အင္းစိန္ေထာင္အတြင္းမွ ဂႏၱ၀င္လူမိုက္ႀကီးမ်ား အေၾကာင္း အပိုင္း (၄)
================
သဃၤန္းကၽြန္းမွ တက္သစ္စလူမိုက္ေလး မိုးသူဟာ အေမကေမြး၊ ေထာင္ကေကၽြးဘ၀မွာ “တန္း” မရွိေပမယ့္ “ဇ” ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သဃၤန္းကၽြန္းရဲ႕ တန္းရွိတဲ့ ဆရာႀကီးကေတာ့ (၄)ေဆာင္ (၆)ခန္းမွာ အခန္း လူႀကီးလုပ္ေနတဲ့ ယကၡႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္အရြယ္ရလာေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ၿငိမ္ေနပါၿပီ။ မိုးသူ ကေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ရဲ႕ တန္း၀င္လူမိုက္စာရင္းမွာ ပါရဖို႔အတြက္ ဘာမဆိုလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ထားပံု ေပၚပါတယ္။ ဒီအေျခအေနမွာ မိုးသူကို ငရွဥ့္က အိပ္မက္ေတြေပးၿပီး ေကာက္စားလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
(၄)ေဆာင္ရဲ႕ တန္းစီးျမေခါင္နဲ႔ ငရွဥ့္ရဲ႕ ကမၻာမေၾကဇာတ္လမ္းကလည္း ရွိေနပါတယ္။ ငရွဥ့္ကို ျပန္ဖမ္းမိေတာ့ ေထာင္က ေနာက္မႈဖြင့္တဲ့အတြက္ ေျခက်င္းနဲ႔ေနရပါတယ္။ တိုက္ထဲမွာ လေပါင္းမ်ားစြာထားၿပီး ငရွဥ့္ကို (၄)ေဆာင္ပို႔လုိက္ေတာ့ ျမေဂါင္က တန္းစီးျဖစ္ၿပီး ေကာင္းစားေနပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဘ၀တူအခ်င္းခ်င္း သူ႔ကိုမၾကည့္ဘူးလို႔ ငရွဥ့္က ခံစားေနရတယ္။ ျမေဂါင္ကလည္း ငရွဥ့္တို႔ကို အပူးမခံဘူး။ မိုးသူကေတာ့ ျမေဂါင္နဲ႔ ဘာဇယားမွမရွိပါဘူး။ နာမည္ႀကီးခ်င္တာပဲ သိတယ္။ မိုးသူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနတဲ့ အခန္း (၃) မွာပဲ ေနပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ျပႆနာမျဖစ္ခင္ သံုးေလးညေလာက္က ကၽြန္ေတာ္ အေပ့ါသြားေတာ့ အိမ္သာနံရံကိုမီွၿပီး မိုးသူက ထုိင္ေနတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက ကိုင္ထားတဲ့ ေက်ာက္ဖ႐ံုယိုကို ၾကည့္ေနေတာ့ သနားတာနဲ႔ မစားဘဲသူ႔ကိုေပးလုိက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ညက်ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ပံုနဲ႔ “အစ္ကိုက လူေတြကိုၾကင္နာတတ္တယ္၊ ဘာပဲခိုင္းစရာရွိရွိ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာ၊ မေက်နပ္ တဲ့လူရွိရင္လည္းေျပာ၊ ကၽြန္ေတာ္သတ္ေပးမယ္”လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူ႔စကား ၾကားၾကားခ်င္း ၾကက္သီး ေမြးညႇင္းထၿပီး ဆံပင္ေတြေတာင္ ေထာင္သြားတယ္။ ကပ်ာကယာပဲ “အာ...ဘာမွမရွိပါဘူး။ မေက်နပ္တဲ့ သူလည္း မရွိပါဘူး။ ေအးေအးေနပါ ကိုယ့္လူရာ” လို႔ ေျပာၿပီး အျမန္လွည့္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိလူကို စည္း႐ံုးရတာ ငရွဥ့္အတြက္ အင္မတန္လြယ္ကူပါတယ္။
