သိပ္ေကာင္းတဲ့ အၾကည္ေတာ္ရဲ႕
လက္ရာသစ္ပင္ပုံျပင္
တစ္ခါက တုိင္းျပည္တစ္ခုတြင္ ထူးဆန္းေသာသစ္ပင္တစ္ပင္ ေပါက္ေရာက္လာသည္။ ထိုသစ္ပင္ သည္ ပိႏၷဲပင္မ်ဳိးျဖစ္ေသာ္လည္း သရက္သီးကဲ့သုိ႔ အသီးမ်ားသီး ထေန ေလသည္။ ထိုအသီး၏ရနံ႔မွာ လြန္စြာေမႊးႀကဳိင္ၿပီး တိုင္းျပည္တစ္ခု လံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရွိ ျပည္သူ အားလံုးက ထိုအသီး၏အရသာကို ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္ေနၾကသည္။
ျပည္သူပိုင္သိမ္းေတာ့ ဘုရင္ ႏွင့္ အေပါင္းအပါပိုင္ျဖစ္သြားသည္
ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူပိုင္အသံုးျပဳ ရန္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ညအခ်ိန္မေတာ္ သစ္ပင္ကို အျမစ္မွတူးယူ၍ နန္း ေတာ္ဝင္းထဲ သယ္ယူသြားၾကသည္။
နန္းေတာ္ဝင္းထဲေရာက္ေသာ အခါ ျပႆနာတက္ေနၾကသည္။ ပံုသဏၬာန္မမွန္ဘဲ ေပါက္ေရာက္ေန ေသာအပင္မွ ပံုသဏၬာန္မမွန္ဘဲ ေပါက္ေရာက္ေနေသာအသီးတို႔ မည္သူကမွ မျမည္းစမ္းရဲၾက။ တခ်ဳိ႕ ကလည္း အနံ႔ကေမႊးႀကဳိင္လြန္းေန၍ ျမည္းစမ္းခ်င္ၾကေသာ္လည္း ေသေစ ႏုိင္ေသာ အဆိပ္သီးလည္းျဖစ္ေနႏုိင္ ၍ မည္သူကမွ မျမည္း စမ္းရဲၾက။
အနံ႔ေမႊးလြန္းလို႔ ျမည္းစမ္းမွ ဂန္႔ခနဲျဖစ္ကုန္မွာ မည္သူမွမလိုခ်င္။ ထုိ႔ေၾကာင့္
“ေအး..အနံ႔ကေတာ့ စားခ်င္ စရာ၊ ရွလြတ္။ ဒါေပမဲ့ အရသာက ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူး”
“ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ မင္းႀကီး အရင္ျမည္းၾကည့္သင့္ပါတယ္ ဘုရာ့”
ဝန္ႀကီးမ်ားက ေျမႇာက္ေပး သည္။ ဘုရင္လည္း နပ္၏။
“ေခြးေကာင္ေတြ ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ တတ္တယ္။ မင္းတို႔ျမည္းၾကပါလား”
ဆိုတာကို ဝန္ႀကီးမ်ားကလည္း လည္သည္။
“အဟီး..ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ဘုရင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ မျမည္းေသးဘဲ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးတို႔ မျမည္းဝံ့ပါဘုရား။ ေတာ္ၾကာ ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ မိုးႀကဳိး ပစ္ေနမွျဖင့္”
“ဒါဆို ဘယ္သူ႔ျမည္းခိုင္းရမွာ လဲ”
ဘုရင္၏အေမးကို ဝန္ႀကီးတစ္ ပါးက သူတို႔အေပၚမက်ၿပီးေရာ သေဘာျဖင့္
“သတင္းထုတ္ျပန္ေရးကို ေပး ျမည္းသင့္ပါတယ္ဘုရာ့။ သူက သတင္းထုတ္ျပန္ေနက်ပါ ဘုရာ့”
သူ႔အေပၚက်လာေတာ့ ဟိုက လည္းပဲ ေခါင္းကိုခပ္သြက္သြက္ ယမ္းကာ..
“ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးက တစ္ပါးသူ လုပ္ၿပီးမွ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ သေဘာကို ထုတ္ျပန္ရန္သာ တာဝန္ ရွိပါတယ္ဘုရာ့။ သတင္းထုတ္ျပန္ ေရးက ဘာကိုမွ အတိအက် သိစရာ မလိုပါဘူးဘုရာ့။ ဒါေၾကာင့္ မသင့္ ေတာ္ေၾကာင္းပါဘုရာ့”
တကယ္တမ္းစမ္းသပ္ရမည္ ဆို ေတာ့ မည္သူကမွ တာဝန္မယူၾက။ အားလံုး ေခါင္းခါ၊ ေခါင္းေရွာင္ၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကသည္။
“ကဲ..ဒါျဖင့္ ဘယ္လိုလုပ္ မလဲ”
အားလံုး ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ကုန္၏။အတန္
“ဒါျဖင့္ ဒီလိုလုပ္။ ျပည္သူေတြ ထဲကတစ္ေယာက္ကို အရင္စမ္းသပ္ ခိုင္းလုိက္မယ္၊ မေကာင္းဘူးလား”
သူ႔စကားကို တျခားဝန္ႀကီးမ်ား က..
“အရသာတအားေကာင္းေန ရင္ ဒီအသီးကို ျပည္သူေတြအရင္ စားဖူးတယ္ဆို တို႔ဝန္ႀကီးေတြ သိကၡာ က်မွာေပါ့ ဝန္မင္းကလည္း”
“ဒီအသီးစားၿပီး ေသေတာ့ေရာ”
“ဒါကေတာ့ ျပည္သူက သူ႔ထုိက္ သူ႔ကံနဲ႔ ေသတာ ေသပါေစေပါ့ ဝန္မင္း ကလည္း”
ေၾသာ္..မေတာ္တဆ အသီး ေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း သူတို႔က အရင္စားခ်င္၊ ေသမယ္ဆိုေတာ့ ျပည္သူကိုေသေစခ်င္။ ဘယ္လိုေဝခဲြ ရမွန္းပင္မသိ။ အတန္ၾကာမွ ဘုရင္ က အေတြးေပါက္ၿပီး
“ဒီလိုလုပ္။ ခုနကေျပာတဲ့ အတိုင္း ျပည္သူကို အရင္ျမည္းခိုင္း မယ္”
“ေကာင္းေနရင္”
“ခါတုိင္းလုိပဲ အဲဒီေကာင္ကို ေရွာ့ခ္လိုက္ၿပီး ဘယ္သူမွမစားဖူး သလိုလုပ္႐ံုေပါ့”
“ေသရင္ေရာ၊ ေသရင္ေတာ့ ေစတနာနဲ႔ လက္ေဆာင္ျပန္ေပးတာ ေပါ့ကြာ၊ ဟုတ္ဘူးလား”
“ေဟး….”
ဝန္ႀကီးမ်ား ဝမ္းသာသြားၾက သည္။
“ဟုတ္တယ္။ ျပည္သူပိုင္ဆုိတာ ေကာင္းေနရင္ ဘုရင့္ဘ႑ာ၊ ဆုိးေန ရင္ ပုဂၢလိကပိုင္၊ သံုးစားမရရင္ ေတာ့ ျပည္သူေတြ တကယ္ပိုင္ေပါ့။
ဟုတ္ဘူးလား။ ေဟး…ေပ်ာ္တယ္ ေဟ့”
ဤသို႔ျဖင့္ ျပည္သူပိုင္သစ္သီး ကို ပထမဆံုးစားသံုးရန္ ျပည္သူ တစ္ဦးကို ေခၚလာၾကေလသည္။ ကံဆိုးသူေမာင္ရွင္္ကား ေရာက္ၿပီ။
“ကိုင္း..ေမာင္မင္း ဒီအသီးကို အရင္ဆံုးျမည္းစမ္းၾကည့္စမ္း
“ကြၽန္ေတာ္ေသသြားရင္..”
