ႏြဲ႔ယဥ္၀င္း ၏ အတၳဳပတိၱ

Music Crazy Te Te Tar Tar added 2 new photos.

 

📻📻ႏြဲ႔ယဥ္၀င္း ၏ အတၳဳပတိၱ📻📻ိ

🎼🎼🎼🎼🎼🎼🎼
ႏြဲ႔ယဥ္၀င္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အသံေကာင္းေသာ အဆိုေက်ာ္ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္ဆရာမတစ္ဦးလည္းျဖစ္ၿပီး “တကၠသိုလ္က သီခ်င္း ဆုိေကာင္းတဲ့ ဆရာမ” ဟု လူအမ်ား စိတ္၀င္စားျခင္းခံခဲ့ ရသည္။
နာမည္ရင္းမွာ ဂြၽဳိက္(စ္)၀င္းျဖစ္သည္။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာ ကိုးကြယ္သည္။
ဂြၽဳိက္(စ္)၀င္းဆုိတဲ့ နာမည္က တကၠသိုလ္မွာ ဆရာမ လုပ္တဲ့ အထိပဲေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သီခ်င္း ဆိုတာကေတာ့ အဂၤလိပ္ ေမဂ်ာ ဒုတိယႏွစ္ေလာက္က ဆုိတာေလ။ ဆုိေတာ့ ဂြၽိဳက္(စ္)ဆုိတဲ့ နာမည္က ျမန္မာ လုိေပါင္းရင္ “ဂငယ္၊ ယပင္း၊ ၀ဆဲြ၊ လံုး ႀကီးတင္၊ တစ္ေခ်ာင္းငင္၊ ကသတ္၊ စသတ္” အဲဒါမွ ဂြၽဳိက္(စ္) ျဖစ္တာကိုး။

အဲဒီေတာ့ ျမန္မာလိုနဲ႔ အဂၤလိပ္လုိ အသံထြက္က နည္းနည္း ကြာျခားတယ္ေလ။ ေရးတဲ့ ေနရာမွာလည္း မတူဘူး။ အဲဒီေတာ့ သီခ်င္း စဆုိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဂြၽဳိက္(စ္)၀င္းနဲ႔ ဆုိရင္ အဆင္ မေျပဘူးလုိ႔ ထင္တာပဲေလ။ ျမန္မာ လူမ်ဳိးနားထဲမွာ တစ္မ်ဳိးျဖစ္မယ္ ထင္ၿပီးေတာ့ ဂီတစာဆုိ ကိုျမတ္လင္း အခုေတာ့ ဆံုးသြားပါၿပီ။ သူ႔ကို ေျပာတယ္။ ကြၽန္မကို ျမန္မာလို နာမည္ေလး တစ္ခုေလာက္ ေရြးေပးပါ။ “၀င္း” ပါရင္ၿပီးေရာ ဆုိေတာ့ ကိုျမတ္လင္းကလည္း ကိုယ့္ကို ဘယ္ေန႔ေမြးလဲ ဘာလဲ မေမးဘူး။ မေမးဘဲ နဲ့ “ႏြဲ႔ယဥ္၀င္း”လုိ႔ ေပးလုိက္တယ္။ ကိုယ္က တကယ္ေတာ့ တနလၤာသမီး၊ “ႏြဲ႔ယဥ္ ၀င္း” ဆုိေတာ့ စေနနံနဲ႔ ဗုဒၶဟူးနံ တဲြၿပီး ေပးလုိက္တာေပါ့ေနာ္။ ဗုဒၶဟူးနဲ႔ စေန တဲြရင္ ေကာင္းတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆ လားေတာ့ မသိဘူး။

တနလၤာသမီးကို စေန ဗုဒၶဟူး နာမည္ ေပးထားေတာ့ အဆင္ေရာ ေျပရဲ႕လား။
အဲဒီ နာမည္နဲ႔ပဲဆုိခဲ့လုိ႔ ေအာင္ျမင္တာ အခု ခ်ိန္ထိပဲေလ။
မဂြၽဳိက္(စ္)ရဲ႔ မိဘေတြ နာမည္လည္း သိပါရေစ။
