“စိတ္ဓါတ္ရင့္က်က္လာဖို႔”
--------
(၁) တစ္ေန႔ အရာအာလံုးကို စြန္႔ခြာသြားရမွာ..တစ္ေန႔ အားလံုးအားလံုးကို ထားသြားရအံုးမွာ.. ဆိုတာ ခဏခဏ ေတြးေပးပါ။
(၂) ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ မပိုင္တာ..ငါပိုင္တာ တကယ္တမ္းေတာ့ ဘာဆိုဘာမွ မရွိပါလားလို႔ ခဏခဏ ဆင္ၿခင္ေနေပးပါ။
(၃) ငါ ေသရအံုးမွာ..အခ်ိန္မေရြး ငါေသသြားႏိုင္တယ္လို႔လည္း ခဏခဏ ရြတ္ရြတ္ေပးပါ။
(၄) ငါဘာေတြေတြးေနလဲ?ဘာေတြခံစားေနလဲ ?
ခုစိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေတြၿဖစ္ေနလဲ.. ဆိုတာမ်ိဳး ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္အၿမဲတမ္း သတိရတိုင္းရတိုင္း ၿပန္ၿပန္ၾကည့္ေနေပးပါ။ ၿပန္ၿပန္သိေနေပးပါ။
(၅) ငါဘာကိုတန္ဖိုးထားတာလဲ? အေပၚယံအရာၿဖစ္တဲ့ပစၥည္းေတြလား?
တစ္စံုတခုလား? တစ္စံုတစ္ေယာက္လား?စိတ္ထားၿမင့္ၿမတ္တာလား? ကိုယ္က်င့္တရားၿမင့္ၿမတ္တာလား?
ငါ့ဘဝမွာ ငါတကယ္တမ္း တန္ဖိုးအထားဆံုးအရာဟာ ဘာလဲ?
ခုလုပ္ေနတာေတြဟာ ငါဘာကိုတန္ဖိုးထားၿပီး လုပ္ေနကိုင္ေနေၿပာေနတာလဲ?
ငါတန္ဖိုးအထားဆံုးအရာဟာ တကယ္တမ္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ အားကိုးရရဲ့လား?
ဆိုတဲ့ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မေမ့မေလ်ာ့ ၿပန္ၿပန္ေမးပါ။
(ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မလိမ္မညာပဲေၿဖရင္ အမွန္ေတြနဲ႔ အေကာင္းတရားေတြနဲ႔ နီးလာၿပီ)
(၆) ၿဖစ္ေနတဲ့ အဆိုးေတြေရာ အေကာင္းေတြေရာဟာဘာမွ မၿမဲဘူး။ ဘာမွွ မဟုတ္ဘူး။ တခဏေလးေတြခ်ည္းပဲ။ သခၤါရတရားေတြ အခ်ိန္ၿပည့္ ႏွိပ္စက္ေနတာလို႔ အၿမဲႏွလံုးသြင္းေနၾကည့္လိုက္ပါ။
သဘာဝကို သဘာဝ၊ အမွန္ကို အမွန္လို႔ၾကည့္တတ္ ၿမင္တတ္ လက္ခံတတ္တာ လက္ခံႏိုင္တာဟာ သတၱိရွိလို႔ပါ။
သဘာဝအမွန္တရားကုိ လက္ခံႏိုင္ရင္ စိတ္ဓါတ္ရင့္က်က္လာၿပီ။အရွိကိုအရွိအတိုင္း အမွန္တရားကို အမွန္အတိုင္း လက္ခံႏိုင္တဲ့စြမ္းရည္ကပဲအရာရာအေပၚကို balance အၿဖစ္ ၿမင္တတ္လာလိမ့္မယ္။
အဲဒီလက္ခံႏိုင္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ကပဲ ကိုယ့္ဘဝကို တကယ္တမ္းဘာေရွ့ဆက္လုပ္ရမလဲ ဘယ္အရာေတြကို မလုပ္သင့္ေတာ့ဘူး။ဘယ္အရာေတြေတာ့ ပိုလုပ္သင့္သလဲဆိုတာ လမ္းၿပေပးသြားပါလိမ့္မယ္။
