ေရခဲတိုက္မွာတစ္ညတာ
-------------------------
အခ်ိန္က ည ခြန္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ရွိေ
" ေယာက္်ား....စားမေကာင္းဘူးလ
" စားေကာင္းတယ္မိန္းမ... ငါးပိေထာင္းနဲ႔ တညင္းသီးနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ လူလဲေၾကးစည္လို ဒူေဝေဝျဖစ္ေနၿပီ "
" ဟယ္ေတာ့.... ျဖစ္ပါ့မလား.... "
" ျဖစ္ပါတယ္ဟာ... "
" ေယာက်္ားကိုစားေစခ်င္လို႔သာ
" မျဖစ္ပါဘူးကြာ....မပူနဲ႔...
" ဒုကၡပါပဲ.... "
" မဒုကၡနဲ႔...ေယာက်္ားသြားလို
" သတိထားၿပီးေမာင္းဦးေနာ္ "
" ေအးပါကြာ.... "
-----------------------
ေခါင္းထဲမွာမူးရိပ္ရိပ္ ျဖစ္သလိုခံစားရေပမယ့္ မိသားစုရဲ႕ ဝမ္းစာေရးအတြက္ဆိုေတာ့လဲ ကိုေအးလြင္မွာ မေနသာေပါ့ ။ မိဘအေမြအျဖစ္ရထားတဲ့ေငြေၾကး
လမ္းဆံုကားဂိတ္မွာ တစ္ေနကုန္ေအာင္ကားထိုးထားေပ
ၾကာလာေတာ့့လဲ ေရခဲတိုက္က တာဝန္ရွိသူေတြ အလုပ္သမားေတြသာမက ... ဆရာဝန္ေတြ.. ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြအထိပါ ခင္မင္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။ ရဲတပ္ဖြဲ႕က အေရးအေၾကာင္းရွိၿပီဆိုရင္ ေခ်ာဆြဲခံရတဲ့တဲ့အထဲမွာ ကိုေအးလြင္ရဲ႕ကားက မပါမျဖစ္ ။ လူေသအေလာင္းေတြတင္ရင္ပိုက္ဆ
-------------------------
ေဆးရံုႀကီး ေပၚတီကိုေအာက္ ကို ကားထိုးရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ အသုဘရွင္မ်ားက အသင့္ ေစာင့္ႀကိဳေနၾကေလသည္ ။
" ကားဆရာေရ....ခဏေလာက္ေတာ့ေစာ
" ၾကာဦးမလားခင္ဗ် "
" နည္းနည္းေတာ့ၾကာမယ္နဲ႔ တူတယ္...၊ ေသစာရင္းထုတ္ေပးမယ့္လူကိုေစ
" ဒါဆိုရင္ ကားကို ပါကင္ထိုးထားခဲ့လိုက္မယ္ဗ်ာ
" ကားဆရာ ဘယ္နားမွာရွိမလဲ "
" ေရခဲတိုက္နဲ႔ ရင္ခြဲရံုနားမွာရွိမယ္... အသင့္ျဖစ္ရင္ လာေခၚလိုက္ေလ "
" ဗ်ာ...... "
ရင္ခြဲရံုနဲ႔ ေရခဲတိုက္ဆိုတာ အၿမဲလိုလို ေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ ေၾကာက္စရာ လန္႔စရာလဲ မထင္မွတ္ေတာ့ပါဘူး ။ ရင္ခြဲရံုက မိတ္ေဆြ ကိုသိန္းဝင္းဆီကို ထြက္လာခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းေတြက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ရွိေနပါသည္
" ဟာ...ကိုေအးလြင္..လာဗ်ိဳ႕..
" ပါတယ္...ကိုသိန္းဝင္းေရ...ပ
အိတ္ကပ္ထဲက စီးကရက္ဘူးကိုထုတ္ၿပီး ကိုသိန္းဝင္းကို ထုတ္ေပးလိုက္သည္ ။
" ကိုသိန္းဝင္းက မျပန္ရေသးဘူးလား "
" ျပန္လို႔မရေသးဘူး ကိုေအးလြင္ေရ...၊ ေဆးလိပ္ေတာင္ ထြက္ဝယ္ဖို႔ အခ်ိန္မရလို႔ ခင္ဗ်ားဆီက ေတာင္းေသာက္တာပဲၾကည့္ေတာ့ "
" ဒီေန႔အေလာင္းမ်ားလို႔လား...
" မ်ားတယ္လို႔လဲမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ
" ရိုက္မႉလား....ဓါးထိုးမႉလား
" အေလာင္းက အရက္နံ႕ ေထာင္းေထာင္းထေနတာဗ်...၊ အရက္ေသာက္ၿပီးစကားမ်ားၾကတယ္
" ခက္တာပဲဗ်ာ....၊ လူေတြလဲ အၿငိႇဳးေတြ အာဃာတေတြ မသတ္ႏိုင္ၾကေသးဘူး... "
" ကိုေအးလြင္က အေလာင္းလာသယ္တာလား... "
" ဟုတ္တယ္ ကိုသိန္းဝင္း...."
" ဘယ္ကိုပို႔ေပးရမွာလဲဗ်... "
" ေဝါ အထိပို႔ေပးရမယ္ကိုသိန္းဝင္း
" ဟား......ေထာၿပီေပါ့ဗ်... "
" ေထာတယ္လို႔လဲ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ...... တစ္ခါတစ္ေလဆီဖိုးေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္လိုက္ရတာလဲရွိပါတယ္..
" ဒါလဲဟုတ္တာပဲ....ေဆးရံုတစ္ရ
" အေလာင္းသယ္ဖို႔ေလ.... ေသစာရင္းထုတ္ေပးတဲ့ဆရာကိုျမ
" ကားဆရာႀကီး.....ခဏေလာက္ေစာင
" အင္း.....ဒါဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္နာရီေလာက္ေတာ့ၾကာမယ္ ကိုေအးလြင္ေရ....၊ ဆရာျမင့္ဦးက ဒီအခ်ိန္ဆို ဆိုင္ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ...ဟား
" ေစာင့္ဆိုေတာ့ ေစာင့္ေပါ့ဗ်ာ.... မတတ္ႏိုင္ေတာ့့ဘူး.. "
" ကားဆရာႀကီး.... ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္လာခဲ့မယ္.
" သေဘာဗ်ာ..... "
ရင္ခြဲရံုတို႔ ေရခဲတိုက္တို႔ဆိုတာ အသံၾကာရံုနဲ႔ ၾကက္သီးထၾကမယ္ဆိုတာ ကိုေအးလြင္ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ၿပီးသ
" ကိုေအးလြင္....ဒီမွာပဲရွိေန
" ရွိေနရေတာ့မွာေပါ့ဗ်ာ....၊ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ "
" ခင္ဗ်ားက မေၾကာက္တတ္ေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္...၊ ဟိုလူေတြေတာ့့ ေၾကာက္ၿပီးလစ္သြားၾကၿပီ ...ကိုေအးလြင္ ဒီမွာရွိေနမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ခဏျပန္ၿပီး ထမင္းစားလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ...၊
" ရတယ္.... ကိုသိန္းဝင္း..... ကၽြန္ေတာ္လာေခၚပါ့မယ္..."
ကိုသိန္းဝင္းက ေဆးရံုႀကီးဝင္းထဲက လိုင္းခန္းမွာပဲ ေနသူဆိုေတာ့ ဆရာဝန္ႀကီးလာသည္ႏွင့္ သြားေခၚလိုက္ရံုသာ ။
-----------------------
ကိုေအးလြင္က ေရေျမာင္းအုတ္ခံုေပၚတြင္ထို
" အကို..... စီးကရက္ေလး တစ္လိပ္ေလာက္ရမလား..."
မထင္မွတ္ပဲ အနားသို႔ေရာက္လာသည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အေတြးစမ်ားကိုခ်က္ခ်င္းျဖတ္
" ရပါတယ္ညီေလး.... ၊ ေရာ့ေလ... "
ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာရင့္ႏွင့္
" ေက်းဇူးအကိုရာ....၊ အကိုနဲ႔ ဟိုဆရာ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာျမင္ကတည္းက
" ေစာေစာက လာေတာင္းေသာက္လဲ ရပါတယ္ညီရာ "
" အားနာလို႔ပါအကို... "
" ဒါနဲ႔ ... ညီေလးက အခ်ိန္မေတာ္ႀကီး ဒီေနရာကိုဘာလာလုပ္တာလဲ ..."
" ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုလာေ
" ဟုတ္လား...... ဒါဆို ညီေလးက လူနာေစာင့္ေပါ့ "
ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ေအးစက္စက္အမူအရာျဖင့္ စီးကရက္ကို အငမ္းမရဖြာေနေသာ လူငယ္ကိုၾကည့္ကာကိုေအးလြင္၏
" ငါ့ညီရယ္... ေဆးလိပ္ကို အဲဒီလို မေသာက္ပါနဲ႔လား...၊ အကိုလဲမျဖစ္မေနမို႔သာေသာက္ေ
" ကၽြန္ေတာ္က စီးကရက္ဆို အရမ္းႀကိဳက္တာ အကို "
" ၾကည့္လဲလုပ္ဦးကြာ.... အေသေစာေနဦးမယ္ "
" မထူးပါဘူးအကိုရယ္..."
ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္
" ေက်းဇူးပဲအကိုရာ....အခုမွ ခံတြင္းအခ်ဥ္ေျပသြားေတာ့တယ္
" ရပါတယ္ညီေလးရာ.... အျပင္ထြက္မဝယ္ႏိုင္ရင္လဲ အကို႔႔ဆီမွာ လာေတာင္းေသာက္ေပါ့ "
" ဟား....ေက်းဇူးပဲအကိုေရ....
" ေအးပါကြာ..... ေသာက္ခ်င္တဲ့အခါ အခ်ိန္မေရြးလာေတာင္းေသာက္..
" ဟုတ္ကဲ့အကို.... အကိုက ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ "
" အေလာင္းသြားပို႔မလို႔ကြာ...
