ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ကို ဖတ္ရႈေလ့လာၾကေသာအခါ ... ဆိုး (ညစဥ္ခြန္အား)
သက္ေတာ္ (၁၂) ႏွစ္ မွ အႏွစ္ (၃၀) အတြင္း ၾကားကာလ (၁၈) ႏွစ္တြင္ ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္ ဘယ္မွာရွိေနသနည္း။ ထိုကာလ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ ဘ၀တစိတ္တပိုင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍
သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ (၁၈)ႏွစ္ ျပႆနာ
ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္
...
ခရစ္ယာန္ဘာသာဆိုတာ ဓမၼေဟာင္းကို အေျချပဳထားတာမို႔ အလြန္ေရွးက်တဲ့ ဘာသာလို႔
ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း တကယ့္ တကယ္ေတာ့ ခရစ္ေတာ္သာလွ်င္ ခရစ္ယာန္ဘာသာတရားကို
စတင္တည္ေထာင္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼေဟာင္း က်မ္းကာလဟာ ဂ်ဴးဘာသာ ကာလလို႔ ေျပာရင္
မမွားေလာက္ပါဘူး၊ ေလာကၾကီးစတင္ဖန္ဆင္းျခင္း ခံရျပီး ပထမလူသား အာဒံမွ
ခရစ္ေတာ္မေပၚေပါက္မွီကာလတိုင္ေ
ေအဒီ ၃၀
ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေယရႈခရစ္ေတာ္က မိမိဟာ ထာ၀ရဘုရားသခင္က ေစလႊတ္လိုက္တဲ့
ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေဟာေျပာ ေၾကျငာခဲ့ေပမဲ့ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး အမ်ားစုက
မယံုၾကည္ခဲ့ပါဘူး။ ခရစ္ေတာ္ကို ျငင္းပယ္ျပီး မိမိတို႔ ပေရာဖက္ေဟာခဲ့တဲ့
ကယ္တင္ရွင္ကို ဆက္လက္ေမွ်ာ္လင့္ေနတာမို႔ ဂ်ဴးဘာသာဟာ သီးသန္႔က်န္ရစ္ျပီး
ခရစ္ယာန္ဘာသာဟာ သီးျခားေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ေတာ္ေၾကာင့္လို႔ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ခရစ္ယာန္ေတြရဲ့ က်မ္းစာကေတာ့ ဂ်ဴးေတြရဲ့ က်မ္းစာျဖစ္တဲ့ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းကို
မိမိတို႔ရဲ့ က်မ္းရင္းတစ္ခုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျပီး ခရစ္ေတာ္ေပၚေပါက္လာျပီးတဲ့ေနာက္
ခရစ္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေရးထားတဲ့က်မ္းမ်ားကိုေတာ့ ဓမၼသစ္က်မ္းလို႔
သတ္မွတ္အသံုျပဳခဲ့ပါတယ္။
ခရစ္ေတာ္ဘယ္သူလဲ..
ကိုးကြယ္ရာ
ဘာသာတရားတို႔တြင္ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ရွိစျမဲပါ။ ကမာၻေပၚတါင္ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္တဲ့
ဘာသာၾကီးမ်ားစြာအနက္ ဗုဒၶဘာသာရဲ့ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ သိဒၶိတၱမင္းသားကို
BC567 မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာရဲ့ အေျခခံပုဂၢိဳလ္ ခရစ္ေတာ္ကို AD 2 မွာ
ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ အစၥလမ္ဘာသာကို ေဖၚထုတ္သူ မုဟမၼာဒ္ကိုေတာ့ AD 571 မွာ
ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာာကို ေဖၚထုတ္သူ ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဇာတိဇစ္ျမစ္ကို
ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ ေရာမမ်ားအုပ္စိုးရာ ပါလက္စတိုင္းေဒသကို
ျပန္သြားၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဘီစီ ၆၃ မွာ
ေဂ်ရုဆလင္ျမိဳ႔ဟာ ေရာမတို႔ လက္ေအာက္ကို က်ဆင္းခဲ့ရတယ္။ Augustus Caesar ဟာ ဘီစီ ၂၇
မွာ ေရာမအင္ပါယာရဲ့ ဧကရာဇ္ဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ယာကုပ္ရဲ့
သားအၾကီးဆံုးျဖစ္သူ ဧေသာအႏြယ္မွ ဆင္းသက္လာတဲ့ ေဟရုပ္ Herod ေဂ်ရုဆလင္ျမိဳ႔ရဲ့
ဘုရင္ခံျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေဟရုဒ္ဟာ အာျဗာဟံက
ဆင္းသက္လာတဲ့အမ်ိဳးအႏြယ္ျဖစ္ေ
ေယာသပ္နဲ႔ မာရိ
နွစ္ဦးစလံုးကို ဗက္သလီဟင္ျမိဳ႔မွာ ဖြားျမင္ခဲ့ပါတယ္။ ေစ့စပ္ခ်ိန္မွာ နာဇရက္မွာ
သူတို႔ရွိေနၾကျပီ။ ေယာသပ္ရဲ့ အသက္ေမြးလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ လက္သမားအလုပ္၊ ခရစ္ေတာ္ရဲ့
ဘ၀အစမွာပဲ ျပႆနာတစ္ခု ေတြ႔ရပါတယ္။ မာရိဟာ အပ်ိဳစင္ကေလးတစ္ေယာက္၊ ေယာသပ္နဲ႔လည္း
မရင္းႏွီးရပဲနဲ႔ ကိုယ္၀န္ရွိလာတယ္။ ထာ၀ရဘုရား၏ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္
သက္ေရာက္မႈျဖစ္တယ္။ မေမြးရေသးေသာသားကိုလည္း ေယရႈဟု အမည္မည့္ရျပန္သတဲ့။
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဟု
ေတြးစရာျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းဆရာ၊ ဘာသာေရးဆရာတို႔ အျပင္းအထန္ အျငင္းသန္ခဲ့ၾကရပါတယ္။
သို႔ေသာ္ တကယ္ပင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္္။ အပ်ိဳစင္ဘ၀ႏွင့္ ကိုယ္၀န္ကို လြယ္ကာ
အပ်ိဳးစင္ဘ၀ႏွင့္ပင္ ေယရႈကိုေမြးဖြားခဲ့တာပါ။ ေယရႈကို မာရိေမြးဖြားခဲ့တာပါ။
ေယရႈကိုေမြးဖြားျပီးသည့္တိုင္ေ
ဒီဘ၀ရဲ့ အစအဦးမွာ
ေယာသပ္နဲ႔ မာရိရ့ဲ သားဟုတ္မဟုတ္ ျပႆနာအပိုင္းအစကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ယံုၾကည္ဖို႔ရန္
ခက္ခဲျပီး အခ်ိဳ႔ေသာခရစ္ယာန္ဘာသာ ဆန္႔က်င္သူ Anti-christ မ်ားက
ေထာက္ျပေ၀ဖန္စရာျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ဆိုရင္ ပိုျပီးဆိုး၀ါးစြာ ေျပာဆိုေရးသာရင္း
မယ္ေတာ္မာရိကို ေစာ္ကားသလိုျဖစ္လာပါေသးတယ္။ စာေပလက္တံရွည္မ်ားနဲ႔ သိမ္းရိုက္တဲ့အခါ
ယံုၾကည္သူအခ်ိဳ႔ရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ရပါေသးတယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္
....
ကိုယ္၀န္အငွားလြယ္တဲ့အခါ မိန္မသားဟာ လင္ေယာကၤ်ာတစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ရင္းႏွီးဖို႔မလိုသလို သူမရဲ့ ဗီဇအေသြးအသားလည္း ပါ၀င္ဖို႔မလိုဘူး၊ သူက သားအိမ္ကို ေခတၱေပးထားရတာပဲ၊ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆက္ဆံမႈကင္းတဲ့ မိန္းကေလးဟာ အပ်ိဳစင္ပဲမဟုတ္လားဗ်ာ၊ ကမၻာေပၚမွာ သံ၀ါသမျပဳပဲ ပထမဆံုးကိုယ္၀န္အငွားလြယ္တဲ့ကိ
၁၂
ႏွစ္သားကာလအထိ ....
ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့
ငယ္စဥ္ဘ၀ကို ခရစ္၀င္က်မ္းေတြမွာ ျပည့္ျပည္စံုစံုဖတ္ရတဲ့အခါမွာ
အဲဒီေနာက္မွာ
...
သက္ေတာ္စဥ္ရဲ့
အခန္းက႑ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တဖန္ျပန္ေပၚလာတဲ့အခါ သက္ေတာ္ ၃၀
အရြယ္ရွိေနပါျပီ၊ ဒီၾကားထဲမွာ ၁၈ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ဆိတ္ျငိမ္ေသာႏွစ္ကာလ Silent Years
ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဓမၼသစ္က်မ္းမွာေတာ့ ...
ေယရႈသည္လည္း
အစဥ္အတိုင္းၾကီး၍ ပညာတိုးပြားလ်က္ ဘုရားသခင္ေရွ႔၊ လူေရွ႔မွာ မ်က္ႏ်ာရေတာ္မူ၏ (လုကာ
၂း၅၂) လို႔ ေဖၚျပထားပါတယ္။ အဂၤလိပ္ဘာသာအားျဖင့္ ...
"Jesus went back
with them to Nazareth, where he was obdient to them" 51.a
"Jesus grew both
in body and in wisdom, gaining favor with God and men." (52)
ဟုတ္ပါတယ္။ ၁၈
ႏွစ္ကာလမွာ ခရစ္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနသလဲ၊ ဘာျဖစ္ေနသလဲ၊ သို႔မဟုတ္ ဘယ္ကိုသြားေနသလဲ၊ H.E
Dana ၏ A Life of Christ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၈ တြင္
"This experience, however, brought no expression of arrogance of ogotism on the
parts of the boy Jesus. Here turned with Mary and Joseph to Nazareth subject to
them as in the past. Of his experience from that time to the beginning his
public ministry we know nothing in detail, but only in a general way that he led
a normal but pure and benevolent life. It is generally believed that Joseph died
in the early years of Jesus manhood and that Jesus then became
the head of the Nazareth household .. ဟုေဖာ္ျပထားပါသည္။
၀င္းေမာ္ဦးစာေပမွထုတ္ေ၀ခဲ့ဖူးေ
ပါေမကၡဂိုးရစ္ခ္က
...
ခရစ္ေတာ္
ကိုယ္တိုင္ ေဟျဗဲဘာသာနဲ႔ ေရးထားတဲ့ မွတ္စုကို ရရွိခဲျပီး ၁၉၂၅ ခုႏွစ္က
ခရစ္ေတာ္မသိေသးေသာ သြန္သင္ေဟာေျပာခ်က္မ်ား ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ခဲ့သတဲ့၊
ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ၁၈ ႏွစ္ကာလ သက္ေသခံခ်က္ေတြကို စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္မွာ
ခရစ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လက္ေရးနဲ႔ ေရးသားခဲ့တာလို႔ ဆိုပါတယ္။
အဲသလို
စာေရးသားထုတ္ေ၀မႈေတြနဲ႔အတူ ေဟာေျပာသြန္သင္မႈေတြေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ သက္ေတာ္စဥ္ဟာ
ပိုျပီးရႈပ္ေထြးေနာက္က်ိ လာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါ ေရာမလူမ်ိဳး ဘုရင္ခံ ပြန္တီယပ္စ္
ပစ္ေလးရဲ့ စာတမ္းဆိုျပီး ကိုးကားမႈလုပ္ျပီး ေရးသားထုတ္ေ၀မႈေတြေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ရဲ့
Silent Year ဟာ ပေဟဋိဆန္လာပါတယ္။ The Unknown Life of Christ ဆိုတဲ့
စာအုပ္တစ္အုပ္အတြက္နဲ႔ ယံုၾကည္မႈေရးရာမွာ အေတာ္ကေလး ကေသာင္းကနင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ကေလာင္ကို ပြဲဆူဖို႔ သက္သက္အသံုးျပဳတဲ့အခါ
အလြန္စိတ္ပ်က္စရာျဖစ္လာပါတယ္။ ေၾကာင္းက်ိဳးမခိုင္လံုပဲ ေရးသားခ်က္ေတြေၾကာင့္
အေပၚယံရွပ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဟုတ္တုတ္တုတ္ပါပဲ။
(၁၈)
ႏွစ္ကာလအပိုင္းအစ...
ဒီမွာ သက္ေတာ္စဥ္
ေဖာ္ျပျခင္းရဲ့ အားနည္းမႈတစ္ခုကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ရွင္လုကာဟာ
ခရစ္၀င္က်မ္းေရးသူေတြထဲမွာ ပညာအတတ္ဆံုး၊ အေသးစိတ္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။
ေရးခ်က္ေတြ သိပ္ေကာင္းတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခန္းၾကီး ၂ နဲ႔ ၃
အၾကားမွာေတာ့ (၁၈)ႏွစ္ ကာလကို တိတိက်က်ျဖက္ေတာက္ထားပါတယ္။
ရွင္လုကာ St. Luke
ဟာ ဒီခရစ္၀င္က်မ္းကို အၾကားနဲ႔တင္ေရးတာမဟုတ္ဘူး၊ The Great Physician
ဆိုတဲ့စာအုပ္မွာ လုကာန ရဲ့ အေၾကာင္းကို ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ သုေတသနျပဳခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ
လုကာန ဟာ မယ္ေတာ္မာရိကို ေတြ႔ဆံုျပီး (ဗ်ဴး) ျပီးမွ ဒီခရစ္၀င္က်မ္းကို ေရးေၾကာင္း၊
ေတြ႔ဆံုတဲ့ေနရာ၊ ေမးခြန္းတခ်ိဳ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မွတ္တမ္းေတြရွိခဲ့သတဲ့၊ လုကာန ဟာ
ခရစ္ေတာ္ရဲ့ Silent Year ကို မေမးပဲ မေနပါဘူး၊ မာရိကလည္း မေျပာပဲ မေနပါဘူး၊
သို႔ေသာ္ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီအေၾကာင္းအရာကို ခရစ္၀င္က်မ္းထဲ ထည့္မေရးခဲ့တာလဲ၊
ေရးရဲ့သားနဲ႔ ဓမၼသစ္က်မ္းစာကို သိဂၤါယနာတင္သူေတြက အက္ဒစ္ Edit ဆန္ဆန္
တည္းျဖက္လိုက္တာလား။ မဟုတ္ဘူး။ လုကာနကိုက မေရးခဲ့တာ္။
အားစမ္းဖို႔ေနရာ
...
သူ မေရးခဲ့တာျပႆနာမဟုတ္ဘူး၊ (၁၈)ႏွစ္ကာလကို ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းတည္းနဲ႔ သူက ပိုင္းျဖက္သြားခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ဆန္႔က်င္သူေတြက ဒီေနရာကို အားစမ္းျပီး ျဖိဳဖို႔ ပစ္မွတ္ျဖစ္လာတယ္။ စာအုပ္စာေပေတြ ေရးသားထုတ္ေ၀ တိုက္ခိုက္လာတယ္။ ဒါကို ဖတ္မိတဲ့ အခ်ိဳ႔ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ ရင္ထဲမွာ ခံစာၾကရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အယ္ဒီတာလုပ္ေနတဲ့ဆီကို စာအခ်ိဳ႔ေရာက္လာတယ္။ ဒီျပႆနာနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ ေမးျမန္းၾကတယ္။ ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ကိုယ္လုပ္ႏိုင္သေလာက္ပဲ ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာက ရွိေနျပန္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္မိပါတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္း ႏုနယ္သူအတြက္ေတာ့ လဲျပဳိေလာက္ပါတယ္။ ေအာက္ပါဥပမာကေလးမ်ားကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။
ေမး။ ။ ဘယ္အရြယ္မွာ ခရစ္ေတာ္ဟာ ေရဟူဒီေက်ာင္းက ေပ်က္ကြယ္သြားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ခရစ္ေတာ္ဟာ (၁၂) ႏွစ္အရြယ္မွာ ရဟူဒီလူမ်ိဳးေတြရဲ့ ဘုရားေက်ာင္းမွ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ။ ခရစ္ေတာ္ဟာ ဘယ္အရြယ္ကစျပီး တရားေဟာခဲ့သလဲ။
ေျဖ။ ။ သက္ေတာ္ ၃၀က စတင္ေဟာခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ။ ဒါျဖင့္ အသက္ (၁၂)ႏွစ္က အသက္(၃၀)အထိ (၁၈)ႏွစ္လံုးလံုး ခရစ္ေတာ္ဟာ ဘယ္သြားေနပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ သူ႔ရဲ့ ေမြးစားဖခင္ ရွင္ေယသပ္နဲပ အတူတကြ ေနထိုင္လ်က္ရွိပါတယ္။
ေမး။ ။ အဖိုတန္ (၁၈)ႏွစ္ လံုးလံုး ခရစ္ေတာ္ဘာမ်ားလုပ္နပါသလဲ။
တိဗက္ကို သြားမသြား ....
ပါေမာကၡဂိုးရစ္ခ္က ေယရႈခရစ္ေတာ္ဟာ သက္ေတာ္ (၁၂)ႏွစ္မွ (၃၀)ႏွစ္အတြင္း တိဗက္ျပည္ကိုသြားျပီ ဘာသာတစ္ခုကို ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
R.W.F Wootoon ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ Christian Worship စာအုပ္မွာ "But we do not know of any other visit in the first 30 years of His life (Pg-41)" လို႔ ေဖၚျပထားပါတယ္။
တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေအဒီ-၃၀ ခုႏွစ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ခရီးလမ္းပန္းဟာ ခက္ခဲလွပါတယ္။ တိဗက္နဲ႔ ပါလက္စတိုင္းဟာ မိုင္ေပါင္း ၄၀၀၀ မက ကြာေ၀းမယ္။ ေျခက်င္ခရီးကို (ဂိုးရစ္ခ္ရဲ့ အဆိုအရ ေလးလၾကာ ခရီးႏွင္ျပီး) သြားတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္စရာမရွိပါဘူး။ သူဘာအတြက္ သြားသလဲဆိုတာကလည္း ရွိေသးတယ္။ ဘာသာတရားတစ္ခုကို သြားေရာက္ဆည္းပူးတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂိုးရစ္ခ္ရဲ့ ျပႆနာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာသာတရားဟာ တိဗက္ကို မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာ မသိတဲ့ျပႆနာပဲ။ သမိုင္းက်မ္းအဆူဆူအရ ေယရႈခရစ္ေတာ္ သြားေရာက္ေလ့လာတဲ့ ဘာသာတရားဟာ တိဗက္ကို (A.D 645-650) ေလာက္မွ ေရာက္တာပါ။ ေယရႈခရစ္ေတာ္သြားခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ A.D (14-32) ကေတာ့ အဲဒီမွာ ဒီဘာသာတရားကို မျပန္႔ပြားေသးတာပါပဲ။ ရိုးရိုးစဥ္းစားရင္ကို အေျဖေပၚပါတယ္။ ဘာသာတရားကို မသင္ၾကား မေလ့လာခဲ့ပါဘူး။
Image: http://en.wikipedia.org/wiki/
ေနာက္တခုက ခရီးသြားမသြား ။
မႆဲ ၂း၂၃ မွာ ခရစ္ေတာ္ကို နာဇရက္လူဟု ေခၚၾကလတၱံဟူေသာ ပေရာဖက္တို႔၏ ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ နာဇရက္အမည္ရွိေသာ ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္၍ အျမဲေနေလ၏။
လု ၄း၁၆ တြင္မူ ၾကီးပြားေတာ္မူရာ နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ေတာ္မူလွ်င္ ....
စသည့္ ခရစ္၀င္က်မ္းပါ စကားမ်ားသည္ ခရစ္ေတာ္ အဘယ္မွမသြားေၾကာင္းကို ေဖၚျပထားပါတယ္။ Rev.. သိမ္းအုပ္ဆရာကမူ ခရစ္ေတာ္ သြားခဲ့ရင္ မွတ္တမ္းရွိရမယ္၊ အနည္းဆံုး ဂ်ဴးသမိုင္းမွာ ပါကိုပါရမယ္ ဟု ဆိုပါတယ္။
ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္ ...
နာဇရက္ျမိဳ႔မွာ (၁၈) ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ခရစ္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနသနည္း။ ဤေမးခြန္းမွာလည္း စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ပါတယ္။ Rev .သိမ္းအုပ္ ၏ (၁၈)ႏွစ္ ျပႆနာစာေစာင္ကေလးတြင္မူ (၁၈)ႏွစ္ကာလ သူဘာလုပ္ေနသည္ကို ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ Customary View မွ တင္ျပ Point out လုပ္ပါတယ္။
မာကု ၆း၃ မွာ သူသည္ လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ၊ မာရိ၏သားမဟုတ္ေလာ။ ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ရွိမုန္ ... တို႔၏ အစ္ကိုမဟုတ္ေလာ ဟု ေဖၚျပထားပါတယ္။ အခ်က္မ်ားမွ ..
ေယရႈသည္ လက္သမားသားျဖစ္သည္။ ယုဒထံုးစံ၌ သားသမီးတို႔တြင္ အၾကီးဆံုးေသာသားသည္ မိမိ၀ါသနာပါရ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေရြးခ်ယ္၍မျပဳရ၊ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖခင္၏ လုပ္ငန္းကို ၀ိုင္းကူလုပ္ကိုင္ သက္ေမြးရသည္။ က်န္သားသမီးမ်ားက မိမိစိတ္ၾကိဳက္ ႏွစ္သက္ရာ၊၀ါသနာပါရာတို႔ကို လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရၾကသည္ကိ
ေကာက္ႏုတ္၍ (၁၈)ႏွစ္ကာလသည္ ခရစ္ေတာ္ နာဇရက္ျမိဳ႔မွာပဲ လက္သမားလုပ္ေနေၾကာင္း သက္ေသထူခဲ့ပါတယ္။ H.E Dana က ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ ဖခင္ ေယာသပ္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသျဖင့္ မိခင္၊မုဆိုးမႏွင့္ ညီ၊ညီမငယ္တို႔အား (၁၈)ႏွစ္တိတိ လုပ္ကိုငေကြ်းေမြးျပဳစုခဲ့ေၾကာ
အကယ္၍ထိုအခ်ိန္တြင္ တိဗက္သို႔ ေယရႈခရစ္ေတာ္ေရာက္ေနပါက မုဆိုးမမိခင္အိုႏွင့္ ညီ၊ညီမငယ္မ်ားစြာတုိ႔ ဘယ္လိုမ်ား ၀ေအာင္စား၍၊ လွေအာင္ေနပါ့မလဲ၊ မိမိ မိသားစုအတြက္ အလ်င္ျငိမ္းေအးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကို မယံုႏိုင္စရာမရွိပါ။
ခရစ္ေတာ္၏မွတ္တမ္းဟုတ္မဟုတ္...
တကယ္ေတာ့ ခရစ္ေတာ္ တိဗက္ကို မသြားပါဘူးဆိုတာနဲ႔ ျပီးျပတ္ပါျပီ၊ သို႔ေသာ္ စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေပၚမွာ (၁၈)ႏွစ္အတြင္း အေတြ႔အၾကံဳကို သက္ေသခံထားတယ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္၊ ေဟျဗဲဘာသာနဲ႔ ေရးတဲ့မွတ္စု၊ ၁၉၂၅ခုႏွစ္မွာ ဂိုးရစ္ခ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ထုတ္ေ၀ခဲ့တယ္ဆိုပဲ။ စာအုပ္ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မျမင္ဖူးပါဘူး၊ ရွိတယ္ဆိုတာပဲ ၾကားဖူးတာပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီအေၾကာင္းဟာ မမွန္ႏိုင္ဘူးခင္ဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာရြက္မွ မေပၚေသးပဲကိုး၊ စာရြက္၁၀၀ကို (AD-30) ေလာက္မွာ ဘယ္ကိုသြားရွာမလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ စာက်က္တဲ့အခါ အလြန္ေအာ္က်က္တတ္တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူက်က္တဲ့ဆယ္တန္းစာတစ္ပိုဒ္မွာ
"Paper was invented in China at the begining of the second century A.D" တဲ့၊ တကယ္ေတာ့ ဂိုးရစ္ခ္ဟာ ပါေမာကၡတစ္ဦးလို႔ ဆိုတယ္။ ဘယ္လိုပါေမကၡမ်ိဳးလဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိတာအမွန္ပါပဲ ...
မွားေနတာေတြ ...
တစ္ခါတစ္ခါလည္း ဒီျပႆနာေတြက အသံက်ယ္လာတတ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အဆံမပါပါဘူး၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ပိုင္းျခားစီစစ္ရင္ ျပီးေပ်ာက္သြားတာပါပဲ။ မွားေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီးပါ။ သို႔ေသာ္ ဒါေတြဟာ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဘ၀အစိတ္အပိုင္းေတြကို ေရညွိတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားခ်က္ကေလးမ်ားပဲ ..လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ထစ္ခ်ဳန္းတဲ့ မိုးၾကိဳးသံကေလးမ်ားပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ...
အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကေတာ့ သမၼာက်မ္းထဲမွာ ပါျပီးသားပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာေစ့ေစ့ငွငွ ဖတ္ရႈရင္ ျပီးျပည့္စံုေအာင္ သိႏိုင္မွာပါ။ သမၼာက်မ္းစာဟာ ျပီးျပည့္စံုတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဆိုတာကိုပဲ ယံုၾကည္ရပါလိမ့္မယ္။ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ မပိုစြန္းသလို၊ တစ္ပုဒ္တစ္ေလမွ မလိုလြန္းဘူး ဆိုတာကိုလည္း စိတ္ႏွလံုးမွတ္က်ံဳးရပါလိမ့္မယ္
ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ (၁၈)ႏွစ္ကာလကို ညိဳေသာင္းဆိုတဲ့ စာေရးဆရာ (ဘာသာတရားမ်ားစြာကို သုေတသနျပဳသူ) က .. "ေယရႈသည္ ဖခင္ေယာသပ္ကဲ့သို႔ လက္သမားလုပ္၍ ေနထိုင္ခဲ့သည္မွာ အသက္၃၀တိုင္ေအာင္ ၾကာေညာင္းခဲ့ေလသည္" .. ဟုေရးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္သူေတြအေနနဲ႔ေကာ ဘယ္လိုေျပာမလဲ၊
သူ မေရးခဲ့တာျပႆနာမဟုတ္ဘူး၊ (၁၈)ႏွစ္ကာလကို ၀ါက်တစ္ေၾကာင္းတည္းနဲ႔ သူက ပိုင္းျဖက္သြားခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို ဆန္႔က်င္သူေတြက ဒီေနရာကို အားစမ္းျပီး ျဖိဳဖို႔ ပစ္မွတ္ျဖစ္လာတယ္။ စာအုပ္စာေပေတြ ေရးသားထုတ္ေ၀ တိုက္ခိုက္လာတယ္။ ဒါကို ဖတ္မိတဲ့ အခ်ိဳ႔ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ ရင္ထဲမွာ ခံစာၾကရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အယ္ဒီတာလုပ္ေနတဲ့ဆီကို စာအခ်ိဳ႔ေရာက္လာတယ္။ ဒီျပႆနာနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ ေမးျမန္းၾကတယ္။ ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း ကိုယ္လုပ္ႏိုင္သေလာက္ပဲ ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာက ရွိေနျပန္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္မိပါတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္း ႏုနယ္သူအတြက္ေတာ့ လဲျပဳိေလာက္ပါတယ္။ ေအာက္ပါဥပမာကေလးမ်ားကို ဖတ္ၾကည့္ပါ။
ေမး။ ။ ဘယ္အရြယ္မွာ ခရစ္ေတာ္ဟာ ေရဟူဒီေက်ာင္းက ေပ်က္ကြယ္သြားပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ ခရစ္ေတာ္ဟာ (၁၂) ႏွစ္အရြယ္မွာ ရဟူဒီလူမ်ိဳးေတြရဲ့ ဘုရားေက်ာင္းမွ ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ။ ခရစ္ေတာ္ဟာ ဘယ္အရြယ္ကစျပီး တရားေဟာခဲ့သလဲ။
ေျဖ။ ။ သက္ေတာ္ ၃၀က စတင္ေဟာခဲ့ပါတယ္။
ေမး။ ။ ဒါျဖင့္ အသက္ (၁၂)ႏွစ္က အသက္(၃၀)အထိ (၁၈)ႏွစ္လံုးလံုး ခရစ္ေတာ္ဟာ ဘယ္သြားေနပါသလဲ။
ေျဖ။ ။ သူ႔ရဲ့ ေမြးစားဖခင္ ရွင္ေယသပ္နဲပ အတူတကြ ေနထိုင္လ်က္ရွိပါတယ္။
ေမး။ ။ အဖိုတန္ (၁၈)ႏွစ္ လံုးလံုး ခရစ္ေတာ္ဘာမ်ားလုပ္နပါသလဲ။
တိဗက္ကို သြားမသြား ....
ပါေမာကၡဂိုးရစ္ခ္က ေယရႈခရစ္ေတာ္ဟာ သက္ေတာ္ (၁၂)ႏွစ္မွ (၃၀)ႏွစ္အတြင္း တိဗက္ျပည္ကိုသြားျပီ ဘာသာတစ္ခုကို ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
R.W.F Wootoon ကေတာ့ သူ႔ရဲ့ Christian Worship စာအုပ္မွာ "But we do not know of any other visit in the first 30 years of His life (Pg-41)" လို႔ ေဖၚျပထားပါတယ္။
တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေအဒီ-၃၀ ခုႏွစ္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ခရီးလမ္းပန္းဟာ ခက္ခဲလွပါတယ္။ တိဗက္နဲ႔ ပါလက္စတိုင္းဟာ မိုင္ေပါင္း ၄၀၀၀ မက ကြာေ၀းမယ္။ ေျခက်င္ခရီးကို (ဂိုးရစ္ခ္ရဲ့ အဆိုအရ ေလးလၾကာ ခရီးႏွင္ျပီး) သြားတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္စရာမရွိပါဘူး။ သူဘာအတြက္ သြားသလဲဆိုတာကလည္း ရွိေသးတယ္။ ဘာသာတရားတစ္ခုကို သြားေရာက္ဆည္းပူးတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂိုးရစ္ခ္ရဲ့ ျပႆနာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာသာတရားဟာ တိဗက္ကို မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာ မသိတဲ့ျပႆနာပဲ။ သမိုင္းက်မ္းအဆူဆူအရ ေယရႈခရစ္ေတာ္ သြားေရာက္ေလ့လာတဲ့ ဘာသာတရားဟာ တိဗက္ကို (A.D 645-650) ေလာက္မွ ေရာက္တာပါ။ ေယရႈခရစ္ေတာ္သြားခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ A.D (14-32) ကေတာ့ အဲဒီမွာ ဒီဘာသာတရားကို မျပန္႔ပြားေသးတာပါပဲ။ ရိုးရိုးစဥ္းစားရင္ကို အေျဖေပၚပါတယ္။ ဘာသာတရားကို မသင္ၾကား မေလ့လာခဲ့ပါဘူး။
Image: http://en.wikipedia.org/wiki/
ေနာက္တခုက ခရီးသြားမသြား ။
မႆဲ ၂း၂၃ မွာ ခရစ္ေတာ္ကို နာဇရက္လူဟု ေခၚၾကလတၱံဟူေသာ ပေရာဖက္တို႔၏ ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ နာဇရက္အမည္ရွိေသာ ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္၍ အျမဲေနေလ၏။
လု ၄း၁၆ တြင္မူ ၾကီးပြားေတာ္မူရာ နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ေတာ္မူလွ်င္ ....
စသည့္ ခရစ္၀င္က်မ္းပါ စကားမ်ားသည္ ခရစ္ေတာ္ အဘယ္မွမသြားေၾကာင္းကို ေဖၚျပထားပါတယ္။ Rev.. သိမ္းအုပ္ဆရာကမူ ခရစ္ေတာ္ သြားခဲ့ရင္ မွတ္တမ္းရွိရမယ္၊ အနည္းဆံုး ဂ်ဴးသမိုင္းမွာ ပါကိုပါရမယ္ ဟု ဆိုပါတယ္။
ဘာလုပ္ေနပါလိမ့္ ...
နာဇရက္ျမိဳ႔မွာ (၁၈) ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ခရစ္ေတာ္ ဘာလုပ္ေနသနည္း။ ဤေမးခြန္းမွာလည္း စိတ္၀င္စားစရာျဖစ္ပါတယ္။ Rev .သိမ္းအုပ္ ၏ (၁၈)ႏွစ္ ျပႆနာစာေစာင္ကေလးတြင္မူ (၁၈)ႏွစ္ကာလ သူဘာလုပ္ေနသည္ကို ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ Customary View မွ တင္ျပ Point out လုပ္ပါတယ္။
မာကု ၆း၃ မွာ သူသည္ လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ၊ မာရိ၏သားမဟုတ္ေလာ။ ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ရွိမုန္ ... တို႔၏ အစ္ကိုမဟုတ္ေလာ ဟု ေဖၚျပထားပါတယ္။ အခ်က္မ်ားမွ ..
ေယရႈသည္ လက္သမားသားျဖစ္သည္။ ယုဒထံုးစံ၌ သားသမီးတို႔တြင္ အၾကီးဆံုးေသာသားသည္ မိမိ၀ါသနာပါရ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေရြးခ်ယ္၍မျပဳရ၊ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖခင္၏ လုပ္ငန္းကို ၀ိုင္းကူလုပ္ကိုင္ သက္ေမြးရသည္။ က်န္သားသမီးမ်ားက မိမိစိတ္ၾကိဳက္ ႏွစ္သက္ရာ၊၀ါသနာပါရာတို႔ကို လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရၾကသည္ကိ
ေကာက္ႏုတ္၍ (၁၈)ႏွစ္ကာလသည္ ခရစ္ေတာ္ နာဇရက္ျမိဳ႔မွာပဲ လက္သမားလုပ္ေနေၾကာင္း သက္ေသထူခဲ့ပါတယ္။ H.E Dana က ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ ဖခင္ ေယာသပ္သည္ ငယ္ရြယ္စဥ္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသျဖင့္ မိခင္၊မုဆိုးမႏွင့္ ညီ၊ညီမငယ္တို႔အား (၁၈)ႏွစ္တိတိ လုပ္ကိုငေကြ်းေမြးျပဳစုခဲ့ေၾကာ
အကယ္၍ထိုအခ်ိန္တြင္ တိဗက္သို႔ ေယရႈခရစ္ေတာ္ေရာက္ေနပါက မုဆိုးမမိခင္အိုႏွင့္ ညီ၊ညီမငယ္မ်ားစြာတုိ႔ ဘယ္လိုမ်ား ၀ေအာင္စား၍၊ လွေအာင္ေနပါ့မလဲ၊ မိမိ မိသားစုအတြက္ အလ်င္ျငိမ္းေအးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကို မယံုႏိုင္စရာမရွိပါ။
ခရစ္ေတာ္၏မွတ္တမ္းဟုတ္မဟုတ္...
တကယ္ေတာ့ ခရစ္ေတာ္ တိဗက္ကို မသြားပါဘူးဆိုတာနဲ႔ ျပီးျပတ္ပါျပီ၊ သို႔ေသာ္ စာရြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေပၚမွာ (၁၈)ႏွစ္အတြင္း အေတြ႔အၾကံဳကို သက္ေသခံထားတယ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္၊ ေဟျဗဲဘာသာနဲ႔ ေရးတဲ့မွတ္စု၊ ၁၉၂၅ခုႏွစ္မွာ ဂိုးရစ္ခ္ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က ထုတ္ေ၀ခဲ့တယ္ဆိုပဲ။ စာအုပ္ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္မျမင္ဖူးပါဘူး၊ ရွိတယ္ဆိုတာပဲ ၾကားဖူးတာပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီအေၾကာင္းဟာ မမွန္ႏိုင္ဘူးခင္ဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စာရြက္မွ မေပၚေသးပဲကိုး၊ စာရြက္၁၀၀ကို (AD-30) ေလာက္မွာ ဘယ္ကိုသြားရွာမလဲ။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ စာက်က္တဲ့အခါ အလြန္ေအာ္က်က္တတ္တယ္။ တစ္ေန႔မွာ သူက်က္တဲ့ဆယ္တန္းစာတစ္ပိုဒ္မွာ
"Paper was invented in China at the begining of the second century A.D" တဲ့၊ တကယ္ေတာ့ ဂိုးရစ္ခ္ဟာ ပါေမာကၡတစ္ဦးလို႔ ဆိုတယ္။ ဘယ္လိုပါေမကၡမ်ိဳးလဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိတာအမွန္ပါပဲ ...
မွားေနတာေတြ ...
တစ္ခါတစ္ခါလည္း ဒီျပႆနာေတြက အသံက်ယ္လာတတ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အဆံမပါပါဘူး၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ပိုင္းျခားစီစစ္ရင္ ျပီးေပ်ာက္သြားတာပါပဲ။ မွားေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြ အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီးပါ။ သို႔ေသာ္ ဒါေတြဟာ ခရစ္ေတာ္ရဲ့ ဘ၀အစိတ္အပိုင္းေတြကို ေရညွိတက္ေအာင္ ၾကိဳးစားခ်က္ကေလးမ်ားပဲ ..လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ထစ္ခ်ဳန္းတဲ့ မိုးၾကိဳးသံကေလးမ်ားပါပဲ။
တကယ္ေတာ့ ...