(၁)ခန္းထဲမွာက်ေတာ့ ဂႏၳ၀င္လူမိုက္ေတြက စုၿပီးအိပ္ၾကရပါတယ္။ ျပႆနာမျဖစ္ခင္ တစ္ည ငရွဥ့္က အိပ္ခ်ိန္မွာ မအိပ္ေသးဘဲ ေဘးနားက လူေတြကို လုိက္စေနတယ္။ ျမေဂါင္က အိပ္ခ်ိန္ေပးေနခ်ိန္မို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနဖို႔ ငရွဥ့္ကို လွမ္းေငါက္တယ္။ ငရွဥ့္က နားမေထာင္ဘူး။ ျမေဂါင္က ေဒါသထြက္သြားၿပီး ငရွဥ့္ကို မတ္တတ္ရပ္ခိုင္းကာ လက္ထဲက ၀ါးျခမ္းျပားေသးေသးေလးနဲ႔ တင္ပါးကို သံုးခ်က္႐ိုက္လုိက္တယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္က ငရွဥ့္ကို အသားမနာေစေပမယ့္ အသည္းနာသြားေစတယ္။ ဒါဟာ သူ႔ကို အရွက္ခြဲၿပီး လူမိုက္ဂုဏ္ကို ထိပါးတယ္လုိ႔ ယူဆလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ျမေဂါင္ကို သတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ငရွဥ့္က မိုးသူကိုေခၚၿပီး တိုင္ပင္တယ္။ မိုးသူကလည္း သေဘာတူတယ္။ ဒါနဲ႔ ေတာင္ယာပစၥည္းေတြထားတဲ့ ဘုတ္တိုက္ထဲက ေပါက္ျပားတစ္လက္နဲ႔ သံတူရြင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ခိုးယူလိုက္တယ္။ အင္းစိန္ေထာင္က ေန႔လယ္ဘက္မွာ အက်ဥ္းသားေတြကို တေရးတေမာအိပ္ဖို႔ ခြင့္ျပဳထားတယ္။ ေတာင္ယာေတြက ၃ နာရီေလာက္မွ အလုပ္လုပ္ရတာပါ။ ေန႔လယ္ ၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွာေတာ့ အေဆာင္မွာ အိပ္တဲ့သူအိပ္၊ လဲွတဲ့သူ လဲွနဲ႔ အနားယူေနၾကတယ္။ ျမေဂါင္က (၄) ေဆာင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခန္းျဖစ္တဲ့ (၈)ခန္းမွာ အိပ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ငရွဥ့္က ေပါက္ျပားကိုကိုင္၊ မိုးသူက သံတူရြင္းကိုကိုင္ၿပီး (၈)ခန္းကို ထြက္လာၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူကမွ သတိ မထားမိဘူး။ (၈)ခန္းေရာက္ေတာ့ မိုးသူက သံတူရြင္းကိုင္ၿပီး အေပါက္၀မွာ ရပ္ေစာင့္လိုက္တယ္။ ငရွဥ့္က ေပါက္ျပားကိုင္ၿပီး အခန္းထဲကို ၀င္သြားတယ္။ ျမေဂါင္ ထြက္မေျပးႏုိင္ေအာင္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမေဂါင္က ပုသိမ္သူလို႔ တစ္ေဆာင္လံုးကေခၚတဲ့ တပ္ေျပးေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူဖက္ၿပီး အိပ္ေနတယ္။ ငရွဥ့္က အိပ္ေနတဲ့ ျမေဂါင္ကို ေပါက္ျပားနဲ႔ ခုတ္လိုက္ေပမယ့္ ျမေဂါင္ကိုမထိဘဲ ပုသိမ္သူကို ထိသြားတယ္။ ျမေဂါင္က ႏိုးလာၿပီး အက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ အိပ္ရာလိပ္ေတြ ပံုထားတဲ့ ကစ္ပံုကို ကၽြမ္းထိုးၿပီး ေက်ာ္သြားတယ္။ ျမေဂါင္က ကၽြမ္းထိုးတာေတာ္တယ္။ အခန္း၀မွာ မိုးသူက ပိတ္ေစာင့္ေနေတာ့ ျမေဂါင္က အခန္းထဲမွာပဲ ပတ္ေျပးေနတယ္။ ငရွဥ့္က ေပါက္ျပားနဲ႔ လုိက္ခုတ္ေပမယ့္ ျမေဂါင္ကို မထိဘူး။ ငရွဥ့္ ေမာေနၿပီ။ တကယ့္တကယ္ လက္႐ံုးရည္အရဆိုရင္လည္း ငရွဥ့္က ျမေဂါင္ကို မယွဥ္ႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ဆိုရင္ အေျခအေနမလွမွန္းသိလို႔ ျမေဂါင္က မိုးသူကိုတြန္းၿပီး အခန္းထဲကေန ေတာင္ယာထဲကို ထြက္ေျပးသြားတယ္။ မိုးသူက သံတူရြင္းကိုင္ၿပီး ေနာက္က ေျပးလိုက္ေနတယ္။ ငရွဥ့္ကေတာ့ အေမာေဖာက္ၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ျပတ္က်န္ခဲ့တယ္။ မိုးသူက ေနာက္ကေနသာ လိုက္ေနတာ ျမေဂါင္ကို သံတူရြင္းနဲ႔မ႐ိုက္ရဲဘူး။ ရွိန္ေနတာကိုး။ ဒီျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး ငရွဥ့္က စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ မိုးသူကို လွမ္းေအာ္လိုက္တယ္။
