင္ေပးခဲ့တယ္။

စဝ္သုစႏၵီသည္ အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္း ဗမာ၊ ရွမ္း ဘာသာစကားမ်ားကို သင္ယူ တတ္ေျမာက္လာခဲ့ျပီး မိမိကိုယ္ကို ရွမ္းလူမ်ိဳး တစ္ဦးအျဖစ္ စတင္ခံယူလာခဲ့ရံု
သာမက သီေပါေဒသခံမ်ားကလည္း သူမအား ရွမ္းလူမ်ိဳး မဟာေဒဝီ တစ္ဦး
အျဖစ္ လက္ခံလာၾကတယ္္။

ဒါ့အျပင္ စဝ္သုစႏၵီဟာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူနဲ႔ တြဲဖက္ကာ သီေပါေဒသ ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ ပါဝင္ကူညီခဲ့ၿပီး သားဖြားေဆးခန္းႏွင့္ ဗမာ၊ အဂၤလိပ္၊ ရွမ္းဘာသာ
သံုးမ်ိဳးျဖင့္ သင္ၾကားေသာ စာသင္ေက်ာင္းကိုတည္ေထာင္ရင္း ကိုယ္တိုင္လုပ္အား
ေပးခဲ့တယ္္။အင္ဂ်ီ ကိုယ္တိုင္လည္း စာသင္ေက်ာင္းေတြနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးက႑ ေတြကို
ကိုယ္ဖိ ရင္ဖိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ဗမာလံုျခည္နဲ႕ ဆံထံုးနဲ႕ ေနထုိင္ ဆင္ယင္ခဲ့တဲ့
အင္ဂ်ီ တျဖစ္လဲ သုစႏၵီမင္းသမီးကို အားလံုးက.. အေလးထား ေလးစားခင္မင္
ၾကတယ္။အဲဒီ ရပ္ရြာေတြမွာဆို.. သူတို႕ ေမာင္ႏွံပံုကို ဘုရားစင္မွာတင္ၿပီး ကိုးကြယ္
တာမ်ိဳးေတာင္ ရွိခဲ့တယ္တဲ့။

ဒါေပမဲ့.. ၁၉၆၂ ခု ႏွစ္ မတ္လ ရဲ႕ နိုင္ငံေရး မုန္တိုင္း ထဲမွာပဲ..ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လႊတ္ေတာ္
ညီလာခံ က အျပန္ ဘယ္မွာ ေပ်ာက္ဆံုး သြားမွန္း မသိတဲ့ သီေပါ ေစာ္ဘြား
စပ္ၾကာဆိုင္ ကို ယေန႕ထက္ထိ ဘယ္သူမွ ျပန္မေတြ႕ၾကရေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီ အခ်ိန္မွာ လူမမယ္ မာယာရီ ႏွင့္ ကိႏၷရီ အမည္ရွိ သမီးႏွစ္ဦး နဲ႕ က်န္ခဲ့တဲ့ အင္ဂ်ီ
ကို သီေပါ ေဟာ္မွာပဲ.. အေစာင့္အၾကပ္ ထူထပ္စြာ နဲ႕ အက်ယ္ခ်ဳပ္ ထားခဲ့တယ္။
ဘာကိုမွ မေၾကာက္တတ္ခဲ့တဲ့ အင္ဂ်ီ ကလည္း.. သူ႕ဆက္သြယ္နိုင္သမွ် အရာရွိ
စစ္အာဏာပိုင္ မွန္သမွ် ထံ လိုက္လံ စံုစမ္းခဲ့ေပမဲ့.. “I am writing this secretly.
I am being locked up in the army lockup at Ba Htoo Myo at Lawksawk…
Miss you all. Conditions here are not clean. Hope to see you soon.
Cheer up yourself! I am still OK. Love, Sao Kya Seng.” ဆိုတဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ
ေရာက္လာတဲ့. စာေလးတေစာင္က လြဲလို႕.. ဘာသဲလြန္စ မွ မရခဲ့ေတာ့ဘူး။

၂ ႏွစ္ေလာက္.. အားမေလွ်ာ့တမ္း စံုစမ္း ေနခဲ့ရင္းေနာက္ဆံုးမွာေတာ့. .သူ႕အတြက္ အႏၱရယ္ေတြ ၀ိုင္းေနတဲ့..တစိမ္းျပင္ျပင္ ျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္
ၾသစႀကီးယားသံရံုးရဲ႕ အကူအညီနဲ႕ သမီးေလး ၂ ေယာက္အတြက္ နိုင္ငံကူး
လတ္မွတ္ အတု လုပ္ၿပီး ျမန္မာနိင္ငံထဲက..ခိုးထြက္ ခဲ့ရတယ္။

သီေပါေစာ္ဘြားေစာ၀္ၾကာဆိုင္ဟာ.. ၁၉၆၂ခုႏွစ္ စစ္အာဏာ အသိမ္းမွာ တျခားေသာ
တိုးတက္ ထက္ျမတ္တဲ့ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ မ်ားနည္းတူ.. လက္စေဖ်ာက္ ခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ အင္ဂ်ီ တျဖစ္လဲ သုစႏၵီမင္းသမီးေလး ဟာသမီးငယ္ ႏွစ္ေယာက္
ႏွစ္အတူ ျမန္မာျပည္မွ ထြက္ခြါလာခဲ့ရတယ္္။

အလင္းေရာင္ ေပ်ာက္ကြယ္ရင္း..ေမွာင္စျပဳေနတဲ့ ဗမာျပည္ရဲ႕ ဖိႏွိပ္ကန္႕သတ္မူေတြကို
ကမၻာက သိေအာင္..ေနာက္..သူ႕ခင္ပြန္းစပ္ၾကာဆိုင္ ရဲ႕ သူ႕ေျမသူ႕ေရ အေပၚ တာ၀န္
ေက်ခဲ့ပံု.. နိုင္ငံေရး အျမင္က်ယ္ခဲ့ပံုေတြ..လူသားဆန္ခဲ့ပံုေတြကို မွတ္တင္းတင္ ရစ္ဖို႕
ပါလို႕ ဆိုထားပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ကို ၁၉၉၄ မွာ ဟာ၀ိုင္ယီတကၠသိုလ္ စာအုပ္တိုက္က..ပုံႏွိပ္ခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္
ရဲ႕ အတြင္းအဖံုးမွာ အေမရိကန္မွာ အေျခခ် ေနထိုင္ေနတဲ့.. စာေရးသူ -အျငိမ္းစား
ေက်ာင္းဆရာမ ႀကီး အင္ဂ်ီရဲ႕မဟာနဖူး ဆံထံုး ျမင့္ျမင့္ႀကီးနဲ႕ ဓါတ္ပံုကို ၾကက္သေရရွိ
စြာ ျမင္ရနိုင္ပါတယ္။ Burma lifeline ဆိုတဲ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းတခုကိုလည္း အင္ဂ်ီက မတည္ဖြဲ႕စည္းထားတယ္လို႕ သိရပါတယ္။

သတင္းဓါတ္ပုံ- Ko Lwin