မိဘေတြက ဦးမင္းေဆြ၊ ေဒၚတင္တင္လွ။ အေဖက တျခား နာမည္လည္း ရွိတယ္။ ဦး၀င္းေမာင္။ အစ္မ နာမည္ ဂြၽဳိက္(စ္)၀င္းဆုိတာ အေဖက ဦး၀င္းေမာင္မို့လို့ ေလ။ အေဖက စစ္ကိုင္းသား။ အညာသားပဲ။ ျမန္မာ စစ္စစ္ေပါ့။ အေမကေတာ ကျပား။ အေမ့ဘက္ကေတာ့ ခရစ္ယာန္ေပါ့ေနာ္။ အေမ့ နာမည္က“ဂက္တီ” လုိ႔လည္း ေခၚတယ္။
မိဘေတြ အေၾကာင္း နည္းနည္းေလာက္ ေျပာျပလုိ႔ ရမလား။
မိဘေတြက ငယ္သူဘ၀မွာပဲ အိမ္ ေထာင္က်ၾကတာ။ အေမက ၁၆ ႏွစ္။ အေဖက ၁၉ ႏွစ္မွာပဲ Run Awayေပါ့ေနာ္။ လုိက္ေျပးၾကတာ။ စစ္ၿပီးတဲ႕အခါက် ေတာ႕ ေက်ာင္းေတြဘာေတြကလည္း မဖြင္႕ ေသးဘူး။ ဆယ္တန္းေတာင္မွ မေအာင္ ေသးဘူး ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အေဖ က အဲဒီေခတ္မွာ ပညာ၀န္ေထာက္ေခၚ မလား၊ မင္းႀကီးေခၚမလား ျဖစ္လာတယ္ ေပါ့ေလ။
မဂြၽဳိက္(စ္)တုိ႔ ေမြးခ်င္း ဘယ္ႏွေယာက္ပါလဲ။
အားလံုး (၅) ေယာက္ေပါ့။မဂြၽဳိက္(စ္) ထက္ႀကီးတဲ့ အစ္ကုိတစ္ေယာက္ ရွိေသးတယ္။ အဲဒီအစ္ကို ေမြးခါစ၊ ျမန္မာျပည္မွာ ဒုတိယကမၻာ စစ္အတြင္းက ေလယာဥ္ ပ်ံေပၚက ဗံုးေတြ က်ဲခ်ရင္ ၀င္ေအာင္းေနရတဲ့ ဗံုးက်င္းေတြထဲမွာ အေမက အဲဒီ့ ကေလးကို ခ်ီထားတုန္းလား၊ ႏို႔တိုက္ေနလား။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗံုးက်င္းေပၚကို ဗံုးက ဒါ႐ိုက္က်တာ။ က်ေတာ့ ကေလးက နားစည္ ကဲြသြားတယ္ ထင္တယ္။ အရမ္းငုိၿပီး သံုးရက္ေလာက္ ေနေတာ့ ဆံုးသြားတယ္။ အဲဒါၿပီးမွ မဂြၽဳိက္(စ္)ကို ေမြးတာေလ။ အဲဒီ အစ္ကိုက ေမြးတုန္းက ႐ုပ္ကေခ်ာ ေခ်ာ ျဖဴျဖဴေလးတဲ့။ အေမတုိ႔ဘက္က ကျပား စပ္ေတာ့ ျဖဴေဖြးေနတာေပါ့ေနာ္။ အေဖကေတာ့ အညာသားဆုိေတာ့ ညိဳတာေပါ့ေလ။ အေဖ့ မ်က္ႏွာေပါက္က မဂြၽဳိက္(စ္) နဲ႔ တစ္ပံုတည္း တူတာ။ ပထမ ကေလးတုန္းက လွပျဖဴေဖြးၿပီး မဂြၽဳိက္(စ္) က်ေတာ့ အသားကလည္း ညိဳတယ္တဲ့။ မ်က္လံုးကလည္း ျပဴးတယ္။ ဆံပင္ကလည္း ေကာက္တယ္တဲ့။ယွဥ္လုိက္ေတာ့ မေခ်ာဘူးေပါ့ေနာ္။
တစ္ခုေလာက္ ေမးခ်င္တယ္။ စိတ္မ်ား ဆုိးမလား မသိဘူး။
အသက္လား။
ဟုတ္က့ဲ။
