ခ်ံဳၾကားမွ ဘံုဖ်ားသို႔ (သို႔မဟုတ္) စက္ရံုအလုပ္သမားဘ၀မွ တရုတ္ျပည္၏ အခ်မ္းသာဆံုးအမ်ိဳးသမီးျဖစ္လာသူ

နည္းစနစ္က်က်အေတြးအေခၚ

 

ခ်ံဳၾကားမွ ဘံုဖ်ားသို႔ (သို႔မဟုတ္) စက္ရံုအလုပ္သမားဘ၀မွ တရုတ္ျပည္၏ အခ်မ္းသာဆံုးအမ်ိဳးသမီးျဖစ္လာသူ
========================================

ငယ္စဥ္က တ႐ုတ္ေတာင္ပိုင္း ရွန္က်န္း (Shenzhen) ၿမိဳ႕ေလးက ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလွတဲ့ စက္႐ံုအလုပ္သမားတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အသက္ ၄၅ ႏွစ္အရြယ္ မစၥေက်ာင္ (Ms.Zhou) ဟာ ဒီေန႔ဆိုရင္ေတာ့ ဟူနန္ အေျခစိုက္ Lens Technology ရဲ႕ Chairman နဲ႔ President ျဖစ္ေနပါၿပီ။ သူ႔ရဲ႕အဲဒီကုမၸဏီဟာ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာ ေတြနဲ႔ကင္မရာေတြအတြက္ Touch Screen မွန္မ်က္ႏွာျပင္ေတြ ကိုထုတ္လုပ္ေပးေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ကုမၸဏီလုပ္ငန္းရဲ႕တန္ဖိုးဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၇.၆ ဘီလီယံခန္႔ရွိေနပါၿပီ။ ဒါ့ျပင္ သူ႔ရဲ႕ နာမည္ဆိုရင္လည္း အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၄.၅ ဘီလီယံခန္႔ တန္ေၾကးရွိတဲ့ ဧရာမ e-Commerce လုပ္ငန္းႀကီး Alibaba ကို တည္ေထာင္ထားသူ တ႐ုတ္စြန္႔ဦးတီထြင္လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး မစၥတာ ဂ်က္မ (Jack Ma) တို႔နဲ႔ မၾကာခဏဆိုသလို ယွဥ္တြဲၿပီးေဖာ္ျပခံေန ရၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့မတ္လက သူ႔ရဲ႕ကုမၸဏီကို ရွန္က်န္းစေတာ့ အိပ္ခ်ိန္းေစ်းကြက္မွာတင္ခဲ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း မစၥေက်ာင္ရဲ႕ၾကြယ္၀မႈ ဟာ အခုလိုျမင့္တက္လာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ကုမၸဏီရဲ႕ရွယ္ယာေတြ ဟာ ဆယ္ရက္ဆက္တိုက္ဆိုသလို တစ္ဟုန္ထိုးတိုးတက္လာခဲ႔ကာ အခုလို ေဒၚလာ ၇.၆ ဘီလီယံထိ တန္ဖိုးျမင့္တက္လာခဲ့တာပါ။ သူ႔ရဲ႕ၾကြယ္၀မႈဟာ ေဒၚလာ ၇.၁ ဘီလီယံခန္႔ခ်မ္းသာတဲ့အိမ္ၿခံ ေျမရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူ ခ်န္လိုင္၀ါးကိုေတာင္ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ႔တာျဖစ္ ပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕အခ်မ္းသာဆံုးပုဂိၢဳလ္ကေတာ့ စြမ္းအင္ လုပ္ငန္းသူေဌးႀကီးျဖစ္တဲ့ လီဟီဂ်န္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာမႈက အေမရိကန္ေဒၚလာ ၂၆ ဘီလီယံထိရွိပါတယ္။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မစၥေက်ာင္ရဲ႕ဘ၀အစပိုင္းဟာဘီလ်ံနာ သူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေရး အိပ္မက္ဆိုတာထက္ အိပ္မက္ဆိုး ႀကီးတစ္ခုလို႔ဆိုရမွာပါ။ သူ႔ကို ဟူနန္ျပည္နယ္ထဲက ရြာငယ္ေလး တစ္ရြာမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ အသက္ငါးႏွစ္အရြယ္ မွာပဲ မိခင္ရဲ႕စြန္႔ပစ္ျခင္းခံခဲ့ရသလို ဖခင္ျဖစ္သူကလည္း လုပ္ငန္း ခြင္မေတာ္တဆမႈေၾကာင့္ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းလံုး လံုး၀နီးပါးအလင္း မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ဒုကၡိတအေျခအေနပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုိအေျခအေနဆိုး ကပဲ ဘ၀မွာေအာင္ျမင္ရမယ္ဆိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕သႏၷိ႒ာန္ကို ပိုမိုျပတ္သား ေစခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ၂၀ အရြယ္မွာပဲ ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္မႈ ရဲ႕အခ်က္အခ်ာေဒသျဖစ္တဲ့ ရွန္က်န္းကို သူထြက္ခြာလာခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ မွန္ထုတ္လုပ္တဲ့စက္႐ံုမွာ အလုပ္၀င္လုပ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕အလုပ္က နာရီေတြအတြက္ မွန္လုပ္ရတာျဖစ္ပါတယ္။
