အေမ့အိမ္က အျပန္၊ ျခေသၤ့လည္ျပန္ အၾကည့္၊ ႀကိဳးၾကာငွက္လည္း မရွိေတာ့ၿပီ

 

ဉာဏ္ဦးေမာင္
ႏုိ၀င္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၂

ေလွ်ာ့ေလွွ်ာ့ေပါ့ေပါ့ ေျပာရလ်င္ ခုုဆုုိ ကုုိယ့္အသက္က သက္လတ္ပုုိင္းအရြယ္။ ေတာမွာေမြးတဲ့ ေတာသားတစ္ ေယာက္။ အႏုုပညာနဲ႔ေတာ့ မစိမ္းတဲ့သူ။ ကုုိယ့္အရြယ္အရဆုုိလ်င္ျဖင့္ ေခတ္ေနာက္က်တယ္ လုုိ႔ဆုုိေလမလား၊ ေခတ္မီတယ္လုုိ႔ဆုုိေလမလားမသိ။ အႏုုပညာနယ္ပယ္၊ တိတိက်က် ေျပာရလ်င္ ေတးသီခ်င္းနယ္ပယ္က ျမန္ မာျပည္ရဲ့ စတီရီယုုိဂႏၳဝင္အဆုုိေတာ္ႀကီးသုုံးဦးနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းရင္းႏွီးခဲ့ဖူးတယ္။

တစ္ဦးက ဘုုိထီးလုုိ႔ေခၚၾကတဲ့ စုုိင္းထီးဆုုိင္။ သူ႔ကုုိစေတြ႔ေတာ့ ကုုိယ့္အသက္က မငယ္လွေတာ့။ ငယ္စဥ္က တည္းက စုုိင္းထီးဆုုိင္အေၾကာင္းၾကားေနခဲ့ဖူးေပမယ့္ သူနဲ႔စေတြ႔တာ ရင္းႏွီးတာက ရွစ္ဆယ္ခုုနစ္အလြန္မ်ား မွာမွ။ မႏၱေလး လားရွိဳးေျပးဆြဲတဲ့ လားရွိဳးမန္း ဟုုိင္းလပ္ကားေပၚမွာ သူနဲ႔စတင္ရင္းႏွီးခဲ့ရတာ။
မွတ္မွတ္ရရ။ အဲဒီေန႔က ႏွင္းေတြသိပ္သိပ္သည္းသည္းကုုိ ေဝေနခဲ့တယ္။ လားရွိဳးကုုိအသြား မႏၲေလးက ကား စထြက္တယ္ဆုုိလ်င္ကုုိပဲ ေအာင္ပင္လယ္သြား ၃၅ လမ္းမက မပီဝုုိးဝါး။ နီၾကင္ၾကင္ ခပ္က်ဲက်ဲ လမ္းေဘးမီးတုုိင္ မ်ားဆီကလာတဲ့ အလင္းက ထူထဲထဲႏွင္းကုုိ မေဖာက္ခြဲႏုုိင္ခဲ့။ ၿမိဳ့အလြန္ ေအာင္ပင္လယ္ လယ္ကြင္းမ်ားထိပ္မွာ ႏွင္းေတြ ေဝ့သီရစ္ဝဲေနလုုိ႔ ဒရုုိင္ဘာက ကားကုုိျဖည္းျဖည္းခ်င္းသာ ေမာင္းေနခဲ့တယ္။ ေအာင္ပင္လယ္ လယ္ ကြင္းမ်ားအဆုုံး ေတာင္ေျခအေရာက္မွာေတာ့ ျမဴေတြၾကားကေန မွဳန္ပ်ပ် ရွမ္းရုုိးမေတာင္ တန္းႀကီးကုုိ ဘြား ကနဲျမင္လုုိက္ရတယ္။
အညာေျမျပန္႔လြင္ျပင္မွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ကုုိယ္က ေတာင္တန္းေတြ ျမစ္က်ယ္ေတြနဲ႔ ေတာ္ေတာ္အလွန္း ေဝးခဲ့သူ။ ဒီေတာ့ ႏွင္းမႈန္ၾကားမွာ ဝုုိးတဝါးျမင္ရတဲ့ ရွမ္းရုုိးမ ေတာင္တန္းႀကီးက ကိုုယ့္အတြက္ထူးဆန္းအံ့ၾသမႈ အျပည့္အဝေပးခဲ့တယ္။ ဒါတင္မက ကုုိယ့္စိတ္ကုုိ ဟုိး..