ကိုအယ္ျဖဴ၏ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္း

 

ဂီတအေၾကာင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ

 

ကိုအယ္​ျဖဴကြယ္​လြန္​ျခင္​း ၁၃ ႏွစ္​ျပည္​့

`ပို႔စ္​အ​ေဟာင္​းမ်ားကို စုစည္​းျပန္​တင္​ျခင္​း´

ကိုအယ္ျဖဴ၏ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္း

အမည္ရင္း -နိုင္ေအာင္ထြန္း

မိဘ -ဦးထြန္းေပၚ၊ေဒၚတင္ေမ

ေမြးခ်င္း-၈ေယာက္အနက္ ၇ေယာက္ေျမာက္

ေမြးသကၠရာဇ္-6-51972

ဇာတိ-ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ေရေအးကြင္းရပ္

ပညာအရည္အခ်င္း-ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊အထက၆မွ ၁၀တန္းေအာင္၊ဒုတိယနွစ္ Eco ရန္ကုန္တကၠသိုလ္

အနုပညာလုပ္ရွားမႈ-၁၉၈၈ေတာင္ႀကီးလြတ္လပ္ေရးပြဲတြင္ ဗစ္တာခင္ညိဳ၏ ျမခြာညိဳသီခ်င္းသီဆိုခ့ဲ။၁၉၉၀မွာ မာက်ဴရီတီးဝိုင္းစဖြဲ႔ၿပီး လိဒ္ဂစ္တာ တီးခတ္ခ့ဲ။၁၉၉၀-၉၁မွာ ေတးေရးဆရာေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္နွင့္သိကြ်မ္းခင္မင္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္သီခ်င္းမ်ား စတင္ေရးသားခ့ဲ။၁၉၉၂တြင္ ေဘ့စ္ဂစ္တာ ေျပာင္းလဲတီးခတ္ခ့ဲ။တာရာရ့ဲ"အလင္းတန္းမ်ား"ေခြတြင္ ပါဝင္ေရးသားခ့ဲ။၁၉၉၅ မနန္းသဲနီႏွင့္အိမ္ေထာင္ျပဳ။၁၉၉၆ The Ants အဖြဲ႔ကို စတင္ဖြဲ႔စည္းသည့္နွစ္မွာ သားဦးကေလး မိုးထက္သာကို ဖြားျမင္ခ့ဲ။"ေရာင္စုံေခ်ာကလက္"၊"ႏွံေကာင္ေလးရ့ဲေႏြဦးပုံျပင္"ေခြမ်ားမွာ ကိုယ္တိုင္ေရးသားသီဆိုခ့ဲ။ေလးျဖဴရဲ႕"ကမၻာသစ္ေတး""လိပ္ျပာ"အေခြမ်ားနွင့္ပရိတ္သတ္ကို ဂီတသစ္မ်ားနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးခ့ဲ။သီခ်င္းအပုဒ္၁၀၀ေက်ာ္ ေရးသားခ့ဲ။The Ants တတိယအေခြ စီစဥ္ေနဆဲကာလတြင္ ကြယ္လြန္ခ့ဲ။
×××××××××××××××××××××
ဂစ္တာနွင့္ပက္သက္၍ အလကၤာဂီတဂ်ာနယ္၏အေမးနွင့္ ကိုအယ္ျဖဴ၏အေျဖ

၁။ဂစ္တာတစ္လက္ကို အရွင္လတ္လတ္ စတင္ျမင္ေတြ႔ဖူးတာ႕ ဘယ္အရြယ္ေလာက္မွာလဲ။
လူမွန္းသိတတ္စကတည္းက
။အစ္ကိုအၾကီးဆံုးနဲ႕ကြ်န္ေတာ္က အသက္အရမ္းကြာေတာ့ သူဂစ္တာစၿပီးတီးတဲ႕့အ့ ခ်ိန္အရြယ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ကလူမွန္းသိတတ္စပဲရွိေသးတယ္။
၂။ဂစ္တာတစ္လက္ကိုပိုင္ဆိုင္တ့ဲပထမဆံုးအခ်ိန္က ခင္မ်ားအသက္္ဘယ္အရြယ္ေလာက္မွာလဲ။
စျမင္ဖူးတဲ႔အခ်ိန္နဲ႔ႏွစ္ေပါင္း၂၀ေလာက္ကြာမယ္။
၃။ဂစ္တာတစ္လက္ကိုပထမဆံုးပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ပံုအေၾကာင္း(သို႔မဟုတ္)ခင္ဗ်ားပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ပက္သက္ၿပီး အမွတ္တရတစ္ခုခုျဖစ္ၿဖစ္ ေျပာျပေပးပါ။

