ဒီေဂ်စိုး

The Ladies News Journal

 

ဒီေဂ်စိုး

|| ေငြစန္းေရာင္ ||

မန္က်ည္းလည္းေကာင္း ေညာင္လည္းေကာင္း၊ ကညင္လည္းေကာင္း ေညာင္ လည္းေကာင္း၊ ဘာအေၾကာင္းေရးေရး အၿပီးသတ္ေတာ႔ ဟိုပါတီကို မဲေပးဖို႔အေရး ဆီပြတ္ က်ည္ေပြ႕ ေလာ္ဘီလုပ္ေနတာေၾကာင္႔ မ်က္စိေနာက္ သူေတြ မနည္းေလာက္ေတာ႔ဘူးေနာ္။ ကိုယ္႔ကို စိတ္ဝမ္းနွလုံး မရႊင္ျပဳံးႏိုင္ျဖစ္ေစတဲ႔ အေရးအသားမ်ဳိးကေတာ႔ မဖတ္ပဲေနတာ အကုသိုလ္ကင္း တာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေပသိ ေညာင္ညဳိပင္စခန္းက လမ္းမခြဲၾကခင္ နႈတ္ခြန္းဆက္ စကားေလး တစ္ခြန္းေတာ႔ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္။ အယူအဆေတြ လြဲသြားမွာ စိုးလို႔။ ကိုယ္အခုလုပ္ေနတာ ေလာ္ဘီ (Lobby) လို႔ မေခၚဘူး သိလား။ အက္ဒဗိုေကစီ (Advocacy) လို႔ ေခၚတယ္။ အဲ႔ဒီႏွစ္ခုက မတူဘူး။

ေလာ္ဘီဆိုတာ တစုံတေယာက္ တသင္းတဖြဲ႕အတြက္ အခေၾကးေငြ ဒါမွမဟုတ္ အခြင္႔အေရးေတြ ယူၿပီး ဝါဒျဖန္႔ ျပန္ၾကားေရးလုပ္တာ။ အက္ဒဗိုေကစီကေတာ႔ ဘာအက်ဳိး အျမတ္မွ မရယူပဲ ျပည္သူလူထုအတြင္းမွာ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခု ျဖစ္လာေစ ဖို႔ ေစတနာ႔ ဝန္ထမ္း နိဗၺာန္ေဆာ္လုုပ္တာ။ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ေစတနာ ကြာတယ္။ ဥပမာ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး အသိပညာေပးတာမ်ဳိး၊ လူကုန္ကူးမႈပေပ်ာက္ေရး ပညာေပးလႈံ႕ေဆာ္တာ မ်ဳိးကို အက္ဒဗိုေကစီ ေခၚတယ္။ ေလာ္ဘီလုပ္တဲ႔သူက သူ႔ငွားထားတဲ႔သူဆီက ပို္က္ဆံ မရေတာ႔ရင္ ဆက္မလုပ္ဘူး။ ရပ္သြားတာ။ အက္ဒဗိုေကစီသမားကေတာ႔ ဘယ္သူ႔ အေထာက္အပံ႔မွ မယူပဲ ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္စားၿပီး လိုခ်င္တဲ႔ အေျပာင္းအလဲ မရမခ်င္း လုပ္တာ။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ကိုယ္ဘာလုပ္ေနတာလဲ သေဘာေပါက္ေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။


ဒါျဖင္႔ရင္ မင္းက NLD အာဏာရဖို႔ တဘက္တလမ္းက မဲဆြယ္ေပးတာေပါ႔ လို႔ ေျပာရင္လည္း မွားေသးတယ္။ အဲသလို မဲဆြယ္တဲ႔သေဘာ သက္ေရာက္ခ်င္ေရာက္ လိမ္႔မယ္။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ ပန္းတိုင္က NLD အာဏာရဖို႔ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔ NLD ကို အရင္ အာဏာရေအာင္ လုပ္ဖို႔လိုတယ္။ အဲ႔ဒီအဆင္႔ကို မေအာင္ျမင္ရင္ က်န္တာေတြ ဘာမွ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ NLDနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ စိတ္ဝမ္းလက္ညီ ရွိခဲ႔မယ္ဆိုရင္ တခရီးတည္းသြားမို႔ လားရာတူ တာပဲ ျဖစ္လိမ္႔မယ္။ ရွင္းရွင္း ေျပာစမ္းပါ ဆိုရင္ ကိုယ္ေမြးကတည္းက အသြင္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဂုတ္ေပၚခြစီးထားတဲ႔ အာဏာရွင္ဖုတ္ေကာင္ႀကီးကို ေက်ာေပၚက ခြာခ်ခ်င္ေနတာ။ ကိုင္း မွတ္ကေရာ။ ဒီ႔ထက္ရွင္းေအာင္ မေျပာတတ္ေတာ႔ဘူး။