ေတာင္တန္းျပာထိပ္ဆီအထိ အေရာက္ဆြဲေခၚသြား သလုုိ ခံစားမိခဲ့တယ္။ စာထဲမွာသာ ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေတာင္တန္းႀကီး။ ပုုံထဲမွာသာေတြ႔ခဲ့ဖူးတဲ့ ေတာင္တန္းႀကီး။ ဒီေတာင္တန္းႀကီးကုိ ခုုလုုိ ရုတ္တရက္ မ်က္စိေရွ႔မွာ ထီးထီးမားမား နီးနီကပ္ကပ္ေတြ႔ရေတာ့ ၾကည္ႏူးျခင္းက ရင္မွာအျပည့္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
ေတာင္စဥ္ေတာင္ဝွမ္း ေတာင္ခါးပန္းမွာ ေဝ့ဝဲရစ္သီေနတဲ့ ျမဴလႊာျမဴဆုုိင္း အျပိဳင္းၿပိဳင္းကုုိ အငမ္းမရ ေငးေမာ ၾကည့္ရွဳရင္း ေတာင္ခါးပန္းမွာေဖာက္ထားတဲ့ ေကြ႔ေကြ႔ေကာက္ေကာက္ က်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္ လမ္းေပၚမွာ ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့ ကားေပၚကျမင္ရတဲ့ အသူတရာနက္တဲ့ ေခ်ာက္ကမၸါးယံႀကီးေတြကလည္း အသည္းတေအး ေအး ရင္တဖုုိဖုုိျဖစ္ေစခဲ့ျပန္တယ္။
တေကြ႔ေကြ႔မွာ လွန္းေတြ႔ရတဲ့ ဟုုိးေဝးေဝးက ဒုု႒ဝတီျမစ္ရဲ့ ေကြ႔ေကြ႔ေကာက္ေကာက္ ျမစ္ေရျမင္္ကလည္း ထြက္ ျပဴစေနေရာင္ခလုုိ႔ ေဘာ္ေငြေရာင္ တလက္လက္ထလုုိ႔။ အဲဒီအခ်ိန္ အဲဒီအရြယ္အထိ ကုုိယ့္ဘဝသက္တမ္း တေလွ်ာက္ သြားခဲ့ဖူးတဲ့ခရီးမ်ားထဲမွာ သတိတရျဖစ္ရဆုုံးနဲ႔ တမ္းတမ္းတတ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ခရီးတစ္ခုု။
အံ့ၾသလြမ္းေမာဖြယ္အတိ ျပည့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကားဒရုုိင္ဘာက စုုိင္းထီးဆုုိင္ရဲ့ ‘ခ်စ္တဲ့ ရွမ္းရုုိးမ’ဆုုိတဲ့ သီခ်င္း ကုုိဖြင့္ခဲ့တယ္။ ……အေဝးကျမင္ရုုံဆုုိ မေပ်ာ္ႏုုိင္ပါ၊ အျပာေရာင္ ေတာင္တန္းဆီကုုိသာ၊ ေအာင့္ေမ့ အခါခါ၊ တမ္း တ အခါခါ၊ မေရာက္ခဲ့ မျပန္ခဲ့ႏုုိင္တာလည္း သိိပ္ကုုိၾကာ….. ဆုုိတဲ့သီခ်င္စာသားက အခ်ိန္ကုိက္ အခါကုိက္။ ႏွစ္လုံးသားကုိ တုိက္ရုိက္ထိခဲ့တယ္။ ဒါတင္မက မျပန္ႏုုိင္တာၾကာတဲ့ ကုုိယ့္ေမြးရပ္ေျမ အညာရြာကုုိ မဆီမဆုုိင္ ေတာင္ျပာတန္းၾကားကေန လြမ္းအားပုုိမိခဲ့ရေသးတယ္။ လားရွိဳးလမ္းခရီးတစ္ေလ်ာက္လုုံးမွာ ကားဒရုုိင္ဘာက စုုိင္းထီးဆုုိင္သီခ်င္းခ်ည္းကုုိသာ ဖြင့္ခဲ့တယ္။