“ကံေပါ့ေမာင္မင္း”
“ေလ်ာ္ေၾကးမရဘူးလား”
“ထံုးစံမရွိဘူးေမာင္မင္း။ ဒါမ်ဳိး မေျပာနဲ႔၊ ဓာတ္လိုက္ေသေတာင္မရ ဘူး”
ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ နိဗၺာန္မဂ္ဖိုကို ရက္တုိတိုႏွင့္ေရာက္မည့္အေရ
“ကဲ..သံုးေဆာင္လို႔ရၿပီ ေမာင္မင္း”
သာမန္လူမွာ တုန္လႈပ္ေနရ ေလသည္။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ အေျခအေနမေကာင္းမွန္းသိ သည္။ သို႔ ေသာ္ မတတ္သာေသာ အေျခအေနမို႔ အသီးတစ္လံုးကို ျဖဳတ္စားလိုက္ သည္။
“ဟာ…”
ခံတြင္း၌ ခ်ဳိအီၿပီး အရသာရွိ လွသည္မိ႔ု ျပည္သားမွာ အံ့အားသင့္ သြားသည္။ ဆက္စားခ်င္စိတ္ျဖစ္ေသာ္ လည္း မ်က္ႏွာကို ခ်က္ခ်င္းျပင္ၿပီး
“ဟာ..ခါးလိုက္တာ၊ ထြီ..ထြီ”
ဆိုၿပီး စားခ်င္စိတ္ကို ၿမဳိသိပ္ ၿပီး ေထြးထုတ္လုိက္သည္။ ေဘးနား ကၾကည့္ေနေသာ ဝန္အဖြဲ႕က..
“ဟဲ့..ေမာင္မင္း၊ အရသာ ဘယ့္ႏွယ္တုံး”
“ထြီ..ခါးလုိက္တာ။ စားၾကည့္ စမ္း၊ ေအာင္မေလး..ကြၽန္ေတာ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ေသေတာ့မလားမသိဘူး၊ ေအာင္မေလး..”
ထုိစကားၾကားေတာ့ ဝန္ႀကီး မ်ားက
“ေဟ့..ေဟ့..အဆိပ္ပင္ ေဟ့။ အနားမကပ္ၾကနဲ႔။ ေသတတ္ တယ္၊ ေသတတ္တယ္။ ေဟ့..အဲဒီ အပင္ကို အျမန္ခုတ္စမ္း၊ အျမန္ ႏုတ္လဲွလိုက္ၾကစမ္း”
သိပ္မၾကာပါ။ ဘာကိုမွ ကိုယ္ တိုင္မစူးစမ္းဘဲ သူမ်ားခါးတယ္ဆို တိုင္း လိုက္ခါးေသာအေပါင္းအပါ မ်ား လြန္စြာအရသာရွိေသာ သစ္ပင္ ကို ခုတ္လွဲလုိက္ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ ေနာက္တစ္ေန႔ သတင္းထုတ္ျပန္ရာ တြင္..