“မုိးသူ မင္း ျမေဂါင္ကို ဒီတုိင္းလႊတ္ေပးလုိက္ေတာ့မလ
ငရွဥ့္စကားကို ၾကားတဲ့ မိုးသူက ခ်က္ခ်င္းအသိ၀င္လာတယ္။ ျမေဂါင္ေနာက္ကို အရွိန္ျမႇင့္လုိက္ရင္း ေခါင္းကို သံတူရြင္းနဲ႔ ႐ိုက္ခ်လိုက္တယ္။ ျမေဂါင္က ေခါင္းထိၿပီး ခရမ္းပင္ေတြၾကားကို ေခြခနဲက်သြားတယ္။ မိုးသူက ျမေဂါင္ကို ဘာမွ ဆက္မလုပ္ဘဲ ေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ငရွဥ့္ေရာက္လာၿပီး လဲေနတဲ့ ျမေဂါင္ကို ေပါက္ျပားနဲ႔ စိမ္ေျပနေျပ ခုတ္သတ္လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမေဂါင္ဟာ မိုးသူရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔တင္ အသက္ထြက္သြားပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ငရွဥ့္က သူ႔အခန္းက႑မပါရင္ သိကၡာက်မွာစိုးလို႔ ပြဲကို အၿပီးသတ္ေနပါတယ္။ တစ္ေဆာင္လံုး ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္သြားၿပီး ေထာင္တြင္းက လူသတ္ပြဲကိုၾကည့္ေနၾကတယ္။
(၄)ေဆာင္ အေဆာင္မွဴး ေထာင္မွဴး ဦးစိုး၀င္းက ေျပးလာၿပီး “မင္းတို႔ ဆက္မလုပ္ၾကနဲ႔”လို႔ လွမ္းေအာ္တယ္။ ငရွဥ့္က ဦးစိုး၀င္းကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ““ေအး ...ခင္ဗ်ားကိုပါ ခုတ္မယ္၊ လာခဲ့” လို႔ လွမ္းေျပာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ မိန္းေဂ်းလ္အထိ ထြက္ေျပးသြားပါတယ္။ မိန္းေဂ်းလ္မွာ တာ၀န္က်ေနတဲ့ ေထာင္မွဴးႀကီး ဦးေစာထြန္းသိေတာ့မွ ငရွဥ့္တို႔ဆီကို ကိုယ္တုိင္လိုက္လာပါတယ္။ ဦးေစာထြန္းကိုေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ထဲက လူမိုက္ႀကီးေတြက ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသၾကတယ္။ ဦးေစာထြန္းက သူ႔ရဲ႕ ယူနီေဖာင္းကိုခၽြတ္လိုက္ၿပီ
ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ခရမ္းခင္းထဲက ေျခရာေတြနဲ႔ ေသြးေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္မွတ္တမ္းတင္ေနတ
မိန္းေဂ်းလ္မွာ ေထာင္၀ါဒါေတြက ငရွဥ့္နဲ႔ မိုးသူကို ေျခက်င္းေတြ ခတ္လိုက္တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ခပ္ေအးေအးပံုစံပဲ။ အခ်င္းခ်င္းစေနာက္ေနၾကတယ္။ မိုးသူက ငရွဥ့္ကို ျမေဂါင္ေသသြားတဲ့ အိုက္တင္ လုပ္ျပေနတယ္။ ငရွဥ့္က အားပါးတရရယ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို စစ္ေခြးတိုက္ဆီေခၚသြားၾကတယ္
ဒါေပမဲ့ တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ သတင္းတစ္ခုကေတာ့ ျမေဂါင္ေသၿပီး တစ္လမျပည့္ခင္မွာပဲ စစ္ေခြးတိုက္မွာ ငရွဥ့္ဟာ ထူးဆန္းစြာ ေသသြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ေဇာ္သက္ေထြး
