"ေမွာ္ဆရာရဲ႕ေဆးႀကိမ္လံုးနဲ႔ထိတို႔ခံရတဲ့ကေလးရဲ႕သင္ယူမႈအရည္အခ်င္းကထက္ျမက္တယ္" 2

 

Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန

(တစ္ေန႔က အဆက္...)

ခင္ခင္ရဲ႕ေဖေဖက ခင္ခင္ေန႔တိုင္းစာႀကိဳးစားတာေတာင္ အဆင့္က အလယ္အလတ္မွာပဲ႐ွိတယ္။ တကယ္လို႔ ေက်ာင္းျပင္ပစာေပးဖတ္လိုက္ရင္ အဆင့္က်သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔ေျပာတယ္။

ေမာင္ေမာင္ရဲ႕မိခင္က ေမာင္ေမာင္ကိုေက်ာင္းျပင္ပစာေပးဖတ္လိုက္ရင္ သင္ယူမႈမွာဝန္ပိုပိလာႏိုင္တယ္၊ ေမာင္ေမာင္က တစ္ပတ္မွာ ေက်ာင္းျပင္ပသင္တန္း ၆ခုနဲ႔ ဂီတသင္တန္းတစ္ခုတက္ရေသးတယ္၊ တစ္ပတ္လံုး အားလပ္ရက္မ႐ွိဘူး၊ အိမ္ကလည္း ေဝးတာေၾကာင့္ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာပဲ အသြားအျပန္ ၂နာရီခဲြေက်ာ္ေလာက္ အခ်ိန္သံုးေနရတယ္။ တစ္ေန႔ကို သူ ၆နာရီေလာက္ပဲအိပ္ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ကို ဝန္ထပ္ပိေစလို႔မျဖစ္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒီကေလးေတြက အခုမွမူလတန္းတက္စ႐ွိေသးတာမို႔ စာေမးပဲြမွာ တစ္ခါတေလ အမွတ္အနည္းငယ္နိမ့္တာ၊ ျမင့္တာေတြက အေရးမႀကီးဘူးလို႔ သူတို႔ကိုကၽြန္မေျပာျပပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ျဖစ္ေနတဲ့ အဓိကျပႆနာက သူတို႔မွာ သင္ယူအားမသန္စြမ္းဘူး၊ ဒါကမွ တကယ့္ျပႆနာျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ရဲ႕အနာဂတ္သင္ယူမႈကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ထိခိုက္ေစတတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းျပင္ပသင္တန္းေတြ ဒီေလာက္မ်ားမ်ားမတက္ေစဘဲ၊ စာေမးပဲြအမွတ္စာရင္းကို အတင္းအက်ပ္မကန္႔သတ္ဘဲ၊ သူတို႔ကို ေက်ာင္းျပင္ပစာေတြ မ်ားမ်ားေပးဖတ္ေစတာဟာ သူတို႔ရဲ႕သင္ယူမႈဝန္ကို ေလ်ာ့နည္းေစႏိုင္ၿပီး သင္ယူအားကို တိုးျမင့္ေစပါတယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ တကယ့္ရလဒ္ေကာင္းေတြကို ရ႐ွိေစမွာျဖစ္တယ္။

ျပႆနာကို ႐ွင္းလင္းျမင္သာေအာင္ ကၽြန္မအတတ္ႏိုင္ဆံုးေျပာျပပါတယ္။ ေျပာေနခ်ိန္မွာလည္း ကၽြန္မရဲ႕အႀကံေပးခ်က္ကို သူတို႔သေဘာတူလက္ခံေၾကာင္းေျပာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကေလးေတြကို ကၽြန္မေမးၾကည့္ေတာ့ အရင္အတိုင္းမေျပာင္းလဲဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ခင္ခင္ရဲ႕ေဖေဖက သတင္းစာမွာလို႔ “ဖတ္စရာ” မဂၢဇင္းလက္ေဆာင္ရတာဟာ ကေလးကုိ သင္ယူမႈမွာစိတ္ပါဝင္စားမႈမ႐ွိေစလို႔ဆိုၿပီး လက္ေဆာင္မဂၢဇင္းအစား ႏြားႏို႔ကိုေျပာင္းလဲယူခဲ့ပါတယ္။

