"ေဆာရီး" လို ့ အလြယ္တကူ မေျပာပါနဲ
ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးက ငယ္ငယ္ေလးတည္းက
ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ ကေလးဘဝကို အဲဒီလို
အျပစ္ကင္းကင္း သူတို႔ျဖတ္သန္းရင္း တေျဖးေျဖး ႀကီးျပင္လာခဲ့တယ္
ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို အၿမဲစေနာက္တတ္တယ္။ ေကာင္မေလးငိုတဲ့အထိ သူအစသန္ခဲ့သလို
ေကာင္မေလးရယ္တဲ့အထိ သူေခ်ာ့တတ္ခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးရဲ႕စက္ဘီးကို
အၿမဲေလခိုးေလ်ာ့ၿပီး တစ္ေနရာမွာ ပုန္းေနတတ္တယ္။ ေျခမကိုင္၊
လက္မကိုင္မီျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း သူ႔ဆီဆက္လာမယ့္
ေကာင္မေလးရဲ႕ဖုန္းကို သူေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးဆီက
ေလခိုးေလ်ာ့တဲ့သူခိုးကို ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းသံေတြ နားေထာင္ၿပီး သူသေဘာက်ေနတတ္တယ္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေကာင္မေလးရဲ႕ အဲဒီလိုအျပဳအမႈကို သူအရမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ခဲ့တယ္။
ေခ်ာင္းၾကည့္ရာကေန ေကာင္ေလးထြက္လာၿပီး အေဝးကအခုမွ ေရာက္လာဟန္နဲ႔
ေလမရွိတဲ့စက္ဘီးကို ကူတြန္းေပးတတ္တယ္။ ေဘးက ပြစိပြစိေရရြတ္ေနတဲ့
ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး သူခိုးရယ္ေနတတ္တယ္။ ၿပီးမွ စိတ္မေကာင္းဟန္နဲ႔ "ေဆာရီး....
ငါမွားသြားတယ္" လို႔ ေတာင္းပန္တတ္တယ္။ က်ိန္ဆဲေနတဲ့ ေကာင္မေလးႏုတ္ခမ္းေတြ
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားၿပီ
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဒီလိုမလုပ္ဖို
အဆံုးအမေအာက္မွာ ေကာင္ေလးက ေခါင္းငံု႔လို႔..... ေန႔ရက္ေတြကို ရယ္ေမာျခင္းနဲ႔
သူတို႔အဆံုးသတ္ခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီ "ေဆာရီး" က ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ
ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး ကိုယ္စီအလုပ္ဝင္ၾကတယ္။
ေကာင္ေလးကအလုပ္မ်ားၿပီး နားရက္ေတြ သိပ္မရွိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးက
သူ႔ကိုဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး ေကာင္ေလးကို အျပစ္တင္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပထမဆံုးအႀကိမ္
သူတို႔ရန္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေကာင္မေလးငိုေတာ့ ေကာင္ေလးက "ဒါ ငါ့အလုပ္အတြက္" လို႔
ေျဖရွင္းတယ္။
ဒီလိုေသြးေအးစစ္ပဲြက ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေကာင္မေလးက
မေနႏိုင္ပါဘူး။ ေကာင္ေလးကို ျပန္ေခၚၿပီး စစ္ေျပၿငိမ္းေၾကာင္း လက္နက္ခ်တယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔မၾကာခဏ ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္ေခၚလိုက္ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
ရန္ျဖစ္တိုင္းလည္း
ေကာင္မေလးဖက္ကစၿပီး ေျပၿငိမ္းတာခ်ည္းပဲ။
အဲဒီႏွစ္က ေကာင္မေလးရဲ႕ေမြးေန႔မွာ ရိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ ေမြးေန႔ပဲြလုပ္ေပးမယ္လို႔
ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို ဂတိေပးတယ္။ ေမြးေန႔မွာ ေကာင္ေလးအလာကို
ေကာင္မေလးေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ညနက္သန္းေခါင္အထိ၊ မိုးလင္းတဲ့အထိ
ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ မနက္ႏိုးလာတဲ့
ေကာင္မေလးရဲ႕ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းရာေတြ စြန္ထင္းလို႔....
ေကာင္ေလးေရာက္လာေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးရင္း "ေဆာရီးေနာ္...