ေနတတ္ထိုင္တတ္ေအာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေနေအာင္လည္း အၿပည့္အဝ ကူညီပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ ဖတ္ထားၿပီးေရာ ၿပီးရင္ေမ့ မလုပ္ပဲ…အဲဒီအေတြးေတြကို မေမ့မေလ်ာ့ သတိတရ ေတြးေတြးေနေပးဖို႔ေတာ့ လိုတယ္။
တကယ္ ေတြးေတြးၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ လက္ေတြ႔ စိတ္ခ်မ္းသာလာတာကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။
တခ်ိဳ့အရာေတြက သူမ်ားေရးထားတာဖတ္တာထက္ ကိုယ္ကိုတုိင္ လက္ေတြ႔ၾကံဳလာတဲ့အခါ အဲဒီအရသာက ပိုၿပီးစိတ္ကိုၾကည္ႏူးေက်နပ္ေစတယ္။ တခ်ိဳ့အၿမင္ေတြက ကိုယ္ကိုတုိင္လုပ္ၾကည့္လာမွ ၿမင္လာတယ္။ ၿပီးမွ ဟုတ္ပါလားလို႔ေပါ့..။ ေ၇းထားတဲ့စာေလးနဲ႔ ရပ္မေနပဲ ဒီထက္ပိုၿပီးခ်ဲ့ေတြးေစခ်င္တာရယ္ပါ။
ဥပမာအေနနဲ႔ “တစ္ေန႔ အရာအာလံုးကို စြန္႔ခြာသြားရမွာ.. တစ္ေန႔ အားလံုးအားလံုးကို ထားသြားရအံုးမွာ.. ဆိုတာ ခဏခဏ ေတြးေပးပါ” လို႔ ေရးထားတဲ့အတိုင္း ကိုယ့္စိတ္ရင္းနဲ႔ ေတြးေပးလိုက္ရင္ မတရားသၿဖင့္လိုခ်င္တဲ့ မတရားေလာဘေတြနဲသြားေစတယ္။ ငါစြန္႔သြားရမွာပဲ..။ မတရားသၿဖင့္ လိုခ်င္မက္ေမာတာေတြနဲ႔ မတရားလုပ္မေနေတာ့ပါဘူးဆိုတာမ်ိဳး ၿဖစ္လာတယ္။ ဒီထက္မကကို က်ယ္ၿပန္႔လြန္းပါတယ္။
“ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ မပိုင္တာ.. ငါပိုင္တာ တကယ္တမ္းေတာ့ ဘာဆိုဘာမွ မရွိပါလားလို႔ ခဏခဏ ဆင္ၿခင္ေနေပးပါ” ဆိုတာကို ဆင္ၿခင္တဲ့အခါ.. ကိုယ္တကယ္ပိုင္လို႔မရတဲ့အရာေတြရိွလာရင္ ကိုယ္တကယ္လုပ္ယူလို႔မရတဲ့အရာေတြ ၿဖစ္လာရင္ အဲဒီေတြးနည္းက ေတာ္ေတာ္အလုပ္ၿဖစ္တယ္ေနာ္..။ အဲဒီဆင္ၿခင္နည္းက ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုိသက္သာေစလိမ့္မယ္ေနာ္။
“ငါ ေသရအံုးမွာ.. အခ်ိန္မေရြး ငါေသသြားႏိုင္တယ္လို႔လည္း ခဏခဏ ရြတ္ရြတ္ေပးပါ” လုိ႔ ႏွလံုးသြင္းၾကည့္ရင္… စာဖတ္သူ ေသေသခ်ာခ်ာစိတ္ႏွစ္ၿပီး ႏွလံုးသြင္းၾကည့္လုိက္ပါ..။ ဘယ္လိုခံစားရလဲလို႔..။ ဒါဆိုရင္ ေရးေနစရာေတာင္မလိုေတာ့ပါဘူးေနာ္..။ အနည္းဆံုးဥပမာေလးကေတာ့ မာန္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့သြားေစတယ္..။
