ဘယ္လို စာဖတ္မလဲ

 Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန

 

ဘယ္လို စာဖတ္မလဲ
----------------------
သာမန္လူတစ္ေယာက္ စာၾကည့္တိုက္ထဲေရာက္သြားတယ္။ စာအုပ္စင္ေပၚက မ်ားျပားလွတဲ့စာအုပ္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔မ်က္စိမဲြျပာသြားတယ္။ ဒါဟာ ဒီေလာကမွာ႐ွိတဲ့ အသိပညာဗဟုသုတေတြကို သူနည္းနည္းမွ စိတ္ဝင္စားမႈမ႐ွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါပဲ။ အသိဉာဏ္ပညာသုေတသနျပဳမႈမွာ လူတိုင္းပါဝင္စရာမလိုပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အထူးစိတ္ဝင္စားမႈတစ္ခုေတာ့ လူတိုင္းမွာ႐ွိသင့္ပါတယ္။ ဥပမာသတင္းစာၾကည့္တယ္.. တခ်ဳိ႕က သတင္းက႑ကို စိတ္ဝင္စားတယ္၊ တခ်ဳိ႕က ဝတၳဳေဆာင္းပါးကို စိတ္ဝင္စားတယ္၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း ကုန္သြယ္စီးပြားေရးကို စိတ္ဝင္စားတယ္။ စိတ္ဝင္စားမႈတစ္ခုခု႐ွိသူတိုင္းက သတင္းစာတစ္ေစာင္ရတာနဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈတစ္ခုကို သူတို႔ရလိုက္ၿပီျဖစ္တယ္။

စာဖတ္ျခင္းရဲ႕ပထမဆံုးအခ်က္က အထူးစိတ္ဝင္စားမႈတစ္ခုကို ေမြးျမဴတာပဲျဖစ္တယ္။

စာဖတ္သူတခ်ဳိ႕က စာ႐ြက္ေတြကို ဟိုလွန္ဒီလွန္ဖတ္တယ္၊ ၿပီးရင္ ၿပီးသြားတယ္။

တခ်ဳိ႕က ပထမစာလံုးကေန ေနာက္ဆံုးစာလံုးအထိ တစ္လံုးမက်န္ဖတ္တယ္။

ဒီဖတ္နည္းႏွစ္ခုလံုး သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ႐ွိတယ္။ အၿမဲတမ္း တစ္နည္းတည္းကိုပဲ အသံုးျပဳရင္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္ေတြကမ်ားလြန္းလွတယ္။ လူ႔အသက္က အကန္႔အသတ္႐ွိပါတယ္။ တကယ္လို႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို အစမွအဆံုး တစ္လံုးမက်န္ဖတ္ရင္ ဘဝတစ္သက္မွာ စာအုပ္ဘယ္ႏွအုပ္ပဲဖတ္ၿပီးႏိုင္မလဲ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ဗဟုသုတအသိပညာဘာသာရပ္ကို ေလ့လာဆန္းစစ္တဲ့ စာအုပ္ေတြကိုေတာ့ အေသးစိတ္ဖတ္႐ႈရမွာဖတ္တယ္။ ျဖစ္သလို ဟိုလွန္ဒီလွန္ဖတ္႐ႈရင္ အဲဒီဘာသာရပ္ရဲ႕တကယ့္အဓိပၸာယ္ကို နားလည္လိမ့္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

စာဖတ္ျခင္းရဲ႕ဒုတိယအခ်က္က စာအုပ္အမ်ဳိးအစားခဲြျခားတာပဲျဖစ္တယ္။ ဘယ္လိုစာအုပ္မ်ဳိးက အေသးစိတ္ဖတ္႐ႈရမယ္၊ ဘယ္လိုစာအုပ္မ်ဳိးဟာ ဟုိလွန္ဒီလွန္တာပဲေကာင္းတယ္၊ ဘယ္လိုစာအုပ္မ်ဳိးက စာအုပ္စင္ေပၚပဲတင္ထားၿပီး လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုးကားစစ္ေဆးတာမ်ဳိးလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ခဲြျခားထားသင့္ပါတယ္။

စာဖတ္တယ္ဆိုတာ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ အသိဉာဏ္ဗဟုသုတေတြကို ကိုယ့္အသိဉာဏ္ပညာအတြက္ မွီျငမ္းတာပဲျဖစ္တယ္။ စာအုပ္က ကိုယ့္ရဲ႕အေတြးအေခၚေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ေစတာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္နည္းေျပာရရင္ ဘယ္အရာကိုမဆို ကိုယ့္အေတြးအေခၚနဲ႔ ေဝဖန္ပိုင္းျခားတာပဲျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္အသိဉာဏ္နဲ႔ကိုယ္ ေဝဖန္ပိုင္းျခားရဲရင္ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ ဘယ္စကားဟာျဖစ္ မွန္တယ္၊ ဘယ္စကားဟာျဖစ္ မွားတယ္၊ ဘယ္စကားဟာျဖစ္ ေဆြးေႏြးလို႔ရႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ခဲြျခားႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ တခ်ဳိ႕အေၾကာင္းအရာက စာအုပ္ထဲမွာ ေရးမွတ္ထားလို႔ရႏိုင္သလို စာအုပ္ေပၚအမွတ္အသားျပဳထားႏိုင္ပါတယ္။ မေသခ်ာမေရရာ သံသယျဖစ္ေစတဲ့အခါ စစ္ေဆးၾကည့္လို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမတင္မက်ျဖစ္တဲ့အခါ ကိုယ္တိုင္ဆန္းစစ္ၾကည့္လို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ ေရးတန္ေရး၊ မွတ္တန္မွတ္၊ စာ႐ြက္လွန္တန္လွန္ျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ေတြးေတာႀကံဆမႈ၊ တီထြင္မႈကို ေမြးျမဴႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုပညာရပ္က ႏွစ္ေပါင္းအနည္းငယ္ၾကာလာတဲ့အခါ ကိုယ့္ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္ကို အလိုအေလ်ာက္ ေမာင္းႏွင္အသံုးျပဳႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။