" ဟင္...အေလာင္းသြားပို႔မလို႔
" နိဗၺာန္ယာဥ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူးည
" အကိုက အခု ဘယ္အထိသြားရမွာလဲ "
" ေဝါ..... ပဲခူးဘုရားႀကီးနဲ႔ စစ္ေတာင္းၾကားလို႔ေတာ့ေျပာတ
" အကိုကတစ္ေယာက္ထဲသြားရမွာလား
" အေလာင္းပိုင္ရွင္ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေတာ့ပါမယ္ ညီေလး "
" ဒါဆို ျပန္ရင္ တစ္ေယာက္ထဲေပါ့ "
" တစ္ေယာက္ထဲေပါ့ကြာ.... အကို႔အတြက္ေတာ့ ရိုးေနပါၿပီညီရာ "
" အကိုသရဲမေၾကာက္ဖူးလား... "
" အကိုမွ သရဲမျမင္ဘူးတာ....ျဖဴသလားမဲ
" သရဲဆိုတာရွိတယ္အကိုရ... "
" ဟုတ္လား... မင္းကျမင္ဘူးလို႔လား... "
" ျမင္ဘူးလားဆိုေတာ့...... ဟိုမွာ ခုဏက ဟိုလူႀကီးတို႔ လာေနၾကၿပီ...၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ သြားလိုက္ဦးမယ္ ...ေက်းဇူးအကိုေရ႕....ေက်းဇ
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ လာေနေသာ ကိုသိန္းဝင္းႏွင့္ အဖြဲ႕ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီ
" ကိုေအးလြင္.... အေလာင္းက ခုထိမသယ္ရေသးဘူးလားဗ် "
" ဟိုလူေတြမလာၾကေသးဘူး....ေဟာ
" ေကာင္းပါ့ဗ်ာ....... "
မႉခင္းစစ္ဆရာဝန္ႀကီးက ၿပံဳဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ကိုေအးလြင္ကိုျပန္ႏႉတ္ဆက္ေလ
" ကိုေအးလြင္....ထံုးစံအတိုင္
" ဟုတ္တယ္ ဆရာႀကီး.... ပိုင္ရွင္ေတြ ေသစာရင္းယူေနတာကို ေစာင့္ေနတာ "
--------------------------
ေဆးရံုႀကီးဝင္းထဲက ကားစထြက္လာကတည္းက ကိုေအးလြင္ေခါင္းထဲ မူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေနမိသည္ ။ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ အမ်ိဳးသားအေလာင္းက ကားေနာက္ထိုင္ခံုတြင္ လူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ေစာင္ၿခံဳလွ်က္သားျဖင့္ ။ မက်မၼာသည့္ လူနာပံုစံျဖင့္ အိမ္ကိုျပန္သယ္ၿပီး အိမ္ေရာက္မွ အသက္ေပ်ာက္သည့္ သေဘာမ်ိဳးလုပ္ေနၾကသည္ကို ကိုေအးလြင္ ႀကံဳခဲ့ရသည္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွိေလၿပီ ။ နယ္ေဝးရပ္ေဝးမွ ရန္ကုန္အထိ ေဆးလာကုၿပီး အသက္ေပ်က္သြားသည့္အခါ ေဆြမ်ိဳးမစံုမလင္ျဖင့္ သၿဂႋဳလ္ရျခင္းကို မလိုလားၾကသျဖင့္ ေငြကုန္ေၾကးက်ခံကာ ျပန္သယ္ယူၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္ ။
ညအေမွာင္ထဲတြင္ တရိပ္ရိပ္ေျပးလႊားေနေသာ ကားေလးက မဂၤလာဒံုကိုေက်ာ္ၿပီး ေထာက္ႀကံ႕သို႔ပင္ ခ်ဥ္းနင္းဝင္လာခဲ့ေလၿပီ ။
" အခုဆံုးသြားတဲ့လူက ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ ဘာေတာ္လဲဗ်... "
" အေဖပါခင္ဗ်... "
" ခင္ဗ်ားတို႔ နွစ္ေယာက္ အေလာင္းကို ပူးကပ္ၿပီး ညႇပ္ထားေပးဗ်ာ...ကိုယ့္အေဖက
ကိုေအးလြင္ မေျပာလို႔ကလဲမျဖစ္...။ သားႏွစ္ေယာက္စလံုးက တံခါးတစ္ဖက္ဆီ ကပ္ထိုင္ေနၾကသျဖင့္ ကားေကြ႕လိုက္တိုင္း အေလာင္းက ယိမ္းထိုးၿပီး ယိုင္လဲက်ေနသည္မွာ ျမင္လို႔မေကာင္းေပ ။
------------------------
ေထာက္ႀကံ႕ေက်ာ္လာသည္ႏွင့္ လီဗာကိုဖိနင္းကာ အရွိန္ကိုျမႇင့္တင္လိုက္ေလသ
" ဟာ..... ဘာလဲဟ.... "
ေစာင္ၿခံဳထားေသာ အသုဘ၏ မ်က္လံုးအစံုက ျပဴးလွ်က္စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကိ
ကားစက္ကိုအရွိန္ေလွ်ာ့ခ်ရင္
" ဟ....ေသာက္ေခြး..... "
မႀကံဳစဖူး ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကားကို ခ်က္ခ်င္းလမ္းေဘးသို႕ထိုးရပ
" ေဟ့လူေတြ......ေဟ့လူေတြ....
" ဟမ္.... "
" ဟင္....ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ဘာမွ မျဖစ္ဖူး.... ခင္ဗ်ားတို႔ အေဖရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေစာင္အုပ္ထားေပး... "
" ဘာျဖစ္လို႔လဲကားဆရာ... "
ျမင္သမွ်ကိုေျပာျပလိုက္ပါက ယခုလို အကာလ အခ်ိန္ႀကီးတြင္ေၾကာက္လန္႔သြ
" ေရွ႕မွာ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ရွိတယ္...၊ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္မေပးေတာ့ဘူး...၊ စကားေတြ အမ်ားႀကီးရွင္းျပေနရလိမ့့္မ
" ဟုတ္....ဟုတ္ကဲ့ "
ကိုေအးလြင္ ကားထဲျပန္ဝင္ထိုင္ရင္း ေနာက္ၾကည့္မွန္ကို အေပၚသို႔လွန္တင္လိုက္သည္ ။ ေနာက္ၾကည့္မွန္မွ ျမင္ခဲ့ရေသာ အသုဘ၏ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးႏွင့္ ျပဴးက်ယ္ေနေသာ မ်က္လံုးကို ျပန္ျမင္ၿပီး ရင္တထိတ္ထိတ္ခုန္ေနေလၿပီ ။ တစ္ကိုယ္လံုး ၾကက္သီးမ်ားထေနေသာ္လည္း အေရာက္ပို႕ေပးရမည့္ တာဝန္ရွိေနသည္မို႔ ကားကိုသာ ဂရုတစိုက္ေမာင္းလာခဲ့ေလေတာ့
-------------------------
ပဲခူးဘုရားႀကီးအေက်ာ္ မိုင္တိုင္ ခြန္ႏွစ္ဆယ္ သို႔ ေရာက္ေနေလၿပီ ။
" ကားဆရာေရ...ခဏရပ္ပါဦး ....ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီးသြားခ်င္လို႔ "
ကိုေအးလြင္လည္း ဆီးသြားခ်င္သည္ကို ေအာင့္ၿပီး ေမာင္းလာရသည္မွာ ဆီးအိမ္ပင္ တင္းေနေလၿပီ ။
" အေတာ္ပဲဗ်ာ....ကၽြန္ေတာ္လဲ ဆီးသြားခ်င္ေနတာ "
သံုးေယာက္သား ကားေပၚမွဆင္းကာ လမ္းေဘးတြင္ အေပါ့သြားရင္း ကားထဲသို႕ ကိုေအးလြင္လွမ္းၾကည့္လိုက္မ
" ဟင္....... "
" ကားဆရာ....ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ကားထဲမွာ လူရိပ္ေတြ႕လိုက္လို႔ဗ် "
ကိုေအးလြင္၏ ေျပာစကားေၾကာင့္ က်န္ႏွစ္ေယာက္မွာ ကားထဲသို႔လွမ္းၾကည့္ၾကေလသည္
" ဘာမွမရွိပါဘူးဗ်.... အထဲမွာ အေဖပဲရွိတယ္ေလ...."