ဟာ အခုေတာ့ စိတ္မဆိုးေတာ့ဘူး။ အခု အမွန္ေျပာတယ္။ ၆၄ ႏွစ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ ၆၄ ႏွစ္ျပည့္ကတည္းက ကိုယ္က “အသက္ကို အဖက္မလုပ္ေတာ့ ဘူး” အကုန္လံုးက ႀကီးကုန္တာပဲ။ တကၠသိုလ္ ထြန္းေနာင္ဆုိ ကိုယ္နဲ႔ ရြယ္တပဲ။ ဆံုးသြားၿပီ။ ၾကည့္ေလ။ စိတ္မေကာင္း ဘူးေပါ့ေနာ္။ ကိုယ့္ပရိသတ္က ကိုယ့္ အသက္ ၇၀ ဆုိလည္း ခ်စ္ေနမွာပဲ။ ၈၀ လည္း ခ်စ္ေနမွာပဲ။ ဟိုတစ္ေန႔က တစ္ဦး ေျပာသြားတယ္။ “အစ္မေနာ္ ဒီပံုကေန မေျပာင္းနဲ႔”တဲ့။ ဟာ ဒီပံုကေန မေျပာင္းနဲ႔ ဆိုတာ ငါလုပ္လုိ႔ ရတာမွ မဟုတ္တာ။ လူတိုင္းက အသက္ႀကီးရမွာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အသက္ထက္ က်န္းမာႏုပ်ဳိေအာင္ ထိန္းသိမ္းလို႔ေတာ့ ရတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ေျပာရရင္ မဂြၽဳိက္(စ္)က ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ေမြးဖြားတာျဖစ္ပါ တယ္။ စစ္ကိုင္း ဇာတိပါ။ ထူးျခားတာ ေျပာျပဦးမယ္။ 23 April မွာ ေမြးတာက ကမၻာေက်ာ္ ျပဇာတ္ဆရာႀကီး၊ စာေရး ဆရာႀကီး “ရွိတ္စပီးယား” ဆုိေတာ့ ဂုဏ္ယူပါတယ္။
စစ္ကိုင္းမွာ ေမြးတာဆုိေတာ့ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ေရာ။
အေမရဲ႕ အေဖက အဲဒီေခတ္က ပညာ မင္းႀကီးဆုိေတာ့ အဘိုးက နယ္ေတြ ေလွ်ာက္လွည့္ေနရေတာ့ စစ္ကိုင္းကို ေရာက္ေရာ။ (စစ္ကိုင္းေရာက္မွ အေမနဲ႔ အေဖေတြ႔ၿပီး ခိုးေျပးၾကတယ္။) အေဖကေတာ့ စစ္ကိုင္းသား အစစ္၊ အေဖ့ရဲ႔ အေဖ ကလည္း အဲဒီေခတ္က ဘာေခၚလဲ ၀တ္လံုေတာ္ရ ေရွ႕ေနႀကီးလား ဘာလား အဲလုိမ်ဳိး ေလ။ အဘိုးက စစ္ကိုင္းကေန ရန္ကုန္ ေျပာင္းေတာ့ မဂြၽဳိက္(စ္)ရန္ကုန္ကိုအသက္ ၃ ႏွစ္နဲ႔ ေရာက္လာေရာ။ အဘိုးအဘြား က ေျပာင္းေတာ့ အေမ၊ အေဖကလည္း ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။ သူတုိ႔က ငယ္ငယ္ေလးေတြ ရွိေသးေတာ့ ဘယ္က အလုပ္အကိုင္ ရွိမလဲဆုိၿပီး အဘုိးအဘြားနဲ႔လုိက္လာတာေပါ့။ ရန္ကုန္ေရာက္မွ အေဖေရာ အေမ ေရာ အလုပ္လုပ္ၾကတာ။ ပထမဆံုး မဂြၽဳိက္(စ္)က စိန့္ဖရန့္စစ္ (ယခု အထက ၄ တာေမြ)Girl School မွာ သူငယ္တန္းကေန ၄ တန္းအထိ တက္တယ္။ ႂကြားတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အတန္းထဲမွာ First ခ်ည္းပဲ ထြက္တယ္။ အားလံုး အဂၤလိပ္လုိ သင္တယ္ေလ။ အၿမဲတမ္း တစ္ အဆင့္က မက်ဘူးေပါ့ေနာ္။ ေနာက္တစ္ခါ ငါးတန္းလည္းေရာက္ေရာ အေမက စိန္႔ဖေလာမီးနား( ယခု အထက(၂) စမ္းေခ်ာင္း)ကို ေျပာင္းလုိက္တယ္။
