အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက်္ား၊ မိန္းမတိုင္းကို ဒုကၡေပးႏိုင္တဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ဥပေဒ

ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္းမွာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းကို ‘သိမ္ေမြ႕ၿပီး အေရးႀကီးတဲ့ လူမႈေရးကိစၥ’ အျဖစ္ ဖြင့္ဆိုပါတယ္။

လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းဟာ လူမႈေရးကိစၥပါပဲ။ လူမႈေရးကိစၥတိုင္းဟာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ လူမႈေရး ျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းတဲ့အခါ ဆင္ျခင္တံုတရားကပဲ ဦးေဆာင္ရမွာျဖစ္ၿပီး ဥပေဒ၊ အမိန္႔၊ အာဏာေတြနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ရင္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳး ပိုမ်ားပါမယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ကာလေတြမွာ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းဆိုင္ရာကို ဓေလ့ထံုးတမ္း အစဥ္အလာမ်ားအတိုင္း က်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။ လြတ္လပ္မႈ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အဲဒီ လြတ္လပ္မႈဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾသဂုတ္ ၃၁ ရက္မွာ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားပါၿပီ။

တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ လူမႈေရးဆိုင္ရာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ လြတ္လပ္မႈ ကင္းမဲ့သြားသလို အိမ္ေထာင္တစ္ခုရဲ႕ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ကို ကိုယ္နဲ႔ မသက္ဆိုင္သူမ်ားက ၀င္ေရာက္ထိပါးလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ခင္ပြန္း၊ ကိုယ့္ဇနီးသည္ဟာ ကိုယ့္သေဘာဆႏၵ မပါ၀င္ဘဲ အခ်ိန္မေရြး ေထာင္ထဲေရာက္သြားႏိုင္တာကို အိမ္ေထာင္သည္တိုင္း ရင္ဆိုင္ရပါေတာ့မယ္။

 

■ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ

အရပ္ေခၚ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ ေလးမ်ိဳးထဲက ‘တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ က်င့္သံုးျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ’ ကို ၾသဂုတ္ ၃၁ ရက္မွာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ လက္မွတ္ေရးထိုး ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။

ဒါဟာ ဒဂံုစီးတီး စီမံကိန္းကို ရပ္ဆိုင္းေပးဖို႔ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႕ (မဘသ) ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လိုက္ေလ်ာအၿပီး ထြက္ေပၚလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္တာ ကာလအတြင္းမွာ မဘသအဖြဲ႕က သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကို အေရးႀကီးဆံုးႏွစ္ခု ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ ပထမတစ္ခုက မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒေလးရပ္ ျပ႒ာန္းေပးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယတစ္ခုက ဒဂံုစီးတီး စီမံကိန္းကို ရပ္ဆိုင္းေပးဖို႔ပါ။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲျပဳလုပ္ဖို႔ လပိုင္းအလိုမွာ မဘသအဖြဲ႕ရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ႏွစ္ရပ္လံုး ျပည့္စံုေစခဲ့ပါတယ္။

မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ ေလးခုထဲက ‘လူဦးေရတိုးပြားႏႈန္း ထိန္းညိႇျခင္းဆိုင္ရာ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ဥပေဒ’ ကို ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေမ ၁၉ ရက္မွာ ျပ႒ာန္းခဲ့ပါတယ္။

ၾသဂုတ္ ၂၆ ရက္မွာ ‘ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ကူးေျပာင္းျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ’ ထြက္ပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာပဲ ‘ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ’ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။

‘ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ’ ဟာ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ‘ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားျခင္းႏွင့္ အေမြဆက္ခံမႈ အက္ဥပေဒ’ ကို ေခ်ဖ်က္ၿပီး အသစ္ ေရးဆြဲခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဥပေဒက ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ားနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မဟုတ္တဲ့ ေယာက်္ားတို႔ ထိမ္းျမားျခင္းနဲ႔ သက္ဆိုင္ပါတယ္။

ဘာသာျခားနဲ႔ လက္ထပ္ခ်ိန္မွာ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဆံုး႐ံႈး ထိပါးမႈ ျဖစ္ေနတာကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္တာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒီဥပေဒကို ဘာမွ ကန္႔ကြက္စရာ မရွိပါဘူး။

ဒီအတိုင္းပဲ ‘လူဦးေရ တိုးပြားႏႈန္း ထိန္းညႇိျခင္းဆိုင္ရာ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ ဥပေဒ’ နဲ႔ ‘ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ကူးေျပာင္းျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ’ ႏွစ္ရပ္ကိုလည္း ကန္႔ကြက္စရာ အေၾကာင္း မရွိပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ ‘တစ္လင္ တစ္မယားစနစ္ က်င့္သံုးျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ’ မွာေတာ့ ေျပာစရာ ရွိလာပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ဒီဥပေဒဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ သာမက ႏိုင္ငံ ျပင္ပမွာ ေနထိုင္သူ ႏိုင္ငံသား အားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
 

■ တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္ က်င့္သံုးေရး ဥပေဒ  

ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္ကို က်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ အရင္က သီးျခား ဥပေဒ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အခု ရွိလာပါၿပီ။

ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒေတြအရ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းဆိုတာ ဘာသာေရးနဲ႔ မသက္ဆိုင္တဲ့ ေလာကီကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ပဲ အေရွ႕ ခုနစ္အိမ္၊ အေနာက္ ခုနစ္အိမ္၊ ပုဆိုးတန္းတင္ အၾကင္လင္မယားလို႔ သတ္မွတ္ခဲ့တာပါ။

တစ္ဖက္မွာလည္း ျမန္မာ့ဓေလ့ ထံုးတမ္းဥပေဒက မယားၿပိဳင္ စနစ္ကို ခြင့္ျပဳထားပါတယ္။ လင္ၿပိဳင္စနစ္ကို ခြင့္မျပဳပါဘူး။

ခရစ္ယာန္၊ ဟိႏၵဴနဲ႔ အစၥလာမ္ ဘာသာေတြရဲ႕ လက္ထပ္ျခင္းက ဘာသာေရး ဆိုင္ရာနဲ႔ သက္ဆိုင္ၿပီး ျမန္မာဓေလ့ ထံုးတမ္းဥပေဒေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ပါတယ္။

ဒီလို ဆန္႔က်င္ေနတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မ်ိဳးေစာင့္ ဥပေဒေတြကို ျပ႒ာန္းဖို႔ မဘသ အဖြဲ႕က တြန္းအားေပးခဲ့ပါ။

၁၈၇၂ ခုႏွစ္ ခရစ္ယာန္ ဥပေဒ၊ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ ဟိႏၵဴ ဥပေဒ၊ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ အစၥလာမ္ ဥပေဒေတြအရ အဲဒီ ဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းေတြမွာ ဘာသာေရး ဆရာေတြရဲ႕ အခန္းက႑ အေရးပါၿပီး ဘာသာအလိုက္ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒမ်ားအတိုင္း လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္ၾကရပါတယ္။

ျမန္မာဗုဒၡဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းမွာ သံဃာေတြ ၀င္စြက္ဖက္လို႔ မရပါဘူး။

သံဃာေတြဟာ လက္ထပ္ေပးခြင့္ မရွိသလို၊ ကြာရွင္းျပတ္စဲေပးခြင့္ မရွိပါဘူး။

အျခားဘာသာ၀င္ေတြ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာေရး ဥပေဒနဲ႔ လူမႈေရးရာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းကို လုပ္ေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ ျမန္မာ့ဓေလ့ ထံုးတမ္းဥပေဒအရ ဘာသာေရးနဲ႔ လူမႈေရးကို စည္းျခားထားတာေၾကာင့္ ဒါကို မဘသ အဖြဲ႕က ျပင္လိုပါတယ္။

သူတို႔ ျပင္လိုတဲ့ အခ်က္က ဥပေဒ သံုးခုနဲ႔ လံုေလာက္ပါတယ္။ တစ္လင္ တစ္မယားစနစ္ က်င့္သံုးေရး ဥပေဒက မုခ်လိုအပ္တဲ့ အရာ မဟုတ္ပါဘူး။

ျမန္မာ့ဓေလ့ ထံုးတမ္းဥပေဒအရ မယားၿပိဳင္ စနစ္ကို ခြင့္ျပဳထားတယ္ ဆိုေပမယ့္ မယားၿပိဳင္ ထားလို႔ ျဖစ္လာမယ့္ အက်ိဳးဆက္ေတြကို ကာကြယ္ေပးထားတဲ့ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ က်င့္ထံုးဥပေဒ၊ ရာဇသတ္ႀကီး ဥပေဒေတြ ရွိထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို ရွိထားခ်ိန္မွာ တစ္လင္ တစ္မယားစနစ္ က်င့္သံုးေရး ဥပေဒကို ထပ္ျပ႒ာန္းလိုက္တာေၾကာင့္ ဥပေဒအရ အျငင္းပြားစရာေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတလြဲ ျဖစ္လာၿပီး လူမႈေရးဆိုင္ရာ ဆိုးက်ိဳးေတြျဖစ္ဖို႔ တြန္းအားေပးလိုက္ပါတယ္။
 

