ခ်စ္ျခင္းရဲ႕မွန္ေဘာင္
______________
လက္ထပ္ၿပီးရက္ေပါင္း ၂၅၅၅ရက္….
သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက လံုးဝကဲြအက္သြားခဲ့တယ္။
ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့စည္း႐ိုးတစ္ခ
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူ႔ပစၥည္းေတြကို သူကိုယ္တိုင္လာသိမ္းခဲ့တယ္။
ေနတယ္။ ႐ုတ္တရက္ သစ္သီးျခင္းထဲက အနီဆံုးပန္းသီး ၃,၄လံုးကို ႏႈိက္ၿပီး အိတ္ထဲသူထည့္လိုက္တယ္။ အဲဒီပန္းသီးေတြကို လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြက သူဝယ္ခ့ဲတာျဖစ္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ခပ္ယဲ့ယဲ့တစ္ခ်က္ ၿပံဳးလိုက္မိပါတယ္။
အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာက တကယ္ပဲ ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခုလား၊
အတူေနစဥ္မွာ သူ႔အတြက္ ရင္ကိုခဲြၿပီး အသည္းႏွလံုးကိုေတာင္ ထုတ္ေပးခ်င္ခဲ့တယ္။ ကဲြၾက၊ လမ္းခဲြၾကေတာ့ ပန္းသီးေတာင္ အလြတ္မေပးဘဲ ခ်န္မထားခ်င္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ပစၥည္းေတြကုန္သေလာက္ သိမ္းၿပီးတာေတာင္ အိမ္အႏွံ႔ သူလွည့္ပတ္ၾကည့္ေနခဲ့ေသးတယ္
႐ုတ္တရက္ သူ႔အၾကည့္ေတြနံရံတစ္ေနရာမွာ
ထုိင္ရာကထၿပီး ဓာတ္ပံုကိုကြၽန္ေတာ္ျဖဳတ္ယူ
ဒါေပမယ့္ ေဘာင္ေပၚက သံ(၁၂)ေခ်ာင္းလံုး သံေခ်းတက္ေနခဲ့လို႔ ဘယ္လိုမွ လွည့္ထုတ္လို႔မရခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္လႊထယူေတာ့ သူက ခပ္တိုးတိုးဆိုတယ္။
“ျဖဳတ္မရလည္း ထားလိုက္ပါ… နင္ပဲသိမ္းထားလိုက္ေတာ့”
သူ႔အေျပာကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ခ်က္မဲ့လိုက္ျပ
ေခါင္းမာမာနဲ႔ ဓာတ္ပံုကို သူ႔ကားေနာက္ခန္းထဲ ကြၽန္ေတာ္ထိုးထည့္ေပးလိုက္တ
အဲဒီေနာက္ပိုင္း ေန႔လယ္ရံုးတက္၊ ညေန ဘားတက္နဲ႔ ေန႔ရက္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္တိုင္း နံရံေပၚကအျဖဴကြက္ဆီကိုပဲ အၾကည့္ေရာက္သြားတတ္တယ္။ အဲဒီအခါ နာက်င္မႈေတြက ရင္ဝမွာ လာဆို႔ေနေတာ့တယ္။
ရက္သတၱပတ္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးေန႔မွ
ဒီဘေလာ့က သူ(၃ဝ)ျပည့္ေမြးေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လုပ္ေပး
“သူရံုးဆင္းခ်ိန္ သူၾကိဳက္တတ္တဲ့ အစားအစာေတြခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ဝိုင္တစ္ပုလင္းနဲ႔ ကြၽန္မေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီညက သူျပန္အလာကိုေစာင့္ရင္း စားပဲြခံုေပၚေမွာက္ရက္ ကြၽန္မအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္”
“နံရံေပၚက ဓာတ္ပံုကို သူျဖဳတ္ေနခ်ိန္ သူေခြ်းေဇာေတြျပန္ေနခဲ့တယ္။
ရင္ဝထဲက တစ္စံုတစ္ခုကဲြအက္သြားသံကို
သူ႔ပို႔စ္ေအာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ေကာ္မန္႔ေရးလိုက္မ
“ပစၥည္းတစ္ခု အိမ္မွာက်န္ခဲ့ေသးတယ္။ လာယူပါ”
ေနာက္တစ္ေန႔ ေနအိမ္ကိုသူေရာက္လာခဲ့တယ္။ မယံုသလို အေျပာမ်ဳိးနဲ႔ သူေမးတယ္။
“ငါ့ပစၥည္း ဘာက်န္ခဲ့တာလဲ”