အျဖစ္အပ်က္အမွန္ကေတာ့ သမၼာက်မ္းထဲမွာ ပါျပီးသားပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာေစ့ေစ့ငွငွ ဖတ္ရႈရင္ ျပီးျပည့္စံုေအာင္ သိႏိုင္မွာပါ။ သမၼာက်မ္းစာဟာ ျပီးျပည့္စံုတဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ဆိုတာကိုပဲ ယံုၾကည္ရပါလိမ့္မယ္။ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ မပိုစြန္းသလို၊ တစ္ပုဒ္တစ္ေလမွ မလိုလြန္းဘူး ဆိုတာကိုလည္း စိတ္ႏွလံုးမွတ္က်ံဳးရပါလိမ့္မယ္
ေယရႈခရစ္ေတာ္ရဲ့ (၁၈)ႏွစ္ကာလကို ညိဳေသာင္းဆိုတဲ့ စာေရးဆရာ (ဘာသာတရားမ်ားစြာကို သုေတသနျပဳသူ) က .. "ေယရႈသည္ ဖခင္ေယာသပ္ကဲ့သို႔ လက္သမားလုပ္၍ ေနထိုင္ခဲ့သည္မွာ အသက္၃၀တိုင္ေအာင္ ၾကာေညာင္းခဲ့ေလသည္" .. ဟုေရးခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္သူေတြအေနနဲ႔ေကာ ဘယ္လိုေျပာမလဲ၊
က်မ္းစာထဲကအတိုင္းပဲေပါ့။
က်မ္းကိုးစာရင္း
1. Christian News from Isreal Vol.1 No.(34), 1878
2. Wy of Salvation Booklet.
3. A Life of Christ (H.H Darna) 1966.
4. Christian Worship (R.W.F. Wottom)
5. ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ (သန္လ်င္ေဖသြင္)
6. Buddhism (Kenneth W. Morgan)
7. ျပႆနာမ်ား
8. သမၼာက်မ္းစာ (ယုဒႆန္)
9. ကမၻာကို ခ်ဳပ္ကိုင္မည့္သူ (ေဌးလႈိင္)
10. ကယ္တင္ရွင္ ေယရႈခရစ္ေတာ္ (ႏွစ္ျခင္းသာသနာစာေပ)
11. ဘာသာၾကီးေလးခုအႏွစ္သာရမ်ား (ညိဳေသာင္း)
MURANN မွတ္ခ်က္။ 2008 တြင္ထုတ္ေ၀ေသာ ထစ္ခ်ဳန္းေသာမိုၾကိဳးသံ စာအုပ္မွတဆင့္ေဖၚျပပါသည္။ ဆရာဆိုး၊ ၈၉၃(ခ)၊ ည/၁၁ရပ္ကြက္၊ ဘုရင့္ေနာင္လမ္းသြယ္(၃)၊ ေရႊျပည္သူျမိဳ႔နယ္၊ ရန္ကုန္တိုင္း cwhsoe@gmail.com
1. Christian News from Isreal Vol.1 No.(34), 1878
2. Wy of Salvation Booklet.
3. A Life of Christ (H.H Darna) 1966.
4. Christian Worship (R.W.F. Wottom)
5. ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ (သန္လ်င္ေဖသြင္)
6. Buddhism (Kenneth W. Morgan)
7. ျပႆနာမ်ား
8. သမၼာက်မ္းစာ (ယုဒႆန္)
9. ကမၻာကို ခ်ဳပ္ကိုင္မည့္သူ (ေဌးလႈိင္)
10. ကယ္တင္ရွင္ ေယရႈခရစ္ေတာ္ (ႏွစ္ျခင္းသာသနာစာေပ)
11. ဘာသာၾကီးေလးခုအႏွစ္သာရမ်ား (ညိဳေသာင္း)
MURANN မွတ္ခ်က္။ 2008 တြင္ထုတ္ေ၀ေသာ ထစ္ခ်ဳန္းေသာမိုၾကိဳးသံ စာအုပ္မွတဆင့္ေဖၚျပပါသည္။ ဆရာဆိုး၊ ၈၉၃(ခ)၊ ည/၁၁ရပ္ကြက္၊ ဘုရင့္ေနာင္လမ္းသြယ္(၃)၊ ေရႊျပည္သူျမိဳ႔နယ္၊ ရန္ကုန္တိုင္း cwhsoe@gmail.com
ကမၻာသမိုင္း အရ ခရစ္ေတာ္၏ (၁၈) ႏွစ္ျပႆနာအား ဆန္းသစ္၍ တဖန္တင္ျပျခင္း။
January 22, 2010
Filed under: ၁၈ ႏွစ္အေျဖလႊာ — Shwemm
@ 11:53 am
၁။ သာသနာ့႐ႈေဒါင့္။
၁။ သာသနာ့႐ႈေဒါင့္။
ေမာင္အံ့ ( မဟာဝိဇၨာ- ဘံုေဘ)၏
“ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ၂၅၀ဝ ခရီး” က်မ္းၾကီးမွာ စာမ်က္ႏွာ ( ပတြဲ) ေျခာက္ရာေက်ာ္ရွိ၍
အဂၤလိပ္ျမန္မာပါဠိက်မ္းေပါင္း (၃၀) ေက်ာ္ကို ကိုးကားေရးသားထားပါသည္။
ထိုက်မ္းၾကီးတြင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ျပန္႔ပြားပံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ သာသနာျပဳရာ ကာလေဒသတို႔ကို
အတိအက်ေဖၚျပထားသည္။
နိဒါန္း ( ေက) တိဗက္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ေရာက္ရွိပံု ေဖၚျပခ်က္ကို ဤသို႔ ေလ့လာရသည္။
သာသနာႏွစ္ ဂိုဏ္း
၁၀ဝ၀-၁၁၀၂ မဟာယာန အိႏၵိယ
အတြင္း
ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳခဲေသာႏွစ္ ( ဘီစီ-၅၄၄) ကို ဗုဒၶသာသနာေတာ္ သကၠရာဇ္အျဖစ္ စတင္ေရတြက္ရာ အေစာဆံုး ခရစ္ေတာ္ပြင့္ေတာ္မူျပီး ႏွစ္ေပါင္း ေလးရာေက်ာ္ (၄၅၆=၁၀ဝ၀-၅၄၄)မွ အိႏၵိယျပည္မွ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ေရာက္ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ရာတြင္ သတိျပဳရန္ရွိေသးသည္။ ေယ႐ႈေခၚ ဇိဝကိရိတ ကို ရဟန္ျပဳေပးသည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္မဟုတ္ႏိုင္။ တိဗက္ေဒသသား ငါးသိန္းကို ရဟန္းျပဳေပးသည္ ဆိုေသာ ဗုဒၶဘာသာသည္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္မဟုတ္၊ မဟာယန၊ တႏၱရ၊ မႏၱရဗုဒၶဘာသာသာသနာ၊ အေနာ္ရထာမင္း မတိုင္မွီထြန္းကားခဲ့ေသာ ပုဂံေခတ္ အရည္းၾကီး သာသနာမ်ိဳးသာလွ်င္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်
နိဒါန္း ( ဂါ-ဂိ) သာသနာႏွစ္ (၁၂) ရာစု သာသနာျပန္႔ပြားပံုေဖၚျပခ်က္။
” တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာသာသနာေတာ္ စတင္ေရာက္ရွိသည္။ ဘုရင္ကိုးကြယ္ခံရ၍ ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာျဖစ္ခဲ့သည္။ အရွင္သႏၱရကၡိတႏွင့္ ပဒုမသမၻဝတို႔က စတင္သာသနာျပဳခဲ့သျဖင့္ တိဗက္လားမားဗုဒၶဘာသာသည္ ဆစ္ကင္းျပည္၊ ဘူတန္ျပည္၊ မြန္ဂိုလွ်ျပည္ ဆိုဗီယက္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ပ်ံ႔ႏွံ့ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြက္ ပုပၸါးေစာ ရဟန္းမင္းက သုမုႏၵရီမင္းျဖိဳခြင္းၾကြင္းသကၠ
အထက္ပါေဖၚျပခ်က္ကို တြက္ခ်က္ညႇိႏိႈင္းလွ်ဥ္ ေအာက္ပါ သာသနာသကၠရာဇ္တို႔ကို သိရွိမွတ္သားႏိုင္သည္။
မူလဗုဒၶသာသနာေတာ္ သကၠရာဇ္ – ၆၂၂
ထိုသကၠရာဇ္ကိုျဖိဳ၍ သုမုႏၵရီ
တည္ေထာင္ေသာ သကၠရာဇ္ – ၅၆၀
———
တိဗက္စတင္ေရာက္ သာသနာ – ၁၁၈၂ ( ဗုဒၶသာသနာ ၁၂ ရာစု)
ပုပၸါးေစာရဟန္းမင္းျမန္မာသကၠရာ
စတင္ေပါင္းသည့္ႏွစ္( ဝါ ) ေရာက္ဆဲ +
ျမန္မာ သကၠရာဇ္
———-
ေရာက္ဆဲဗုဒၶသာသနာႏွစ္
ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ( ေကာဇာသကၠရာဇ္) စတင္ထူေထာင္ခ်ိန္ႏွင့္ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ေရာက္ခ်ိန္တူသျဖင့္ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ေရာက္သည္မွ ႏွစ္ေပါင္း ( ၁၃၀ဝ) ေက်ာ္မွ်သာရွိေသးသည္။ ေယ႐ႈေပၚထြန္းခဲ့သည္ကား ႏွစ္ေပါင္း ( ၂၀ဝ၀) ေက်ာ္ျပီးျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္သည့္ကာလထက္ႏွစ္ေပါ
၂။ ရာဇဝင္႐ႈေဒါင့္အေထြေထြ။
သမိုင္းဆရာၾကီး အိခ်္ေဂ်ဝဲလ္ က မိမိ၏ ကမၻာ့သမိုင္းက်မ္းၾကီးတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ တိဗက္ျပည္သို႔ ေအဒီ ၆၅၀ ခန္႔တြင္ စတင္ေရာက္ရွိေၾကာင္းေဖၚျပထားသည္
ျမန္မာစြယ္စံုက်မ္းအတြဲ (၄) စာမ်က္ႏွာ (၄၅၅) တြင္ ဤသို႔ ေဖၚျပထားသည္။ တိဗက္ျပည္၏ ေရွးဦးသမိုင္းမွာ မေရရာလွေခ်။ ေသခ်ာေရရာေသာ သမိုင္းျဖစ္စဥ္မွာ တရုတ္ခရီးသည္ တစ္စုသည္ လာေရာက္လည္ပါတ္ခဲ့သည့္ခရစ္ႏွစ္ ၆၅၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္မွ အစျပဳသည္ဟု ဆိုေလသည္။ ၁၃ ရာစုႏွစ္ေလာက္တြင္ကား မြန္ဂိုဘုရင္ ဂ်စ္ဂစ္ခန္ ကသိမ္းပိုက္ယူခဲ့သည္။ သူ၏ေျမးေတာ္ ပထမ တရုတ္ႏိုင္ငံ၏ မြန္ဂိုဧကရာဇ္ ကူဗလိုင္ခန္သည္ လားမားဝါဒီတစ္ဦးျဖစ္လာသည္။
တိဗက္ရဟန္းမင္း၊ ဒလိုင္းလားမား၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိက်မ္း “Freedom In Exile” တေန႔ရာတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ တိဗက္သို႔ ေအဒီ ၄၀ဝ )တြင္ ေရာက္လာေၾကာင္းေဖၚျပခ်က္ရွိေ
ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာအသင္းဥကၠ႒ ခရစၥမတ္ဟမၹရီ၏ “Buddhism” စာအုပ္တြင္ ဤသို႔ေဖၚျပထားသည္။
ေအဒီ ( ၇ ) ရာစု မတိုင္မီတိဗက္၏ တစ္ခုတည္းေသာ ဘာသာတရားမွာ ဘြန္းျဖစ္သည္။ အထင္ရွားဆံုးေခါင္းေဆာင္မွာ ” ရွာမန္” ျဖစ္သည္။ စိတ္တန္ခိုးျဖင့္ မိုးေလဝသမွန္ေအာင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္သည္ဟုဆိုသည္။ ဘြန္းဘာသာသည္ သဘာဝတရားကို ကိုးကြယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုမၼစိုး၊ အာကာသစိုးနတ္မင္းမ်ားကို ကိုးကြယ္သည္။
ေအဒီ ( ၅ ) ရာစုတြင္ ဗုဒၶစာေပသည္ အိႏၵိယမွ တိဗက္သို႔ ေရာက္လာသည္။ သို႔ရာတြင္ စည္ပင္ျပန္႔ပြားေလးစားမႈမခံရေပ။ ဆရန္းဆင္းဂမၸိဳ ဘုရင္လက္ထက္ ေအဒီ ( ၇ ) ရာစုတြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တရုတ္မင္းသမီးႏွင့္ နီေပါမင္းသမီးတို႔ကို မိဖုရားေျမာက္ခဲ့သည္။ ထိုမွ ေက်ာင္းကန္ဘုရားမ်ားကို ေဆာက္၍ကိုးကြယ္ေစခဲ့သည္။
တိဗက္ဗုဒၶဘာသာကို တႏၱရ ဗုဒၶဘာသာ ဟု သမုတ္သည္။ တႏၱရတြင္ က႑ ( ၃ ) ခုရွိသည္။
မုျဒ = ခႏၶာကိုယ္အေနအထားဣရိယာပုတ္။
မႏၱရ = ဂါထာမန္းမႈတ္ျခင္း။
ယႏၱရ = ကသိုဏ္းကြက္မ်ား၊ ပံုေဆာင္ပံုေတာ္မ်ား။
၃။ဗုဒၶဝင္အရလည္း ယုတၱိေဗဒမက်။
တိဗက္ျပည္သို႔ဗုဒၶဘာသာသာ ေရာက္သည္မွာ ေယ႐ႈခရစ္မေပၚထြန္းမွီ ဗုဒၶသာသာနာႏွစ္ ( ၂၃၅ ) ၊ အာေသာကမင္းလက္ထက္၊ တတိယသဂၤါယနာတင္ပြဲေတာ္အျပီးတြင္ ကိုးတိုင္း ကိုး႒ာနသို႔ သာသနာျပဳပုဂၢိဳလ္မ်ားေစလြတ္ခဲ့
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ( ေကာဇာ) စတင္ထူေထာင္ခ်ိန္ႏွင့္ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ေရာက္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ( ၁၃၀ဝ ) ေက်ာ္မွ် သာရွိေသးသည္။ ေယ႐ႈေပၚထြန္းခဲ့သည္ကား ႏွစ္ေပါင္း ( ၂၀ဝ၀ ) ေက်ာ္ျပီျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေရာက္သည့္ကာလထက္ ႏွစ္ေပါင္း ( ၆၃၈ ) ခန္႔ေစာ၍ ေယ႐ႈပြင့္ေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္းထင္ရွ
“မဇၨ်ိမေထရ္မူကား ကႆပေဂါတၱေထရ္၊ နာဠကေဒဝေထရ္၊ ဒုႏၵိဳဘိယေထရ္၊ မဟာေရဝေထရ္တို႔ႏွင့္တကြ ဟိမဝႏၱာအနီးျဖစ္ေသာ အရပ္သို႔ သြားေတာ္မူ၍ ဓမၼစကၠပဝတၱနသုတၱေဒသနာျဖင့္ ထိုအရပ္သားတို႔ကို ၾကည္လင္ေစ၍ ကုေဋရွစ္ဆယ္မွ်ေလာက္ေသာ သူတို႔ကို မဂ္ဖိုလ္တည္းဟူေသာ တရားရတနာကို ရေစေတာ္မူ၏။ ဤသို႔လွ်င္ မဇၥ်ိမေထရ္အမွဴးရွိေသာ ငါးပါးေသာမေထရ္တို႔သည္ ဟိမဝႏၱာအနီးျဖစ္ေသာ အရပ္၌ ငါးျပည္ေထာင္သားတို႔၏ၾကည္ညိဳ ျခင္းကိုျဖစ္ေစ၍ တပါးတပါးေသာ မေထရ္ထံ၌ တသိန္း တသိန္းမွ်ေလာက္ေသာ သူတို႔သည္ ရဟန္းျပဳၾကေလ၏။
ဟိမဝႏၱာအနီးျဖစ္ေသာ ငါးျပည္ေထာင္ဟူသည္ကား စိန္႔တိုင္း ( တရုတ္) ငါးရပ္တို႔ကို ဆိုလိုသတည္း။ စိန္႔တိုင္း ငါးရပ္တို႔တြင္ တိဗက္ပါဝင္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကိုးတိုင္း ကိုး႒ာန သာသနာခရီးစဥ္တြင္ တိဗက္ပါဝင္ေၾကာင္း အျငင္းပြားဖြယ္မရွိေပ။ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေအာင္ျမင္မႈအတြ
( ဝိဘိဇၨာအမႈ) ျပဳရန္လိုအပ္သည္။ ျပဳရေပလိမ့္မည္။
သိလိုေရး ေစတနာသက္သက္ျဖင့္ သက္ညႇာ ညႇာျဖင့္ ေမးစရာကား–
ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ၊ ေျခာက္ႏွစ္တာ ဒုကၡရစရိယာျဖင့္ ရွာေဖြခဲ့ရေသာ အလြန္တရာ နက္နဲသည့္ သစၥာေလးပါးျမတ္တရားကို တိဗက္ျပည္သားတို႔အား မည့္သည့္ဘာသာစကားျဖင့္ ေဟာၾကားခဲ့ပါသလဲ? ပဠိဘာသာျဖင့္လား? တိဗက္ဘာသာျဖင့္လား? သကၠတ ဘာသာျဖင့္ေလာ?
သာသနာျပဳ မေထရ္ငါးပါးတို႔က ငါးသိန္းမွ်ေလာက္ေသာ တိဗက္ျပည္သားတို႔ကို ရဟန္းေဘာင္သို႔ မည္ကဲ့သို႔ သြင္းႏိုင္မည္နည္း? ဘံုရဟန္းခံပြဲဟူသည္ရွိသေလာ? ရဟန္းငါးသိန္းကို ပစၥည္းေလးပါး ေထာက္ပံ့ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တိဗက္ျပည္၏ စီးပြားေရး ခိုင္ခံ့ပါသေလာ?
သာသနာႏွစ္ ( ၂၃၅ ) ( ဘီစီ ၃ ရာစု ) တြင္ တိဗက္၊ ခိုတန္၊ ဘူတန္၊ ဆစ္ကင္း၊ တရုတ္ ပါဝင္ေသာ ဟိမဝႏၱာအနီးျဖစ္ေသာ အရပ္၌ လူဦးေရ ကုေဋရွစ္ဆယ္ ( သန္း ၈၀ဝ ) ရွိသေလာ?
ေအဒီ ၂၀ ရာစု၊ ႏွစ္ေပါင္း ( ၂၀ဝ၀ ) ေက်ာ္ၾကာေသာအခါ ေမာ္စီတုန္းလက္ထက္တြင္မွ တရုတ္လူဦးေရသန္း ( ၈၀ဝ ) ရွိေၾကာင္း စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ ဖတ္႐ႈရသည္။ ေရဒီယို သတင္းမ်ားတြင္ နားေထာင္ရပါသည္။
၄။ သုေတသန စာေပ႐ႈေဒါင့္။
ေဒါက္တာျမင့္ေမာင္ေရးသားေသာ “ဗုဒၶဝါဒျပႆနာမ်ားစာအုပ္မွ ေတြ႔ရွိရေသာ ဘိကၡဴအရွင္ အရိယဓမၼ၏ ခရစ္ယာန္ဘာသာအယူအဆအား ေဝဖန္ခ်က္” စာအုပ္မွ သိမွတ္ဖြယ္ရာ အခ်ိဳ႔ကို တင္ျပအပ္ပါသည္။
ပါေမာကၡဂိုရစ္၏ “တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား ( Unknown Teaching of Christ ) စာအုပ္ကိစၥ။
အရွင္အရိယဓမၼ၏ ေဖၚျပခ်က္အရ က်မ္းျပဳသူမ်ား အေမရိကတိုက္ ခ်ီကာဂိုျမိဳ႔၊ ကမၻာေက်ာ္ခရီးလွည့္လည္သူ သုေတသနပုဂၢိဳလ္ ပါေမာကၡဂိုးရစ္ျဖစ္သည္။ စာမ်က္ႏွာ (၆၀ဝ ) ေက်ာ္ရွိသည္။ ၁၉၂၅ တြင္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သူပံုႏွိပ္သည္။ မည္သည့္အရပ္တြင္ ပံုႏွိပ္သည္။ ပံုႏွိပ့္သည့္အၾကိမ္… စေသာ အခ်က္အလက္မ်ား မေျပာသျဖင့္ ထိုစာအုပ္ရွာရန္မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ တကယ္ရွိ၊ မရွိလည္း မသိႏိုင္ေပ။
ေပ်ာက္ဆံုးေသာ ( ၁၈ ) ႏွစ္တာကာလႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ေနာက္ဆံုးထုတ္ေဝေသာ စာအုပ္ ( ၃) အုပ္ရွိသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ားမွာ-
Elizaberth Clare Prophet: The Lost years of Jesus ( 1984)
Holgar Kersten: Jesus lived in India ( 1995)
Elmar R Geruber and Holgar Kersten: The Original Jesus ( 1995)
တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္မွ ထြက္ေပၚေသာ ဤစာအုပ္မ်ားတြင္ ပါေမာကၡဂိုးရစ္ဟူေသာ အမည္ကို ၄င္းထိုသူ၏ အဓိကတင္ျပခ်က္မ်ားကို ၄င္းေဖၚျပကိုးကားျခင္းမရွိေပ။
ေဒါက္တာျမင့္ေမာင္က အရွင္အရိယဓမၼ၏ ခရစ္ယာန္ဘာသာ အယူအဆအား ေဝဖန္ခ်က္ကို ဤသို႔နိုဂံုးခ်ဳပ္ထားသည္။
” အရွင္အရိယဓမၼကိုးကားေသာ ထိုစာအုပ္အား ကြ်န္ေတာ္မၾကားဘူးေပ၊ ကြ်န္ေတာ္စာၾကည့္တိုက္တြင္ရွိေ
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အရိယဓမၼ၏ တိဗက္ခရီးစဥ္ ေဟာေျပာခ်က္ကေတာ့ ၾကီးမားေသာ အရွိန္ရိုက္ခတ္မႈျဖစ္ေပၚေစခဲ့
နိဒါန္း ( ေက) တိဗက္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ေရာက္ရွိပံု ေဖၚျပခ်က္ကို ဤသို႔ ေလ့လာရသည္။
သာသနာႏွစ္ ဂိုဏ္း
၁၀ဝ၀-၁၁၀၂ မဟာယာန အိႏၵိယ
အတြင္း
ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳခဲေသာႏွစ္ ( ဘီစီ-၅၄၄) ကို ဗုဒၶသာသနာေတာ္ သကၠရာဇ္အျဖစ္ စတင္ေရတြက္ရာ အေစာဆံုး ခရစ္ေတာ္ပြင့္ေတာ္မူျပီး ႏွစ္ေပါင္း ေလးရာေက်ာ္ (၄၅၆=၁၀ဝ၀-၅၄၄)မွ အိႏၵိယျပည္မွ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ေရာက္ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ရာတြင္ သတိျပဳရန္ရွိေသးသည္။ ေယ႐ႈေခၚ ဇိဝကိရိတ ကို ရဟန္ျပဳေပးသည္ ဆိုေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္မဟုတ္ႏိုင္။ တိဗက္ေဒသသား ငါးသိန္းကို ရဟန္းျပဳေပးသည္ ဆိုေသာ ဗုဒၶဘာသာသည္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ သာသနာေတာ္မဟုတ္၊ မဟာယန၊ တႏၱရ၊ မႏၱရဗုဒၶဘာသာသာသနာ၊ အေနာ္ရထာမင္း မတိုင္မွီထြန္းကားခဲ့ေသာ ပုဂံေခတ္ အရည္းၾကီး သာသနာမ်ိဳးသာလွ်င္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်
နိဒါန္း ( ဂါ-ဂိ) သာသနာႏွစ္ (၁၂) ရာစု သာသနာျပန္႔ပြားပံုေဖၚျပခ်က္။
” တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာသာသနာေတာ္ စတင္ေရာက္ရွိသည္။ ဘုရင္ကိုးကြယ္ခံရ၍ ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာျဖစ္ခဲ့သည္။ အရွင္သႏၱရကၡိတႏွင့္ ပဒုမသမၻဝတို႔က စတင္သာသနာျပဳခဲ့သျဖင့္ တိဗက္လားမားဗုဒၶဘာသာသည္ ဆစ္ကင္းျပည္၊ ဘူတန္ျပည္၊ မြန္ဂိုလွ်ျပည္ ဆိုဗီယက္ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ပ်ံ႔ႏွံ့ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြက္ ပုပၸါးေစာ ရဟန္းမင္းက သုမုႏၵရီမင္းျဖိဳခြင္းၾကြင္းသကၠ
အထက္ပါေဖၚျပခ်က္ကို တြက္ခ်က္ညႇိႏိႈင္းလွ်ဥ္ ေအာက္ပါ သာသနာသကၠရာဇ္တို႔ကို သိရွိမွတ္သားႏိုင္သည္။
မူလဗုဒၶသာသနာေတာ္ သကၠရာဇ္ – ၆၂၂
ထိုသကၠရာဇ္ကိုျဖိဳ၍ သုမုႏၵရီ
တည္ေထာင္ေသာ သကၠရာဇ္ – ၅၆၀
———
တိဗက္စတင္ေရာက္ သာသနာ – ၁၁၈၂ ( ဗုဒၶသာသနာ ၁၂ ရာစု)
ပုပၸါးေစာရဟန္းမင္းျမန္မာသကၠရာ
စတင္ေပါင္းသည့္ႏွစ္( ဝါ ) ေရာက္ဆဲ +
ျမန္မာ သကၠရာဇ္
———-
ေရာက္ဆဲဗုဒၶသာသနာႏွစ္
ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ( ေကာဇာသကၠရာဇ္) စတင္ထူေထာင္ခ်ိန္ႏွင့္ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ေရာက္ခ်ိန္တူသျဖင့္ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ေရာက္သည္မွ ႏွစ္ေပါင္း ( ၁၃၀ဝ) ေက်ာ္မွ်သာရွိေသးသည္။ ေယ႐ႈေပၚထြန္းခဲ့သည္ကား ႏွစ္ေပါင္း ( ၂၀ဝ၀) ေက်ာ္ျပီးျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္သည့္ကာလထက္ႏွစ္ေပါ
၂။ ရာဇဝင္႐ႈေဒါင့္အေထြေထြ။
သမိုင္းဆရာၾကီး အိခ်္ေဂ်ဝဲလ္ က မိမိ၏ ကမၻာ့သမိုင္းက်မ္းၾကီးတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ တိဗက္ျပည္သို႔ ေအဒီ ၆၅၀ ခန္႔တြင္ စတင္ေရာက္ရွိေၾကာင္းေဖၚျပထားသည္
ျမန္မာစြယ္စံုက်မ္းအတြဲ (၄) စာမ်က္ႏွာ (၄၅၅) တြင္ ဤသို႔ ေဖၚျပထားသည္။ တိဗက္ျပည္၏ ေရွးဦးသမိုင္းမွာ မေရရာလွေခ်။ ေသခ်ာေရရာေသာ သမိုင္းျဖစ္စဥ္မွာ တရုတ္ခရီးသည္ တစ္စုသည္ လာေရာက္လည္ပါတ္ခဲ့သည့္ခရစ္ႏွစ္ ၆၅၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္မွ အစျပဳသည္ဟု ဆိုေလသည္။ ၁၃ ရာစုႏွစ္ေလာက္တြင္ကား မြန္ဂိုဘုရင္ ဂ်စ္ဂစ္ခန္ ကသိမ္းပိုက္ယူခဲ့သည္။ သူ၏ေျမးေတာ္ ပထမ တရုတ္ႏိုင္ငံ၏ မြန္ဂိုဧကရာဇ္ ကူဗလိုင္ခန္သည္ လားမားဝါဒီတစ္ဦးျဖစ္လာသည္။
တိဗက္ရဟန္းမင္း၊ ဒလိုင္းလားမား၏ ကိုယ္တိုင္ေရး အတၳဳပၸတၱိက်မ္း “Freedom In Exile” တေန႔ရာတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ တိဗက္သို႔ ေအဒီ ၄၀ဝ )တြင္ ေရာက္လာေၾကာင္းေဖၚျပခ်က္ရွိေ
ကမၻာ့ဗုဒၶဘာသာအသင္းဥကၠ႒ ခရစၥမတ္ဟမၹရီ၏ “Buddhism” စာအုပ္တြင္ ဤသို႔ေဖၚျပထားသည္။
ေအဒီ ( ၇ ) ရာစု မတိုင္မီတိဗက္၏ တစ္ခုတည္းေသာ ဘာသာတရားမွာ ဘြန္းျဖစ္သည္။ အထင္ရွားဆံုးေခါင္းေဆာင္မွာ ” ရွာမန္” ျဖစ္သည္။ စိတ္တန္ခိုးျဖင့္ မိုးေလဝသမွန္ေအာင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္သည္ဟုဆိုသည္။ ဘြန္းဘာသာသည္ သဘာဝတရားကို ကိုးကြယ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုမၼစိုး၊ အာကာသစိုးနတ္မင္းမ်ားကို ကိုးကြယ္သည္။
ေအဒီ ( ၅ ) ရာစုတြင္ ဗုဒၶစာေပသည္ အိႏၵိယမွ တိဗက္သို႔ ေရာက္လာသည္။ သို႔ရာတြင္ စည္ပင္ျပန္႔ပြားေလးစားမႈမခံရေပ။ ဆရန္းဆင္းဂမၸိဳ ဘုရင္လက္ထက္ ေအဒီ ( ၇ ) ရာစုတြင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တရုတ္မင္းသမီးႏွင့္ နီေပါမင္းသမီးတို႔ကို မိဖုရားေျမာက္ခဲ့သည္။ ထိုမွ ေက်ာင္းကန္ဘုရားမ်ားကို ေဆာက္၍ကိုးကြယ္ေစခဲ့သည္။
တိဗက္ဗုဒၶဘာသာကို တႏၱရ ဗုဒၶဘာသာ ဟု သမုတ္သည္။ တႏၱရတြင္ က႑ ( ၃ ) ခုရွိသည္။
မုျဒ = ခႏၶာကိုယ္အေနအထားဣရိယာပုတ္။
မႏၱရ = ဂါထာမန္းမႈတ္ျခင္း။
ယႏၱရ = ကသိုဏ္းကြက္မ်ား၊ ပံုေဆာင္ပံုေတာ္မ်ား။
၃။ဗုဒၶဝင္အရလည္း ယုတၱိေဗဒမက်။
တိဗက္ျပည္သို႔ဗုဒၶဘာသာသာ ေရာက္သည္မွာ ေယ႐ႈခရစ္မေပၚထြန္းမွီ ဗုဒၶသာသာနာႏွစ္ ( ၂၃၅ ) ၊ အာေသာကမင္းလက္ထက္၊ တတိယသဂၤါယနာတင္ပြဲေတာ္အျပီးတြင္ ကိုးတိုင္း ကိုး႒ာနသို႔ သာသနာျပဳပုဂၢိဳလ္မ်ားေစလြတ္ခဲ့
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ( ေကာဇာ) စတင္ထူေထာင္ခ်ိန္ႏွင့္ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ေရာက္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ( ၁၃၀ဝ ) ေက်ာ္မွ် သာရွိေသးသည္။ ေယ႐ႈေပၚထြန္းခဲ့သည္ကား ႏွစ္ေပါင္း ( ၂၀ဝ၀ ) ေက်ာ္ျပီျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေရာက္သည့္ကာလထက္ ႏွစ္ေပါင္း ( ၆၃၈ ) ခန္႔ေစာ၍ ေယ႐ႈပြင့္ေတာ္မူခဲ့ေၾကာင္းထင္ရွ
“မဇၨ်ိမေထရ္မူကား ကႆပေဂါတၱေထရ္၊ နာဠကေဒဝေထရ္၊ ဒုႏၵိဳဘိယေထရ္၊ မဟာေရဝေထရ္တို႔ႏွင့္တကြ ဟိမဝႏၱာအနီးျဖစ္ေသာ အရပ္သို႔ သြားေတာ္မူ၍ ဓမၼစကၠပဝတၱနသုတၱေဒသနာျဖင့္ ထိုအရပ္သားတို႔ကို ၾကည္လင္ေစ၍ ကုေဋရွစ္ဆယ္မွ်ေလာက္ေသာ သူတို႔ကို မဂ္ဖိုလ္တည္းဟူေသာ တရားရတနာကို ရေစေတာ္မူ၏။ ဤသို႔လွ်င္ မဇၥ်ိမေထရ္အမွဴးရွိေသာ ငါးပါးေသာမေထရ္တို႔သည္ ဟိမဝႏၱာအနီးျဖစ္ေသာ အရပ္၌ ငါးျပည္ေထာင္သားတို႔၏ၾကည္ညိဳ ျခင္းကိုျဖစ္ေစ၍ တပါးတပါးေသာ မေထရ္ထံ၌ တသိန္း တသိန္းမွ်ေလာက္ေသာ သူတို႔သည္ ရဟန္းျပဳၾကေလ၏။
ဟိမဝႏၱာအနီးျဖစ္ေသာ ငါးျပည္ေထာင္ဟူသည္ကား စိန္႔တိုင္း ( တရုတ္) ငါးရပ္တို႔ကို ဆိုလိုသတည္း။ စိန္႔တိုင္း ငါးရပ္တို႔တြင္ တိဗက္ပါဝင္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကိုးတိုင္း ကိုး႒ာန သာသနာခရီးစဥ္တြင္ တိဗက္ပါဝင္ေၾကာင္း အျငင္းပြားဖြယ္မရွိေပ။ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေအာင္ျမင္မႈအတြ
( ဝိဘိဇၨာအမႈ) ျပဳရန္လိုအပ္သည္။ ျပဳရေပလိမ့္မည္။
သိလိုေရး ေစတနာသက္သက္ျဖင့္ သက္ညႇာ ညႇာျဖင့္ ေမးစရာကား–
ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ၊ ေျခာက္ႏွစ္တာ ဒုကၡရစရိယာျဖင့္ ရွာေဖြခဲ့ရေသာ အလြန္တရာ နက္နဲသည့္ သစၥာေလးပါးျမတ္တရားကို တိဗက္ျပည္သားတို႔အား မည့္သည့္ဘာသာစကားျဖင့္ ေဟာၾကားခဲ့ပါသလဲ? ပဠိဘာသာျဖင့္လား? တိဗက္ဘာသာျဖင့္လား? သကၠတ ဘာသာျဖင့္ေလာ?
သာသနာျပဳ မေထရ္ငါးပါးတို႔က ငါးသိန္းမွ်ေလာက္ေသာ တိဗက္ျပည္သားတို႔ကို ရဟန္းေဘာင္သို႔ မည္ကဲ့သို႔ သြင္းႏိုင္မည္နည္း? ဘံုရဟန္းခံပြဲဟူသည္ရွိသေလာ? ရဟန္းငါးသိန္းကို ပစၥည္းေလးပါး ေထာက္ပံ့ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တိဗက္ျပည္၏ စီးပြားေရး ခိုင္ခံ့ပါသေလာ?
သာသနာႏွစ္ ( ၂၃၅ ) ( ဘီစီ ၃ ရာစု ) တြင္ တိဗက္၊ ခိုတန္၊ ဘူတန္၊ ဆစ္ကင္း၊ တရုတ္ ပါဝင္ေသာ ဟိမဝႏၱာအနီးျဖစ္ေသာ အရပ္၌ လူဦးေရ ကုေဋရွစ္ဆယ္ ( သန္း ၈၀ဝ ) ရွိသေလာ?