မင္း ဘယ္နားသြား အိပ္ေပ်ာ္ေနသလဲ။ ဦးေနဝင္းႀကီး ေသတာ ၾကာေပါ႔။ ဦးေစာေမာင္ႀကီးလည္း ေသေပါ႔။ ဦးသန္းေရႊႀကီးလည္း ရွိမွမရွိေတာ႔တာ။ သူ႔ေအာက္က အတြင္းေရးမွဴး တစ္ နွစ္ သုံး ေတာင္ တစ္ေယာက္မွ မက်န္ေတာ႔ဘူး။ နဝတေခတ္တုန္းက ဘုန္းမီးေနလေတာက္ပခဲ႔တဲ႔ ဝန္ႀကီးမွဴးႀကီးေတြလည္း ဘယ္သူမွ မက်န္ေတာ႔သေလာက္ စိတ္သစ္လူသစ္ ဗ်ဴဟာအသစ္နဲ႔ အစိုးရအသစ္က်ပ္ခၽြတ္ႀကီးပါ လို႔ သက္ေသျပခ်င္ လည္း ျပေပါ႔။ ဒါေပသိ ကိုယ္ေျပာတဲ႔ အာဏာရွင္အစိုးရဆိုတာ ဦးေနဝင္းပါ၊ ဦးသန္းေရႊပါ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါ ပုဂၢလဒိ႒ာန္သေဘာ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ သည္မူ သည္စံနစ္အတိုင္း ဆက္ခံအုပ္ခ်ဳပ္ေနတာမို႔ သည္အတိုင္းသာဆက္ သြားေနရင္ ေနာင္ပြင္႔ေတာ္မူ မယ္႔ ဘုရားရွင္လက္ထက္တိုင္ေအာင္ ကၽြတ္တမ္းမဝင္မယ္႔ ၿပိတၱာႀကီးေတြ ျဖစ္ကုန္မွာ သိလို႔ အမွ်အတမ္းေဝခ်င္တာပါ။

ဖုတ္ဝင္လူမမာ ပုံျပင္ေတြ ကေလးဘဝကတည္းက ၾကားဖူးၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ လူ႔ေရွ႕သူ႕ေရွ႕က်ရင္ မ်က္ႏွာငယ္ကေလးနဲ႔ ပလီပလာေတြ ေျပာၿပီး လက္ကေလး မလႊတ္တမ္း ကိုင္ထား။ သူ႔ ပစ္မထားပါနဲ႔ေနာ္ လို႔လည္း တဖြဖြေျပာလို႔ မ်က္ရည္ေလးစမ္းစမ္း စမ္းစမ္းနဲ႔ မူယာမာယာ အလြန္မ်ားသတဲ႔။ လစ္ရင္ လစ္သလို တြယ္တဲ႔ေနရာမေတာ႔ အိမ္ရွိရွိသမွ် အစားအေသာက္ဆိုတာ ၾကြက္စာေတာင္ မက်န္ရဘူးဆိုပဲ။ ဖုတ္ဝင္တဲ႔အိမ္မွာ ၾကြက္မေနဘူး။ လစ္ရင္ အဲသည္ၾကြက္ပါ ဖမ္းစားတာေလ။ အစိမ္းေရာ အက်က္ပါ ဘာမဆို အကုန္စားတတ္ၿမဳိတတ္လြန္းလို႔ အစားအေသာက္ အငမ္းမရ စားတဲ႔သူဆို “နင္ ဖုတ္မ်ား ဝင္လာသလား။” လို႔ ေမးတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။