စာဖတ္ျခင္းရဲ႕တတိယအခ်က္က ကိုယ္တိုင္ေဝဖန္သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္းကို အသံုးျပဳတာပဲျဖစ္တယ္။ ကိုယ္တိုင္ေဝဖန္သံုးသပ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိၿပီဆိုရင္ စာအုပ္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အသံုးခံပစၥည္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္သြားပါတယ္။

ေနာက္အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကိုလည္း အထူးသတိထားသင့္ပါတယ္။

ပထမအခ်က္က မ်က္စိမွိတ္ဘက္လိုက္တာမ်ဳိး မျဖစ္ရပါဘူး။ ဟိုးယခင္လူေတြက မ်က္စိမွိတ္ဘက္လိုက္လြန္းခဲ့တယ္။ သမိုင္းစာေပ၊ ဂႏၱဝင္စာေပသည္သာ အျမင့္ဆံုးစာေပလို႔သတ္မွတ္ထားၿပီး တျခားစာေပေတြကို အေသးအမႊားလို႔မွတ္ယူခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုး တျခားစာေပေတြ ဟန္႔တားထိန္းခ်ဳပ္ခံရၿပီး ဖြံ႔ၿဖိဳးသင့္သေလာက္ မဖြံ႔ၿဖိဳးခဲ့ပါဘူး။ တျခားစာေပေတြမဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ့အျပင္ အဲဒီဂႏၱဝင္စာေပေတြကုိလည္း သုေတသနေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ခုခ်ိန္ခါမွာ လူအမ်ားက ႏိုင္ငံ့အားနည္းၿပီး ျပည္သူေတြဆင္းရဲမဲြေတေနတယ္လို႔ ခံစားၾကရတယ္။ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ စက္ယႏၱယားကုန္ထုတ္လုပ္မႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့စာေပဘာသာရပ္ေတြကသာ အက်ဳိး႐ွိတဲ့စာေပ၊ အက်ဳိး႐ွိတဲ့အသိပညာလို႔ ထင္ၾကျပန္တယ္။ ဒါေတြဟာ မွားယြင္းတဲ့အျမင္ေတြပဲျဖစ္တယ္။ အသိဉာဏ္ပညာက နက္႐ိႈင္းက်ယ္ျပန္႔လြန္းတယ္။ ေလာကမွာ႐ွိတဲ့အရာတိုင္းက သင္ယူထိုက္ သင္ယူသင့္တဲ့အရာေတြပဲျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မတို႔လူသားမ်ဳိးႏႊယ္ေတြ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေသာင္းအခ်ိန္ယူၿပီး ေလ့လာသင္ယူရင္ေတာင္ ေလ့လာလို႔မကုန္ႏိုင္ပါဘူး။

ဒုတိယအခ်က္က မ်ားမ်ားခံစားၾကည့္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဘယ္လိုအသိပညာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထီးထီးတည္႐ွိေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူနဲ႔ဆက္ႏႊယ္တဲ့တျခားအသိပညာကလည္း မ်ားလြန္းပါတယ္။ အသိပညာတစ္ခုခုကို ကၽြန္မတို႔သုေတသနျပဳေတာ့မယ္ဆိုရင္ တျခားအသိပညာတခ်ဳိ႕ကိုလည္း ကၽြန္မတို႔ ထိေတြ႔ခံစားထားဖို႔လိုပါတယ္။ ဆက္စပ္ႏွီးႏႊယ္တဲ့ေနရာေရာက္ရင္ ေမးခြန္းထုတ္ၿပီး တတ္သိနားလည္တဲ့ပညာ႐ွင္ေတြကို ေမးျမန္းႏိုင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ဆက္စပ္ပတ္သက္ေၾကာင္းကို ပညာ႐ွင္ေတြကိုျပသႏိုင္ပါတယ္။

ေ႐ွးလူေတြကေျပာဖူးပါတယ္.. အသိပညာေတြကို ေလ့လာလုိက္စားတဲ့အခါ မွန္ႏွစ္ခ်ပ္ေဆာင္ထားဖို႔လိုပါသတဲ့။

တစ္ခ်ပ္က အဏုၾကည့္မွန္နဲ႔ ေနာက္တစ္ခ်ပ္က အေဝးၾကည့္မွန္ျဖစ္တယ္။ အဏုၾကည့္မွန္က ကိုယ္ေလ့လာလိုက္စားေနတဲ့ဘာသာရပ္ကိုၾကည့္ဖို႔နဲ႔ အေဝးၾကည့္က တျခားဘာသာရပ္ေတြကိုၾကည့္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေလ့လာလိုက္စားတဲ့ဘာသာရပ္ကို အေသးစိတ္တတ္သိနားလည္ေအာင္ ေလ့လာၿပီး တျခားဘာသာရပ္ကို အနည္းအက်ဥ္းတတ္သိထားရပါတယ္။ ဒါဟာ ဘယ္အသိပညာဘာသာရပ္မဆို ထီးထီးတည္႐ွိမေနတဲ့အေၾကာင္းရင္းပဲျဖစ္တယ္။

---------------

မူရင္းလင့္ -- http://www.85nian.net/lehuo/18131.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (April. 26. 2016)