" ခင္ဗ်ားတို႔အေဖ အျပင္ ေဘးမွာ လူရိပ္တစ္ထု ထပ္ေတြ႕လိုက္လို႔ပါ "
" ကားဆရာကလဲ ....မဟုတ္တာ.... "
" အင္း.....ကၽြန္ေတာ္ အျမင္မွားတာျဖစ္မွာပါ "
-------------------------
အခ်ိန္က ည ဆယ့္ႏွစ္နာရီထိုးေတာ့မည္ ။ မၾကာမီ ေဝါသို႔ေရာက္ေပေတာ့မည္ ။ ကုန္ကားႀကီးမ်ားအခ်ိဳ႕ ညအိပ္ရပ္နားေနၾကေလၿပီ ။
" ဘုတ္ "
ဂရုစိတ္ေမာင္းေနရာမွ ထိုင္ခံုႏွစ္ခုၾကားသို႕ ေရာက္လာသည့္ အရာကိုၾကည့္ၿပီး စတီယာရင္ကို သတိထားဆုပ္ကိုင္ကာ ကားလူးမသြားေစရန္ ထိမ္းလိုက္ရင္း ဘရိတ္မနင္းမိေစရန္ အေတာ္သတိထားလိုက္ရေလသည္ ။ ကားဘရိတ္မနင္းပါပဲ ထိုင္ခံုႏွစ္ခုၾကားသို႔ အလုိလို လဲက်လာေသာ အေလာင္းကို မၾကည့္မိရန္ ႀကိဳးစားရင္း စက္ရွိန္ကိုေလွ်ာ့ခ်ကာ အေနာက္သို႔ လွမ္းေအာ္လိုက္သည္ ။
" ေဟ့လူေတြ.....ခင္ဗ်ားတို႔ အေဖကို ျပန္ထူလိုက္ဦးဗ်.....ခင္ဗ်
" ဟာ.......ဟုတ္ကဲ့....ကန္ေတာ
" ခင္ဗ်ားတို႔ ကန္ေတာ့တာက ေနာက္မွဗ်.... ကားေမွာက္ၿပီး အကုန္ေသသြားမယ္... ဘာမွတ္ေနလဲ "
မာမာထန္ထန္ေျပာလိုက္သည့္ ကိုေအးလြင္၏ စကားေၾကာင့္ အသုဘရွင္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ျပာျပာသလဲေတာင္းပန္ၾကေလသည္ ။ ကိုေအးလြင္၏ စိတ္ထဲမွာ ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစေတာ့ဟုသာ ဆုေတာင္းရင္း လီဗာကို ဖိနင္းလိုက္မိေလေတာ့သည္ ။ ထိုင္ခံုႏွစ္ခုၾကားသို႔ငိုက
--------------------------
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကားဆရာႀကီးရာ.... "
" ေက်းဇူးလဲတင္မေနပါနဲ႔ေတာ့ဗ်
" ဟုတ္ကဲ့...စိတ္ခ်ပါဗ်ာ.... "
ကားစထြက္ခ်ိန္ နာရီၾကည့္လိုက္သည့္အခါ မနက္ တစ္နာရီ ေက်ာ္ေလၿပီ ။ မႀကံဳစဖူး ႀကံဳခဲ့ရသည့္ ျမင္ကြင္းက ၾကက္သီးထစရာေကာင္းလြန္းေသာေ
လမ္းမွာ မရပ္ေတာ့ပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ေမာင္းလာခဲ့ရသျ
အျပန္လမ္းအတြက္ အေဖၚမေခၚခဲ့သည္ကိုပင္ စိတ္ထဲ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနမိေသးသည္ ။ အေဝးဆီမွ မီးေရာင္မ်ားကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့့္ မၾကာမီ ေျခာက္ေကြ႕ ( ေျမာက္ဥကၠလာပ ) သို႔ ေရာက္ေတာ့မည္ ။ ကိုေအးလြင္တစ္ေယာက္ စိတ္ကိုတင္းရင္း ေမာင္းေနရာမွ စိတ္ထဲတြင္ မသိုးမသန္႔ျဖစ္လာမိသည္ ။ လမ္းေဘးတြင္ ရပ္ထားေသာ ကုန္တင္ကားႀကီးမ်ားက မီးပိတ္ထားသျဖင့္ ဝင္မတိုက္မိေစရန္လည္း သတိထားေနရေလသည္ ။ ေနာက္ဆို ယခုလို အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္မစားေတာ့ရန္လည္း ေတြးမိေလသည္ ။ ေရခဲတိုက္မွာ ေတြ႕ခဲ့ရေသာ လူငယ္ေလးသည္ လူသားစင္စစ္ ဟုတ္ပါရဲ႕လား...။ လူသားစင္စစ္ဟုတ္ခဲ့ပါက သူလိုက္ခဲ့မည္ဟု ေျပာခဲ့ျခင္းအေပၚ အေဖၚအျဖစ္ ေခၚမသြားမိျခင္းအတြက္ လည္း ေနာင္တရမိလိုက္သည္ ။
" အကို....... စီးကရက္တစ္လိပ္ေလာက္...... "
ထိုင္ခံုႏွစ္ခုၾကားမွ ထြက္လာေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္အတူ ပုခံုးကိုလာထိေသာ ေအးစက္စက္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ကိုေအးလြင္ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ျဖစ္သြားရေ
" ေအာင္မေလး...... မင္း.....မင္း.."
" ဂ်ိမ္း.......... ဒံုး......"
--------------------------
" အကို..... သတိရၿပီလား..... "
" မင္း....မင္း.... "
" ဟုတ္တယ္ေလ...အကို.... ကၽြန္ေတာ့္ကို မမွတ္မိဘူးလား.... "
" စီးကရက္....စီးကရက္... "
" ဟုတ္ပါတယ္....စီးကရက္ေလး ေတာင္းေသာက္တာနဲ႔ ဘာလို႔ အလန္႔တၾကားျဖစ္ရတာလဲဗ်ာ... "
" ငါ...အခုဘယ္ေရာက္ေနလဲ.... ငါ...ငါ... "
" အခုေရာက္ေနတာ ေရခဲတိုက္ေလ...."
" ဟင္..... ငါ့.....မိသားစုေရာ.. "
" အကို႕မိသားစုကို အေၾကာင္းၾကားထားၿပီးၾကပါၿပီ
" ဟင္.....မင္းက ဘယ္သူလဲ "
" ကၽြန္ေတာ္က ဒီေရခဲတိုက္မွာ ေနတာၾကာၿပီဗ်...ေျပာရရင္ေတာ
" ဘာ...ဒါဆို...မင္း...မင္းက.
" ဟုတ္တယ္.... ကၽြန္ေတာ္က ရထားေပၚကေနျပဳတ္က်ၿပီးေသခဲ့
" ဘယ္လို "
" ကၽြန္ေတာ့္ မိဘေတြက ေတာင္တြင္းႀကီးကဗ်...၊ မိဘေတြလဲ မရွိၾကေတာ့ပါဘူး...၊ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလႉအတန္းလုပ္ေပးဖို႔ ေဆြမ်ိဳးေတြကို အကူအညီေတာင္းဖို႔ကလဲ အဆင္မေျပပါဘူးအကိုရာ...."
" မင္းကိစၥကအေရးမႀကီးဘူး...၊ ငါ....ငါ အခုဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ... "
" အကိုက မေသေသးပါဘူးဗ်ာ....၊ အကို႔ေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္တိုင္းရွိေနတာပဲ "
" ဒါဆို...ငါက ဘာလို႔ ေရခဲတိုက္ကို ေရာက္ေနရတာလဲ..... "
" အကို႕ဝိဉာဥ္က စိတ္စြဲရာကို ေလွ်ာက္သြားေနတာပါ ၊ အကို႔ရဲ႕ ခႏၱာကိုယ္က ကားတိုက္တဲ့ေနရာမွာ ရွိပါေသးတယ္...၊ အခုသူတို႔ သယ္လာၾကေတာ့မွာပါ "
" ဟင္...... ငါ့ခႏၱာကိုယ္က အဲဒီမွာ...ငါက ဒီကိုေရာက္ေနတာေလ...ဘာေတြလဲ
" အကိုမေသေသးပါဘူးဗ်ာ....၊ အကို႔စိတ္ထဲစြဲေနတဲ့ ေနရာကို အကိုသတိလစ္တုန္းေရာက္လာတာပါ
" မင္းက ကားေပၚ ဘယ္လို လုပ္ၿပီးပါလာတာလဲ "
" အကိုထြက္သြားကတည္းက ကၽြန္ေတာ္လိုက္လာတာဗ်....၊ အကို႕ကားေပၚကို ဟိုအဖိုးႀကီးအေလာင္းတင္ေတာ့
" ဒါ...ဒါဆို...အေလာင္းက မ်က္လံုးျပဴးၿပီးရီျပတာ မင္းလုပ္တာလား.. "
" ဟုတ္တယ္ေလ...အကိုပဲ သရဲမေၾကာက္ဖူးဆို... ကၽြန္ေတာ္က အကို႕ကိုရယ္ျပရံုေလးလုပ္မိတ
" ေတာ္စမ္းပါကြာ...ကားမေမွာက္
" အကိုပဲသရဲမေၾကာက္ဖူးဆိုလို႔
" ျမင္ဖူးၿပီေလ..... "
" ဘယ္မွာလဲ...သရဲ "
" မင္းေလ......မင္းက သရဲမဟုတ္လို႔ ဘာလဲကြ "
" ဟား...ဟား.... အကိုရာ.... ကဲ..ကဲ...သရဲျမင္ဖူးေအာင္ ႀကံဳတုန္းလိုက္ျပမယ္...ကၽြန
လူငယ္ေလးေခၚရာေနာက္သို႕ ကိုေအးလြင္ လိုက္သြားရသည္မွာ ေျမႀကီးႏွင့္ ေျခေထာက္ႏွင့္ပင္မထိပဲ ေလထဲမွာ ပ်ံဝဲေနရသကဲ့သို႕ ရွိေနသည္ ။ ကားတိုက္ခဲ့သည္ဟုသာ ေျပာေပမယ့္ နာက်ဥ္ျခင္း ဒါဏ္ရာရျခင္းမ်ား တစ္ခုတစ္ေလ ေတာင္မရွိသည္မွာ အံ့ၾသစရာေကာင္းလြန္းလွသည္ ။
ေရခဲတိုက္သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်
" အကို.....ဟိုအပင္ေပၚၾကည့္စမ
လူငယ္ေလးညႊန္ျပရာ သစ္ပင္ကို ကိုေအးလြင္သိပါသည္ ။ ေဆးရံုႀကီး၏ အေနာက္ဘက္တြင္ရွိေသာ သရဲ အလြန္ေျခာက္သည္ဆိုေသာ နံမည္ေက်ာ္ ထိန္ပင္ႀကီးျဖစ္ေပသည္ ။ ထိန္ပင္ႀကီးတစ္ခုလံုးတြင္ ေနရာလြတ္ပင္မရွိရေလာက္ေအာင္
" အကို.... ဟိုမွာၾကည္လိုက္ဦး..... "
ေရခဲတိုက္ေဘးနံရံကို မွီထိုင္ေနေသာ ဝဝဖိုင့္ဖိုင့္ ကိုယ္လံုးႀကီးႏွင့္ အရာက ကိုေအးလြင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို
" မေၾကာက္နဲ႔ အကို.... အခုအေျခအေနမွာ အကို႔ကို သူတို႔ ဘာမွ ဒုကၡမေပးႏိုင္ဘူး... "
" သူတို႔က်ေတာ့ မင္းလိုမ်ိဳး အဝတ္အစားလဲမရွိ....လူပံုလဲမ
" ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကေန ေသတဲ့အခ်ိန္အထိ သူတစ္ပါးအသက္ကို ေသေစလိုတဲ့ ဆႏၵနဲ႔ မသတ္ခဲ့ဖူးဘူးအကို...၊ မိဘေတြကို ရထားေပၚမွာ ေဈးေရာင္းၿပီး လုပ္ေကၽြးခဲ့တယ္...။ လႉစရာရွိရင္ မစားပဲလႉခဲ့တယ္ ...၊ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႔နဲ႔ မတူတာေပါ့...။ ကၽြန္ေတာ္က အရာဝတၳဳပစၥည္းေတြကို လက္နဲ႔ ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ႏိုင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပကတိရုပ္သြင္ကို ျပလို႔ရပါတယ္ "
" ညီေလးရာ...အကိုမေသခဲ့ရင္ မင္းအတြက္ အလႉအတန္းလုပ္ေပးပါ့မယ္.... မင္းနံမည္ကိုေျပာပါ "
" တကယ္လားအကို.... ကၽြန္ေတာ့္နံမည္..... ေက်ာ္စိုးဝင္းပါအကို... အကို အမွ်ေပးမယ္ဆိုရင္ ဒီေနရာကိုပဲ လာၿပီး ေတာင္တြင္းႀကီးက ေက်ာ္စိုးဝင္းလို႔ သံုးႀကိမ္ေခၚလိုက္ပါ ....အကိုမေသပါဘူး.... စိတ္ခ်ပါ "
" အခုလိုျမင္ရေတာ့....ငါ...ေတ
" အကို႕ကိုျပခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္.... ဟိုမွာၾကည့္အကို..... ညေနက အရက္မူးၿပီး လူသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ေကာင္.... ေတြ႕လား... "
" ဟာ.....ေတြ႕တယ္..... ေၾကာက္စရာႀကီးပါလားကြာ.... လည္ပင္းႀကီးျပတ္ၿပီး ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ေနတယ္ "
" သူလဲ မၾကာခင္ လာေခၚခံရေတာ့မွာပါ.. "
" ဟင္....ဘယ္သူကလာေခၚတာလဲ "
" ငရဲကိုသြားရေတာ့မယ္ေလ အကို... ပရေလာကသားတိုင္း ငရဲက်ၾကတာမဟုတ္ပါဘူးအကိုရာ.
