တကယ့္ကို စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးပါ။ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

Love For Peace added 3 new photos.

တကယ့္ကို စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးပါ။ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
______________________________________
အိႏၵိယႏိုင္ငံ လခ္ေနာင္းၿမိဳ႕မွာ ေျခာက္ႏွစ္သားအရြယ္ အကၠဘရ္(Akbar)ဆိုတဲ့ ကေလးေလးဟာ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ေဖဖ၀ါရီလ ရက္တစ္ရက္မွာ ဖခင္ျဖစ္သူနဲ႔ အျပင္သြားရင္း လမ္းမွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ကို အိုက္ကု (Aiku Lal Sandil) လို႔ေခၚတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ပန္းျခံတစ္ခု အနီးမွာ ငိုေနတာေတြ႔ၿပီး ကေလးကို သူေစ်းေရာင္းတဲ့ဆိုင္ကို ေခၚလာခဲ့ပါတယ္။ အိုက္ကူဟာ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္ျဖစ္ၿပီး ပ်ံက် လက္ဖက္ရည္ေရာင္းတဲ့သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူက ကေလးကို ေမးျမန္းၾကည့္ရာမွာေတာ့ ကေလးဟာ သူ႕နာမည္ အကၠဘရ္ဆိုတာကလြဲရင္ သူေနရပ္လိပ္စာကိုလည္း မေျပာတတ္တဲ့အျပင္
သူ႔မိဘနာမည္ကိုေတာင္ မေျပာနိင္တာ သိလိုက္ရတယ္။

အိုက္ကုက ရဲစခန္းကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး ကေလးမိဘကို စံုစမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဲက ကေလးမိဘကို ရွာမေတြ႔နိင္ခဲ့ဘဲ အဲဒီျပည္နယ္ တစ္ခုလံုးက ရဲစခန္းေတြမွာလည္း ဒီကေလးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ကေလးေပ်ာက္ တိုင္ၾကားထားတာ မရွိဘူးလို႔ အေၾကာင္းျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွေတာ့ ရဲက အိုက္ကုကို မိဘမဲ့ေဂယာတစ္ခုကို ပို႔ဖို႔အၾကံေပးခဲ့ေပမယ့္ သူကျငင္းဆန္ၿပီး ကေလးကို သူကိုယ္တိုင္ ေမြးစားထားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
အိုက္ကုဟာ သူကိုယ္တိုင္ ဟိႏၵဴ ျဖစ္ေပမယ့္ ကေလးေလးကို မြတ္စလင္မ္အျဖစ္နဲ႔ပဲ ေမြးျမဴ ခဲ့ၿပီး သူသိတဲ့ မြတ္စ္လင္မ္ စာေရးတစ္ေယာက္ဆီမွာ ကုရ္အာန္ဖတ္တတ္ဖို႔နဲ႔ ေန႔စဥ္နမာဇ္၀တ္ျပဳဖို႔ကို သင္ၾကားေစခဲ့ပါတယ္။
သူဟာ သာမန္လက္လုပ္လက္စား တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ ကေလးရဲ႕ပညာေရးအတြက္ ကုန္က်ခံၿပီး ေက်ာင္းထားေပးခဲ့ပါတယ္။ တစ္အိမ္ထဲမွာ ဟိႏၵဳနဲ႔ မြတ္စလင္မ္ သားအဖႏွစ္ဦးရဲ႕ ဆက္ဆံေရးဟာ အလြန္ခိုင္မာလွပခဲ့ၿပီး တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးအလြန္ ခ်စ္ခင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ငါးႏွစ္ခန္႔အၾကာ တစ္ရက္မွာ သူတို႔သားအဖရဲ႕ ေႏြးေထြးေနတဲ့ မိသားစုထဲကို ၾကမၼာဆိုး ၀င္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