ဂစ္တာႀကိဳးမေလ်ွာ႔ဘဲအၾကာႀကီးေထာင္ေထာင္ထားမိလို႔သိပ္မၾကာခင္မွာFlatတံေကာက္သြားလို႔ သူမ်ားကိုေပးပစ္တယ္။
၄။ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ခင္ဗ်ားရဲ႕စင္ျမင့္ေပၚက အျဖစ္အပ်က္အခ်ိဳ႕ ကိုလည္း သိပါရေစ။

တျခားPlayerေတြရဲဲံ႕အသံကိုမၾကားရလို႔ကြ်န္ေတာ္တီးေနတံ႔ဲKeyကတျခား တစ္ပုဒ္လံုးတီးမိဖူးတယ္။
သီခ်င္းဆိုတဲ႔ေကာင္မေလးအခုထိကြ်န္ေတာ့ေတြ႔ရင္မ်က္ႏွာလဲႊပစ္ေနတုန္းပဲ။အခုထိစိတ္ဆိုးေနတုန္းထင္တယ္။
၅။ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔စတူဒီယိုအခန္းထဲမွာခင္ဗ်ားအလုပ္ရႈပ္ခဲ႔ရပံုေတြလည္းရွငး္ျပပါ။

အသံဖမ္းအင္ဂ်င္နီယာကစိတ္မရွည္လို႔ဘယ္ခလုတ္ကိုဘယ္လိုဖြင္႔လို႔သင္ေပးၿပီးကြ်န္ေတာ့ကိုအသံဖမ္းအခန္းထဲတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ႔ၿပီးအျပင္မွာေဆးလိပ္ထြက္ေသာက္ေနတာ ႀကံဳရဖူးတယ္။
၆။ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ခင္ဗ်ားေရးခဲ႔တ့ဲပထမဆံုးသီခ်င္းုSoloကိုမွတ္မိေနဦးမွာေပါ႔။

ဟား ဟားဟား၊မွတ္မိတယ္။သီခ်င္းနာမည္က"ခိုးခိုးၾကည့္တဲ႔ေကာင္မေလး"တဲ့
၇။ဂစ္တာတစ္လက္ဟာ ခင္ဗ်ားဘဝထဲကိုဒီေလာက္အေရးပါပါေရာက္ရွိလာလိမ့္မယ္လ႔ို ဘယ္တုန္းက သတိထားမိလိုက္တာလဲ။
ေတာ္ေတာ္ေလး အေရးပါေနမွ သတိထားမိတယ္။

၈။ဂစ္တာတစ္လက္ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္(ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း)ခင္ဗ်ားပေယာဂမကင္းဘဲ အသက္မ့ဲ ပ်က္စီးသြားတ့ဲအခါ ခံစားရပုံေတြလည္း ေျပာျပပါဦး။
စိတ္မေကာင္းဘူး။

႕ ၉။ဂစ္တာသမား ကမာၻေက်ာ္ေတြ စင္ျမင့္ပြဲ ေဖ်ာ္ေျဖမႈမွာ အားပါးတရ တီးခတ္ၾကအၿပီး အဲဒီဂစ္တာကို ရိုက္ခ်ိဳးၾက၊မီးရႈိ႕ပစ္လိုက္ၾကတ့ဲအေပၚမွာ ဘယ္လိုခံစားရလဲ။
ႏွေမ်ာတယ္။

၁၀။ဂစ္တာသမားတစ္ေယာက္ရ့ဲဘဝကို ဘယ္လိုဘဝမ်ိဳးနဲ႔တူတယ္လို႔ ဥပမာေပးနိုင္မလဲ။
မေျပာျပတတ္ဘူး။

၁၁။ဂစ္တာသမားထဲက ခင္ဗ်ားအားက်ေနတာ ဘယ္သူလဲ။
အမ်ားႀကီး

၁၂။ဂစ္တာဆိုရင္ ဘယ္အမ်ိဳးအစားကို အႀကိဳက္ဆုံးလဲ။(ျပည္တြင္းျပည္ပ)
ဒါလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။