နင့္ကို ငါလက္ထပ္ပါရေစ" ဆိုၿပီး လက္စြပ္တစ္ကြင္းထုတ္ေပးတယ္။
အဲဒီ "ေဆာရီး" က တစ္ဘဝစာကို တာဝန္ယူရဲတဲ့ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ
မဂၤလာေဆာင္ အတူေနၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကာင္ေလးရဲ႕အလုပ္အကိုင္ေတြ
ပိုတိုးတက္ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။
ေလွ်ာ္ဖြပ္နဲ႔ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ဦးျဖစ္ခဲ
ေစ်းသြားတိုင္း ငါးေလးေတြဝယ္လာၿပီး ကန္ေလးထဲမွာ ေမြးထားတတ္တယ္။ "ဘာေၾကာင့္လဲ"
လို႔ ေကာင္ေလးေမးခဲ့ရင္ ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ သူၿပံဳးေနခဲ့တတ္တယ္။
တေျဖးေျဖး ေကာင္ေလးအိမ္ျပန္ေနာက္က်လာတ
ေရေမႊးနံ႔တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးက ေကာင္ေလးကိုယ္မွာ ကပ္ၿငိလာတတ္တယ္။ ဒါကို ေကာင္မေလး
မေမးခင္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီး ေကာင္ေလးေျဖရွင္းတတ္တယ္။ အဲဒီကစ ေကာင္မေလး
စကားသိပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ အရင္ကလိုလည္း မသြက္လက္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္မွလည္း
သိပ္မသြားေတာ့ဘဲ မရႊင္မပ်နဲ႔ အိမ္ထဲမွာပဲ ေအာင္းေနတတ္ခဲ့တယ္။ ခံစားခ်က္မ်ားတဲ့
ကိုရီးယားကားေတြၾကည့္ၿပီး ေကာင္မေလးငိုေနတတ္တယ္။
ေနာက္ပိုင္း ေကာင္ေလးေနာက္က်ျပန္လာတိုင္
ရတတ္ေတာ့တယ္။ ေကာင္မေလးဘာမွ မေမးခဲ့ပါဘူး။ ဒါကိုေကာင္ေလးက မလံုသလိုနဲ႔
"ေဆာရီး... ဒီေန႔ အလုပ္မွာ စားပဲြေသာက္ပဲြရွိျပန္တယ္" လို႔ ေျပာတတ္တယ္။
အဲဒီ "ေဆာရီး" က လိမ္ညာျခင္းအစရဲ႕ေဆာရီးျဖစ္
တေျဖးေျဖး အလုပ္အေၾကာင္းျပၿပီး ေကာင္ေလး အိမ္မျပန္လာခဲ့ေတာ့ဘူး။
အလုပ္အကိုင္ေကာင္းေလ၊
ေဘးက ေျမႇာက္ပင့္တဲ့လူမ်ားေလနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ေန႔ရက္ေတြက ေျမႇာက္ပင့္သံေတြၾကားထဲမွာ
ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာနဲ႔ ကုန္ဆံုးခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ အိမ္ထဲအိမ္ျပင္ေတာင္
အထြက္နည္းခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အိမ္ထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ၿပီးေနခဲ့တယ္။ အရင္တုန္းက
ေကာင္ေလးနဲ႔ေျပာမကုန္ႏိုင္တ
ေကာင္မေလးက တစ္ေယာက္ထဲ အေဖာ္မဲ့လို႔ အထီးက်န္ေနခဲ့ရတယ္။
ေကာင္ေလးကို "ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္လာမလဲ?" လို႔ ေမးတိုင္း ေကာင္ေလးက
အစာသီးနင္သြားတဲ့အသံနဲ႔ "ေဆာရီး... ငါအလုပ္မ်ားေနတယ္" လို႔ ျပန္ေျဖတတ္တယ္။
ဖုန္းခြက္ကို မသာမယာခ်ရင္း ေကာင္မေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့
ေကာင္ေလးဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ျပန္လာမလဲဆိုတာကို သူမေမးခဲ့ေတာ့ဘူး။
အဲဒီ "ေဆာရီး"က ဝတ္ေက်တမ္းေက်ေျပာတဲ့ ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ္။
ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိမ်ဳိး ေကာင္မေလးက သူ႔ကိုယ္သူ အလွစျပင္ခဲ့တယ္။
ေကာင္ေလးအိမ္မျပန္တာဟာ
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ သူ႔ရုပ္ရည္ေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ဆိ
သူစျပင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
လုပ္ေဆာင္မွရႏိုင္မယ္၊ တြန္႔ဆုတ္ေနလို႔ မျဖစ္မွန္း သူသိခဲ့တယ္။
အဲဒီေန႔က ေကာင္မေလးအလွေတြျပင္ၿပီး ေကာင္ေလးဆီကို သြားခဲ့တယ္။ ဒါဟာ
ေကာင္ေလးရဲ႕အလုပ္ဆီ ပထမဆံုးအႀကိမ္ သူသြားခဲ့တာျဖစ္သလို
ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္လဲဟုတ္ခဲ့တယ
ေကာင္ေလးအၿမဲေျပာတဲ့ "အလုပ္မ်ားတယ္" ဆိုတဲ့ေနရာကို သူေရာက္လာခဲ့တယ္။
ခမ္းခမ္းနားနားျပင္ထားတဲ့
ကုမၸဏီေထာင့္တိုင္းကို သူလိုက္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ေနရာတိုင္းက လွပလို႔ေနတယ္။
ဝရန္တာကိုျဖတ္ၿပီး
ေကာင္ေလးရဲ႕ရံုးခန္းဆီ သူေရာက္လာခဲ့တယ္။ ရံုးခန္းတံခါးကို သူသာသာေလး
တြန္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္တ့ဲ တခဏ သူအံ့ၾသမင္သက္သြားမိတယ္။
သူ႔မ်က္စိေရွ႕မွာ ေတြ႔ရတဲ့သူက သူ႔ခင္ပြန္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး...