ေအဒီ ၂၀ ရာစု၊ ႏွစ္ေပါင္း ( ၂၀ဝ၀ ) ေက်ာ္ၾကာေသာအခါ ေမာ္စီတုန္းလက္ထက္တြင္မွ တရုတ္လူဦးေရသန္း ( ၈၀ဝ ) ရွိေၾကာင္း စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ ဖတ္႐ႈရသည္။ ေရဒီယို သတင္းမ်ားတြင္ နားေထာင္ရပါသည္။
၄။ သုေတသန စာေပ႐ႈေဒါင့္။
ေဒါက္တာျမင့္ေမာင္ေရးသားေသာ “ဗုဒၶဝါဒျပႆနာမ်ားစာအုပ္မွ ေတြ႔ရွိရေသာ ဘိကၡဴအရွင္ အရိယဓမၼ၏ ခရစ္ယာန္ဘာသာအယူအဆအား ေဝဖန္ခ်က္” စာအုပ္မွ သိမွတ္ဖြယ္ရာ အခ်ိဳ႔ကို တင္ျပအပ္ပါသည္။
ပါေမာကၡဂိုရစ္၏ “တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား ( Unknown Teaching of Christ ) စာအုပ္ကိစၥ။
အရွင္အရိယဓမၼ၏ ေဖၚျပခ်က္အရ က်မ္းျပဳသူမ်ား အေမရိကတိုက္ ခ်ီကာဂိုျမိဳ႔၊ ကမၻာေက်ာ္ခရီးလွည့္လည္သူ သုေတသနပုဂၢိဳလ္ ပါေမာကၡဂိုးရစ္ျဖစ္သည္။ စာမ်က္ႏွာ (၆၀ဝ ) ေက်ာ္ရွိသည္။ ၁၉၂၅ တြင္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သူပံုႏွိပ္သည္။ မည္သည့္အရပ္တြင္ ပံုႏွိပ္သည္။ ပံုႏွိပ့္သည့္အၾကိမ္… စေသာ အခ်က္အလက္မ်ား မေျပာသျဖင့္ ထိုစာအုပ္ရွာရန္မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ တကယ္ရွိ၊ မရွိလည္း မသိႏိုင္ေပ။
ေပ်ာက္ဆံုးေသာ ( ၁၈ ) ႏွစ္တာကာလႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ေနာက္ဆံုးထုတ္ေဝေသာ စာအုပ္ ( ၃) အုပ္ရွိသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ားမွာ-
Elizaberth Clare Prophet: The Lost years of Jesus ( 1984)
Holgar Kersten: Jesus lived in India ( 1995)
Elmar R Geruber and Holgar Kersten: The Original Jesus ( 1995)
တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္မွ ထြက္ေပၚေသာ ဤစာအုပ္မ်ားတြင္ ပါေမာကၡဂိုးရစ္ဟူေသာ အမည္ကို ၄င္းထိုသူ၏ အဓိကတင္ျပခ်က္မ်ားကို ၄င္းေဖၚျပကိုးကားျခင္းမရွိေပ။
ေဒါက္တာျမင့္ေမာင္က အရွင္အရိယဓမၼ၏ ခရစ္ယာန္ဘာသာ အယူအဆအား ေဝဖန္ခ်က္ကို ဤသို႔နိုဂံုးခ်ဳပ္ထားသည္။
” အရွင္အရိယဓမၼကိုးကားေသာ ထိုစာအုပ္အား ကြ်န္ေတာ္မၾကားဘူးေပ၊ ကြ်န္ေတာ္စာၾကည့္တိုက္တြင္ရွိေ
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အရိယဓမၼ၏ တိဗက္ခရီးစဥ္ ေဟာေျပာခ်က္ကေတာ့ ၾကီးမားေသာ အရွိန္ရိုက္ခတ္မႈျဖစ္ေပၚေစခဲ့
ခရစ္ေတာ္၏ ၁၈ ႏွစ္ျပႆနာ အေျဖလႊာ December 27, 2009
Filed under: ၁၈ ႏွစ္အေျဖလႊာ — Shwemm @ 11:42 am
Tags: တရားခံ
Tags: တရားခံ
တရားခံအစစ္မည္သူနည္း
ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ေနာက္က်ိရႈပ္ေထြး သံသယပြားေစရန္ အဘယ္မည္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ တရားခံအစစ္ ျဖစ္ပါေလသနည္း။
လူထဲမွဆိုလွ်င္ ခြင့္လြတ္တန္ေကာင္းပါသည္။ ယခုမူကား လူေတြေရးေနၾကေသာ္လည္း လူေတြမဟုတ္ပါဆို လွ်င္ မိတ္ေဆြနားရႈပ္သြားေပမည္။ နားမရႈပ္သြားေစလိုပါ၊ ျမန္မာျပည္မွာ စာေရးဆရာမ်ား၊ ဘာသာျပန္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀သူမ်ား၊ ခြင့္ျပဳသူမ်ား၊ ျဖန္႔ခ်ီသူမ်ား၊ ပံုႏွိပ္တိုက္မ်ား၊ လားလားမ်မဟုတ္ပါ၊ မင္းစိုးရာဇာ၊ ဆရာေတာ္မ်ား။ အရိရဓမၼမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ တရားယံုၾကည္၀ါဒ၊ တီးတိုးျဖန္႔ေ၀ ေနမိၾကသူမ်ား ေသာ္လည္းေကာင္း လံုး၀မဟုတ္ၾကပါေခ်။ သို႔ဆိုလွ်င္ ထိုမည္ေသာ တရားခံအစစ္ကား…. ထာ၀ရဘုရား ဖန္ဆင္းရွင္၏ ရန္သူ၊ ခရစ္ယာန္တို႔၏ရန္သူ၊ ဗုဒၶ သို႔မဟုတ္ ဘုရား ဣႆရနိမၼာန (ဘုရား)အႏြယ္၀င္တို႔၏ ရန္သူ၊ လူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔၏ ရန္သူျဖစ္ေသာ မဟာဘံုရန္သူတည္းဟူေသာ မ်က္ျမင္မရ ၊ ပံုသ႑ာန္အမိ်ဳးမ်ိဳး၊ အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးဟန္အမ်ိဳးမ်ိဳး
မုန္းပစ္လိုက္….ေမာင္းပစ္လိုက္ ( ၁ ေပ ၅း၈၊ ဗ်ာ ၁၂း၁၂၊ ေယာ ၈း၄၄၊ ယာ ၄း၇၊ ၁ ေယာ ၃း၈) စာတန္ႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားေၾကာင့္
——– အတိုင္းတိုင္းအျပည္ျပည္တို႔ ႏွိပ္စက္ျခင္းခံေနရသည္၊
———လူတို႔အယူတိမ္းပါး သမၼာတရားလမ္းလြဲခဲ့ရေလျပီ၊
——–ထာ၀ရဘုရား၏ မူလအၾကံအစည္ေတာ္ ပ်က္ျပားသြားခဲ့ရသည္၊
——- လူတိုင္း ထာ၀ရဘုရားႏွင့္ မိႆဟာယပ်က္ျပားသြားခဲ့ရသည္၊
——-လူတိုင္း ပံုပ်က္က်ဆင္းသြားရသည္၊
——လူ႔အသိအျမင္ ေဖာက္ျပန္သြားခဲ့ရသည္၊
——-လူႏွင့္ပါတ္၀န္းက်င္ အက်ဥ္းတန္ အရုပ္ဆိုး၊ အနိဌာရံုႏွင့္ျပည့္ရသည္၊
ေလာက၌ ေသျခင္း၊ က်ိန္ျခင္း၊ အမဂၤလာဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရသည္၊ ဘုရားသခင္မူလ အၾကံအစည္ေတာ္အတိုင္း လူမွန္ေနရာမွန္၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ျပန္လည္ရရန္ ခရစ္ေတာ္ကို ေစလြတ္၍ ကယ္တင္စိမ့္ေသာငွါ၊ ကားတိုင္ထက္၀.္ အေသခံေစသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ထိုထာ၀ရဘုရား သခင္သည္ သားေတာ္ေယရႈခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ျပန္လည္ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ျခင္းအမႈ
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုေသာ္…
ေယရႈ သည္
ခရစ္ေတာ္ျဖစ္သည္
ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္
အရာခပ္သိမ္းကိုဖန္ဆင္းသည္
အျပစ္သားတို႔ကို ကယ္တင္သည္
ကမၻာမတည္မရွိမီကပင္ ခန္႔ထားျခင္းခံရသူျဖစ္သည္
အခ်ိန္တန္မွ လူ႔ဇာတိကိုခံယူခဲ့သည္
အပ်ိဳကညာ၀မ္း၌ ဖြားျမင္ျခင္းကိုခံခဲ့သည္
ဗက္လင္ျမိဳ၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္
၈ ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ဗိမၼာန္ေတာ္၌ အေရဖ်ားလွီးျခင္းကိုခံခဲ့သည္
၁၂ ႏွစ္တြင္ ဗိမၼာန္ေတာ္၌ စတင္တရားေဆြးေႏြး၏
၁၂ ႏွစ္မွ ၃၀ ႏွစ္ၾကားထိ မိခင္ႏွင့္ ေမာင္ႏွမတို႔ကို ဘခင္လက္ငုတ္လက္သမားဘ၀ျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေကၽြးေမြးသည္
၃၀ ႏွစ္မွ စ၍ ပါလစၥတိုင္း မိုင္း ၃၀ ပါတ္လည္ အတြင္းသာ လွည့္လည္၍ ေဒသစာရီေဟာေျပာခဲ့သည္
မတရားစြပ္စြျခ်က္ျဖင့္ပင္ ကိုယ္စားအေသခံရန္ဤေလာကသို႔ၾကြလာ
အျပစ္သားကိုယ္စား ယၾတာျပဳအေသသတ္ျခင္းခံခဲ့သည္
ေကာင္းကင္ဘံု အဖခမည္းေတာ္၏ ေစခုိင္းခ်က္အတိင္းသြန္သင္သည္
မေန႔၊ ယေန႔၊ ေနာင္ကာလ ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိေသာ အရွင္ျဖစ္သည္
မလိမ္မညာ၊ အျပစ္ကင္းသည္၊ မွန္ကန္ေသာစကားကိုသာဆိုသည္
သတၱိရွိသည္၊ ေျဖာင့္မတ္သည္
ယံုၾကည္သူတိုင္းအား ထာ၀ရအသက္ႏွင့္ ေကာင္းကင္၀င္ခြင့္ေပးသည္
ေသျခင္းတည္းဟူေသာ မာန္ငါးပါးတို႔ကိုေအာင္သည္( ကိေလသာမာန္၊ ေဒ၀ပုတၱမာန္၊ဒႏၶာမာန္၊ မစၥဳမာန္၊ အဘူသခၤါရမာန္)
အထက္ပါအေၾကာင္အျခင္းအရာတို႔ကို ဖတ္ရႈရျခင္းအားျဖင့္ ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္….
မည္သည့္ျပည္ပႏိုင္ငံသို႔မ်မသြား
နာဇရက္ျမိဳ႔တြင္ ေနျမဲေနေလသည္။
ထာ၀ရဘုရား၏ တိုက္ရိုုက္ညြန္ၾကားမူအတိုင္းသာ
အျခားမည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ထံတြင္မ်ွ ပညာမသင္ပါ။
နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားကိုမေဟာပါ။
ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရားသာ ေဟာပါသည္။
ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ေနာက္က်ိရႈပ္ေထြး သံသယပြားေစရန္ အဘယ္မည္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ တရားခံအစစ္ ျဖစ္ပါေလသနည္း။
လူထဲမွဆိုလွ်င္ ခြင့္လြတ္တန္ေကာင္းပါသည္။ ယခုမူကား လူေတြေရးေနၾကေသာ္လည္း လူေတြမဟုတ္ပါဆို လွ်င္ မိတ္ေဆြနားရႈပ္သြားေပမည္။ နားမရႈပ္သြားေစလိုပါ၊ ျမန္မာျပည္မွာ စာေရးဆရာမ်ား၊ ဘာသာျပန္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀သူမ်ား၊ ခြင့္ျပဳသူမ်ား၊ ျဖန္႔ခ်ီသူမ်ား၊ ပံုႏွိပ္တိုက္မ်ား၊ လားလားမ်မဟုတ္ပါ၊ မင္းစိုးရာဇာ၊ ဆရာေတာ္မ်ား။ အရိရဓမၼမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ တရားယံုၾကည္၀ါဒ၊ တီးတိုးျဖန္႔ေ၀ ေနမိၾကသူမ်ား ေသာ္လည္းေကာင္း လံုး၀မဟုတ္ၾကပါေခ်။ သို႔ဆိုလွ်င္ ထိုမည္ေသာ တရားခံအစစ္ကား…. ထာ၀ရဘုရား ဖန္ဆင္းရွင္၏ ရန္သူ၊ ခရစ္ယာန္တို႔၏ရန္သူ၊ ဗုဒၶ သို႔မဟုတ္ ဘုရား ဣႆရနိမၼာန (ဘုရား)အႏြယ္၀င္တို႔၏ ရန္သူ၊ လူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔၏ ရန္သူျဖစ္ေသာ မဟာဘံုရန္သူတည္းဟူေသာ မ်က္ျမင္မရ ၊ ပံုသ႑ာန္အမိ်ဳးမ်ိဳး၊ အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးဟန္အမ်ိဳးမ်ိဳး
မုန္းပစ္လိုက္….ေမာင္းပစ္လိုက္ ( ၁ ေပ ၅း၈၊ ဗ်ာ ၁၂း၁၂၊ ေယာ ၈း၄၄၊ ယာ ၄း၇၊ ၁ ေယာ ၃း၈) စာတန္ႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားေၾကာင့္
——– အတိုင္းတိုင္းအျပည္ျပည္တို႔ ႏွိပ္စက္ျခင္းခံေနရသည္၊
———လူတို႔အယူတိမ္းပါး သမၼာတရားလမ္းလြဲခဲ့ရေလျပီ၊
——–ထာ၀ရဘုရား၏ မူလအၾကံအစည္ေတာ္ ပ်က္ျပားသြားခဲ့ရသည္၊
——- လူတိုင္း ထာ၀ရဘုရားႏွင့္ မိႆဟာယပ်က္ျပားသြားခဲ့ရသည္၊
——-လူတိုင္း ပံုပ်က္က်ဆင္းသြားရသည္၊
——လူ႔အသိအျမင္ ေဖာက္ျပန္သြားခဲ့ရသည္၊
——-လူႏွင့္ပါတ္၀န္းက်င္ အက်ဥ္းတန္ အရုပ္ဆိုး၊ အနိဌာရံုႏွင့္ျပည့္ရသည္၊
ေလာက၌ ေသျခင္း၊ က်ိန္ျခင္း၊ အမဂၤလာဆိုက္ေရာက္ခဲ့ရသည္၊ ဘုရားသခင္မူလ အၾကံအစည္ေတာ္အတိုင္း လူမွန္ေနရာမွန္၊ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ျပန္လည္ရရန္ ခရစ္ေတာ္ကို ေစလြတ္၍ ကယ္တင္စိမ့္ေသာငွါ၊ ကားတိုင္ထက္၀.္ အေသခံေစသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ထိုထာ၀ရဘုရား သခင္သည္ သားေတာ္ေယရႈခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ျပန္လည္ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ျခင္းအမႈ
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုေသာ္…
ေယရႈ သည္
ခရစ္ေတာ္ျဖစ္သည္
ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္
အရာခပ္သိမ္းကိုဖန္ဆင္းသည္
အျပစ္သားတို႔ကို ကယ္တင္သည္
ကမၻာမတည္မရွိမီကပင္ ခန္႔ထားျခင္းခံရသူျဖစ္သည္
အခ်ိန္တန္မွ လူ႔ဇာတိကိုခံယူခဲ့သည္
အပ်ိဳကညာ၀မ္း၌ ဖြားျမင္ျခင္းကိုခံခဲ့သည္
ဗက္လင္ျမိဳ၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္
၈ ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ဗိမၼာန္ေတာ္၌ အေရဖ်ားလွီးျခင္းကိုခံခဲ့သည္
၁၂ ႏွစ္တြင္ ဗိမၼာန္ေတာ္၌ စတင္တရားေဆြးေႏြး၏
၁၂ ႏွစ္မွ ၃၀ ႏွစ္ၾကားထိ မိခင္ႏွင့္ ေမာင္ႏွမတို႔ကို ဘခင္လက္ငုတ္လက္သမားဘ၀ျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေကၽြးေမြးသည္
၃၀ ႏွစ္မွ စ၍ ပါလစၥတိုင္း မိုင္း ၃၀ ပါတ္လည္ အတြင္းသာ လွည့္လည္၍ ေဒသစာရီေဟာေျပာခဲ့သည္
မတရားစြပ္စြျခ်က္ျဖင့္ပင္ ကိုယ္စားအေသခံရန္ဤေလာကသို႔ၾကြလာ
အျပစ္သားကိုယ္စား ယၾတာျပဳအေသသတ္ျခင္းခံခဲ့သည္
ေကာင္းကင္ဘံု အဖခမည္းေတာ္၏ ေစခုိင္းခ်က္အတိင္းသြန္သင္သည္
မေန႔၊ ယေန႔၊ ေနာင္ကာလ ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိေသာ အရွင္ျဖစ္သည္
မလိမ္မညာ၊ အျပစ္ကင္းသည္၊ မွန္ကန္ေသာစကားကိုသာဆိုသည္
သတၱိရွိသည္၊ ေျဖာင့္မတ္သည္
ယံုၾကည္သူတိုင္းအား ထာ၀ရအသက္ႏွင့္ ေကာင္းကင္၀င္ခြင့္ေပးသည္
ေသျခင္းတည္းဟူေသာ မာန္ငါးပါးတို႔ကိုေအာင္သည္( ကိေလသာမာန္၊ ေဒ၀ပုတၱမာန္၊ဒႏၶာမာန္၊ မစၥဳမာန္၊ အဘူသခၤါရမာန္)
အထက္ပါအေၾကာင္အျခင္းအရာတို႔ကို ဖတ္ရႈရျခင္းအားျဖင့္ ေယရႈခရစ္ေတာ္သည္….
မည္သည့္ျပည္ပႏိုင္ငံသို႔မ်မသြား
နာဇရက္ျမိဳ႔တြင္ ေနျမဲေနေလသည္။
ထာ၀ရဘုရား၏ တိုက္ရိုုက္ညြန္ၾကားမူအတိုင္းသာ
အျခားမည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ထံတြင္မ်ွ ပညာမသင္ပါ။
နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားကိုမေဟာပါ။
ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရားသာ ေဟာပါသည္။
Leave a Comment
၁၈ ႏွစ္ျပႆနာ နိဒါန္း
Filed under: ၁၈ ႏွစ္အေျဖလႊာ — Shwemm @ 11:41 am
Tags: နိဒါန္း
Tags: နိဒါန္း
နိဒါန္း
အကၽြတ္တရားလမ္းကို ေဖၚျပေသာ ဘုရား၏ ကၽြန္အမႈေတာ္ေဆာင္သည္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး၏ သာသနာျပဳသက္တမ္း တေလွ်ာက္လံုးတြင္ အမ်ားဆံုးအေမးခံရေသာ ေမးခြန္းၾကီး သံုးခြန္းမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။
သည္ အသက္(၁၂) ႏွစ္မွအသက္ (၃၀) အၾကားတြင္ (၁၈)ႏွစ္ကာလပါတ္လံုး
(၁) မည္သည့္အရပ္သို႔သြားေရာက္ခဲ့၍
(၂) မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ထံတြင္ တပည့္ခံယူပညာဆည္းပူးကာ
(၃) မည္သည့္တရားေတာ္ျမတ္ကို ဆက္လက္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသနည္း ဟူ၍ပင္ျဖစ္ပါသည္ ။
စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းျခင္း၊ သိအပ္ေသာ ဗဟုသုတျဖစ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အပင္ပန္းခံ ျပဳစုပါသည္။ ေစတနာ၊ ေမတၱာကို အရင္းခံထားပါသည္။ ေမးသူတိုင္း၌ အျပစ္မရွိပါ၊ ေဗြမယူပါ၊ ေမးသင့္ေမးအပ္ေသာ အေၾကာင္းတရားျဖစ္၍ ေမးျမန္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ခံယူထားပါသည္။ တရားခံအစစ္မွာ ျမန္မာျပည္မွ ေမးသူမဟုတ္ပါ၊ မူလေမးျမန္းသူ ေရးသားေသာသူမွာ တိုင္းတပါးမွသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူတို႔၌လည္းအျပစ္မရွိပါ။ ေရးသားသူ ေမးျမန္းသူကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရေပမည္။ အေမးရွိမွ အေျဖရွိရမည္မဟုတ္ပါလား၊ ေျဖဆိုရာတြင္ မွန္ကန္ေသာအေျဖႏွင့္ မမွန္ကန္ေသာေျဖ တခုခုျဖစ္ရေပေတာ့မည္။ အေျဖမွန္လွ်င္ေတာ္၏။ အေျဖမွားေျခက စိတ္ေစတနာအမွန္ႏွင့္ စိတ္ေစတနာအမွား တခုခုျဖစ္ႏိုင္ျပန္ေပသည္။ မည္သို႔ေသာစိတ္အေၾကာင္းအရင္း
“ ဗုဒၶ၀ါဒျပႆနာမ်ား” ဟူေသာစာအုပ္ပါ ခရစ္ေတာ္၏အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း ေရးသားကိုးကား ျပထားသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားေၾကာင့္သာလွ်င္ အထက္ပါေမးခြန္းၾကီးမ်ား ျမန္မာျပည္သား အဖို႔ ေပၚထြက္လာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၎ကို “၀င္းေမာ္ဦးစာေပ” မွျဖန္႔ခ်ီသည္။ ဇာတ္လမ္းပါအရ ေမးျမန္းသူမွာ ခရစ္ယာန္ဘုန္းၾကီး J.F.Willson, (M.A), Oxford University,ဘံုေဘျမိဳ ဟဲလီစတံုး ေကာလိပ္ေက်ာင္း၊ အဂၤလိပ္ပါေမာကၡဆိုသူ ျဖစ္သည္။ ေျမဆိုသူမွာ ဆရာေတာ္အရိယာဓမၼ ျဖစ္သည္ဟုပါရွသည္။
၎စာအုပ္အျပင္ ကမၻာ ကိုခ်ဳပ္ကိုင္မည့္သူ ဟူေသာစာအုပ္ကို ေဌးလႈိင္ ေရးသားရာ၌ ခရစ္ေတာ္ (သို႔) ဦးဇီ၀ကိရိႏၵ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စာမ်က္ႏွာ (၂၆၂-၂၆၆) တြင္ ထိုအေၾကာင္းကိုပင္ ထပ္မံကိုးကားျပထားသည္ကို ေတြ႔ရျပန္ပါသည္၊ ၎ကိုးကားေသာ (The Unknown Life of Jesus Christ) စာအုပ္ကိုလည္း ၎ထံတြင္ ငွားယူဖတ္႐ႈႏိုင္ေၾကာင္းပါရွိေ
အထက္ပါ စာေရးဆရာ အေက်ာ္အေမာ္ မ်ားႏွင့္ ထိုစာအုပ္မ်ားေၾကာင့္ တိုက္ထားေသာ ေမးခြန္းမ်ားကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနရျခင္း၊ ရဲရဲတင္းတင္း၊ အားပါးတရ ေမးခြန္းထုတ္၍ ေမးျမန္းၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္းရွားေနပါသည္။
အလႊာစံုမွ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မည့္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ အေနအထားမ်ိဳးျဖင့္ ေမးေမး၊ ထိုေမးခြန္းေၾကာင္းၾကီးမ်ားပင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ေမးၾကေသာေၾကာင့္ပင္ ဤလိုစာအုပ္မ်ိဳး ေရးသားျပဳစုရေသာ အခြင့္ထူး ရရွိျပန္ေသာေၾကာင့္ ေမးခြန္းရွင္ အားလံုးတို႔ကိုပင္ အထူးေက်းဇူး ဥပကာရတင္မိပါသည္။
ေမးခြန္း ေမးစရာျဖစ္လာေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေစေသာ ထိုစာအုပ္ စာေပမ်ားရွိ “အေၾကာင္းတရားမ်ား´´ အတြက္မူကား အထူး၀မ္းနည္းမိပါသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ားကို “မိုးလံုးျပည့္ မုသာ၀ါဒီမ်ား´´ ဟုပင္ဆိုလိုက္ခ်င္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေလာကုတၱရာ၊ ေလာကီေရးရာ ႏွစ္၀လံုးအတြက္ အသိပညာကို ဖံုးကြယ္ ပိတ္ဆီး သြားေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပါ
သို႔ျဖစ္၍ ခရစ္ယာန္မ်ား အတြက္အ႐ႈံးေပၚကာ သာသနာျပန္႔ပြားႏႈန္း တန္႔သြားေစႏိုင္သလို အထူသျဖင့္ သန္းစင္ေသာ စိတ္ထားႏွင့္ ဘုရား တရား ရွာေဖြေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္မ်ားအတြက္ ဓမၼအခြင့္အေရး ပို၍ ဆံုး႐ႈံးေစႏိုင္သည္သာမက သံသရာမဆက္လို ၀တ္ကၽြတ္လို၍ (၃၁) ဘံု မလည္လိုဘဲ ဒုကၡဆင္းရဲဘံုမွ လြတ္ေျမာက္လိုေသာသူမ်ား၊ ေရာက္လိုလွ်က္ နိဗၺာန္ မေရာက္ႏိုင္ေသာသူမ်ား၊ ကၽြတ္တန္း၀င္ေရာက္ လိုသူမ်ားအတြက္ “ အကၽြတ္တရာလမ္း´´ ပိတ္သြားႏိုင္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းကင္ဘံု ၀င္ေရာက္၍ ထာ၀ရအသက္၊ ထာ၀ရသုခ၊ ထာ၀ရဘုန္း၊ ထာ၀ရစည္းစိမ္ခ်မ္းသာ၊ ထာ၀ရမပုပ္မပ်က္ ႏိုင္ေသာအျဖစ္၌ ၀ိညာဥ္ကိုယ္ခႏၵာျဖင့္ ၀င္စားခံစားရမည့္ မဟာထာ၀ရအခြင့္အေရးမ်ား အရႈံးေပၚသြားႏိုင္ပါသည္။
“လူတို႔ႏွင့္ေရာျပြန္းမေန၊ တစ္သီးတစ္သန္႔ ေနထိုင္တတ္ၾကေသာ သန္းရွင္းစံုလင္သူမ်ား´´ ဟုအဓိပၸါယ္ရွိသည့္ က်မ္းစာအေခၚ “ဖါရိရွဲ ´´ မ်ားကို သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္က ( မႆဲ ၁၂း၁၃) လွ်ိ႔၀ွက္ေသာ က်မ္းျပဳဆရာ၊ ဖာရိရွဲတို႔၊ သင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏၊ အေၾကာင္းမူကား ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ တံခါးကို လူတို႔ေရွ ႔မွာပိတ္ထား၍ မိမိတို႔လည္း မ၀င္၊ ၀င္လိုေသာ သူတို႔ကိုလည္း ဆီးတားၾက၏ ဟုျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်လိုက္ျခင္း ႏွင့္တူပါသည္။ ျမန္မာမူျပဴ၍ဆိုရပါလွ်င္ “ ကိုယ္တိုင္ေကာက္ရိုးလည္း မစားႏိုင္၊ စား၍လည္းမရ၊ စားလည္းမစားလို၊ ေကာက္ရိုးအမွန္စားရမည့္ႏြား လာေတာ့လည္း မစားေစလို၊ ေဟာင္ျမဲေဟာင္ေနေသာေခြး´´ႏွယ္ (ေကာက္ရိုးပံုေစာင့္သည့္ေခြး ) ဟု႔အျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်လိုက္ျခင္းတူ
ကူးေျမာက္ရန္ လြန္စြာခဲယဥ္းေသာ နိဗၺာန္ကို မကူးေျမာက္လိုသူရွိသလို၊ ကူးေျမာက္ခ်င္ေသာ္လည္း မကူးေျမာက္ႏိုင္ေသာသူမ်ား၊ မကူးေျမာက္ႏိုင္မွန္း မိမိကိုယ္ကို မိမိသိေနသူမ်ား၊ အားမတန္မန္ေလွ်ာ့ကာ မတတ္သာ၍ ေနာင္ဘ၀အခန္းဆက္သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ေနာင္ဘ၀တြင္ သံသရာလည္ရေပဦးဟု မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနၾကရွာေသာသူမ်ား
ထာ၀ရဘုရား၏ နည္းအရမူကား ထိုဘံုမွလြတ္ေျမာက္ရန္ “ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရား´
တိုတိုႏွင့္လိုရင္းဆိုရေသာ္ တိုက္ရိုက္ဘုရားႏွင့္လူ ကိုျပန္လည္ဆက္စပ္ ဆက္သြယ္ေပးလိုက္သူ၊ သူ႔ကိုသူ လမ္းခင္းေပးလိုက္သူျဖစ္သည္၊ ထိုလမ္းကို ေလွ်ာက္လိုက လူတိုင္းေလွ်ာက္ႏိုင္ပါသည္၊ မေလွ်ာက္လိုကလည္း ဖန္ဆင္းရာပါ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္အရ လူတိုင္း၏ဆႏၵပင္။
ခရစ္ေတာ္သည္ ပါလက္စတိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေပၚထြန္းခဲ့သည္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ပါလက္စတိုင္း ႏိုင္ငံသား ဂ်ဴး (၀ါ) အစၥေရးလူမ်ိဳးတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။
သက္ေတာ္စဥ္ တခုလံုးသည္ ရွင္ေတာ္ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မမူမီမွ ေရွးအထက္က ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အတိုင္း မွန္ကန္ျဖစ္ျပစ္ခဲ့ပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္က ပါလက္စတိုင္း ႏိုင္ငံသည္ စတုရန္း မိုင္ေပါင္း တစ္ေသာင္းခန္႔သာ ျဖစ္သည္၊ အလွ်ား ၁၅၀ မိုင္း၊ အနံအက်ယ္ဆံုး ေတာင္ပိုင္း၌ ၇၅ မိုင္းသာရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုႏိုင္ငံသည္ ဆြစလန္ႏိုင္ငံ ထက္ငယ္ျပီး၊ စေကာတလန္ႏိုင္ငံ ထက္၀က္မ်သာရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ပိုင္းတိုင္း ဧရိယာနီးပါးခန္႔သာရွိပါသည္။
ထိုႏိုင္ငံ၏ ေျမာက္ဖက္ရွိ လက္ဘႏြန္ႏိုင္ငံ၌ ျမင့္မားေသာ ဟာမုန္ေတာင္ထိပ္ႏွင့္ ေတာင္ေၾကာၾကီးမ်ားရွိသည္။ အေရွ႔ဘက္တြင္မူကား ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံရွိသည္။ ေတာင္ပိုင္းတြင္ ယုဒေတာင္ကုန္း ေျမျမင့္ရွိသည္၊ အေနာက္ဘက္တြင္ ေျမထဲပင္လယ္ရွိသည္။ ေျမထဲပင္လယ္ကမ္းစပ္မွ အေရွ႔ဘက္ ၁၅ မိုင္ခန္႔အထိ ေျမျပန္႔ျဖစ္သည္၊ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံႏွင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္လူသြားလမ္းေပါက္သည္
အျခားတဘက္တြင္မူ ေတာင္ကုန္းမ်ားသည္ ျပန္လည္ျမင့္မားလာျပီး၊ ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံကို ကာဆီးထားေသာ သဘာ၀ အတားအဆီး သဖြယ္ျဖစ္ေနသည္၊ ရာသီဥတု အေျခအေနက ထူးျခား၏၊ ေယ႐ႈရွလင္ျမိဳ႔သည္ လတၱီတြဒ္ ၃၁ ဒီဂရီ ၄၇ မီးနစ္၊ ေျမာက္ေလာင္ဂ်ီတြဒ္ ၃၅ ဒီဂရီ ၁၈ မီးနစ္၊ အေရွ႔တြင္တည္းရွိျပီး၊ ေျမထဲပင္လယ္ ကမ္းစပ္မွ အေရွ႔ဘက္ ၃၅ မိုင္အကြာတြင္ တည္ရွိျပီး ဆားငန္အိုင္ (ပင္လယ္ေသ) အေနာက္ေျမာက္ ၁၈ မိုင္တြင္ တည္ရွိသည္။ ပင္လယ္ျပင္မွ အျမင့္ေပ ၂၀၀၀ ခန္႔မ် ျမင့္သျဖင့္ ထိုေဒသ တစ္၀ိုက္တြင္ ရသီဥတုမွာ ေအးျမ၍ သမမ်တမႈရွိသည္။
ဂါလိလဲနယ္တ၀ိုက္တြင္ စိမ္းလန္းစိုေျပလွ၍ သစ္ပင္၊ ပန္းမာလာမ်ား ေ၀ေ၀ဆာဆာ ျဖစ္ေနေသာေဒသ ျဖစ္ပါသည္၊ ေျမာက္ပိုင္းတြင္မူကား ဟာမုန္ေတာင္ထိပ္တ၀ိုက္၌ ေရမ်ားခဲ၍ ဆီးႏွင္းျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တို႔ကိုအတိုင္းသားျမင္ေတြ႔ေနရပါ
တစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ ရွိေသာ႐ႈခင္းသည္ အလြန္သာယာ စိုေျပလွသည္ၚ ေျမၾသဇာေကာင္းေသာ ခ်ိဳင့္၀ွမ္း ေဒသ၌ အသီးအႏွံမ်ိဳးစံု၊ ရာသီမေရြး ေပါက္ေရာက္သည္၊ အျခားေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ သဲကႏၱရ ေတာင္တန္းႏွင့္ ပင္လယ္တို႔ျခားနားေနေသာ္လည္း ပါလက္စတိုင္းႏိုင္ငံသည္ တိုက္ၾကီး (၃) တိုက္၏ အလယ္ဗဟိုတြင္ တည္ရွိေနေပသည္။
ကမၻာတ၀ွမ္းလံုး၏ အခ်က္အျခာက်ေသာ ထိုနယ္ေျမသည္ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို အစပ်ိဳးေမြးဖြား သန္႔စင္ေပလိုက္သည္၊ ခရစ္ေတာ္၏ လူ႕ဇာတိခံယူ ေမြးဖြားရာေဒသၾကီး ေပတည္း။ ခရစ္ေတာ္၏ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ခဲ့ရာေဒသၾကီး ေပတည္း။
အကၽြတ္တရားလမ္းကို ေဖၚျပေသာ ဘုရား၏ ကၽြန္အမႈေတာ္ေဆာင္သည္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး၏ သာသနာျပဳသက္တမ္း တေလွ်ာက္လံုးတြင္ အမ်ားဆံုးအေမးခံရေသာ ေမးခြန္းၾကီး သံုးခြန္းမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။
သည္ အသက္(၁၂) ႏွစ္မွအသက္ (၃၀) အၾကားတြင္ (၁၈)ႏွစ္ကာလပါတ္လံုး
(၁) မည္သည့္အရပ္သို႔သြားေရာက္ခဲ့၍
(၂) မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ထံတြင္ တပည့္ခံယူပညာဆည္းပူးကာ
(၃) မည္သည့္တရားေတာ္ျမတ္ကို ဆက္လက္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသနည္း ဟူ၍ပင္ျဖစ္ပါသည္ ။
စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းျခင္း၊ သိအပ္ေသာ ဗဟုသုတျဖစ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အပင္ပန္းခံ ျပဳစုပါသည္။ ေစတနာ၊ ေမတၱာကို အရင္းခံထားပါသည္။ ေမးသူတိုင္း၌ အျပစ္မရွိပါ၊ ေဗြမယူပါ၊ ေမးသင့္ေမးအပ္ေသာ အေၾကာင္းတရားျဖစ္၍ ေမးျမန္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ခံယူထားပါသည္။ တရားခံအစစ္မွာ ျမန္မာျပည္မွ ေမးသူမဟုတ္ပါ၊ မူလေမးျမန္းသူ ေရးသားေသာသူမွာ တိုင္းတပါးမွသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူတို႔၌လည္းအျပစ္မရွိပါ။ ေရးသားသူ ေမးျမန္းသူကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ရေပမည္။ အေမးရွိမွ အေျဖရွိရမည္မဟုတ္ပါလား၊ ေျဖဆိုရာတြင္ မွန္ကန္ေသာအေျဖႏွင့္ မမွန္ကန္ေသာေျဖ တခုခုျဖစ္ရေပေတာ့မည္။ အေျဖမွန္လွ်င္ေတာ္၏။ အေျဖမွားေျခက စိတ္ေစတနာအမွန္ႏွင့္ စိတ္ေစတနာအမွား တခုခုျဖစ္ႏိုင္ျပန္ေပသည္။ မည္သို႔ေသာစိတ္အေၾကာင္းအရင္း
“ ဗုဒၶ၀ါဒျပႆနာမ်ား” ဟူေသာစာအုပ္ပါ ခရစ္ေတာ္၏အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း ေရးသားကိုးကား ျပထားသည့္ အခ်က္အလက္မ်ားေၾကာင့္သာလွ်င္ အထက္ပါေမးခြန္းၾကီးမ်ား ျမန္မာျပည္သား အဖို႔ ေပၚထြက္လာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၎ကို “၀င္းေမာ္ဦးစာေပ” မွျဖန္႔ခ်ီသည္။ ဇာတ္လမ္းပါအရ ေမးျမန္းသူမွာ ခရစ္ယာန္ဘုန္းၾကီး J.F.Willson, (M.A), Oxford University,ဘံုေဘျမိဳ ဟဲလီစတံုး ေကာလိပ္ေက်ာင္း၊ အဂၤလိပ္ပါေမာကၡဆိုသူ ျဖစ္သည္။ ေျမဆိုသူမွာ ဆရာေတာ္အရိယာဓမၼ ျဖစ္သည္ဟုပါရွသည္။