၁၃။ဂစ္တာဘယ္နွစ္လုံး ပိုင္ဆို္င္ခ့ဲဖူးၿပီလဲ။
သုံးေလးလုံးေလာက္ေပါ့။

၁၄။ဂစ္တာ+ခင္ဗ်ား=?
ဂစ္တာ+ကြ်န္ေတာ္=ကြ်န္ေတာ္

၁၅။ခင္ဗ်ား-ဂစ္တာ=?
ကြ်န္ေတာ္-ဂစ္တာ=ကြ်န္ေတာ္
××××××××××××××××××××××××××
"ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္ေျပာတ့ဲ အယ္ျဖဴအေၾကာင္း"

၂၇- ၅ -၂၀၀၄ ေန႔လည္ ၁၂း၃၀
အဲဒီေန႔ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝကို အိပ္မက္ဆိုးေတြ ေရာက္ရိွလာခ့ဲတ့ဲ ေန႔တစ္ေန႔ေပါ့။ေမလရဲ႕ အျပင္းဆုံးအပူရိွန္ထက္ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္မွာခံစားေနရတ့ဲ အပူကပိုလိမ့္မယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။
ကြ်န္ေတာ့္စိတ္အလ်ဥ္မွာ ေျပးလႊားေနတ့ဲ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြကို ဘယ္လိုအေၾကာင္းတရားေတြက တြန္းပို႔လိုက္ၾကသလဲ။ကံၾကမၼာလား။သဘာဝတရားလား။ျဖစ္နိုင္ရင္ ကံၾကမၼာကို အုပ္စီးခ်ယ္လွယ္ခြင့္ ရခ်င္တယ္။သဘာဝတရားကို လိုရာေစနိုင္တ့ဲလူ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္မလုပ္နိုင္ဘူး။ကြ်န္ေတာ့္ဆႏၵကို တျခားလူေတြကလည္း ကူညီႏိုင္ၾကမွာမဟုတ္ဘူး။အဲဒီအတြက္ ကြ်န္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ။ဘာမွေသခ်ာေ႐ရာမႈမရွိတ့ဲ လူျဖစ္ရခြင့္ကို မုန္းရမလား။ျဖစ္ေနပ်က္ေနတ့ဲ သဘာဝတရားကို ကြ်န္ေတာ္မုန္းရမလား။ေဆာက္တည္ရာမရတ့ဲ အေတြးေတြ ကြ်န္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ေသြးေၾကာေတြထဲမွာ ေပါက္ကြဲလည္ပတ္ေနၾကတယ္။ကြ်န္ေတာ့္ပါးနွစ္ဖက္ေပၚ ဒလေဟာလွ်ံထြက္က်လာတ့ဲ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲက မ်က္ရည္ေတြဟာ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႕ မွာ လဲေလ်ာင္းၿငိမ္သက္ၿပီး ေလာကကို အျပံဳးနဲ႔ႏႈတ္ဆက္သြားတ့ဲ သူ႔အေပၚကို မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြလို လြင့္စင္က်လာၾကတယ္။
သူ....သူ.......။ကြ်န္ေတာ့္ဘဝအတြက္ေရာ၊ေလာကအတြက္ပါ အစားထိုးလို႔မရနိုင္တ့ဲသူ........။

ဟန္ေဆာင္မႈကင္းတ့ဲအျပံဳးနဲ႔ ခပ္ကုပ္ကုပ္ကေလးေနတတ္တ့ဲ ႏိုင္ေအာင္ထြန္းကို သူေနတ့ဲေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ေရေအးကြင္းရပ္မွာေရာ၊သူတတ္တ့ဲ ေက်ာင္းမွာပါ ဆရာ၊ဆရာမေတြနဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက သတိထားမိၾကတယ္။ဦးထြန္းေပၚ၊ေဒၚတင္ေမတို႔က ေပါက္ဖြားလာတ့ဲ ေမြးခ်င္း၈ေယာက္ထဲမွာ နို႔ညွာအျဖစ္ သူ႔အစ္ကို ဂစ္တာသမားေတြနဲ႔အတူ ႀကီးျပင္းလာခ့ဲတာမို႔ အတုျမင္အတတ္သင္ဆိုရိုးအတိုင္း ဂစ္တာေပၚမွာ သူအာရုံဝင္စားလာခ့ဲတာ မဆန္းပါဘူး။ဂစ္တာေပၚ အကြ်မ္းတဝင္ရိွလိုတ့ဲ သူ႔ရ့ဲထက္သန္ျပင္းျပတ့ဲဆႏၵေၾကာင့္လားမသိဘူး နိုင္ေအာင္ထြန္းဟာ သူ႔အစ္ကိုေတြဆီမွာတင္မကပဲ သူ႔အစ္ကိုရ့ဲ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ၾကတ့ဲ ကိုေလးျဖဴတို႔၊ကိုအငဲတို႔ဆီမွာ ဂစ္တာဆက္သင္ခ့ဲတယ္။