" မင္းကေရာ... ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ..
" ကၽြန္ေတာ္ ရထားေပၚကျပဳတ္က်တဲ့ အခ်ိန္မွာ မေသေသးဘူးဗ်...။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ စြဲေနတာက ကၽြန္ေတာ့္အိတ္ထဲက ေဈးေရာင္းရတဲ့ေငြေတြ....၊ ဘယ္သူယူသြားမွန္းလဲမသိဘူး..
" စိတ္မပူနဲ႔ ညီေလး..... အကိုလုပ္ေပးမယ္... "
" ေဟာ....အကို....အကို႕ကို သယ္လာၾကၿပီ....၊ အေရးေပၚကိုသြားၾကရေအာင္....
--------------------------
" ေယာက်္ားေရ.....ေယာက္်ားရဲ႕
" ေဖႀကီး.....ေဖႀကီး... "
" ဆရာမေတြ.... လူနာရွင္ေတြကို အျပင္ခဏေလာက္ေခၚသြားေပးၾက ...မပူနဲ႔....ကမန္ေတာ္တို႔ အစြမ္းကုန္ကုေပးမယ္... "
ျမင္ေနရသည့္ ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး ကိုေအးလြင္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနေလသည
" ငါ....ငါ.... မိန္းမ......မိန္းမ..... သားေလး.... သား... "
" အကို.....စိတ္ကိုေအးေအးေဆးေ
" ဟာ...... ကိုေအးလြင္..... ျဖစ္ရေလ... "
အေျပးအလႊားေရာက္ခ်လာေသာ ရင္ခြဲရံုမွ ကိုသိန္းဝင္းကိုျမင္လိုက္ရသ
" ကိုသိန္းဝင္း..... ကိုသိန္းဝင္း... "
" အကို...စိတ္ကိုၿငိမ္ေအာင္ထာ
ေက်ာ္စိုးဝင္းေျပာသည့္ အတိုင္း စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ထားရင္း မိမိ၏ ခႏၱာကိုယ္အား အေရးေပၚအသက္ကယ္ေနၾကသည္ကို ရပ္ၾကည့္ေနမိေလသည္ ။
" အဲဒါ ခင္ဗ်ားလားဗ်..... "
နံေဘးနားေရာက္လာၿပီး ေမးလိုက္သည့္ လူကို အံ့အားသင့္စြာျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။
" မင္းထြက္သြားစမ္း...... မင္းနဲ႔ မဆိုင္ဘူး.... "
ေက်ာ္စိုးဝင္းက မ်က္ႏွာ ခပ္တင္းတင္းျဖင့္ ခပ္မာမာေျပာလႊတ္လိုက္ေသာေၾက
" ေတြ႕လားအကို.... အကို႕ကိုယ္ထဲကိုဝင္ခ်င္ေနၾက
ေသြးပုလင္းမ်ား...ေဆးပုလင္း
" အကို...အသင့္ျပင္ထား....၊ အကို႔ကို ႏိႉးစက္နဲ႔ ႏိႉးေတာ့မယ္.... အကို႔လက္ကို ကၽြန္ေတာ္ကိုင္ထားမယ္... ။
ကၽြန္ေတာ္ အခ်က္ျပၿပီး တြန္းလႊတ္လိုက္တာနဲ႔ ဝင္ေပေတာ့ "
------------------------
" အင္း....ဟင္း.....ဟင္း....ေ
" ေယာက္်ား......ေယာက္်ား... ဆရာတို႔.....ဆရာမတို႔... လာၾကပါဦး....လူနာသတိရလာၿပီ
တစ္ကိုယ္လံုးနာက်ဥ္ကိုက္ခဲမ
ႏႉတ္ခမ္းကို ထိေတြ႕လာေသာ ဝါဂြမ္းစေပၚမွ ေရစက္မ်ားက ကိုေအးလြင္၏ ရင္ထဲမွ အပူမ်ားကို မၿငိမ္းေစႏိုင္ခဲ့ပါ ။ ေရဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႉ ကိုတမ္းတရင္း ေရခဲတိုက္ ပါတ္ဝန္းက်င္အနီးအနားတစ္ဝို
----------------------
" ကိုေအးလြင္..... သက္သာရဲ႕လား...... "
" ဟာ....လာ... ကိုသိန္းဝင္း.... "
" ေန...ေန... သက္သာသလိုေနဗ်ာ... အရိုးကေတာ့ စတီးရိုးထည့္ထားေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ အခ်ိန္ယူရဦးမယ္ဗ်... "
" ဆရာဝန္ႀကီးလဲေျပာတယ္..."
" ခင္ဗ်ားကံေကာင္းတယ္ဗ်ာ.....
" ဘယ္လို....ကိုသိန္းဝင္း....
" အင္းေလ.... ခင္ဗ်ားကားက ရပ္ထားတဲ့ ဆယ္ဘီးကားကို အေနာက္က ဝင္တိုက္ၿပီး ကားေအာက္ထဲေရာက္သြားေတာ့ ေခါင္မိုးေတြပါျပတ္သြားတာ..
" ဟင္...ဒါဆို..ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလဲ "
" ခင္ဗ်ားက ကားထဲကေန ဘယ္လိုလြင့္ထြက္သြားလဲေတာ့မ
" ဗ်ာ..... "
" မဗ်ာနဲ႔.......ကံအရမ္းေကာင္
" ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေျပာခ်င္လို႔ဗ်.... "
" ေျပာေလ...... ကိုေအးလြင္... "
" ဒီလိုဗ်....... "
ႀကံဳခဲ့သမွ်ကို တစ္ခုမက်န္ ကိုသိန္းဝင္းကိုေျပာျပလိုက္
" ဘယ္လို ထင္သလဲ ကိုသိန္းဝင္း...၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာယံုသလား... "
" သိပ္ယံုတာေပါ့ဗ်ာ....... ။ အဲဒီေကာင္ေလးက ရင္ခြဲရံုနားမွာ အၿမဲရွိတယ္...။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလဲ မေျခာက္လွန္႔ဘူး...၊ ကၽြန္ေတာ္ အေလာင္းေတြ ရင္ခြဲတဲ့ အခါ ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာရွိေနတတ္တ
" ဗ်ာ......... "
--------------------------
မနက္အာရံုတက္ခ်ိန္မတိုင္မီက
" ေတာင္တြင္းႀကီးက ေက်ာ္စိုးဝင္းေရ..... ေတာင္တြင္းႀကီးက ေက်ာ္စိုးဝင္း.... ေတာင္တြင္းႀကီးက ေက်ာ္စိုးဝင္း...၊ အကိုနဲ႔ အတူ လိုက္ခဲ့ပါ...မနက္အာရံုဆြမ္
ရင္ထဲမွ လိႉက္လိႉက္လွဲလွဲ ေခၚလိုက္သံႏွင့္အတူ ေလမတိုက္ပါပဲ သစ္ပင္အခ်ိဳ႕က လႉပ္ရမ္းသြားသကဲ့သို႔ စီးကရက္နံ႕သင္းသင္းေလးက ကိုေအးလြင္အနီးအနားတြင္ ေဝ့ဝဲေနေလေတာ့သတည္း.....။
ျမင္အပ္ မျမင္အပ္ ႏွစ္ရပ္မ်ားစြာ သတၱဝါအေပါင္းတို႔ ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ၿမဲၾကပါေစသ
( နာနာဘဝ...ဝိနာဘာဝတို႔ဟူသည္.
ျဖစ္ရပ္မွန္အား အေျခခံလ်က္ ေရးသားလိုက္ရပါေၾကာင္း...