================
သဃၤန္းကၽြန္းမွ တက္သစ္စလူမိုက္ေလး မိုးသူဟာ အေမကေမြး၊ ေထာင္ကေကၽြးဘ၀မွာ “တန္း” မရွိေပမယ့္ “ဇ” ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သဃၤန္းကၽြန္းရဲ႕ တန္းရွိတဲ့ ဆရာႀကီးကေတာ့ (၄)ေဆာင္ (၆)ခန္းမွာ အခန္း လူႀကီးလုပ္ေနတဲ့ ယကၡႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္အရြယ္ရလာေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ၿငိမ္ေနပါၿပီ။ မိုးသူ ကေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ရဲ႕ တန္း၀င္လူမိုက္စာရင္းမွာ ပါရဖို႔အတြက္ ဘာမဆိုလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ထားပံု ေပၚပါတယ္။ ဒီအေျခအေနမွာ မိုးသူကို ငရွဥ့္က အိပ္မက္ေတြေပးၿပီး ေကာက္စားလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
(၄)ေဆာင္ရဲ႕ တန္းစီးျမေခါင္နဲ႔ ငရွဥ့္ရဲ႕ ကမၻာမေၾကဇာတ္လမ္းကလည္း ရွိေနပါတယ္။ ငရွဥ့္ကို ျပန္ဖမ္းမိေတာ့ ေထာင္က ေနာက္မႈဖြင့္တဲ့အတြက္ ေျခက်င္းနဲ႔ေနရပါတယ္။ တိုက္ထဲမွာ လေပါင္းမ်ားစြာထားၿပီး ငရွဥ့္ကို (၄)ေဆာင္ပို႔လုိက္ေတာ့ ျမေဂါင္က တန္းစီးျဖစ္ၿပီး ေကာင္းစားေနပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဘ၀တူအခ်င္းခ်င္း သူ႔ကိုမၾကည့္ဘူးလို႔ ငရွဥ့္က ခံစားေနရတယ္။ ျမေဂါင္ကလည္း ငရွဥ့္တို႔ကို အပူးမခံဘူး။ မိုးသူကေတာ့ ျမေဂါင္နဲ႔ ဘာဇယားမွမရွိပါဘူး။ နာမည္ႀကီးခ်င္တာပဲ သိတယ္။ မိုးသူက ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနတဲ့ အခန္း (၃) မွာပဲ ေနပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ျပႆနာမျဖစ္ခင္ သံုးေလးညေလာက္က ကၽြန္ေတာ္ အေပ့ါသြားေတာ့ အိမ္သာနံရံကိုမီွၿပီး မိုးသူက ထုိင္ေနတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲက ကိုင္ထားတဲ့ ေက်ာက္ဖ႐ံုယိုကို ၾကည့္ေနေတာ့ သနားတာနဲ႔ မစားဘဲသူ႔ကိုေပးလုိက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ညက်ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်းဇူးတင္တဲ့ပံုနဲ႔ “အစ္ကိုက လူေတြကိုၾကင္နာတတ္တယ္၊ ဘာပဲခိုင္းစရာရွိရွိ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာ၊ မေက်နပ္ တဲ့လူရွိရင္လည္းေျပာ၊ ကၽြန္ေတာ္သတ္ေပးမယ္”လို႔ ေျပာပါတယ္။ သူ႔စကား ၾကားၾကားခ်င္း ၾကက္သီး ေမြးညႇင္းထၿပီး ဆံပင္ေတြေတာင္ ေထာင္သြားတယ္။ ကပ်ာကယာပဲ “အာ...ဘာမွမရွိပါဘူး။ မေက်နပ္တဲ့ သူလည္း မရွိပါဘူး။ ေအးေအးေနပါ ကိုယ့္လူရာ” လို႔ ေျပာၿပီး အျမန္လွည့္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိလူကို စည္း႐ံုးရတာ ငရွဥ့္အတြက္ အင္မတန္လြယ္ကူပါတယ္။