သူနဲ႔ခင္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္းသူတို႔ရ့ဲ band memberတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဂီတနဲ႔ပတ္သက္ရင္ သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္က ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခံယူခ်က္ျခင္းတူၾကတာမို႔ own tune သီခ်င္းေလးေတြ တပုဒ္စ နွစ္ပုဒ္စ စေရးျဖစ္ၾကတယ္။ သူက သူေရးတ့ဲသီခ်င္းေတြကို နိုင္ေအာင္ထြန္းဆိုတ့ဲ နာမည္ရင္း မေပးဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သူ႔အိမ္မွာေခၚတ့ဲ နာမည္အတိုင္း အယ္ျဖဴလို႔ပဲ ေပးတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းကေတာ့ ပိုက္ဆံဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အတြက္ အဓိကမက်ဘူး။ ပိုက္ဆံမရိွလည္း လက္ဘက္ရည္တခြက္ကို စုျပီးေသာက္ၾကရတယ္။ တခါတေလလည္း လက္ဘက္ရည္တခြက္ေတာင္ မေသာက္နိုင္တ့ဲ ဘဝေတြပါ။ ေဆးလိပ္ဆိုရင္လည္း နွစ္ေယာက္ကိုတစ္လိပ္ေသာက္တာမ်ိဳးလုပ္ရတယ္။ ဝင္ေငြလည္း မရိွပါဘူး။ တခါတေလ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ညညဆိုလည္း အိမ္မျပန္ျဖစ္ဘူး။ အဆင္ေျပတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အိမ္မွာပဲ ေနလိုက္ၾကတယ္။ တခါတေလ သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး ဂစ္တာတီးတ့ဲအခါမွာ တအားစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာတီးတီး ရန္ကုန္မွာလို ကားေတြဘာေတြရႈပ္တ့ဲၿမိဳ႕မဟုတ္ေတာ့ အဆင္ေျပတယ္ေပါ့။ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ ဂစ္တာတီးလို႔ ေကာင္းတယ္။ဘယ္လမ္းမွာ သြားတီးမလဲ၊ႀကိဳက္သလို တီးလို႔ရတယ္။ဘယ္သူမွလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အျပစ္မေျပာဘူး။အဲဒီအခ်ိန္ေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ တကယ့္အမွတ္ရစရာေတြပါပဲ။