သူ႔ကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး ကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္တယ
“ငါ့ပစၥည္း ဘာက်န္ခဲ့တာလဲ”
တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို သူစတင္ခဲြလိုက္တယ္။ သူ႔ပခံုးကိုဆဲြလွည့္ျပီး ကြၽန္ေတာ္ တစ္လံုးခ်င္းေျပာလိုက္တယ္။
“ဒီမွာ… ဒီလူက နင္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္းပဲေလ
ေနရာမွာတင္ သူေငးေၾကာင္ျပီး ရပ္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီကလည္း
ေနာက္ထပ္ ဘာသံမွထြက္မလာခဲ့ဘူး။ တေအာင့္ၾကာမွ ၾကိဳးျပတ္သြားတဲ့ ပုလဲေလးေတြလို႔ မ်က္ရည္ေတြ သူ႔ပါးျပင္ေပၚ လိမ့္က်လာခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ရင္ခြင္ထဲ တင္းတင္းဆဲြေပြ႔ထားလိုက္မိတ
အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားခ့ဲလဲ
ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ေခါင္းကိုတစ္ေယာက္ မွီလို႔….
တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လို႔….
ျဖဴေဖြးတဲ့ မဂၤလာဝတ္စံုဇာပုဝါေအာက္မွာ သူ႔အၿပံဳးက ေပ်ာ္ရႊင္သက္ဝင္လို႔…..
တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးက ဒီမွန္ေဘာင္နဲ႔တူခဲ့တယ္။ သံေတြျဖဳတ္လို႔မရရင္ တစ္သက္လံုးျဖဳတ္လို႔ရႏိုင္ေ
------
ေရးသူအမည္မပါတဲ့ London Global Times က သတင္းစာမွာ ဖတ္မိတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ကို ေဘာင္သြင္း (ဘာသာျပန္)ပါတယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Tuesday, June 02, 2009)
______________
လက္ထပ္ၿပီးရက္ေပါင္း ၂၅၅၅ရက္….
သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက လံုးဝကဲြအက္သြားခဲ့တယ္။
ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့စည္း႐ိုးတစ္ခ
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ သူ႔ပစၥည္းေတြကို သူကိုယ္တိုင္လာသိမ္းခဲ့တယ္။
ေနတယ္။ ႐ုတ္တရက္ သစ္သီးျခင္းထဲက အနီဆံုးပန္းသီး ၃,၄လံုးကို ႏႈိက္ၿပီး အိတ္ထဲသူထည့္လိုက္တယ္။ အဲဒီပန္းသီးေတြကို လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြက သူဝယ္ခ့ဲတာျဖစ္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ခပ္ယဲ့ယဲ့တစ္ခ်က္ ၿပံဳးလိုက္မိပါတယ္။
အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာက တကယ္ပဲ ရယ္စရာေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခုလား၊
အတူေနစဥ္မွာ သူ႔အတြက္ ရင္ကိုခဲြၿပီး အသည္းႏွလံုးကိုေတာင္ ထုတ္ေပးခ်င္ခဲ့တယ္။ ကဲြၾက၊ လမ္းခဲြၾကေတာ့ ပန္းသီးေတာင္ အလြတ္မေပးဘဲ ခ်န္မထားခ်င္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ ပစၥည္းေတြကုန္သေလာက္ သိမ္းၿပီးတာေတာင္ အိမ္အႏွံ႔ သူလွည့္ပတ္ၾကည့္ေနခဲ့ေသးတယ္
႐ုတ္တရက္ သူ႔အၾကည့္ေတြနံရံတစ္ေနရာမွာ
ထုိင္ရာကထၿပီး ဓာတ္ပံုကိုကြၽန္ေတာ္ျဖဳတ္ယူ
ဒါေပမယ့္ ေဘာင္ေပၚက သံ(၁၂)ေခ်ာင္းလံုး သံေခ်းတက္ေနခဲ့လို႔ ဘယ္လိုမွ လွည့္ထုတ္လို႔မရခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္လႊထယူေတာ့ သူက ခပ္တိုးတိုးဆိုတယ္။
