ေက်ာင္းေနေပ်ာ္ဘို႔၊ စိတ္မဖိစီးဘို႔.။
သားနဲ႔သမီး မနက္ေက်ာင္းသြားခါနီးတိုင္း
ေက်ာင္းက ျပန္လာရင္လည္း ခဏနား၊ စားေသာက္ျပီး (မိဘကမခိုင္းလဲ)
ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြလွန္ျပီး သူတို႔ အိမ္စာေတြ တန္းလုပ္ေတာ့တာပဲ.။
သူတို႔မရွင္းတာဆို ေမးျမန္းအကူအညီေတာင္းတယ္။ သူတို႔ၾကည့္ရတာ
Stress စိတ္ဖိစီးမႈ မရိွ၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ.။ အဲဒါ ပထမတန္းကေန အခု အလယ္တန္းေရာက္တဲ့အထိပါပဲ။
ေက်ာင္းေနာက္က်မွာ၊ ေက်ာင္းပ်က္မွာလည္း သူတို႔ အရမ္းပူပန္ၾကတယ္။
သူတို႔ၾကည့္ျပီး ကိုယ္ငယ္ငယ္အေျခအေနကိုူ ျပန္ေတြးၾကည့္တယ္။
ေက်ာင္းသြားခ်င္စိတ္၊ အိမ္စာလုပ္ခ်င္စိတ္က ပံုမွန္မဟုတ္၊ အတက္အက်ရိွတယ္။
တခါတေလ ေက်ာင္းသြားရမွာ ေၾကာက္ေနတယ္။
တခါတေလ ကိုယ္ေၾကာက္လန္႔ရတဲ့ဆရာ ဒီေန႔မလာပါေစနဲ႔၊
စာလာမသင္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းတယ္။သူ႔အိမ္စာ မလုပ္နိုင္ရင္ ပိုဆိုး၊
အေသေၾကာက္။
ဆရာေတြက တပည့္ေတြကို ခဲြျခားဆက္ဆံစိတ္ရိွမရိွ မပိုင္းျခားတတ္ေပမယ့္
ကိုယ္က ဆရာေတြကို ခဲြျခားဆက္ဆံစိတ္ အလိုလိုရိွေနတယ္။
ဆရာေတြတဦးနဲ႔တဦး စိတ္သေဘာ အနိမ့္အျမင့္ မတူၾက တာကို ကိုယ္ကအလိုလို ခံစားမိေနတယ္။
အိမ္စာေတြ ေပးမွာ ေၾကာက္တယ္။ အတန္းထဲ စာေမးခံရမွာ ေၾကာက္တယ္။
( ဒီကခေလးေတြကေတာ့ ေမးခြန္းရိွရင္ သူ႔ထက္ ငါ လက္ညိႈးေထာင္ ျပီး
အရင္ေျဖရဘို႔ တက္ၾကြေနတယ္)
ကိုယ္ဟာ ငယ္ငယ္က အေတာ္ သိမ္ငယ္စိတ္၀င္တတ္၊ စိုးရိမ္စိတ္လြန္ကဲတတ္၊
ေၾကာက္ရံြ အားငယ္တတ္၊ စိတ္ဖိစီးတတ္၊ စိတ္အနိမ့္အျမင့္ ရိွတတ္သူမွန္း ျပန္သတိထားမိတယ္..။
အခုအခ်ိန္ထိ ငယ္ငယ္က ေၾကာက္လန္႔ရတဲ့( အရိုက္၊ အဆူသန္တဲ့) ဆရာေတြ မ်က္နွာနဲ႔ နာမည္ကို မေမ့နိုင္သလို၊ သေဘာေကာင္း၊ ဂရုဏာရိွတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြနာမည္နဲ႔ အျပဳအမူေတြ၊ သူတို႔ ဆံုးမစကား၊ ပံုျပင္ေလးေတြေတာင္
မေမ့မေပ်ာက္ နိုင္ရိွေသးတယ္။
စိတ္ဒါဏ္ရာဟာ အေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါလား.