ျမန္မာ႔နည္းျမန္မာ႔ဟန္ ဒီမိုကေရစီ လို႔ အသံေကာင္းဟစ္ၿပီး ေဘာင္းဘီက ပုဆိုး ကေလး ေျပာင္းဝတ္လို္က္တဲ႔အထိ အပ္ခ်ေလာင္း အုံဖြ မန္းကာမႈတ္ကာ စည္းကမ္းျပည့္ဝ ၍ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္ေသာ နို္င္ငံေတာ္သစ္ႀကီး လို႔ မ်က္လွည့္ျပခ်င္ျပေလ။ ႀကဳိတင္မဲေတြ ကိစၥ ေမ႔ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ယုံေပးလို႔ရေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက စားစရာေတြ အရိုးအရင္းေတာင္ မက်န္ေအာင္ ေျပာင္တလင္းခါေနေတာ႔ သည္လူမမာ နာလန္ထ စားႏိုင္လွခ်ည္လား လို႔ သံသယျဖစ္မိတယ္။ အဝတ္သာခ်ိန္း လူမခ်ိန္းတာကို မမွတ္မိေယာင္ေဆာင္ေနကာမွ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာမ်ားက အရင္တုန္းကအတိုင္း ခ်ဳိမိုင္မိုင္ ထထကၾကေတာ႔ ငါ႔နွယ္ ေသာက္က်ဳိးနည္း တူ တူႏိုင္လြန္းလွပါေရာ လို႔ ကိုယ္႔နဖူးကိုယ္ ရိုက္မိတယ္။ တူဆို အတူတူပဲဟာကို ေနာ႔။

အရင္အစိုးရနဲ႔ အခုအစိုးရၾကားမွာ ေျပာင္းလဲသြားတာေတြကို ေျပာျပပါဆိုရင္ ဘာမွမက်န္ေတာ႔တာ ေျပာင္းလဲသြားေၾကာင္းပါ လို႔ ေျဖရမယ္။ "ဇိတံေမ ေအာင္ၿပီ ရွိတာေတြ ေျပာင္ၿပီ။" လို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကလို အရူးက ကလို႔ရတယ္။ ရန္ကုန္မွာ အစိုးရပိုင္ တပ္ပိုင္ နို္င္ငံပိုင္ ဘာတစ္ခုမွ မက်န္ေတာ႔ဘူး။ အသံလႊင္႔ရုံႀကီးေတာင္ တင္ဒါေခၚထားတာ အခုေလးတင္ ဖတ္လိုက္ရေသး။ စံနစ္တက် ဆုတ္ခြာတဲ႔ေနရာမွာ ေျမလွန္စံနစ္ကို သုံးသြားတဲ႔ အတိုင္းပဲ။ သည္ဘက္အရပ္မွာ ဆုတ္ခြာၿပီး ဟိုဘက္အရပ္မွာ စိုးမိုး သိမ္းပိုက္ ထားတာက ႒ာနဆိုင္ရာက စီမံခန္႔ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းေတြမွာ စစ္ပုံမက် မဝင္ရ လို႔ ဆိုင္းဘုတ္တပ္ထားရမေလာက္ အခိုင္အမာ တပ္စြဲထားတယ္။ ေရြးေကာက္ခံ အစိုးရ ဘယ္အစိုးရပဲတက္တက္ ဝန္ႀကီးဌာနအုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကို အတြင္းဝန္ကတဆင္႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေတာ႔မွာဆိုေတာ႔ အဲသည္အတြင္းဝန္ေတြထဲမွာ အရပ္သား မူးလို႔ေတာင္ ရွဴစရာ မရွိဘူး။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာေတာင္ ကာခ်ဳပ္က ဘူးဆိုရင္ ဖယုံသီးလို႔မရတာ။ ဝန္ႀကီး အဆင္႔ေလာက္နဲ႔ေတာ႔ တက္မလာနဲ႔ ေတာက္ခ်ပစ္လိုက္မယ္။ သည္အစိုးရမ်ဳိးကိုမွ စစ္အစိုးရ မေခၚရင္ ဘယ္လိုေခၚရပါ႔မတုန္း။ စစ္စစ္ စစ္စစ္ နဲ႔ကို ျမည္တယ္။ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေခၚခ်င္သပဆို ဒီမိုကေရစီ အသြင္ယူထားေသာ စစ္အစိုးရ လို႔ ေခၚခ်င္ေခၚေပါ႔။ (အသြင္ယူတယ္ဆိုတာ ဘာလုပ္ဖို႔မွန္း ရဲေတြအသိဆုံး။)