အဲဒီမွာ ေက်ာင္းေျပာင္း႐ံုတင္မကဘူး။ ေဘာ္ဒါပါ ထားလုိက္တာ။ မိန္းကေလး ၃ ေယာက္။ မဂြၽဳိက္(စ္)ရယ္ ညီမအငယ္ ႏွစ္ေယာက္ရယ္။ ကိုယ္က ၁၂ႏွစ္ျပည့္ ခါစပဲ ရွိေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းက မယ္သီလရွင္ကို သြားေျပာတယ္။ ကြၽန္မ သမီးက အရမ္း အသံေကာင္းတာ။ သူ႔ကို ဆုိခိုင္းပါတဲ့။
ဟား အဲဒီကတည္းကေန ႏြဲ႔ယဥ္၀င္း ဆုိလုိက္ရတာ ယေန႔တုိင္ပဲ။ အဲဒီမွာ ဆုိက္ကို ေျပာျပဦးမယ္။ ကေလး ဆိုက္ကို၊ ေက်ာင္းလည္း ေျပာင္းလုိက္တယ္။ (ကေလးေတြဆို ေက်ာင္းခဏ ခဏေျပာင္းရင္ ဆုိက္ကို ျဖစ္တယ္ေလ။ မေတာ္ေတာ့ဘူး)။ ေဘာ္ဒါ ေနရတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဘာလဲသိလား။ ျမန္မာလုိ အကုန္သင္ရတယ္။ သံုးခုေပါ့။ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ေတာ့ စာေတာ္တယ္လုိ႔ ထင္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ First မထြက္ေတာ့ဘူး။ အရင္ တုန္းက စိန္ဖရန္႔ စစ္မွာဆုိ ဘာသာအားလံုး အဂၤလိပ္လုိ သင္ၿပီး ျမန္မာဘာသာပဲ ျမန္မာလုိ သင္တာေပါ့။ ဒီဘက္လည္း ေရာက္ေရာ အားလံုးက ျမန္မာလုိ သင္တယ္။ အဂၤလိပ္စာ တစ္ခုပဲ အဂၤလိပ္လို သင္တယ္။ Life က လံုး၀ႀကီး ေျပာင္းသြားေတာ့ေလ။ မေတာ္ေတာ့ဘူး။ မေတာ္ေတာ့ဘူးဆုိတာ ကိုယ္နားမွ မလည္တာ။ သင္ၾကားပံုစနစ္ လံုး၀ ေျပာင္းသြားေတာ့ ျမန္မာလုိ ျပန္ ေရးရတာကို မလုပ္တတ္ဘူးကြာ။ ညံ့သြားတာေပါ့ေနာ္။ အတန္းထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ေတြ ထြက္လဲဆိုေတာ့ အဆင့္ ၂၀ တုိ႔၊ ၂၁ တုိ႔ ထြက္တယ္။ ဆုိက္ကိုေပါ့ ေနာ္။ အဲဒါ အေမ့ကို မတက္ခ်င္ဘူးဆုိရင္ သမီးရယ္ တစ္ပတ္ေလာက္ ေနလုိက္ပါဦး။ သမီးရယ္ ဒီတစ္ပတ္ၿပီး ေနာက္တစ္ပတ္ ဆုိေျပာင္းေပးမယ္။ သူကလည္း ကိုယ့္ကို ဆုိက္ကို ျပန္သံုးတယ္။ တစ္လေလာက္ ႏွစ္လေလာက္ ေနေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ရေရာ၊ ရၿပီးေတာ့ ဆက္ေနလုိက္တာ ဆယ္တန္း အထိပဲ။