သူတို႔သားအဖရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ဆက္ဆံေရးကို သတိျပဳမိလိုိ႔ ေဒသမီဒီယာတစ္ခုက လာေရာက္အင္တာဗ်ဴး လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ TV မွာထုတ္လြင့္တဲ့ အင္တာဗ်ဳးမွာ ကေလးေလးရဲ႕ ငယ္စဥ္က ပံုတစ္ပံုကို အိုက္ကုထုတ္ျပခဲ့ရာကေန ကေလးရဲ႕မိခင္အရင္းျဖစ္သူက ေတြ႔ရွိမွတ္မိၿပီး ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
မိခင္အရင္း ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ သူနဲ႔ သံေယာဇဥ္ အလြန္ျဖစ္ေနတဲ့ ကေလးကို ျပန္ေပးဖို႔ အိုက္ကုက ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိခင္ရင္းျဖစ္သူ ရွာနဇ္ေဘဂမ္(Shahnaz Begum)က တရားရုံးမွာ ကေလးျပန္ရလိုမႈနဲ႔ တရားစြဲဆိုခဲ့ပါတယ္။ တရားရုံးက ႏွစ္ဖက္ၾကားနာစစ္ေဆးၿပီး ေလာေလာဆယ္ အမႈရင္ဆိုင္ေနစဥ္အတြင္း ကေလးကိုဘယ္သူက ေခၚထားမလဲဆိုတာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ၾကားျဖတ္အမိန္႔တစ္ခုကို စီရင္ခဲ့ပါတယ္။ မိခင္ျဖစ္သူရဲ႕ ေရွ႕ေနတင္ျပတဲ့ မြတ္စလင္မ္ မိဘႏွစ္ဦးက ေမြးလာတဲ့ကေလးကို ဟိႏၵဴအိမ္မွာ ေနေစျခင္းဟာ လူမႈေရးျပႆနာေတြရႈပ္ေထြး ေပၚေပါက္နိင္တယ္ဆိုတဲ့ အဆိုကို တရားသူၾကီးျဖစ္သူ ဘာကတ္အလီဇိုက္ဒီ (Justice Barkat Ali Zaidi) က ပယ္ခ်ခဲ့ၿပီး အိႏၵိယနိင္ငံဟာ ဘာသာေရးကို အေျခခံတဲ့ႏိုင္ငံမဟုတ္ဘဲ လြတ္လပ္စြာကိုးကြယ္ခြင့္ကို ျပဳထားတဲ့နိင္ငံျဖစ္လို႔ ဘာသာေရးကို အေျခခံတဲ့ စိုးရိမ္မႈကို တရားရုံးက လက္ခံမေပးနိင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ကေလးကို ေလာေလာဆယ္ ေမြးစားထားတဲ့ အိုက္ကုရဲ႕ ေနအိမ္မွာ ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင့္ျပဳခဲ့ၿပီး ကေလးမိခင္ရဲ႕ DNAစစ္ေဆးဖို႔ အမိန္႔ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
ကေလးမိခင္ရဲ႕ ကေလးကို သူ႔ဆိုင္မွာ အလုပ္ခို္င္းဖို႔ ေခၚထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စြပ္စြဲမႈကို အိုက္ကုဟာ ကေလးရဲ႕ ပညာေရးမွတ္တမ္းေတြနဲ႔ အမွတ္စာရင္းေတြ တရားရုံးမွာတင္ျပၿပီး ေခ်ပနိင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့တဲ့ အမႈျဖစ္ေနစဥ္အတြင္းမွာ သူ႔ရဲ႕စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာေကာင္းတဲ့ ဇတ္လမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ကို မီဒီယာေတြက ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ သူဟာ ကေလးေလးကို ေမြးစားနိင္ဖို္႔အတြက္ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ့္ အစီအစဥ္ကို လက္လြတ္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ သူလက္ထပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးက မြတ္စလင္မ္ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေမြးစားတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သေဘာမတူလို႔ သူနဲ႔လက္ထပ္ဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