( အမည္...ေနရပ္မ်ားကို လႊဲေျပာင္းေရးသားထားပါသည္ )
လြင္ဦးဟန္
-------------------------
အခ်ိန္က ည ခြန္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ရွိေ
" ေယာက္်ား....စားမေကာင္းဘူးလ
" စားေကာင္းတယ္မိန္းမ... ငါးပိေထာင္းနဲ႔ တညင္းသီးနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ေတာ့ လူလဲေၾကးစည္လို ဒူေဝေဝျဖစ္ေနၿပီ "
" ဟယ္ေတာ့.... ျဖစ္ပါ့မလား.... "
" ျဖစ္ပါတယ္ဟာ... "
" ေယာက်္ားကိုစားေစခ်င္လို႔သာ
" မျဖစ္ပါဘူးကြာ....မပူနဲ႔...
" ဒုကၡပါပဲ.... "
" မဒုကၡနဲ႔...ေယာက်္ားသြားလို
" သတိထားၿပီးေမာင္းဦးေနာ္ "
" ေအးပါကြာ.... "
-----------------------
ေခါင္းထဲမွာမူးရိပ္ရိပ္ ျဖစ္သလိုခံစားရေပမယ့္ မိသားစုရဲ႕ ဝမ္းစာေရးအတြက္ဆိုေတာ့လဲ ကိုေအးလြင္မွာ မေနသာေပါ့ ။ မိဘအေမြအျဖစ္ရထားတဲ့ေငြေၾကး
လမ္းဆံုကားဂိတ္မွာ တစ္ေနကုန္ေအာင္ကားထိုးထားေပ
ၾကာလာေတာ့့လဲ ေရခဲတိုက္က တာဝန္ရွိသူေတြ အလုပ္သမားေတြသာမက ... ဆရာဝန္ေတြ.. ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြအထိပါ ခင္မင္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္ ။ ရဲတပ္ဖြဲ႕က အေရးအေၾကာင္းရွိၿပီဆိုရင္ ေခ်ာဆြဲခံရတဲ့တဲ့အထဲမွာ ကိုေအးလြင္ရဲ႕ကားက မပါမျဖစ္ ။ လူေသအေလာင္းေတြတင္ရင္ပိုက္ဆ
-------------------------
ေဆးရံုႀကီး ေပၚတီကိုေအာက္ ကို ကားထိုးရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ အသုဘရွင္မ်ားက အသင့္ ေစာင့္ႀကိဳေနၾကေလသည္ ။
" ကားဆရာေရ....ခဏေလာက္ေတာ့ေစာ
" ၾကာဦးမလားခင္ဗ် "
" နည္းနည္းေတာ့ၾကာမယ္နဲ႔ တူတယ္...၊ ေသစာရင္းထုတ္ေပးမယ့္လူကိုေစ
" ဒါဆိုရင္ ကားကို ပါကင္ထိုးထားခဲ့လိုက္မယ္ဗ်ာ
" ကားဆရာ ဘယ္နားမွာရွိမလဲ "
" ေရခဲတိုက္နဲ႔ ရင္ခြဲရံုနားမွာရွိမယ္... အသင့္ျဖစ္ရင္ လာေခၚလိုက္ေလ "
" ဗ်ာ...... "
ရင္ခြဲရံုနဲ႔ ေရခဲတိုက္ဆိုတာ အၿမဲလိုလို ေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ ေၾကာက္စရာ လန္႔စရာလဲ မထင္မွတ္ေတာ့ပါဘူး ။ ရင္ခြဲရံုက မိတ္ေဆြ ကိုသိန္းဝင္းဆီကို ထြက္လာခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းေတြက တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ရွိေနပါသည္
" ဟာ...ကိုေအးလြင္..လာဗ်ိဳ႕..
" ပါတယ္...ကိုသိန္းဝင္းေရ...ပ
အိတ္ကပ္ထဲက စီးကရက္ဘူးကိုထုတ္ၿပီး ကိုသိန္းဝင္းကို ထုတ္ေပးလိုက္သည္ ။
" ကိုသိန္းဝင္းက မျပန္ရေသးဘူးလား "
" ျပန္လို႔မရေသးဘူး ကိုေအးလြင္ေရ...၊ ေဆးလိပ္ေတာင္ ထြက္ဝယ္ဖို႔ အခ်ိန္မရလို႔ ခင္ဗ်ားဆီက ေတာင္းေသာက္တာပဲၾကည့္ေတာ့ "
" ဒီေန႔အေလာင္းမ်ားလို႔လား...
" မ်ားတယ္လို႔လဲမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ
" ရိုက္မႉလား....ဓါးထိုးမႉလား
" အေလာင္းက အရက္နံ႕ ေထာင္းေထာင္းထေနတာဗ်...၊ အရက္ေသာက္ၿပီးစကားမ်ားၾကတယ္
" ခက္တာပဲဗ်ာ....၊ လူေတြလဲ အၿငိႇဳးေတြ အာဃာတေတြ မသတ္ႏိုင္ၾကေသးဘူး... "
" ကိုေအးလြင္က အေလာင္းလာသယ္တာလား... "
" ဟုတ္တယ္ ကိုသိန္းဝင္း...."
" ဘယ္ကိုပို႔ေပးရမွာလဲဗ်... "
" ေဝါ အထိပို႔ေပးရမယ္ကိုသိန္းဝင္း
" ဟား......ေထာၿပီေပါ့ဗ်... "
" ေထာတယ္လို႔လဲ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ...... တစ္ခါတစ္ေလဆီဖိုးေလာက္နဲ႔ ေက်နပ္လိုက္ရတာလဲရွိပါတယ္..
" ဒါလဲဟုတ္တာပဲ....ေဆးရံုတစ္ရ
" အေလာင္းသယ္ဖို႔ေလ.... ေသစာရင္းထုတ္ေပးတဲ့ဆရာကိုျမ
" ကားဆရာႀကီး.....ခဏေလာက္ေစာင
" အင္း.....ဒါဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္နာရီေလာက္ေတာ့ၾကာမယ္ ကိုေအးလြင္ေရ....၊ ဆရာျမင့္ဦးက ဒီအခ်ိန္ဆို ဆိုင္ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ...ဟား
" ေစာင့္ဆိုေတာ့ ေစာင့္ေပါ့ဗ်ာ.... မတတ္ႏိုင္ေတာ့့ဘူး.. "
" ကားဆရာႀကီး.... ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္လာခဲ့မယ္.
" သေဘာဗ်ာ..... "
ရင္ခြဲရံုတို႔ ေရခဲတိုက္တို႔ဆိုတာ အသံၾကာရံုနဲ႔ ၾကက္သီးထၾကမယ္ဆိုတာ ကိုေအးလြင္ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ၿပီးသ
" ကိုေအးလြင္....ဒီမွာပဲရွိေန
" ရွိေနရေတာ့မွာေပါ့ဗ်ာ....၊ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ "
" ခင္ဗ်ားက မေၾကာက္တတ္ေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္...၊ ဟိုလူေတြေတာ့့ ေၾကာက္ၿပီးလစ္သြားၾကၿပီ ...ကိုေအးလြင္ ဒီမွာရွိေနမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ခဏျပန္ၿပီး ထမင္းစားလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ...၊
" ရတယ္.... ကိုသိန္းဝင္း..... ကၽြန္ေတာ္လာေခၚပါ့မယ္..."
ကိုသိန္းဝင္းက ေဆးရံုႀကီးဝင္းထဲက လိုင္းခန္းမွာပဲ ေနသူဆိုေတာ့ ဆရာဝန္ႀကီးလာသည္ႏွင့္ သြားေခၚလိုက္ရံုသာ ။
-----------------------
ကိုေအးလြင္က ေရေျမာင္းအုတ္ခံုေပၚတြင္ထို
" အကို..... စီးကရက္ေလး တစ္လိပ္ေလာက္ရမလား..."
မထင္မွတ္ပဲ အနားသို႔ေရာက္လာသည့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အေတြးစမ်ားကိုခ်က္ခ်င္းျဖတ္
" ရပါတယ္ညီေလး.... ၊ ေရာ့ေလ... "
ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာရင့္ႏွင့္
" ေက်းဇူးအကိုရာ....၊ အကိုနဲ႔ ဟိုဆရာ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတာျမင္ကတည္းက
" ေစာေစာက လာေတာင္းေသာက္လဲ ရပါတယ္ညီရာ "
" အားနာလို႔ပါအကို... "
" ဒါနဲ႔ ... ညီေလးက အခ်ိန္မေတာ္ႀကီး ဒီေနရာကိုဘာလာလုပ္တာလဲ ..."
" ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုလာေ
" ဟုတ္လား...... ဒါဆို ညီေလးက လူနာေစာင့္ေပါ့ "
ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ေအးစက္စက္အမူအရာျဖင့္ စီးကရက္ကို အငမ္းမရဖြာေနေသာ လူငယ္ကိုၾကည့္ကာကိုေအးလြင္၏
" ငါ့ညီရယ္... ေဆးလိပ္ကို အဲဒီလို မေသာက္ပါနဲ႔လား...၊ အကိုလဲမျဖစ္မေနမို႔သာေသာက္ေ
" ကၽြန္ေတာ္က စီးကရက္ဆို အရမ္းႀကိဳက္တာ အကို "
" ၾကည့္လဲလုပ္ဦးကြာ.... အေသေစာေနဦးမယ္ "
" မထူးပါဘူးအကိုရယ္..."
ေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္
" ေက်းဇူးပဲအကိုရာ....အခုမွ ခံတြင္းအခ်ဥ္ေျပသြားေတာ့တယ္
" ရပါတယ္ညီေလးရာ.... အျပင္ထြက္မဝယ္ႏိုင္ရင္လဲ အကို႔႔ဆီမွာ လာေတာင္းေသာက္ေပါ့ "
" ဟား....ေက်းဇူးပဲအကိုေရ....
" ေအးပါကြာ..... ေသာက္ခ်င္တဲ့အခါ အခ်ိန္မေရြးလာေတာင္းေသာက္..
" ဟုတ္ကဲ့အကို.... အကိုက ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ "
" အေလာင္းသြားပို႔မလို႔ကြာ...