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူ သီခ်င္းစေရးျဖစ္တ့ဲအခ်ိန္က သီခ်င္းေရးဆရာျဖစ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ိဳးလည္းမရိွပါဘူး။အမွန္တကယ္ေျပာ႐ရင္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေရးခ်င္တာေရးလိုက္ၾကတ့ဲသေဘာပါပဲ။ေရးၿပီးရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ဆိုျပတယ္။ဒီဂီတအလုပ္ကို လုပ္ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔လည္း စိတ္ကူးမရိွပါဘူး။သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ သီခ်င္းေရးျပီးရင္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဘယ္ေနရာကေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္ရင္၊ဘယ္ေနရာေလးကိုဘယ္လိုထည့္လိုက္ရင္ေကာင္းမယ္ စသျဖင့္ ညွိနိႈင္းျပီး ေကာင္းတိုင္ပင္ဆိုးတိုင္ပင္ ေရးျဖစ္ၾကတယ္။
အဲဒီတုန္းက နိုင္ေအာင္ထြန္းဟာQueenအဖြဲ႔ကFreddy Mercuryကို အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ၿပီးေတာ့ Beatlesအရမ္းႀကိဳက္တယ္။Queenကိုေတာ့ ပုိႀကိဳက္တယ္။ဂစ္တာတီးတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္က အတီးပုိင္းထက္စာရင္ အေရးဘက္ကို ပုိအားသန္ၾကတယ္။တီးတာက သူေရာကြၽန္ေတာ္ေရာ ဒီေလာက္အာသီသမျပင္းၾကဘူး။မွတ္မိေနေသးတယ္။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မနက္မိုးလင္းလင္းခ်င္း အိပ္ယာကနိုးတာနဲ႔ဂစ္တာေကာက္ကိုင္ျပီး သီခ်င္းစေရးေတာ့တာပဲ။ဒါေပမယ့္ နိုင္ေအာင္ထြန္းက ကြၽန္ေတာ့္ေလာက္မျပင္းထန္ဘူး။ကြ်န္ေတာ္ကသာဆႏၵသိပ္ျပင္းျပေနတာ။သူကေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပဲလုပ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုအားမရလို႔ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူ အဲဒီတုန္းက ခဏခဏစကားမ်ားရတယ္။တခါတေလ သီခ်င္းတပုဒ္ကို နားေထာင္ျပီး အျမင္မတူတာေလးေတြရိွလာရင္လည္း ျငင္းၾကခုန္ၾကတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔သူနဲ႔က်ေနာ္ သီခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြဲေရးျဖစ္ၾကတယ္။ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မေရာင္းျဖစ္ဘူး။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဲဒီအရြယ္တုန္းကေရးတ့ဲသီခ်င္းေတြက ကေလးသီခ်င္းေတြလိုျဖစ္ေနတယ္လို႔ ထင္လို႔ပါ။ဒါေပမယ့္ အမွတ္တရအျဖစ္ေတာ့သိမ္းထားတာ အခုခ်ိန္ထိပါပဲ။သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ သီခ်င္းတြဲေရးျဖစ္တ့ဲကာလေတြက သီခ်င္းေရးျပီးလို႔အားရင္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္မယ္၊သီခ်င္းနားေထာင္မယ္၊ဗီဒီယိုအေခြေလးေတြရလာရင္ အတူၾကည့္ၾကတယ္။သိပ္ကိုေနေပ်ာ္လို႔ေကာင္းတ့ဲအခ်ိန္ကာလေတြပါပဲ။
ေနာက္ က်ေနာ္တို႔သီခ်င္းနားေထာင္ရင္လည္း သူအႀကိဳက္ဆုံးျဖစ္တ့ဲQueenအေခြကို နားေထာင္ျဖစ္တယ္။Queenထြက္သမ်ွအေခြကိုလည္း မလြတ္တမ္းနားေထာင္တယ္။ျမန္မာသီခ်င္းေတြထဲမွာဆိုရင္ ကိုငွက္ရ့ဲ"နာရီေပၚကမ်က္ရည္စက္မ်ား"အေခြကို အရမ္းႀကိဳက္ခ့ဲတယ္။ဂ်က္ျမေသာင္းကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ေနာက္ပိုင္း ေဇာ္ဝင္းထြဋ္ရ့ဲ"လမ္းသစ္"တို႔ဘာတို႔ ထြက္လာေတာ့လည္း ႀကိဳက္တာပဲ။ေနာက္ပိုင္း မ်ိဳးေက်ာ့ျမိဳင္ထြက္လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သီခ်င္းေတာ္ေတာ္တြဲေရးျဖစ္ေနျပီ။ေနာက္ Pink Floydရ့ဲThe Wallတို႔ ဘာတို႔ကိုလည္း သူအရမ္းႀကိဳက္ခ့ဲတယ္။
သီခ်င္းတပုဒ္ကို သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ေရးျပီဆိုရင္ ေတြ႔ရာစာရြက္စုတ္နဲ႔လည္း ေရးတာပဲ။တခါတေလ မ်က္နွာမသစ္ဘဲနဲ႔လည္း ေရးတာပဲ။မနက္အိပ္ယာကထထခ်င္း ေဆးလိပ္ေသာက္ျပီး သီခ်င္းေရးရင္ေရးေနတာ။