၎စာအုပ္အျပင္ ကမၻာ ကိုခ်ဳပ္ကိုင္မည့္သူ ဟူေသာစာအုပ္ကို ေဌးလႈိင္ ေရးသားရာ၌ ခရစ္ေတာ္ (သို႔) ဦးဇီ၀ကိရိႏၵ ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ စာမ်က္ႏွာ (၂၆၂-၂၆၆) တြင္ ထိုအေၾကာင္းကိုပင္ ထပ္မံကိုးကားျပထားသည္ကို ေတြ႔ရျပန္ပါသည္၊ ၎ကိုးကားေသာ (The Unknown Life of Jesus Christ) စာအုပ္ကိုလည္း ၎ထံတြင္ ငွားယူဖတ္႐ႈႏိုင္ေၾကာင္းပါရွိေ
အထက္ပါ စာေရးဆရာ အေက်ာ္အေမာ္ မ်ားႏွင့္ ထိုစာအုပ္မ်ားေၾကာင့္ တိုက္ထားေသာ ေမးခြန္းမ်ားကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနရျခင္း၊ ရဲရဲတင္းတင္း၊ အားပါးတရ ေမးခြန္းထုတ္၍ ေမးျမန္းၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္းရွားေနပါသည္။
“ေမးခြန္းရွင္မ်ားအတြက္”
ကၽြႏု္ပ္အားေမးျမန္းသူတို႔တြင္ ရဟန္း သံဃာေတာ္၊ တပ္မေတာ္ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ၊ အရာရွိ အရာခံ၊ အၾကပ္တပ္သားမ်ား၊ တကၠသိုလ္ေကာလိပ္မွသည္၊ အထက္တန္း၊ အလယ္တန္း၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား၊ ဆရာ၊ ဆရာမၾကီးမ်ား၊ က်ား၊မ မေရြး ႏို္င္ခံျခားျပန္ စာေရးစာခ်ီ၊ ေစ်းသည္၊ ကုန္သည္ အစရွိေသာ လူတန္းစား အလႊာအသီးသီးမွလည္းေကာင္း၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု၊ ေဒသေပါင္းစံုတို႔မွ ပုဂၢိဳလ္စံုတို႔ပါၾကေပသည္။အလႊာစံုမွ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ မည့္သည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ အေနအထားမ်ိဳးျဖင့္ ေမးေမး၊ ထိုေမးခြန္းေၾကာင္းၾကီးမ်ားပင္ ျဖစ္ေနပါသည္။ ေမးၾကေသာေၾကာင့္ပင္ ဤလိုစာအုပ္မ်ိဳး ေရးသားျပဳစုရေသာ အခြင့္ထူး ရရွိျပန္ေသာေၾကာင့္ ေမးခြန္းရွင္ အားလံုးတို႔ကိုပင္ အထူးေက်းဇူး ဥပကာရတင္မိပါသည္။
ေမးခြန္း ေမးစရာျဖစ္လာေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေစေသာ ထိုစာအုပ္ စာေပမ်ားရွိ “အေၾကာင္းတရားမ်ား´´ အတြက္မူကား အထူး၀မ္းနည္းမိပါသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ားကို “မိုးလံုးျပည့္ မုသာ၀ါဒီမ်ား´´ ဟုပင္ဆိုလိုက္ခ်င္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေလာကုတၱရာ၊ ေလာကီေရးရာ ႏွစ္၀လံုးအတြက္ အသိပညာကို ဖံုးကြယ္ ပိတ္ဆီး သြားေစႏိုင္ေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပါ
သို႔ျဖစ္၍ ခရစ္ယာန္မ်ား အတြက္အ႐ႈံးေပၚကာ သာသနာျပန္႔ပြားႏႈန္း တန္႔သြားေစႏိုင္သလို အထူသျဖင့္ သန္းစင္ေသာ စိတ္ထားႏွင့္ ဘုရား တရား ရွာေဖြေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္မ်ားအတြက္ ဓမၼအခြင့္အေရး ပို၍ ဆံုး႐ႈံးေစႏိုင္သည္သာမက သံသရာမဆက္လို ၀တ္ကၽြတ္လို၍ (၃၁) ဘံု မလည္လိုဘဲ ဒုကၡဆင္းရဲဘံုမွ လြတ္ေျမာက္လိုေသာသူမ်ား၊ ေရာက္လိုလွ်က္ နိဗၺာန္ မေရာက္ႏိုင္ေသာသူမ်ား၊ ကၽြတ္တန္း၀င္ေရာက္ လိုသူမ်ားအတြက္ “ အကၽြတ္တရာလမ္း´´ ပိတ္သြားႏိုင္ျခင္းျဖင့္ ေကာင္းကင္ဘံု ၀င္ေရာက္၍ ထာ၀ရအသက္၊ ထာ၀ရသုခ၊ ထာ၀ရဘုန္း၊ ထာ၀ရစည္းစိမ္ခ်မ္းသာ၊ ထာ၀ရမပုပ္မပ်က္ ႏိုင္ေသာအျဖစ္၌ ၀ိညာဥ္ကိုယ္ခႏၵာျဖင့္ ၀င္စားခံစားရမည့္ မဟာထာ၀ရအခြင့္အေရးမ်ား အရႈံးေပၚသြားႏိုင္ပါသည္။
“လူတို႔ႏွင့္ေရာျပြန္းမေန၊ တစ္သီးတစ္သန္႔ ေနထိုင္တတ္ၾကေသာ သန္းရွင္းစံုလင္သူမ်ား´´ ဟုအဓိပၸါယ္ရွိသည့္ က်မ္းစာအေခၚ “ဖါရိရွဲ ´´ မ်ားကို သခင္ေယ႐ႈခရစ္ေတာ္က ( မႆဲ ၁၂း၁၃) လွ်ိ႔၀ွက္ေသာ က်မ္းျပဳဆရာ၊ ဖာရိရွဲတို႔၊ သင္တို႔သည္ အမဂၤလာရွိၾက၏၊ အေၾကာင္းမူကား ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၏ တံခါးကို လူတို႔ေရွ ႔မွာပိတ္ထား၍ မိမိတို႔လည္း မ၀င္၊ ၀င္လိုေသာ သူတို႔ကိုလည္း ဆီးတားၾက၏ ဟုျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်လိုက္ျခင္း ႏွင့္တူပါသည္။ ျမန္မာမူျပဴ၍ဆိုရပါလွ်င္ “ ကိုယ္တိုင္ေကာက္ရိုးလည္း မစားႏိုင္၊ စား၍လည္းမရ၊ စားလည္းမစားလို၊ ေကာက္ရိုးအမွန္စားရမည့္ႏြား လာေတာ့လည္း မစားေစလို၊ ေဟာင္ျမဲေဟာင္ေနေသာေခြး´´ႏွယ္ (ေကာက္ရိုးပံုေစာင့္သည့္ေခြး ) ဟု႔အျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်လိုက္ျခင္းတူ
ကူးေျမာက္ရန္ လြန္စြာခဲယဥ္းေသာ နိဗၺာန္ကို မကူးေျမာက္လိုသူရွိသလို၊ ကူးေျမာက္ခ်င္ေသာ္လည္း မကူးေျမာက္ႏိုင္ေသာသူမ်ား၊ မကူးေျမာက္ႏိုင္မွန္း မိမိကိုယ္ကို မိမိသိေနသူမ်ား၊ အားမတန္မန္ေလွ်ာ့ကာ မတတ္သာ၍ ေနာင္ဘ၀အခန္းဆက္သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ေနာင္ဘ၀တြင္ သံသရာလည္ရေပဦးဟု မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနၾကရွာေသာသူမ်ား
ထာ၀ရဘုရား၏ နည္းအရမူကား ထိုဘံုမွလြတ္ေျမာက္ရန္ “ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရား´
တိုတိုႏွင့္လိုရင္းဆိုရေသာ္ တိုက္ရိုက္ဘုရားႏွင့္လူ ကိုျပန္လည္ဆက္စပ္ ဆက္သြယ္ေပးလိုက္သူ၊ သူ႔ကိုသူ လမ္းခင္းေပးလိုက္သူျဖစ္သည္၊ ထိုလမ္းကို ေလွ်ာက္လိုက လူတိုင္းေလွ်ာက္ႏိုင္ပါသည္၊ မေလွ်ာက္လိုကလည္း ဖန္ဆင္းရာပါ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္အရ လူတိုင္း၏ဆႏၵပင္။
ခရစ္ေတာ္သည္ ပါလက္စတိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ေပၚထြန္းခဲ့သည္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ပါလက္စတိုင္း ႏိုင္ငံသား ဂ်ဴး (၀ါ) အစၥေရးလူမ်ိဳးတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။
သက္ေတာ္စဥ္ တခုလံုးသည္ ရွင္ေတာ္ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မမူမီမွ ေရွးအထက္က ဗ်ာဒိတ္ေတာ္အတိုင္း မွန္ကန္ျဖစ္ျပစ္ခဲ့ပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀၀၀ ေက်ာ္က ပါလက္စတိုင္း ႏိုင္ငံသည္ စတုရန္း မိုင္ေပါင္း တစ္ေသာင္းခန္႔သာ ျဖစ္သည္၊ အလွ်ား ၁၅၀ မိုင္း၊ အနံအက်ယ္ဆံုး ေတာင္ပိုင္း၌ ၇၅ မိုင္းသာရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုႏိုင္ငံသည္ ဆြစလန္ႏိုင္ငံ ထက္ငယ္ျပီး၊ စေကာတလန္ႏိုင္ငံ ထက္၀က္မ်သာရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ပိုင္းတိုင္း ဧရိယာနီးပါးခန္႔သာရွိပါသည္။
ထိုႏိုင္ငံ၏ ေျမာက္ဖက္ရွိ လက္ဘႏြန္ႏိုင္ငံ၌ ျမင့္မားေသာ ဟာမုန္ေတာင္ထိပ္ႏွင့္ ေတာင္ေၾကာၾကီးမ်ားရွိသည္။ အေရွ႔ဘက္တြင္မူကား ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံရွိသည္။ ေတာင္ပိုင္းတြင္ ယုဒေတာင္ကုန္း ေျမျမင့္ရွိသည္၊ အေနာက္ဘက္တြင္ ေျမထဲပင္လယ္ရွိသည္။ ေျမထဲပင္လယ္ကမ္းစပ္မွ အေရွ႔ဘက္ ၁၅ မိုင္ခန္႔အထိ ေျမျပန္႔ျဖစ္သည္၊ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံႏွင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္လူသြားလမ္းေပါက္သည္
အျခားတဘက္တြင္မူ ေတာင္ကုန္းမ်ားသည္ ျပန္လည္ျမင့္မားလာျပီး၊ ေဂ်ာ္ဒန္ႏိုင္ငံကို ကာဆီးထားေသာ သဘာ၀ အတားအဆီး သဖြယ္ျဖစ္ေနသည္၊ ရာသီဥတု အေျခအေနက ထူးျခား၏၊ ေယ႐ႈရွလင္ျမိဳ႔သည္ လတၱီတြဒ္ ၃၁ ဒီဂရီ ၄၇ မီးနစ္၊ ေျမာက္ေလာင္ဂ်ီတြဒ္ ၃၅ ဒီဂရီ ၁၈ မီးနစ္၊ အေရွ႔တြင္တည္းရွိျပီး၊ ေျမထဲပင္လယ္ ကမ္းစပ္မွ အေရွ႔ဘက္ ၃၅ မိုင္အကြာတြင္ တည္ရွိျပီး ဆားငန္အိုင္ (ပင္လယ္ေသ) အေနာက္ေျမာက္ ၁၈ မိုင္တြင္ တည္ရွိသည္။ ပင္လယ္ျပင္မွ အျမင့္ေပ ၂၀၀၀ ခန္႔မ် ျမင့္သျဖင့္ ထိုေဒသ တစ္၀ိုက္တြင္ ရသီဥတုမွာ ေအးျမ၍ သမမ်တမႈရွိသည္။
ဂါလိလဲနယ္တ၀ိုက္တြင္ စိမ္းလန္းစိုေျပလွ၍ သစ္ပင္၊ ပန္းမာလာမ်ား ေ၀ေ၀ဆာဆာ ျဖစ္ေနေသာေဒသ ျဖစ္ပါသည္၊ ေျမာက္ပိုင္းတြင္မူကား ဟာမုန္ေတာင္ထိပ္တ၀ိုက္၌ ေရမ်ားခဲ၍ ဆီးႏွင္းျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး တို႔ကိုအတိုင္းသားျမင္ေတြ႔ေနရပါ
တစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ ရွိေသာ႐ႈခင္းသည္ အလြန္သာယာ စိုေျပလွသည္ၚ ေျမၾသဇာေကာင္းေသာ ခ်ိဳင့္၀ွမ္း ေဒသ၌ အသီးအႏွံမ်ိဳးစံု၊ ရာသီမေရြး ေပါက္ေရာက္သည္၊ အျခားေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ သဲကႏၱရ ေတာင္တန္းႏွင့္ ပင္လယ္တို႔ျခားနားေနေသာ္လည္း ပါလက္စတိုင္းႏိုင္ငံသည္ တိုက္ၾကီး (၃) တိုက္၏ အလယ္ဗဟိုတြင္ တည္ရွိေနေပသည္။
ကမၻာတ၀ွမ္းလံုး၏ အခ်က္အျခာက်ေသာ ထိုနယ္ေျမသည္ ခရစ္ယာန္ဘာသာကို အစပ်ိဳးေမြးဖြား သန္႔စင္ေပလိုက္သည္၊ ခရစ္ေတာ္၏ လူ႕ဇာတိခံယူ ေမြးဖြားရာေဒသၾကီး ေပတည္း။ ခရစ္ေတာ္၏ ေဒသစာရီ လွည့္လည္ခဲ့ရာေဒသၾကီး ေပတည္း။
Leave a Comment
အျဖစ္မွန္႐ႈေထာင့္ ( ၇ )မ်ိဳး
Filed under: ၁၈ ႏွစ္အေျဖလႊာ — Shwemm @ 11:39 am
Tags: ၇ မ်ိဳးသက္ေသ
Tags: ၇ မ်ိဳးသက္ေသ
“အျဖစ္မွန္႐ႈေထာင့္ ( ၇ )မ်ိဳး”
ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ ၁၂ ႏွစ္မသည္ ၃၀ ႏွစ္အၾကား သခင္ေယရႈ၏ သက္ေတာ္စဥ္အမွန္ကို ေၾကလည္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစား၍ ေအာက္ပါအတိုင္း တင္ျပရွင္းလင္း သြားပါမည္။
၁. ပဌမရႈေထာင့္ – သမၼာက်မ္းစာေတာ္ျမတ္ အျမင္ (Biblical Vies)
၂. ဒုတိယရႈေထာင့္ – ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ (Customary View)
၃. တတိယရႈေထာင့္ – သာသနာသမိုင္းေၾကာင္းအျမင္ (Historical View)
၄. စတုတၳရႈေထာင့္ – ေဒသႏၱရ ပထ၀ီအျမင္ (Geographical View)
၅. ပဥၥမရႈေထာင့္ – စက္မူလက္မူအျမင္ (Technological View)
၆. ဆဌမရႈေထာင့္ – စာေပရႈေထာင့္အျမင္ (Literacy View)
၇. သတၱမရႈေထာင့္ – အေထြေထြရႈေထာင့္ (Miscellaneous View)
ခရစ္ေတာ္၏ သက္ေတာ္စဥ္ ၁၂ ႏွစ္မသည္ ၃၀ ႏွစ္အၾကား သခင္ေယရႈ၏ သက္ေတာ္စဥ္အမွန္ကို ေၾကလည္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစား၍ ေအာက္ပါအတိုင္း တင္ျပရွင္းလင္း သြားပါမည္။
၁. ပဌမရႈေထာင့္ – သမၼာက်မ္းစာေတာ္ျမတ္ အျမင္ (Biblical Vies)
၂. ဒုတိယရႈေထာင့္ – ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ (Customary View)
၃. တတိယရႈေထာင့္ – သာသနာသမိုင္းေၾကာင္းအျမင္ (Historical View)
၄. စတုတၳရႈေထာင့္ – ေဒသႏၱရ ပထ၀ီအျမင္ (Geographical View)
၅. ပဥၥမရႈေထာင့္ – စက္မူလက္မူအျမင္ (Technological View)
၆. ဆဌမရႈေထာင့္ – စာေပရႈေထာင့္အျမင္ (Literacy View)
၇. သတၱမရႈေထာင့္ – အေထြေထြရႈေထာင့္ (Miscellaneous View)
Leave a Comment
ပဌမရႈေထာင့္
Filed under: ၁၈ ႏွစ္အေျဖလႊာ — Shwemm @ 11:37 am
Tags: ပဌမ
Tags: ပဌမ
“၁. ပဌမရႈေထာင့္”
“သမၼာက်မ္းစာေတာ္ျမတ္ အျမင္ (Biblical Vies)”
၁) လုကာ ၂း၄၉… ညိဳးငယ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္ႏွင့္ မိဘတုိ႔သည္ ေမာင့္ကိုရွာၾကျပီဟု ဆိုေသာ္ ေယရႈက မိဘသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္အကၽြန္ပ္ကို ရွာပါသနည္း၊ အကၽြႏ္ုပ္သည္ အဘ၏အိမ္၌ ေနရသည္ကို မသိပါသေလာဟု ေျပာဆိုလွ်င္ သူတို႔သည္ ထိုစကားကို နားမလည္ၾက။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ မိဘတို႔ႏွင့္အတူသြားသျဖင့္ နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္၍ သူတို႔စကားကို နားေထာင္လွ်က္ေနေလ၏။
ထိုအေၾကာင္းအရာ အလံုးစံုတို႔ကို မယ္ေတာ္သည္ ႏွလံုးထဲ၌ မွတ္က်ံဳးေလ၏။ ေယရႈသည္လည္း အစဥ္အတိုင္း ၾကီး၍ ပညာတိုးပြားလွ်က္ ဘုရားသခင္ေရွ႔ လူတို႔ေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာရေတာ္မူ၏…..
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရ သိရသည္မွာ…
(က) ေယရႈကဗိမာန္ေတာ္ကို “အဘအိမ္´´ စုေခၚဆိုသျဖင့္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္သာ ရွိေသးသူ၊ မိဘႏွစ္ပါးကိုပင္ သူ၌အဘရွိေၾကာင္း၊ ထိုဗိမာန္ေတာ္သည္ပင္ အဘ၏ အိမ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိလိုုက္ျခင္းသည္ သူ၏အဘမွာ ေကာင္းကင္ဘံု၌ရွိေတာ္မူေသာ အဘထာ၀ရဘုရား သခင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ျဖင္းျဖစ္သည္။
တိဗက္ျပည္မွ ျပန္လာျပီး အသတ္ခံရမည္စိုး၍ ဘုရားသားဟု လိမ္လည္ျပီးတရား ေစာခဲ့သည္ဆိုျခင္းမွာ အထက္ပါအရ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ အဘယ္ျပည္ပ ခရီးမဆိုထားႏွင့္ ျပည္တြင္းမွာပင္ ဗိမာန္ေတာ္သို႔ ၀တ္ျပဳ႔ေသာ ၁၂ ႏွစ္သား အရြယ္ကပင္ သူ၏အဘမွာ ထာ၀ရဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူသည္ ဘုရားသားျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားႏွင့္ေခ်ျပီ။
(ခ) သူ၏အဘသည္ လူပုဂၢိဳလ္ ေယာသပ္မဟုတ္။
(ဂ) နာဇရက္ျမိဳ႔၌ေန၍ ၾကီးျပင္းေၾကာင္း ထင္ရွားေနျပန္သည္။ (အျခားအရပ္သို႔မသြား)
(ဃ) ဘုရားသခင့္ေရွ႔၊ လူတို႔ေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာရသည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္( ဘုန္းၾကီးေရွ႔၌မဟုတ္ ) ထာ၀ရဘုရားသခင့္ေရွ႔၌ မ်က္ႏွာရျပီး ထာ၀ရဘုရား၏ တရားသာေဟာေၾကာင္း ထင္ရွား၏။
(င) အျခားဘုရားတို႔၏ တရားမ်ားကို မေဟာပါ၊ ေဟာခဲ့လွ်င္ ဘုရားေရွ႔၌ မ်က္ႏွာရလိမ့္မည္မဟုတ္။
၂) မႆဲ ၂း၂၃ ခရစ္ေတာ္ကို နာဇရက္လူဟူ၍ေခၚၾကလတၱံ႔ဟူေသာ ပေရာဖက္တို႔၏ ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ နာဇရက္အမည္ရွိေသာ ျမိဳ႔သို႔ေရာက္၍ အျမဲေနေလ၏။
(က) လူအခ်ိဳ႔တို႔အတြက္ ခ်က္ျမဳပ္ႏွင့္ၾကီးျပင္းရာ ေဒသတူတတ္ေသာ္လည္း၊ အခ်ိဳ႔အတြက္မူ ခ်က္ျမဳပ္ ႏွင့္ၾကီးျပင္းရာ ေဒသသီးျခား ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထို႔အတူ ခရစ္ေတာ္သည္လည္း ဗက္လင္ျမိဳတြင္ ေမြး၍ နာဇရက္ျမိဳ႔တြင္ ၾကီးျပင္းေနထိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။ (အျခားေဒသသို႔မသြားေၾကာင္းထင္ရွ
(ခ) နာဇရက္လူဆိုသည္မွာ နာဇရက္ျမိဳ႔တြင္ ၾကီးျပင္းက်င္လည္ေနထိုင္ေသာေၾကာ
(ဂ) ပေရာဖက္ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ ဟုဆုိေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္ပ်က္လာျခင္း မဟုတ္၊ ၾကိဳတင္ဗ်ာဒိတ္ ထုတ္ထားသည့္အတိုင္း ဘုရားသခင္၏ အၾကံေတာ္အရ နာဇရက္ျမိဳ႔ ၌ ေနထိုင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
(ဃ) အျမဲဟုပါရွိေသာေၾကာင့္ ဗက္လင္ျမိဳ႔မွ ေျပာင္းေရႊ႔ျပီး နာဇရက္ျမိဳ႔၌ အျမဲေနထိုင္ေၾကာင္းသိရသည္။ နာဇရက္ျမို႔သား ေယရႈဟုပင္ အမည္တြင္ခဲ့သည္။ (ထို႔ေၾကာင့္ အျခားေဒသသို႔အသြားပါ)
၃) မာကု ၆း၄ ေယရႈကလည္း ပေရာဖက္မည္သည္ကား မိမိျမိဳ႔၊ မိမိအေဆြေနရာ၊ မိမိအိမ္ မွတပ္း အျခားေသာအရပ္၌ အသေရ ရွိသည္ဟု ထိုသူတို႔အား မိန္႔ေတာ္မူ၏။
(က) ခရစ္ေတာ္သည္ လက္သမားသား၊ ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း လက္သမားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ၏ ေနရပ္တြင္ မိမိအေဆြအမ်ိဳး အၾကားႏွင့္ မိသားစု၌ အသေရမရွိ၊ အထင္ၾကီးမခံရ၊ မ်က္ႏွာမရေၾကာင္း၊ လူတို႔၏ စိတ္ေနသေဘာထား၊ သဘာ၀ တရားကို ေဖၚျပထား ပါသည္၊ သူအေဟာအေျပာ မေကာင္း၍ မဟုတ္ပါ၊ ရြာနားျမက္ရြာႏြား မစားျခင္းမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ခရစ္ေတာ္သည္ လက္သမားဘ၀ ခံယူျခင္းျဖင့္ သူ၏ဖန္ဆင္းရွင္ဘ၀ ကို ပုိ၍ခိုင္လံုထင္ရွားေစသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သက္ေသထူျပေနျခင္းျဖစ္သည္။ လက္သမားဟူသည္ ျပဳမည့္အရာတိုင္းကို ဦးေႏွာက္၌ အရင္စိတ္ကူးၾကံဆျပီးမွ “ လက္ေတြ႔´´ အေကာင္အထည္ ေဖာ္တည္ေဆာက္ရသူမ်ား မဟုတ္ပါလား၊ ဘာမွမရွိေသာအရာကို ရွိလာေအာင္ ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ ဘုရား၏ ဖန္ဆင္းရွင္ ျဖစ္ျခင္းကိုက လူတို႔နားလည္ႏိုင္ေသာ အေနအထားအျဖစ္ လက္သမား လူပ္ျပခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း စနစ္က် ေသသပ္တိက်စြာ စၾကာ၀ဠာ ၾကီးကို ဖန္ဆင္းခဲ့သည္မွာ သဘာ၀က် လက္ရာေျမာက္လွေပသည္။
၄) မႆဲ ၆း၈-၁၅ အေၾကာင္းမူကား သင္တို႔အလိုရွိသမ် တို႔ကို သင္တို႔မေတာင္းမီ သင္တုိ႔ အဘသိေတာ္မူ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔ဆုေတာင္းရမည္မွာ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ အကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အဘ၊ ကိုယ္ေတာ္၏ နာမေတာ္ျမတ္အား ရိုေသေလးျမတ္ ရွိပါေစေသာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ပါေစေသာ္၊ အလိုေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ျပည့္စံုသကဲ့သို႔ ေျမၾကီးေပၚမွာ ျပည့္စံုပါေစေသာ္။ အသက္ေမြးေလာက္ေသာအစာကို ယေန႔ေပးသနားေတာ္မူပါ၊ သူတပါးသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ျပစ္မွားေသာ အျပစ္မ်ားကို အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ လြတ္သကဲ့သို႔ အကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အျပစ္မ်ားကို လြတ္ေတာ္မူပါ။ အျပစ္ေသြးေဆာင္ရာသို႔ မလိုက္မပါေစဘဲ မေကာင္းေသာအမႈအရာမွ ကယ္ႏႈတ္ေတာ္မူပါ။ အစိုးပိုင္ေသာ အခြင့္ႏွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးေတာ္အာႏုေဘာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ ကိုယ္ေတာ္၌ ရွိပါ၏။ အာမင္ဟု ဆုေတာင္းၾကေလာ။ သင္တို႔သည္ သူတပါး၏ အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူလွ်င္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ သင္တို႔၏အဘသည္ သင္တို႔၏အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူမည္၊ သင္တို႔သည္ သူတစ္ပါး၏ အျပစ္ကို မလႊတ္လွ်င္ သင္တို႔၏ အဘသည္ သင္တို႔၏ အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မမူ။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရသိရသည္မွာ….
က. ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဘသည္ ခမည္းေတာ္ ထာ၀ရဘုရားသာျဖစ္သည္။ ( အျခားေသာဘုရားမဟုတ္)
ခ. ခမည္းေတာ္ဘုရားသည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိသည္ ( နိဗၺာန္၌ မဟုတ္)
ဂ.ထိုဘုရားသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဆုမေတာင္းမီကပင္ ေတာင္းမည့္ဆုအေၾကာင္းကိုသိ ႏွင့္ေတာ္မူျပီးေသာ
သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ရွင္ ဘုရားျဖစ္ေတာမူ၏။
ဃ. လူတို႔၏ ဆုေတာင္းျခင္းကို နားေညာင္းၾကားနာေသာ ဘုရားျဖစ္၏။
င. တိုင္တည္တမ္းမ ေခၚဆိုေတာင္းအပ္ေသာ နာမေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။
စ. ထာ၀ရဘုရား နာမေတာ္ကို ရိုေသေလးျမတ္ရန္ သြန္သင္၏ ( အျခားဘုရား၏ အမည္နာမမဟုတ္)။
ဆ. ၎၏ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဤေလာက၌ တစ္သီးတျခားတည္ေထာင္ ေသာ ဘုရားျဖစ္၏( ေလာကီႏိုင္ငံေရး၊ ေလာကီႏိုင္ငံေတာ္မဟုတ္)။
ဇ. ေကာင္းကင္ဘံု၌ အလိုေတာ္ျပည့္စံုသကဲ့သို႔ ေျမၾကီးေပၚ၌၊ ဤေလာက၌ျပည့္စံုေစရန္ သြန္သင္သည္။( ေနာင္တမလြန္ဘ၀ အက်ိဳးသာမဟုတ္၊ ယၡဳပစၥဳပၸန္ မ်က္ေမွာက္ ဘ၀၏ အက်ိဳးျပည့္၀ျခင္းကိုပါ တစ္ျပိဳင္တည္း သြန္သင္သည္။)
စ်. ေန႔စဥ္စားေသာက္ရန္၊ ျပင္ဆင္ေပးေသာဘုရားျဖစ္၏၊ အဘယ္မည္ေသာ သိပၸံပညာရွင္ႏွင့္ ေတာင္သူလယ္ သမားတို႔က စပါးပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဖန္ဆင္းသည္ဟု ၾကားျမင္သိဘူးပါသလား၊ ဘုရားရွင္ကသာ ဣဒၶိ၀ိဒဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ဖန္ဆင္း၍ လူတို႔ကမ်ိဳးစပ္၊ မ်ိဳးပြားစိုက္ပ်ိဳးၾကျခင္းမ်သာ ျဖစ္ေပသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ေကၽြးေမြးေသာ အရွင္ျဖစ္သည္။
ည. လူ႕အျပစ္ကို လႊတ္ေပးပိုင္၊ စီရင္ပိုင္ေသာ ဘုရားျဖစ္သည္၊ မိတ္ေဆြကို မည္သူ အျပစ္တင္၍ မည္သူလႊတ္ပါသနည္း။ မိတ္ေဆြကိုတုိင္ အျပစ္လုပ္၍ မိတ္ေဆြဘာသာ အျပစ္တင္ျပီး ကိုယ့္အျပစ္ကို ကိုယ္တိုင္ အျပစ္လႊတ္ပိုင္ပါ၏ေလာ။
ဋ. အမူကိစၥျပႆနာ အ၀၀တို႔ကို အပ္၍ကိုးစားလွ်င္ မေကာင္းေသာအမူအရာ ရွိသမ်တို႔မွ ကယ္ႏႈတ္ေသာ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာေျပာေနသည္။ (မိမိကာယကံရွင္ အေပၚျပန္၍ ၀န္တင္ေသာ၊ တာ၀န္မယူေသာ၊ မကယ္ႏိုင္ေသာ ဘုရားအေၾကာင္းမေဟာ)
ဌ. အစိုးပိုင္ေသာ အခြင္႔ႏွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးအာႏုေဘာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္တည္ေသာ ေၾကာင့္ မေန႔ ယေန႔ မေျပာင္းမလဲေသာ နိစၥခာ၀ရဘုရားျဖစ္၏။ ထိုဘုရားအေၾကာင္းကိုသာ ေယရႈခရစ္ေတာ္ အျမဲသြန္သင္ ေဟာေျပာေနခဲ့၍၊ သင္ျပေပးေန၏။ ( အျခားဘုရားအေၾကာင္းမေဟာပါ)။
ဍ. ကမၻာမည္မ် ေ၀ေ၀၊ ကမၻာမည္မ် အသစ္ျဖစ္လာလာ၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏။ က်င့္၍ျဖစ္လာေသာ ဘုရားမဟုတ္၊ ဘုရားအေလာင္းအလွ်ာလည္း မဟုတ္ခဲ့။ နိစၥထာ၀ရ ဘုရားသခင္သာျဖစ္ခဲ့၏။ ကမၻာေ၀သည္ဆိုရာ၌ပင္ ထိုကမၻာကို ထာ၀ရဘုရား မဖန္ဆင္းထားပါက ကမၻာေ၀သည္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရပင္ရွိလာမည္ မဟုတ္။ ကမၻာေ၀၍ ကမၻာအဆက္ဆက္တို႔ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ဖန္ဆင္းျပီး၊ ကမၻာအဆက္ဆက္၏ ဘုရား။ ကမၻာကိုေ၀ေစေသာဘုရား။ ကမၻာကိုဖန္ဆင္း၍ ပိုင္သ အုပ္စိုးေသာ ဘု၇ားအေၾကာင္းကိုသာ ေယ႐ႈေဟာေျပာေတာ္မူသည္။ (အျခားဘုရားအေၾကာင္းမေဟာခဲ့ပါ)
ဎ. ထိုအရွင္သည္ မိတ္ေဆြကိုဖန္ဆင္းျပဳျပင္၍၊ ေရြးႏႈတ္ကယ္တင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မရွိေတာ့ေသာ၊ ေသ၍ေသျပီးေနာက္၊ ျပန္မရွင္ၾကေတာ့ေသာ၊ ဆုေတာင္းလွ်င္ နားမေညာင္းေသာ၊ လူမူေရးႏွင့္ပါတ္သက္ျခင္း မရွိလိုေသာ ဘုရားမ်ားထံတြင္ ဆုေတာင္းေနျခင္း မဟုတ္၊ အသက္ရွင္လွ်က္ တည္ရွိေတာ္မူေသာ ဘုရား၊ ကယ္တင္အရွင္ ေကာင္းကင္ဘုံရွင္ အဘထာ၀ရ ျမတ္စြာဘုရားသခင္တည္းဟူေသာ ဆုေတာင္းသံ နားေညာင္းအေျဖေပးေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ထံတြင္ ဆုေတာင္းေစျခင္းသာျဖစ္သည္။ နိစၥထာ၀ရဘုရားထံတြင္သာျဖစ္၍( အနိစၥဘုရားထံတြင္မဟုတ္ပါ)။
၅) လုကာ ၁၄း၄၁ နတ္ဆိုးတုိ႔သည္လည္း ကိုယ္ေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္တည္းဟူေသာ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏ဟု ဟစ္ေၾကာ္လွ်က္လူမ်ားမွ ထြက္သြားၾက၏။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္မွ သိရသည္မွ…..
နတ္ဆိုးမာရ္နတ္ စာတန္ကို ဘုရားရွင္က တိုက္ရိုက္မဖန္ဆင္းပါ။ လက္ဦးဖန္ဆင္းစက အဆင္းလွပ၍ ပညာစံုလင္ေသာ ေတာက္ပသည့္ ေကာင္းကင္တမန္ မိုးေသာက္ၾကယ္နံနက္သားေခၚ လူစီဖါသာျဖစ္သည္။ ဘုရားကိုအန္တု၊ ပုခံုးခ်င္းယွဥ္၊ ဖင္ထိုင္ခံု လုယူလို၍ သစၥာေဖါက္ေသာေၾကာင့္ ေဖါက္ျပန္ေသာ က်ဆင္းသည့္ စာတန္ျဖစ္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစာတန္ႏွင့္ အေပါင္းအပါ ေကာင္းကင္တမန္ပ်က္ အားလံုးသည္ နတ္ဆိုး ၀ိညာဥ္ဆိုးမ်ားျဖစ္သြားၾကသည္။ အစဥ္အလာၾကီးေသာ ထိုစာတန္ အေပါင္းအသင္းတို႔သည္ နတ္ဆိုး၊ ၀ိညာဥ္ဆိုးအျဖစ္ လူတို႔၏ အားနည္းခ်က္ကို ခုတံုးလုပ္ကာ စိုးစံေနရာ ယူလာၾကရင္းက ကိုးကြယ္ခံမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္မွာ ႏွစ္ပရိေစၧဒမနည္းလွေတာ့ျပီ။ ကမၻာဦးမွပင္ ဟုဆိုရေပေတာ့မည္။ ပူေဇာ္ပသႏိုင္က ေကာင္း၏။ မပူေဇာ္မပသႏိုင္က ခ်က္ခ်င္းခိုက္ေစတတ္ေသး၏၊ သူတို႔ပင္ ကၽြတ္ဖို႔၊ လႊတ္ဖို႔ကေ၀းေသးက ကၽြတ္ဖို႔လိုတာခ်င္းအတူတူ ကိုးကြယ္ေနရန္ပင္ မလိုေတာ့ပါ။ ကၽြတ္ေစမည့္ ပုဂၢိဳလ္ကိုသာ ရွာရန္လိုအပ္ေပသည္၊ ထိုနတ္ဆိုး၊ ၀ိညာဥ္ဆိုးမ်ားပင္ ေယရႈကိုခရစ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း သိၾက၏၊ ဘုရား၏သားေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူသည္ဟု သိၾက၏၊ ေယရႈသည္ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ထိုနတ္ဆိုးတို႔ကပင္ ေထာက္ခံအသိအမွတ္ျပဳ႔ထားၾကသည္။ ၀န္ခံထားခဲ့ၾကျပီ။ မိတ္ေဆြအေနျဖင့္ ေယရႈကို ခရစ္ေတာ္ဟု လက္မခံႏိုင္ပါက ထိုနတ္ဆိုး၏ အသိညာဏ္ေလာက္ပင္ မတက္ပါလားဟု ထင္မိစရာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။
၆) ေယာ ၅း၂၄ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား ငါ့စကားကို နားေထာင္၍ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူကိုယံုၾကည္ေသာ သူသည္ ထာ၀ရ အသက္ကိုရသည္ျဖစ္၍ အျပစ္စီရင္ျခင္းကို မခံရ ေသျခင္းမွ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ ကူေျမာက္ေသာသူျဖစ္၏။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရသိရသည္မွာ….