“ဤအပင္မွာ အဆိပ္ပင္ျဖစ္၍ ျပည္သူအေပါင္း ေဘးမခရေလ ေအာင္ အေသအခ်ာစမ္းသပ္ၿပီး ခုတ္ထြင္လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္
ဘာကိုမွ တကယ္ ကိုယ္တုိင္ ကိုယ္က် စူးစမ္းေလ့လာျခင္းမရွိ ေသာ တုိင္းျပည္တြင္ ခ်ဳိေသာအပင္ မရွိႏုိင္ေခ်။
အၾကည္ေတာ္
K.K(ကေနာင္)
လက္ရာသစ္ပင္ပုံျပင္
တစ္ခါက တုိင္းျပည္တစ္ခုတြင္ ထူးဆန္းေသာသစ္ပင္တစ္ပင္ ေပါက္ေရာက္လာသည္။ ထိုသစ္ပင္ သည္ ပိႏၷဲပင္မ်ဳိးျဖစ္ေသာ္လည္း သရက္သီးကဲ့သုိ႔ အသီးမ်ားသီး ထေန ေလသည္။ ထိုအသီး၏ရနံ႔မွာ လြန္စြာေမႊးႀကဳိင္ၿပီး တိုင္းျပည္တစ္ခု လံုး ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရွိ ျပည္သူ အားလံုးက ထိုအသီး၏အရသာကို ျမည္းစမ္းၾကည့္ခ်င္ေနၾကသည္။
ျပည္သူပိုင္သိမ္းေတာ့ ဘုရင္ ႏွင့္ အေပါင္းအပါပိုင္ျဖစ္သြားသည္
ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္သူပိုင္အသံုးျပဳ ရန္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ညအခ်ိန္မေတာ္ သစ္ပင္ကို အျမစ္မွတူးယူ၍ နန္း ေတာ္ဝင္းထဲ သယ္ယူသြားၾကသည္။
နန္းေတာ္ဝင္းထဲေရာက္ေသာ အခါ ျပႆနာတက္ေနၾကသည္။ ပံုသဏၬာန္မမွန္ဘဲ ေပါက္ေရာက္ေန ေသာအပင္မွ ပံုသဏၬာန္မမွန္ဘဲ ေပါက္ေရာက္ေနေသာအသီးတို႔ မည္သူကမွ မျမည္းစမ္းရဲၾက။ တခ်ဳိ႕ ကလည္း အနံ႔ကေမႊးႀကဳိင္လြန္းေန၍ ျမည္းစမ္းခ်င္ၾကေသာ္လည္း ေသေစ ႏုိင္ေသာ အဆိပ္သီးလည္းျဖစ္ေနႏုိင္ ၍ မည္သူကမွ မျမည္း စမ္းရဲၾက။
အနံ႔ေမႊးလြန္းလို႔ ျမည္းစမ္းမွ ဂန္႔ခနဲျဖစ္ကုန္မွာ မည္သူမွမလိုခ်င္။ ထုိ႔ေၾကာင့္
“ေအး..အနံ႔ကေတာ့ စားခ်င္ စရာ၊ ရွလြတ္။ ဒါေပမဲ့ အရသာက ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူး”
“ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ မင္းႀကီး အရင္ျမည္းၾကည့္သင့္ပါတယ္ ဘုရာ့”
ဝန္ႀကီးမ်ားက ေျမႇာက္ေပး သည္။ ဘုရင္လည္း နပ္၏။
“ေခြးေကာင္ေတြ ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ တတ္တယ္။ မင္းတို႔ျမည္းၾကပါလား”
ဆိုတာကို ဝန္ႀကီးမ်ားကလည္း လည္သည္။
“အဟီး..ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ဘုရင္ႀကီးကိုယ္တိုင္ မျမည္းေသးဘဲ ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးတို႔ မျမည္းဝံ့ပါဘုရား။ ေတာ္ၾကာ ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ မိုးႀကဳိး ပစ္ေနမွျဖင့္”
“ဒါဆို ဘယ္သူ႔ျမည္းခိုင္းရမွာ လဲ”
ဘုရင္၏အေမးကို ဝန္ႀကီးတစ္ ပါးက သူတို႔အေပၚမက်ၿပီးေရာ သေဘာျဖင့္
“သတင္းထုတ္ျပန္ေရးကို ေပး ျမည္းသင့္ပါတယ္ဘုရာ့။ သူက သတင္းထုတ္ျပန္ေနက်ပါ ဘုရာ့”
သူ႔အေပၚက်လာေတာ့ ဟိုက လည္းပဲ ေခါင္းကိုခပ္သြက္သြက္ ယမ္းကာ..
“ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိးက တစ္ပါးသူ လုပ္ၿပီးမွ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ သေဘာကို ထုတ္ျပန္ရန္သာ တာဝန္ ရွိပါတယ္ဘုရာ့။ သတင္းထုတ္ျပန္ ေရးက ဘာကိုမွ အတိအက် သိစရာ မလိုပါဘူးဘုရာ့။ ဒါေၾကာင့္ မသင့္ ေတာ္ေၾကာင္းပါဘုရာ့”
တကယ္တမ္းစမ္းသပ္ရမည္ ဆို ေတာ့ မည္သူကမွ တာဝန္မယူၾက။ အားလံုး ေခါင္းခါ၊ ေခါင္းေရွာင္ၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကသည္။
“ကဲ..ဒါျဖင့္ ဘယ္လိုလုပ္ မလဲ”
အားလံုး ေခါင္းခ်င္းဆုိင္ကုန္၏။အတန္
“ဒါျဖင့္ ဒီလိုလုပ္။ ျပည္သူေတြ ထဲကတစ္ေယာက္ကို အရင္စမ္းသပ္ ခိုင္းလုိက္မယ္၊ မေကာင္းဘူးလား”
သူ႔စကားကို တျခားဝန္ႀကီးမ်ား က..
“အရသာတအားေကာင္းေန ရင္ ဒီအသီးကို ျပည္သူေတြအရင္ စားဖူးတယ္ဆို တို႔ဝန္ႀကီးေတြ သိကၡာ က်မွာေပါ့ ဝန္မင္းကလည္း”
“ဒီအသီးစားၿပီး ေသေတာ့ေရာ”
“ဒါကေတာ့ ျပည္သူက သူ႔ထုိက္ သူ႔ကံနဲ႔ ေသတာ ေသပါေစေပါ့ ဝန္မင္း ကလည္း”
ေၾသာ္..မေတာ္တဆ အသီး ေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း သူတို႔က အရင္စားခ်င္၊ ေသမယ္ဆိုေတာ့ ျပည္သူကိုေသေစခ်င္။ ဘယ္လိုေဝခဲြ ရမွန္းပင္မသိ။ အတန္ၾကာမွ ဘုရင္ က အေတြးေပါက္ၿပီး
“ဒီလိုလုပ္။ ခုနကေျပာတဲ့ အတိုင္း ျပည္သူကို အရင္ျမည္းခိုင္း မယ္”
“ေကာင္းေနရင္”
“ခါတုိင္းလုိပဲ အဲဒီေကာင္ကို ေရွာ့ခ္လိုက္ၿပီး ဘယ္သူမွမစားဖူး သလိုလုပ္႐ံုေပါ့”
“ေသရင္ေရာ၊ ေသရင္ေတာ့ ေစတနာနဲ႔ လက္ေဆာင္ျပန္ေပးတာ ေပါ့ကြာ၊ ဟုတ္ဘူးလား”
“ေဟး….”
ဝန္ႀကီးမ်ား ဝမ္းသာသြားၾက သည္။
“ဟုတ္တယ္။ ျပည္သူပိုင္ဆုိတာ ေကာင္းေနရင္ ဘုရင့္ဘ႑ာ၊ ဆုိးေန ရင္ ပုဂၢလိကပိုင္၊ သံုးစားမရရင္ ေတာ့ ျပည္သူေတြ တကယ္ပိုင္ေပါ့။
ဟုတ္ဘူးလား။ ေဟး…ေပ်ာ္တယ္ ေဟ့”
ဤသို႔ျဖင့္ ျပည္သူပိုင္သစ္သီး ကို ပထမဆံုးစားသံုးရန္ ျပည္သူ တစ္ဦးကို ေခၚလာၾကေလသည္။ ကံဆိုးသူေမာင္ရွင္္ကား ေရာက္ၿပီ။
“ကိုင္း..ေမာင္မင္း ဒီအသီးကို အရင္ဆံုးျမည္းစမ္းၾကည့္စမ္း
“ကြၽန္ေတာ္ေသသြားရင္..”