ဆယ္တန္း ေအာင္ေတာ့ ဆယ္တန္း ေအာင္ေတာ့ စိန္႔ဖေလာကပဲ။ ေဆးေက်ာင္းတက္ဖုိ႔ မီပါတယ္။ (အေမက ဆရာ၀န္ ျဖစ္ေစခ်င္တာေလ)။ လံုး၀ မသြားဘူး။ အေဖ့ကို တိတ္တိတ္ကေလး ေခၚၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ English ေမဂ်ာ သြားအပ္လုိက္တယ္။ ဆူလုိက္တာ။ ေန႔တုိင္း ဆူခံရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမ ျဖစ္ေစခ်င္တာက သူ႔ေျမးမွာ လာျဖစ္တယ္။ အခု သမီး ေအးျဖဴ၀င္းက ဆရာ၀န္ ျဖစ္ေနၿပီ။ မန္ခ်က္စတာကေန ဆရာ၀န္ ဘြဲ႔ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ မဂြၽဳိက္(စ္)က ငယ္ငယ္ ကတည္းက ကိုယ္ေကာင္းမယ္ ထင္တာ လုပ္တာေပါ့။ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ၿပီးေတာ့လည္း ကိုယ္ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္တယ္ေလ။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္က်ေတာ႕ အဂၤလိပ္စာ အဓိကနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးတယ္။
ဘယ္အခ်ိန္မွာ သီခ်င္း စဆုိတာပါလဲ။
တကၠသိုလ္ ေရာက္ေတာ့ ဆိုေနၿပီ။ ေျပာျပရဦးမယ္။ အဲဒီတုန္းက “ဂီတပေဒ သာပြဲ” ေတြ ဘာေတြရွိတယ္။ ေမၿမိဳ႕သုိ႔ မဟုတ္ ျပင္ဦးလြင္တုိ႔၊ တစ္လံုးႏွစ္လံုး စာစီကံုးတို႔၊ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴတုိ႔ အဲဒါေတြက Hit ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ္က အဲဒီမွာေလ တစ္ခ်ိန္လံုး သြားဆိုေနတာ။ မနက္ျဖန္ စာေမးပြဲFinal ေနာ္။ ဒီေန႔ညမွာ ေမၿမိဳ႕ သို႔မဟုတ္ ျပင္ဦးလြင္ သြားလုပ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ အေမက ဆဲတာေပါ့။ နင္ ဒီေလာက္ေတာင္ သီခ်င္းခ်ည္းပဲ ဆုိေနတယ္။ စာေမးပြဲေတာ့ ေအာင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိၿပီး သူေျပာတာ တစ္၀က္ေတာ့ မွန္တယ္။ ေအာင္ေတာ့ ေအာင္တယ္။ ကြာလဖုိင္း မျဖစ္ဘူး။ MA ေျဖလုိ႔ မရဘူး။ ဆဲ ခံရတာေပါ့ေနာ္။ သီခ်င္းကို ဘယ္ေလာက္ ဆုိခ်င္လဲ ဆုိတာ။ စာေမးပဲြ ရွိတာကို သီခ်င္း သြားဆိုေနေတာ့ ဥာဏ္ေကာင္းလို႔သာ ႏုိ႔မုိ႔ဆုိ က်မွာ။