လမ္းေလ်ာက္ၾကားခဲ့ရတဲ့ သီခ်င္းေတြထဲမွာ ေမာင့္လျပည့္ဝန္း၊ ေလညာအရပ္က အခ်စ္။ သခင့္ဆီ အေျပးျပန္ လာမယ္၊ ငယ္ခ်စ္ဦး၊ ခြဲစိ္တ္ခမ္းက ဆရာမ။ ေႏြနံနက္ခင္း။ လားရွိဳးခရီးကအျပန္မွာေတာ့ စုုိင္းထီးဆုုိင္သီခ်င္း ေတြက ကုုိယ့္နား၊ ကုုိယ့္ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ေဝ့ဝဲရစ္သီရုုံမွ်မက ကုုိယ့္ႏွလုုံးသားတုုိင္ပါ ယီးေလးတြဲခုုိ ေနရာယူလုုိ႔။
ဘယ္ေလာက္မ်ားကုုိယ္က စုုိင္းထီးဆုုိင္သီခ်င္းေတြကုုိ နားေထာင္ျဖစ္သလဲဆုုိလ်င္ ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႔က ကုုိယ့္ကုုိယ္ ထီးဆုုိင္၊ ကုုိယ္ထီးလုုိ႔ေတာင္ ေခၚခဲ့ၾကတဲ့အထိ။ ခုုတုုိင္ေအာင္ပဲ ငယ္သူငယ္မ်ားနဲ႔ေတြ႔တုုိင္း ထီး ဆုုိင္ ကုုိယ္ထီးလုုိ႔ေခၚေနသူေတြက ရွိေနဆဲ။
အသိမိတ္ေဆြေကာင္းေကာင္းမရွိပဲ မႏၲေလးကုုိေရာက္လာခဲ့တဲ့ကုုိယ့္အတြက္ အခက္အခဲျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီ အခ်ိန္မ်ိဳး စုုိင္းထီးဆုုိင္ရဲ့ ‘မႏၲေလးေရာက္ ရွမ္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့အျဖစ္ဟာ မလြယ္ပါလား’ဆုုိတဲ့ သီခ်င္းစာ သားကုုိၾကားမိလ်င္ မႏၲေလးေရာက္ ရွမ္းကေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္သာ မလြယ္တာ မဟုုတ္ပါဘူး။ မႏၲေလး ေရာက္ အညာသားစစ္စစ္ ဗမာတစ္ေယာက္ရဲ့ အျဖစ္ဟာလည္း မလြယ္ပါဘူးရယ္လုုိ႔ သူ႔ကုုိျပန္ေျပာခ်င္ခဲ့ဖူး တယ္။ ခုုေတာ့ သူလည္း မရွိေတာ့ၿပီမုုိ႔ ေျပာခြင့္မသာႏုုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ စုုိင္းထီးဆုုိင္ရဲ့ သီခ်င္းေခါင္းစီးမ်ားထဲမွာ ျခေသၤ့လည္ျပန္ဆုုိတဲ့ ေခါင္းစီးစာသားကုုိလည္း အမွတ္ထင္ထင္ရွိေနမိတယ္။
ေနာက္မ်ားမွာေတာ့ ခင္ေမာင္တုုိးသီခ်င္းေတြကုုိ အလြန္ႏွစ္သက္တဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ဒီအေခြေလး နားေထာင္ၾကည့္ပါ၊ ေတြးရေဆြးရ လြမ္းတမ္းတရတာႀကိဳက္တဲ့ ကုုိယ့္လူလည္း ႏွစ္သက္မယ္ထင္ပါတယ္လုုိ႔ ဆုုိၿပီး ခင္ေမာင္တုုိးလက္ေရြးစဥ္ သီခ်င္းတစ္ေခြကုုိ လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာနားေထာင္ျဖစ္ ေတာ့ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိတယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကုုိယ့္ေဖးဗရိတ္ေတြထဲမွာ ခင္ေမာင္တုုိးတစ္ေယာက္ ထပ္တုုိးလာတယ္။ မဟာဆန္သူ၊ ေဝးခဲ့ၿပီ ပန္းခရမ္းျပာ၊ ေလးညွဳိ႔ရွင္စတဲ့ခင္ေမာင္တုုိးသီခ်င္းမ်ားကလည္း ကုိယ့္အသည္းစြဲသီခ်င္းမ်ား ျဖစ္လာရျပန္တယ္။ သူ႔သီခ်င္းေတြထဲမွာ ‘မုုိးဦးဝင္ေရာက္လာတဲ့အခါ.. ရုုိးမကုုိျဖတ္ ျပန္ရင္း.. ဆုုိတဲ့ ႀကိဳးၾကာသံသီခ်င္းေခါင္းစဥ္က အမွတ္ထင္ထင္။ ခုုေတာ့ ခင္ေမာင္တုုိးတစ္ေယာက္လည္း သူ႔သီခ်င္းထဲကအတုုိင္း ဟုုိးေဝးေဝးႀကီး မုုိင္ေထာင္ခ်ီခရီးကုုိ ပ်ံသန္းသြားခဲ့ေလၿပီေပါ့။
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ အေရးအခင္းအၿပီး ကုုိယ့္ေနရာကုုိယ့္ဌာနမွာ ေနခြင့္မသာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ တကြဲတျပား ဟုုိ ဟုုိဒီဒီအေဝး သင့္ေတာ္ရာမွာ ေျပးသြားၾကရတယ္။ ကုုိယ္ေရာက္ခဲ့တဲ့ေနရာက ၿမိဳ့ျပနဲ႔ေဝးတဲ့ေတာရြာေလး တစ္ရြာမွာ။ ဒီေနရာေလးက ကုုိယ့္ရဲ့ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြတစ္ဦးရဲ့ ေမြးရပ္ေျမ။ စိတ္ခ်မ္းသာလက္ခ်မ္းသာ ေနႏုုိင္ ေအာင္ဆုုိၿပီး မိတ္ေဆြက ကုုိယ့္ကုုိသီးသန္႔အေဆာင္ငယ္ေလးတစ္ခုုမွာ ေနရာခ်ေပးထားတယ္။ စာဖတ္ခ်င္လ်င္ ဖတ္၊ အိပ္ခ်င္လ်င္အိပ္၊ ေတြးခ်င္ရာေတြး၊ ဒီမုိကေရစီအျပည့္ရွိတဲ့ ေနရာေလးလုုိ႔ သတ္မွတ္ကာ ေနခ်င္သလုုိ ေနဖုုိ႔ကုုိလည္း အခြင့္ေပးထားတယ္။
ကုုိယ္တည္းခုုိေနထုိင္ရာ အေဆာင္ငယ္ေလးရဲ့ ျပတင္းတံခါးကေန လမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လုုိက္ရင္ လယ္ကြင္းႏွစ္ကြင္း အေက်ာ္ေလာက္မွာ ရန္ကုုန္မႏၲေလး အျမန္ရထားလမ္းမ။ ရထားလမ္းကုုိေက်ာ္ၿပီး ဟုုိးခပ္ေဝးေဝးကုုိ ေမွ်ာ္ ၾကည့္လုုိက္လ်င္ေတာ့ မွဳိင္းညိဳ႔ညဳိ့ ရွမ္းရုုိးမေတာင္တန္းႀကီးကုုိ ေရးေရးမွ် လွန္းျမင္ရတယ္။ ရထားဥၾသသံ ၾကား လ်င္ တုုိ႔ေတြလွဳပ္ရွားေနထုိင္ခဲ့ၾကတဲ့ မႏၲေလးၿမိဳ့ရဲ့တေနရာက အခန္းက်ဥ္းေလးကုုိ သတိရမိေၾကာင္း မိတ္ေဆြ ကုုိ ေျပာမိေတာ့ သူကထူးအိမ္သင္ရဲ့ လက္ေရြးစဥ္ ေတးစီးရီးတစ္ေခြယူလာၿပီးေပးတယ္။ ဒါက ေမာ္ဒန္ငုုိခ်င္း ေတးစီးရီးတစ္ခုုလုုိ႔လည္း ေျပာခဲ့တယ္။ သီခ်င္းေတြက အေမ့အိမ္၊ ဂ်ပ္ဆင္ထိပ္က လရိပ္ျပာ။ ရာဇဝင္မ်ားရဲ့ သတုုိ႔သမီး၊ အရင္အတုုိင္း။ နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ား၊ ဗင့္စင့္ဗင္ဂုုိးတမ္းခ်င္းစတဲ့သီခ်င္းေတြ။ ရထားဥၾသ သံေတြၾကားတုုိင္း အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ကုုိယ့္အဖုုိ႔ ထူးအိမ္သင္ရဲ့ အေမ့အိမ္သီခ်င္းက အိမ္ျပန္ခ်င္ စိတ္ကုုိ တြန္းအားေပးသလုုိျဖစ္ခဲ့လုုိ႔ မိတ္ေဆြေျပာတဲ့ ေမာ္ဒန္ငုုိခ်င္းဆုုိတဲ့စကားက တကယ့္ကုုိမွ မွန္ကန္တဲ့ မွတ္ခ်က္ျပဳမႈရယ္လုုိ႔ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။
ဒီေလာက္ဆုုိလ်င္ေတာ့ စတီရီယုုိ ဂႏၳဝင္ပုုဂၢဳိလ္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ဘယ္လုုိရင္းႏွီးခဲ့ဖူးတယ္ဆုုိတာ နားလည္ေလာက္ၿပီ ေပါ့။ တကယ္ေတာ့ သူတုုိ႔ေတြနဲ႔ အျပင္မွာ ေတြ႔ဖူးျမင္ဖူး စကားလက္ဆုုံၾကဖူးလုုိ႔ ရင္းႏွီးခဲ့တာ မဟုုတ္ပါဘူး။ လဖက္ရည္ဆုုိင္ထုုိင္ရာကေန၊ ကက္ဆက္တိတ္ေခြ၊ စီဒီေခြ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေတးအယ္လ္ဘမ္မ်ားကေန၊ ခုု ေနာက္ပုုိင္းမွာေတာ့ အင္တာနက္ကေန၊ သူတုုိ႔ရဲ့ေတးသီခ်င္းသံေတြကုုိ ၾကားခဲ့ရတယ္။ ၾကားခဲ့လြန္းလုုိ႔ အခ်ိဳ႔ ေတးသီခ်င္းမ်ားဆုုိလ်င္ျဖင့္ အလြတ္ေတာင္ ရလုုနီးပါး။ သူတုုိ႔ဆုုိဟန္၊ သူတုုိ႔အသံပါမက သူတုုိ႔မာန္ေတြကုုိပါ ေတာင္ ေကာင္းေကာင္းဖမ္းစားႏုုိင္ၿပီလုုိ႔ ဆုုိႏုုိင္ေလာက္သည္အထိ ရင္းႏွီးေနခဲ့တာ။ ခုုေတာ့ သူတုုိ႔အားလုုံး သူတုုိ႔ခ်စ္တဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြန႔ဲအတူ သူတုုိ႔အႏုုပညာ၊ သူတုုိ႔သီခ်င္းသံေတြကုုိ စြန္႔ခြါလုုိ႔သြားခဲ့ၾကၿပီ။
