ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ အႏွစ္သာရ
__________________
ဘဝမွာ တခ်ဳိ႕ကအေကာင္းျမင္သူ (ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့သူ)၊ တခ်ဳိ႕က အဆိုးျမင္သူ (မေပ်ာ္ရႊင္သူ)အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႔ေနရတယ္။
ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ၊
တကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးက ဘာမွေျပာင္းလဲမသြားဘူး။ လူေတြရဲ႕စိတ္ေနသေဘာထားက ေျပာင္းလဲေနလို႔ျဖစ္ပါတယ္။
"အေကာင္းျမင္သူျမင္တာက ခ်ဳိတဲ့ဒိုးနပ္ျဖစ္တယ္။
အဆိုးျမင္သူျမင္တာက ဒိုးနပ္အလယ္က ေသးငယ္တဲ့အေပါက္ကိုျဖစ္တယ္"
တစ္ေလာက ဒိုးနပ္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္တစ္ဆိ
"အေကာင္းျမင္သူနဲ႔ အဆုိးျမင္သူရဲ႕ျခားနားခ်က္ဟ
တကယ္ေတာ့ လူေတြရဲ႕မ်က္စိနဲ႔ ျမင္တဲ့အရာေတြဟာ အရာဝတၳဳရဲ႕ လံုးလံုးလ်ားလ်ား ပံုသဏၭာန္ကို မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ျမင္တာက သူတို႔လိုခ်င္ေနတဲ့၊ သူတို႔ရွာေဖြေနတဲ့ ပံုစံကိုပဲျဖစ္တယ္။ အေကာင္းျမင္သူနဲ႔ အဆိုးျမင္သူတို႔ဟာ လိုခ်င္တာ မတူၾကဘူး။ ရွာေဖြတာ မတူၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တူတဲ့အရာဝတၳဳတစ္ခုေပၚမွာ ျမင္တဲ့အျမင္ဟာကဲြျပားၿပီး မတူတဲ့ စိတ္သေဘာထားႏွစ္ခု ျဖစ္ၾကရပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာ ရတနာအေရာင္းဆိုင္က အေရာင္းေကာင္တာမွာ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနခဲ့တယ္။ စာအုပ္ေတြထည့္ထားတဲ့ အထုပ္တစ္ထုပ္ကို ေကာင္တာေပၚ
ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားပါတယ္။ တေအာင့္ေနေတာ့ အဝတ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္၊ ခန္႔ခန္႔ညားညားနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာတယ္။ ေကာင္တာေရွ႕မွာရပ္ၿပီး ရတနာေတြကို သူၾကည့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ ေကာင္တာေပၚတင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အထုပ္ကို ေနရာေရြ႔ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ အဲဒီလူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး သူဟာေျဖာင့္မွတ္တဲ့သူ ကၽြန္ေတာ့္အထုပ္ကို အလစ္သုတ္တဲ့စိတ္ တစ္စက္မွမရွိဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ မယံုသကၤာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး တံခါးကိုေဆာင့္ပိတ္ၿပီး ဆိုင္ထဲကေန သူထြက္သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအံ့ၾသမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မေတာ္တဆျပဳလုိက္တဲ့ ေသးငယ္တဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုက သူ႔ကို အႀကီးအက်ယ္ ေဒါသျဖစ္သြားေစခဲ့တယ္။ ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္သံုးသပ္မိတာက သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျခားနားတဲ့ ေလာကႀကီးထဲမွာ ရွိေနသလိုပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးက ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး။
ျခားနားတာက သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အရာဝတၳဳတစ္ခုေပၚျမင္တဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားပဲျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ပ်က္ၿပီး ရက္အနည္းငယ္အၾကာ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ရာကထတာနဲ႔ စိတ္မၾကည္လင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ေန႔ကို ခါတိုင္းလိုပဲ သမားရိုးက် အလုပ္ေတြနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ရဦးမယ္။ ေလာကႀကီးက ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔စရာေကာင္းလိ
အဲဒီေနာက္ လမ္းခြတစ္ခုမွာ ထရပ္ကားတစ္စီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကား ၿပိဳင္တူေရာက္သြားပါတယ္။ ထရပ္ကားေမာင္းသူကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေတြးေနတာက "ဒီေကာင္ ကားႀကီးေမာင္းတယ္ဆိုၿပီး တဟုန္ထိုး ေရွ႕ကိုေက်ာ္တက္ေတာ့မယ္"။
ဒါေပမယ့္ ထရပ္ကားဆရာဟာ ကားျပတင္းကေန ရႊင္ပ်တဲ့အၿပံဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအရင္သြားပါဆို
ထရပ္ကားဆရာရဲ႕ အျပဳအမူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အျခားေလာကထဲ
ေရာက္သြားေစသလိုပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးက ဘာမွမေျပာင္းလဲဘဲ သူ႔နဂိုအတိုင္း တည္ရွိေနပါတယ္။ မတူတာက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားပဲျဖစ္တယ္။ ေလာကမွာ အသက္ရွင္ေနသူအားလံုးလည္း ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးကို ႀကံဳၾကရပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးနည္းျဖစ္တယ္။ ဘဝကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းခ်င္ရင္ ပထမဦးဆံုး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမွာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားကိုပဲျဖစ္တယ္။
မူရင္းလင့္ --- http://www.duwenzhang.com/