" ဟင္...အေလာင္းသြားပို႔မလို႔
" နိဗၺာန္ယာဥ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူးည
" အကိုက အခု ဘယ္အထိသြားရမွာလဲ "
" ေဝါ..... ပဲခူးဘုရားႀကီးနဲ႔ စစ္ေတာင္းၾကားလို႔ေတာ့ေျပာတ
" အကိုကတစ္ေယာက္ထဲသြားရမွာလား
" အေလာင္းပိုင္ရွင္ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေတာ့ပါမယ္ ညီေလး "
" ဒါဆို ျပန္ရင္ တစ္ေယာက္ထဲေပါ့ "
" တစ္ေယာက္ထဲေပါ့ကြာ.... အကို႔အတြက္ေတာ့ ရိုးေနပါၿပီညီရာ "
" အကိုသရဲမေၾကာက္ဖူးလား... "
" အကိုမွ သရဲမျမင္ဘူးတာ....ျဖဴသလားမဲ
" သရဲဆိုတာရွိတယ္အကိုရ... "
" ဟုတ္လား... မင္းကျမင္ဘူးလို႔လား... "
" ျမင္ဘူးလားဆိုေတာ့...... ဟိုမွာ ခုဏက ဟိုလူႀကီးတို႔ လာေနၾကၿပီ...၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ သြားလိုက္ဦးမယ္ ...ေက်းဇူးအကိုေရ႕....ေက်းဇ
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွ လာေနေသာ ကိုသိန္းဝင္းႏွင့္ အဖြဲ႕ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီ
" ကိုေအးလြင္.... အေလာင္းက ခုထိမသယ္ရေသးဘူးလားဗ် "
" ဟိုလူေတြမလာၾကေသးဘူး....ေဟာ
" ေကာင္းပါ့ဗ်ာ....... "
မႉခင္းစစ္ဆရာဝန္ႀကီးက ၿပံဳဳးရႊင္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ကိုေအးလြင္ကိုျပန္ႏႉတ္ဆက္ေလ
" ကိုေအးလြင္....ထံုးစံအတိုင္
" ဟုတ္တယ္ ဆရာႀကီး.... ပိုင္ရွင္ေတြ ေသစာရင္းယူေနတာကို ေစာင့္ေနတာ "
--------------------------
ေဆးရံုႀကီးဝင္းထဲက ကားစထြက္လာကတည္းက ကိုေအးလြင္ေခါင္းထဲ မူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေနမိသည္ ။ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ အမ်ိဳးသားအေလာင္းက ကားေနာက္ထိုင္ခံုတြင္ လူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ေစာင္ၿခံဳလွ်က္သားျဖင့္ ။ မက်မၼာသည့္ လူနာပံုစံျဖင့္ အိမ္ကိုျပန္သယ္ၿပီး အိမ္ေရာက္မွ အသက္ေပ်ာက္သည့္ သေဘာမ်ိဳးလုပ္ေနၾကသည္ကို ကိုေအးလြင္ ႀကံဳခဲ့ရသည္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွိေလၿပီ ။ နယ္ေဝးရပ္ေဝးမွ ရန္ကုန္အထိ ေဆးလာကုၿပီး အသက္ေပ်က္သြားသည့္အခါ ေဆြမ်ိဳးမစံုမလင္ျဖင့္ သၿဂႋဳလ္ရျခင္းကို မလိုလားၾကသျဖင့္ ေငြကုန္ေၾကးက်ခံကာ ျပန္သယ္ယူၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္ ။
ညအေမွာင္ထဲတြင္ တရိပ္ရိပ္ေျပးလႊားေနေသာ ကားေလးက မဂၤလာဒံုကိုေက်ာ္ၿပီး ေထာက္ႀကံ႕သို႔ပင္ ခ်ဥ္းနင္းဝင္လာခဲ့ေလၿပီ ။
" အခုဆံုးသြားတဲ့လူက ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ ဘာေတာ္လဲဗ်... "
" အေဖပါခင္ဗ်... "
" ခင္ဗ်ားတို႔ နွစ္ေယာက္ အေလာင္းကို ပူးကပ္ၿပီး ညႇပ္ထားေပးဗ်ာ...ကိုယ့္အေဖက
ကိုေအးလြင္ မေျပာလို႔ကလဲမျဖစ္...။ သားႏွစ္ေယာက္စလံုးက တံခါးတစ္ဖက္ဆီ ကပ္ထိုင္ေနၾကသျဖင့္ ကားေကြ႕လိုက္တိုင္း အေလာင္းက ယိမ္းထိုးၿပီး ယိုင္လဲက်ေနသည္မွာ ျမင္လို႔မေကာင္းေပ ။
------------------------
ေထာက္ႀကံ႕ေက်ာ္လာသည္ႏွင့္ လီဗာကိုဖိနင္းကာ အရွိန္ကိုျမႇင့္တင္လိုက္ေလသ
" ဟာ..... ဘာလဲဟ.... "
ေစာင္ၿခံဳထားေသာ အသုဘ၏ မ်က္လံုးအစံုက ျပဴးလွ်က္စိုက္ၾကည့္ေနသည္ကိ
ကားစက္ကိုအရွိန္ေလွ်ာ့ခ်ရင္
" ဟ....ေသာက္ေခြး..... "
မႀကံဳစဖူး ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကားကို ခ်က္ခ်င္းလမ္းေဘးသို႕ထိုးရပ
" ေဟ့လူေတြ......ေဟ့လူေတြ....
" ဟမ္.... "
" ဟင္....ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ဘာမွ မျဖစ္ဖူး.... ခင္ဗ်ားတို႔ အေဖရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေစာင္အုပ္ထားေပး... "
" ဘာျဖစ္လို႔လဲကားဆရာ... "
ျမင္သမွ်ကိုေျပာျပလိုက္ပါက ယခုလို အကာလ အခ်ိန္ႀကီးတြင္ေၾကာက္လန္႔သြ
" ေရွ႕မွာ စစ္ေဆးေရးဂိတ္ရွိတယ္...၊ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္မေပးေတာ့ဘူး...၊ စကားေတြ အမ်ားႀကီးရွင္းျပေနရလိမ့့္မ
" ဟုတ္....ဟုတ္ကဲ့ "
ကိုေအးလြင္ ကားထဲျပန္ဝင္ထိုင္ရင္း ေနာက္ၾကည့္မွန္ကို အေပၚသို႔လွန္တင္လိုက္သည္ ။ ေနာက္ၾကည့္မွန္မွ ျမင္ခဲ့ရေသာ အသုဘ၏ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးႏွင့္ ျပဴးက်ယ္ေနေသာ မ်က္လံုးကို ျပန္ျမင္ၿပီး ရင္တထိတ္ထိတ္ခုန္ေနေလၿပီ ။ တစ္ကိုယ္လံုး ၾကက္သီးမ်ားထေနေသာ္လည္း အေရာက္ပို႕ေပးရမည့္ တာဝန္ရွိေနသည္မို႔ ကားကိုသာ ဂရုတစိုက္ေမာင္းလာခဲ့ေလေတာ့
-------------------------
ပဲခူးဘုရားႀကီးအေက်ာ္ မိုင္တိုင္ ခြန္ႏွစ္ဆယ္ သို႔ ေရာက္ေနေလၿပီ ။
" ကားဆရာေရ...ခဏရပ္ပါဦး ....ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီးသြားခ်င္လို႔ "
ကိုေအးလြင္လည္း ဆီးသြားခ်င္သည္ကို ေအာင့္ၿပီး ေမာင္းလာရသည္မွာ ဆီးအိမ္ပင္ တင္းေနေလၿပီ ။
" အေတာ္ပဲဗ်ာ....ကၽြန္ေတာ္လဲ ဆီးသြားခ်င္ေနတာ "
သံုးေယာက္သား ကားေပၚမွဆင္းကာ လမ္းေဘးတြင္ အေပါ့သြားရင္း ကားထဲသို႕ ကိုေအးလြင္လွမ္းၾကည့္လိုက္မ
" ဟင္....... "
" ကားဆရာ....ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" ကားထဲမွာ လူရိပ္ေတြ႕လိုက္လို႔ဗ် "
ကိုေအးလြင္၏ ေျပာစကားေၾကာင့္ က်န္ႏွစ္ေယာက္မွာ ကားထဲသို႔လွမ္းၾကည့္ၾကေလသည္
" ဘာမွမရွိပါဘူးဗ်.... အထဲမွာ အေဖပဲရွိတယ္ေလ...."