က. ေယရႈခရစ္ေတာ္ကိုေစလႊတ္ေသာ သူမွာ ေကာင္းကင္ဘံုရွင္ ခမည္းေတာ္ျဖစ္၏။(ေျမကမၻာ တိဘက္ ဘုန္းၾကီးမဟုတ္ပါ)
ခ. ယံုၾကည္သူသည္ ထာ၀ရအသက္ကိုရ၏ဟု ဆိုသျဖင့္ အက်င့္က်င့္ျခင္းကိုဗန္းျပကာ ဘုရားကိုအန္တုေသာစနစ္ကို မသြန္သင္ပါ။ (ဗုဒၶတရားမဟုတ္)။
ဂ. ထာ၀ရအသက္ဆိုသည္မွာ… ျမဲျမံေသာ မအို၊ မနာ၊ မေသ ေသာ အသက္ျဖစ္သည္။ ထာ၀ရဘုရားကသာလွ်င္ ေပးႏိုင္၏၊ သို႔မွသာ သဘာ၀က်ေပေတာ့မည္။ ယုတၱိရွိမည္။ ထာ၀ရအသက္ဟုဆိုသျဖင့္ မျမဲေသာ သခၤါရ အသက္တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနဦးမည္ အသက္မ်ိဳးမဟုတ္ပါ။( ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶတရားေတာ္ကိုေဟာေျပာစရာအေၾကာ
ဃ. အာမခံခ်က္ေပးသူျဖစ္သည္။ ( ၁တိ ၂း၄-၆)
င. အျပစ္စီရင္ျခင္းကို မခံရဟု အာမခံခ်က္ေပးသည္။ (အက်င့္ေၾကာင့္မဟုတ္၊ ဘုရားဘက္၍အသက္ရွည္ျခင္း အာမခံကိုရျခင္းျဖစ္သည္)။
စ. အသက္ရွင္ျခင္း သို႔ကူးေျမာက္ေသာ တရားျဖစ္သည္။ ၃၁ ဘံု ရွိအသက္သည္ ေသေနရ ေသာအသက္ျဖစ္သည္၊ ဘ၀ေျပာင္းရေသာ၊ ဇာတိေန၍ေမြး၊ နာ၊ အို၊ ေသေနရေသာ အသက္ျဖစ္သည္။ ယခုခရစ္ေတာ္ကို ယံုလွ်င္မူကား ထာ၀ရ အသက္ရ၏။ အို၊ နာ၊ ေသျခင္းတို႔မွ ကင္း၏။( အသက္ရွင္ျခင္းအေၾကာင္းျဖစ္၏၊ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရားျ
ဆ. ေစလႊတ္ခံရသူမွာ ေယရႈ၊ ဘုရားသားမွာ ထိုေယရႈပင္ျဖစ္သည္၊ သူ႕အားယံုလွ်င္ ထာ၀ရအသက္ကိုရ၏ဟု ဆိုထားသျဖင့္ ဗုဒၶတရားမွာ အျခားသူကိုႏိုင္၊ မလႊတ္ေပးႏိုင္ဟုဆို၏၊ ယၡဳခရစ္ေတာ္က ကယ္ျခင္း၊ လႊတ္ေပးျခင္း၊ လုပ္ေပးျခင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ (ဗုဒၶတရားမဟုတ္)
ဇ. ထာ၀ရ အသက္ရသူသည္ မနာ၊ မအို၊ မေသ၊ လင္မယားမရွိ၊ ေသျခင္းႏွင့္ အစဥ္ကင္းလြတ္၏။ ေမြးျခင္း ဇာတိတဖန္ေနရျခင္း မရွိ။ သံသရာျပတ္၏။ ထာ၀ရဘုရားနည္းျဖစ္၏။ ( ဗုဒၶနည္းမဟုတ္)
စ်. ယံုၾကည္ေသာသူသည္ အျပစ္စီရင္ျခင္း မခံရဟူေသာေၾကာင့္ စီရင္သာေသာ ထာ၀ရ ဘုရားသာျဖစ္သည္။ စီရင္သူက ယံုၾကည္သူကို မစီရင္ဟု ကတိျပဳ၏။ ေကာင္းသူကယ္မေကာင္းသူပယ္မည့္ သူကား ထာ၀ရဘုရားေပတည္း။ ေနာက္ဆံုးေသာတရားစီရင္ျခင္းက်မွ ေပၚလာမည္ျဖစ္၍ ထိုဘုရားသည္သာ “ တရားသူၾကီး´´ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ေဟရွာ ၃၃း၂၂
ည.ေသျခင္းမွ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ ကူေျမာက္ေသာတရားျဖစ္၏။ ေသျခင္းဆိုသည္မွာ ထာ၀ရဘုရားႏွင့္ မိႆဟာယ ျပတ္ျခင္း၊ ဘုရားႏွင့္လူ ကြဲကြာျခင္း၊ အဖန္ဖန္ဘ၀ျဖစ္ျခင္း၊ ဆင္းရဲဒုကၡ ငရဲက်ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ၃၁ ဘံု၌ သံသရာလည္ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဇာတိရွိ၍ ေမြး၍၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း၊ အိုျခင္း၊ စသည့္ျဖစ္ျခင္းတို႔သည္မက ေသ၍ ေသ၍ေနရျခင္းကိုကိုဆိုေပသည္။
အသက္ရွင္ျခင္းဆိုသည္မွာ လူႏွင့္ဖန္ဆင္းသူဘုရား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ျခင္း၊ မိႆဟာယျပန္ျဖစ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းျခင္း၊ ထာ၀ရအသက္ျဖင့္ မပ်က္ႏိုင္၊ မပုပ္ႏိုင္ေသာ နာမ္၀ိညာဥ္ ကိုယ္ခႏၵာ ပိုင္ဆိုင္ကာ၊ ထာ၀ရ နိစၥစည္းစိမ္၊ ထာ၀ရ နိစၥသုခ၊ ထာ၀ရခ်မ္းသား၊ ထာ၀ရကာလပါတ္လံုး ထာ၀ရ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အတူထာ၀ရစံစားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအျဖစ္သို႔ေရာက္ရန္ ဘုရားသခင္က သားေတာ္ေယရႈခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ျပင္ဆင္ႏွင့္ခဲ့ျပီး။ သားေတာ္အားျဖင့္ေပးအပ္သည္။ သားေတာ္သည္ေသျခင္း မစၥဳမာန္ ကိုေအာင္ျမင္ျပသခဲ့ျပီး ထိုေသျခင္း မစၥဳမာန္ကိုေအာက္ျမင္ခဲ့ေသာ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းမွသာ ထာ၀ရ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ေရာက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေဒသနာသည္ ထာ၀ရဘုရား၏ ေဒသနာေတာ္သာျဖစ္ေလသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ဘုရားတို႔မည္သည္ မာရ္ငါးပါးကိုေအာင္ႏိုင္ရမည္မဟု
၇) ေယာ ၇း၁၆ ေယရႈကလည္း ငါေဟာေျပာေသာ ေဒသနာသည္ ငါ၏ေဒသနာမဟုတ္၊ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူ၏ေဒသနာျဖစ္၏။
ေယာ ၆း၃၈ အေၾကာင္းမူကား ငါသည္ ကိုယ္အလိုသို႔ လိုက္ျခင္းငွာ၊ ေကာင္းကင္မွ ဆင္းသက္သည္မဟုတ္၊ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာသူ၏ အလိုေတာ္သို႔လိုက္ျခင္းငွါသာဆင္
လုကာ ၂၄း၅၀ ထိုသို႔ ေကာင္းၾကီးေပးေတာ္မူစဥ္တြင္ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ခြါ၍ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေဆာင္ယူျခင္းကိုခံေတာ္မူ။၏
အထက္ပါတို႔မွသိရသည္မွာ…….
က. ခရစ္ေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ဘံုမွ ဆင္းသက္သူျဖစ္၏၊ လူ႔ဇာတိလာခံျခင္းသာျဖစ္၏။
ခ. ေကာင္းကင္ဘံုမွ ေစလႊတ္သူခမည္းေတာ္၏ တရားေဒသနာကိုသာေဟာ၏။
ဂ. ေကာင္းကင္ဘံုသိုု႔ပင္ျပန္ၾကြ၏။ (နတ္၊ ျဗဟၼာဘံုသို႔မတက္၊ နိဗၺာန္သို႔ မ၀င္မေရာက္)။
ဃ.ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေဆာင္ယူျခင္းခံရသျဖင့္ ေဆာင္ယူသူမွ ခမည္းေတာ္ထာ၀ရဘုရားသည္ျဖစ္သည္။
၈) ေယာ ၁၄း၁-၃ တဖန္ေယရႈက သင္တို႔ စိတ္ႏွလံုးပူပန္ျခင္း မရွိၾကႏွင့္၊ ဘုရားသခင္ကိုယံုၾကည္ေလာ။ ငါ့ကိုလည္း ယံုၾကည္ေလာ၊ ငါ့အဘ၏အိမ္ေတာ္၌ ေနစရာအခန္း အမ်ားရွိ၏၊ သို႔မဟုတ္လွ်င္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို သင္တို႔အား ငါမေျပာပဲမေန၊ သင္တို႔ေနစရာ အရပ္ကိုျပင္ဆင္ျခင္းငွါ ငါသြြားရ၏၊ ငါသည္သြား၍ သင္တို႔ေနစရာအရပ္ကို ျပင္ဆင္ျပီးမွ တစ္ဖန္ျပန္၍ ငါရွိရာအရပ္၌ ရွိေစျခင္းငွါ သင္တို႔ကို ငါ့ထံသို႔ သိမ္းဆည္းမည္။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွ
က. ထာ၀ရဘုရားကိုသာယံုၾကည္ရန္ တိုက္တြန္းထား၏။( သဘာ၀တရားမဟုတ္၊ ဗုဒၶဘာသာ၌ ထာ၀ရဘုရားမည္သည္မရွိ၊ လက္မခံ၊ မယံုၾကည္ၾက)။
ခ. အဘ၏အိမ္ေတာ္ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ဘံုကိုသာ ဆိုလိုသည္။ ( နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားမဟုတ္၊ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရားသာ
ဂ. ယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ျပင္ဆင္ေ
ဃ. ထိုခရစ္ေတာ္သည္ ဒုတိယအၾကိမ္ တစ္ဖန္ၾကြလာမည္။ မိုးတိမ္စီးလွ်က္ တက္ၾကြသြားခဲ့သည့္ နည္းတူ ျပန္ၾကြလာလွ်င္လည္း မိုးတိမ္စီးလွ်က္ သံလြင္ေတာင္ေပၚ၌ ၾကြဆင္းလာမည္၊ ျပန္ၾကြလာလွ်င္ ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ မဟုတ္ေတာ့၊ တရားစီရင္သူ ( တရားသူၾကီး၊ ရွင္ဘုရင္) အျဖစ္ၾကြလာမည္။ ပုဂၢိဳလ္တပါးတည္း ႏွစ္ခါျပန္ၾကြလာမည့္ အျဖစ္ေတာ္မွာလည္း ထူးျခားခ်က္တရပ္ျဖစ္သည္။
င. ယံုၾကည္သူတို႔ကို သိမ္းဆည္းမည္၊ မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တျပက္အတြင္း ပုပ္ပ်က္တတ္ေသာ ခႏၵာမွ မပုပ္ပ်က္တတ္ေသာ ခႏၵယေတာ္သို႔ ေျပာင္းလဲေပးမည္။ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ခ်ီေဆာင္သြားမည္။ (နိဗၺာန္မဟုတ္၊ ၃၁ ဘံုမဟုတ္ ၁ ေကာ ၁၅း၅၂)
၉) ေယာ ၁၄း၆-၆ ေယရႈက ငါသည္ လမ္းခရီးျဖစ္၏၊ သမၼာတရားလည္းျဖစ္၏၊ အသက္လည္းျဖစ္၏၊ ငါ့ကိုအမွီ မျပဳလွ်င္ အဘယ္သူမွ် ခမည္းေတာ္ထံသို႔ မေရာက္ရ။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွ
က. ေယရႈ၏ ခမည္းေတာ္မွာ ထာ၀ရဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိခဲ့ရျပီ။
ခ. ေကာင္းကင္မွ အသံျပဳ စကားေျပာေသာအသံရွင္မွာ ခမည္းေတာ္ထာ၀ရဘုရားသခင္ျဖစ္သည္။
ဂ. အမႈေတာ္စတင္ရန္ျပင္ဆင္ျခင္း၊ အစအဦး၌ ေယာဒါန္ျမစ္၌ ႏွစ္ျခင္းမဂၤလာခံယူစဥ္က ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစလြတ္ေသာသူကိုယ္တိုင္က အမူထမ္းရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေရြးခ်ယ္ေသာ အခါ ေရြးခ်ယ္ဘိသိပ္ေပးေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုဘုရားမွာ ေကာင္းကင္ဘံုမွ ထာ၀ရဘုရားသခင္ပင္ျဖစ္သည္။။( တိဗက္ျပည္မွ လူဘုန္းၾကီး တစ္ပါးပါး၏ ေစလႊတ္ျခင္းမဟုတ္၊ ေရြးခ်ယ္ျခင္းမဟုတ္)
ဃ. ေယရႈ၏ စကားေတာ္ကို နားေထာင္ရမည္ဟု ပညာတ္ေတာ္၊ အမိန္႔ေပးေတာ္မူေသာဘုရားသည္။
င. မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ဘုရားသားျဖစ္သည္ဟု ေျပာခဲ့ျခင္းမွာ လိမ္ညာဖန္တီးျခင္းမဟုတ္။ ေကာင္းကင္ဘံုမွ အသံေတာ္အားျဖင့္ ဤသူကားငါႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးရာ ငါ၏ခ်စ္သား ေပတည္း ဟူေသာ အခ်က္က ဘုရားသားေတာ္ ဧကန္စင္စစ္ မွန္ေၾကာင္း သက္ေသရွိေပသည္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကလည္း ခရစ္ေတာ္အတု အစစ္ခြဲျခားႏိုင္ရန္ ဤသို႔ၾကိုတင္ အနာဂတၱိနိမိတ္ျပသက္ေသ ထူထားျခင္းျဖစ္သည္။
၁၄) မႆဲ ၄း၈-၁၁ တဖန္မာရ္နတ္သည္ ေယရႈကို အလြန္ျမင့္လွစြာေသာ ေတာင္ေပၚသို႔ ေဆာင္သြား၍ ဤေလာကရွိသမ်ေသာ တိုင္းႏိုင္ငံတို႔ကို၎ ထိုတိုင္းႏိုင္ငံ တို႔၏ ဘုန္းစည္းစိမ္ကို လည္းေကာင္း ျပညြန္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ ငါ့ကိုညြတ္ျပပ္ ကိုးကြယ္လွ်င္ ယခုျပေလသမ်တို႔ကို ငါေပးမည္။ ေယရႈကလည္း အခ်င္းစာတန္ ငါ့ေနာက္သို႔ဆုတ္ေလာ့၊ သင္၏ဘုရားသခင္ ထာ၀ရဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရမည္။ ထိုဘုရားသခင္ကိုသာ ၀တ္ျပဳရမည္။ က်မ္းစာလာသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ မာရ္နတ္သည္ အထံေတာ္မွ ထြက္သြား၍ ေကာင္းကင္ တမန္တို႔သည္ ခ်ဥ္းကပ္လွ်က္ လုပ္ေကၽြးၾက၏။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွ
က. မာရ္နတ္သည္လည္း တန္ခိုးျပႏိုင္ေၾကာင္း သိရ၏။
ခ. မာရ္နတ္သည္လည္း လူကိုစည္းစိမ္ေပးႏိုင္ေၾကာင္းသိ
ဂ. မာရ္နတ္သည္လည္း ၎ကို ဘုရားအမွတ္ျဖင့္ကိုးကြယ္ ခံခ်င္လွေၾကာင္းသိရ၏။
ဃ. ေယရႈက ထာ၀ရဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းရွင္ကိုသာ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ရမည္ဟု ေရွးဓမၼေဟာင္းက်မ္း သြန္သင္ခ်က္ကိုပင္ ကိုးကား၍ ေျဖၾကားခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။( အျခားဘုရားကို ကိုးကြယ္ ၀တ္ျပဳရန္ မသြန္သင္ခဲ့ပါ။ ဗုဒၶကိုလည္း ကိုးကြယ္ရန္လည္း မသြန္သင္ခဲ့ပါ၊ ဗုဒၶက မယံုၾကည္ မျမင္ေတြ႔၊ မသိကၽြမ္းမမွီခဲ့ေသာ ဖန္ဆင္းရွင္နိစၥ ထာ၀ရဘုရားကို ကိုးကြယ္ရန္သာ သြန္သင္ေတာ္မူ၏)
က်မ္းစာကိုသာ အေျခခံ ကိုးကားေျဖဆိုရျခင္းသည္… ၀ိနေယာနာမ သာသနႆအာယု ဟူေသာ ပါဠိလာရွိသည္ ႏွင့္ အညီ လမ္းမမွား ရန္အေရး ဘုရားျမတ္၏သမၼာစကားသည္ လြန္စြာအေရးပါလွေပသည္…
၁၅) မႆဲ ၅း၁၇-၁၈ ပညတၱိက်မ္း၊ အနာဂတၱိက်မ္းမ်ားကို ပယ္ဖ်က္ျခင္းငွာ ငါလာသည္ဟု မထင္ၾကႏွင့္၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္းငွါ ငါလာသည္မဟုတ္။ ျပည့္စံုေစျခင္းငွါ ငါလာသတည္း။ ငါအမွန္အကန္ဆိုသည္ကား ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမၾကီး မပ်က္စီးမွီတိုင္ေအာင္း ပညတၱိက်မ္း၌ အငယ္ဆံုးေသာ စာလံုးဗိႏၶဳတစ္လံုးမ် ျပည္းစံုျခင္းသို႔ မေရာက္မွီမပ်က္စီးရ။
က. ခရစ္ေတာ္သည္ ေလာကသို႔ ၾကြဆင္းလာေသာအခါ အေၾကာင္းမဲ့၊ အေျခခံမဲ့ၾကြ လာသည္မဟုတ္၊ ေဂါတမ မတိုင္မွီ ေရွးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကပင္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းပါ ဗ်ာဒိတ္ျပဳေဟာၾကားထားသည့္အတိုင္
ခ. ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမၾကီး မပ်က္စီးေသးေသာေၾကာင့္ ပညတၱိက်မ္း၌ အငယ္ဆံုးေသာ စာလံုး ဗိႏၶဳတစ္လံုးမ် အကုန္အစင္ မျပည့္စံုေသးေၾကာင္း၊ ဆက္လက္၍ ကမၻာ႔လူသမိုင္းေၾကာင္းၾကီးတြင္ ဘုရားေဟာႏွင့္အညီ ျပည့္စံု လာေပဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သို႔ျပီးမွ ေကာင္းကင္ ႏွင့္ေျမၾကီး ပ်က္လတၱံ႔။ ေကာင္းကင္သစ္ႏွင့္ ေျမၾကီးသစ္ျဖစ္လာလတၱံ႔။
၁၆) ေယာဟန္ ၁း၂၉-၃၀၊၁၃ ဤေလာက၏ အျပစ္ကိုေဆာင္သြားေသာ ဘုရားသခင္၏ သိုးသူငယ္ကိုၾကည့္ ရႈ႔ေလာ့။ ငါမရွိမွီ ရွိႏွင့္သည္ျဖစ္၍ ငါ့ထက္သာ၍ ၾကီးျမတ္ေသာသူသည္ ငါ့ (ေယာဟန္) ေနာက္ၾကြလာသည္ဟု ဆိုရာ၌ ထိုသူ ( ေယရႈ) ကို ဆိုလို၏။ အစကထိုသူကို ငါမသိ၊ ေရ၌ဗတၱိဇံကို ေပးေစျခင္းငွာ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူက အၾကင္သူ၏ အေပၚ၌ ၀ိညာဥ္ေတာ္ ဆင္းသက္၍ နားေတာ္မူသည္ကို သင္ျမင္လွ်င္ ထိုသူကား သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္၌ ဗတၱိဇံကို ေပးေသာသူေပတည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွ
က. ေလာက၏ အျပစ္ကို ေယရႈက ေဆာင္သြားေၾကာင္းသိရသည္။ ( ဗုဒၶဘာသာ၌ လူတစ္စံုတစ္ဦး၏ အျပစ္ကို တစ္စံုတစ္ဦးက မည္သို႔မွ မေဆာင္ယူႏိုင္ဟုဆို၏၊ ျပန္စဥ္းစားသင့္ေပသည္)။
ခ. ေယာဟန္သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ တစ္၀မ္းကြဲေတာ္စပ္၍ အရင္ေမြးသူျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားဇာတိေတာ္အားျဖင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ ေယာဟန္မရွိမွီရွိႏွင့္ေနေၾကာင္း သိရသည္။
ဂ. ယံုၾကည္သူတို႔ကို သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ဗတၱိဇံကို ေပးေသာသူျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
“သမၼာက်မ္းစာေတာ္ျမတ္ အျမင္ (Biblical Vies)”
၁) လုကာ ၂း၄၉… ညိဳးငယ္ေၾကာင့္ၾကစိတ္ႏွင့္ မိဘတုိ႔သည္ ေမာင့္ကိုရွာၾကျပီဟု ဆိုေသာ္ ေယရႈက မိဘသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္အကၽြန္ပ္ကို ရွာပါသနည္း၊ အကၽြႏ္ုပ္သည္ အဘ၏အိမ္၌ ေနရသည္ကို မသိပါသေလာဟု ေျပာဆိုလွ်င္ သူတို႔သည္ ထိုစကားကို နားမလည္ၾက။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ မိဘတို႔ႏွင့္အတူသြားသျဖင့္ နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္၍ သူတို႔စကားကို နားေထာင္လွ်က္ေနေလ၏။
ထိုအေၾကာင္းအရာ အလံုးစံုတို႔ကို မယ္ေတာ္သည္ ႏွလံုးထဲ၌ မွတ္က်ံဳးေလ၏။ ေယရႈသည္လည္း အစဥ္အတိုင္း ၾကီး၍ ပညာတိုးပြားလွ်က္ ဘုရားသခင္ေရွ႔ လူတို႔ေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာရေတာ္မူ၏…..
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရ သိရသည္မွာ…
(က) ေယရႈကဗိမာန္ေတာ္ကို “အဘအိမ္´´ စုေခၚဆိုသျဖင့္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္သာ ရွိေသးသူ၊ မိဘႏွစ္ပါးကိုပင္ သူ၌အဘရွိေၾကာင္း၊ ထိုဗိမာန္ေတာ္သည္ပင္ အဘ၏ အိမ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိလိုုက္ျခင္းသည္ သူ၏အဘမွာ ေကာင္းကင္ဘံု၌ရွိေတာ္မူေသာ အဘထာ၀ရဘုရား သခင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပလိုက္ျဖင္းျဖစ္သည္။
တိဗက္ျပည္မွ ျပန္လာျပီး အသတ္ခံရမည္စိုး၍ ဘုရားသားဟု လိမ္လည္ျပီးတရား ေစာခဲ့သည္ဆိုျခင္းမွာ အထက္ပါအရ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ အဘယ္ျပည္ပ ခရီးမဆိုထားႏွင့္ ျပည္တြင္းမွာပင္ ဗိမာန္ေတာ္သို႔ ၀တ္ျပဳ႔ေသာ ၁၂ ႏွစ္သား အရြယ္ကပင္ သူ၏အဘမွာ ထာ၀ရဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူသည္ ဘုရားသားျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားႏွင့္ေခ်ျပီ။
(ခ) သူ၏အဘသည္ လူပုဂၢိဳလ္ ေယာသပ္မဟုတ္။
(ဂ) နာဇရက္ျမိဳ႔၌ေန၍ ၾကီးျပင္းေၾကာင္း ထင္ရွားေနျပန္သည္။ (အျခားအရပ္သို႔မသြား)
(ဃ) ဘုရားသခင့္ေရွ႔၊ လူတို႔ေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာရသည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္( ဘုန္းၾကီးေရွ႔၌မဟုတ္ ) ထာ၀ရဘုရားသခင့္ေရွ႔၌ မ်က္ႏွာရျပီး ထာ၀ရဘုရား၏ တရားသာေဟာေၾကာင္း ထင္ရွား၏။
(င) အျခားဘုရားတို႔၏ တရားမ်ားကို မေဟာပါ၊ ေဟာခဲ့လွ်င္ ဘုရားေရွ႔၌ မ်က္ႏွာရလိမ့္မည္မဟုတ္။
၂) မႆဲ ၂း၂၃ ခရစ္ေတာ္ကို နာဇရက္လူဟူ၍ေခၚၾကလတၱံ႔ဟူေသာ ပေရာဖက္တို႔၏ ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ နာဇရက္အမည္ရွိေသာ ျမိဳ႔သို႔ေရာက္၍ အျမဲေနေလ၏။
(က) လူအခ်ိဳ႔တို႔အတြက္ ခ်က္ျမဳပ္ႏွင့္ၾကီးျပင္းရာ ေဒသတူတတ္ေသာ္လည္း၊ အခ်ိဳ႔အတြက္မူ ခ်က္ျမဳပ္ ႏွင့္ၾကီးျပင္းရာ ေဒသသီးျခား ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ထို႔အတူ ခရစ္ေတာ္သည္လည္း ဗက္လင္ျမိဳတြင္ ေမြး၍ နာဇရက္ျမိဳ႔တြင္ ၾကီးျပင္းေနထိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။ (အျခားေဒသသို႔မသြားေၾကာင္းထင္ရွ
(ခ) နာဇရက္လူဆိုသည္မွာ နာဇရက္ျမိဳ႔တြင္ ၾကီးျပင္းက်င္လည္ေနထိုင္ေသာေၾကာ
(ဂ) ပေရာဖက္ႏႈတ္ထြက္ႏွင့္အညီ ဟုဆုိေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းမဲ့ ျဖစ္ပ်က္လာျခင္း မဟုတ္၊ ၾကိဳတင္ဗ်ာဒိတ္ ထုတ္ထားသည့္အတိုင္း ဘုရားသခင္၏ အၾကံေတာ္အရ နာဇရက္ျမိဳ႔ ၌ ေနထိုင္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
(ဃ) အျမဲဟုပါရွိေသာေၾကာင့္ ဗက္လင္ျမိဳ႔မွ ေျပာင္းေရႊ႔ျပီး နာဇရက္ျမိဳ႔၌ အျမဲေနထိုင္ေၾကာင္းသိရသည္။ နာဇရက္ျမို႔သား ေယရႈဟုပင္ အမည္တြင္ခဲ့သည္။ (ထို႔ေၾကာင့္ အျခားေဒသသို႔အသြားပါ)
၃) မာကု ၆း၄ ေယရႈကလည္း ပေရာဖက္မည္သည္ကား မိမိျမိဳ႔၊ မိမိအေဆြေနရာ၊ မိမိအိမ္ မွတပ္း အျခားေသာအရပ္၌ အသေရ ရွိသည္ဟု ထိုသူတို႔အား မိန္႔ေတာ္မူ၏။
(က) ခရစ္ေတာ္သည္ လက္သမားသား၊ ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း လက္သမားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ၏ ေနရပ္တြင္ မိမိအေဆြအမ်ိဳး အၾကားႏွင့္ မိသားစု၌ အသေရမရွိ၊ အထင္ၾကီးမခံရ၊ မ်က္ႏွာမရေၾကာင္း၊ လူတို႔၏ စိတ္ေနသေဘာထား၊ သဘာ၀ တရားကို ေဖၚျပထား ပါသည္၊ သူအေဟာအေျပာ မေကာင္း၍ မဟုတ္ပါ၊ ရြာနားျမက္ရြာႏြား မစားျခင္းမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ခရစ္ေတာ္သည္ လက္သမားဘ၀ ခံယူျခင္းျဖင့္ သူ၏ဖန္ဆင္းရွင္ဘ၀ ကို ပုိ၍ခိုင္လံုထင္ရွားေစသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သက္ေသထူျပေနျခင္းျဖစ္သည္။ လက္သမားဟူသည္ ျပဳမည့္အရာတိုင္းကို ဦးေႏွာက္၌ အရင္စိတ္ကူးၾကံဆျပီးမွ “ လက္ေတြ႔´´ အေကာင္အထည္ ေဖာ္တည္ေဆာက္ရသူမ်ား မဟုတ္ပါလား၊ ဘာမွမရွိေသာအရာကို ရွိလာေအာင္ ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ ဘုရား၏ ဖန္ဆင္းရွင္ ျဖစ္ျခင္းကိုက လူတို႔နားလည္ႏိုင္ေသာ အေနအထားအျဖစ္ လက္သမား လူပ္ျပခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း စနစ္က် ေသသပ္တိက်စြာ စၾကာ၀ဠာ ၾကီးကို ဖန္ဆင္းခဲ့သည္မွာ သဘာ၀က် လက္ရာေျမာက္လွေပသည္။
၄) မႆဲ ၆း၈-၁၅ အေၾကာင္းမူကား သင္တို႔အလိုရွိသမ် တို႔ကို သင္တို႔မေတာင္းမီ သင္တုိ႔ အဘသိေတာ္မူ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔ဆုေတာင္းရမည္မွာ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ အကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အဘ၊ ကိုယ္ေတာ္၏ နာမေတာ္ျမတ္အား ရိုေသေလးျမတ္ ရွိပါေစေသာ္၊ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ပါေစေသာ္၊ အလိုေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ျပည့္စံုသကဲ့သို႔ ေျမၾကီးေပၚမွာ ျပည့္စံုပါေစေသာ္။ အသက္ေမြးေလာက္ေသာအစာကို ယေန႔ေပးသနားေတာ္မူပါ၊ သူတပါးသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို ျပစ္မွားေသာ အျပစ္မ်ားကို အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ လြတ္သကဲ့သို႔ အကၽြႏု္ပ္တို႔၏ အျပစ္မ်ားကို လြတ္ေတာ္မူပါ။ အျပစ္ေသြးေဆာင္ရာသို႔ မလိုက္မပါေစဘဲ မေကာင္းေသာအမႈအရာမွ ကယ္ႏႈတ္ေတာ္မူပါ။ အစိုးပိုင္ေသာ အခြင့္ႏွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးေတာ္အာႏုေဘာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ ကိုယ္ေတာ္၌ ရွိပါ၏။ အာမင္ဟု ဆုေတာင္းၾကေလာ။ သင္တို႔သည္ သူတပါး၏ အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူလွ်င္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ သင္တို႔၏အဘသည္ သင္တို႔၏အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူမည္၊ သင္တို႔သည္ သူတစ္ပါး၏ အျပစ္ကို မလႊတ္လွ်င္ သင္တို႔၏ အဘသည္ သင္တို႔၏ အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မမူ။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရသိရသည္မွာ….
က. ကၽြႏ္ုပ္တို႔အဘသည္ ခမည္းေတာ္ ထာ၀ရဘုရားသာျဖစ္သည္။ ( အျခားေသာဘုရားမဟုတ္)
ခ. ခမည္းေတာ္ဘုရားသည္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိသည္ ( နိဗၺာန္၌ မဟုတ္)
ဂ.ထိုဘုရားသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဆုမေတာင္းမီကပင္ ေတာင္းမည့္ဆုအေၾကာင္းကိုသိ ႏွင့္ေတာ္မူျပီးေသာ
သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ရွင္ ဘုရားျဖစ္ေတာမူ၏။
ဃ. လူတို႔၏ ဆုေတာင္းျခင္းကို နားေညာင္းၾကားနာေသာ ဘုရားျဖစ္၏။
င. တိုင္တည္တမ္းမ ေခၚဆိုေတာင္းအပ္ေသာ နာမေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။
စ. ထာ၀ရဘုရား နာမေတာ္ကို ရိုေသေလးျမတ္ရန္ သြန္သင္၏ ( အျခားဘုရား၏ အမည္နာမမဟုတ္)။
ဆ. ၎၏ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ဤေလာက၌ တစ္သီးတျခားတည္ေထာင္ ေသာ ဘုရားျဖစ္၏( ေလာကီႏိုင္ငံေရး၊ ေလာကီႏိုင္ငံေတာ္မဟုတ္)။
ဇ. ေကာင္းကင္ဘံု၌ အလိုေတာ္ျပည့္စံုသကဲ့သို႔ ေျမၾကီးေပၚ၌၊ ဤေလာက၌ျပည့္စံုေစရန္ သြန္သင္သည္။( ေနာင္တမလြန္ဘ၀ အက်ိဳးသာမဟုတ္၊ ယၡဳပစၥဳပၸန္ မ်က္ေမွာက္ ဘ၀၏ အက်ိဳးျပည့္၀ျခင္းကိုပါ တစ္ျပိဳင္တည္း သြန္သင္သည္။)
စ်. ေန႔စဥ္စားေသာက္ရန္၊ ျပင္ဆင္ေပးေသာဘုရားျဖစ္၏၊ အဘယ္မည္ေသာ သိပၸံပညာရွင္ႏွင့္ ေတာင္သူလယ္ သမားတို႔က စပါးပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဖန္ဆင္းသည္ဟု ၾကားျမင္သိဘူးပါသလား၊ ဘုရားရွင္ကသာ ဣဒၶိ၀ိဒဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ဖန္ဆင္း၍ လူတို႔ကမ်ိဳးစပ္၊ မ်ိဳးပြားစိုက္ပ်ိဳးၾကျခင္းမ်သာ ျဖစ္ေပသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ေကၽြးေမြးေသာ အရွင္ျဖစ္သည္။
ည. လူ႕အျပစ္ကို လႊတ္ေပးပိုင္၊ စီရင္ပိုင္ေသာ ဘုရားျဖစ္သည္၊ မိတ္ေဆြကို မည္သူ အျပစ္တင္၍ မည္သူလႊတ္ပါသနည္း။ မိတ္ေဆြကိုတုိင္ အျပစ္လုပ္၍ မိတ္ေဆြဘာသာ အျပစ္တင္ျပီး ကိုယ့္အျပစ္ကို ကိုယ္တိုင္ အျပစ္လႊတ္ပိုင္ပါ၏ေလာ။
ဋ. အမူကိစၥျပႆနာ အ၀၀တို႔ကို အပ္၍ကိုးစားလွ်င္ မေကာင္းေသာအမူအရာ ရွိသမ်တို႔မွ ကယ္ႏႈတ္ေသာ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာေျပာေနသည္။ (မိမိကာယကံရွင္ အေပၚျပန္၍ ၀န္တင္ေသာ၊ တာ၀န္မယူေသာ၊ မကယ္ႏိုင္ေသာ ဘုရားအေၾကာင္းမေဟာ)
ဌ. အစိုးပိုင္ေသာ အခြင္႔ႏွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးအာႏုေဘာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္တည္ေသာ ေၾကာင့္ မေန႔ ယေန႔ မေျပာင္းမလဲေသာ နိစၥခာ၀ရဘုရားျဖစ္၏။ ထိုဘုရားအေၾကာင္းကိုသာ ေယရႈခရစ္ေတာ္ အျမဲသြန္သင္ ေဟာေျပာေနခဲ့၍၊ သင္ျပေပးေန၏။ ( အျခားဘုရားအေၾကာင္းမေဟာပါ)။
ဍ. ကမၻာမည္မ် ေ၀ေ၀၊ ကမၻာမည္မ် အသစ္ျဖစ္လာလာ၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကမၻာအဆက္ဆက္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၏။ က်င့္၍ျဖစ္လာေသာ ဘုရားမဟုတ္၊ ဘုရားအေလာင္းအလွ်ာလည္း မဟုတ္ခဲ့။ နိစၥထာ၀ရ ဘုရားသခင္သာျဖစ္ခဲ့၏။ ကမၻာေ၀သည္ဆိုရာ၌ပင္ ထိုကမၻာကို ထာ၀ရဘုရား မဖန္ဆင္းထားပါက ကမၻာေ၀သည္ဟူေသာ ေ၀ါဟာရပင္ရွိလာမည္ မဟုတ္။ ကမၻာေ၀၍ ကမၻာအဆက္ဆက္တို႔ကို ထပ္ခါထပ္ခါ ဖန္ဆင္းျပီး၊ ကမၻာအဆက္ဆက္၏ ဘုရား။ ကမၻာကိုေ၀ေစေသာဘုရား။ ကမၻာကိုဖန္ဆင္း၍ ပိုင္သ အုပ္စိုးေသာ ဘု၇ားအေၾကာင္းကိုသာ ေယ႐ႈေဟာေျပာေတာ္မူသည္။ (အျခားဘုရားအေၾကာင္းမေဟာခဲ့ပါ)
ဎ. ထိုအရွင္သည္ မိတ္ေဆြကိုဖန္ဆင္းျပဳျပင္၍၊ ေရြးႏႈတ္ကယ္တင္ေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မရွိေတာ့ေသာ၊ ေသ၍ေသျပီးေနာက္၊ ျပန္မရွင္ၾကေတာ့ေသာ၊ ဆုေတာင္းလွ်င္ နားမေညာင္းေသာ၊ လူမူေရးႏွင့္ပါတ္သက္ျခင္း မရွိလိုေသာ ဘုရားမ်ားထံတြင္ ဆုေတာင္းေနျခင္း မဟုတ္၊ အသက္ရွင္လွ်က္ တည္ရွိေတာ္မူေသာ ဘုရား၊ ကယ္တင္အရွင္ ေကာင္းကင္ဘုံရွင္ အဘထာ၀ရ ျမတ္စြာဘုရားသခင္တည္းဟူေသာ ဆုေတာင္းသံ နားေညာင္းအေျဖေပးေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္ထံတြင္ ဆုေတာင္းေစျခင္းသာျဖစ္သည္။ နိစၥထာ၀ရဘုရားထံတြင္သာျဖစ္၍( အနိစၥဘုရားထံတြင္မဟုတ္ပါ)။
၅) လုကာ ၁၄း၄၁ နတ္ဆိုးတုိ႔သည္လည္း ကိုယ္ေတာ္သည္ ခရစ္ေတာ္တည္းဟူေသာ ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏ဟု ဟစ္ေၾကာ္လွ်က္လူမ်ားမွ ထြက္သြားၾက၏။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္မွ သိရသည္မွ…..
နတ္ဆိုးမာရ္နတ္ စာတန္ကို ဘုရားရွင္က တိုက္ရိုက္မဖန္ဆင္းပါ။ လက္ဦးဖန္ဆင္းစက အဆင္းလွပ၍ ပညာစံုလင္ေသာ ေတာက္ပသည့္ ေကာင္းကင္တမန္ မိုးေသာက္ၾကယ္နံနက္သားေခၚ လူစီဖါသာျဖစ္သည္။ ဘုရားကိုအန္တု၊ ပုခံုးခ်င္းယွဥ္၊ ဖင္ထိုင္ခံု လုယူလို၍ သစၥာေဖါက္ေသာေၾကာင့္ ေဖါက္ျပန္ေသာ က်ဆင္းသည့္ စာတန္ျဖစ္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစာတန္ႏွင့္ အေပါင္းအပါ ေကာင္းကင္တမန္ပ်က္ အားလံုးသည္ နတ္ဆိုး ၀ိညာဥ္ဆိုးမ်ားျဖစ္သြားၾကသည္။ အစဥ္အလာၾကီးေသာ ထိုစာတန္ အေပါင္းအသင္းတို႔သည္ နတ္ဆိုး၊ ၀ိညာဥ္ဆိုးအျဖစ္ လူတို႔၏ အားနည္းခ်က္ကို ခုတံုးလုပ္ကာ စိုးစံေနရာ ယူလာၾကရင္းက ကိုးကြယ္ခံမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္မွာ ႏွစ္ပရိေစၧဒမနည္းလွေတာ့ျပီ။ ကမၻာဦးမွပင္ ဟုဆိုရေပေတာ့မည္။ ပူေဇာ္ပသႏိုင္က ေကာင္း၏။ မပူေဇာ္မပသႏိုင္က ခ်က္ခ်င္းခိုက္ေစတတ္ေသး၏၊ သူတို႔ပင္ ကၽြတ္ဖို႔၊ လႊတ္ဖို႔ကေ၀းေသးက ကၽြတ္ဖို႔လိုတာခ်င္းအတူတူ ကိုးကြယ္ေနရန္ပင္ မလိုေတာ့ပါ။ ကၽြတ္ေစမည့္ ပုဂၢိဳလ္ကိုသာ ရွာရန္လိုအပ္ေပသည္၊ ထိုနတ္ဆိုး၊ ၀ိညာဥ္ဆိုးမ်ားပင္ ေယရႈကိုခရစ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း သိၾက၏၊ ဘုရား၏သားေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူသည္ဟု သိၾက၏၊ ေယရႈသည္ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ထိုနတ္ဆိုးတို႔ကပင္ ေထာက္ခံအသိအမွတ္ျပဳ႔ထားၾကသည္။ ၀န္ခံထားခဲ့ၾကျပီ။ မိတ္ေဆြအေနျဖင့္ ေယရႈကို ခရစ္ေတာ္ဟု လက္မခံႏိုင္ပါက ထိုနတ္ဆိုး၏ အသိညာဏ္ေလာက္ပင္ မတက္ပါလားဟု ထင္မိစရာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။
၆) ေယာ ၅း၂၄ ငါအမွန္ဆိုသည္ကား ငါ့စကားကို နားေထာင္၍ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူကိုယံုၾကည္ေသာ သူသည္ ထာ၀ရ အသက္ကိုရသည္ျဖစ္၍ အျပစ္စီရင္ျခင္းကို မခံရ ေသျခင္းမွ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ ကူေျမာက္ေသာသူျဖစ္၏။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္အရသိရသည္မွာ….