■ ဥပေဒ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္

႐ိုးရွင္းပံု အသြင္ေဆာင္ထားတဲ့ ‘တစ္လင္ တစ္မယားစနစ္ က်င့္သံုးေရး ဥပေဒ’ ဟာ အေကာင္းထက္ အဆိုးျဖစ္ဖို႔ ပိုမ်ားပါတယ္။

ဥပေဒရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေလးရပ္ ရွိပါတယ္။

(က) ဥပေဒႏွင့္ အညီ ထိမ္းျမားၾကေသာ လင္ႏွင့္ မယားတို႔သည္ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး သစၥာရွိစြာျဖင့္ သာယာခ်မ္းေျမ့ေသာ အိမ္ေထာင္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ေစရန္၊
(ခ) တစ္လင္ တစ္မယားစနစ္ က်င့္သံုးျခင္းျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား တရားမ၀င္ မယားအျဖစ္ ေရာက္ရွိျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္၊
(ဂ) အိမ္ေထာင္ဖက္ တစ္ဦးထက္ ပို၍ ယူျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပြားႏိုင္သည့္ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာ ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ေရး မႈခင္းမ်ားကို တားဆီးရန္၊
(ဃ) အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ကိုယ္က်င့္တရား ပိုမိုထိန္းသိမ္း ႏိုင္ၾကေစရန္လို႔ ဆိုပါတယ္။
 

■ တားျမစ္ခ်က္ႏွင့္ ျပစ္ဒဏ္

ဥပေဒမွာ တားျမစ္ခ်က္ သံုးရပ္ ပါ၀င္ပါတယ္။

ပထမ အခ်က္က တစ္ဦး ဒါမွမဟုတ္ တစ္ဦးထက္ ပိုၿပီး အိမ္ေထာင္ျပဳထားသူ ဘယ္သူမဆို ေနာက္ထပ္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားခြင့္ မရွိေတာ့ပါဘူး။

ဒုတိယ တစ္ခ်က္က ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ ဆိုရင္ အရင္ အိမ္ေထာင္နဲ႔ ကြာရွင္းျပတ္စဲၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထား တင္ျပႏိုင္မွ ထပ္မံထိမ္းျမားခြင့္ ရွိပါတယ္။

တတိယ တစ္ခ်က္က ဘယ္သူမဆို ဥပေဒ တစ္ရပ္ရပ္အရ ျဖစ္ေစ၊ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာအရ ျဖစ္ေစ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းအရ ျဖစ္ေစ ထိမ္းျမားမႈ အတည္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ထပ္ၿပီး ထိမ္းျမားမႈ၊ လင္မယားအျဖစ္ တရားမ၀င္ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ႏိုင္မႈ မလုပ္ရေတာ့ပါဘူး။

ဆိုလိုတာက အိမ္ေထာင္ တစ္ခု၊ ဇနီး တစ္ဦးပဲ ရွိရမွာ ျဖစ္သလို မယားၿပိဳင္၊ လင္ၿပိဳင္နဲ႔ (အေပ်ာ္သေဘာ) တရားမ၀င္ ေပါင္းဖက္မႈ ဘယ္ပံုစံကိုမွ အိမ္ေထာင္သည္ေတြကို ခြင့္မျပဳဘူးလို႔ ေျပာတာပါ။

ဒီတားျမစ္ခ်က္ သံုးရပ္ကို ေဖာက္ဖ်က္မယ္ ဆိုရင္ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ ျပစ္ဒဏ္ေထာင္ဒဏ္ အနည္းဆံုး ခုနစ္ႏွစ္ကေန ၁၀ ႏွစ္အထိ ရွိပါတယ္။

တရား၀င္ ထိမ္းျမားမႈ ရွိေနခ်ိန္မွာ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္၊ တရားမ၀င္ ေပါင္းသင္းေနထိုင္မယ္ ဆိုရင္ ေထာင္ခုနစ္ႏွစ္ က်ပါမယ္။

တကယ္လို႔ ကိုယ့္မွာ အိမ္ေထာင္ရွိေနတာကို ထိန္ခ်န္ၿပီး ေနာက္ထပ္ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ ဆိုရင္ ေထာင္ ၁၀ ႏွစ္ က်ပါမယ္။
 

■ အရင္နဲ႔ ဘာကြာသြားလဲ

ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒမွာ မယားၿပိဳင္ စနစ္ကို ခြင့္ျပဳထားၿပီး ႏွစ္လင္ တစ္မယား လင္ၿပိဳင္စနစ္ကို ခြင့္ျပဳမထားပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ အခု ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ဥပေဒအရ ဒီဥပေဒ မတိုင္ခင္ မယားၿပိဳင္ ထားတာေတြ၊ လင္ၿပိဳင္ ထားခဲ့တာေတြကို တရား၀င္ ခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ အရင္ ဥပေဒေတြအရ မယားၿပိဳင္၊ လင္ၿပိဳင္ ကိစၥေတြမွာ အမႈအခင္း ျဖစ္လာရင္ ေထာင္ခ်လို႔ မရပါဘူး။ အခုေတာ့ ေယာက်္ားကိုေရာ၊ မိန္းမကိုပါ ေထာင္ခ်လို႔ ရပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အထက္ လူဦးေရ၏ အိမ္ေထာင္ေရး အေျခအေနျပ ညႊန္းကိန္း (source - dop)