အဲဒီတုန္းကGrade ေတြပဲ ေပးတယ္ေလGrade 4 ျပည့္မွ Master တန္းတက္လုိ႔ ရတာ။ မဂြၽဳိက္(စ္) က (3.8) ပဲ ရတယ္။ (.2) လုိေနတယ္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္မွာေအာင္ၿပီး အဲဒီႏွစ္မွာပဲ ဆရာမ ေလွ်ာက္တဲ့ အတြက္ ဆရာမျဖစ္ရင္ MA က သံုးႏွစ္ မေျဖရဘူး။ ၿပီးေတာ့ မႏၱေလး တကၠသိုလ္ ေျပာင္းရေရာ၊ အဲဒီမွာပဲ English ေမဂ်ာFinal Year မွာQuality ျပန္တက္လုိက္တယ္။ အဲဒီ အခါက်ေတာ့လည္း ဂုဏ္ထူးေတြ ဘာေတြ ထြက္လုိ႔။ ရၿပီးသားေတြကိုး။ မႏၱေလးမွာ သံုးႏွစ္ေနၿပီး ရန္ကုန္ ျပန္ေျပာင္းေတာ့မွ ပညာေရး တကၠသိုလ္မွာ မာစတာ ျပန္ေျဖၿပီး ၁၉၇၃ ခုႏွစ္မွာ ေအာင္သြားတာေပါ့။
ဂီတ အႏုပညာ ေလာကထဲကို ဘယ္လုိ ေရာက္ရွိလာတယ္ဆုိတာလည္း ေျပာျပပါဦး။
တကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္ေလာက္မွာပဲ “ပန္းကမၻာ ေမွ်ာ္စင္” နဲ႔ စဆုိတာေလ။ ဂီတ စာဆုိ ကိုျမတ္လင္း ေရးတဲ့ သီခ်င္းေလး ပါ။ အဲဒီေခတ္က ျမန္မာ့အသံမွာ အသံ စစ္ေဆးတာ ေတာ္ေတာ္ ခက္ခဲလုိက္တာ။ ဦးျမႀကီးက အရမ္းစစ္တာ။ ကိုယ္က အဂၤလိပ္ပိုင္းမွာပဲ ဆုိေနက်ဆုိေတာ့ ျမန္မာ လုိက ဘုိမႀကီးေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က ကြန္ဗင့္ ေက်ာင္းထြက္တယ္ ဆုိေတာ့ အဂၤလိပ္လုိလည္း မႊတ္မႊတ္ထြတ္ထြတ္ ရွိတယ္ဆုိေတာ့ အဂၤလိပ္နဲ႔ ျမန္မာနဲ႔က အသံေန အသံထား Essence ေတြက မတူဘူးေလ။ မတူေတာ့ “ေမတၲာပန္းမ်ား ေခြၽခူးထားတယ္” ဆိုလုိ႔ ရွိရင္ (ကိုျမတ္လင္းသီခ်င္းပဲ) ေမတၲာကို မပီဘူးေပါ့ကြယ္။ ျမစ္ထာ(ေမတၴာ) တုိ႔ ဘာတို႔ ျဖစ္ေနတယ္။ အခုေခတ္မ်ား လုပ္ဆုိတာေပါ့ေနာ္။ ဦးျမႀကီးက ဘာေျပာလဲဆုိရင္ “ႏြဲ႔ယဥ္၀င္း ေမတၲာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမတၴာ မဟုတ္ဘူး။ ျပန္ဆုိပါ။ ပီေအာင္ ဆုိပါ” ဆုိၿပီး ေအာ္ခံရတာ။ အမေလး အသံ စစ္တာေလ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က အေျခခံပဲ ေကာင္းလုိ႔လား မသိဘူး။ ကြန္ဗင့္ေက်ာင္းမွာ ေနေတာ့ ခရစ္ယာန္ ဘုရား သီခ်င္းေတြ အင္မတန္ ခက္တယ္။ လက္တင္လိုေပါ့ေနာ္။ လက္တင္က ေရွးအီတာလ်ံ စကားေလ။ အခု အီတလီမွာ ေျပာတဲ့ အီတာလ်ံကို ေရွးကဟာ လက္တင္လုိ႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီ စကားေတြနဲ႔ ဆုိေတာ့ အသံေတြကလည္း အရမ္း ခက္တာေတြ ဆုိခဲ့ရေတာ့ ကိုယ္က ေတာ္႐ံုတန္႐ံု အသံဆုိရင္ ခက္တယ္လုိ႔ မေခၚဘူး။