က. ေယရႈခရစ္ေတာ္ကိုေစလႊတ္ေသာ သူမွာ ေကာင္းကင္ဘံုရွင္ ခမည္းေတာ္ျဖစ္၏။(ေျမကမၻာ တိဘက္ ဘုန္းၾကီးမဟုတ္ပါ)
ခ. ယံုၾကည္သူသည္ ထာ၀ရအသက္ကိုရ၏ဟု ဆိုသျဖင့္ အက်င့္က်င့္ျခင္းကိုဗန္းျပကာ ဘုရားကိုအန္တုေသာစနစ္ကို မသြန္သင္ပါ။ (ဗုဒၶတရားမဟုတ္)။
ဂ. ထာ၀ရအသက္ဆိုသည္မွာ… ျမဲျမံေသာ မအို၊ မနာ၊ မေသ ေသာ အသက္ျဖစ္သည္။ ထာ၀ရဘုရားကသာလွ်င္ ေပးႏိုင္၏၊ သို႔မွသာ သဘာ၀က်ေပေတာ့မည္။ ယုတၱိရွိမည္။ ထာ၀ရအသက္ဟုဆိုသျဖင့္ မျမဲေသာ သခၤါရ အသက္တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနဦးမည္ အသက္မ်ိဳးမဟုတ္ပါ။( ထို႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶတရားေတာ္ကိုေဟာေျပာစရာအေၾကာ
ဃ. အာမခံခ်က္ေပးသူျဖစ္သည္။ ( ၁တိ ၂း၄-၆)
င. အျပစ္စီရင္ျခင္းကို မခံရဟု အာမခံခ်က္ေပးသည္။ (အက်င့္ေၾကာင့္မဟုတ္၊ ဘုရားဘက္၍အသက္ရွည္ျခင္း အာမခံကိုရျခင္းျဖစ္သည္)။
စ. အသက္ရွင္ျခင္း သို႔ကူးေျမာက္ေသာ တရားျဖစ္သည္။ ၃၁ ဘံု ရွိအသက္သည္ ေသေနရ ေသာအသက္ျဖစ္သည္၊ ဘ၀ေျပာင္းရေသာ၊ ဇာတိေန၍ေမြး၊ နာ၊ အို၊ ေသေနရေသာ အသက္ျဖစ္သည္။ ယခုခရစ္ေတာ္ကို ယံုလွ်င္မူကား ထာ၀ရ အသက္ရ၏။ အို၊ နာ၊ ေသျခင္းတို႔မွ ကင္း၏။( အသက္ရွင္ျခင္းအေၾကာင္းျဖစ္၏၊ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရားျ
ဆ. ေစလႊတ္ခံရသူမွာ ေယရႈ၊ ဘုရားသားမွာ ထိုေယရႈပင္ျဖစ္သည္၊ သူ႕အားယံုလွ်င္ ထာ၀ရအသက္ကိုရ၏ဟု ဆိုထားသျဖင့္ ဗုဒၶတရားမွာ အျခားသူကိုႏိုင္၊ မလႊတ္ေပးႏိုင္ဟုဆို၏၊ ယၡဳခရစ္ေတာ္က ကယ္ျခင္း၊ လႊတ္ေပးျခင္း၊ လုပ္ေပးျခင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ (ဗုဒၶတရားမဟုတ္)
ဇ. ထာ၀ရ အသက္ရသူသည္ မနာ၊ မအို၊ မေသ၊ လင္မယားမရွိ၊ ေသျခင္းႏွင့္ အစဥ္ကင္းလြတ္၏။ ေမြးျခင္း ဇာတိတဖန္ေနရျခင္း မရွိ။ သံသရာျပတ္၏။ ထာ၀ရဘုရားနည္းျဖစ္၏။ ( ဗုဒၶနည္းမဟုတ္)
စ်. ယံုၾကည္ေသာသူသည္ အျပစ္စီရင္ျခင္း မခံရဟူေသာေၾကာင့္ စီရင္သာေသာ ထာ၀ရ ဘုရားသာျဖစ္သည္။ စီရင္သူက ယံုၾကည္သူကို မစီရင္ဟု ကတိျပဳ၏။ ေကာင္းသူကယ္မေကာင္းသူပယ္မည့္ သူကား ထာ၀ရဘုရားေပတည္း။ ေနာက္ဆံုးေသာတရားစီရင္ျခင္းက်မွ ေပၚလာမည္ျဖစ္၍ ထိုဘုရားသည္သာ “ တရားသူၾကီး´´ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ေဟရွာ ၃၃း၂၂
ည.ေသျခင္းမွ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ ကူေျမာက္ေသာတရားျဖစ္၏။ ေသျခင္းဆိုသည္မွာ ထာ၀ရဘုရားႏွင့္ မိႆဟာယ ျပတ္ျခင္း၊ ဘုရားႏွင့္လူ ကြဲကြာျခင္း၊ အဖန္ဖန္ဘ၀ျဖစ္ျခင္း၊ ဆင္းရဲဒုကၡ ငရဲက်ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ၃၁ ဘံု၌ သံသရာလည္ျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဇာတိရွိ၍ ေမြး၍၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း၊ အိုျခင္း၊ စသည့္ျဖစ္ျခင္းတို႔သည္မက ေသ၍ ေသ၍ေနရျခင္းကိုကိုဆိုေပသည္။
အသက္ရွင္ျခင္းဆိုသည္မွာ လူႏွင့္ဖန္ဆင္းသူဘုရား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ျခင္း၊ မိႆဟာယျပန္ျဖစ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းျခင္း၊ ထာ၀ရအသက္ျဖင့္ မပ်က္ႏိုင္၊ မပုပ္ႏိုင္ေသာ နာမ္၀ိညာဥ္ ကိုယ္ခႏၵာ ပိုင္ဆိုင္ကာ၊ ထာ၀ရ နိစၥစည္းစိမ္၊ ထာ၀ရ နိစၥသုခ၊ ထာ၀ရခ်မ္းသား၊ ထာ၀ရကာလပါတ္လံုး ထာ၀ရ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အတူထာ၀ရစံစားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအျဖစ္သို႔ေရာက္ရန္ ဘုရားသခင္က သားေတာ္ေယရႈခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ျပင္ဆင္ႏွင့္ခဲ့ျပီး။ သားေတာ္အားျဖင့္ေပးအပ္သည္။ သားေတာ္သည္ေသျခင္း မစၥဳမာန္ ကိုေအာင္ျမင္ျပသခဲ့ျပီး ထိုေသျခင္း မစၥဳမာန္ကိုေအာက္ျမင္ခဲ့ေသာ ခရစ္ေတာ္ကို ယံုၾကည္ျခင္းမွသာ ထာ၀ရ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ေရာက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေဒသနာသည္ ထာ၀ရဘုရား၏ ေဒသနာေတာ္သာျဖစ္ေလသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ဘုရားတို႔မည္သည္ မာရ္ငါးပါးကိုေအာင္ႏိုင္ရမည္မဟု
၇) ေယာ ၇း၁၆ ေယရႈကလည္း ငါေဟာေျပာေသာ ေဒသနာသည္ ငါ၏ေဒသနာမဟုတ္၊ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူ၏ေဒသနာျဖစ္၏။
ေယာ ၆း၃၈ အေၾကာင္းမူကား ငါသည္ ကိုယ္အလိုသို႔ လိုက္ျခင္းငွာ၊ ေကာင္းကင္မွ ဆင္းသက္သည္မဟုတ္၊ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာသူ၏ အလိုေတာ္သို႔လိုက္ျခင္းငွါသာဆင္
လုကာ ၂၄း၅၀ ထိုသို႔ ေကာင္းၾကီးေပးေတာ္မူစဥ္တြင္ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ခြါ၍ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေဆာင္ယူျခင္းကိုခံေတာ္မူ။၏
အထက္ပါတို႔မွသိရသည္မွာ…….
က. ခရစ္ေတာ္သည္ ေကာင္းကင္ဘံုမွ ဆင္းသက္သူျဖစ္၏၊ လူ႔ဇာတိလာခံျခင္းသာျဖစ္၏။
ခ. ေကာင္းကင္ဘံုမွ ေစလႊတ္သူခမည္းေတာ္၏ တရားေဒသနာကိုသာေဟာ၏။
ဂ. ေကာင္းကင္ဘံုသိုု႔ပင္ျပန္ၾကြ၏။ (နတ္၊ ျဗဟၼာဘံုသို႔မတက္၊ နိဗၺာန္သို႔ မ၀င္မေရာက္)။
ဃ.ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ေဆာင္ယူျခင္းခံရသျဖင့္ ေဆာင္ယူသူမွ ခမည္းေတာ္ထာ၀ရဘုရားသည္ျဖစ္သည္။
၈) ေယာ ၁၄း၁-၃ တဖန္ေယရႈက သင္တို႔ စိတ္ႏွလံုးပူပန္ျခင္း မရွိၾကႏွင့္၊ ဘုရားသခင္ကိုယံုၾကည္ေလာ။ ငါ့ကိုလည္း ယံုၾကည္ေလာ၊ ငါ့အဘ၏အိမ္ေတာ္၌ ေနစရာအခန္း အမ်ားရွိ၏၊ သို႔မဟုတ္လွ်င္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို သင္တို႔အား ငါမေျပာပဲမေန၊ သင္တို႔ေနစရာ အရပ္ကိုျပင္ဆင္ျခင္းငွါ ငါသြြားရ၏၊ ငါသည္သြား၍ သင္တို႔ေနစရာအရပ္ကို ျပင္ဆင္ျပီးမွ တစ္ဖန္ျပန္၍ ငါရွိရာအရပ္၌ ရွိေစျခင္းငွါ သင္တို႔ကို ငါ့ထံသို႔ သိမ္းဆည္းမည္။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွ
က. ထာ၀ရဘုရားကိုသာယံုၾကည္ရန္ တိုက္တြန္းထား၏။( သဘာ၀တရားမဟုတ္၊ ဗုဒၶဘာသာ၌ ထာ၀ရဘုရားမည္သည္မရွိ၊ လက္မခံ၊ မယံုၾကည္ၾက)။
ခ. အဘ၏အိမ္ေတာ္ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ဘံုကိုသာ ဆိုလိုသည္။ ( နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားမဟုတ္၊ ေကာင္းကင္ဘံုေရာက္ေၾကာင္းတရားသာ
ဂ. ယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ ခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ျပင္ဆင္ေ
ဃ. ထိုခရစ္ေတာ္သည္ ဒုတိယအၾကိမ္ တစ္ဖန္ၾကြလာမည္။ မိုးတိမ္စီးလွ်က္ တက္ၾကြသြားခဲ့သည့္ နည္းတူ ျပန္ၾကြလာလွ်င္လည္း မိုးတိမ္စီးလွ်က္ သံလြင္ေတာင္ေပၚ၌ ၾကြဆင္းလာမည္၊ ျပန္ၾကြလာလွ်င္ ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ မဟုတ္ေတာ့၊ တရားစီရင္သူ ( တရားသူၾကီး၊ ရွင္ဘုရင္) အျဖစ္ၾကြလာမည္။ ပုဂၢိဳလ္တပါးတည္း ႏွစ္ခါျပန္ၾကြလာမည့္ အျဖစ္ေတာ္မွာလည္း ထူးျခားခ်က္တရပ္ျဖစ္သည္။
င. ယံုၾကည္သူတို႔ကို သိမ္းဆည္းမည္၊ မ်က္စိတမွိတ္ လွ်ပ္တျပက္အတြင္း ပုပ္ပ်က္တတ္ေသာ ခႏၵာမွ မပုပ္ပ်က္တတ္ေသာ ခႏၵယေတာ္သို႔ ေျပာင္းလဲေပးမည္။ ေကာင္းကင္ဘံုသို႔ ခ်ီေဆာင္သြားမည္။ (နိဗၺာန္မဟုတ္၊ ၃၁ ဘံုမဟုတ္ ၁ ေကာ ၁၅း၅၂)
၉) ေယာ ၁၄း၆-၆ ေယရႈက ငါသည္ လမ္းခရီးျဖစ္၏၊ သမၼာတရားလည္းျဖစ္၏၊ အသက္လည္းျဖစ္၏၊ ငါ့ကိုအမွီ မျပဳလွ်င္ အဘယ္သူမွ် ခမည္းေတာ္ထံသို႔ မေရာက္ရ။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွ
က. ေယရႈ၏ ခမည္းေတာ္မွာ ထာ၀ရဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိခဲ့ရျပီ။
ခ. ေကာင္းကင္မွ အသံျပဳ စကားေျပာေသာအသံရွင္မွာ ခမည္းေတာ္ထာ၀ရဘုရားသခင္ျဖစ္သည္။
ဂ. အမႈေတာ္စတင္ရန္ျပင္ဆင္ျခင္း၊ အစအဦး၌ ေယာဒါန္ျမစ္၌ ႏွစ္ျခင္းမဂၤလာခံယူစဥ္က ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစလြတ္ေသာသူကိုယ္တိုင္က အမူထမ္းရန္အတြက္ ျပင္ဆင္ေရြးခ်ယ္ေသာ အခါ ေရြးခ်ယ္ဘိသိပ္ေပးေၾကာင္း သိရသည္။ ထိုဘုရားမွာ ေကာင္းကင္ဘံုမွ ထာ၀ရဘုရားသခင္ပင္ျဖစ္သည္။။( တိဗက္ျပည္မွ လူဘုန္းၾကီး တစ္ပါးပါး၏ ေစလႊတ္ျခင္းမဟုတ္၊ ေရြးခ်ယ္ျခင္းမဟုတ္)
ဃ. ေယရႈ၏ စကားေတာ္ကို နားေထာင္ရမည္ဟု ပညာတ္ေတာ္၊ အမိန္႔ေပးေတာ္မူေသာဘုရားသည္။
င. မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ဘုရားသားျဖစ္သည္ဟု ေျပာခဲ့ျခင္းမွာ လိမ္ညာဖန္တီးျခင္းမဟုတ္။ ေကာင္းကင္ဘံုမွ အသံေတာ္အားျဖင့္ ဤသူကားငါႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးရာ ငါ၏ခ်စ္သား ေပတည္း ဟူေသာ အခ်က္က ဘုရားသားေတာ္ ဧကန္စင္စစ္ မွန္ေၾကာင္း သက္ေသရွိေပသည္။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကလည္း ခရစ္ေတာ္အတု အစစ္ခြဲျခားႏိုင္ရန္ ဤသို႔ၾကိုတင္ အနာဂတၱိနိမိတ္ျပသက္ေသ ထူထားျခင္းျဖစ္သည္။
၁၄) မႆဲ ၄း၈-၁၁ တဖန္မာရ္နတ္သည္ ေယရႈကို အလြန္ျမင့္လွစြာေသာ ေတာင္ေပၚသို႔ ေဆာင္သြား၍ ဤေလာကရွိသမ်ေသာ တိုင္းႏိုင္ငံတို႔ကို၎ ထိုတိုင္းႏိုင္ငံ တို႔၏ ဘုန္းစည္းစိမ္ကို လည္းေကာင္း ျပညြန္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ ငါ့ကိုညြတ္ျပပ္ ကိုးကြယ္လွ်င္ ယခုျပေလသမ်တို႔ကို ငါေပးမည္။ ေယရႈကလည္း အခ်င္းစာတန္ ငါ့ေနာက္သို႔ဆုတ္ေလာ့၊ သင္၏ဘုရားသခင္ ထာ၀ရဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရမည္။ ထိုဘုရားသခင္ကိုသာ ၀တ္ျပဳရမည္။ က်မ္းစာလာသည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ မာရ္နတ္သည္ အထံေတာ္မွ ထြက္သြား၍ ေကာင္းကင္ တမန္တို႔သည္ ခ်ဥ္းကပ္လွ်က္ လုပ္ေကၽြးၾက၏။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွ
က. မာရ္နတ္သည္လည္း တန္ခိုးျပႏိုင္ေၾကာင္း သိရ၏။
ခ. မာရ္နတ္သည္လည္း လူကိုစည္းစိမ္ေပးႏိုင္ေၾကာင္းသိ
ဂ. မာရ္နတ္သည္လည္း ၎ကို ဘုရားအမွတ္ျဖင့္ကိုးကြယ္ ခံခ်င္လွေၾကာင္းသိရ၏။
ဃ. ေယရႈက ထာ၀ရဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းရွင္ကိုသာ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ရမည္ဟု ေရွးဓမၼေဟာင္းက်မ္း သြန္သင္ခ်က္ကိုပင္ ကိုးကား၍ ေျဖၾကားခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္။( အျခားဘုရားကို ကိုးကြယ္ ၀တ္ျပဳရန္ မသြန္သင္ခဲ့ပါ။ ဗုဒၶကိုလည္း ကိုးကြယ္ရန္လည္း မသြန္သင္ခဲ့ပါ၊ ဗုဒၶက မယံုၾကည္ မျမင္ေတြ႔၊ မသိကၽြမ္းမမွီခဲ့ေသာ ဖန္ဆင္းရွင္နိစၥ ထာ၀ရဘုရားကို ကိုးကြယ္ရန္သာ သြန္သင္ေတာ္မူ၏)
က်မ္းစာကိုသာ အေျခခံ ကိုးကားေျဖဆိုရျခင္းသည္… ၀ိနေယာနာမ သာသနႆအာယု ဟူေသာ ပါဠိလာရွိသည္ ႏွင့္ အညီ လမ္းမမွား ရန္အေရး ဘုရားျမတ္၏သမၼာစကားသည္ လြန္စြာအေရးပါလွေပသည္…
၁၅) မႆဲ ၅း၁၇-၁၈ ပညတၱိက်မ္း၊ အနာဂတၱိက်မ္းမ်ားကို ပယ္ဖ်က္ျခင္းငွာ ငါလာသည္ဟု မထင္ၾကႏွင့္၊ ပယ္ဖ်က္ျခင္းငွါ ငါလာသည္မဟုတ္။ ျပည့္စံုေစျခင္းငွါ ငါလာသတည္း။ ငါအမွန္အကန္ဆိုသည္ကား ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမၾကီး မပ်က္စီးမွီတိုင္ေအာင္း ပညတၱိက်မ္း၌ အငယ္ဆံုးေသာ စာလံုးဗိႏၶဳတစ္လံုးမ် ျပည္းစံုျခင္းသို႔ မေရာက္မွီမပ်က္စီးရ။
က. ခရစ္ေတာ္သည္ ေလာကသို႔ ၾကြဆင္းလာေသာအခါ အေၾကာင္းမဲ့၊ အေျခခံမဲ့ၾကြ လာသည္မဟုတ္၊ ေဂါတမ မတိုင္မွီ ေရွးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကပင္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းပါ ဗ်ာဒိတ္ျပဳေဟာၾကားထားသည့္အတိုင္
ခ. ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမၾကီး မပ်က္စီးေသးေသာေၾကာင့္ ပညတၱိက်မ္း၌ အငယ္ဆံုးေသာ စာလံုး ဗိႏၶဳတစ္လံုးမ် အကုန္အစင္ မျပည့္စံုေသးေၾကာင္း၊ ဆက္လက္၍ ကမၻာ႔လူသမိုင္းေၾကာင္းၾကီးတြင္ ဘုရားေဟာႏွင့္အညီ ျပည့္စံု လာေပဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ သို႔ျပီးမွ ေကာင္းကင္ ႏွင့္ေျမၾကီး ပ်က္လတၱံ႔။ ေကာင္းကင္သစ္ႏွင့္ ေျမၾကီးသစ္ျဖစ္လာလတၱံ႔။
၁၆) ေယာဟန္ ၁း၂၉-၃၀၊၁၃ ဤေလာက၏ အျပစ္ကိုေဆာင္သြားေသာ ဘုရားသခင္၏ သိုးသူငယ္ကိုၾကည့္ ရႈ႔ေလာ့။ ငါမရွိမွီ ရွိႏွင့္သည္ျဖစ္၍ ငါ့ထက္သာ၍ ၾကီးျမတ္ေသာသူသည္ ငါ့ (ေယာဟန္) ေနာက္ၾကြလာသည္ဟု ဆိုရာ၌ ထိုသူ ( ေယရႈ) ကို ဆိုလို၏။ အစကထိုသူကို ငါမသိ၊ ေရ၌ဗတၱိဇံကို ေပးေစျခင္းငွာ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ သူက အၾကင္သူ၏ အေပၚ၌ ၀ိညာဥ္ေတာ္ ဆင္းသက္၍ နားေတာ္မူသည္ကို သင္ျမင္လွ်င္ ထိုသူကား သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္၌ ဗတၱိဇံကို ေပးေသာသူေပတည္းဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွ
က. ေလာက၏ အျပစ္ကို ေယရႈက ေဆာင္သြားေၾကာင္းသိရသည္။ ( ဗုဒၶဘာသာ၌ လူတစ္စံုတစ္ဦး၏ အျပစ္ကို တစ္စံုတစ္ဦးက မည္သို႔မွ မေဆာင္ယူႏိုင္ဟုဆို၏၊ ျပန္စဥ္းစားသင့္ေပသည္)။
ခ. ေယာဟန္သည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ တစ္၀မ္းကြဲေတာ္စပ္၍ အရင္ေမြးသူျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားဇာတိေတာ္အားျဖင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ ေယာဟန္မရွိမွီရွိႏွင့္ေနေၾကာင္း သိရသည္။
ဂ. ယံုၾကည္သူတို႔ကို သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ဗတၱိဇံကို ေပးေသာသူျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
ဒုတိယရႈေထာင့္
Filed under: ၁၈ ႏွစ္အေျဖလႊာ — Shwemm @ 11:36 am
Tags: ဒုတိယ
Tags: ဒုတိယ
“၂. ဒုတိယရႈေထာင့္”
“ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ (Customary View)”
၁) မာကု ၆း၃ သူသည္ လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ၊ မာရိ၏ သားမဟုတ္ေလာ၊ ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ရွိမုန္တို႔၏ အကို မဟုတ္ေလာ၊ သူ႔ႏွမမ်ားတို႔သည္ ငါတို႔ႏွင္အနီးအပါးေနၾကသည္မဟုတ္
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွ
က. ေယရႈသည္ လက္သမားသားျဖစ္သည္၊ ယုဒထံုးစံ၌ သားသမီး တို႔တြင္ အၾကီးဆံုးေသာ သားသည္ မိမိ၀ါသနာပါရာ၊ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေရြးခ်ယ္၌ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျခင္းအမူကို မျပဳရေပ။ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာမပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖခင္၏လုပ္ငန္းကို ၀ိုင္းကူ၍ လုပ္ကိုင္ အသက္ေမြးရသည္။ အေမြခံလုပ္ ကိုင္ရသည္၊ က်န္သားသမီးမ်ားကသာ မိမိစိတ္ၾကိဳက္၊ ႏွစ္သက္ရာ၊ ၀ါသနာပါရာ တို႔ကို လႊတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင္႔ရၾကသည္။
ခ. ထို လက္သမား အတတ္ပညာသည္ပင္ သူသည္ စၾကာ၀ဠာအရာရာခပ္သိမ္းကို ဖန္ဆင္းေသာ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း လူတို႔နားလည္ေစရန္ ခိုင္ခိုင္လံုလံု အသက္တာလုပ္ ငန္းအားျဖင့္ ထင္ရွားသက္ေသထူေနျခင္းပင္ျဖစ္
ဂ. ငါတို႔အနီးအပါး၌ သူ႔ႏွမမ်ား ရွိေနၾကသည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ခရစ္္ေတာ္သည္ မရွိခဲ့သေယာင္ ျဖစ္ေနသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဤလက္သမားဘ၀ျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့၍ လူမူေရး မလႈပ္ရွား၊ မပါ၀င္အားခဲ့၊ ပရိေဘာဂ၊ သစ္သား၊ ကိရိယာ မ်ားတို႔ျဖင့္ သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္
၂) အသက္ ၃၀ ျပည့္မွသာ လူရာသြင္း၍ ဘာသာေရး လုပ္ကိုင္ခြင္႔ေပးသည္။ အသက္ သံုးဆယ္ ႏွစ္ မျပည့္အခ်င္း ဘာသာေရး ၀င္ေရာက္ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ ပါ၀င္ခြင့္ ယုဒထံုးစံ၌မရွိ။ ခြင့္မျပဳ သဘာ၀လည္းက်ပ္သည္၊ အသက္ ၃၀ ရွိပါက အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္မႈ႕၊ ဗဟုသုတ အေတာ္အတန္ စံုလင္မူရွိျပီျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ ႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယရႈသည္ အသက္ ၃၀ ျပည့္မွ စတင္၍ အမႈေဆာင္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
၃) လု ၂း၄၀-၅၂ အသက္ တဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္တြင္ ယုဒပသခါတို႔ထံုးစံ ရွိသည့္အတိုင္း ေယရႈရွလင္ျမိဳ႔ရွိဗိမၼာန္ေတာ္သိ
၄) ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္ ၃ ရက္ မ်သာ ကေလး ေပ်ာက္သြားရံုျဖင့္ ေခါင္းမီး၊ ရင္မီး ေတာက္ေအာင္ ပရိေ၀ဒ ေလာင္ျမိဳက္ခဲ့ၾကရွာေသာ မိဘႏွစ္ပါးတို႔၏ အျဖစ္ကိုစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဤ တိုေတာင္းလွေသာ ၃ ရက္ေလာက္မွ် အတြက္ပင္ ထိုမွ်ရင္ပူခဲ့ၾကေသာ မိဘႏွစ္ပါးအဘို႔ ၁၈ ႏွစ္ကာလပါတ္လံုး ၁၂ ႏွစ္မွ ၃၀ ႏွစ္အၾကား ခြဲခြြခဲ့ရသည္ဆိုလွ်င္ မိဘမ်ား၏ ပူပန္မူကို အက်ယ္တ၀င့္ တခမ္းမနားႏွင့္ မိဘႏွင့္သားသမီးတို႔၏ ေမတၱဘြဲ႔မ်ိဳးအျဖစ္ သမၼာက်မ္းစာ၌ မွတ္တမ္း တင္အပ္ေပသည္။ ဤမွ်ေလာက္ေသာဂႏၶ၀င္ေျမာက္ ခရီးၾကမ္းၾကီးကို မွတ္တမ္းထားရွိအပ္ေပသည္။ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ မခြဲမခြါ ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ မွတ္တမ္း မရွိခဲ့ေပ…. ထို႔ေၾကာင့္…
က. မိဘေမာင္ဘြားတို႔ႏွင့္ ခဲြခြါျခင္း မွတ္တမ္းက်မ္းစာ၌မရွိ။
ခ. ဂ်ဴးသမိုင္းေၾကာင္းမွတ္တမ္း၌ မပါမရွိ။
ဂ. ခြဲခြါပါက ျပန္ေတြ႔ေၾကာင္း၊ ျပန္လာေၾကာင္း မွတ္တမ္း မွရွိ။
ဃ. ျပင္းထန္ၾကပ္တည္း အႏူစိတ္လွေသာ ယုဒဘာသာထံုးတမ္းအရ အျခားသူ တပါးလက္သို႔လြဲအပ္ေပး၀ံ့သည့္ မိဘမ်ားလည္းမဟုတ္ခဲ့။
င. ကုန္သည္မ်ားအား လြဲေပးလိုက္ရသည့္တိုင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ မိသားစုမ်ား မဟုတ္ခဲ့။
စ. သူ႔သေဘာႏွင့္သြားသည္ဆိုလွ်င္ေတာ
ဆ. ၁၈ ႏွစ္ ကာလ အလြမ္းဘြဲ႔ရွိရမည္၊ မိခင္သည္၊ ကားစင္တင္ခ်ိန္၌ပင္ရွိခဲ့သည္။ မိခင္အေနျဖင့္ ၁၈ ႏွစ္မ်ခြဲခြါခဲ့ေသာ သားျဖစ္ပါက ထိုအလြမ္းဘြဲ႔ကိုလည္း ငိူယိုျမည္တမ္းေသာ ထည္းသြင္းမွတ္တမ္းရွိရေပမည္။
စ်. ဂႏၶ၀င္ေျမာက္ခရီးသြားမွတ္တမ္း အေတြ႔အၾကံဳ ရွင္းလင္းခ်က္မရွိ၊ မေတြ႔ရ။
ည. အသြားခရီး မွတ္တမ္းမရွိ။
ဋ. အျပန္ခရီး မွတ္တမ္းမရွိ။
ထို႔ေၾကာင့္ အေထာက္အထား ကင္းမဲ့ေသာအေၾကာင္းအရာ မ်ားေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ တိဗက္ျပည္သို႔ မေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္းသိရွိႏိုင္ေ
၅) BY H.E.Dana. A life of Christ, pg. 18
This experience, however, brought no expression of arrogance of agotism on the parts of the boy Jesus. He returned with Marry and Jeseph to Nazareth, subject to them as in the past. Of his experience from that tiem to the beginig of his public ministry we know nothing in detail, but only in a general way that he led a normal but pure and benevolent life. It is generally believed that Joseph died in the early years of Jesus’s manhood and that Jesus then became the head of the Nazareth household.
“ဓေလ့ထံုးတမ္းအျမင္ (Customary View)”
၁) မာကု ၆း၃ သူသည္ လက္သမားသားမဟုတ္ေလာ၊ မာရိ၏ သားမဟုတ္ေလာ၊ ယာကုပ္၊ ေယာေသ၊ ရွိမုန္တို႔၏ အကို မဟုတ္ေလာ၊ သူ႔ႏွမမ်ားတို႔သည္ ငါတို႔ႏွင္အနီးအပါးေနၾကသည္မဟုတ္
အထက္ပါက်မ္းပိုဒ္တို႔မွသိရသည္မွ
က. ေယရႈသည္ လက္သမားသားျဖစ္သည္၊ ယုဒထံုးစံ၌ သားသမီး တို႔တြင္ အၾကီးဆံုးေသာ သားသည္ မိမိ၀ါသနာပါရာ၊ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ေရြးခ်ယ္၌ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျခင္းအမူကို မျပဳရေပ။ ၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၾကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ၀ါသနာမပါသည္ျဖစ္ေစ၊ ဖခင္၏လုပ္ငန္းကို ၀ိုင္းကူ၍ လုပ္ကိုင္ အသက္ေမြးရသည္။ အေမြခံလုပ္ ကိုင္ရသည္၊ က်န္သားသမီးမ်ားကသာ မိမိစိတ္ၾကိဳက္၊ ႏွစ္သက္ရာ၊ ၀ါသနာပါရာ တို႔ကို လႊတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ခြင္႔ရၾကသည္။
ခ. ထို လက္သမား အတတ္ပညာသည္ပင္ သူသည္ စၾကာ၀ဠာအရာရာခပ္သိမ္းကို ဖန္ဆင္းေသာ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း လူတို႔နားလည္ေစရန္ ခိုင္ခိုင္လံုလံု အသက္တာလုပ္ ငန္းအားျဖင့္ ထင္ရွားသက္ေသထူေနျခင္းပင္ျဖစ္
ဂ. ငါတို႔အနီးအပါး၌ သူ႔ႏွမမ်ား ရွိေနၾကသည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ခရစ္္ေတာ္သည္ မရွိခဲ့သေယာင္ ျဖစ္ေနသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဤလက္သမားဘ၀ျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့၍ လူမူေရး မလႈပ္ရွား၊ မပါ၀င္အားခဲ့၊ ပရိေဘာဂ၊ သစ္သား၊ ကိရိယာ မ်ားတို႔ျဖင့္ သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ့ေၾကာင္းသိရသည္
၂) အသက္ ၃၀ ျပည့္မွသာ လူရာသြင္း၍ ဘာသာေရး လုပ္ကိုင္ခြင္႔ေပးသည္။ အသက္ သံုးဆယ္ ႏွစ္ မျပည့္အခ်င္း ဘာသာေရး ၀င္ေရာက္ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ ပါ၀င္ခြင့္ ယုဒထံုးစံ၌မရွိ။ ခြင့္မျပဳ သဘာ၀လည္းက်ပ္သည္၊ အသက္ ၃၀ ရွိပါက အေတြ႔အၾကံဳ ရင့္က်က္မႈ႕၊ ဗဟုသုတ အေတာ္အတန္ စံုလင္မူရွိျပီျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ ႏိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယရႈသည္ အသက္ ၃၀ ျပည့္မွ စတင္၍ အမႈေဆာင္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
၃) လု ၂း၄၀-၅၂ အသက္ တဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္တြင္ ယုဒပသခါတို႔ထံုးစံ ရွိသည့္အတိုင္း ေယရႈရွလင္ျမိဳ႔ရွိဗိမၼာန္ေတာ္သိ
၄) ၁၂ ႏွစ္ အရြယ္ ၃ ရက္ မ်သာ ကေလး ေပ်ာက္သြားရံုျဖင့္ ေခါင္းမီး၊ ရင္မီး ေတာက္ေအာင္ ပရိေ၀ဒ ေလာင္ျမိဳက္ခဲ့ၾကရွာေသာ မိဘႏွစ္ပါးတို႔၏ အျဖစ္ကိုစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဤ တိုေတာင္းလွေသာ ၃ ရက္ေလာက္မွ် အတြက္ပင္ ထိုမွ်ရင္ပူခဲ့ၾကေသာ မိဘႏွစ္ပါးအဘို႔ ၁၈ ႏွစ္ကာလပါတ္လံုး ၁၂ ႏွစ္မွ ၃၀ ႏွစ္အၾကား ခြဲခြြခဲ့ရသည္ဆိုလွ်င္ မိဘမ်ား၏ ပူပန္မူကို အက်ယ္တ၀င့္ တခမ္းမနားႏွင့္ မိဘႏွင့္သားသမီးတို႔၏ ေမတၱဘြဲ႔မ်ိဳးအျဖစ္ သမၼာက်မ္းစာ၌ မွတ္တမ္း တင္အပ္ေပသည္။ ဤမွ်ေလာက္ေသာဂႏၶ၀င္ေျမာက္ ခရီးၾကမ္းၾကီးကို မွတ္တမ္းထားရွိအပ္ေပသည္။ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္ မခြဲမခြါ ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ မွတ္တမ္း မရွိခဲ့ေပ…. ထို႔ေၾကာင့္…
က. မိဘေမာင္ဘြားတို႔ႏွင့္ ခဲြခြါျခင္း မွတ္တမ္းက်မ္းစာ၌မရွိ။
ခ. ဂ်ဴးသမိုင္းေၾကာင္းမွတ္တမ္း၌ မပါမရွိ။
ဂ. ခြဲခြါပါက ျပန္ေတြ႔ေၾကာင္း၊ ျပန္လာေၾကာင္း မွတ္တမ္း မွရွိ။
ဃ. ျပင္းထန္ၾကပ္တည္း အႏူစိတ္လွေသာ ယုဒဘာသာထံုးတမ္းအရ အျခားသူ တပါးလက္သို႔လြဲအပ္ေပး၀ံ့သည့္ မိဘမ်ားလည္းမဟုတ္ခဲ့။
င. ကုန္သည္မ်ားအား လြဲေပးလိုက္ရသည့္တိုင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသည့္ မိသားစုမ်ား မဟုတ္ခဲ့။
စ. သူ႔သေဘာႏွင့္သြားသည္ဆိုလွ်င္ေတာ
ဆ. ၁၈ ႏွစ္ ကာလ အလြမ္းဘြဲ႔ရွိရမည္၊ မိခင္သည္၊ ကားစင္တင္ခ်ိန္၌ပင္ရွိခဲ့သည္။ မိခင္အေနျဖင့္ ၁၈ ႏွစ္မ်ခြဲခြါခဲ့ေသာ သားျဖစ္ပါက ထိုအလြမ္းဘြဲ႔ကိုလည္း ငိူယိုျမည္တမ္းေသာ ထည္းသြင္းမွတ္တမ္းရွိရေပမည္။
စ်. ဂႏၶ၀င္ေျမာက္ခရီးသြားမွတ္တမ္း အေတြ႔အၾကံဳ ရွင္းလင္းခ်က္မရွိ၊ မေတြ႔ရ။
ည. အသြားခရီး မွတ္တမ္းမရွိ။
ဋ. အျပန္ခရီး မွတ္တမ္းမရွိ။
ထို႔ေၾကာင့္ အေထာက္အထား ကင္းမဲ့ေသာအေၾကာင္းအရာ မ်ားေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ တိဗက္ျပည္သို႔ မေရာက္ႏိုင္ေၾကာင္းသိရွိႏိုင္ေ
၅) BY H.E.Dana. A life of Christ, pg. 18
This experience, however, brought no expression of arrogance of agotism on the parts of the boy Jesus. He returned with Marry and Jeseph to Nazareth, subject to them as in the past. Of his experience from that tiem to the beginig of his public ministry we know nothing in detail, but only in a general way that he led a normal but pure and benevolent life. It is generally believed that Joseph died in the early years of Jesus’s manhood and that Jesus then became the head of the Nazareth household.