တရားရင္ဆုိင္ေနစဥ္ တစ္ရက္မွာ အိုက္ကုဟာ သူ႔ဘ၀ေနာက္ေၾကာင္းကို အခုလို မီဒီယာေတြကို ရင္ဖြင့္ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္ ""က်ေနာ္ဟာ ၾကင္နာတတ္တဲ့ မြတ္စ္လင္မ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ထဲမွာ ေမြးစားခံၿပီး ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ဟိႏၵဴတစ္ေယာက္ပါ။ က်ေနာ္အကၠဘရ္ကို ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္ သူတို႔လူေတြဆီက ရခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ အၾကင္နာေတြကို ျပန္ေပးဖို႔ခ်ိန္ခါေရာက္ၿပီလို႔ က်ေနာ့္ကို ဘုရားသခင္ကေ ေျပာသလိုပါပဲ။ က်ေနာ္ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ ဘာသာေျပာင္းဖို႔ ဖိအားေပးမခံခဲ့ရပါဘူး။ သူတို႔ဆီက ပညာေရးရယ္ အုပ္ထိမ္းမႈေတြကို ေကာင္းေကာင္းရခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေလးကို သူ႔ဘာသာထဲမွာပဲ ေနေစၿပီး ျပဳစုၿပိဳးေထာင္ေပးဖို႔ဟာ က်ေနာ့္ရဲ႕တာ၀န္ပါပဲ"" လို႔ဆိုပါတယ္။
ဗဟိုတရားရုံးထိ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ႏွစ္ကာလရွည္လ်ားတဲ့ အမႈစစ္ေဆးမႈေတြ အၿပီးမွာေတာ့ တရားသူႀကီးေတြက မိခင္ျဖစ္သူဟာ ကေလးေပ်ာက္ဆံုးစဥ္မွာ တိုင္ခ်က္မဖြင့္ခဲ့တာရယ္၊ အိုက္ကုဟာ ကေလးကို ေက်ာင္းအပ္စဥ္မွာ သူ႔မူရင္းနာမည္ကိုေတာင္ မေျပာင္းပဲ အကၠဘရ္လို႔ မွတ္ပံုတင္ခဲ့တာရယ္၊ ကေလးကို ပညာေရး လံုေလာက္စြာသင္ေပးထားတဲ့အျပင္ ကေလးရဲ႕ ဘာသာေရးပညာပါ သင္ၾကားေပးထားတာရယ္၊ ႏွစ္ကာလၾကာစြာ ကေလးဟာ အိုက္ကုဆီမွာ ေနထိုင္ေပ်ာ္ရြင္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ရယ္၊ ကေလးငယ္ကိုယ္တုိင္က အိုက္ကုဆီမွာပဲ ဆက္ေနခ်င္တယ္လို႔ တရားရုံးမွာ ထြက္ဆိုခဲ့တာေတြကို ေထာက္ထားၿပီး ကေလးမိခင္က မိခင္အရင္းျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသထူႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ကေလးဆႏၵနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး မိခင္ဆီျပန္အပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ရန္ တရားရုံးက ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဗဟိုတရားရုံး တရားသူႀကီးေတြက အကၠဘရ္ကို အသက္ဆယ္ရွစ္ႏွစ္ ျပည့္သည္အထိ အိုက္ကုဆီမွာသာ ဆက္ေနခြင့္ျပဳခဲ့ၿပီး ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္(ေမလမွ ဂ်ဳလိုင္လ) အထိ မိခင္အိမ္မွာ သြားေရာက္ေနထိုင္ေစရန္နဲ႔ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ မိခင္နဲ႔ ေမြးစားဖခင္ သူႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ အမိန္႔ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။
လူသားဆန္မႈကို ဘာသာတရားထက္ေရာ၊ ေသြးသားေတာ္စပ္မႈထက္ပါ ဦးစားေပးဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့ တရားရုံးဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
ကိုေက်ာ္သူ၀င္း၏ ေဖ့ဘုတ္အေကာင့္မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။
Photo-Credit