အႏုုပညာအသုုိင္းအဝန္းကသူေတြ ကြယ္လြန္တယ္ၾကားရတုုိင္း မုုိးမုုိးအင္းလ်ား စ်ာပနမွတ္တမ္းမွာ ဆရာႀကီး ဦးတင္မုုိး ေရးထုုိးခဲ့တဲ့ စာတုုိေလးကုုိ မၿမဲသတိရမိတယ္။ ‘ခ်စ္သူတုုိ႔သက္တမ္း တိုုလွ၏၊ မုုန္းသူတုုိ႔ သက္တမ္း ရွည္လွ၏။ ေၾကကြဲ၍ မဆုုံးပါ’တဲ့။ စုုိင္းထီးဆုုိင္၊ထူးအိမ္သင္၊ ခုု ခင္ေမာင္တုုိး။ သူတုုိ႔အားလုုံးရဲ့ သက္တမ္းဟာ ပ်မ္းမွ်လ႔ူသက္တမ္းအရ ေျပာမယ္ဆုုိလ်င္ကုုိပဲ တုုိေတာင္းတယ္လုုိ႔ ေျပာရမည့္အရြယ္မ်ားသာျဖစ္တယ္။ ေနမယ္ဆုုိက ေနႏုုိင္ေကာင္းေသးတဲ့ အရြယ္ပုုိင္ရွင္မ်ားသာျဖစ္တယ္။ ဒီအထဲမွာ အမ်ားတကာခ်စ္ခင္မႈကုုိ ခံရတာေၾကာင့္ မေသေစလုုိသူေတြျဖစ္သမုုိ႔ ခ်စ္သူတုုိ႔သက္တမ္းအရ ေျပာရမယ္ဆုုိလ်င္ေတာ့ အလြန္႔အလြန္မွ တုုိေတာင္းလြန္းတယ္လုုိ႔ ေျပာရမည့္အရြယ္မ်ားသာျဖစ္တယ္။
ငယ္ႀကီးနိမ့္ျမင့္ ျဖဴမဲညိဳဝါ အာဏာရွိမဲ့ မခြဲမျခား တသားတည္းပဲ သေဘာထားတဲ့ ေသမင္းကေတာ့ သူ႔အသင္း အပင္းတုုိးဖုုိ႔ရန္အတြက္ဆုုိ ခ်စ္သူကုုိလည္း ဆြဲလုုိ႔ေခၚ၊ မုုန္းသူဆုုိလည္း ခ်န္မထားေလတတ္တာက သူ႔ရဲ့နိယာမ၊ သူ႔ရဲ့ဓမၼတာပဲ မဟုုတ္လား။ ဒီေတာ့လည္း ရွည္ေစလုုိသူေတြရဲ့သက္တမ္းလည္း ျပဌာန္းထားတဲ့ သူ႔ကံတရား အရသာ။ ပုိပုိၾကာၾကာ ေနေစလုိေပမယ့္လည္း ပုိရွည္ခြင့္ဆုုိတာ ဘယ္မွာျဖစ္လာႏုုိင္ပါ့မလဲ။
ခုုေတာ့ ဘုုိထီးလည္း မရွိ၊ ကုုိငွက္ႀကီးလည္း ေပ်ာက္ကြယ္၊ ကုုိတုုိးႀကီးလည္း ထြက္ခြါသြားခဲ့ၿပီမုုိ႔ တကယ္လုုိ႔မ်ား အေမ့အိမ္ကုုိျပန္ခဲ့လုုိ႔ ျခေသၤ့လည္ျပန္ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုုိလ်င္ေတာင္ ၾကိဳးၾကာငွက္တုုိ႔ကုိေတာ့ ဘယ္လုိမွ ေတြ႔ ခြင့္သာႏုုိင္ေတာ့မယ္ မဟုုတ္ေတာ့ပါဘူး။
သုုိ႔ေပမယ့္ ေဝဟင္မွာ လြင့္ပ်ံဝဲက်န္ေနရစ္မည့္ သူတုုိ႔ရဲ့ေတးသံေတြ။ သူတုုိ႔ကုုိခ်စ္သူေတြရဲ့ ႏွလုုံးသားမွာ စြဲထင္ က်န္ေနမည့္ သူတုုိ႔ရဲ့ပုုံရိပ္နဲ႔ ေတးသံေတြကေတာ့ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာ ရွင္က်န္ေနေပလိ္မ့္ဦးမယ္။ သူတုုိ႔ ေတြဟာျဖင့္ တုုိလ်လွတဲ့ သူတုုိ႔ေတြရဲ့သက္တမ္းမ်ားၾကားကပဲ ရွည္လ်ားလွတဲ့အလြမ္းမ်ားကုုိေတာ့ ခ်စ္သူေတြ အတြက္ အမွတ္တရ ခ်န္ထားရစ္ႏုုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါသည္ပင္လ်င္ ဂႏၳဝင္မ်ားရဲ့ အဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ဂႏၳဝင္မ်ားသာပဲ မဟုတ္ပါလားေလ။ ။
http://moemaka.com/?p=29190