သူ႔စက္ဘီးကို ေလအၿမဲခိုးေလ်ာ့တဲ့ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ ေကာင္ေလးမဟုတ္ခဲ့ဘူး...
ငါးေတြဖမ္းၿပီး ကန္ထဲထည့္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးလည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး....
တစ္ျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ အၾကည္ဆိုက္ေနတဲ့ ေယာက္်ား၊ ေသြးသားေတြ ဆာေလာင္ေနတဲ့
အရိုင္းတိရစာၦန္ျဖစ္ေနခဲ့တယ
ေကာင္မေလးကိုေတြ႔ေတာ့ ေကာင္ေလးက ကပ်ာကယာ ေျဖရွင္းဖို႔လုပ္တယ္။ ေနရာကေန
ေကာင္မေလး ခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္ေတာ့ ေနာက္ကေန ေကာင္ေလးအေျပးလိုက္တယ္။ အဲဒီညက
မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္း ရြာသြန္းလို႔.........
ေကာင္ေလးရဲ႕ေအာ္သံေတြကို ေကာင္မေလး ဂရုမစိုက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ "ေဆာရီးပဲ....
နင့္ကိုပဲ ငါခ်စ္ပါတယ္ကြာ... နင့္ကိုပဲ ငါတကယ္ခ်စ္တာပါ" တဲ့။ ေကာင္ေလးရဲ႕ေအာ္သံေတြ
မိုးသံနဲ႔အတူ ေရာေထြးလို႔ ေကာင္မေလးမၾကားခဲ့ပါဘူး။
အဲဒီ "ေဆာရီး" က လူကိုထိခိုက္နာက်င္ေစတဲ့ေဆာ
ေကာင္မေလးကို ေကာင္ေလးရွာမေတြ႔ခဲ့ေတာ့ဘူး
ေကာင္မေလးမရွိေတာ့
ေကာင္ေလးရဲ႕ကမာၻက ေမွာင္မည္းလို႔... အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး။
ေန႔ရက္ေတြကို
အရက္နဲ႔ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကို လိုက္ရွာခ်င္ေပမယ့္
သူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ့ ေကာင္မေလးကို
ဘယ္သြားရွာရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ သူငယ္ခ်င္းက
သူပဲရွိခဲ့တာမို႔
ဖုန္းအလာကို ေစာင့္ေနဖို႔ပဲ ေကာင္ေလးတတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕
ဖုန္းေတြလြတ္သြားမွာစိုးလို
ေကာင္ေလးရဲ႕ ဒီလိုေစာင့္ေမွ်ာ္ျခင္းက ႏွစ္ဝက္အထိၾကာသြားခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ
စာတိုက္ကေန ဗူးေလးတစ္လံုး ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဗူးထဲမွာ ေခ်ာင္းငါးေလးေတြရဲ႕
နမူနာရုပ္ၾကြေလးေတြပါတယ္။ ငါးတခ်ဳိ႕က သစ္ရြက္ေလးေဘးမွာ၊ တခ်ဳိ႕က
ျမက္ေတြၾကားထဲမွာ ပံုစံအမ်ဳိးအမ်ဳိးနဲ႔ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဗူးထဲမွာ
စာတစ္ေစာင္လည္းပါၿပီး စာထဲမွာ ဒီလိုေရးထားပါတယ္။
"နင့္ကိုေတြ႔ဖို႔ ငါ့မွာ သတၱိမရွိခဲ့ဘူး။ ငါေပ်ာ့ညံ့လြန္းလို႔ျဖစ္မယ္