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Tuesday, February 15, 2011)
__________________
ဘဝမွာ တခ်ဳိ႕ကအေကာင္းျမင္သူ (ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့သူ)၊ တခ်ဳိ႕က အဆိုးျမင္သူ (မေပ်ာ္ရႊင္သူ)အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႔ေနရတယ္။
ဒါဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ၊
တကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးက ဘာမွေျပာင္းလဲမသြားဘူး။ လူေတြရဲ႕စိတ္ေနသေဘာထားက ေျပာင္းလဲေနလို႔ျဖစ္ပါတယ္။
"အေကာင္းျမင္သူျမင္တာက ခ်ဳိတဲ့ဒိုးနပ္ျဖစ္တယ္။
အဆိုးျမင္သူျမင္တာက ဒိုးနပ္အလယ္က ေသးငယ္တဲ့အေပါက္ကိုျဖစ္တယ္"
တစ္ေလာက ဒိုးနပ္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္တစ္ဆိ
"အေကာင္းျမင္သူနဲ႔ အဆုိးျမင္သူရဲ႕ျခားနားခ်က္ဟ
တကယ္ေတာ့ လူေတြရဲ႕မ်က္စိနဲ႔ ျမင္တဲ့အရာေတြဟာ အရာဝတၳဳရဲ႕ လံုးလံုးလ်ားလ်ား ပံုသဏၭာန္ကို မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ျမင္တာက သူတို႔လိုခ်င္ေနတဲ့၊ သူတို႔ရွာေဖြေနတဲ့ ပံုစံကိုပဲျဖစ္တယ္။ အေကာင္းျမင္သူနဲ႔ အဆိုးျမင္သူတို႔ဟာ လိုခ်င္တာ မတူၾကဘူး။ ရွာေဖြတာ မတူၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တူတဲ့အရာဝတၳဳတစ္ခုေပၚမွာ ျမင္တဲ့အျမင္ဟာကဲြျပားၿပီး မတူတဲ့ စိတ္သေဘာထားႏွစ္ခု ျဖစ္ၾကရပါတယ္။
တစ္ေန႔မွာ ရတနာအေရာင္းဆိုင္က အေရာင္းေကာင္တာမွာ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ေနခဲ့တယ္။ စာအုပ္ေတြထည့္ထားတဲ့ အထုပ္တစ္ထုပ္ကို ေကာင္တာေပၚ
ကၽြန္ေတာ္ထင္ထားပါတယ္။ တေအာင့္ေနေတာ့ အဝတ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္၊ ခန္႔ခန္႔ညားညားနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ဝင္လာတယ္။ ေကာင္တာေရွ႕မွာရပ္ၿပီး ရတနာေတြကို သူၾကည့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းနဲ႔ ေကာင္တာေပၚတင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အထုပ္ကို ေနရာေရြ႔ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ အဲဒီလူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး သူဟာေျဖာင့္မွတ္တဲ့သူ ကၽြန္ေတာ့္အထုပ္ကို အလစ္သုတ္တဲ့စိတ္ တစ္စက္မွမရွိဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ မယံုသကၤာျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး တံခါးကိုေဆာင့္ပိတ္ၿပီး ဆိုင္ထဲကေန သူထြက္သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအံ့ၾသမိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မေတာ္တဆျပဳလုိက္တဲ့ ေသးငယ္တဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုက သူ႔ကို အႀကီးအက်ယ္ ေဒါသျဖစ္သြားေစခဲ့တယ္။ ေနာက္မွ ကၽြန္ေတာ္သံုးသပ္မိတာက သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ဟာ ျခားနားတဲ့ ေလာကႀကီးထဲမွာ ရွိေနသလိုပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးက ဘာမွမေျပာင္းလဲဘူး။
ျခားနားတာက သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အရာဝတၳဳတစ္ခုေပၚျမင္တဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားပဲျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ပ်က္ၿပီး ရက္အနည္းငယ္အၾကာ မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ရာကထတာနဲ႔ စိတ္မၾကည္လင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ေန႔ကို ခါတိုင္းလိုပဲ သမားရိုးက် အလုပ္ေတြနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ရဦးမယ္။ ေလာကႀကီးက ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔စရာေကာင္းလိ
အဲဒီေနာက္ လမ္းခြတစ္ခုမွာ ထရပ္ကားတစ္စီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကား ၿပိဳင္တူေရာက္သြားပါတယ္။ ထရပ္ကားေမာင္းသူကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ေတြးေနတာက "ဒီေကာင္ ကားႀကီးေမာင္းတယ္ဆိုၿပီး တဟုန္ထိုး ေရွ႕ကိုေက်ာ္တက္ေတာ့မယ္"။
ဒါေပမယ့္ ထရပ္ကားဆရာဟာ ကားျပတင္းကေန ရႊင္ပ်တဲ့အၿပံဳးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအရင္သြားပါဆို
ထရပ္ကားဆရာရဲ႕ အျပဳအမူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို အျခားေလာကထဲ
ေရာက္သြားေစသလိုပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးက ဘာမွမေျပာင္းလဲဘဲ သူ႔နဂိုအတိုင္း တည္ရွိေနပါတယ္။ မတူတာက ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားပဲျဖစ္တယ္။ ေလာကမွာ အသက္ရွင္ေနသူအားလံုးလည္း ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးကို ႀကံဳၾကရပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးနည္းျဖစ္တယ္။ ဘဝကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းခ်င္ရင္ ပထမဦးဆံုး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမွာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထားကိုပဲျဖစ္တယ္။
မူရင္းလင့္ --- http://www.duwenzhang.com/
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Tuesday, February 15, 2011)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။