“မိသားစုကဆင္းရဲေပမဲ့ ကြၽန္မမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ေလးစားတဲ့စိတ္ကေတာ့ အရမ္းကိုရွိခဲ့တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မေဖေဖနဲ႔ အဖြားက ကြၽန္မကိုအရမ္းခ်စ္ခဲ့ၾကလို႔ပါ” လို႔ သူက အေစာပိုင္းအင္တာဗ်ဴမ်ားမွာ ေျပာၾကားခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း သူ႔ရဲ႕အလုပ္ဟာ အေျပာင္းအလဲမရွိလို႔ စိတ္၀င္စားစရာမေကာင္းတဲ့အတြက္ အလုပ္ကေနႏုတ္ထြက္စာ တင္ခဲ့ပါတယ္။ ေဘာ့စ္အေနနဲ႔ သူ႔ကိုဌာနသစ္ဆီေျပာင္းေရႊ႕ေပး ဖို႔က်ျပန္ေတာ့လည္း မစၥေက်ာင္ရဲ႕လုပ္သက္ကသံုးလပဲရွိေနပါ တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရြာငယ္ေလးတစ္ရြာက မိန္းကေလးတစ္ ေယာက္က စာကိုေကာင္းေကာင္းေရးတတ္တဲ့အတြက္ အထက္လူ ႀကီးေတြက သူ႔ကိုသတိထားမိလာခဲ့တယ္လို႔လည္း သူက မီဒီယာ ေတြကိုေျပာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းကစၿပီး မစၥေက်ာင္တစ္ေယာက္ ရာထူး ေတြတစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ အလ်င္အျမန္တိုးတက္လာခဲ့ၿပီး ကုန္ ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုလံုးရဲ႕ ဒါ႐ိုက္တာရာထူးအဆင့္ကိုပါ ရရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွာေတာ့ သူဟာ ကိုယ္ပိုင္ မွန္ထုတ္လုပ္ေရးကုမၸဏီတစ္ခုထူေထာင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူ႔အသက္က ၂၂ ႏွစ္ပဲရွိပါေသးတယ္။
သူ႔အတြက္အရာအားလံုးက ပန္းခင္းလမ္းလို ေခ်ာေမြ႕ ေနခဲ့တာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ မစၥေက်ာင္ဟာ ကုမၸဏီေပါင္း ၁၁ ခု တည္ေထာင္ခဲ့ဖူးၿပီး အဲဒီလုပ္ငန္းေတြ အားလံုး မေအာင္ျမင္ဘဲ ႐ံႈးနိမ့္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ Lens Technology ကုမၸဏီက်မွ လုပ္ငန္းကေနအျမတ္အစြန္း ရရွိလာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ေလာက္မွာပဲ သူဟာ မိုဘိုင္းဖုန္းေတြအတြက္ မွန္မ်က္ႏွာျပင္ထုတ္လုပ္တဲ့ နယ္ပယ္ထဲကိုပါ ၀င္ေရာက္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
“၀န္ထမ္းေတြကိုလစာေပးဖုိ႔ ကြၽန္မ အိမ္ကိုႏွစ္ႀကိမ္ေတာင္ ေရာင္းခဲ့ရဖူးတယ္” လို႔ သူကခါးသီးလွတဲ့ဘ၀အေတြ႕အႀကံဳကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ဒါတင္မက ေသးပါဘူး။ မနာလိုတဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ေတြရဲ႕ တုိက္ခုိက္မႈေၾကာင့္ သူ႔ကုမၸဏီမွာ ကုန္ၾကမ္း ျပတ္မလုိျဖစ္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မ်ားၿပီး မစၥေက်ာင္တစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ ကုိယ္ ေသေၾကာင္းႀကံဖို႔စိတ္ကူးမိတဲ့အထိ အခက္အခဲေတြနဲ႔ရင္ဆိုင္ခဲ႔ရတာပါ။ ဒါေပ မဲ့ အခက္အခဲအဖံုဖံုၾကားကေန အခုလိုေအာင္ ျမင္လာခဲ့တာဟာ သူ႔ရဲ႕မဆုတ္မနစ္ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ လုပ္တတ္တဲ့၀ီရိယေၾကာင့္လို႔ မၾကာခဏ ထုတ္ေဖာ္ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။
“ေတာင္တက္သလိုပါပဲ၊ ရွင့္ကို ထိပ္ဆံုးေရာက္ေစမယ့္အရာက ရွင့္ရဲ႕႐ုပ္ပိုင္း ႀကံ့ခိုင္မႈမဟုတ္ပါဘူး။ ရွင့္ရဲ႕မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲ၊ လံု႔လတို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္” လို႔ သူ႔ရဲ႕ကုမၸဏီ အခ်မ္းသာဆံုးစာရင္း၀င္ခဲ့တဲ့ေနာက္ ႐ုပ္သံ အစီအစဥ္တစ္ခုရဲ႕အင္တာဗ်ဴးမွာ သူ႔ရဲ႕ဘ၀ ဒႆနကို ေ၀မွ်ခဲ့ပါတယ္။
