''"သတၱမေျမာက္ သုဒၶကိန္းတစ္လံုး ""

ေက်ာက္သင္ပုန္း

 

နိုင္ငံေတာ္ အတြက္ ေပးဆပ္သြားတဲ့ ညီေလး Dr.သက္ထင္ေဝ ကို သူေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးနင့္ ဂုဏ္ျပဳအေလးျပဳပါတယ္။ ညီေလး ေကာင္းရာ သုဂတိ လားပါေစ။

မင္းလုလင္

''"သတၱမေျမာက္ သုဒၶကိန္းတစ္လံုး ""

ခႏၱာကိုယ္မွာ အ႐ွက္လံုရံု
အဝတ္တစ္စံု ဖံုးထားတယ္
ကိုယ့္အသက္အတြက္
လက္တစ္ဖက္မွာ ေသနတ္တစ္လက္....
ေက်ာထက္မွာ
အိုးစားဖက္ေတြ အတြက္
အသက္႐ွင္ေရး ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ
စုျပံဳထမ္းပိုး ၿပီး
ေျခတစ္လွမ္း လွမ္းလိုက္တယ္
ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္အထက္
ေပေပါင္းမ်ားစြာ.......

ဘယ္ေန႔က ေဆာင္းကုန္ၿပီး
ဘယ္လက ေႏြေပါက္ခဲ့သလဲ
ေျမခင္းတစ္ထည္နဲ႔
႐ွာၾကံထားရတဲ့ အေႏြးဓာတ္ဟာ
ေနထြက္သည့္တိုင္
ခိုက္ခိုက္တုန္ဆဲ အေအးဓာတ္ကို
မေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့.......
မိုးရြာခ်ိန္မွာ ေျမခင္းဟာ မိုးကာျဖစ္ၿပီး
ညအိပ္ခ်ိန္မွာ ေျမခင္းဟာ အိပ္ရာျဖစ္သတဲ့
မိုးရြာတဲ့ ညေတြမွာ ေျမခင္းဟာ........

ေက်ာတစ္ခင္းစာ အိပ္ရာအတြက္
ကမၺလာေျမႀကီးကို ေက်းဇူးတင္မိသလို
တသြင္သြင္စီးဆင္းေနတဲ့ ေသာက္ေရ အတြက္
စိမ့္စမ္းေလးေတြကို ေက်းဇူးတင္မိပါရဲ႕

ငွက္ေပ်ာအူထမင္းနဲ႔ ေရမုန္႔ညင္း
အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ နဲ႔ ငါးဥသီး
ဓားမခုတ္ရြက္ နဲ႔ ပဲပိစပ္
ေတြ႕သမ်ွဟာ.ရိကၡာတဲ့

ဆီမပါပဲ ျမက္ကို ေရလံုျပဳတ္ႏိုင္သလို
အိုးမ႐ွိခ်ိန္မွာ ဦးထုပ္နဲ႔
ထမင္းခ်က္ႏိုင္သတဲ့
ပုတ္သင္ေၾကာ္ဟာ
ခ်ိဳၿပီးစိမ့္မွန္း သိရၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ
ရိကၡာစည္သြတ္ဘူးရတဲ့ရက္ဟာ
အာဂပါးစပ္ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္တဲ့ရက္ ျဖစ္လာတယ္

ဟန္းေကာထမင္းနဲ႔ ငါးေျခာက္ဟင္း
အာလူးမီးဖုတ္နဲ႔ ဆားျပား
ပြတ္ခြၽန္းနဲ႔ ေရႊဖီဦး
အလိုက္ဖက္ဆံုး.အတြဲအစပ္ေတြၾကားမွာ
တစ္နပ္စာ.အာဟာရဟာ
အူစိုရံု လ်ွာေပၚျမက္မေပါက္ရံုမွန္း
သေဘာပိုက္လာႏိုင္တယ္

ဖက္ၾကမ္း စည္သြတ္.ဘီစကြတ္နဲ႔
၈ေယာက္ ၁ ရက္စာ တိုက္ခိုက္ေရးရိကၡာဟာ
၁ေယာက္တည္း ၈ ရက္စားမေလာက္ႏိုင္မွန္းသိလာသလို
ပိုက္ဆံဟာ အိမ္သာသံုးစကၠဴလိပ္ေလးေတြထက္
တန္ဖိုးနိမ့္ေၾကာင္း သိလာတယ္.....