“ငါဘာေတြေတြးေနလဲ? ဘာေတြခံစားေနလဲ ? ခုစိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေတြၿဖစ္ေနလဲ.. ဆိုတာမ်ိဳး ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္အၿမဲတမ္း သတိရတိုင္းရတိုင္း ၿပန္ၿပန္ၾကည့္ေနေပးပါ။ ၿပန္ၿပန္သိေနေပးပါ”
အဲဒီအတုိင္း ၿပန္ၿပန္ၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ့္စိတ္အေၾကာင္း ကိုယ္သိလာတယ္။ ပိုသိလာတယ္။ ကိုယ္ေကာင္းတာလည္းသိလာလိမ့္မယ္။ ကိုယ္မေကာင္းတာလည္း သိလာလိမ့္မယ္။ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကစာအုပ္ေတြ ဖတ္ၿပီးလက္ေတြ႔လုပ္ၾကည့္တဲ့သူေတြဆိုရင္ အထူးသိၿပီးသားေတြပါ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲကခံစားမွဳေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ပါမ်ားလာရင္ မေကာင္းတာေတြေတြးတာေတြ မေကာင္းတာေၿပာေတာ့မွာေတြ မေကာင္းတာလုပ္ေတာ့မွာေတြကို ခြင့္မၿပဳေတာ့ဘူး။
အေသးစားဥပမာအေနနဲ႔ ေဒါသအားၾကီးလို႔ ေဒါသၾကီးလိုက္တာကိုေတာင္ အနည္းဆံုး ေဒါသၿဖစ္ေနတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ၿပန္သိေနတယ္။ သိေနေတာ့ ဆုိးဆိုးဝါးဝါးေတြ မလုပ္ၿဖစ္ေအာင္ စိတ္္ကေၿပာေနတယ္။ တံု႔ခနဲ႔ ရပ္ႏိုင္တာ မရပ္ႏိုင္တာေတာ့ အေလ့အက်င့္ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္အက်ိဳးေက်းဇဴးေတြက အမ်ားၾကီးပဲ..။ အက်ိဳးမ်ားလြန္းလို႔ လုပ္ၾကည့္ေစခ်င္တာရယ္ပါ။ အဓိကက အေလ့အက်င့္ရွိဖို႔ အေလ့အက်င့္ လုပ္ဖို႔ရယ္ပါ..။
နံပါတ္(၅)က ကိုယ္တိုင္ေၿဖရမွာမို႔............
ကိုယ့္အေတြးေတြကို ေၿပာင္းလိုက္ရင္ ကိုယ့္ေလာကလည္း ေၿပာင္းသြားပါတယ္ (ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက)။
ကိုယ့္ႏွလံုးရဲ့ ႏွလံုးသြင္းနည္းေတြကို ေၿပာင္းပစ္လိုက္ရင္ ကိုယ့္ဘဝလည္း ေၿပာင္းသြားမယ္။
ဘယ္လိုအခက္အခဲ အၾကီးအေသးေတြၾကံဳၾကံဳ ကိုယ္စိတ္ထားတတ္ရင္ အိုေခေနတယ္ဆိုတာ သိလာလိမ့္မယ္။ အခက္အခဲက ေသးေနပါေစ ကိုယ္စိတ္မထားတတ္ရင္ စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္ဆိုတာ သိလာလိမ့္မယ္။ အဲဒါမို႔လို႔ အဲဒါေတြအေပၚထားတဲ့ ၿမင္တဲ့ ကိုယ့္အေတြးေတြ၊ ကိုယ္ႏွလံုးသြင္းတဲ့နည္းေတြက အရမ္းအေရးၾကီးေနပါတယ္။
ဆိုဒ္ေလးတခုမွာ ဖတ္ရလို႔ ျပန္ျပီး ေ၀မ်ွေပးလုိက္တယ္ေနာ.......