" ခင္ဗ်ားတို႔အေဖ အျပင္ ေဘးမွာ လူရိပ္တစ္ထု ထပ္ေတြ႕လိုက္လို႔ပါ "
" ကားဆရာကလဲ ....မဟုတ္တာ.... "
" အင္း.....ကၽြန္ေတာ္ အျမင္မွားတာျဖစ္မွာပါ "
-------------------------
အခ်ိန္က ည ဆယ့္ႏွစ္နာရီထိုးေတာ့မည္ ။ မၾကာမီ ေဝါသို႔ေရာက္ေပေတာ့မည္ ။ ကုန္ကားႀကီးမ်ားအခ်ိဳ႕ ညအိပ္ရပ္နားေနၾကေလၿပီ ။
" ဘုတ္ "
ဂရုစိတ္ေမာင္းေနရာမွ ထိုင္ခံုႏွစ္ခုၾကားသို႕ ေရာက္လာသည့္ အရာကိုၾကည့္ၿပီး စတီယာရင္ကို သတိထားဆုပ္ကိုင္ကာ ကားလူးမသြားေစရန္ ထိမ္းလိုက္ရင္း ဘရိတ္မနင္းမိေစရန္ အေတာ္သတိထားလိုက္ရေလသည္ ။ ကားဘရိတ္မနင္းပါပဲ ထိုင္ခံုႏွစ္ခုၾကားသို႔ အလုိလို လဲက်လာေသာ အေလာင္းကို မၾကည့္မိရန္ ႀကိဳးစားရင္း စက္ရွိန္ကိုေလွ်ာ့ခ်ကာ အေနာက္သို႔ လွမ္းေအာ္လိုက္သည္ ။
" ေဟ့လူေတြ.....ခင္ဗ်ားတို႔ အေဖကို ျပန္ထူလိုက္ဦးဗ်.....ခင္ဗ်
" ဟာ.......ဟုတ္ကဲ့....ကန္ေတာ
" ခင္ဗ်ားတို႔ ကန္ေတာ့တာက ေနာက္မွဗ်.... ကားေမွာက္ၿပီး အကုန္ေသသြားမယ္... ဘာမွတ္ေနလဲ "
မာမာထန္ထန္ေျပာလိုက္သည့္ ကိုေအးလြင္၏ စကားေၾကာင့္ အသုဘရွင္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ျပာျပာသလဲေတာင္းပန္ၾကေလသည္ ။ ကိုေအးလြင္၏ စိတ္ထဲမွာ ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစေတာ့ဟုသာ ဆုေတာင္းရင္း လီဗာကို ဖိနင္းလိုက္မိေလေတာ့သည္ ။ ထိုင္ခံုႏွစ္ခုၾကားသို႔ငိုက
--------------------------
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကားဆရာႀကီးရာ.... "
" ေက်းဇူးလဲတင္မေနပါနဲ႔ေတာ့ဗ်
" ဟုတ္ကဲ့...စိတ္ခ်ပါဗ်ာ.... "
ကားစထြက္ခ်ိန္ နာရီၾကည့္လိုက္သည့္အခါ မနက္ တစ္နာရီ ေက်ာ္ေလၿပီ ။ မႀကံဳစဖူး ႀကံဳခဲ့ရသည့္ ျမင္ကြင္းက ၾကက္သီးထစရာေကာင္းလြန္းေသာေ
လမ္းမွာ မရပ္ေတာ့ပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ေမာင္းလာခဲ့ရသျ
အျပန္လမ္းအတြက္ အေဖၚမေခၚခဲ့သည္ကိုပင္ စိတ္ထဲ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနမိေသးသည္ ။ အေဝးဆီမွ မီးေရာင္မ်ားကို ျမင္လိုက္ရသျဖင့့္ မၾကာမီ ေျခာက္ေကြ႕ ( ေျမာက္ဥကၠလာပ ) သို႔ ေရာက္ေတာ့မည္ ။ ကိုေအးလြင္တစ္ေယာက္ စိတ္ကိုတင္းရင္း ေမာင္းေနရာမွ စိတ္ထဲတြင္ မသိုးမသန္႔ျဖစ္လာမိသည္ ။ လမ္းေဘးတြင္ ရပ္ထားေသာ ကုန္တင္ကားႀကီးမ်ားက မီးပိတ္ထားသျဖင့္ ဝင္မတိုက္မိေစရန္လည္း သတိထားေနရေလသည္ ။ ေနာက္ဆို ယခုလို အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္မစားေတာ့ရန္လည္း ေတြးမိေလသည္ ။ ေရခဲတိုက္မွာ ေတြ႕ခဲ့ရေသာ လူငယ္ေလးသည္ လူသားစင္စစ္ ဟုတ္ပါရဲ႕လား...။ လူသားစင္စစ္ဟုတ္ခဲ့ပါက သူလိုက္ခဲ့မည္ဟု ေျပာခဲ့ျခင္းအေပၚ အေဖၚအျဖစ္ ေခၚမသြားမိျခင္းအတြက္ လည္း ေနာင္တရမိလိုက္သည္ ။
" အကို....... စီးကရက္တစ္လိပ္ေလာက္...... "
ထိုင္ခံုႏွစ္ခုၾကားမွ ထြက္လာေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္အတူ ပုခံုးကိုလာထိေသာ ေအးစက္စက္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ကိုေအးလြင္ လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ျဖစ္သြားရေ
" ေအာင္မေလး...... မင္း.....မင္း.."
" ဂ်ိမ္း.......... ဒံုး......"
--------------------------
" အကို..... သတိရၿပီလား..... "
" မင္း....မင္း.... "
" ဟုတ္တယ္ေလ...အကို.... ကၽြန္ေတာ့္ကို မမွတ္မိဘူးလား.... "
" စီးကရက္....စီးကရက္... "
" ဟုတ္ပါတယ္....စီးကရက္ေလး ေတာင္းေသာက္တာနဲ႔ ဘာလို႔ အလန္႔တၾကားျဖစ္ရတာလဲဗ်ာ... "
" ငါ...အခုဘယ္ေရာက္ေနလဲ.... ငါ...ငါ... "
" အခုေရာက္ေနတာ ေရခဲတိုက္ေလ...."
" ဟင္..... ငါ့.....မိသားစုေရာ.. "
" အကို႕မိသားစုကို အေၾကာင္းၾကားထားၿပီးၾကပါၿပီ
" ဟင္.....မင္းက ဘယ္သူလဲ "
" ကၽြန္ေတာ္က ဒီေရခဲတိုက္မွာ ေနတာၾကာၿပီဗ်...ေျပာရရင္ေတာ
" ဘာ...ဒါဆို...မင္း...မင္းက.
" ဟုတ္တယ္.... ကၽြန္ေတာ္က ရထားေပၚကေနျပဳတ္က်ၿပီးေသခဲ့
" ဘယ္လို "
" ကၽြန္ေတာ့္ မိဘေတြက ေတာင္တြင္းႀကီးကဗ်...၊ မိဘေတြလဲ မရွိၾကေတာ့ပါဘူး...၊ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလႉအတန္းလုပ္ေပးဖို႔ ေဆြမ်ိဳးေတြကို အကူအညီေတာင္းဖို႔ကလဲ အဆင္မေျပပါဘူးအကိုရာ...."
" မင္းကိစၥကအေရးမႀကီးဘူး...၊ ငါ....ငါ အခုဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ... "
" အကိုက မေသေသးပါဘူးဗ်ာ....၊ အကို႔ေဘးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္တိုင္းရွိေနတာပဲ "
" ဒါဆို...ငါက ဘာလို႔ ေရခဲတိုက္ကို ေရာက္ေနရတာလဲ..... "
" အကို႕ဝိဉာဥ္က စိတ္စြဲရာကို ေလွ်ာက္သြားေနတာပါ ၊ အကို႔ရဲ႕ ခႏၱာကိုယ္က ကားတိုက္တဲ့ေနရာမွာ ရွိပါေသးတယ္...၊ အခုသူတို႔ သယ္လာၾကေတာ့မွာပါ "
" ဟင္...... ငါ့ခႏၱာကိုယ္က အဲဒီမွာ...ငါက ဒီကိုေရာက္ေနတာေလ...ဘာေတြလဲ
" အကိုမေသေသးပါဘူးဗ်ာ....၊ အကို႔စိတ္ထဲစြဲေနတဲ့ ေနရာကို အကိုသတိလစ္တုန္းေရာက္လာတာပါ
" မင္းက ကားေပၚ ဘယ္လို လုပ္ၿပီးပါလာတာလဲ "
" အကိုထြက္သြားကတည္းက ကၽြန္ေတာ္လိုက္လာတာဗ်....၊ အကို႕ကားေပၚကို ဟိုအဖိုးႀကီးအေလာင္းတင္ေတာ့
" ဒါ...ဒါဆို...အေလာင္းက မ်က္လံုးျပဴးၿပီးရီျပတာ မင္းလုပ္တာလား.. "
" ဟုတ္တယ္ေလ...အကိုပဲ သရဲမေၾကာက္ဖူးဆို... ကၽြန္ေတာ္က အကို႕ကိုရယ္ျပရံုေလးလုပ္မိတ
" ေတာ္စမ္းပါကြာ...ကားမေမွာက္
" အကိုပဲသရဲမေၾကာက္ဖူးဆိုလို႔
" ျမင္ဖူးၿပီေလ..... "
" ဘယ္မွာလဲ...သရဲ "
" မင္းေလ......မင္းက သရဲမဟုတ္လို႔ ဘာလဲကြ "
" ဟား...ဟား.... အကိုရာ.... ကဲ..ကဲ...သရဲျမင္ဖူးေအာင္ ႀကံဳတုန္းလိုက္ျပမယ္...ကၽြန
လူငယ္ေလးေခၚရာေနာက္သို႕ ကိုေအးလြင္ လိုက္သြားရသည္မွာ ေျမႀကီးႏွင့္ ေျခေထာက္ႏွင့္ပင္မထိပဲ ေလထဲမွာ ပ်ံဝဲေနရသကဲ့သို႕ ရွိေနသည္ ။ ကားတိုက္ခဲ့သည္ဟုသာ ေျပာေပမယ့္ နာက်ဥ္ျခင္း ဒါဏ္ရာရျခင္းမ်ား တစ္ခုတစ္ေလ ေတာင္မရွိသည္မွာ အံ့ၾသစရာေကာင္းလြန္းလွသည္ ။
ေရခဲတိုက္သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်
" အကို.....ဟိုအပင္ေပၚၾကည့္စမ
လူငယ္ေလးညႊန္ျပရာ သစ္ပင္ကို ကိုေအးလြင္သိပါသည္ ။ ေဆးရံုႀကီး၏ အေနာက္ဘက္တြင္ရွိေသာ သရဲ အလြန္ေျခာက္သည္ဆိုေသာ နံမည္ေက်ာ္ ထိန္ပင္ႀကီးျဖစ္ေပသည္ ။ ထိန္ပင္ႀကီးတစ္ခုလံုးတြင္ ေနရာလြတ္ပင္မရွိရေလာက္ေအာင္
" အကို.... ဟိုမွာၾကည္လိုက္ဦး..... "
ေရခဲတိုက္ေဘးနံရံကို မွီထိုင္ေနေသာ ဝဝဖိုင့္ဖိုင့္ ကိုယ္လံုးႀကီးႏွင့္ အရာက ကိုေအးလြင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို
" မေၾကာက္နဲ႔ အကို.... အခုအေျခအေနမွာ အကို႔ကို သူတို႔ ဘာမွ ဒုကၡမေပးႏိုင္ဘူး... "
" သူတို႔က်ေတာ့ မင္းလိုမ်ိဳး အဝတ္အစားလဲမရွိ....လူပံုလဲမ
" ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကေန ေသတဲ့အခ်ိန္အထိ သူတစ္ပါးအသက္ကို ေသေစလိုတဲ့ ဆႏၵနဲ႔ မသတ္ခဲ့ဖူးဘူးအကို...၊ မိဘေတြကို ရထားေပၚမွာ ေဈးေရာင္းၿပီး လုပ္ေကၽြးခဲ့တယ္...။ လႉစရာရွိရင္ မစားပဲလႉခဲ့တယ္ ...၊ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႔နဲ႔ မတူတာေပါ့...။ ကၽြန္ေတာ္က အရာဝတၳဳပစၥည္းေတြကို လက္နဲ႔ ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္ႏိုင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ပကတိရုပ္သြင္ကို ျပလို႔ရပါတယ္ "
" ညီေလးရာ...အကိုမေသခဲ့ရင္ မင္းအတြက္ အလႉအတန္းလုပ္ေပးပါ့မယ္.... မင္းနံမည္ကိုေျပာပါ "
" တကယ္လားအကို.... ကၽြန္ေတာ့္နံမည္..... ေက်ာ္စိုးဝင္းပါအကို... အကို အမွ်ေပးမယ္ဆိုရင္ ဒီေနရာကိုပဲ လာၿပီး ေတာင္တြင္းႀကီးက ေက်ာ္စိုးဝင္းလို႔ သံုးႀကိမ္ေခၚလိုက္ပါ ....အကိုမေသပါဘူး.... စိတ္ခ်ပါ "
" အခုလိုျမင္ရေတာ့....ငါ...ေတ
" အကို႕ကိုျပခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္.... ဟိုမွာၾကည့္အကို..... ညေနက အရက္မူးၿပီး လူသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ေကာင္.... ေတြ႕လား... "
" ဟာ.....ေတြ႕တယ္..... ေၾကာက္စရာႀကီးပါလားကြာ.... လည္ပင္းႀကီးျပတ္ၿပီး ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ေနတယ္ "
" သူလဲ မၾကာခင္ လာေခၚခံရေတာ့မွာပါ.. "
" ဟင္....ဘယ္သူကလာေခၚတာလဲ "
" ငရဲကိုသြားရေတာ့မယ္ေလ အကို... ပရေလာကသားတိုင္း ငရဲက်ၾကတာမဟုတ္ပါဘူးအကိုရာ.
