မ်ွေဝေပးတယ္ဆိုတာကိုလည္း ကြ်န္မ ခုမွသေဘာေပါက္လိုက္မိတယ္…

ျငိမ္းလ့ဲ

 

*ေရခဲမုန္႔ ဘယ္ေလာက္လဲ။
*500
*ဒီထက္ ေစ်းေပါတာမရွိဘူးလား
*ရွိတယ္။300 တန္ ရွိတယ္။

ေရ ခဲမုန္႔ေရာင္းေနတ့ဲေကာင္ ေလးက စိတ္မရွည္သလိုေျပာလိုက္တယ္။

ေရခဲမုန္႔ဝယ္တ့ဲေကာင္ ေလးကိုၾကည့္
လိုက္ေတာ့ ၁၃ ႏွစ္ အရြယ္ ေကာင္ေလးတေယာက္။
ေငြေၾကးတတ္နိုင္ တ့ဲ
အသိုင္းအဝိုင္းကမွန္းသိသာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကပ္စီးအိုးထင္ ပါရဲ႕။ ေစ်းေပါတာကို ေမးေနတယ္ဆိုေတာ့။
မဆီမဆိုင္ ေဘးကေန
ကြ်န္္ မ အကဲျဖတ္ေနမိတယ္ ။

ေရခဲမုန္႕ေရာင္းတ့ဲ
ေကာင္ ေလးကေတာ့ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းရယ္ပါ။
ေနာက္
အေရာင္းအဝယ္ကတည့္သြားပါတယ္။

ေကာင္ ေလးက 300 တန္ေရခဲမုန္႔ကိုယူလိုက္တယ္။
ျပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက 500 တန္တရြက္ ထုတ္ေပးတယ္။

ျပီးေတာ့ ေကာင္ ေလးကစကားတခြန္းေျပာတယ္။

ေရာ့ 500 ။200 ကိုျပန္မအမ္းနဲ႕ မင္းယူလိုက္ေတာ့ ငါတို႕ကစားေနခ်ိန္မွာ
မင္းက ေစ်းေရာင္းေနရေတာ့ ငါ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။
ငါရတ့ဲ မုန္႔ဖိုးကို
တခုခုမဝယ္စားရင္ လည္း အေမက ငါ့ကိုဆူလိမ့္မယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ငါကေစ်းေပါတာက္ိုေမးျပီးဝယ္စားတာပါ။
မင္းလည္း 200 ဖိုးေလာက္
ေရခဲမုန္႔စားျခင္ စားေပါ့။
ဒါမွမဟုတ္တခုခု ဝယ္စားေပါ့

ကြ်န္မ နဲနဲေလးရွက္သြားတယ္။
မ်ွေဝေပးတယ္ဆိုတာကိုလည္း
ကြ်န္မ ခုမွသေဘာေပါက္လိုက္မိတယ္………
ျပီးေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ဆိုတာကိုေရာေပါ့…………………………
…………………
ျငိမ္းလ့ဲ***(အမွတ္ တရ-1)

………………………………………
မူရင္းက ဒီလိုေရးပါတယ္။

waiter: what do you want.?
boy : how much a cone ice cream costs.
waiter :Rs.15/

Then the boy check his pocket &asked cost of small cone .
lrrited waiter angrily said :Rs .12/

boy ordered a small cone had it paid bill&left.

the waiter picked the bill he see the boy left Rs.3/ as tip for him.