အားလံုးကိုေလးစားလ်က္
Ko Nyo Win
--------
(၁) တစ္ေန႔ အရာအာလံုးကို စြန္႔ခြာသြားရမွာ..တစ္ေန႔ အားလံုးအားလံုးကို ထားသြားရအံုးမွာ.. ဆိုတာ ခဏခဏ ေတြးေပးပါ။
(၂) ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ မပိုင္တာ..ငါပိုင္တာ တကယ္တမ္းေတာ့ ဘာဆိုဘာမွ မရွိပါလားလို႔ ခဏခဏ ဆင္ၿခင္ေနေပးပါ။
(၃) ငါ ေသရအံုးမွာ..အခ်ိန္မေရြး ငါေသသြားႏိုင္တယ္လို႔လည္း ခဏခဏ ရြတ္ရြတ္ေပးပါ။
(၄) ငါဘာေတြေတြးေနလဲ?ဘာေတြခံစားေနလဲ ?
ခုစိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေတြၿဖစ္ေနလဲ.. ဆိုတာမ်ိဳး ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္အၿမဲတမ္း သတိရတိုင္းရတိုင္း ၿပန္ၿပန္ၾကည့္ေနေပးပါ။ ၿပန္ၿပန္သိေနေပးပါ။
(၅) ငါဘာကိုတန္ဖိုးထားတာလဲ? အေပၚယံအရာၿဖစ္တဲ့ပစၥည္းေတြလား?
တစ္စံုတခုလား? တစ္စံုတစ္ေယာက္လား?စိတ္ထားၿမင့္ၿမတ္တာလား? ကိုယ္က်င့္တရားၿမင့္ၿမတ္တာလား?
ငါ့ဘဝမွာ ငါတကယ္တမ္း တန္ဖိုးအထားဆံုးအရာဟာ ဘာလဲ?
ခုလုပ္ေနတာေတြဟာ ငါဘာကိုတန္ဖိုးထားၿပီး လုပ္ေနကိုင္ေနေၿပာေနတာလဲ?
ငါတန္ဖိုးအထားဆံုးအရာဟာ တကယ္တမ္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ အားကိုးရရဲ့လား?
ဆိုတဲ့ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မေမ့မေလ်ာ့ ၿပန္ၿပန္ေမးပါ။
(ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မလိမ္မညာပဲေၿဖရင္ အမွန္ေတြနဲ႔ အေကာင္းတရားေတြနဲ႔ နီးလာၿပီ)
(၆) ၿဖစ္ေနတဲ့ အဆိုးေတြေရာ အေကာင္းေတြေရာဟာဘာမွ မၿမဲဘူး။ ဘာမွွ မဟုတ္ဘူး။ တခဏေလးေတြခ်ည္းပဲ။ သခၤါရတရားေတြ အခ်ိန္ၿပည့္ ႏွိပ္စက္ေနတာလို႔ အၿမဲႏွလံုးသြင္းေနၾကည့္လိုက္ပါ။
သဘာဝကို သဘာဝ၊ အမွန္ကို အမွန္လို႔ၾကည့္တတ္ ၿမင္တတ္ လက္ခံတတ္တာ လက္ခံႏိုင္တာဟာ သတၱိရွိလို႔ပါ။
သဘာဝအမွန္တရားကုိ လက္ခံႏိုင္ရင္ စိတ္ဓါတ္ရင့္က်က္လာၿပီ။အရွိကိုအရွိအတိုင္း အမွန္တရားကို အမွန္အတိုင္း လက္ခံႏိုင္တဲ့စြမ္းရည္ကပဲအရာရာအေပၚကို balance အၿဖစ္ ၿမင္တတ္လာလိမ့္မယ္။
အဲဒီလက္ခံႏိုင္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ကပဲ ကိုယ့္ဘဝကို တကယ္တမ္းဘာေရွ့ဆက္လုပ္ရမလဲ ဘယ္အရာေတြကို မလုပ္သင့္ေတာ့ဘူး။ဘယ္အရာေတြေတာ့ ပိုလုပ္သင့္သလဲဆိုတာ လမ္းၿပေပးသြားပါလိမ့္မယ္။