“ကံေပါ့ေမာင္မင္း”
“ေလ်ာ္ေၾကးမရဘူးလား”
“ထံုးစံမရွိဘူးေမာင္မင္း။ ဒါမ်ဳိး မေျပာနဲ႔၊ ဓာတ္လိုက္ေသေတာင္မရ ဘူး”
ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ နိဗၺာန္မဂ္ဖိုကို ရက္တုိတိုႏွင့္ေရာက္မည့္အေရ
“ကဲ..သံုးေဆာင္လို႔ရၿပီ ေမာင္မင္း”
သာမန္လူမွာ တုန္လႈပ္ေနရ ေလသည္။ ဘယ္လုိျဖစ္ျဖစ္ အေျခအေနမေကာင္းမွန္းသိ သည္။ သို႔ ေသာ္ မတတ္သာေသာ အေျခအေနမို႔ အသီးတစ္လံုးကို ျဖဳတ္စားလိုက္ သည္။
“ဟာ…”
ခံတြင္း၌ ခ်ဳိအီၿပီး အရသာရွိ လွသည္မိ႔ု ျပည္သားမွာ အံ့အားသင့္ သြားသည္။ ဆက္စားခ်င္စိတ္ျဖစ္ေသာ္ လည္း မ်က္ႏွာကို ခ်က္ခ်င္းျပင္ၿပီး
“ဟာ..ခါးလိုက္တာ၊ ထြီ..ထြီ”
ဆိုၿပီး စားခ်င္စိတ္ကို ၿမဳိသိပ္ ၿပီး ေထြးထုတ္လုိက္သည္။ ေဘးနား ကၾကည့္ေနေသာ ဝန္အဖြဲ႕က..
“ဟဲ့..ေမာင္မင္း၊ အရသာ ဘယ့္ႏွယ္တုံး”
“ထြီ..ခါးလုိက္တာ။ စားၾကည့္ စမ္း၊ ေအာင္မေလး..ကြၽန္ေတာ္၊ ကြၽန္ေတာ္ ေသေတာ့မလားမသိဘူး၊ ေအာင္မေလး..”
ထုိစကားၾကားေတာ့ ဝန္ႀကီး မ်ားက
“ေဟ့..ေဟ့..အဆိပ္ပင္ ေဟ့။ အနားမကပ္ၾကနဲ႔။ ေသတတ္ တယ္၊ ေသတတ္တယ္။ ေဟ့..အဲဒီ အပင္ကို အျမန္ခုတ္စမ္း၊ အျမန္ ႏုတ္လဲွလိုက္ၾကစမ္း”
သိပ္မၾကာပါ။ ဘာကိုမွ ကိုယ္ တိုင္မစူးစမ္းဘဲ သူမ်ားခါးတယ္ဆို တိုင္း လိုက္ခါးေသာအေပါင္းအပါ မ်ား လြန္စြာအရသာရွိေသာ သစ္ပင္ ကို ခုတ္လွဲလုိက္ၾကသည္။ ထို႔အျပင္ ေနာက္တစ္ေန႔ သတင္းထုတ္ျပန္ရာ တြင္..
“ဤအပင္မွာ အဆိပ္ပင္ျဖစ္၍ ျပည္သူအေပါင္း ေဘးမခရေလ ေအာင္ အေသအခ်ာစမ္းသပ္ၿပီး ခုတ္ထြင္လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္
ဘာကိုမွ တကယ္ ကိုယ္တုိင္ ကိုယ္က် စူးစမ္းေလ့လာျခင္းမရွိ ေသာ တုိင္းျပည္တြင္ ခ်ဳိေသာအပင္ မရွိႏုိင္ေခ်။
အၾကည္ေတာ္
K.K(ကေနာင္)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။