တတိယရႈေထာင့့္
Filed under: ၁၈ ႏွစ္အေျဖလႊာ — Shwemm @ 11:35 am
Tags: တတိယ
Tags: တတိယ
၃. တတိယရႈေထာင့္
သာသနာသမိုင္းေၾကာင္းအျမင္ (Historica View)
ခရစ္ေတာ္သည္ တိဗက္ျပည္သို႔ သြားေရာက္ရာ ဗုဒၶဘာသာ အယူ၀ါဒကို တိဗက္ျပည္မြန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတြင္ တပည့္ခံ မခံသိႏိုင္ရန္ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာသာသနာ ေရာက္ရွိျပန္႔ပြားေသာ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ကို တြက္ခ်က္ေသာ္ကား လုပ္ၾကံဇာတ္မွန္း ေကာင္းေကာင္းသိႏိုင္ေပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၁) အိပ္ခ်္ဂ်ီ၀ဲလ္ ဆိုသူ သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးက တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ စတင္ေရာက္ရွိခဲ့ေသာ ခုႏွစ္မွာ ေအဒီ ၅၀၀-၆၀၀ တြင္ျဖစ္သည္ဟု တင္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၂) ခရစၥမတ္တန္ဖရိဆိုသူ၏ ေရးသားထားေသာ သမိုင္းအရ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶသာသနာသည္ ေအဒီ ၇ ရာစု အလယ္ ေအဒီ ၇၀၀ ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ၆၅၀ ခန္႔၌ ေရာက္ရွိသည္ဟု ေဖာ္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၃) ရန္ကုန္ ၀ဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္ရွိ စာေပအရ ဗုဒၶသာသနာသည္ တိဗက္သို႔ ေရာက္သည္မွာ ေအဒီ ၆၅၀ – ၇၀၀ ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ေအဒီ ၆၄၀ ခန္႔ဟု ေဖာ္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၄) မာဃျမန္မာျပန္ေသာ ရဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ ဗုဒၶသာသနာ စာအုပ္အရ ၆၄၀ မတိုင္မီ ဘိုက္ခ္ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ မျပန္႔ပြား မေရာက္ရွိေသးေၾကာင္း သိရသည္။
တင္ျပခ်က္ ( ၅) Kenneth W. Morgan ျပဳ႔စုေသာ Buddhism Interpreted by Buddhists စာအုပ္အရ။
Although only the Himalayas seperat Tibet from India and there had been severa attempts by Indian monks to introduce Bubbhism into Tibets it was not until the twnty century after the Buddha ( Seventh Century A.D) That Buddhism was officially introduced into Tibet, making it the last of the Modern Mahayana countries toaccept Buddhism.
ဗုဒၶပြင္႔ျပီး ၁၂ ရာစုျဖစ္ေသာ ခရစ္သကၠရာဇ္ ( ၇) ရာစုတြင္ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာကို တိဗက္ျပည္သို႔တရား၀င္ မိတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ့သည္ဟု႔ေတြ႔ရပါ
တင္ျပခ်က္ (၆) ခရစ္ေတာ္ အသက္ ၃၀ တြင္ ျပည္ပသို႔ အျခားခရီးျပဳခ်က္မေတြ႔၊ မၾကားမေတြ႔၊ မသိ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ မရွိပါဟု ပါရွိသည္။ R.W.F. Wootton ၏ Christian Worship စာအုပ္မွျဖစ္သည္။ ေဖာ္ျပရပါမူ-
The Lord Jesus was offered in the Temple according to the ancient law as a child six weeks; he went thre again at the age of 12, when a boy became a member of the community of Israel. (But we do not know of any other visit in the first 30 years of His life).Synagogue worship chapter 8. Christian Worship of God စာအုပ္မွျဖစ္သည္။
တင္ျပခ်က္ ( ၇) မာဃျမန္မာျပန္ေသာ ရာဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္တြင္ ၁၂-၁၀- ၇၄ ရက္စြဲပါ ပါရဂူေရးသားေသာ ရာဟုလာ သံကိစၥည္း ႏွင့္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၀ တြင္ ခရိဆရိုလေဒက်န္ ဘုရင္ ( ၇၅၅ – ၇၉၇) နန္းတက္ေသာအခါ သူ၏အသက္မွာ ၁၃ ႏွစ္ခန္႔မ်သာ ရွိေသးသည္။ ထိအခ်ိန္က တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွွစ္တရာခန္႔ ရွိေနျပီဟု႔ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ ၁၀၀ ကိုႏုတ္လွ်င္ ၆၅၅ ခန္႔ပင္ ရွိပါသျဖင့္ ရာဟုလာသံကိစၥည္း တင္ျပခ်က္အရ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ခ်ိန္မွာလည္း ၆၅၅ ခန္႔ တြင္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
သို႔ျဖစ္၍ ခ်စ္ေသာစာရႈသူ ပရိတ္သတ္တို႔ တိဗက္ျပည္အေၾကာင္းကိုပါ ပိမိုေလ့လာသိရွိခြင့္ ရရွိႏိုင္ပါရန္ ရာဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ကို မာဃဘာသာျပန္ဆိုထားေသာ စာအုပ္၌ ၁၂- ၁၀- ၇၄ ေန႔စြဲပါ ပါရဂူ ေရးသားထားေသာ ရာဟုလာသံကိစၥည္းႏွင့္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္မွ ေရးသားခ်က္မ်ားကို ဗဟုသုတအမွန္ပြားမ်ားေစေရး ေစတနာရိုးျဖင့္ မူရင္းအတိုင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။
သာသနာသမိုင္းေၾကာင္းအျမင္ (Historica View)
ခရစ္ေတာ္သည္ တိဗက္ျပည္သို႔ သြားေရာက္ရာ ဗုဒၶဘာသာ အယူ၀ါဒကို တိဗက္ျပည္မြန္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းတြင္ တပည့္ခံ မခံသိႏိုင္ရန္ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာသာသနာ ေရာက္ရွိျပန္႔ပြားေသာ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ကို တြက္ခ်က္ေသာ္ကား လုပ္ၾကံဇာတ္မွန္း ေကာင္းေကာင္းသိႏိုင္ေပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၁) အိပ္ခ်္ဂ်ီ၀ဲလ္ ဆိုသူ သမိုင္းပညာရွင္ၾကီးက တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ စတင္ေရာက္ရွိခဲ့ေသာ ခုႏွစ္မွာ ေအဒီ ၅၀၀-၆၀၀ တြင္ျဖစ္သည္ဟု တင္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၂) ခရစၥမတ္တန္ဖရိဆိုသူ၏ ေရးသားထားေသာ သမိုင္းအရ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶသာသနာသည္ ေအဒီ ၇ ရာစု အလယ္ ေအဒီ ၇၀၀ ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ၆၅၀ ခန္႔၌ ေရာက္ရွိသည္ဟု ေဖာ္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၃) ရန္ကုန္ ၀ဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္ရွိ စာေပအရ ဗုဒၶသာသနာသည္ တိဗက္သို႔ ေရာက္သည္မွာ ေအဒီ ၆၅၀ – ၇၀၀ ခန္႔ သို႔မဟုတ္ ေအဒီ ၆၄၀ ခန္႔ဟု ေဖာ္ျပသည္။
တင္ျပခ်က္ (၄) မာဃျမန္မာျပန္ေသာ ရဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ ဗုဒၶသာသနာ စာအုပ္အရ ၆၄၀ မတိုင္မီ ဘိုက္ခ္ တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ မျပန္႔ပြား မေရာက္ရွိေသးေၾကာင္း သိရသည္။
တင္ျပခ်က္ ( ၅) Kenneth W. Morgan ျပဳ႔စုေသာ Buddhism Interpreted by Buddhists စာအုပ္အရ။
Although only the Himalayas seperat Tibet from India and there had been severa attempts by Indian monks to introduce Bubbhism into Tibets it was not until the twnty century after the Buddha ( Seventh Century A.D) That Buddhism was officially introduced into Tibet, making it the last of the Modern Mahayana countries toaccept Buddhism.
ဗုဒၶပြင္႔ျပီး ၁၂ ရာစုျဖစ္ေသာ ခရစ္သကၠရာဇ္ ( ၇) ရာစုတြင္ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာကို တိဗက္ျပည္သို႔တရား၀င္ မိတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ့သည္ဟု႔ေတြ႔ရပါ
တင္ျပခ်က္ (၆) ခရစ္ေတာ္ အသက္ ၃၀ တြင္ ျပည္ပသို႔ အျခားခရီးျပဳခ်က္မေတြ႔၊ မၾကားမေတြ႔၊ မသိ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ မရွိပါဟု ပါရွိသည္။ R.W.F. Wootton ၏ Christian Worship စာအုပ္မွျဖစ္သည္။ ေဖာ္ျပရပါမူ-
The Lord Jesus was offered in the Temple according to the ancient law as a child six weeks; he went thre again at the age of 12, when a boy became a member of the community of Israel. (But we do not know of any other visit in the first 30 years of His life).Synagogue worship chapter 8. Christian Worship of God စာအုပ္မွျဖစ္သည္။
တင္ျပခ်က္ ( ၇) မာဃျမန္မာျပန္ေသာ ရာဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္တြင္ ၁၂-၁၀- ၇၄ ရက္စြဲပါ ပါရဂူေရးသားေသာ ရာဟုလာ သံကိစၥည္း ႏွင့္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၀ တြင္ ခရိဆရိုလေဒက်န္ ဘုရင္ ( ၇၅၅ – ၇၉၇) နန္းတက္ေသာအခါ သူ၏အသက္မွာ ၁၃ ႏွစ္ခန္႔မ်သာ ရွိေသးသည္။ ထိအခ်ိန္က တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွွစ္တရာခန္႔ ရွိေနျပီဟု႔ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ ၁၀၀ ကိုႏုတ္လွ်င္ ၆၅၅ ခန္႔ပင္ ရွိပါသျဖင့္ ရာဟုလာသံကိစၥည္း တင္ျပခ်က္အရ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ခ်ိန္မွာလည္း ၆၅၅ ခန္႔ တြင္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။
သို႔ျဖစ္၍ ခ်စ္ေသာစာရႈသူ ပရိတ္သတ္တို႔ တိဗက္ျပည္အေၾကာင္းကိုပါ ပိမိုေလ့လာသိရွိခြင့္ ရရွိႏိုင္ပါရန္ ရာဟုလာသံကိစၥည္း၏ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္ကို မာဃဘာသာျပန္ဆိုထားေသာ စာအုပ္၌ ၁၂- ၁၀- ၇၄ ေန႔စြဲပါ ပါရဂူ ေရးသားထားေသာ ရာဟုလာသံကိစၥည္းႏွင့္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ စာအုပ္မွ ေရးသားခ်က္မ်ားကို ဗဟုသုတအမွန္ပြားမ်ားေစေရး ေစတနာရိုးျဖင့္ မူရင္းအတိုင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။
စတုတၳရႈေထာင့္
Filed under: ၁၈ ႏွစ္အေျဖလႊာ — Shwemm @ 11:33 am
Tags: စတုတၳ
Tags: စတုတၳ
“၄. စတုတၳရႈေထာင့္”
“ေဒသႏၱရ ပထ၀ီအျမင္ (Geographical View)”
တိဗက္ျပည္သည္ကား လွ်ိ႔၀ွက္အသိခက္ေသာ တုိင္းျပည္ျဖစ္သည္။ တိဗက္ႏိုင္ငံကို စတင္တည္ေထာင္ေသာ ဆရိဂ်န္ဆဂန္ပို ဘုရင္ျဖစ္ေလသည္။ ၇ ရာစု မတိုင္မွီက တိဗက္လူမ်ိဳး တို႔သည္ တစ္ေနရာတည္းတြင္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မေနဘဲ ေနရာအႏွံ႔ သြားလာေနထိုင္ၾကေသာ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္
ဆရိုက်န္သည္ ၇ ရာစု၏ ၾကီးမားဆံုးေသာ စစ္ႏိုင္ဘုရင္တဦးျဖစ္သည္။ ဆယ့္သံုးႏွစ္အရြယ္ ( ၆၂၈) တြင္ ဖခင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူသည္ဖခင္အရိုက္အရာကို ဆက္ခံျပီး ယခုေခတ္ (လာဆာ) ၏ အနီးတ၀ိုက္၌ရွိေသာ ( မာပိုရီ) အရပ္၌ အေျခစိုက္ေနခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က တိဗက္လူမ်ိဳးတို႔သည္ တစ္စည္းတလံုးတည္း မရွိဘဲ ကိုယ့္အုပ္စုႏွင့္ကိုယ္ေနၾကေ
အေရွ႔အေနာက္၊ ေတာင္ေျမာက္၊ မည္သည့္နယ္စပ္ကို ျဖစ္သြားသြား တိဗက္ဘုရင္သည္ ဗုဒၶဘာသာ ႏွင့္ေတြ႔ဆံုရေလသည္။ ထို႔အျပင္ တိဗက္ျပည္၏ ေတာင္ဘက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာ စတင္ျဖစ္ထြန္းရာ အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိေနသည္။ ထို႔အျပင္ ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္သည့္ နီေပါ ႏွင့္ ကသၼီရ ( ကရွမီးယား) တို႔ရွိေနသည့္ ေျမာက္ဘက္ႏွင့္ အေရွ႔ ဘက္ရွိ အာရွအလယ္ပို္င္း ႏွင့္ တရုတ္ျပည္တို႔တြင္ ဟိနာယနႏွင့္ မဟာယန ဗုဒၶဘာသာႏွစ္ခုစလံုး ထြန္းကားျပန္႔ပြားေနေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ တိဗက္ဘုရင္သည္ ဗုဒၵဘာသာကို စိတ္ပါ၀င္စား သည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ ဆရိုက်န္ဘုရင္သည္ သူ၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ႏို္င္ငံေတာ္အတြက္ ေနျပည္ေတာ္တခုကို လိုလားသည္ျဖစ္၍ (လာဆာ) ကို တိဗက္ႏိုင္ငံ၏ ျမိဳ႔ေတာ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ သတ္မွတ္လုိက္ေလသည္။
တိဗက္ႏိုင္ငံသည္ ပညာေရး ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားေရးအတြက္ အိႏၵိယ ႏွင့္ တရုတ္ျပည္က အကူအညီေပးေလသည္။ ယင္းအကူအညီ၏ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ တိဗက္ဘုရင္သည္ နီေပါဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ခရီက်န္ႏွင့္ တရုတ္ဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ကုန္ဂ်ိကို လက္ေဆာင္ ပ႑ာ အျဖစ္ရရွိေလသည္။ တရုတ္ဘုရင္၏ သမီးေတာ္သည္ လက္ဖြဲ႔ ပစၥည္းတရပ္အေနျဖင့္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ ကို တိဗက္ျပည္သို႔ ပင့္ေဆာင္လာခဲ့ေလသည္။ ထိုနည္းတူစြာ နီေပါဘုရင္၏ သမီးေတာ္သည္လည္း ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ စပ္လွ်ဥ္းသည့္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ေလသည္။ တိဗက္ဘုရင္သည္ အိမ္နီးနားခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ အလယ္အပါတ္ေရာက္ေသာအခါ ယင္းႏိုင္ငံမ်ားရွိ ယဥ္ေက်းေသာ လူေနမႈဘ၀ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍ အလြန္တရာ အားက်မိေလသည္. သို႔ျဖစ္၍ သူသည္ ( လာဆာ) ကို တိဗက္ယဥ္ေက်းမႈ အခ်က္အျခာျမိဳ႔ေတာ္တစ္ခု အျဖစ္ဖန္တီးလို္က္ေလသည္။ ယင္းျမိဳ႔ေတာ္၏ အလယ္၌ နီေပါဘုရင္ သမီးေတာ္က ေတာင္းပန္သည္ျဖစ္၍ ဂ်ိဳခန္ အမည္ရွိ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းတေက်ာင္းကို ေဆာက္လုပ္လႈဳဒါန္းလိုက္ေလသည္။ တိဗက္ျပည္၏ ေရွး အက်ဆံုးျဖစ္သည့္ ယင္းဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းသည္ ယခုေခတ္အထိ ထင္ရွားရွိေနေသးသည္။ ဆရိုက်န္ ဘုရင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ တရုတ္ဘုရင္သမီးေတာ္၏ အမိန္႔အရ သူတရုတ္ျပည္မွ သယ္ေဆာင္လာေသာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကို ယင္းဘုရားေက်ာင္း၌ ေရႊ႔ေျပာင္း ကိုးကြယ္ထားေလသည္။
ဆရိုက်န္သည္ တိဗက္ဘာသာ၏ အကၡရာစာလံုးမ်ားကို တီထြင္ရန္ သုန္မီအမည္ရွိ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးအား လႊဲအပ္ေလသည္။သုန္မီသည္ ထိုအခ်ိန္က အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္း အကၡရာစာလံုးႏွင့္ အာရွအလယ္ပိုင္းတြင္ ေခတ္စားေနေသာ အကၡရာစာလံုးမ်ားကို အေျခခံျပီး တိဗက္အကၡရာ စာလံုးကို တီထြင္ျပဳလုပ္လိုက္ေလသည္။ထိုအခ်
ဆရိုက်န္၏ ေျမး ခရိလေဒက်တန္ (၇၀၄ -၇၄၂) ေအဒီသည္ တိဗက္ႏိုင္ငံ၏ အက်ယ္အ၀န္းကို ထပ္မံတိုးခ်ဲ႔လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ တရုတ္ဘုရင္သည္ ယခင္က တိဗက္သိမ္းယူေသာ နယ္အခ်ိဳ႔ကို ျပန္လည္ရရွိေရး အတြက္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ တိုုက္ပြဲ၌ အေရးနိမ့္သြားခဲ့၏။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိ၏သမီးေတာ္ကို သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေဟာင္း တရုတ္ဘုရင္ သမီးေတာ္ဆီအသြားတြင္ ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ ထိုအခါ ဘုရင့္သမီးေတာ္ကို တိဗက္ဘုရင္ ခရိလေဒကပင္ သိမ္းပိုက္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ဉာဏကုမရသည့္ ဗုဒၶက်မ္းမ်ားစြာကို တိဗက္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုခဲ့ေလသည္။ ယင္းက်မ္းမ်ားအနက္ သု၀ဏၰပသာ၊ သုတၱမသုတ္ သည္ ထင္ရွားေသာက်မ္းတစ္က်မ္းျဖစ္သည္
ခရီဆရိုလေဒက်န္သည္ ( ၇၅၅ – ၇၉၇) နန္းတက္ေသာအခါ သူ၏အသက္မွာ ၁၃ ႏွစ္မ်ခန္႔သာ္ ရွိေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္က တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္တရာခန္႔ရွိေနျပီ။ ဘုရင္၏ ငယ္ျခင္းကို အခြင့္ေကာင္း ယူျပီး နတ္ကိုးကြယ္သည့္ တိဗက္ဘာသာ အယူ၀ါဒေဟာင္း ဘြန္ဘာသာ ကိုကိုးကြယ္သည့္ အမတ္မ်ားက ဗုဒၶဘာသာကို ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ၾကေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ တိဗက္ျပည္သူတို႔၏အတြင္း၌ ခိုင္မာစြာအျမစ္တြယ္ေနေလျပီ။ ဘုရင္၏ ပင့္ဖိတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ နာလႏၵတကၠသိုလ္မွ ပညာရွိသႏၱရကၡိတမေထရ္သည္ ျဗဟၼပုၾတျမစ္၏ ေျမာက္ဘက္ ႏွစ္မိုင္ခန္႔ အကြာရွိ ေနရာကို ဗုဒၵဘာသာ ေက်ာင္းတိုက္ တစ္တိုက္ေဆာက္ရန္ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုေနရာ၌ အုတ္ျမစ္ခ်ျပီး အိႏၵိယျပည္ရွိ ဓမၼပါလဘုရင္ ေဆာက္လုပ္သည့္ စႏၱပူရီ ေက်ာင္းတိုက္ၾကီး၏ ပံုစံအတိုင္း ေက်ာင္းတိုက္ၾကီးတစ္ေဆာက္ကို ေဆာက္လုပ္ေလသည္။ ၁၂ ႏွစ္ၾကာမွ ေက်ာင္းေဆာက္ျခင္းအျပီး သတ္ေလသည္။
ေက်ာင္းစ၍ ေဆာက္သည့္အခ်ိန္၌ပင္ တိဗက္ဘုရင္ သည္ တိဗက္လူမ်ိဳးထဲမွ ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႔တို႔ကို ပဥၥင္းခံေပးလိုသည့္ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာ
ေအဒီ ၈၀၄ ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ ခရိေဒလက်န္ပို ဘုရင္လက္ထက္တြင္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ၏ အေျခအေနသည္ ပိုမိုတိုးတက္လာေလသည္။ ခရိလေဒက်န္ပိုသည္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းတိုက္ကို ထပ္မံတည္ေဆာက္သည့္ ္ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို တိဗက္ဘာသာျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆိုေစခဲ့သည္။ ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို စနစ္တက် တိဗက္ဘာသာျပန္ဆိုျခင္းမွာ ထိုေခတ္က်မွ အစျပဳေလသည္။ တိဗက္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အိႏၵိယျပည္မွ ၾကြေရာက္လာသည့္ ပညာရွင္မ်ား ပူးေပါင္းျပီး ဘာသာျပန္ဆိုၾကျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ရာတြင္ ၈၁၇ ႏွစ္တြင္ နန္တက္ေသာ ရမက်န္ဘုရင္ လက္ထက္တြင္ကား ဗုဒၶဘာသာသည္ ညိဳးမႈိန္အားေလွ်ာ့သြားေလသည္။ ထိုမင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာကို ဆန္႔က်င္သည္။ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းမ်ားအား လူ၀တ္လဲေစသည္၊ ထိုမင္းလက္ထက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဖိႏွိပ္ျခင္းခံရေလသည္။ ၁၁ ရာစုု ႏွစ္ အိႏၵိယျပည္ သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္ ( ဒီပကၤာရသီရိဉာဏ) ေရာက္ရွိျပီးသည့္ ေနာက္မွ တိဗက္ျပည္တြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ျပန္လည္ထြန္းကား လာေလသည္။ ထိုအခ်န္တြင္ ဗုဒၶက်မ္းစာ မ်ားကိုလည္း တိဗက္ဘာသာျဖင့္ အမ်ားအျပားျပန္ဆိုခဲ့ေလသည္။
တိဗက္ျပည္ ဗုဒၶဘာသာ သမိုင္းကို ေလ့လာၾကည့္ရႈလွ်င္ တိဗက္ျပည္ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ရွိ သည့္အခ်ိန္မွ အစျပဳျပီး၊ ဗုဒၶဘာသာ သည္ အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲလာသည္
လာမာ၀ါဒီ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းမ်ားသည္ တိဗက္ျပည္၌ (၃ )မ်ိဳး သံုးစား ကြဲျပားျခားနားေနသည္ကိုေတြ႔ ရေလသည္။
၁. ဦးထုပ္နီေဆာင္း မဟာယာနဂိုဏ္း၀င္လာမာ၊
၂. ဦးထုပ္၀ါေဆာင္း ေက်ာင္းထိုင္ လာမာ၊
၃. အ၀ရ၀ါဒီလာမာတို႔ျဖစ္သည္၊
ယင္းဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္း၀င္မ်ားအျပင္ ဗုဒၶဘာသာ မေရာက္ခင္က တိဗက္တြင္ ေခတ္စားေနေသာ တိဗက္ေဒသခံ ဘြန္အမည္ရွိ နတ္ကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာတရားတစ္ခုလည္း ရွိေသးးသည္၊ ၎ဘာသာ၀င္မ်ားကမူကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကို အထူးပင္ဆန္႔က်င္ေလသည္။ ၎ဘာသာ၀င္မ်ားက ဦးထုပ္နက္ေဆာင္းၾကသည္၊ ဂါထာမႏၱရားမ်ားကို အထူးအသံုးျပဳၾကေလသည္။ ယင္းဘာသာတရားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ သူတို႔မွာကား ယခုအခါတြင္ အေရအတြက္ အလြန္ နည္းပါးသြားေလျပီ။
လာမာ၀ါဒသည္ ယခုအခါတြင္ တိဗက္ျပည္၌သာ လွ်င္သာမက နီေပါ၊ ဘူတန္၊ လာဟူ၊ တရုတ္၊ မြန္ဂိုလီးယား၊ ဆိုက္ေဗးရီးယား ျပည္မ်ားအထိ ျပန္႔ႏွံ႔ေနေလသည္။
ပထမ အမ်ိဳးအစား လာမာ၀ါဒ တိဗက္ျပည္၌ စတင္ျဖန္႔သူမွာ သႏၱရကၡိတတိဗက္ ေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ အိႏၵိယမွ တိဗက္ေရာက္သြားေသာ ( ပဒမသမၻ၀) အမည္ရွိ ဟန္းျဖစ္သည္ဟုအဆိုရွိသည္။ ပဒမသမၻ၀ သည္ သသၼီရႏွင့္ အာဖဂန္နစၥတန္အၾကား ရွိဘြတ္ (ဥဒ်န္) ျပည္သားျဖစ္သည္။ ၎သည္ တိဗက္သြားျပီး ဗုဒၶဘာသာကို ျဖန္႔ျဖဴးေလသည္။ သူျဖန္႔ျဖဴးသည့္ ဗုဒၶဘာသာကိုကား ဂါထာမႏၱာန္မ်ား ေရာေႏွာသည္။ တႏၱရဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္သည္။ တိဗက္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဖဒမသမၻ၀အား ဘုရားအေလာင္း အမွတ္ျဖင့္ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ၾကေ
ဒုတိယ အမ်ိဳးအစား လာမာ၀ါဒမွာမူကား အိႏၵိယေရာက္သြားေသာ ဗုဒၶဘာသာ၏ ေျပာင္းလဲသြားေသာ ပံုစံျဖစ္သည္။ အစပထမတြင္မူ အေတာ္အတန္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ပိုင္းက်ေသာအခါတြင္ ထိုဗုဒၶဘာသာထဲတြင္လည္း ေဒသခံ ဂါထာမႏၱရား ၀ါဒမ်ားကို အားေပးခ်ီးေျမာက္မူရွိသျဖင့္ တိုးတက္ၾကီးပြားခဲ့ေလသည္။ တိဗက္ျပည္ရွိ ၾကီးမားေသာေက်ာင္းတိုက္ၾကီးမ်ား
လူ၀င္စား (အ၀တာရီ) လာမာကို အထူးသျဖင့္ ေလးစားျမတ္ႏိုးၾကေလသည္။ လဒတ္ျမိဳ၌ ရွိေသာ ေဟမိရွိဂြန္ပါေကာလ္ တိုက္မွ လာမာသည္ အသက္ ၂၀ ႏွစ္ကပင္ လဒတ္၌ အၾကီးဆံုး ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ပူေဇာ္ခံမူခံေနရေလသည္။ တိဗကိျပည္၏ ယခုလက္ရွိ တလိုင္းလာမႏွင့္ ပန္ခ်န္လာမာ ( ယခုျပည္ပတြင္ ေရာက္ေနသူ) တို႔သည္လည္း ငယ္စဥ္ကပင္ အ၀တာရီလာမာ အျဖစ္ အပူေဇာ္ခံေနၾကရေသာ လာမာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိပံုမွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ လာမာမ်ားသည္ မိမိမကြယ္လြန္မီကပင္ မိမိတို႔ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာအျဖစ္ ျပန္လည္ေမြးဖြားမည့္ ေနရာဌာနမ်ားကို ညြန္ျပေျပာျပသြားခဲ့ၾကသည္။ ယင္းညြန္ၾကားေျပာျပခ်က္အရ သူတို႔ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူတို႔၏အရိုက္အရာကို ဆက္ခံမည့္လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကို ရွာေဖြၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႔ေသာ လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကိုမူကား ညြန္ၾကားေျပာျပခ်က္အရ ရွာေဖြၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႔ေသာလူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာ မ်ားကိုမူကား သူတို႔၏ ထူးျခားေသာ အျပဳအမူမ်ားကိုၾကည့္ျပီး သတ္မွတ္ၾက၏။ယင္းအ၀တာရီလာမာ ထံုးတမ္းစဥ္လာသည္ အျခားမည္သည့္ ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံတြင္မွ မရွိေပ။ တိဗက္စေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၌သာလွ်င္ ေခတ္စားေနေလသည္။ ယင္းထံုးတမ္းစဥ္လာမွာ မည့္သည့္ယုတၱိ၊ မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းအက်ိဳၚဆက္စပ္ျခင္မူမ်ိဳ
ယင္းတိဗက္ျပည္ အေၾကာင္း ေရးသားထားေသာ စာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ရဟုလာသံကိစၥည္း၏ စာအုပ္မွာကား စံျပဳထိုက္ဆံုးေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္ဟုဆိုလွ်င္ မွားအံ့မည္မထင္။ တိဗက္ျပည္သို႔ ႏိုင္ငံျခားမွ ပုဂၢိဳလ္ တစ္သီးတစ္ေယာက္ အလည္အပါတ္ ေရာက္သြားဘို႔လည္း မလြယ္ေပ။ ႏိုင္ငံက လွ်ိဳ၀ွက္ အသိခက္သေလာက္ ႏိုင္ငံ၏ ဘာသာတရားမွာလည္း ေထြျပားဆန္းၾကယ္လွေပသည္။(ပါရဂူ)
အထက္ပါတို႔မွ သိရေသာအခ်က္ဟူမူကား…..