အရင္က လင္ၿပိဳင္ထားျခင္း ခြင့္မျပဳဘူး ဆိုေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ရွိ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးက ေနာက္ေယာက်္ား တစ္ဦးနဲ႔ တရားမ၀င္ ေနထိုင္တဲ့အခါ အမ်ဳိးသမီးကို ေထာင္ခ်လို႔ မရပါဘူး။ မယားခိုးမႈနဲ႔ ေနာက္ေယာက်ာ္းကို အရင္ေယာက်္ားက တရားစြဲလို႔ ရပါတယ္။ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ က်င့္ထံုးဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္အရ မယားခိုးမႈေတြမွာ မိန္းမျဖစ္သူကို သက္ေသအျဖစ္ တင္သြင္းရတဲ့အတြက္ တရားခံျဖစ္ေလ့ မရွိပါဘူး။

ေနာက္တစ္ပိုင္းက ကြာရွင္းျပတ္စဲျခင္း ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။

အိမ္ေထာင္ရွိလ်က္နဲ႔ တရားမ၀င္ ေနာက္ထပ္ ေပါင္းသင္းေနထိုင္သူ ေယာက်္ား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမဟာ ဒီဥပေဒအရ အိမ္ေထာင္ေရးျပစ္မႈ က်ဴးလြန္တယ္လို႔ ထင္ရွားရင္ က်န္တဲ့ေယာက်္ား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမက ကြာရွင္းလို႔ ရပါတယ္။

ဒါကလည္း အရင္နဲ႔ မတူတဲ့ အခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္ကေတာ့ ေယာက်္ားက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ ပထမ မယားႀကီးက ကြာရွင္းခြင့္ ေတာင္းဆိုပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ ကြာရွင္းပိုင္ခြင့္ကို ေတာင္းဆိုႏိုင္တာပါ။ ကြာရွင္းလို႔ ရတဲ့ ပံုစံ မဟုတ္ပါဘူး။ အခု ဥပေဒမွာေတာ့ လံုး၀ကြာရွင္းလို႔ ရပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွိလ်က္နဲ႔ မိန္းမက ေနာက္ေယာက်္ားယူရင္ ေယာက်္ားက ကြာရွင္းခြင့္ကို အရင္ကလည္း ရပါတယ္။

အခု ကြာရွင္းခြင့္ရမယ့္ အျပင္ ဒီဥပေဒအရ အိမ္ေထာင္ေရးျပစ္မႈ က်ဴးလြန္သူဟာ အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ ႏွစ္ဦးပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ အရာအားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒအရဆိုရင္ ဒီလို ကြာရွင္းမႈမွာထက္ ၀က္စီခြဲေ၀ပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ အခုေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးျပစ္မႈ က်ဴးလြန္တဲ့သူဟာ ကိုယ္ရမယ့္ ေ၀စုကိုပါ စြန္႔လႊတ္ရပါမယ္။

ဒီလို စြန္႔လႊတ္မႈမွာ ႏွစ္ဦးပိုင္ ပစၥည္းေရာ၊ အေမြေရာ စြန္႔လႊတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ျဖစ္တဲ့ ေယာက်္ား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမရဲ႕ ေနာက္မိန္းမ (အရပ္ေခၚ မယားငယ္)၊ ေယာက်္ား (အရပ္ေခၚ လင္ငယ္)ဟာလည္း ပထမ အိမ္ေထာင္ကေန ဘာမွ အေမြဆက္ခံခြင့္ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ျမန္မာ့ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒမွာေတာ့ မယားၿပိဳင္ စနစ္ကို ခြင့္ျပဳထားတဲ့အတြက္ ပထမ အိမ္ေထာင္က မိန္းမေရာ၊ ေနာက္ယူတဲ့ အရပ္ေခၚ မယားငယ္ပါ ေယာက်္ားရဲ႕ အေမြကို အခ်ိဳးက် ဆက္ခံပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။