အဲဒီတုန္းက အယ္ျဖဴက ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ရ့ဲသီခ်င္းေတြကို တအားၾကိဳက္တယ္။ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ရ့ဲအေရးအသား စကားလုံးအဖြဲ႔အႏြဲ႔ေတြကိုလည္း အရမ္းအားက်ေလးစားခ့ဲတယ္။ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ဟာ ဂီတနဲ႔ပတ္သက္ရင္ သူ႔ရ့ဲHeroဆိုရင္ မမွားဘူး။
ေနာက္ျပီး သူက ဂီတနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ပါရမီလည္းတအားေကာင္းတယ္။လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ တေခါက္ပဲနားေထာင္းရတ့ဲသီခ်င္းမ်ိဳးကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ျပီးတီးနိုင္တယ္။သိပ္ျပီးမခက္တ့ဲသီခ်င္းဆိုရင္ က်င့္စရာေတာင္မလိုဘဲ သူျပန္တီးနိုင္တယ္။ၿပီးေတာ့ သူေရးတ့ဲသီခ်င္းေတြက ထူးျခားတယ္။အဲဒါကို သူသီခ်င္းစေရးကတည္းက ကြ်န္ေတာ္သတိထားမိတယ္။ကြ်န္ေတာ္က်ေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး။တျဖည္းျဖည္းခ်င္းၾကိဳးစားျပီး လုပ္ယူရတာ။သူကဂီတနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ပါလာတ့ဲဗီဇကိုက ေကာင္းတာ။သူ႔ရ့ဲစိတ္က သီခ်င္းလုံးဝေရးခ်င္တ့ဲစိတ္မရိွရင္ လုံးဝမေရးဘူး။ေရးခ်င္တ့ဲစိတ္ရိွလို႔ တကယ္ထေရးရင္လည္း တအားေကာင္းတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ပထမဆုံးစေရာင္းတ့ဲသီခ်င္းက ကိုငွက္ကိုအရင္ေရာင္းတာ။ဒါေပမယ့္ အရင္ နွင္းဆီလိႈင္းကပရိုဂ်ဴဆာကိုေဇာ္သစ္က ကိုငွက္နဲ႔တအိမ္တည္းေနတာဆိုေတာ့ တာရာ့အတြက္ သီခ်င္းလိုတယ္ဆိုျပီး ကိုငွက္ဆီကျဖတ္ယူလိုက္တာ။အဲဒီေခတ္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔သီခ်င္းေရးခ ၁၅၀၀လားမသိဘူးရတယ္။အဲဒီေခတ္က၁၅၀၀ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္တန္ဖိုးေတာ့ရိွပါတယ္။သီခ်င္းအားလုံးေပါင္းေရာင္းရေငြ အဲဒီတုန္းက ၈၀၀၀လားမသိဘူး ရလိုက္တယ္။အယ္ျဖဴသီခ်င္းေရာ ကြ်န္ေတာ့္သီခ်င္းေရာေပါ့။အဲဒီလိုသီခ်င္းေရးခရလာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းပဲ အဲဒီပိုက္ဆံေတြကိုယူျပီးေတာင္ၾကီးျပန္တယ္။ေတာင္ၾကီးေရာက္ေတာ့ သူ႔ကိုအိမ္မွာသြားရွာတယ္။ထုံးစံအတိုင္း ကြ်န္ေတာ္တို႔မာက်ဴရီအဖြဲ႔က သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ရိွေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ္က သူ႔ကိုေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း"ေဟ့ေကာင္ သီခ်င္းေရာင္းရတ့ဲပိုက္ဆံေတြ ပါလာျပီကြ"ဆိုေတာ့ သူက ေအးေဆးပဲျပန္ေျပာတယ္။"ေအး....အဲဒီပိုက္ဆံေတြနဲ႔ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အရက္သြားေသာက္ၾကမယ္ကြာ"တ့ဲ အဲဒီလိုနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခါတိုင္းမစားဖူး မေသာက္ဖူးတ့ဲ လွ်ံယူဆိုတ့ဲစားေသာက္ဆိုင္မွာ အရက္သြားေသာက္ၾကတယ္။မစားဖူးတ့ဲအစားအေသာက္ေတြလည္းမွာစားၾကတယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း အုပ္စုလိုက္ေခၚသြားေတာ့ ေနာက္ဆုံး ပိုက္ဆံလည္းရွင္းေရာ ကားခေတာင္ မရိွေတာ့ဘူး။လမ္းေလ်ွာက္ျပန္ခ့ဲရတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူ ဂီတေလာကထဲကို စေရာက္တယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။