နင့္ကိုငါ လံုးဝမေတြ႔ခ်င္လို႔လည္းျဖစ္
ဘယ္လိုရွင္သန္ရမယ္ဆိုတာကို ငါသိခဲ့တယ္။ ငါ့ကိုယ္ငါ
ဂရုစိုက္ေကြၽးေမြးႏိုင္ခဲ့တ
ဟင္းေတြ ပူပူေႏြးေႏြးခ်က္ၿပီး ေအးစက္သြားတဲ့အထိ ငါေစာင့္စရာ
မလိုခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဖုန္းလည္း
ငါမသံုးေတာ့ဘူး။ နင့္အတြက္နဲ႔ (၂၄)နာရီလံုး ဖုန္းကို ငါဖြင့္ထားစရာလဲ
မလိုေတာ့ဘူး။
ငါ့ကိုယ္ငါ ဘယ္လိုၾကင္နာရမယ္ဆိုတာကို ငါနားလည္သြားၿပီ။ လွပတဲ့ေန႔ရက္ေတြကို
ဘယ္လိုတန္ဖိုးထားရမယ္ဆိုတာက
ငါေမ့လိုက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ငါ့အခ်စ္ေတြကို အနာတရျဖစ္ေအာင္
နင္ေဆာ့ကစားခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။
နင္လက္မွတ္ထိုးၿပီးရင္ ဒီလိပ္စာအတိုင္း ငါ့ကိုပို႔ေပးခဲ့ပါ။ ေဆာရီးပဲ....
ငါစိတ္ေတြ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သြားခ့ဲပါၿပ
လိပ္စာအတိုင္း ေကာင္မေလးကို ေကာင္ေလးသြားရွာခဲ့တယ္။ ရင္ထဲမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ ေကာင္မေလးဆီက ခြင့္လြတ္ျခင္းေတြယူၿပီး
ေကာင္မေလးမရွိရင္ သူ႔ဘဝ မရွင္သန္ရဲတဲ့အေၾကာင္းေျပာဖ
ေကာင္ေလးလိုက္သြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့သူက
ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ေကာင္ေလးဆီက စာေရးၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔ကိုယ္သူ
အဆံုးစီရင္သြားပါတယ္လို႔ ေကာင္မေလးအေဖက စိတ္မေကာင္းစြာေျပာတယ္။ ေကာင္ေလးအသိေတြ
ခ်ာခ်ာလည္ကုန္တယ္။ ေနာင္တေတြက တေပြ႔တပိုက္နဲ႔ သူ႔တစ္သက္စာေတာင္ ထမ္းပိုးလို႔
မႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
တခ်ဳိ႕ "ေဆာရီး" က အဲဒီလိုနည္းနဲ႔ အဆံုးသတ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ့္ကို တစ္သက္တာ တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးသူတစ္ေယာ
လူတိုင္းႀကံဳၾကရမွာပဲ။ အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္တန္ဖိုးထားသူကို
ျမတ္ႏိုးတတ္ပါေစ။ "ေဆာရီး"ဆိုတဲ့
ေတာင္းပန္မႈတိုင္းက "ကိစၥမရွိပါဘူး"ဆိုတဲ့စကားန
လဲလွယ္လို႔မရႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
မျမင္ႏိုင္တဲ့ အနာတရနဲ႔ဒဏ္ရာေတြ မေပးမိပါေစနဲ႔။ ဒါဟာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုးကို
ထိခိုက္နာက်င္ေစပါတယ္။
"အခ်စ္"ဆိုတာကို ခံစားေစၿပီး "ေဆာရီး"ကို အလြယ္တကူ မေျပာမိဖို႔
ခ်စ္တဲ ့သူတို႔နားလည္တတ္ပါေစ...
ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးက ငယ္ငယ္ေလးတည္းက
ရိုးသားျဖဴစင္တဲ့ ကေလးဘဝကို အဲဒီလို
အျပစ္ကင္းကင္း သူတို႔ျဖတ္သန္းရင္း တေျဖးေျဖး ႀကီးျပင္လာခဲ့တယ္
ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို အၿမဲစေနာက္တတ္တယ္။ ေကာင္မေလးငိုတဲ့အထိ သူအစသန္ခဲ့သလို
ေကာင္မေလးရယ္တဲ့အထိ သူေခ်ာ့တတ္ခဲ့တယ္။ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးရဲ႕စက္ဘီးကို
အၿမဲေလခိုးေလ်ာ့ၿပီး တစ္ေနရာမွာ ပုန္းေနတတ္တယ္။ ေျခမကိုင္၊
လက္မကိုင္မီျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း သူ႔ဆီဆက္လာမယ့္
ေကာင္မေလးရဲ႕ဖုန္းကို သူေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးဆီက
ေလခိုးေလ်ာ့တဲ့သူခိုးကို ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းသံေတြ နားေထာင္ၿပီး သူသေဘာက်ေနတတ္တယ္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ေကာင္မေလးရဲ႕ အဲဒီလိုအျပဳအမႈကို သူအရမ္းႏွစ္ၿခိဳက္ခဲ့တယ္။
ေခ်ာင္းၾကည့္ရာကေန ေကာင္ေလးထြက္လာၿပီး အေဝးကအခုမွ ေရာက္လာဟန္နဲ႔
ေလမရွိတဲ့စက္ဘီးကို ကူတြန္းေပးတတ္တယ္။ ေဘးက ပြစိပြစိေရရြတ္ေနတဲ့
ေကာင္မေလးကိုၾကည့္ၿပီး သူခိုးရယ္ေနတတ္တယ္။ ၿပီးမွ စိတ္မေကာင္းဟန္နဲ႔ "ေဆာရီး....
ငါမွားသြားတယ္" လို႔ ေတာင္းပန္တတ္တယ္။ က်ိန္ဆဲေနတဲ့ ေကာင္မေလးႏုတ္ခမ္းေတြ
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားၿပီ
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ဒီလိုမလုပ္ဖို
အဆံုးအမေအာက္မွာ ေကာင္ေလးက ေခါင္းငံု႔လို႔..... ေန႔ရက္ေတြကို ရယ္ေမာျခင္းနဲ႔
သူတို႔အဆံုးသတ္ခဲ့ၾကတယ္။
အဲဒီ "ေဆာရီး" က ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ
ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး ကိုယ္စီအလုပ္ဝင္ၾကတယ္။
ေကာင္ေလးကအလုပ္မ်ားၿပီး နားရက္ေတြ သိပ္မရွိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးက
သူ႔ကိုဂရုမစိုက္ဘူးဆိုၿပီး ေကာင္ေလးကို အျပစ္တင္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပထမဆံုးအႀကိမ္
သူတို႔ရန္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေကာင္မေလးငိုေတာ့ ေကာင္ေလးက "ဒါ ငါ့အလုပ္အတြက္" လို႔
ေျဖရွင္းတယ္။
ဒီလိုေသြးေအးစစ္ပဲြက ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေကာင္မေလးက
မေနႏိုင္ပါဘူး။ ေကာင္ေလးကို ျပန္ေခၚၿပီး စစ္ေျပၿငိမ္းေၾကာင္း လက္နက္ခ်တယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ သူတို႔မၾကာခဏ ရန္ျဖစ္လိုက္ ျပန္ေခၚလိုက္ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။
ရန္ျဖစ္တိုင္းလည္း
ေကာင္မေလးဖက္ကစၿပီး ေျပၿငိမ္းတာခ်ည္းပဲ။
အဲဒီႏွစ္က ေကာင္မေလးရဲ႕ေမြးေန႔မွာ ရိုမန္တစ္ဆန္ဆန္ ေမြးေန႔ပဲြလုပ္ေပးမယ္လို႔
ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးကို ဂတိေပးတယ္။ ေမြးေန႔မွာ ေကာင္ေလးအလာကို
ေကာင္မေလးေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ညနက္သန္းေခါင္အထိ၊ မိုးလင္းတဲ့အထိ
ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ မနက္ႏိုးလာတဲ့
ေကာင္မေလးရဲ႕ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းရာေတြ စြန္ထင္းလို႔....
ေကာင္ေလးေရာက္လာေတာ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ေပးရင္း "ေဆာရီးေနာ္...