“ျဖဳတ္မရလည္း ထားလိုက္ပါ… နင္ပဲသိမ္းထားလိုက္ေတာ့”
သူ႔အေျပာကို ကြၽန္ေတာ္တစ္ခ်က္မဲ့လိုက္ျပ
ေခါင္းမာမာနဲ႔ ဓာတ္ပံုကို သူ႔ကားေနာက္ခန္းထဲ ကြၽန္ေတာ္ထိုးထည့္ေပးလိုက္တ
အဲဒီေနာက္ပိုင္း ေန႔လယ္ရံုးတက္၊ ညေန ဘားတက္နဲ႔ ေန႔ရက္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္တိုင္း နံရံေပၚကအျဖဴကြက္ဆီကိုပဲ အၾကည့္ေရာက္သြားတတ္တယ္။ အဲဒီအခါ နာက်င္မႈေတြက ရင္ဝမွာ လာဆို႔ေနေတာ့တယ္။
ရက္သတၱပတ္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးေန႔မွ
ဒီဘေလာ့က သူ(၃ဝ)ျပည့္ေမြးေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လုပ္ေပး
“သူရံုးဆင္းခ်ိန္ သူၾကိဳက္တတ္တဲ့ အစားအစာေတြခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ဝိုင္တစ္ပုလင္းနဲ႔ ကြၽန္မေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီညက သူျပန္အလာကိုေစာင့္ရင္း စားပဲြခံုေပၚေမွာက္ရက္ ကြၽန္မအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္”
“နံရံေပၚက ဓာတ္ပံုကို သူျဖဳတ္ေနခ်ိန္ သူေခြ်းေဇာေတြျပန္ေနခဲ့တယ္။
ရင္ဝထဲက တစ္စံုတစ္ခုကဲြအက္သြားသံကို
သူ႔ပို႔စ္ေအာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ေကာ္မန္႔ေရးလိုက္မ
“ပစၥည္းတစ္ခု အိမ္မွာက်န္ခဲ့ေသးတယ္။ လာယူပါ”
ေနာက္တစ္ေန႔ ေနအိမ္ကိုသူေရာက္လာခဲ့တယ္။ မယံုသလို အေျပာမ်ဳိးနဲ႔ သူေမးတယ္။
“ငါ့ပစၥည္း ဘာက်န္ခဲ့တာလဲ”
သူ႔ကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး ကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္တယ
“ငါ့ပစၥည္း ဘာက်န္ခဲ့တာလဲ”
တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို သူစတင္ခဲြလိုက္တယ္။ သူ႔ပခံုးကိုဆဲြလွည့္ျပီး ကြၽန္ေတာ္ တစ္လံုးခ်င္းေျပာလိုက္တယ္။
“ဒီမွာ… ဒီလူက နင္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ပစၥည္းပဲေလ
ေနရာမွာတင္ သူေငးေၾကာင္ျပီး ရပ္ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီကလည္း
ေနာက္ထပ္ ဘာသံမွထြက္မလာခဲ့ဘူး။ တေအာင့္ၾကာမွ ၾကိဳးျပတ္သြားတဲ့ ပုလဲေလးေတြလို႔ မ်က္ရည္ေတြ သူ႔ပါးျပင္ေပၚ လိမ့္က်လာခဲ့တယ္။ သူ႔ကို ရင္ခြင္ထဲ တင္းတင္းဆဲြေပြ႔ထားလိုက္မိတ
အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားခ့ဲလဲ
ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ေခါင္းကိုတစ္ေယာက္ မွီလို႔….
တစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္လို႔….
ျဖဴေဖြးတဲ့ မဂၤလာဝတ္စံုဇာပုဝါေအာက္မွာ သူ႔အၿပံဳးက ေပ်ာ္ရႊင္သက္ဝင္လို႔…..
တကယ္ေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးက ဒီမွန္ေဘာင္နဲ႔တူခဲ့တယ္။ သံေတြျဖဳတ္လို႔မရရင္ တစ္သက္လံုးျဖဳတ္လို႔ရႏိုင္ေ
------
ေရးသူအမည္မပါတဲ့ London Global Times က သတင္းစာမွာ ဖတ္မိတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ကို ေဘာင္သြင္း (ဘာသာျပန္)ပါတယ္။
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Tuesday, June 02, 2009)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။