အေရးႀကီးဆံုး အခ်က္တစ္ခုက တရားမ၀င္ ထိမ္းျမားျခင္းက ရလာတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ခံစားပိုင္ခြင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ဥပေဒမွာ ‘တရားမ၀င္ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ထိန္ခ်န္ထိမ္းျမား လက္ထပ္ျခင္းေၾကာင့္ ရရွိလာေသာ သား၊ သမီးမ်ားသည္ ကေလးသူငယ္ဆိုင္ရာ အခြင့္အေရး ဆံုးရႈံးျခင္း မရွိေစရ’ လို႔ပဲ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ဘယ္လို အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရွိမလဲ ဆိုတာကို တိတိက်က် ေဖာ္ျပထားတာ မရွိပါဘူး။

ဒါ့အျပင္ ပထမ အိမ္ေထာင္နဲ႔ ရရွိတဲ့ သားသမီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း တိတိက်က် ျပ႒ာန္းထားတာ မရွိပါဘူး။

ျပစ္မႈဆိုင္ရာ က်င့္ထံုးဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၈၈ မွာ သားသမီးစရိတ္ကို တရား၀င္ သတ္မွတ္ထားၿပီး တရား၀င္ အိမ္ေထာင္ကျဖစ္ေစ၊ တရားမ၀င္ အိမ္ေထာင္ကျဖစ္ေစ ေမြးတဲ့ ကေလးတိုင္းဟာ ဖခင္ဆီကေန ရပိုင္ခြင့္ ေတာင္းယူလို႔ ရပါတယ္။
 

■ ဥပေဒဆိုင္ရာ ႐ႈပ္ေထြးမႈ

အခု ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ဥပေဒဟာ ျပည့္စံုျခင္း မရွိတဲ့အျပင္ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကိုလည္း တိတိက်က် ေဖာ္ျပထားတာ မရွိပါဘူး။

နည္းဥပေဒနဲ႔ လိုက္ၿပီး ထိန္းညႇိလို႔ ရတယ္ ဆိုေပမယ့္ မလိုအပ္ဘဲ အလ်င္စလို ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ အတြက္ ပထမ အခ်က္က ဥပေဒဆိုင္ရာ ႐ႈပ္ေထြးမႈ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒုတိယ အခ်က္က လူမႈေရးဆိုင္ရာ ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ ျဖစ္လာပါမယ္။

ဥပေဒ ႐ႈပ္ေထြးမႈ အပိုင္းမွာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အရင္က ရွိထားၿပီး ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒေတြကို ဖ်က္သိမ္းတယ္လို႔ မဆိုထားပါဘူး။

တစ္ဖက္မွာလည္း ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒေတြ ဆက္ရွိေနတယ္ ဆိုတဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဥပေဒေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ အမႈအခင္းေတြကို ေျဖရွင္းတဲ့အခါ ဘယ္ဥပေဒနဲ႔ ဆံုးျဖတ္မလဲ ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာဆိုထားတာ မရွိပါဘူး။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အခု ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ဥပေဒဟာ ႏိုင္ငံသား အားလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တယ္လို႔ ဆိုထားတာေၾကာင့္ ဗုဒၡဘာသာ၀င္ မဟုတ္တဲ့ အျခားဓေလ့ ထံုးတမ္း ဥပေဒေတြနဲ႔ ဥပေဒဆိုင္ရာ ပဋိပကၡ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။

အဲဒီ ပဋိပကၡေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ရင္ေတာင္ ဥပေဒ ယိုေပါက္ေတြေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ရွိ ေယာက်္ား၊ မိန္းမတိုင္း စိုးရိမ္ရမယ့္ အခ်က္ေတြ ရွိလာပါတယ္။
 

■ ဘာေတြ စိုးရိမ္စရာ ရွိလဲ

ဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္အရ ျပစ္ဒဏ္ဟာ ေထာင္ဒဏ္ အနည္းဆံုး ခုနစ္ႏွစ္ကေန ၁၀ ႏွစ္အထိ က်ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပစ္မႈဆိုင္ရာ က်င့္ထံုးဥပေဒအရ ေထာင္ဒဏ္ခုနစ္ႏွစ္ ခ်မွတ္လို႔ ရတဲ့ အမႈေတြဟာ ရဲအေရးပိုင္တဲ့ အမႈေတြ ျဖစ္သလို ၀ရမ္းမပါဘဲ ဖမ္းလို႔ရတဲ့အမႈ ျဖစ္ပါတယ္။   