(၁)ခန္းထဲမွာက်ေတာ့ ဂႏၳ၀င္လူမိုက္ေတြက စုၿပီးအိပ္ၾကရပါတယ္။ ျပႆနာမျဖစ္ခင္ တစ္ည ငရွဥ့္က အိပ္ခ်ိန္မွာ မအိပ္ေသးဘဲ ေဘးနားက လူေတြကို လုိက္စေနတယ္။ ျမေဂါင္က အိပ္ခ်ိန္ေပးေနခ်ိန္မို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနဖို႔ ငရွဥ့္ကို လွမ္းေငါက္တယ္။ ငရွဥ့္က နားမေထာင္ဘူး။ ျမေဂါင္က ေဒါသထြက္သြားၿပီး ငရွဥ့္ကို မတ္တတ္ရပ္ခိုင္းကာ လက္ထဲက ၀ါးျခမ္းျပားေသးေသးေလးနဲ႔ တင္ပါးကို သံုးခ်က္႐ိုက္လုိက္တယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္က ငရွဥ့္ကို အသားမနာေစေပမယ့္ အသည္းနာသြားေစတယ္။ ဒါဟာ သူ႔ကို အရွက္ခြဲၿပီး လူမိုက္ဂုဏ္ကို ထိပါးတယ္လုိ႔ ယူဆလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ျမေဂါင္ကို သတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ငရွဥ့္က မိုးသူကိုေခၚၿပီး တိုင္ပင္တယ္။ မိုးသူကလည္း သေဘာတူတယ္။ ဒါနဲ႔ ေတာင္ယာပစၥည္းေတြထားတဲ့ ဘုတ္တိုက္ထဲက ေပါက္ျပားတစ္လက္နဲ႔ သံတူရြင္းတစ္ေခ်ာင္းကို ခိုးယူလိုက္တယ္။ အင္းစိန္ေထာင္က ေန႔လယ္ဘက္မွာ အက်ဥ္းသားေတြကို တေရးတေမာအိပ္ဖို႔ ခြင့္ျပဳထားတယ္။ ေတာင္ယာေတြက ၃ နာရီေလာက္မွ အလုပ္လုပ္ရတာပါ။ ေန႔လယ္ ၁ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွာေတာ့ အေဆာင္မွာ အိပ္တဲ့သူအိပ္၊ လဲွတဲ့သူ လဲွနဲ႔ အနားယူေနၾကတယ္။ ျမေဂါင္က (၄) ေဆာင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခန္းျဖစ္တဲ့ (၈)ခန္းမွာ အိပ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ငရွဥ့္က ေပါက္ျပားကိုကိုင္၊ မိုးသူက သံတူရြင္းကိုကိုင္ၿပီး (၈)ခန္းကို ထြက္လာၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူကမွ သတိ မထားမိဘူး။ (၈)ခန္းေရာက္ေတာ့ မိုးသူက သံတူရြင္းကိုင္ၿပီး အေပါက္၀မွာ ရပ္ေစာင့္လိုက္တယ္။ ငရွဥ့္က ေပါက္ျပားကိုင္ၿပီး အခန္းထဲကို ၀င္သြားတယ္။ ျမေဂါင္ ထြက္မေျပးႏုိင္ေအာင္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမေဂါင္က ပုသိမ္သူလို႔ တစ္ေဆာင္လံုးကေခၚတဲ့ တပ္ေျပးေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူဖက္ၿပီး အိပ္ေနတယ္။ ငရွဥ့္က အိပ္ေနတဲ့ ျမေဂါင္ကို ေပါက္ျပားနဲ႔ ခုတ္လိုက္ေပမယ့္ ျမေဂါင္ကိုမထိဘဲ ပုသိမ္သူကို ထိသြားတယ္။ ျမေဂါင္က ႏိုးလာၿပီး အက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ အိပ္ရာလိပ္ေတြ ပံုထားတဲ့ ကစ္ပံုကို ကၽြမ္းထိုးၿပီး ေက်ာ္သြားတယ္။ ျမေဂါင္က ကၽြမ္းထိုးတာေတာ္တယ္။ အခန္း၀မွာ မိုးသူက ပိတ္ေစာင့္ေနေတာ့ ျမေဂါင္က အခန္းထဲမွာပဲ ပတ္ေျပးေနတယ္။ ငရွဥ့္က ေပါက္ျပားနဲ႔ လုိက္ခုတ္ေပမယ့္ ျမေဂါင္ကို မထိဘူး။ ငရွဥ့္ ေမာေနၿပီ။ တကယ့္တကယ္ လက္႐ံုးရည္အရဆိုရင္လည္း ငရွဥ့္က ျမေဂါင္ကို မယွဥ္ႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ဆိုရင္ အေျခအေနမလွမွန္းသိလို႔ ျမေဂါင္က မိုးသူကိုတြန္းၿပီး အခန္းထဲကေန ေတာင္ယာထဲကို ထြက္ေျပးသြားတယ္။ မိုးသူက သံတူရြင္းကိုင္ၿပီး ေနာက္က ေျပးလိုက္ေနတယ္။ ငရွဥ့္ကေတာ့ အေမာေဖာက္ၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ျပတ္က်န္ခဲ့တယ္။ မိုးသူက ေနာက္ကေနသာ လိုက္ေနတာ ျမေဂါင္ကို သံတူရြင္းနဲ႔မ႐ိုက္ရဲဘူး။ ရွိန္ေနတာကိုး။ ဒီျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး ငရွဥ့္က စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ မိုးသူကို လွမ္းေအာ္လိုက္တယ္။