ေနာက္တခု ကြ်န္ေတာ္ေျပာဖို႔ ေမ့ေနေသးတယ္။သူက စာလည္းေတာ္ေတာ္ဖတ္တယ္။သူဖတ္တဲ႔စာအုပ္ ေကာင္းျပီဆိုရင္ က်ေနာ့္ကိုလည္း မလြတ္တမ္းဖတ္ခိုင္းတယ္။ေတာင္ၾကီးမွာ ရစ္သမ္ဆိုတ့ဲစာအုပ္ဆိုင္ရိွတယ္။အဲဒီဆိုင္ရ့ဲေအာက္မွာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္လည္းရိွတယ္။အဲဒီစာအုပ္ဆိုင္က စာအုပ္ေတြလည္းေတာ္ေတာ္စုံတယ္။တခါတေလ စာအုပ္ေတြငွားျပီး ေအာက္ကလက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ သြားထိုင္ဖတ္ၾကတာ မနက္လင္းကတည္းက ညေန ေနဝင္ခ်ိန္ထိပဲ။ဒိုးလုံးတို႔ဘာတို႔ဆိုလည္း အဲဒီစာအုပ္ဆိုင္ကို စုရပ္အျဖစ္လာတယ္။ဒိုးလုံးက အယ္ျဖဴရ့ဲဇနီး နန္းသဲနီရ့ဲေမာင္၊သူတို႔က အထက၁မွာ ေက်ာင္းတတ္တာဆိုေတာ့ အဲဒီရစ္သမ္စာေပနဲ႔နီးတယ္ေလ။တခါတေလ အဲဒီဆိုင္မွာပဲစုျပီး ဂစ္တာတီးသီခ်င္းဆိုၾကတယ္။အယ္ျဖဴက ဆရာျမသန္းတင့္ကို အရမ္းၾကိဳက္တာ။
သီခ်င္းေရးလို႔ရတ့ဲပိုက္ဆံကို သုံးလိုက္ျဖဳန္းလိုက္နဲ႔ဘာမွလည္း အပူပင္မရိွဘူးေလ။ေနာက္ပိုင္းတာရာ့အေခြထြက္လာျပီး ၂ေယာက္ေပါင္းေရးတ့ဲ အသည္းကြဲညေနခင္း သီခ်င္းက ေပါက္သြားေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုညီထြဋ္နဲ႔အိုေအစစ္မွာေတြ႔တယ္။ကိုညီထြဋ္ကလည္း သူ႔အတြက္လည္း တပုဒ္ေလာက္ေရးေပးပါဆိုတာနဲ႔သူက ကိုညီထြဋ္အသံနဲ႔လိုက္မယ့္ ေျခာက္ခမ္းသြားေသာအိပ္မက္ျမစ္ သီခ်င္းကို တြဲေရးျဖစ္တယ္။သီခ်င္းလည္းျပီးေရာ ေတာင္ၾကီးကေန ရန္ကုန္ကို လွမ္းပို႔လိုက္တယ္။အဲဒီသီခ်င္းလည္းေအာင္ျမင္သြားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဂီတနယ္မွာ နည္းနည္းလူရာဝင္လာတယ္ေပါ့။

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ တကယ့္ကိုလြမ္းေမာစရာပါပဲ။အယ္ျဖဴရိွစဥ္တုန္းက တခါတေလအဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေျပာျဖစ္တတ္ၾကတယ္။အခုေတာ့ အယ္ျဖဴ ကြ်န္ေတာ့္ကို အျပီးအပိုင္နႈတ္ဆက္သြားျပီ။ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အမွတ္တရျဖစ္ခ့ဲတ့ဲအေၾကာင္းေတြကို သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ေျပာနိုင္ခြင့္မရိွေတာ့ဘူး။ကြ်န္ေတာ့္ဘဝကို ဘယ္လိုမွ အစားထိုးမေပးနိုင္တ့ဲ ဆုံးရႈံးမႈတခုကို ကြ်န္ေတာ္ရလိုက္ပါတယ္။အဲဒီဆုံးရႈံးမႈကို ယူလာေပးတာ ၂၇-၅-၂၀၀၄ေန႔ပါ။အဲဒီေန႔ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝကို အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ျဖိဳခြဲဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔ အိပ္မက္ဆိုးေတြကို ယူေဆာင္လာခ့ဲတ့ဲ ေန႔တေန႔ေပါ့။ ။

beauty magazine
July 2004

"""ေနာင္ဘဝဆိုတာရိွခ့ဲရင္ ဘဝဆက္တိုင္းမွာ အနုပညာရွင္ပဲ ျပန္ျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္ ကိုအယ္ျဖဴ"""

#ဂီတအ​ေၾကာင္​း​ေသာင္​း​ေျပာင္​း​ေထြလာ