" မင္းကေရာ... ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိေနၿပီ..
" ကၽြန္ေတာ္ ရထားေပၚကျပဳတ္က်တဲ့ အခ်ိန္မွာ မေသေသးဘူးဗ်...။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ စြဲေနတာက ကၽြန္ေတာ့္အိတ္ထဲက ေဈးေရာင္းရတဲ့ေငြေတြ....၊ ဘယ္သူယူသြားမွန္းလဲမသိဘူး..
" စိတ္မပူနဲ႔ ညီေလး..... အကိုလုပ္ေပးမယ္... "
" ေဟာ....အကို....အကို႕ကို သယ္လာၾကၿပီ....၊ အေရးေပၚကိုသြားၾကရေအာင္....
--------------------------
" ေယာက်္ားေရ.....ေယာက္်ားရဲ႕
" ေဖႀကီး.....ေဖႀကီး... "
" ဆရာမေတြ.... လူနာရွင္ေတြကို အျပင္ခဏေလာက္ေခၚသြားေပးၾက ...မပူနဲ႔....ကမန္ေတာ္တို႔ အစြမ္းကုန္ကုေပးမယ္... "
ျမင္ေနရသည့္ ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး ကိုေအးလြင္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနေလသည
" ငါ....ငါ.... မိန္းမ......မိန္းမ..... သားေလး.... သား... "
" အကို.....စိတ္ကိုေအးေအးေဆးေ
" ဟာ...... ကိုေအးလြင္..... ျဖစ္ရေလ... "
အေျပးအလႊားေရာက္ခ်လာေသာ ရင္ခြဲရံုမွ ကိုသိန္းဝင္းကိုျမင္လိုက္ရသ
" ကိုသိန္းဝင္း..... ကိုသိန္းဝင္း... "
" အကို...စိတ္ကိုၿငိမ္ေအာင္ထာ
ေက်ာ္စိုးဝင္းေျပာသည့္ အတိုင္း စိတ္ကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ထားရင္း မိမိ၏ ခႏၱာကိုယ္အား အေရးေပၚအသက္ကယ္ေနၾကသည္ကို ရပ္ၾကည့္ေနမိေလသည္ ။
" အဲဒါ ခင္ဗ်ားလားဗ်..... "
နံေဘးနားေရာက္လာၿပီး ေမးလိုက္သည့္ လူကို အံ့အားသင့္စြာျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။
" မင္းထြက္သြားစမ္း...... မင္းနဲ႔ မဆိုင္ဘူး.... "
ေက်ာ္စိုးဝင္းက မ်က္ႏွာ ခပ္တင္းတင္းျဖင့္ ခပ္မာမာေျပာလႊတ္လိုက္ေသာေၾက
" ေတြ႕လားအကို.... အကို႕ကိုယ္ထဲကိုဝင္ခ်င္ေနၾက
ေသြးပုလင္းမ်ား...ေဆးပုလင္း
" အကို...အသင့္ျပင္ထား....၊ အကို႔ကို ႏိႉးစက္နဲ႔ ႏိႉးေတာ့မယ္.... အကို႔လက္ကို ကၽြန္ေတာ္ကိုင္ထားမယ္... ။
ကၽြန္ေတာ္ အခ်က္ျပၿပီး တြန္းလႊတ္လိုက္တာနဲ႔ ဝင္ေပေတာ့ "
------------------------
" အင္း....ဟင္း.....ဟင္း....ေ
" ေယာက္်ား......ေယာက္်ား... ဆရာတို႔.....ဆရာမတို႔... လာၾကပါဦး....လူနာသတိရလာၿပီ
တစ္ကိုယ္လံုးနာက်ဥ္ကိုက္ခဲမ
ႏႉတ္ခမ္းကို ထိေတြ႕လာေသာ ဝါဂြမ္းစေပၚမွ ေရစက္မ်ားက ကိုေအးလြင္၏ ရင္ထဲမွ အပူမ်ားကို မၿငိမ္းေစႏိုင္ခဲ့ပါ ။ ေရဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႉ ကိုတမ္းတရင္း ေရခဲတိုက္ ပါတ္ဝန္းက်င္အနီးအနားတစ္ဝို
----------------------
" ကိုေအးလြင္..... သက္သာရဲ႕လား...... "
" ဟာ....လာ... ကိုသိန္းဝင္း.... "
" ေန...ေန... သက္သာသလိုေနဗ်ာ... အရိုးကေတာ့ စတီးရိုးထည့္ထားေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ အခ်ိန္ယူရဦးမယ္ဗ်... "
" ဆရာဝန္ႀကီးလဲေျပာတယ္..."
" ခင္ဗ်ားကံေကာင္းတယ္ဗ်ာ.....
" ဘယ္လို....ကိုသိန္းဝင္း....
" အင္းေလ.... ခင္ဗ်ားကားက ရပ္ထားတဲ့ ဆယ္ဘီးကားကို အေနာက္က ဝင္တိုက္ၿပီး ကားေအာက္ထဲေရာက္သြားေတာ့ ေခါင္မိုးေတြပါျပတ္သြားတာ..
" ဟင္...ဒါဆို..ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလဲ "
" ခင္ဗ်ားက ကားထဲကေန ဘယ္လိုလြင့္ထြက္သြားလဲေတာ့မ
" ဗ်ာ..... "
" မဗ်ာနဲ႔.......ကံအရမ္းေကာင္
" ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေျပာခ်င္လို႔ဗ်.... "
" ေျပာေလ...... ကိုေအးလြင္... "
" ဒီလိုဗ်....... "
ႀကံဳခဲ့သမွ်ကို တစ္ခုမက်န္ ကိုသိန္းဝင္းကိုေျပာျပလိုက္
" ဘယ္လို ထင္သလဲ ကိုသိန္းဝင္း...၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာယံုသလား... "
" သိပ္ယံုတာေပါ့ဗ်ာ....... ။ အဲဒီေကာင္ေလးက ရင္ခြဲရံုနားမွာ အၿမဲရွိတယ္...။ ဘယ္သူ႕ကိုမွလဲ မေျခာက္လွန္႔ဘူး...၊ ကၽြန္ေတာ္ အေလာင္းေတြ ရင္ခြဲတဲ့ အခါ ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာရွိေနတတ္တ
" ဗ်ာ......... "
--------------------------
မနက္အာရံုတက္ခ်ိန္မတိုင္မီက
" ေတာင္တြင္းႀကီးက ေက်ာ္စိုးဝင္းေရ..... ေတာင္တြင္းႀကီးက ေက်ာ္စိုးဝင္း.... ေတာင္တြင္းႀကီးက ေက်ာ္စိုးဝင္း...၊ အကိုနဲ႔ အတူ လိုက္ခဲ့ပါ...မနက္အာရံုဆြမ္
ရင္ထဲမွ လိႉက္လိႉက္လွဲလွဲ ေခၚလိုက္သံႏွင့္အတူ ေလမတိုက္ပါပဲ သစ္ပင္အခ်ိဳ႕က လႉပ္ရမ္းသြားသကဲ့သို႔ စီးကရက္နံ႕သင္းသင္းေလးက ကိုေအးလြင္အနီးအနားတြင္ ေဝ့ဝဲေနေလေတာ့သတည္း.....။
ျမင္အပ္ မျမင္အပ္ ႏွစ္ရပ္မ်ားစြာ သတၱဝါအေပါင္းတို႔ ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ၿမဲၾကပါေစသ
( နာနာဘဝ...ဝိနာဘာဝတို႔ဟူသည္.
ျဖစ္ရပ္မွန္အား အေျခခံလ်က္ ေရးသားလိုက္ရပါေၾကာင္း...
( အမည္...ေနရပ္မ်ားကို လႊဲေျပာင္းေရးသားထားပါသည္ )
လြင္ဦးဟန္
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။