ကေန႔ေခတ္မွာ မဟုတ္မဟတ္ လုပ္ၾကံဖန္တီးတာေတြ တျဖည္းျဖည္း ရွိလာေနပါတယ္။ မသမာ- မရိုးသား-လိမ္လည္သူေတြက မဟုတ္မဟတ္ေတြ လုပ္ေလေလ သူတို႔အက်င့္စရိုက္နဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ပိုၿပီး လူသိေလပါပဲ။ ဖံုးထားသမွ် ကုန္းခါမွေပၚ ဆိုသလို သူတို႔ ဘယ္လို ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာတတ္သလဲလို႔ လူတကာကို အသိေပးေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ အသိဥာဏ္ ႏံုနဲ႔သူေတြ၊ ကိုယ္က်ဳိးၾကည့္တတ္သူေတြ၊ လူ႔ေလာကကို အေကာင္းမျမင္ အရြဲ႕တိုက္ခ်င္သူေတြကေတာ့ အခုလို စဥ္းစားတတ္မွာ မဟုတ္ဘဲ လုပ္ခ်င္တာကိုသာ ဇြတ္တရြတ္ လုပ္တတ္ၾကပါတယ္။
လူေတြ အသိဥာဏ္ ပိုမို တိုးတက္ေစတဲ့ စာေပေလာကမွာ နာမည္ရင္း မဟုတ္ဘဲ ကေလာင္နာမည္နဲ႔ သံုးၿပီး ေရးသားၾကပါတယ္။ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး မီဒီယာကေန လြယ္လြယ္ကူကူ ရတဲ့ ကေလာင္အမည္တခုကို တလြဲဆံပင္ေကာင္း အသံုးခ်လာတတ္ၾကပါတယ္။
အရင္ကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းနဲ႔ လုပ္ၾကတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့ ေပ်ာ္ေစ ပ်က္ေစ လုပ္လာၾကရင္းကေန တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရး တိုက္ခိုက္မႈ၊ ဘာသာေရး တိုက္ခိုက္မႈေတြ၊ လူမ်ဳိးေရး တိုက္ခိုက္မႈ ရွိလာၿပီး ႏိုင္ငံေရး တိုက္ခိုက္မႈထိ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး က်ယ္ျပန္႔လာေနပါတယ္။
အမည္ရင္းနဲ႔ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္း မသိႏိုင္တာေၾကာင့္ “ငါလုပ္တာ ဘယ္သူမွ မသိဘူး” ဆိုၿပီး တစတစ အတင့္ရဲလာရာကေနကိုယ္က်င့္တရားေတြ၊ လူအခ်င္းခ်င္း ေစာင့္စည္းရမယ့္ က်င့္ဝတ္ေတြကို မေစာင့္စည္းႏိုင္ဘဲ ျဖစ္လာပါတယ္။ တရားဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္မွန္းမသိ ခ်ဳိးေဖာက္တဲ့အထိ ျဖစ္လာပါတယ္။ အမွန္တရားကို ေက်ာခိုင္းသူ၊ ပ်က္ရယ္ျပဳ ေလွာင္ေျပာင္တဲ့အထိ အဆင့္နိမ့္က်သြားပါတယ္။အစြန္းေရာက္ကုန္ၾကတယ္လို႔လည္း ဆိုနိုင္ပါတယ္။ ဒါမ်ဳိး လုပ္တဲ့သူေတြဟာ အနည္းအက်ဥ္းေလာက္ပဲ ရွိႏိုင္ေပမယ့္ ဆြမ္းဆန္ထဲ ႂကြက္ေခ်း ေရာေနသလို မသင့္ေတာ္လွတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီမွာ အမ်ားတကာနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဘာကိုပဲလုပ္လုပ္ ပြင့္လင္း ျမင္သာရပါမယ္။ ကိုယ္လုပ္သမွ် ကိုယ္ကပဲ တာဝန္ ယူႏိုင္ရပါမယ္။
သူတို႔ဟာ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ စည္းမ်ဥ္း က်င့္ထံုးေတြကို မသိတဲ့သူေတြ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။ သိရင္ေတာင္ မက်င့္သုံးခ်င္သူ၊ တန္ဖိုး မထားခ်င္သူ၊ ဖ်က္ဆီးခ်င္သူ ျဖစ္ရပါလိမ့္မယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီကို က်င့္သံုးႏိုင္ဖို႔ ႏွစ္ေပါင္း (၅ဝ) ေလာက္ အသက္ေတြ ဆံုးရွံဳးခံ၊ ဘဝပ်က္ခံၿပီး ပင္ပင္ပန္းပန္း ခက္ခက္ခဲခဲ တိုက္ပြဲဝင္ ရယူခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီကို တန္ဖိုးထားရပါမယ္။ အသက္စြန္႔သြားခဲ့ရသူေတြ၊ ဘဝပ်က္သြားခဲ့ရသူေတြ၊ ေခြၽး-ေသြး ေျမက်ခံခဲ့ရသူေတြအေပၚ ေလးစားစိတ္ ထားရွိအပ္ပါတယ္။
အျမဲထာဝစဥ္ တန္ဖိုးထား ထိန္းသိမ္းအပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီကို လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ တလြဲဆံပင္ေကာင္း အသံုးမခ်ႏိုင္ေအာင္ အသိပညာေပးဖို႔ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္လာပါတယ္။ လူထုပညာေပးေရးေတြနဲ႔ ကနဦးအဆင့္မွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္ေပးရတာမ်ဳိးပါ။
အဲဒီလိုမွ မရဘူး ဆိုရင္ေတာ့ ျပည္သူလူထုက လူထုနည္းနဲ႔ အျပစ္ေပး အေရးယူရတာ အဆင့္ဆင့္ ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အမ်ားက ဝိုင္းဝန္းရွဳတ္ခ် ျပစ္တင္ ကန္႔ကြက္တာ၊ အမ်ားက ဝိုင္းပယ္ထားတာ၊ တရားဥပေဒေၾကာင္းအရ ျပန္လည္ တရားစြဲတာေတြပါပဲ။
ဒီမိုကေရစီကို တန္ဖိုးရွိရွိ ထိန္းသိမ္းႏိုင္မွ လူေလာကႀကီး သာယာစိုေျပႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
လြင္ေအာင္စိုး
၄-၁၁-၂ဝ၁၂
...............................
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။