နင့္ကို ငါလက္ထပ္ပါရေစ" ဆိုၿပီး လက္စြပ္တစ္ကြင္းထုတ္ေပးတယ္။
အဲဒီ "ေဆာရီး" က တစ္ဘဝစာကို တာဝန္ယူရဲတဲ့ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ
မဂၤလာေဆာင္ အတူေနၿပီးတဲ့ေနာက္ ေကာင္ေလးရဲ႕အလုပ္အကိုင္ေတြ
ပိုတိုးတက္ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။
ေလွ်ာ္ဖြပ္နဲ႔ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မတစ္ဦးျဖစ္ခဲ
ေစ်းသြားတိုင္း ငါးေလးေတြဝယ္လာၿပီး ကန္ေလးထဲမွာ ေမြးထားတတ္တယ္။ "ဘာေၾကာင့္လဲ"
လို႔ ေကာင္ေလးေမးခဲ့ရင္ ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ သူၿပံဳးေနခဲ့တတ္တယ္။
တေျဖးေျဖး ေကာင္ေလးအိမ္ျပန္ေနာက္က်လာတ
ေရေမႊးနံ႔တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးက ေကာင္ေလးကိုယ္မွာ ကပ္ၿငိလာတတ္တယ္။ ဒါကို ေကာင္မေလး
မေမးခင္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပၿပီး ေကာင္ေလးေျဖရွင္းတတ္တယ္။ အဲဒီကစ ေကာင္မေလး
စကားသိပ္မေျပာေတာ့ဘူး။ အရင္ကလိုလည္း မသြက္လက္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္မွလည္း
သိပ္မသြားေတာ့ဘဲ မရႊင္မပ်နဲ႔ အိမ္ထဲမွာပဲ ေအာင္းေနတတ္ခဲ့တယ္။ ခံစားခ်က္မ်ားတဲ့
ကိုရီးယားကားေတြၾကည့္ၿပီး ေကာင္မေလးငိုေနတတ္တယ္။
ေနာက္ပိုင္း ေကာင္ေလးေနာက္က်ျပန္လာတိုင္
ရတတ္ေတာ့တယ္။ ေကာင္မေလးဘာမွ မေမးခဲ့ပါဘူး။ ဒါကိုေကာင္ေလးက မလံုသလိုနဲ႔
"ေဆာရီး... ဒီေန႔ အလုပ္မွာ စားပဲြေသာက္ပဲြရွိျပန္တယ္" လို႔ ေျပာတတ္တယ္။
အဲဒီ "ေဆာရီး" က လိမ္ညာျခင္းအစရဲ႕ေဆာရီးျဖစ္
တေျဖးေျဖး အလုပ္အေၾကာင္းျပၿပီး ေကာင္ေလး အိမ္မျပန္လာခဲ့ေတာ့ဘူး။
အလုပ္အကိုင္ေကာင္းေလ၊
ေဘးက ေျမႇာက္ပင့္တဲ့လူမ်ားေလနဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ႕ေန႔ရက္ေတြက ေျမႇာက္ပင့္သံေတြၾကားထဲမွာ
ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားစြာနဲ႔ ကုန္ဆံုးခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကေတာ့ အိမ္ထဲအိမ္ျပင္ေတာင္
အထြက္နည္းခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အိမ္ထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ၿပီးေနခဲ့တယ္။ အရင္တုန္းက
ေကာင္ေလးနဲ႔ေျပာမကုန္ႏိုင္တ
ေကာင္မေလးက တစ္ေယာက္ထဲ အေဖာ္မဲ့လို႔ အထီးက်န္ေနခဲ့ရတယ္။
ေကာင္ေလးကို "ဘယ္အခ်ိန္ ျပန္လာမလဲ?" လို႔ ေမးတိုင္း ေကာင္ေလးက
အစာသီးနင္သြားတဲ့အသံနဲ႔ "ေဆာရီး... ငါအလုပ္မ်ားေနတယ္" လို႔ ျပန္ေျဖတတ္တယ္။
ဖုန္းခြက္ကို မသာမယာခ်ရင္း ေကာင္မေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့
ေကာင္ေလးဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ျပန္လာမလဲဆိုတာကို သူမေမးခဲ့ေတာ့ဘူး။
အဲဒီ "ေဆာရီး"က ဝတ္ေက်တမ္းေက်ေျပာတဲ့ ေဆာရီးျဖစ္ပါတယ္။
ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလုိမ်ဳိး ေကာင္မေလးက သူ႔ကိုယ္သူ အလွစျပင္ခဲ့တယ္။
ေကာင္ေလးအိမ္မျပန္တာဟာ