ေနတတ္ထိုင္တတ္ေအာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေနေအာင္လည္း အၿပည့္အဝ ကူညီပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ ဖတ္ထားၿပီးေရာ ၿပီးရင္ေမ့ မလုပ္ပဲ…အဲဒီအေတြးေတြကို မေမ့မေလ်ာ့ သတိတရ ေတြးေတြးေနေပးဖို႔ေတာ့ လိုတယ္။
တကယ္ ေတြးေတြးၾကည့္ၿပီးတဲ့အခါ လက္ေတြ႔ စိတ္ခ်မ္းသာလာတာကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္။
တခ်ိဳ့အရာေတြက သူမ်ားေရးထားတာဖတ္တာထက္ ကိုယ္ကိုတုိင္ လက္ေတြ႔ၾကံဳလာတဲ့အခါ အဲဒီအရသာက ပိုၿပီးစိတ္ကိုၾကည္ႏူးေက်နပ္ေစတယ္။ တခ်ိဳ့အၿမင္ေတြက ကိုယ္ကိုတုိင္လုပ္ၾကည့္လာမွ ၿမင္လာတယ္။ ၿပီးမွ ဟုတ္ပါလားလို႔ေပါ့..။ ေ၇းထားတဲ့စာေလးနဲ႔ ရပ္မေနပဲ ဒီထက္ပိုၿပီးခ်ဲ့ေတြးေစခ်င္တာရယ္ပါ။
ဥပမာအေနနဲ႔ “တစ္ေန႔ အရာအာလံုးကို စြန္႔ခြာသြားရမွာ.. တစ္ေန႔ အားလံုးအားလံုးကို ထားသြားရအံုးမွာ.. ဆိုတာ ခဏခဏ ေတြးေပးပါ” လို႔ ေရးထားတဲ့အတိုင္း ကိုယ့္စိတ္ရင္းနဲ႔ ေတြးေပးလိုက္ရင္ မတရားသၿဖင့္လိုခ်င္တဲ့ မတရားေလာဘေတြနဲသြားေစတယ္။ ငါစြန္႔သြားရမွာပဲ..။ မတရားသၿဖင့္ လိုခ်င္မက္ေမာတာေတြနဲ႔ မတရားလုပ္မေနေတာ့ပါဘူးဆိုတာမ်ိဳး ၿဖစ္လာတယ္။ ဒီထက္မကကို က်ယ္ၿပန္႔လြန္းပါတယ္။
“ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ မပိုင္တာ.. ငါပိုင္တာ တကယ္တမ္းေတာ့ ဘာဆိုဘာမွ မရွိပါလားလို႔ ခဏခဏ ဆင္ၿခင္ေနေပးပါ” ဆိုတာကို ဆင္ၿခင္တဲ့အခါ.. ကိုယ္တကယ္ပိုင္လို႔မရတဲ့အရာေတြရိွလာရင္ ကိုယ္တကယ္လုပ္ယူလို႔မရတဲ့အရာေတြ ၿဖစ္လာရင္ အဲဒီေတြးနည္းက ေတာ္ေတာ္အလုပ္ၿဖစ္တယ္ေနာ္..။ အဲဒီဆင္ၿခင္နည္းက ေတာ္ေတာ္စိတ္ကုိသက္သာေစလိမ့္မယ္ေနာ္။
“ငါ ေသရအံုးမွာ.. အခ်ိန္မေရြး ငါေသသြားႏိုင္တယ္လို႔လည္း ခဏခဏ ရြတ္ရြတ္ေပးပါ” လုိ႔ ႏွလံုးသြင္းၾကည့္ရင္… စာဖတ္သူ ေသေသခ်ာခ်ာစိတ္ႏွစ္ၿပီး ႏွလံုးသြင္းၾကည့္လုိက္ပါ..။ ဘယ္လိုခံစားရလဲလို႔..။ ဒါဆိုရင္ ေရးေနစရာေတာင္မလိုေတာ့ပါဘူးေနာ္..။ အနည္းဆံုးဥပမာေလးကေတာ့ မာန္ေတြ ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့သြားေစတယ္..။
“ငါဘာေတြေတြးေနလဲ? ဘာေတြခံစားေနလဲ ? ခုစိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုေတြၿဖစ္ေနလဲ.. ဆိုတာမ်ိဳး ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္အၿမဲတမ္း သတိရတိုင္းရတိုင္း ၿပန္ၿပန္ၾကည့္ေနေပးပါ။ ၿပန္ၿပန္သိေနေပးပါ”