အခု ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒမွာလည္း လုပ္ထံုးလုပ္နည္း သီးျခားဖြင့္ဆိုထားတာ မရွိတဲ့အတြက္ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ က်င့္ထံုးဥပေဒအရ ရဲအေရးပိုင္တဲ့ အမႈ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ အာမခံေပးလို႔ မရသလို ေက်ေအးခြင့္ မရွိပါဘူး။ ပိုဆိုးတဲ့ အခ်က္က ဘယ္သူမဆို တိုင္ၾကားႏိုင္ၿပီး ဘယ္သူမဆို တရားစြဲဆိုပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ျပစ္မႈဆိုင္ရာ က်င့္ထံုးဥပေဒပုဒ္မ ၁၅၄ အရ သတင္းေပး တိုင္ၾကားခ်က္ ရတာနဲ႔ ပုဒ္မ ၁၅၆ အရ ရဲက လြတ္လပ္စြာ စံုစမ္းစစ္ေဆးပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက်္ား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမတစ္ဦးဦးရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဖက္ဟာ အျခားသူ တစ္ဦးဦးနဲ႔ (အေပ်ာ္သေဘာ ျဖစ္ေစ၊ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ ျဖစ္ေစ) တရားမ၀င္ ေပါင္းသင္းေနထိုင္ ေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေပး တိုင္ခ်က္ရတာနဲ႔ ရဲက အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး ၀င္ေရာက္စစ္ေဆး ဖမ္းဆီးပိုင္ခြင့္ ရွိေနပါတယ္။

တရားစြဲဆိုတဲ့ အခါမွာလည္း သက္ဆိုင္ရာ အိမ္ေထာင္သည္ေယာက်္ား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမရဲ႕ တရား၀င္ အိမ္ေထာင္ဖက္ ေယာက်္ား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမက ဥပေဒနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ လူမႈေရးဆိုင္ရာ အျခားနည္းလမ္းနဲ႔ ေျဖရွင္းမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေျဖရွင္းလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။

သက္ဆိုင္ရာ ကာယကံရွင္ မဟုတ္ဘဲ သတင္းေပးသူက တရားလို လုပ္ႏိုင္တာကို အခု ဥပေဒမွာ သီးျခားဖြင့္ဆိုထားတာ မရွိေပမယ့္ ‘ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မိန္းမမ်ား အထူးထိမ္းျမားျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒ’ မွာ ျပ႒ာန္းထားပါတယ္။

အိမ္ေထာင္သည္ တစ္ဦးက အိမ္ေထာင္ေရး ျပစ္မႈတစ္ခု က်ဴးလြန္သည္ ျဖစ္ေစ၊ က်ဴးလြန္တယ္လို႔ ယူဆစရာရွိသည္ ျဖစ္ေစ သူ႔ကို ဘယ္သူမဆို တိုင္ၾကားၿပီး တရားစြဲႏိုင္တဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။
    

■ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ေပၚလာမယ္

အခု ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ဥပေဒဟာ အိမ္ေထာင္သည္ အားလံုးကို ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တာပါ။

အိမ္ေထာင္ေရး မေျပလည္ေပမယ့္ ကြာရွင္းျခင္း မျပဳဘဲ နားလည္မႈနဲ႔ အိမ္ေထာင္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သူေတြကိုလည္း ဒီဥပေဒက ႐ိုက္ခတ္လာပါမယ္။ အိမ္ေထာင္ေရး မေျပလည္မႈကို နားလည္မႈနဲ႔ ဆက္တည္ေဆာက္ထားတယ္၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ေလာကီသေဘာအရ တရား၀င္ အိမ္ေထာင္ဖက္ မဟုတ္သူ တစ္ဦးနဲ႔ အျပင္မွာ တြဲေနမယ္ဆိုရင္ အဲဒီသူအတြက္ အႏၲရာယ္ ရွိလာပါတယ္။

ေနာက္တစ္ပိုင္းက ဒီဥပေဒရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြဟာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး နယ္ပယ္တိုင္းမွာ ျဖစ္လာမွာပါ။

မိန္းမ႐ႈပ္တဲ့ ေယာက်္ားေတြ၊ ေယာက်္ား႐ႈပ္တဲ့ မိန္းမေတြကို ဒီဥပေဒနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ အၾကပ္ကိုင္လို႔ ရပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ မိန္းမ မ႐ႈပ္တဲ့ အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက်္ား၊ ေယာက်္ား မ႐ႈပ္တဲ့ မိန္းမေတြလည္း ဒီဥပေဒနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ အၾကပ္ကိုင္လို႔ ရေနပါတယ္။

ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒ ပံုစံအရ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ မရွိသူေတာင္ အျခားသူ တစ္ဦးက လက္ေထာက္ခ် ေခ်ာက္တြန္းလို႔ လူမႈေရး ႐ႈပ္ေထြးမႈ ၾကံဳရမယ့္ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး အိမ္ေထာင္သည္ ေယာက်္ား ဒါမွမဟုတ္ မိန္းမ တစ္ဦးဦးကုိ ျဖားေယာင္းလို႔ ျဖစ္ေစ၊ ႀကိဳတင္ အကြက္ခ် စီစဥ္လို႔ ျဖစ္ေစ ဥပေဒကို အသံုးျပဳၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ ေငြညႇစ္၊ နာမည္ပ်က္ေအာင္၊ စီးပြားပ်က္ေအာင္၊ မိသားစု ၿပိဳကြဲေအာင္ လုပ္ဖို႔ အလြယ္တကူ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလို အလြယ္တကူ ျဖစ္ေအာင္လည္း ဥပေဒက ခြင့္ျပဳေပးထားပါတယ္။