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ သူ႔ရုပ္ရည္ေၾကာင့္ျဖစ္မယ္ဆိ
သူစျပင္ခဲ့တယ္။ ကိုယ္ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
လုပ္ေဆာင္မွရႏိုင္မယ္၊ တြန္႔ဆုတ္ေနလို႔ မျဖစ္မွန္း သူသိခဲ့တယ္။
အဲဒီေန႔က ေကာင္မေလးအလွေတြျပင္ၿပီး ေကာင္ေလးဆီကို သြားခဲ့တယ္။ ဒါဟာ
ေကာင္ေလးရဲ႕အလုပ္ဆီ ပထမဆံုးအႀကိမ္ သူသြားခဲ့တာျဖစ္သလို
ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္လဲဟုတ္ခဲ့တယ
ေကာင္ေလးအၿမဲေျပာတဲ့ "အလုပ္မ်ားတယ္" ဆိုတဲ့ေနရာကို သူေရာက္လာခဲ့တယ္။
ခမ္းခမ္းနားနားျပင္ထားတဲ့
ကုမၸဏီေထာင့္တိုင္းကို သူလိုက္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ေနရာတိုင္းက လွပလို႔ေနတယ္။
ဝရန္တာကိုျဖတ္ၿပီး
ေကာင္ေလးရဲ႕ရံုးခန္းဆီ သူေရာက္လာခဲ့တယ္။ ရံုးခန္းတံခါးကို သူသာသာေလး
တြန္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္တ့ဲ တခဏ သူအံ့ၾသမင္သက္သြားမိတယ္။
သူ႔မ်က္စိေရွ႕မွာ ေတြ႔ရတဲ့သူက သူ႔ခင္ပြန္းမဟုတ္ခဲ့ဘူး...
သူ႔စက္ဘီးကို ေလအၿမဲခိုးေလ်ာ့တဲ့ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ ေကာင္ေလးမဟုတ္ခဲ့ဘူး...
ငါးေတြဖမ္းၿပီး ကန္ထဲထည့္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးလည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး....
တစ္ျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ အၾကည္ဆိုက္ေနတဲ့ ေယာက္်ား၊ ေသြးသားေတြ ဆာေလာင္ေနတဲ့
အရိုင္းတိရစာၦန္ျဖစ္ေနခဲ့တယ
ေကာင္မေလးကိုေတြ႔ေတာ့ ေကာင္ေလးက ကပ်ာကယာ ေျဖရွင္းဖို႔လုပ္တယ္။ ေနရာကေန
ေကာင္မေလး ခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္ေတာ့ ေနာက္ကေန ေကာင္ေလးအေျပးလိုက္တယ္။ အဲဒီညက
မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္း ရြာသြန္းလို႔.........
ေကာင္ေလးရဲ႕ေအာ္သံေတြကို ေကာင္မေလး ဂရုမစိုက္ခဲ့ေတာ့ဘူး။ "ေဆာရီးပဲ....
နင့္ကိုပဲ ငါခ်စ္ပါတယ္ကြာ... နင့္ကိုပဲ ငါတကယ္ခ်စ္တာပါ" တဲ့။ ေကာင္ေလးရဲ႕ေအာ္သံေတြ
မိုးသံနဲ႔အတူ ေရာေထြးလို႔ ေကာင္မေလးမၾကားခဲ့ပါဘူး။
အဲဒီ "ေဆာရီး" က လူကိုထိခိုက္နာက်င္ေစတဲ့ေဆာ
ေကာင္မေလးကို ေကာင္ေလးရွာမေတြ႔ခဲ့ေတာ့ဘူး
ေကာင္မေလးမရွိေတာ့
ေကာင္ေလးရဲ႕ကမာၻက ေမွာင္မည္းလို႔... အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္လဲ မရွိေတာ့ဘူး။
ေန႔ရက္ေတြကို
အရက္နဲ႔ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကို လိုက္ရွာခ်င္ေပမယ့္
သူငယ္ခ်င္းမရွိတဲ့ ေကာင္မေလးကို
ဘယ္သြားရွာရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာ သူငယ္ခ်င္းက
သူပဲရွိခဲ့တာမို႔
ဖုန္းအလာကို ေစာင့္ေနဖို႔ပဲ ေကာင္ေလးတတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးရဲ႕
ဖုန္းေတြလြတ္သြားမွာစိုးလို
ေကာင္ေလးရဲ႕ ဒီလိုေစာင့္ေမွ်ာ္ျခင္းက ႏွစ္ဝက္အထိၾကာသြားခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ
စာတိုက္ကေန ဗူးေလးတစ္လံုး ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဗူးထဲမွာ ေခ်ာင္းငါးေလးေတြရဲ႕