ကုမၸဏီအေနနဲ႔ ေဖာက္သည္ေတြ ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈရေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနရတဲ့ အေစာ ပိုင္းကာလေတြတုန္းကဆိုရင္ မစၥေက်ာင္ဟာ သံုးရက္ဆက္တိုက္ စက္႐ံုမွာပဲေနၿပီး စံခ်ိန္စံၫႊန္းျပည့္မီေအာင္အရည္အေသြးစမ္းသပ္ မႈေတြကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်လုပ္ကိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုႀကိဳးပမ္းအား ထုတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ Lens Technology ကုမၸဏီဟာ ၂၀၁၃ ခု ႏွစ္မွာ ၀င္ေငြအေမရိကန္ေဒၚလာ ၃.၃ ဘီလီယံအထိရရွိခဲ့ၿပီး ၀န္ထမ္းေပါင္းရွစ္ေသာင္းခန္႔ရွိတယ္လို႔ Bloomberg ကထုတ္ ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ကုမၸဏီဟာ Apple ၊ Samsung တို႔လို ႏိုင္ငံစံုလုပ္ငန္းႀကီးေတြရဲ႕ဖုန္းေတြအတြက္ မွန္မ်က္ႏွာျပင္ေတြ ထုတ္လုပ္ေပးေနတာျဖစ္ၿပီး ကမၻာေပၚက စမတ္ဖုန္းငါးလံုးမွာ တစ္လံုးက သူ႔ကုမၸဏီကထုတ္တဲ့မွန္မ်က္ႏွာျပင္ကို အသံုးျပဳထား တာျဖစ္တယ္လို႔လည္း ဆိုၾကပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ခင္ပြန္းေဟာင္းနဲ႔ရခဲ့တဲ့သမီးတစ္ေယာက္ရွိတဲ့ မစၥေက်ာင္ဟာ ဘ၀မေမ့သလို သူ႔ကို ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးကူညီ ခဲ့သူေတြကိုလည္းမေမ့ပါဘူး။ သူဟာ ကုမၸဏီအတြက္ စေတာ့ ေစ်းကြက္နဲ႔ပတ္သက္တာေတြကိုႀကိဳတင္ေလ့လာဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ဘာသာစကားသင္ဆရာေဟာင္းတစ္ဦးကိုလည္း ဖိတ္ၾကား ခဲ့ပါတယ္။ “ကြၽန္မရဲ႕မူလတန္းေက်ာင္းကဆရာကသာ ကြၽန္မကို စေတာ့ေစ်းကြက္ေလ့လာဖို႔သတိမေပးခဲ့ရင္ ကြၽန္မလည္းဒီတီထြင္ မႈကိုစဥ္းစားဖို႔ စိတ္ကူးမိမွာမေသခ်ာပါဘူး” လို႔ သူက မူပုိင္ခြင့္ မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့ ျခစ္ရာစင္းရာမထင္ေၾကာင္းအာမခံႏိုင္တဲ့မွန္ မ်က္ႏွာျပင္ေတြကိုရည္ၫႊန္းေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ဒီ တီထြင္မႈကေန ကုမၸဏီအတြက္ ေဒၚလာဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ ရရွိေစခဲ့ပါၿပီ။
သူ႔ရဲ႕ဘ၀ဟာ မိုးစက္ထိတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပြင့္တဲ့ပဒုမၼာ ၾကာပန္းပြင့္လိုပါပဲ။ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀က ေက်းလက္ေဒသမွာ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာႀကီးျပင္းလာခဲ့ရေပမဲ့ အခုဆိုရင္ေတာ့ တ႐ုတ္ ျပည္ရဲ႕အခ်မ္းသာဆံုးအမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ သူ႔အေနနဲ႔ အခုလိုေအာင္ျမင္မႈေတြရရွိလာခဲ့တာဟာ ငယ္စဥ္က သူ႔ရဲ႕ေဘာ႔စ္ ေတြနဲ႔အိပ္ခဲ့လို႔၊ သူအလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ပထမဆံုးကုမၸဏီက ေဖာက္ သည္ေတြကို သူ႔ဆီပါလာေအာင္ဆြဲေဆာင္ခဲ့လို႔ဆိုတဲ့ေကာလာဟလ ေတြရွိခဲ့ေပမဲ့ မစၥေက်ာင္ကေတာ့ အားလံုးကိုပယ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။
“ကြၽန္မအေၾကာင္းကို မသိတဲ့သူေတြက ေကာလာဟလ ေတြကိုယံုၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေတြကို ကြၽန္မကုိယ္တိုင္ရွင္းျပေနလို႔ ဘာမွအသံုးမ၀င္သလို အဲဒီလိုလိုက္ရွင္းျပေနဖုိ႔လည္းမလိုပါဘူး” လို႔ သူကခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲတုံ႔ျပန္ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ေရးသူ-လင္းလင္း(ကညက)
Credit to: MyanmarB2BMagazine