ေျမပံုေပၚမွာ ျခားထားတဲ့ မ်ဥ္းနက္ေလးေ႐ွ႕က
ေျမျပင္မွာ.ကတုတ္က်င္းေတြ ဘန္ကာေတြ ႐ွိေနၿပီး
လံုျခံဳေရးတင္းက်ပ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးမွာ
ဗီဇာမလိုတဲ့ ေနာက္ေဖးေပါက္ေတြ လွမ္းျမင္ေနရတယ္
သူမ်ားဆီက
ျမစ္တစ္စင္းလံုးေတာင္ အပိုင္သိမ္းခ်င္ေပမယ့္
ကိုယ့္ေျမမွာ က်ည္ဆံေလးတစ္ေတာင့္
မဆိုသေလာက္ေလး ေရာက္လာရင္ေတာင္
တိုက္ေလယာဥ္ေတြ ပ်ံျပတဲ့ အထိ
ႏိုင္ငံကို ခ်စ္ျပၾကတယ္
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြ.....

အေနာက္ေတာင္အရပ္က လင္းယုန္ႀကီးေျပာတဲ့
လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ လူသားခ်င္းစာနာမႈေတြ အေရျခံဳၿပီး
အေ႐ွ႕တိုင္းက ႏႈတ္ခမ္းေမႊးတကားကားနဲ႔
နဂါးႀကီးမႈတ္တဲ့ မီးလ်ွံေတြၾကားမွာ
မီးမေလာင္ေပမယ့္
ေတာေၾကာင္ေတြ လတ္ခေမာင္းခတ္ၾကတာပ....

ဒီလိုနဲ႔ပဲ အညတရေတြ
သူ႔အသက္ ကိုယ့္အသက္
ေလာင္းေၾကးထပ္ၾကရင္း
တစ္ခါတစ္ခါမွာ ကိုယ့္လက္ေတြ ေသြးစြန္းရတယ္
ေသြးစြန္းေနတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ပဲ
အသက္ေတြ ျပန္ကယ္ရတယ္
ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ ဆရာဝန္ဟာ
ဂ်နီဗာကြန္ဗင္း႐ွင္းမွာ.
အၾကံဳးမဝင္ပါတဲ့ .......

ေရႊျပည္ေတာ္ဟာ.
ေမ်ွာ္တိုင္းေဝးေနေပမယ့္
ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းတိုင္းေတာ့
သခ်ိဳင္း ဟာ မေမ်ွာ္ပဲ နီးနီးလာတယ္
ပါးစပ္နဲ႔ ႐ွင္းေနတဲ့ စကားဝိုင္းေတြေအာက္မွာ
ေသနတ္နဲ႔ ရင္းခဲ့ရတဲ့ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ

ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရမွာ
ကိုယ္ေတြက အလံျဖဴေထာင္ျပေပမယ့္
တစ္ဖက္က အလံနီ ျပန္ေထာင္ျပတာေတာ့ အခက္သား
ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္ေတာင္ကုန္းမွာ.
တစ္ပါးႏိုင္ငံ အလံေထာင္ၿပီး
တစ္ပါးလူမ်ိဳး အားကိုးေနသူကို
ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသားလို႔
သတ္မွတ္ရေလမလား
လူသားခ်င္းစာနာမႈဟာ
စစ္သားေတြမွာပဲ မ႐ွိသလိုလို.......

ေျမျပင္မွာ ေဖာက္ခြဲလိုက္တဲ့
လက္နက္ႀကီးဗံုးဆံတစ္ခုဟာ
ေဒၚလာေပါင္းမ်ားစြာတန္သတဲ့
သူ႔ရင္ဘတ္ ကိုယ့္ရင္ဘတ္
ေဖာက္ထြက္သြားတဲ့ က်ည္ဆံဟာ
ေသြးလူးေနတဲ့ စပါးေစ့ထက္ေတြထက္
တန္ဖိုးႀကီးသတဲ့
ေလယာဥ္တစ္ခါပ်ံတဲ့ ဆီတစ္ဂါလံဟာ
ရိကၡာေပါင္းမည္မ်ွနဲ႔ ညီမ်ွသလဲ

မ်က္လံုးကို စံုမွိတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ျမင္ေနရတာက
အ႐ိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနတဲ့ ႏိုင္ငံ့ပိုင္နက္
မ်က္လံုးကို ဖြင့္ၾကည့္မိတဲ့ ျမင္ကြင္းက
အ႐ိုးပါျမဳပ္ၿပီး ပိုင္နက္ကို ျခံစည္း႐ိုးခတ္ေန႐ွာတဲ့
အစိမ္းေရာင္ေျမပံုေလးေတြ.....
ေလတိုက္တိုင္း ေဖြးေဖြးလႈပ္သြားပံုက
စြန္႔႐ွာေလသူတို႔ အ႐ိုးေတြ ထထ တြန္သလိုလို