ျမန္မာသံကိုက်ေတာ့ အရင္တုန္းက အဆုိေတာ္ေတြ တင္တင္ျမတုိ႔ တင္တင္လွတို႔၊ ခ်ဳိျပံဳးတုိ႔ ဆုိတာေလးေတြ ၾကားၿပီးေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ေလ။ ႀကိဳက္ေတာ့ အဲဒါေတြ ဆုိၾကည့္ရင္းနဲ႔ ျမန္မာပိုင္းကုိ ဆုိျဖစ္တာ။ တကယ့္ တကယ္ စဆုိတာက အဂၤလိပ္ပိုင္း အစီအစဥ္Verity Show မွာ။ အဂၤလိပ္လုိကေတာ့ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွာ စဆုိတယ္။ ဆက္တုိက္ ဆုိေနရင္းနဲ႔ တကၠသိုလ္ ေရာက္ေတာ့လည္း တကၠသိုလ္ အႏုပညာ အသင္းေတြ ဘာေတြလည္း ၀င္တယ္။ ေနာက္ျမန္မာပိုင္းမွာ စဆိုတာကေတာ့ “ေမတၲာရိပ္ၿမံဳ” ေတးဂီတအဖဲြ႔။ ေမတၲာ ရိပ္ၿမံဳ ဦးမ်ဳိးၾကည္က အေဖ့ရဲ႔ မိတ္ေဆြ။ စမ္းဆုိၾကည့္ဖို႔ ေျပာေတာ့ ကိုယ္က သိပ္ေတာ့ မဆုိခ်င္ဘူး။ ဘာလုိ႔ဆုိေတာ့ ကိုယ္က ျမန္မာလုိဆုိတာ သိပ္လည္း မကြၽမ္း က်င္ဘူးေလ။
ဦးဆံုးဆိုတာကေတာ့ “ပန္းကမၻာေမွ်ာ္စင္” ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဆုိလုိက္ေတာ့လည္း အဆင္ေျပပါတယ္။ တန္းၿပီးေတာ့ ဓာတ္ျပားရတယ္ေလ။ ျမန္မာ့ အသံက ဓာတ္ျပားရရင္ တစ္ခါတည္း လႊင့္ခြင့္ရတယ္။ ျမန္မာလုိ စဆုိတာ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီကေနစၿပီး ဂီတ ေလာကထဲကို ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီတုန္းကTape ေတြဘာေတြမေပၚေသးဘူး။ CD ဆုိ ေ၀းေသးတယ္။
မဂြၽဳိက္(စ္)က တစ္ပုဒ္တည္းနဲ့ ဓာတ္ျပားတန္းရသလုိ ဆုိသမွ် ေရဒီယို သီခ်င္းေတြလည္း ေအာင္ျမင္ခဲ႕တယ္ ေနာ္။ သီခ်င္းနာမည္ေလးေတြ မွတ္မိ သေလာက္ေျပာျပပါဦး။
အင္း . . .ေမၿမိဳ႔ သုိ႔မဟုတ္ ျပင္ဦးလြင္။ အဲဒီ “ပန္းကမၻာေမွ်ာ္စင္” ေပါ႕ေနာ္။ ေနာက္ “ခ်စ္သူတုိ႔ ဘ၀၀ယ္”။ “တစ္လံုးႏွစ္လံုး စာစီကံုး”၊ “ေမတၲာပန္းမ်ား ေခြၽခူးထား တယ္”၊ “ေမာင္ေမာင့္ အေပၚထားတဲ့ ေမတၲာ”၊ “ေရႊေလွခါးေလး ခင္းေပးမယ္”၊ အမ်ားႀကီးပါပဲ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ေရဒီယို သီခ်င္းေတြ ဆုိေနတုန္းမွာပဲ (ဦးရဲ ေအာင္ဆုိတာေလ ဦးတီပုိးလုိ႔ ေခၚတယ္) ႐ုပ္ရွင္ သီခ်င္းဆိုဖို႔ လာေခၚတယ္။ “ေက်ာ္” ဆုိတဲ့ ဇာတ္ကားရဲ႕ ဇာတ္၀င္သီခ်င္းေပါ့။ ေနာက္ အဲဒါလည္း ၿပီးေရာ ဂီတလုလင္ ေမာင္ကိုကို ၊ စႏၵရားလွထြဋ္ ၊ ခ်ဳိေတးဆက္ ဦးေအာင္ကိုး၊ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဆုိဖုိ့ လာေခၚၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေရဒီယုိ ဆုိ လုိက္ ႐ုပ္ရွင္သီခ်င္းဆုိလုိက္ေပါ့။ အဲဒီ ေခတ္က စတီရီယို မေပၚေသးေတာ့ ႐ုပ္ရွင္သီခ်င္းက နည္းနည္း ထူးျခားေနတာေပါ့။ သူက ဇာတ္၀င္ခန္းေတြ ေရးရတာ။ ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္က ႐ုပ္ရွင္သီခ်င္းဆုိရင္း ဆုိရင္းနဲ႔ ပန္းခ်ီစိုးမိုးက တင္တင္ညိဳ (အဲဒီတုန္းက သူ႔မိန္းမ မဟုတ္ေသးဘူးေပါ့) အတြက္ဆုိေပးပါဆုိၿပီး လာေခၚေတာ့ တင္တင္ညိဳမ်က္ႏွာနဲ႔ မဂြၽဳိက္(စ္)အသံနဲ႔ ေတာ္ေတာ္လုိက္တယ္။ လုိက္ေတာ့ ေနာက္ပိုင္း သူ႔႐ုပ္ရွင္ေတြေပါ့။ “ကြၽန္ေတာ့္ နာမည္ ေက်ာ္ေက်ာ္” တုိ႔ “ကုေဋရွစ္ဆယ္ သူေဌးသား” တုိ႔ ေက်ာ္ဟိန္းနဲ႔ ကားေတြေလ။ ေတာ္ေတာ္ ဆုိေပးခဲ့ ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေမာင္သိန္း၀င္းနဲ႔ စံုတဲြသီခ်င္းေတြလည္း အမ်ားႀကီးပဲ။ အဲဒါေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆုိခဲ့ရတယ္။
စတီရီယို သီခ်င္းေတြ ေပၚလာေတာ့ စတီရီယို ေခတ္ဦး အဆုိေတာ္ႀကီး တစ္ေယာက္နဲ႔ မဂြၽဳိက္(စ္)စံုတဲြ သီခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္ေနာ္။ စတီရီယိုသီခ်င္း ဘယ္လုိ ဆုိျဖစ္သြား တယ္ဆုိတာလည္း ေျပာျပပါဦး။
တစ္ရက္၊ အမ်ဳိးသား တုိးတက္ေရး ႐ုပ္ရွင္ၿခံမွာ ႐ုပ္ရွင္ သီခ်င္းသြင္းေနတုန္း ၈ီတစာဆုိ ကိုသက္မွဴးက လာေခၚတယ္။ ပန္းကမၻာေမွ်ာ္စင္က သူေရးတာေလ။ အဲဒါ လား႐ိႈးက အဆုိေတာ္ တစ္ေယာက္နဲ႔ စံုတဲြ တစ္ေခြ ထုတ္ဖုိ႔ လာေခၚတယ္။ အဲဒီ အေခြထဲက “အလွၾကည့္တဲ့ မွန္လုိ” တုိ႔ ဘာတုိ႔ အရမ္း နာမည္ႀကီးသြားတယ္။ မဂြၽဳိက္(စ္)က ကံေကာင္းတာလည္း ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ပါရမီနဲ႔ ဘုရား သခင္ရဲ႕ေက်းဇူးလည္းပါတယ္။ စဆုိရင္ ဆုိတဲ့ဟာတုိင္း ေအာင္ျမင္တယ္။ အဂၤလိပ္ပိုင္း၊ ျမန္မာပိုင္း၊ ႐ုပ္ရွင္သီခ်င္း ၿပီးေတာ့ စတီရီယို . . .ေပါ့။

Credit ~~~ NyiNyi