နမူနာရုပ္ၾကြေလးေတြပါတယ္။ ငါးတခ်ဳိ႕က သစ္ရြက္ေလးေဘးမွာ၊ တခ်ဳိ႕က
ျမက္ေတြၾကားထဲမွာ ပံုစံအမ်ဳိးအမ်ဳိးနဲ႔ ရွိေနခဲ့တယ္။ ဗူးထဲမွာ
စာတစ္ေစာင္လည္းပါၿပီး စာထဲမွာ ဒီလိုေရးထားပါတယ္။
"နင့္ကိုေတြ႔ဖို႔ ငါ့မွာ သတၱိမရွိခဲ့ဘူး။ ငါေပ်ာ့ညံ့လြန္းလို႔ျဖစ္မယ္
နင့္ကိုငါ လံုးဝမေတြ႔ခ်င္လို႔လည္းျဖစ္
ဘယ္လိုရွင္သန္ရမယ္ဆိုတာကို ငါသိခဲ့တယ္။ ငါ့ကိုယ္ငါ
ဂရုစိုက္ေကြၽးေမြးႏိုင္ခဲ့တ
ဟင္းေတြ ပူပူေႏြးေႏြးခ်က္ၿပီး ေအးစက္သြားတဲ့အထိ ငါေစာင့္စရာ
မလိုခဲ့ေတာ့ဘူး။ ဖုန္းလည္း
ငါမသံုးေတာ့ဘူး။ နင့္အတြက္နဲ႔ (၂၄)နာရီလံုး ဖုန္းကို ငါဖြင့္ထားစရာလဲ
မလိုေတာ့ဘူး။
ငါ့ကိုယ္ငါ ဘယ္လိုၾကင္နာရမယ္ဆိုတာကို ငါနားလည္သြားၿပီ။ လွပတဲ့ေန႔ရက္ေတြကို
ဘယ္လိုတန္ဖိုးထားရမယ္ဆိုတာက
ငါေမ့လိုက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ငါ့အခ်စ္ေတြကို အနာတရျဖစ္ေအာင္
နင္ေဆာ့ကစားခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။
နင္လက္မွတ္ထိုးၿပီးရင္ ဒီလိပ္စာအတိုင္း ငါ့ကိုပို႔ေပးခဲ့ပါ။ ေဆာရီးပဲ....
ငါစိတ္ေတြ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္သြားခ့ဲပါၿပ
လိပ္စာအတိုင္း ေကာင္မေလးကို ေကာင္ေလးသြားရွာခဲ့တယ္။ ရင္ထဲမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ ေကာင္မေလးဆီက ခြင့္လြတ္ျခင္းေတြယူၿပီး
ေကာင္မေလးမရွိရင္ သူ႔ဘဝ မရွင္သန္ရဲတဲ့အေၾကာင္းေျပာဖ
ေကာင္ေလးလိုက္သြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိမ္တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့သူက
ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ေကာင္ေလးဆီက စာေရးၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔ကိုယ္သူ
အဆံုးစီရင္သြားပါတယ္လို႔ ေကာင္မေလးအေဖက စိတ္မေကာင္းစြာေျပာတယ္။ ေကာင္ေလးအသိေတြ
ခ်ာခ်ာလည္ကုန္တယ္။ ေနာင္တေတြက တေပြ႔တပိုက္နဲ႔ သူ႔တစ္သက္စာေတာင္ ထမ္းပိုးလို႔
မႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
တခ်ဳိ႕ "ေဆာရီး" က အဲဒီလိုနည္းနဲ႔ အဆံုးသတ္ခဲ့ၾကတယ္။
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ ကိုယ့္ကို တစ္သက္တာ တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးသူတစ္ေယာ
လူတိုင္းႀကံဳၾကရမွာပဲ။ အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္တန္ဖိုးထားသူကို
ျမတ္ႏိုးတတ္ပါေစ။ "ေဆာရီး"ဆိုတဲ့
ေတာင္းပန္မႈတိုင္းက "ကိစၥမရွိပါဘူး"ဆိုတဲ့စကားန
လဲလွယ္လို႔မရႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
မျမင္ႏိုင္တဲ့ အနာတရနဲ႔ဒဏ္ရာေတြ မေပးမိပါေစနဲ႔။ ဒါဟာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုးကို
ထိခိုက္နာက်င္ေစပါတယ္။
"အခ်စ္"ဆိုတာကို ခံစားေစၿပီး "ေဆာရီး"ကို အလြယ္တကူ မေျပာမိဖို႔
ခ်စ္တဲ ့သူတို႔နားလည္တတ္ပါေစ...
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။