ဥပမာ အေနနဲ႔ ဒီဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္အရ အိမ္ေထာင္ရွိသူ အမ်ဳိးသား တစ္ဦးကို အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးက လွည့္ျဖားၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈ လုပ္မယ္၊ ၿပီးတဲ့အခါ ၿခိမ္းေျခာက္ အက်ပ္ကိုင္မႈ လုပ္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အမ်ိဳးသားနဲ႔ ၾကံရာပါ ျဖစ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးကို အေရးယူပိုင္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ တရားရင္ဆိုင္ရၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အိမ္ေထာင္သည္ အမ်ိဳးသား ေထာင္က်ပါမယ္။

ဒီအခါ တရား၀င္ အိမ္ေထာင္ဖက္ မဟုတ္တဲ့ အျခား အမ်ိဳးသား တစ္ဦးက ဥပေဒကို ကိုင္ၿပီး အိမ္ေထာင္သည္ အမ်ိဳးသားကို အလြယ္တကူ ၿခိမ္းေျခာက္ အက်ပ္ကိုင္ႏိုင္မယ့္ အျပင္ အဲဒီ အိမ္ေထာင္သည္ အမ်ိဳးသားရဲ႕ စီးပြားဥစၥာ၊ မိသားစု ၿပိဳကြဲေအာင္လည္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။

ဒီအတိုင္းပဲ အိမ္ေထာင္သည္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးကိုလည္း အျခား အမ်ိဳးသား တစ္ဦးက ဒီအတိုင္း အက်ပ္ကိုင္ ၿခိမ္းေျခာက္လို႔ ရေနပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္လို႔ အဲဒီ အမ်ိဳးသားကို အိမ္ေထာင္သည္ အမ်ိဳးသားက မယားခိုးမႈနဲ႔ တရားစြဲရင္ ၿခိမ္းေျခာက္ အက်ပ္ကိုင္တဲ့ အမ်ိဳးသားကို ေထာင္ခ်လို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ဖက္မွာလည္း သူ႔ဇနီးသည္ဟာ သူရဲ႕ တိုင္တန္းခ်က္ အရပဲ အခု ဥပေဒအရ ေထာင္ဒဏ္က်ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္ကလည္း ဒီလို လူမႈေရးဆိုင္ရာ ၿခိမ္းေျခာက္ အက်ပ္ကိုင္မႈေတြ၊ ျပႆနာေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ ဆင္ျခင္တံု တရားနဲ႔ပဲ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေထာင္က်ေလာက္တဲ့ အထိ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ႏိုင္တဲ့ သီးျခားဥပေဒ ရွိလာတယ္၊ ဒါ့အျပင္ ဒီဥပေဒကို သက္ဆိုင္ရာ ကာကယံရွင္ေတြ မဟုတ္ဘဲ ဘယ္သူမဆို ၀င္ေရာက္သံုးစြဲႏိုင္တဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ ပိုျဖစ္လာမွာပါ။
 

■ တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္ က်င့္သံုးေရး ဥပေဒလိုသလား

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္သူ ဒါမွမဟုတ္ ကြာရွင္းျပတ္စဲမႈေတြ အဆမတန္ တိုးပြားေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။

၂၀၁၄ ခုႏွစ္က ေကာက္ယူခဲ့တဲ့ သန္းေခါင္းစာရင္း ရလာဒ္ေတြအရ အသက္ ၁၅ ႏွစ္အထက္ ျမန္မာ့လူဦးေရ ၃၅ ဒသမ ၅ သန္းေက်ာ္ ရွိပါတယ္။

ဒီလူဦးေရရဲ႕ အမ်ိဳးသား ၆၁ ရာခိုင္ႏႈန္းက အိမ္ေထာင္သည္ေတြျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသမီး ၅၈ ရာခိုင္ႏႈန္းက အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္မရွိ လူပ်ိဳ အေရအတြက္က အမ်ိဳးသား ၃၂ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိၿပီး အမ်ိဳးသမီး ၃၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိေနပါတယ္။

အိမ္ေထာင္ရွိ လူဦးေရ အားလံုးကို ျခံဳၾကည့္ရင္လည္း ကြဲကြာမႈႏႈန္းက အမ်ိဳးသားဘက္မွာေရာ၊ အမ်ိဳးသမီးဘက္မွာ အမ်ားဆံုး သံုးရာခိုင္ႏႈန္းထက္ မပိုတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါဟာ စိုးရိမ္စရာ အေျခအေန မဟုတ္ပါဘူး။