မေျပာင္းလဲတာေတြ ေျပာျပရမလား။ အာဏာလက္ကိုင္ရွိတဲ႔သူေတြဟာ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ မအုပ္ခ်ဳပ္ပဲ တေသြးတသံတမိန္႔နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာ။ ရွင္ဘုရင္ေတြေခတ္ တုန္းက သူတို႔ကို ဘုရားသခင္က လူသားေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔အတြက္ ေကာင္းကင္ဘုံကေန အာဏာအပ္ႏွင္းထားတယ္ ဆိုတာမ်ဳိး။ သူတို႔ဆီမွာ လူတကာကို ကိုယ္႔သေဘာက် စီရင္ပိုင္ခြင္႔ ရွိတယ္ လို႔ သူတို႔ဘာသာ ယုံၾကည္ေနၾကတယ္။ တေျမတည္းေန တေရတည္းေသာက္ ပုခုံးႏွစ္ဘက္ၾကား ေခါင္းေပါက္တာခ်င္းတူေပမယ္႔ သူတို႔နဲ႔ကုိယ္နဲ႔ အဆင္႔အတန္းခ်င္း နည္းနည္းမွ မတူဘူး။ မတူတာမွ သူတို႔အိမ္က အိမ္ေဖာ္ ဒရိုင္ဘာ ထမင္းခ်က္နဲ႔ေတာင္ မတူတာ။ အဲ႔ဒါေတြ ေဆးရုံလာတက္ရင္ ကိုယ္႔ထမင္းအိုးေလး မိုးႀကဳိးပစ္တယ္။ “လူႀကီးကေတာ္ ဖုန္းဆက္ထားပါတယ္” ဆိုတာေလး တစ္ခြန္းနဲ႔ ေစလိုရာေစ။ ေျမြလည္းမေသေစနဲ႔ တုတ္လည္းမက်ဳိးေစနဲ႔။ သူ႔အိမ္သားမ်ား ဆိုရင္ေတာ႔ ကိုယ္႔ေတာင္ အဖက္မလုပ္ေတာ႔ဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ အဲသည္ေရာဂါနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဘယ္သူအႀကီးဆုံးလဲ။ ႀကိမ္စၾကာနဲ႔ ရိုက္ေခၚတာ။ လာခဲ႔။ ေဆးကုရေအာင္ မဟုတ္ဘူး။ စမ္းသပ္ေပး။ လိုအပ္ရင္ ႏွာေလးဘာေလးႏွပ္။ ေဆးကေတာ႔ ဟိုေရာက္မွ ကုမယ္။ လမ္းစိတ္ခ်ရေအာင္ ေလယာဥ္ေပၚလိုက္ခဲ႔။ လူကိုမ်ား ျမန္မာဆရာဝန္နဲ႔ ကုတဲ႔ အစားမွတ္ေန။

တကယ္ေတာ႔ ကိုယ္႔လို ငေျမာက္ငေျခာက္ ပါမႊားကေလးေလာက္ကို သူတို႔အေနနဲ႔ မ်က္ေစာင္းကေလးနဲ႔ေတာင္ ထိုးၾကည့္ဖို႔ မလိုပါဘူး။ သူတို႔နဲ႔ကိုယ္နဲ႔အၾကားမွာ မဟာရံတံတိုင္းႀကီး ျခားသလို သည္းသည္းလႈပ္ေနေသာ လူအုပ္ႀကီးတသင္းလုံးျခားတယ္။ စကားေတာင္စား သူ႔ဝန္မင္းအေနာက္က ကြမ္းအစ္ႀကီးနဲ႔ ျမင္းေခ်းပါမက်န္ လိုက္ခံသလိုပဲ သူတို႔သြားေလရာ အုန္းအုန္းၾကြက္ၾကြက္ လိုက္ပါအေရးတယူျပဳေနေသာ ႒ာနအႀကီးအကဲမ်ားစြာ ရွိတယ္။ လိုက္ရမယ္ေလ။ ျမန္မာတျပည္လုံး တန္ခိုးအႀကီးဆုံးဘုရားေတြ လုိက္ဆုေတာင္း ဆုေတာင္းျပည့္ဖို႔မေသခ်ာဘူး။ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ဆုက လူႀကီးဆီက ေစာင္မမႈေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ လူႀကီးကေတာ္ဆီက “ၾကည့္လုပ္ေပးလိုက္ပါကြယ္။ မမတို႔နဲ႔က မိသားစုလို ျဖစ္ေနတာ။” လို႔ ပီအက္စ္အိုဆီ မီးစိမ္းျပလိုက္ရင္ ဘာလုပ္ထုံးလုပ္နည္း စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမွ မလိုေတာ႔ဘူး။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ အကုန္ ျဖစ္လို႔ရတယ္။ ဘာျဖစ္ခ်င္ ဘယ္ခလုပ္နွိပ္ရမယ္သာ သိဖို႔လိုတာတဲ႔။ မဟုတ္တမ္းတရား သြားပုတ္ေလလြင္႔ အပိုေတြ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ေညာင္ျမစ္မတူးခ်င္လို႔ေနတာ။ လာလာမဆြနဲ႔။