အခုအရြယ္ထိ(ငယ္ဘ၀ျပန္ ေတြးမိရင္) စာသင္ခန္း၀င္ရမွာ ေၾကာက္သလိုလို၊ အိမ္စာ လုပ္ရမွာ စိတ္ပ်က္သလိုလို၊ ေက်ာင္းသြားရမွာ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးတခုလို..ခံစာ
ေက်ာင္းေနေပ်ာ္၍ စာေတာ္ရမည္..ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလး အသက္၀င္ဘို႔ဆိုတာ..ခေလးေတြက
မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းသြားဘို႔ တက္တက္ၾကြၾကြ၊ ေတးတညည္းညည္းနဲ႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ သားနဲ႔သမီးတို႔ရဲ႔ ဘ၀မ်ိဳး ငါလည္း အျမဲတမ္း မဟုတ္ေတာင္
တခါတေလေတာ့လည္း ခံစားဘူးပါတယ္ကြ...လို႔ ကိုယ့္ဖာသာ အားေပးျပီး
ျမက္ကနဲ ျဖစ္သြားတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ေဖ်ာက္လိုက္တယ္။
ျမန္မာျပည္က ခေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ဆရာ၊ ဆရာမေတြ သာ၍ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ..။
ကိုညိဳ( ေအာ္စလို)
ဓာတ္ပံု- ဂူဂယ္လ္မွ
သားနဲ႔သမီး မနက္ေက်ာင္းသြားခါနီးတိုင္း
ေက်ာင္းက ျပန္လာရင္လည္း ခဏနား၊ စားေသာက္ျပီး (မိဘကမခိုင္းလဲ)
ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြလွန္ျပီး သူတို႔ အိမ္စာေတြ တန္းလုပ္ေတာ့တာပဲ.။
သူတို႔မရွင္းတာဆို ေမးျမန္းအကူအညီေတာင္းတယ္။ သူတို႔ၾကည့္ရတာ
Stress စိတ္ဖိစီးမႈ မရိွ၊ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ.။ အဲဒါ ပထမတန္းကေန အခု အလယ္တန္းေရာက္တဲ့အထိပါပဲ။
ေက်ာင္းေနာက္က်မွာ၊ ေက်ာင္းပ်က္မွာလည္း သူတို႔ အရမ္းပူပန္ၾကတယ္။
သူတို႔ၾကည့္ျပီး ကိုယ္ငယ္ငယ္အေျခအေနကိုူ ျပန္ေတြးၾကည့္တယ္။
ေက်ာင္းသြားခ်င္စိတ္၊ အိမ္စာလုပ္ခ်င္စိတ္က ပံုမွန္မဟုတ္၊ အတက္အက်ရိွတယ္။
တခါတေလ ေက်ာင္းသြားရမွာ ေၾကာက္ေနတယ္။
တခါတေလ ကိုယ္ေၾကာက္လန္႔ရတဲ့ဆရာ ဒီေန႔မလာပါေစနဲ႔၊
စာလာမသင္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းတယ္။သူ႔အိမ္စာ မလုပ္နိုင္ရင္ ပိုဆိုး၊
အေသေၾကာက္။
ဆရာေတြက တပည့္ေတြကို ခဲြျခားဆက္ဆံစိတ္ရိွမရိွ မပိုင္းျခားတတ္ေပမယ့္
ကိုယ္က ဆရာေတြကို ခဲြျခားဆက္ဆံစိတ္ အလိုလိုရိွေနတယ္။
ဆရာေတြတဦးနဲ႔တဦး စိတ္သေဘာ အနိမ့္အျမင့္ မတူၾက တာကို ကိုယ္ကအလိုလို ခံစားမိေနတယ္။
အိမ္စာေတြ ေပးမွာ ေၾကာက္တယ္။ အတန္းထဲ စာေမးခံရမွာ ေၾကာက္တယ္။
( ဒီကခေလးေတြကေတာ့ ေမးခြန္းရိွရင္ သူ႔ထက္ ငါ လက္ညိႈးေထာင္ ျပီး
အရင္ေျဖရဘို႔ တက္ၾကြေနတယ္)
ကိုယ္ဟာ ငယ္ငယ္က အေတာ္ သိမ္ငယ္စိတ္၀င္တတ္၊ စိုးရိမ္စိတ္လြန္ကဲတတ္၊
ေၾကာက္ရံြ အားငယ္တတ္၊ စိတ္ဖိစီးတတ္၊ စိတ္အနိမ့္အျမင့္ ရိွတတ္သူမွန္း ျပန္သတိထားမိတယ္..။
အခုအခ်ိန္ထိ ငယ္ငယ္က ေၾကာက္လန္႔ရတဲ့( အရိုက္၊ အဆူသန္တဲ့) ဆရာေတြ မ်က္နွာနဲ႔ နာမည္ကို မေမ့နိုင္သလို၊ သေဘာေကာင္း၊ ဂရုဏာရိွတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြနာမည္နဲ႔ အျပဳအမူေတြ၊ သူတို႔ ဆံုးမစကား၊ ပံုျပင္ေလးေတြေတာင္
မေမ့မေပ်ာက္ နိုင္ရိွေသးတယ္။
စိတ္ဒါဏ္ရာဟာ အေတာ္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါလား.
အခုအရြယ္ထိ(ငယ္ဘ၀ျပန္ ေတြးမိရင္) စာသင္ခန္း၀င္ရမွာ ေၾကာက္သလိုလို၊ အိမ္စာ လုပ္ရမွာ စိတ္ပ်က္သလိုလို၊ ေက်ာင္းသြားရမွာ ၀န္ထုတ္၀န္ပိုးတခုလို..ခံစာ
ေက်ာင္းေနေပ်ာ္၍ စာေတာ္ရမည္..ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလး အသက္၀င္ဘို႔ဆိုတာ..ခေလးေတြက
မနက္ေစာေစာ ေက်ာင္းသြားဘို႔ တက္တက္ၾကြၾကြ၊ ေတးတညည္းညည္းနဲ႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ သားနဲ႔သမီးတို႔ရဲ႔ ဘ၀မ်ိဳး ငါလည္း အျမဲတမ္း မဟုတ္ေတာင္
တခါတေလေတာ့လည္း ခံစားဘူးပါတယ္ကြ...လို႔ ကိုယ့္ဖာသာ အားေပးျပီး
ျမက္ကနဲ ျဖစ္သြားတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ေဖ်ာက္လိုက္တယ္။
ျမန္မာျပည္က ခေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။
ဆရာ၊ ဆရာမေတြ သာ၍ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ..။
ကိုညိဳ( ေအာ္စလို)
ဓာတ္ပံု- ဂူဂယ္လ္မွ
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။