အေတြးေတြ မဆံုးခင္
ဝုန္းဒိုင္းက်ဲသြားတဲ့ ဆူညံသံေတြ
လက္နက္ႀကီး လက္နက္ငယ္ ယမ္းခြဲသံေတြ
အသက္ငင္ေနတဲ့ ဗံုးဆံေတြ က်ည္ဆံေတြ
ေျမျပင္နဲ႔ ေဝဟင္မွာ
ေတာ္လဲသံေတြ အလား
မိုးခ်ိန္းသံေတြ အလား
ကမၻာမီးေလာင္တာ မျမင္ဖူးေပမယ့္
ခ်နင္းခံရတဲ့ သားေကာင္ေတြကေတာ့
မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ အလဲလဲ အၿပိဳၿပိဳ

ေၾကာက္ရႊံ႕ျခင္း စိုးထိတ္ျခင္းနဲ႔
႐ွင္သန္လိုျခင္းေတြ သိစိတ္မွာ
အားၿပိဳင္ေနဆဲမွာပဲ
မသိစိတ္မွာ တြယ္ၿငိေနတဲ့ အတၱေတြေၾကာင့္
ကိုင္ထားတဲ့ ေသနတ္မွာ ယမ္းခိုးေတြေဝသြားရတယ္
ကိုယ့္အသက္ ကာကြယ္ဖို႔
သူ႔အသက္ကို စေတးပစ္မိတာ
ဟန္မူရာဘီရဲ႕ ကိုဓ ဥပေဒထက္
ပိုၿပီး ရင့္သီးသြားေလမလား
က်ိန္ဆိုထားမိတဲ့ သစၥာေတြ အတြက္
ဟစ္ပိုကေရတီးကို ႐ွက္ရႊံ႕မိေလရဲ႕

နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ျဖဳန္းတီးလို႔အၿပီးမွာ
ဟိုးအေဝးဆီက က်ားထိုးသံၾကားရတယ္
ေအာင္ႏိုင္သူေတြရဲဝံ့ၿပီး
သံုးေရာင္ျခယ္ အလံကို ေျမမွာ စိုက္ခ်ိန္မွာ
ေသအံ့မူးမူး မ်က္လံုးေတြကေတာ့
အျမင့္ျမတ္ဆံုးေသာဂုဏ္ဆိုတာႀကီးနဲ႔
ဝံ့ႂကြားေနမလားပဲ

ေျပာင္းပူေနတဲ့ ေသနတ္ကို ေျမမွာ အသာခ်
ေဘးလြယ္အိတ္ထဲက ေျမခင္းကို ျဖန္႔ခင္း
ေက်ာပိုးအိတ္ထဲက ေဆးဝါးေတြ ထုတ္ၿပီး
ခေနာ္ခနဲ႔ ေဆးခန္းေလး ဖြင့္လွစ္လိုက္တယ္
သိပ္မၾကာခင္ မိနစ္ပိုင္းေလးကမွ
ၾကမ္းခဲ့ ရမ္းခဲ့ သမ်ွ စစ္သားႀကီးေတြဟာ
ခုခ်ိန္မွာ မိခင္ရင္ခြင္တြင္းက
ပီဘိ ကေလးငယ္ေလးေတြလိုလို

ေဆးဝါးမလံုေလာက္မႈေတြ
ပစၥည္းကိရိယာ မစံုလင္မႈေတြ
ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ ကုသမႈ မခံစားရမႈေတြ
သူတို႔ မသိ
ရသမ်ွ အခ်ိန္ ႐ွိသမ်ွ ေဆးဝါးနဲ႔
ေသမင္းနဲ႔ တေက်ာ့ျပန္ စစ္ခင္းေပးေန႐ွာတဲ့
ဆရာဝန္ခ်ာတိတ္ေလးကိုသာ
သူတို႔ခဗ်ာ ေက်းဇူးတင္လို႔ မဆံုး
အားနာလို႔ မဆံုး

ေနာက္တစ္ေန႔အတြက္
ေျမပံုၫႊန္းေတြ စုဖြဲ႕မႈေတြ
လူနာအေျခအေနေတြ
အရာရာဟာ ေနသားတက်ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ
ေက်ာပိုးအိတ္ထဲမွာ မိုးေရမစိုေအာင္
ေျမခင္းနဲ႔ အထပ္ထပ္ပတ္ထားတဲ့
စာအုပ္ေလးေတြ ျပန္ထုတ္မိတယ္
က်ိန္းစက္ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းအစံုနဲ႔ပဲ
အနာဂတ္ကို ဖတ္႐ႈေနတုန္း
အကိုတစ္ေယာက္ စကားက နားထဲၾကားေယာင္လာတယ္
"'စာေမးပြဲဆိုတာမ်ိဳးက ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မထားရင္ေတာင္
အားနာဖို႔ေတာ့ ထိုက္တန္တယ္မို႔လား "တဲ့
ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့
ထိန္ထိန္သာေနတဲ့ လမင္းႀကီးဟာ
ကိုယ့္ရဲ႕ အေဝး
မိုင္ ... ေပါင္း ... မ်ား ... စြာ ...

လက္ရံုး( Thant Htin Wai)