ေမာင္ေမာင္က နဂိုတည္းက စာဖတ္ဝါသနာမပါတာေၾကာင့္ သူ႔ေမေမကလည္း သူ႔ဝါသနာကိုပ်ဳိးေထာင္မေနခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ ကေလးကို တိုက္ကြန္ဒိုသင္တန္း ထပ္တိုးတက္ေစခဲ့ပါတယ္။ အေၾကာင္းရင္းက ေမာင္ေမာင္တစ္ေန႔ကုန္သင္ယူေနလို႔ ကိုယ္လက္လႈပ္႐ွားမႈနည္းတယ္၊ တိုက္ကြန္ဒိုသင္တန္းတက္ရင္ အားကစားလုပ္ႏိုင္သလို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ကာကြယ္ႏိုင္တယ္လို႔ဆိုတယ္။ ေမာင္ေမာင္အတြက္ ဘယ္ကေနဘယ္လို ဒီသင္တန္းတက္ဖို႔ သူအခ်ိန္ဖဲ့ယူခဲ့သလဲဆိုေတာ့ကိုေတာ့ ကၽြန္မလည္း မသိေတာ့ပါဘူး။ ေမာင္ေမာင္တက္တဲ့သင္တန္းေတြထဲမွာ စာစီစာကံုးေရးသားနည္း သင္တန္းတစ္ခုပါတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မသိလိုက္ရပါတယ္။

ခင္ခင္၊ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ ႏႈိင္းစာၾကည့္ရင္ ေအာင္ေအာင္နဲ႔သူရတို႔ရဲ႕ စာစီစာကံုးအေရးအသားက အရမ္းေကာင္းမြန္တာကို ေတြ႔ရတယ္။ စာစီစာကံုးတစ္ပုဒ္လံုးမွာ စာလံုးေပါင္းအမွား၊ ညံ့တဲ့အသုံးအႏႈန္း မေတြ႔ရသေလာက္ပါပဲ။ ေအာင္ေအာင္ရဲ႕ အေရးအသားက သပ္ရပ္သန္႔႐ွင္းၿပီး စာပုဒ္ထဲမွာ တမူထူးျခားတဲ့ ႐ႈေထာင့္နဲ႔အေတြးအျမင္ေတြကို ေတြ႔ရတယ္။ သူရရဲ႕အေရးအသားက သိပ္မသပ္ရပ္၊ မသန္႔႐ွင္းဘူးဆိုေပမယ့္ သူ႔စာစီစာကံုးတစ္ပုဒ္တိုင္းက သိသာထင္႐ွားတဲ့အေရးအသားေတြပါပဲ။ တစ္ခါတေလမွာ သူစိတ္ပါဝင္တစားေရးတာမဟုတ္မွန္း ဖတ္ၾကည့္တာနဲ႔သိေပမယ့္ တခ်ဳိ႕အပုဒ္ေတြက သူေလးေလးနက္နက္ေရးထားတာေတြပါ။ မသပ္ရပ္တဲ့ လက္ေရးလက္သားကေန ဂ႐ုတစိုက္ဖတ္ၾကည့္ရင္း သူ႔ရဲ႕ပါရမီကို ခံစားမိႏိုင္ပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးရင္လည္း ရင္ထဲကေန လႈိက္လိႈက္လွဲလွဲျဖစ္ေစပါတယ္။

ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔လည္း ကၽြန္မေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔က ေက်ာင္းျပင္ပစာေတြဖတ္ရတာကို အရမ္းႏွစ္သက္သူေတြျဖစ္မွန္း သိလိုက္ရပါတယ္။ ေအာင္ေအာင္ရဲ႕အိမ္မွာ စာအုပ္ေတြ အမ်ားအျပားစုေဆာင္းထားၿပီး နာမည္ႀကီးတဲ့စာေပေတြ၊ သမိုင္း၊ သဘာဝဆိုင္ရာစာအုပ္ေတြကို သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဖတ္ၿပီးေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ သူနဲ႔႐ြယ္တူကေလးေတြထက္ သူ႔စာဖတ္ႏႈန္းက ေက်ာ္လြန္ေနခဲ့ပါတယ္။

သူရရဲ႕မိဘႏွစ္ပါးက စီးပြားေရးသမားေတြမို႔ အိမ္မွာသိပ္မ႐ွိပါဘူး။ သူက အဘိုးအဘြားနဲ႔ ေနသူပါ။ အဘိုးအဘြားရဲ႕အိမ္မွာ ကြန္ပ်ဳတာမ႐ွိသလို၊ တီဗီြလည္း သိပ္မၾကည့္ျဖစ္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူဟာ စာအုပ္ေတြပဲ ဝယ္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူရက စာအစံုဖတ္သူပါ။ တိရစာၦန္အေၾကာင္း၊ သိပံၸ၊ စံုေထာက္၊ သိုင္းဝတၳဳေတြ အကုန္ဖတ္ပါတယ္။ လက္လွမ္းမိတဲ့စာအုပ္မွန္သမွ် သူဖတ္ပါတယ္။

ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္က စာစီစာကံုးအေရးေကာင္းသလို တျခားဘာသာ၊ တျခားသင္ခန္းစာေတြကိုလည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ၾကသူေတြပါ။ ေအာင္ေအာင္က လိမ္မာတဲ့ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဆိုေပမယ့္ စာၾကမ္းပိုးမဟုတ္ဘူး။ သူက ေဘာလံုးကစားတာကို ႏွစ္သက္တယ္၊ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေပးၿပီး ေဘာလံုးကန္တယ္။ သူရက အဆင့္သိပ္မေကာင္းခဲ့ဘူးဆိုေပမယ့္ သူ႔အတန္းပိုင္ဆရာမေျပာသလိုေျပာရရင္ ဒီကေလးဉာဏ္သိပ္ေကာင္းတယ္။ စာေတြကိုသံုးရက္ေလာက္ စိတ္ပါဝင္စား သူက်က္မွတ္႐ံုနဲ႔ အတန္းထဲမွာ အဆင့္သံုးေလာက္ကို သူရႏိုင္တယ္။

အဲဒီအတန္းကို ကၽြန္မဆက္မသင္ျဖစ္ေတာ့တဲ့အခါ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အၿမဲဆက္သြယ္ရဖို႔ ကၽြန္မအီးေမးလ္ကို ေပးခဲ့ပါတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕နဲ႔ ကၽြန္မအဆက္သြယ္႐ွိေနတုန္းပါပဲ။ အခုခ်ိန္မွာ သူတို႔အလယ္တန္းေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ မၾကာခင္ စာေမးပဲြေျဖရပါေတာ့မယ္။

ေအာင္ေအာင္က ကၽြန္မဆီအီးေမးလ္မပို႔ခဲ့ဖူးေပမယ့္ သူ႔ေမေမက ကၽြန္မနဲ႔အၿမဲအဆက္အသြယ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အျပင္မွာမျမင္ဖူးခဲ့ၾကေပမယ့္ အီးေမးလ္ကေနတဆင့္ ကေလးပညာေပးေရးေတြကို ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေအာင္ေအာင္က နာမည္ႀကီးအလယ္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ တက္ေနပါတယ္။ သူ႔ေမေမရဲ႕ေျပာျပခ်က္အရ ေအာင္ေအာင္ဟာ အရင္လိုပဲ သင္ယူမႈမွာအားသန္ေနပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ေက်ာင္းသင္ခန္းစာအမွတ္နဲ႔ ေဘာလံုးကစားျခင္းက တန္းတူပါလို႔ဆိုတယ္။ အေကာင္းဆံုးအထက္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ တက္ရဖို႔ ေသခ်ာေနၿပီလို႔လည္းဆိုပါတယ္။

ခင္ခင္က ကၽြန္မနဲ႔အၿမဲအဆက္အသြယ္႐ွိပါတယ္။ သာမန္အလယ္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ သူတက္ေရာက္ေနပါတယ္။ ဆရာသမားေကာင္းအရည္အခ်င္းသိပ္မျပည့္ဝတဲ့ ေက်ာင္းျဖစ္တယ္။ သူရနဲ႔ ေမာင္ေမာင္ကလည္း ဒီေက်ာင္းမွာတက္ေရာက္ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူနဲ႔ေမာင္ေမာင္ရဲ႕ သင္ယူမႈအရည္အခ်င္းက အလယ္အလတ္မွာလို႔ဆိုတယ္။ အထက္တန္းကို ေအာင္ေအာင္ေျဖႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ သူရက အထက္တန္းေျဖရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူနည္းနည္းစိတ္ပူလာပါတယ္။ သင္ယူမႈပိုင္းမွာ ပိုအေလးအနက္ထားလာခဲ့လို႔ အခုဆိုရင္ အဆင့္ တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုးထဲမွာလို႔ဆိုပါတယ္။ ခင္ခင္က ၾကာေလေက်ာင္းမတက္ခ်င္ေလ၊ ၾကာေလစာေတြခက္လာၿပီး သင္ယူရတာပင္ပန္းေလလို႔ ေျပာပါတယ္။

ကေလးေတြရဲ႕ သင္ယူမႈအပိုင္းမွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ႏႈန္းက သိသာျမင္သာေနခဲ့ပါၿပီ။

------
ဆက္ပါဦးမည္...