“မုိးသူ မင္း ျမေဂါင္ကို ဒီတုိင္းလႊတ္ေပးလုိက္ေတာ့မလ
ငရွဥ့္စကားကို ၾကားတဲ့ မိုးသူက ခ်က္ခ်င္းအသိ၀င္လာတယ္။ ျမေဂါင္ေနာက္ကို အရွိန္ျမႇင့္လုိက္ရင္း ေခါင္းကို သံတူရြင္းနဲ႔ ႐ိုက္ခ်လိုက္တယ္။ ျမေဂါင္က ေခါင္းထိၿပီး ခရမ္းပင္ေတြၾကားကို ေခြခနဲက်သြားတယ္။ မိုးသူက ျမေဂါင္ကို ဘာမွ ဆက္မလုပ္ဘဲ ေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ငရွဥ့္ေရာက္လာၿပီး လဲေနတဲ့ ျမေဂါင္ကို ေပါက္ျပားနဲ႔ စိမ္ေျပနေျပ ခုတ္သတ္လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမေဂါင္ဟာ မိုးသူရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔တင္ အသက္ထြက္သြားပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ငရွဥ့္က သူ႔အခန္းက႑မပါရင္ သိကၡာက်မွာစိုးလို႔ ပြဲကို အၿပီးသတ္ေနပါတယ္။ တစ္ေဆာင္လံုး ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္သြားၿပီး ေထာင္တြင္းက လူသတ္ပြဲကိုၾကည့္ေနၾကတယ္။
(၄)ေဆာင္ အေဆာင္မွဴး ေထာင္မွဴး ဦးစိုး၀င္းက ေျပးလာၿပီး “မင္းတို႔ ဆက္မလုပ္ၾကနဲ႔”လို႔ လွမ္းေအာ္တယ္။ ငရွဥ့္က ဦးစိုး၀င္းကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ““ေအး ...ခင္ဗ်ားကိုပါ ခုတ္မယ္၊ လာခဲ့” လို႔ လွမ္းေျပာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ မိန္းေဂ်းလ္အထိ ထြက္ေျပးသြားပါတယ္။ မိန္းေဂ်းလ္မွာ တာ၀န္က်ေနတဲ့ ေထာင္မွဴးႀကီး ဦးေစာထြန္းသိေတာ့မွ ငရွဥ့္တို႔ဆီကို ကိုယ္တုိင္လိုက္လာပါတယ္။ ဦးေစာထြန္းကိုေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္ထဲက လူမိုက္ႀကီးေတြက ခ်စ္ေၾကာက္႐ိုေသၾကတယ္။ ဦးေစာထြန္းက သူ႔ရဲ႕ ယူနီေဖာင္းကိုခၽြတ္လိုက္ၿပီ
ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ခရမ္းခင္းထဲက ေျခရာေတြနဲ႔ ေသြးေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္မွတ္တမ္းတင္ေနတ
မိန္းေဂ်းလ္မွာ ေထာင္၀ါဒါေတြက ငရွဥ့္နဲ႔ မိုးသူကို ေျခက်င္းေတြ ခတ္လိုက္တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ခပ္ေအးေအးပံုစံပဲ။ အခ်င္းခ်င္းစေနာက္ေနၾကတယ္။ မိုးသူက ငရွဥ့္ကို ျမေဂါင္ေသသြားတဲ့ အိုက္တင္ လုပ္ျပေနတယ္။ ငရွဥ့္က အားပါးတရရယ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို စစ္ေခြးတိုက္ဆီေခၚသြားၾကတယ္
ဒါေပမဲ့ တုိက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္ သတင္းတစ္ခုကေတာ့ ျမေဂါင္ေသၿပီး တစ္လမျပည့္ခင္မွာပဲ စစ္ေခြးတိုက္မွာ ငရွဥ့္ဟာ ထူးဆန္းစြာ ေသသြားခဲ့ျပန္ပါတယ္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
ေဇာ္သက္ေထြး
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။