တင္ျပခ်က္ ( ၈) တိဗက္ျပည္သည္ပင္လွ်င္ (၇) ရာစုက်မွသာ တိုင္းျပည္ အျဖစ္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေၾကာင္း၊ ဆရိုက်န္ဆဂန္ပိုဘုရင္က စတင္တည္ေထာင္ေၾကာင္း သိရသည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ အသက္ ၃၀ ႏွစ္သာ ဤေလာကတြင္ မဂ္လမ္းတရားကိုဖြင့္ရန္ သာသနာေဆာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေအဒီ ၃၀ ၀န္းက်င္တြင္ မရွိေတာ့၊ ေအဒီ ၃၀ မွ ၇၀၀ အၾကားတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဟားဒယား ကြာျခားေနေပျပီ။
တင္ျပခ်က္ ( ၉) ခရိဆရိုက်န္ဘုရင္ နန္တက္ေသာအခါ ၇၅၅-၇၉၇ ၌ ဗုဒၶဘာသာသာသနာမွာ ႏွစ္ ၁၀၀ ခန္႔ရွိျပီဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ေအဒီ ၆၅၅ ၀န္းက်င္၌သာ ဗုဒၶသာသနာ ေရာက္ရွိေၾကာင္း တြက္၍ရသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ ( ၁၀) သႏၱရကၡိမေထရ္ကို အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ နာလႏၵတကၠသိုလ္မွ ဘုရင္ ခရိဆရိုလေဒက်န ပင့္ဖိတ္၍ ေဟာၾကားးေသာ ႏွစ္တြင္ တိဗက္ျပည္၌ ဗုဒၶဘာသာေရာက္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ခန္႔ ရွိျပီဆိုေသာေၾကာင့္ ၇၅၅-၇၉၇ အတြင္းတြင္ ပင္ပင့္ ဖိတ္ခံရေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶသာသနာသည္ ေအဒီ ၆၀၀ – ၇၀၀ ၀န္းက်င္၌ေရာက္ေၾကာင္း ေသခ်ာသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ (၁၁) တိဗက္ျပည္တည္ေထာင္၌ ဗုဒၶသာသနာ လမ္းခင္းေပးသူသည္ ေအဒီ ၆၁၅ တြင္ေမြးဖြား၍ ၆၅၀ တြင္ ကြယ္လြန္သည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ တိဗက္သို႔ ၆၁၅-၆၅၀ အတြင္း၌ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ေၾကာင္း သိရေလသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ (၁၂) တိဗက္ျပည္ေတာင္ပိုင္း မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ အရိယပုတၱမဟာေထရ္ထံသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္ဆိုျခင္းမွာလည္း ယုတၱိမရွိေၾကာင္း အထင္အရွားလီဆယ္ေၾကာင္းးသိႏိုင္
က. မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း သမိုင္းအေထာက္အထား မရွိ၊ သနၱရကၡိတမေထရ္ သာလွ်င္ အိႏၵိယမွလာေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးျဖစ္ေလသည္။
ခ. မည္သည့္ေက်ာင္းတိုက္မွ်လည္း မရွိေသးေၾကာင္းသိရသည္။
ခ. သႏၱရကၡိတမေထရ္ ေနရာေရြး၍သာ ေဆာက္ေသာေက်ာင္းတုိက္သာ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤေက်ာင္းတိုက္တည္ေဆာက္ေသာအခ်ိန္
တင္ျပခ်က္ (၁၃) အမ်ိဳးသားပညာေရး၀န္ၾကီး ဦးဖိုးက်ားေရးသားေသာ ေျမာက္ပုိင္း ဗုဒၶဘာသာ မဟာယန ဂိုဏ္းဟူေသာ စာအုပ္အရ ဗုဒၶဘာသာသည္ အိႏၵိယမွ တိုက္ရိုက္ တိဗက္သို႔ ေရာက္လာသည္မွာ ေအဒီ ၆၅၀ ေလာက္တြင္သာ ျဖစ္သည္ဟုပါရွိေလသည္။စာမ်ာက္ႏွာ ၁၄၁ တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။
တိဗက္ျပည္သို႔ ေရာက္လာေသာ ဗုဒၶဘာသာမဟာယာနဂိုဏ္းမွာ တရုတ္ျပည္ကတဆင့္ လာသည္မဟုတ္။ အိႏၵိယကပင္ တိုက္ရိုက္ေရာက္လာသည္။ ေရာက္လာသည္မွာ သာသနာသကၠရဇ္ ၁၁၉၄ ၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၆၅၀ ေလာက္တြင္သာျဖစ္ေလေတာ့သည္။
ေရာက္လာေသာ မဟာယန ဂိုဏ္းမွာ ထိုအခါဆီျဖစ္ေသာ သာသနာ ၁၁၀ ေက်ာ္မွ ၁၇၀၀ ေက်ာ္အထိ ( 7th century to 12nd century) အိႏၵိယ တြင္ျဖစ္ရွိေနေသာ မဟာယနမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ထုိမဟာယနမ်ိဳးမွာ ယာဂစာရ၀ါဒ၊ ၀ိဇၨာယာန၊ တႏၱရ၀ါဒ၊ စုန္း၊နတ္၊ ပေယာဂ တို႔ျဖင့္ျပြမ္းသီးေနေလသည့္အတြ
မွတ္ခ်က္။ ။၁. ျမန္မာအမ်ိဳးသား ကေလး၊ လူငယ္၊ လူရြယ္၊ လူလတ္ ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ားကပင္သိေသာအျဖစ္သာမက အေက်ာ္အေမာ္ ပညာေရး ၀န္ၾကီး ကပင္၊ ၆၅၀ ေအဒီ မွ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္ေၾကာင္း ေရးသားထားေလသည္။
၂. ထိုတိဗက္ေရာက္ ဗုဒၶဘာသာမွာလည္း ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဦးစားေပးခံေနရေသာ ေထရ၀ါဒ မဟုတ္ဘဲ မဟာယနဗုဒၶဘာသာသာျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
“ေဒသႏၱရ ပထ၀ီအျမင္ (Geographical View)”
တိဗက္ျပည္သည္ကား လွ်ိ႔၀ွက္အသိခက္ေသာ တုိင္းျပည္ျဖစ္သည္။ တိဗက္ႏိုင္ငံကို စတင္တည္ေထာင္ေသာ ဆရိဂ်န္ဆဂန္ပို ဘုရင္ျဖစ္ေလသည္။ ၇ ရာစု မတိုင္မွီက တိဗက္လူမ်ိဳး တို႔သည္ တစ္ေနရာတည္းတြင္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မေနဘဲ ေနရာအႏွံ႔ သြားလာေနထိုင္ၾကေသာ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္မ်ားျဖစ္ၾကသည္
ဆရိုက်န္သည္ ၇ ရာစု၏ ၾကီးမားဆံုးေသာ စစ္ႏိုင္ဘုရင္တဦးျဖစ္သည္။ ဆယ့္သံုးႏွစ္အရြယ္ ( ၆၂၈) တြင္ ဖခင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူသည္ဖခင္အရိုက္အရာကို ဆက္ခံျပီး ယခုေခတ္ (လာဆာ) ၏ အနီးတ၀ိုက္၌ရွိေသာ ( မာပိုရီ) အရပ္၌ အေျခစိုက္ေနခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္က တိဗက္လူမ်ိဳးတို႔သည္ တစ္စည္းတလံုးတည္း မရွိဘဲ ကိုယ့္အုပ္စုႏွင့္ကိုယ္ေနၾကေ
အေရွ႔အေနာက္၊ ေတာင္ေျမာက္၊ မည္သည့္နယ္စပ္ကို ျဖစ္သြားသြား တိဗက္ဘုရင္သည္ ဗုဒၶဘာသာ ႏွင့္ေတြ႔ဆံုရေလသည္။ ထို႔အျပင္ တိဗက္ျပည္၏ ေတာင္ဘက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာ စတင္ျဖစ္ထြန္းရာ အိႏၵိယႏိုင္ငံရွိေနသည္။ ထို႔အျပင္ ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္သည့္ နီေပါ ႏွင့္ ကသၼီရ ( ကရွမီးယား) တို႔ရွိေနသည့္ ေျမာက္ဘက္ႏွင့္ အေရွ႔ ဘက္ရွိ အာရွအလယ္ပို္င္း ႏွင့္ တရုတ္ျပည္တို႔တြင္ ဟိနာယနႏွင့္ မဟာယန ဗုဒၶဘာသာႏွစ္ခုစလံုး ထြန္းကားျပန္႔ပြားေနေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ တိဗက္ဘုရင္သည္ ဗုဒၵဘာသာကို စိတ္ပါ၀င္စား သည္မွာ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ေပ။ ဆရိုက်န္ဘုရင္သည္ သူ၏ က်ယ္ျပန္႔ေသာ ႏို္င္ငံေတာ္အတြက္ ေနျပည္ေတာ္တခုကို လိုလားသည္ျဖစ္၍ (လာဆာ) ကို တိဗက္ႏိုင္ငံ၏ ျမိဳ႔ေတာ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ သတ္မွတ္လုိက္ေလသည္။
တိဗက္ႏိုင္ငံသည္ ပညာေရး ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားေရးအတြက္ အိႏၵိယ ႏွင့္ တရုတ္ျပည္က အကူအညီေပးေလသည္။ ယင္းအကူအညီ၏ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ တိဗက္ဘုရင္သည္ နီေပါဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ခရီက်န္ႏွင့္ တရုတ္ဘုရင္၏ သမီးေတာ္ ကုန္ဂ်ိကို လက္ေဆာင္ ပ႑ာ အျဖစ္ရရွိေလသည္။ တရုတ္ဘုရင္၏ သမီးေတာ္သည္ လက္ဖြဲ႔ ပစၥည္းတရပ္အေနျဖင့္ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ ကို တိဗက္ျပည္သို႔ ပင့္ေဆာင္လာခဲ့ေလသည္။ ထိုနည္းတူစြာ နီေပါဘုရင္၏ သမီးေတာ္သည္လည္း ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ စပ္လွ်ဥ္းသည့္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားကို ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ေလသည္။ တိဗက္ဘုရင္သည္ အိမ္နီးနားခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ အလယ္အပါတ္ေရာက္ေသာအခါ ယင္းႏိုင္ငံမ်ားရွိ ယဥ္ေက်းေသာ လူေနမႈဘ၀ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍ အလြန္တရာ အားက်မိေလသည္. သို႔ျဖစ္၍ သူသည္ ( လာဆာ) ကို တိဗက္ယဥ္ေက်းမႈ အခ်က္အျခာျမိဳ႔ေတာ္တစ္ခု အျဖစ္ဖန္တီးလို္က္ေလသည္။ ယင္းျမိဳ႔ေတာ္၏ အလယ္၌ နီေပါဘုရင္ သမီးေတာ္က ေတာင္းပန္သည္ျဖစ္၍ ဂ်ိဳခန္ အမည္ရွိ ဗုဒၶဘာသာ ေက်ာင္းတေက်ာင္းကို ေဆာက္လုပ္လႈဳဒါန္းလိုက္ေလသည္။ တိဗက္ျပည္၏ ေရွး အက်ဆံုးျဖစ္သည့္ ယင္းဗုဒၶဘာသာ ဘုရားေက်ာင္းသည္ ယခုေခတ္အထိ ထင္ရွားရွိေနေသးသည္။ ဆရိုက်န္ ဘုရင္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ တရုတ္ဘုရင္သမီးေတာ္၏ အမိန္႔အရ သူတရုတ္ျပည္မွ သယ္ေဆာင္လာေသာ ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကို ယင္းဘုရားေက်ာင္း၌ ေရႊ႔ေျပာင္း ကိုးကြယ္ထားေလသည္။
ဆရိုက်န္သည္ တိဗက္ဘာသာ၏ အကၡရာစာလံုးမ်ားကို တီထြင္ရန္ သုန္မီအမည္ရွိ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးအား လႊဲအပ္ေလသည္။သုန္မီသည္ ထိုအခ်ိန္က အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္း အကၡရာစာလံုးႏွင့္ အာရွအလယ္ပိုင္းတြင္ ေခတ္စားေနေသာ အကၡရာစာလံုးမ်ားကို အေျခခံျပီး တိဗက္အကၡရာ စာလံုးကို တီထြင္ျပဳလုပ္လိုက္ေလသည္။ထိုအခ်
ဆရိုက်န္၏ ေျမး ခရိလေဒက်တန္ (၇၀၄ -၇၄၂) ေအဒီသည္ တိဗက္ႏိုင္ငံ၏ အက်ယ္အ၀န္းကို ထပ္မံတိုးခ်ဲ႔လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ တရုတ္ဘုရင္သည္ ယခင္က တိဗက္သိမ္းယူေသာ နယ္အခ်ိဳ႔ကို ျပန္လည္ရရွိေရး အတြက္ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ တိုုက္ပြဲ၌ အေရးနိမ့္သြားခဲ့၏။ သို႔ျဖစ္၍ မိမိ၏သမီးေတာ္ကို သူ႔ၾကင္ယာေတာ္ေဟာင္း တရုတ္ဘုရင္ သမီးေတာ္ဆီအသြားတြင္ ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ ထိုအခါ ဘုရင့္သမီးေတာ္ကို တိဗက္ဘုရင္ ခရိလေဒကပင္ သိမ္းပိုက္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ဉာဏကုမရသည့္ ဗုဒၶက်မ္းမ်ားစြာကို တိဗက္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုခဲ့ေလသည္။ ယင္းက်မ္းမ်ားအနက္ သု၀ဏၰပသာ၊ သုတၱမသုတ္ သည္ ထင္ရွားေသာက်မ္းတစ္က်မ္းျဖစ္သည္
ခရီဆရိုလေဒက်န္သည္ ( ၇၅၅ – ၇၉၇) နန္းတက္ေသာအခါ သူ၏အသက္မွာ ၁၃ ႏွစ္မ်ခန္႔သာ္ ရွိေသးသည္။ ထိုအခ်ိန္က တိဗက္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္တရာခန္႔ရွိေနျပီ။ ဘုရင္၏ ငယ္ျခင္းကို အခြင့္ေကာင္း ယူျပီး နတ္ကိုးကြယ္သည့္ တိဗက္ဘာသာ အယူ၀ါဒေဟာင္း ဘြန္ဘာသာ ကိုကိုးကြယ္သည့္ အမတ္မ်ားက ဗုဒၶဘာသာကို ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ၾကေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ တိဗက္ျပည္သူတို႔၏အတြင္း၌ ခိုင္မာစြာအျမစ္တြယ္ေနေလျပီ။ ဘုရင္၏ ပင့္ဖိတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ နာလႏၵတကၠသိုလ္မွ ပညာရွိသႏၱရကၡိတမေထရ္သည္ ျဗဟၼပုၾတျမစ္၏ ေျမာက္ဘက္ ႏွစ္မိုင္ခန္႔ အကြာရွိ ေနရာကို ဗုဒၵဘာသာ ေက်ာင္းတိုက္ တစ္တိုက္ေဆာက္ရန္ ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္လိုက္ေလသည္။ ထိုေနရာ၌ အုတ္ျမစ္ခ်ျပီး အိႏၵိယျပည္ရွိ ဓမၼပါလဘုရင္ ေဆာက္လုပ္သည့္ စႏၱပူရီ ေက်ာင္းတိုက္ၾကီး၏ ပံုစံအတိုင္း ေက်ာင္းတိုက္ၾကီးတစ္ေဆာက္ကို ေဆာက္လုပ္ေလသည္။ ၁၂ ႏွစ္ၾကာမွ ေက်ာင္းေဆာက္ျခင္းအျပီး သတ္ေလသည္။
ေက်ာင္းစ၍ ေဆာက္သည့္အခ်ိန္၌ပင္ တိဗက္ဘုရင္ သည္ တိဗက္လူမ်ိဳးထဲမွ ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႔တို႔ကို ပဥၥင္းခံေပးလိုသည့္ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာ
ေအဒီ ၈၀၄ ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ ခရိေဒလက်န္ပို ဘုရင္လက္ထက္တြင္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာ၏ အေျခအေနသည္ ပိုမိုတိုးတက္လာေလသည္။ ခရိလေဒက်န္ပိုသည္ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းတိုက္ကို ထပ္မံတည္ေဆာက္သည့္ ္ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို တိဗက္ဘာသာျဖင့္ ဘာသာျပန္ဆိုေစခဲ့သည္။ ဗုဒၶက်မ္းစာမ်ားကို စနစ္တက် တိဗက္ဘာသာျပန္ဆိုျခင္းမွာ ထိုေခတ္က်မွ အစျပဳေလသည္။ တိဗက္ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ အိႏၵိယျပည္မွ ၾကြေရာက္လာသည့္ ပညာရွင္မ်ား ပူးေပါင္းျပီး ဘာသာျပန္ဆိုၾကျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ရာတြင္ ၈၁၇ ႏွစ္တြင္ နန္တက္ေသာ ရမက်န္ဘုရင္ လက္ထက္တြင္ကား ဗုဒၶဘာသာသည္ ညိဳးမႈိန္အားေလွ်ာ့သြားေလသည္။ ထိုမင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာကို ဆန္႔က်င္သည္။ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းမ်ားအား လူ၀တ္လဲေစသည္၊ ထိုမင္းလက္ထက္တြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဖိႏွိပ္ျခင္းခံရေလသည္။ ၁၁ ရာစုု ႏွစ္ အိႏၵိယျပည္ သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္ ( ဒီပကၤာရသီရိဉာဏ) ေရာက္ရွိျပီးသည့္ ေနာက္မွ တိဗက္ျပည္တြင္ ဗုဒၶဘာသာသည္ ျပန္လည္ထြန္းကား လာေလသည္။ ထိုအခ်န္တြင္ ဗုဒၶက်မ္းစာ မ်ားကိုလည္း တိဗက္ဘာသာျဖင့္ အမ်ားအျပားျပန္ဆိုခဲ့ေလသည္။
တိဗက္ျပည္ ဗုဒၶဘာသာ သမိုင္းကို ေလ့လာၾကည့္ရႈလွ်င္ တိဗက္ျပည္ဗုဒၶဘာသာ ေရာက္ရွိ သည့္အခ်ိန္မွ အစျပဳျပီး၊ ဗုဒၶဘာသာ သည္ အသြင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲလာသည္
လာမာ၀ါဒီ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းမ်ားသည္ တိဗက္ျပည္၌ (၃ )မ်ိဳး သံုးစား ကြဲျပားျခားနားေနသည္ကိုေတြ႔ ရေလသည္။
၁. ဦးထုပ္နီေဆာင္း မဟာယာနဂိုဏ္း၀င္လာမာ၊
၂. ဦးထုပ္၀ါေဆာင္း ေက်ာင္းထိုင္ လာမာ၊
၃. အ၀ရ၀ါဒီလာမာတို႔ျဖစ္သည္၊
ယင္းဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္း၀င္မ်ားအျပင္ ဗုဒၶဘာသာ မေရာက္ခင္က တိဗက္တြင္ ေခတ္စားေနေသာ တိဗက္ေဒသခံ ဘြန္အမည္ရွိ နတ္ကိုးကြယ္ေသာ ဘာသာတရားတစ္ခုလည္း ရွိေသးးသည္၊ ၎ဘာသာ၀င္မ်ားကမူကား ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားကို အထူးပင္ဆန္႔က်င္ေလသည္။ ၎ဘာသာ၀င္မ်ားက ဦးထုပ္နက္ေဆာင္းၾကသည္၊ ဂါထာမႏၱရားမ်ားကို အထူးအသံုးျပဳၾကေလသည္။ ယင္းဘာသာတရားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ေသာ သူတို႔မွာကား ယခုအခါတြင္ အေရအတြက္ အလြန္ နည္းပါးသြားေလျပီ။
လာမာ၀ါဒသည္ ယခုအခါတြင္ တိဗက္ျပည္၌သာ လွ်င္သာမက နီေပါ၊ ဘူတန္၊ လာဟူ၊ တရုတ္၊ မြန္ဂိုလီးယား၊ ဆိုက္ေဗးရီးယား ျပည္မ်ားအထိ ျပန္႔ႏွံ႔ေနေလသည္။
ပထမ အမ်ိဳးအစား လာမာ၀ါဒ တိဗက္ျပည္၌ စတင္ျဖန္႔သူမွာ သႏၱရကၡိတတိဗက္ ေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ အိႏၵိယမွ တိဗက္ေရာက္သြားေသာ ( ပဒမသမၻ၀) အမည္ရွိ ဟန္းျဖစ္သည္ဟုအဆိုရွိသည္။ ပဒမသမၻ၀ သည္ သသၼီရႏွင့္ အာဖဂန္နစၥတန္အၾကား ရွိဘြတ္ (ဥဒ်န္) ျပည္သားျဖစ္သည္။ ၎သည္ တိဗက္သြားျပီး ဗုဒၶဘာသာကို ျဖန္႔ျဖဴးေလသည္။ သူျဖန္႔ျဖဴးသည့္ ဗုဒၶဘာသာကိုကား ဂါထာမႏၱာန္မ်ား ေရာေႏွာသည္။ တႏၱရဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္သည္။ တိဗက္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဖဒမသမၻ၀အား ဘုရားအေလာင္း အမွတ္ျဖင့္ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ၾကေ
ဒုတိယ အမ်ိဳးအစား လာမာ၀ါဒမွာမူကား အိႏၵိယေရာက္သြားေသာ ဗုဒၶဘာသာ၏ ေျပာင္းလဲသြားေသာ ပံုစံျဖစ္သည္။ အစပထမတြင္မူ အေတာ္အတန္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ေနာက္ပိုင္းက်ေသာအခါတြင္ ထိုဗုဒၶဘာသာထဲတြင္လည္း ေဒသခံ ဂါထာမႏၱရား ၀ါဒမ်ားကို အားေပးခ်ီးေျမာက္မူရွိသျဖင့္ တိုးတက္ၾကီးပြားခဲ့ေလသည္။ တိဗက္ျပည္ရွိ ၾကီးမားေသာေက်ာင္းတိုက္ၾကီးမ်ား
လူ၀င္စား (အ၀တာရီ) လာမာကို အထူးသျဖင့္ ေလးစားျမတ္ႏိုးၾကေလသည္။ လဒတ္ျမိဳ၌ ရွိေသာ ေဟမိရွိဂြန္ပါေကာလ္ တိုက္မွ လာမာသည္ အသက္ ၂၀ ႏွစ္ကပင္ လဒတ္၌ အၾကီးဆံုး ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ပူေဇာ္ခံမူခံေနရေလသည္။ တိဗကိျပည္၏ ယခုလက္ရွိ တလိုင္းလာမႏွင့္ ပန္ခ်န္လာမာ ( ယခုျပည္ပတြင္ ေရာက္ေနသူ) တို႔သည္လည္း ငယ္စဥ္ကပင္ အ၀တာရီလာမာ အျဖစ္ အပူေဇာ္ခံေနၾကရေသာ လာမာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။
လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိပံုမွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ လာမာမ်ားသည္ မိမိမကြယ္လြန္မီကပင္ မိမိတို႔ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာအျဖစ္ ျပန္လည္ေမြးဖြားမည့္ ေနရာဌာနမ်ားကို ညြန္ျပေျပာျပသြားခဲ့ၾကသည္။ ယင္းညြန္ၾကားေျပာျပခ်က္အရ သူတို႔ကြယ္လြန္ေသာအခါ သူတို႔၏အရိုက္အရာကို ဆက္ခံမည့္လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကို ရွာေဖြၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႔ေသာ လူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာမ်ားကိုမူကား ညြန္ၾကားေျပာျပခ်က္အရ ရွာေဖြၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႔ေသာလူ၀င္စား အ၀တာရီလာမာ မ်ားကိုမူကား သူတို႔၏ ထူးျခားေသာ အျပဳအမူမ်ားကိုၾကည့္ျပီး သတ္မွတ္ၾက၏။ယင္းအ၀တာရီလာမာ ထံုးတမ္းစဥ္လာသည္ အျခားမည္သည့္ ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံတြင္မွ မရွိေပ။ တိဗက္စေသာ ႏိုင္ငံမ်ား၌သာလွ်င္ ေခတ္စားေနေလသည္။ ယင္းထံုးတမ္းစဥ္လာမွာ မည့္သည့္ယုတၱိ၊ မည္သို႔ေသာ အေၾကာင္းအက်ိဳၚဆက္စပ္ျခင္မူမ်ိဳ
ယင္းတိဗက္ျပည္ အေၾကာင္း ေရးသားထားေသာ စာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ရဟုလာသံကိစၥည္း၏ စာအုပ္မွာကား စံျပဳထိုက္ဆံုးေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္ဟုဆိုလွ်င္ မွားအံ့မည္မထင္။ တိဗက္ျပည္သို႔ ႏိုင္ငံျခားမွ ပုဂၢိဳလ္ တစ္သီးတစ္ေယာက္ အလည္အပါတ္ ေရာက္သြားဘို႔လည္း မလြယ္ေပ။ ႏိုင္ငံက လွ်ိဳ၀ွက္ အသိခက္သေလာက္ ႏိုင္ငံ၏ ဘာသာတရားမွာလည္း ေထြျပားဆန္းၾကယ္လွေပသည္။(ပါရဂူ)
အထက္ပါတို႔မွ သိရေသာအခ်က္ဟူမူကား…..
တင္ျပခ်က္ ( ၈) တိဗက္ျပည္သည္ပင္လွ်င္ (၇) ရာစုက်မွသာ တိုင္းျပည္ အျဖစ္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေၾကာင္း၊ ဆရိုက်န္ဆဂန္ပိုဘုရင္က စတင္တည္ေထာင္ေၾကာင္း သိရသည္။ ခရစ္ေတာ္သည္ အသက္ ၃၀ ႏွစ္သာ ဤေလာကတြင္ မဂ္လမ္းတရားကိုဖြင့္ရန္ သာသနာေဆာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေအဒီ ၃၀ ၀န္းက်င္တြင္ မရွိေတာ့၊ ေအဒီ ၃၀ မွ ၇၀၀ အၾကားတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဟားဒယား ကြာျခားေနေပျပီ။
တင္ျပခ်က္ ( ၉) ခရိဆရိုက်န္ဘုရင္ နန္တက္ေသာအခါ ၇၅၅-၇၉၇ ၌ ဗုဒၶဘာသာသာသနာမွာ ႏွစ္ ၁၀၀ ခန္႔ရွိျပီဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ေအဒီ ၆၅၅ ၀န္းက်င္၌သာ ဗုဒၶသာသနာ ေရာက္ရွိေၾကာင္း တြက္၍ရသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ ( ၁၀) သႏၱရကၡိမေထရ္ကို အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ နာလႏၵတကၠသိုလ္မွ ဘုရင္ ခရိဆရိုလေဒက်န ပင့္ဖိတ္၍ ေဟာၾကားးေသာ ႏွစ္တြင္ တိဗက္ျပည္၌ ဗုဒၶဘာသာေရာက္သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ခန္႔ ရွိျပီဆိုေသာေၾကာင့္ ၇၅၅-၇၉၇ အတြင္းတြင္ ပင္ပင့္ ဖိတ္ခံရေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶသာသနာသည္ ေအဒီ ၆၀၀ – ၇၀၀ ၀န္းက်င္၌ေရာက္ေၾကာင္း ေသခ်ာသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ (၁၁) တိဗက္ျပည္တည္ေထာင္၌ ဗုဒၶသာသနာ လမ္းခင္းေပးသူသည္ ေအဒီ ၆၁၅ တြင္ေမြးဖြား၍ ၆၅၀ တြင္ ကြယ္လြန္သည္ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ တိဗက္သို႔ ၆၁၅-၆၅၀ အတြင္း၌ ဗုဒၶသာသနာေရာက္ေၾကာင္း သိရေလသည္။ (ထိုအခ်ိန္၌ ခရစ္ေတာ္မရွိေတာ့ျပီ)။
တင္ျပခ်က္ (၁၂) တိဗက္ျပည္ေတာင္ပိုင္း မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းထိုင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ အရိယပုတၱမဟာေထရ္ထံသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္ဆိုျခင္းမွာလည္း ယုတၱိမရွိေၾကာင္း အထင္အရွားလီဆယ္ေၾကာင္းးသိႏိုင္
က. မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း သမိုင္းအေထာက္အထား မရွိ၊ သနၱရကၡိတမေထရ္ သာလွ်င္ အိႏၵိယမွလာေသာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးျဖစ္ေလသည္။
ခ. မည္သည့္ေက်ာင္းတိုက္မွ်လည္း မရွိေသးေၾကာင္းသိရသည္။
ခ. သႏၱရကၡိတမေထရ္ ေနရာေရြး၍သာ ေဆာက္ေသာေက်ာင္းတုိက္သာ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤေက်ာင္းတိုက္တည္ေဆာက္ေသာအခ်ိန္
တင္ျပခ်က္ (၁၃) အမ်ိဳးသားပညာေရး၀န္ၾကီး ဦးဖိုးက်ားေရးသားေသာ ေျမာက္ပုိင္း ဗုဒၶဘာသာ မဟာယန ဂိုဏ္းဟူေသာ စာအုပ္အရ ဗုဒၶဘာသာသည္ အိႏၵိယမွ တိုက္ရိုက္ တိဗက္သို႔ ေရာက္လာသည္မွာ ေအဒီ ၆၅၀ ေလာက္တြင္သာ ျဖစ္သည္ဟုပါရွိေလသည္။စာမ်ာက္ႏွာ ၁၄၁ တြင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။
တိဗက္ျပည္သို႔ ေရာက္လာေသာ ဗုဒၶဘာသာမဟာယာနဂိုဏ္းမွာ တရုတ္ျပည္ကတဆင့္ လာသည္မဟုတ္။ အိႏၵိယကပင္ တိုက္ရိုက္ေရာက္လာသည္။ ေရာက္လာသည္မွာ သာသနာသကၠရဇ္ ၁၁၉၄ ၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၆၅၀ ေလာက္တြင္သာျဖစ္ေလေတာ့သည္။
ေရာက္လာေသာ မဟာယန ဂိုဏ္းမွာ ထိုအခါဆီျဖစ္ေသာ သာသနာ ၁၁၀ ေက်ာ္မွ ၁၇၀၀ ေက်ာ္အထိ ( 7th century to 12nd century) အိႏၵိယ တြင္ျဖစ္ရွိေနေသာ မဟာယနမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ ထုိမဟာယနမ်ိဳးမွာ ယာဂစာရ၀ါဒ၊ ၀ိဇၨာယာန၊ တႏၱရ၀ါဒ၊ စုန္း၊နတ္၊ ပေယာဂ တို႔ျဖင့္ျပြမ္းသီးေနေလသည့္အတြ
မွတ္ခ်က္။ ။၁. ျမန္မာအမ်ိဳးသား ကေလး၊ လူငယ္၊ လူရြယ္၊ လူလတ္ ႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားသား မ်ားကပင္သိေသာအျဖစ္သာမက အေက်ာ္အေမာ္ ပညာေရး ၀န္ၾကီး ကပင္၊ ၆၅၀ ေအဒီ မွ တိဗက္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္ေၾကာင္း ေရးသားထားေလသည္။
၂. ထိုတိဗက္ေရာက္ ဗုဒၶဘာသာမွာလည္း ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဦးစားေပးခံေနရေသာ ေထရ၀ါဒ မဟုတ္ဘဲ မဟာယနဗုဒၶဘာသာသာျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ပဥၥမရႈေထာင့့္
Filed under: ၁၈ ႏွစ္အေျဖလႊာ — Shwemm @ 11:30 am
Tags: ပဥၥမ
Tags: ပဥၥမ
“၅. ပဥၥမရႈေထာင့္”
“စက္မူလက္မူအျမင္ (Technological View)”
အားတက္သေရာ ၾကိဳးပမ္းျပီး လိုက္လံစံုစမ္းေတာ့ ေနာက္ဆံုး တိဗက္ျပည္ ေတာင္ပိုင္း မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းရွိ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မေထရ္ျမတ္ကိ
က. သခင္ေယရႈ ခရစ္ေတာ္လက္ထက္တိုက္ စကၠဴမ်ားမေပၚမရွိေသးပါ။ ေပရြက္၊ က်ဴရိုး၊ အုတ္ခ်ပ္၊ ရြံ႔ ခဲမ်ားျဖင့္၎ သားေရက်မ္းစာလိပ္မ်ားသာ ရွိခဲ့ေပေသးသည္။ ခရစ္ေတာ္ကုိယ္ေတာ္တိုင္ သုဓမၼာဇရပ္တြင္ ၎၏အုတၳဳပၸတၱိမ်ားကို အနာဂတံ၀ံ က်မ္း၌ေဟာေျပာဗ်ာဒိတ္ျပဳထားသည့္ ေဟရွာယ အနာဂတၱိက်မ္းစာပါ က်မ္းစာလိပ္ကို ဖတ္ခဲ့ဘူးသည္။ ယေန႔ က်မ္းစာမ်ားပင္လွ်င္ ပင္လယ္နီ၊ ပင္လယ္ေသ ကုမၼရန္ဂူမ်ား၊ စဥ္အိုးေျမအိုး အစရွိသည္တုိ႔မွ ရရွိေသာ က်မ္းစာလိပ္မ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးကူးယူ၍ ေခတ္မွီရိုတ္ႏွိပ္ၾကရေလသည္။
ခ. တိဗက္ျပည္၌လည္း ခရစ္ေတာ္တိုင္ေအာင္ စာရြက္စကၠဴမေပၚမရွိေသး။
ဂ. ခရစ္ေတာ္လက္ထထက္၌ တကမၻာလံုး စကၠဴ၊ စာရြက္မေပၚရွိေသး။
ဃ. စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္တြင္ ေရးသားထားသည္ဆိုပါက လက္ေရးမူႏွင့္ ထိုစာရြက္မ်ားးကို ယခုေခတ္တြင္ လူထုအား ေခတ္မွီနည္းစနစ္ျဖင့္ ရိုတ္ကူးျဖန္႔ေ၀ တင္ျပအပ္ေပသည္၊ အထူးသျဖင့္ ခရစ္ေတာ္အား ဘုရားမွန္းမသိေသာ ဒိဌိေတြအတြက္အာဃအခြင့္အေရးၾကီး
င. အဆိုးအေကာင္းမွာ အလြန္စပ္စုျပီး ေက်ာ္ၾကားမူတြင္ သူ႔ထက္ငါသာ ရွိေသာသူတို႔ကလည္း ယေန႔ထိုအမူကိုအေသအခ်ာ စစ္ထုတ္ျဖန္႔ေစၾကေပမည္။
စ.စကၠဴေပၚေပါက္သည္မွာ တရုတ္ျပည္တြင္ ေအဒီ ၂၀၀ အစပိုင္း၌ တီထြင္ ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း အေျခခံ ပညာအထက္တန္းေက်ာင္း English ဒႆမတန္းတြင္ စာမ်က္ႏွာ ၂၇ တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိေလသည္။
Paper, one of the most useful materials of this modern world, was invented in China at the beginning of the second century AD.
“စက္မူလက္မူအျမင္ (Technological View)”
အားတက္သေရာ ၾကိဳးပမ္းျပီး လိုက္လံစံုစမ္းေတာ့ ေနာက္ဆံုး တိဗက္ျပည္ ေတာင္ပိုင္း မြန္ဘုန္းေတာ္ၾကီး ေက်ာင္းရွိ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မေထရ္ျမတ္ကိ
က. သခင္ေယရႈ ခရစ္ေတာ္လက္ထက္တိုက္ စကၠဴမ်ားမေပၚမရွိေသးပါ။ ေပရြက္၊ က်ဴရိုး၊ အုတ္ခ်ပ္၊ ရြံ႔ ခဲမ်ားျဖင့္၎ သားေရက်မ္းစာလိပ္မ်ားသာ ရွိခဲ့ေပေသးသည္။ ခရစ္ေတာ္ကုိယ္ေတာ္တိုင္ သုဓမၼာဇရပ္တြင္ ၎၏အုတၳဳပၸတၱိမ်ားကို အနာဂတံ၀ံ က်မ္း၌ေဟာေျပာဗ်ာဒိတ္ျပဳထားသည့္ ေဟရွာယ အနာဂတၱိက်မ္းစာပါ က်မ္းစာလိပ္ကို ဖတ္ခဲ့ဘူးသည္။ ယေန႔ က်မ္းစာမ်ားပင္လွ်င္ ပင္လယ္နီ၊ ပင္လယ္ေသ ကုမၼရန္ဂူမ်ား၊ စဥ္အိုးေျမအိုး အစရွိသည္တုိ႔မွ ရရွိေသာ က်မ္းစာလိပ္မ်ားပင္ျဖစ္ၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးကူးယူ၍ ေခတ္မွီရိုတ္ႏွိပ္ၾကရေလသည္။
ခ. တိဗက္ျပည္၌လည္း ခရစ္ေတာ္တိုင္ေအာင္ စာရြက္စကၠဴမေပၚမရွိေသး။
ဂ. ခရစ္ေတာ္လက္ထထက္၌ တကမၻာလံုး စကၠဴ၊ စာရြက္မေပၚရွိေသး။
ဃ. စာမ်က္ႏွာေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္တြင္ ေရးသားထားသည္ဆိုပါက လက္ေရးမူႏွင့္ ထိုစာရြက္မ်ားးကို ယခုေခတ္တြင္ လူထုအား ေခတ္မွီနည္းစနစ္ျဖင့္ ရိုတ္ကူးျဖန္႔ေ၀ တင္ျပအပ္ေပသည္၊ အထူးသျဖင့္ ခရစ္ေတာ္အား ဘုရားမွန္းမသိေသာ ဒိဌိေတြအတြက္အာဃအခြင့္အေရးၾကီး
င. အဆိုးအေကာင္းမွာ အလြန္စပ္စုျပီး ေက်ာ္ၾကားမူတြင္ သူ႔ထက္ငါသာ ရွိေသာသူတို႔ကလည္း ယေန႔ထိုအမူကိုအေသအခ်ာ စစ္ထုတ္ျဖန္႔ေစၾကေပမည္။
စ.စကၠဴေပၚေပါက္သည္မွာ တရုတ္ျပည္တြင္ ေအဒီ ၂၀၀ အစပိုင္း၌ တီထြင္ ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း အေျခခံ ပညာအထက္တန္းေက်ာင္း English ဒႆမတန္းတြင္ စာမ်က္ႏွာ ၂၇ တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိေလသည္။
Paper, one of the most useful materials of this modern world, was invented in China at the beginning of the second century AD.
Leave a Comment
ဆဌမရႈ႔ေထာင့္
”’၆. ဆဌမရႈေထာင့္”’
”’စာေပရႈေထာင့္အျမင္ (Litracy
View)”’
ခရစ္ေတာ္ကိုယ္ေတာ္တိုင္
ေရးသားထားလွ်င္ ထိုစာေပႏွင့္လက္ေရးမူသည္ လြန္စြာ အေရးၾကီးလွေပသည္။
ယေန႔ကမၻာ့စာေပပညာရွင္ၾကီးမ်ား၏ အထုပၸတၱိမ်ား။ လက္ေရးစာမူမ်ား၊ အာေဘာ္မ်ား၊
၀ါသနာမ်ား၊ အက်ိဳးျပဳမူမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ေနစဥ္မွာ ထိုမွ ဗုဒၶဘာသာ
ပညာရပ္ကိုဆည္းပူးခဲ့ေသာ ပညာရွင္တဦးျဖစ္ေနခဲ့ပါလွ်င္၊ ယေန႔ထိုပုဂၢိဳလ္ႏွင့္
သူ၏စာမူလက္ေရးတို႔သည္ ကမၻာ့စာေပေလာကမွာ
ေနရာယူထားေနေပေတာ့မည္။အထူးသျဖင့
စာေပဆိုသည္မွာ လူတို႔၏
အသက္ေသြးေၾကာမၾကီး မဟုတ္ပါလား၊ ခရစ္ေတာ္က က်မ္းစာကိုပင္ ဖတ္ရံုႏွင့္
ကယ္တင္ျခင္းမရႏိုင္၊ က်မ္းစာသည္ ငါ၏သက္ေသမ်သာျဖစ္သည္ဟု ဆိုမိန္႔ခဲ့ပါသည္။
ႏွလံုးသား၌သာ မင္ႏွင့္မေရး၊ ၀ိညာဥ္ႏွင့္ေရးေသာ ခရစ္ေတာ္ပါ။
၁. သခင္ေယရႈကိုယ္တိုင္
စာေရးသားမွတ္တမ္းတင္သည္ဟု ဂ်ဴးသမိုင္းတြင္ မေတြ႔ရပါ၊ က်မ္းစာ၌လည္း မေတြ႔ရပါ၊
ပညာပင္မသင္မၾကားေသာေၾကာင့္ စာပင္မေရးဘူးပါ၊ စာေပမေရးတိုင္း ပညာမရွိဟု မဆိုလိုပါ၊
ေဂါတမကိုယ္တိုင္လည္း စာမေရးခဲ့ပါ လူတို႔ကသာ သူ႔အေဟာအေျပာကို
မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကျခင္းပါ၊ ထို႔အတူ ခရစ္ေတာ္သည္ ႏုတ္ေတာ္ျဖင့္ ေဟာ္ေတာ္မူ၏။
လူတို႔ကမွတ္တမ္းတင္ျပ၏၊ ေက်ာင္းပင္မေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ ႏွိမ္ေျပာျခင္းျဖင့္ လက္သမားသား
မဟုတ္ေလာဟုပင္ တိုင္းထြာေျပာခဲ့ၾကပါသည္။
၂. က်မ္းစာအရ ေယာ ၈း၆ တြင္ ေယရႈသည္
ေအာက္သို႔ငံု႔လွ်ၽက္ လက္ညိဳးေတာ္ႏွင့္ ေျမ၌ေရးသား၍ ေနေတာ္မူ၏။ ဤက်မ္းပိုဒ္၌
သိရသည္မွာ လိင္ကိစၥ၌ မွားယြင္းေဖာက္ျပန္ေနေသာ မိန္းမအား ေယရႈထံသို႔ ေခၚလာျပီး
ေထင္ေခ်ာက္ဆင္ေမးျမန္းခန္းမွျ
ယုဒတို႔ထံုးစံအရ အိမ္ေထာင္ဆိုသည္မွာ
မိသားစု၏ ပထမဆံုးေသာ ပညာဆည္းပူးရာ၊ ပညာရွာေဖြ သိူမွီးရာ ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္းသည္
လက္ဦးေက်ာင္းျဖစ္သည္။ မိဘမ်ားက ဘုရားသခင္အေၾကာင္းႏွင့္ သိမွတ္ဖြယ္ရာတို႔ကို
သားသမီးတို႔အား အလႊတ္က်က္မွတ္ေစ၍ သင္ၾကားေပးခဲ့ၾကသည္။ တကၠသိုလ္၊ ေကာလိပ္ေက်ာင္း
ပညာရပ္မ်ားကို ေယရႈမသင္ၾကားခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္ေထာင္တြင္း၌ပင္
မိဘပညာေရးေတာ့ရွိေပသည္။
လုကာ ၄း၁၆-၂၂ ၾကီးပြားေတာ္မူရာ
နာဇရက္ျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ျပန္လွ်င္ ထံုးစံေတာ္ရွိသည့္အတိုင္း ဥပုဒ္ေန႔၌ တရားဇရပ္
သို႔၀င္၍ က်မ္းစာဖတ္ရြတ္ျခင္းငွာ ထေတာ္မူ၏။ ဇရပ္ေစာင့္သည္ ပေရာဖက္ ေဟရွာယ၏
က်မ္းစာလိပ္ကို ေပစည္ျဖစ္၍ က်မ္းစာကို ဖြင့္ေတာ္မူလွ်င္ ေတြ႔ေသာအခ်က္ကား
ထာ၀ရဘုရားသခင္၏ ၀ိညာဥ္ေတာ္သည္ ငါ့အေပၚ၌တည္ေတာ္မူ၏ အေၾကာင္းမူကား ဆင္းရဲသားတို႔အား
၀မ္းေျမာက္စရာ သတင္းကို ၾကားေျပာေစျခင္းငွာ ငါ့ကိုဘိသိပ္ေပးေတာ္မူျပီ။
ေၾကမြေသာသူတို႔၏ အနာကိုေပ်ာက္ေစျခင္း
ငွါလည္းေကာင္း လြတ္ျခင္းအေၾကာင္းႏွင့္ မ်က္စိကန္းေသာ သူတို႔အား
ျပန္ျမင္ေစျခင္းအေၾကာင္း ငွါလည္းေကာင္း ထာ၀ရဘုရား၏ မဂၤလာႏွစ္ကာလကို
ၾကားေျပာေစျခင္းငွါလည္းေကာင္း ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူျပီ ဟုလာသတည္း။ က်မ္းစာလိပ္ကို
ဇရပ္ေစာင့္အားေပးျပီးမွ ထိုင္ေတာ္မူ၏။ ဇရပ္၌ရွိေသာ သူအေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို
ေစ့ေစ့ၾကည့္ရႈလွ်က္ေနၾက၏။ ေယရႈကလည္း ယေန႔ပင္ ဤက်မ္းစာခ်က္သည္ သင္တို႔ၾကားရသည့္
အတိုင္းျပည့္စံုေလျပီ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။ ထိုသူအေပါင္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို၀န္ခံ၍
တင့္တယ္ေလွ်က္ပတ္ေသာ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္စကားကို အံ့ၾသခ်ီးမြမ္းလွ်က္၊ ဤသူသည္ ေယာသပ္၏သား
မဟုတ္တံုေလာဟုဆိုၾက၏။ အထက္မွသိရသည္မွာ…….
၁. ၾကီးပြားေတာ္မူရာ
နာဇရက္ျမိဳ႔ဟုဆိုေသာေၾကာင့္ နာဇရပ္ျမိဳ႔၌ အျမဲေနထိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။
အျခားျပည္ပသို႔မသြား။
၂. ထံုးစံရွိသည့္အတိုင္း ဥပုဒ္ေန႔၌
တရားဇရပ္တြင္ က်မ္းစာလိပ္ကိုသာ ဖတ္ၾကားေၾကာင္း သိရ၏။ အျခားစာေပ၊ တရားမေဟာ၊
မဖတ္မၾကား၊ စကၠဴမသံုး။
၃. ဖတ္ေသာက်မ္းပိုဒ္သည္
ေယရႈအားညြန္းဆိုေသာ က်မ္းစာလိပ္ျဖစ္ျပီး။ ေယရႈက ယေန႔ပင္ ဤက်မ္းစာခ်က္သည္
သင္တို႔ၾကားသည့္အတိုင္း ျပည့္စံုေပျပီဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အေမာခံ၊ အပင္ပန္းခံ၍
လိမ္လည္ဇာတ္လမ္းဆင္ေနပါမည္လား။ တရားသမား၊ ဘုရားတရားတို႔က အခုတမ်ိဳဳး
ေတာ္ၾကာတမ်ိဳးေျပာပါက အဘယ္မွာလွ်င္ ေကာင္းပါေတာ့အံ့နည္း။
၄. လုအေပါင္းတို႔ ေထာက္ခံမူပင္
ထိုအခ်ိန္ကပင္ရရွိခဲ့သည္။
သတၱမရႈ႔ေထာင့္ December 27, 2009
Filed under: ၁၈ ႏွစ္အေျဖလႊာ — Shwemm
@ 11:29 am
Tags: သတၱမ
Tags: သတၱမ
၇. သတၱမရႈေထာင့္ ”’အေထြေထြရႈေထာင့္
(Miscellaneous View)”’ ၁) ေဗာဓိေညာင္ထိုထို၀ယ္
လူုပ်ိဳဘုရားမရွိဆိုေသာ္ျငားလည္
Regards-
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။