တစ္ဖက္မွာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အိမ္ေထာင္မရွိသူ လူပ်ိဳ၊ အပ်ိဳ ပမာဏဟာ မတိမ္းမယိမ္း ရွိေနပါတယ္။ တစ္ဖက္ဖက္က သိသာတဲ့ လႊမ္းမိုးမႈ မရွိပါဘူး။

သန္းေခါင္စာရင္း ရလဒ္ေတြကို ၾကည့္ရင္ပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး အခ်ိဳးအစားဟာ ရွိတဲ့ လူဦးေရနဲ႔ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေနအထား အခ်ိဳးညီမႈ ရွိတယ္လို႔ ယူဆႏိုင္ပါတယ္။

ဒီလို အခ်ိဳးညီမႈ ရွိေနတာဟာ လူမႈေရး ျပႆနာေတြကို ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေပမဲ့ အခု ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ဥပေဒအရ လူမႈေရးျပႆနာကို ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႔ ဆံုးျဖတ္တာထက္ ဥပေဒ၊ အမိန္႔အာဏာေတြအတိုင္း ဆံုးျဖတ္တာေတြ ျဖစ္လာေတာ့မွာပါ။ ဒါဆိုရင္ ျမန္မာ့လူဦးေရရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရး အေျခအေန ညႊန္းကိန္း မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

အနိမ့္ဆံုးေတာ့ အိမ္ေထာင္ မျပဳျခင္းက အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့ အယူအဆ လူငယ္ေတြၾကားထဲ ၀င္လာပါလိမ့္မယ္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ လက္မထပ္ဘဲ အတူေနျခင္း (Living Together) ဓေလ့ ထြန္းကားလာပါလိမ့္မယ္။

ဒီအတြက္ အခုခ်ိန္မွာ တစ္လင္ တစ္မယားစနစ္ က်င့္သံုးေရး ဥပေဒဟာ အေရးတႀကီး လိုအပ္တဲ့ အရာ မဟုတ္ပါဘူး။
 

■ ဥပေဒ ျပင္ရန္လို

‘တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္ က်င့္သံုးျခင္း ဥပေဒ’ ကို ဆက္ထားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရပါလိမ့္မယ္။

ပထမဆံုး ျပင္ဆင္ရမွာက ျပစ္ဒဏ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒမွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္ဟာ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ ေလးခုထဲမွာ အျပင္းထန္ဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယ ျပင္ဆင္ရမွာက ကန္႔သတ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ရဲအေရးပိုင္ခြင့္နဲ႔ ၀ရမ္းမပါဘဲ လြတ္လပ္စြာ ဖမ္းဆီးခြင့္၊ အာမခံ မေပးျခင္း၊ နစ္နာသူ ကာကယံရွင္ရဲ႕ တိုင္တန္းမႈ၊ တရားစြဲဆိုမႈ မဟုတ္ဘဲ ဘယ္သူမဆို တိုင္တန္း၊ တရားလိုလုပ္ၿပီး အေရးယူပိုင္ခြင့္ ရေနတာကို အတိအက် ကန္႔သတ္ရပါမယ္။ သက္ဆိုင္ရာ ကာကယံရွင္ တစ္ဦးတည္းသာ တရားလို ျဖစ္သင့္ပါတယ္။

ေသခ်ာတာက အခု ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒေၾကာင့္ လူမႈေရး ႐ႈပ္ေထြးမႈ ပိုမ်ားလာႏိုင္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ျမဲဖို႔ထက္ ကြဲဖို႔အတြက္ တြန္းအားေပးသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ လက္ေတြ႕ အေျခအေနေတြနဲ႔လည္း ကိုက္ညီမႈ မရွိပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဒီဥပေဒဟာ ျပည္သူေတြၾကားထဲမွာ အေၾကအလည္ ေဆြးေႏြးမႈ အားနည္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူေတြနဲ႔ အေၾကအလည္ ေဆြးေႏြးၿပီးမွ ျပင္ဆင္ရပါလိမ့္မယ္။

မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဥပေဒရဲ႕ သက္ေရာက္မႈထက္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြသာ ပိုျဖစ္လာပါမယ္။ ဒီအတိုင္းပဲ ဥပေဒကို လက္တစ္လံုးျခား လုပ္သူေတြ ပိုမ်ားလာၿပီး ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္ အဖြဲ႕အစည္းဟာ နာၾကဥ္း ၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔ပဲ ေရာျပြန္းေနပါလိမ့္မယ္။

Writer: 

ေနထြန္းႏိုင္

http://news-eleven.com/