အဲဒီအတုိင္း ၿပန္ၿပန္ၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ့္စိတ္အေၾကာင္း ကိုယ္သိလာတယ္။ ပိုသိလာတယ္။ ကိုယ္ေကာင္းတာလည္းသိလာလိမ့္မယ္။ ကိုယ္မေကာင္းတာလည္း သိလာလိမ့္မယ္။ ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိကစာအုပ္ေတြ ဖတ္ၿပီးလက္ေတြ႔လုပ္ၾကည့္တဲ့သူေတြဆိုရင္ အထူးသိၿပီးသားေတြပါ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲကခံစားမွဳေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ပါမ်ားလာရင္ မေကာင္းတာေတြေတြးတာေတြ မေကာင္းတာေၿပာေတာ့မွာေတြ မေကာင္းတာလုပ္ေတာ့မွာေတြကို ခြင့္မၿပဳေတာ့ဘူး။
အေသးစားဥပမာအေနနဲ႔ ေဒါသအားၾကီးလို႔ ေဒါသၾကီးလိုက္တာကိုေတာင္ အနည္းဆံုး ေဒါသၿဖစ္ေနတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ၿပန္သိေနတယ္။ သိေနေတာ့ ဆုိးဆိုးဝါးဝါးေတြ မလုပ္ၿဖစ္ေအာင္ စိတ္္ကေၿပာေနတယ္။ တံု႔ခနဲ႔ ရပ္ႏိုင္တာ မရပ္ႏိုင္တာေတာ့ အေလ့အက်င့္ေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္အက်ိဳးေက်းဇဴးေတြက အမ်ားၾကီးပဲ..။ အက်ိဳးမ်ားလြန္းလို႔ လုပ္ၾကည့္ေစခ်င္တာရယ္ပါ။ အဓိကက အေလ့အက်င့္ရွိဖို႔ အေလ့အက်င့္ လုပ္ဖို႔ရယ္ပါ..။
နံပါတ္(၅)က ကိုယ္တိုင္ေၿဖရမွာမို႔............
ကိုယ့္အေတြးေတြကို ေၿပာင္းလိုက္ရင္ ကိုယ့္ေလာကလည္း ေၿပာင္းသြားပါတယ္ (ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက)။
ကိုယ့္ႏွလံုးရဲ့ ႏွလံုးသြင္းနည္းေတြကို ေၿပာင္းပစ္လိုက္ရင္ ကိုယ့္ဘဝလည္း ေၿပာင္းသြားမယ္။
ဘယ္လိုအခက္အခဲ အၾကီးအေသးေတြၾကံဳၾကံဳ ကိုယ္စိတ္ထားတတ္ရင္ အိုေခေနတယ္ဆိုတာ သိလာလိမ့္မယ္။ အခက္အခဲက ေသးေနပါေစ ကိုယ္စိတ္မထားတတ္ရင္ စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္ဆိုတာ သိလာလိမ့္မယ္။ အဲဒါမို႔လို႔ အဲဒါေတြအေပၚထားတဲ့ ၿမင္တဲ့ ကိုယ့္အေတြးေတြ၊ ကိုယ္ႏွလံုးသြင္းတဲ့နည္းေတြက အရမ္းအေရးၾကီးေနပါတယ္။
ဆိုဒ္ေလးတခုမွာ ဖတ္ရလို႔ ျပန္ျပီး ေ၀မ်ွေပးလုိက္တယ္ေနာ.......
အားလံုးကိုေလးစားလ်က္
Ko Nyo Win
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။