ဒါကေတာ႔ ဘယ္အစိုးရတက္တက္ သူနဲ႔နီးစပ္ရာ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း အသိုင္းအဝိုင္း ေကာင္းစားၾကတာပဲဟာ။ ဆန္းသလား။ သူမ်ားလို ေကာင္းစားခ်င္ သူမ်ားလို ကပ္မွဖားမွေပါ႔။ ဟုတ္ကဲ႔။ အဲသလို ကပ္မွဖားမွ ေကာင္းစားတဲ႔ စံနစ္ကို ေပ်ာက္ေစခ်င္တာပါ။

ဘယ္လူႀကီးကိုမွ က႑ေကာစ လုပ္ခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္လည္း မလုပ္ရဲပါဘူး။ သူမ်ားစားရၿပီး ကိုယ္မစားရလို႔ ဝန္တိုမစၦရိယစိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္နစ္နာသလို ဘယ္သူ႔ကိုမွ မနစ္နာေစခ်င္တဲ႔အတြက္ ေကာင္းဖို႔ရြယ္ေသာစံနစ္ကို အထူးသျဖင္႔ ေမွ်ာ္မိတာပါ။ ေနာက္လူ ေနာက္အစိုးရတက္ရင္ သူတို႔က အျမစ္မတြယ္ေသးဘူး။ မဟုတ္ရင္ ႏႈတ္ဖို႔အလြယ္ေလး။ သူတို႔တက္နို္င္ေအာင္ ကိုယ္႔မိဘဘိုးဘြားတသက္ အျမစ္တြယ္ေနတဲ႔ နတ္ေနကိုင္းႀကီးကို ခ်ဳိင္ပလိုက္မွ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔ အေျပာင္းအလဲကို ရမွာ။ ဦးသိန္းစိန္ရယ္၊ ဦးေရႊမန္းရယ္၊ ေဒၚစုရယ္၊ ကာခ်ဳပ္ႀကီးရယ္ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကိုမွ ပုဂၢိဳလ္စြဲမထားဘူး။ ဘယ္သူတက္လာလာ လက္ရွိစံနစ္အေဟာင္းႀကီးကို ဖ်က္ပစ္မွ ရမွာမို႔လို႔။ အဲသည္စံနစ္ေဟာင္းႀကီးကို ဖ်က္ပစ္နိုင္မယ္႔သူကလည္း ေလာေလာဆယ္ ေဒၚစုတစ္ေယာက္ပဲ ရွိလို႔ "မွတပါး အျခားမရွိၿပီ" မူနဲ႔ ေထာက္ခံအားေပးတာပါ။ သူတက္လာလို႔ အာဏာရွင္တျဖစ္လဲသြားရင္ေတာင္ ငါးႏွစ္ေအာက္ အာဏာရွင္ကေလးဟာ အႏွစ္ငါးဆယ္ အာဏာရွင္အုပ္စုႀကီးထက္ အတိုက္အခံျပဳရလြယ္မယ္ မဟုတ္ဘူးလား။

အခုလက္ရွိ အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာသူေတြဟာ အေျပာင္းအလဲကို မလိုလားလြန္းလို႔ ဘယ္လိုပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ ဆက္လက္ခ်ဳပ္ကိုင္ရမလဲ။ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ႀကဳိးပန္းေနတာ ျမင္တဲ႔အတိုင္းပဲေလ။ သူတို႔မေျပာနဲ႔ သူတို႔နဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ၿပီး ႀကီးပြားေကာင္းစားေနသူမ်ားေတာင္ ဘဘရန္သူ တို႔ရန္သူ လုပ္ေနၾကတာပဲဟာ။

ဘယ္ညာအေတာင္နွစ္ဘက္ ခြင္ပ်က္ေအာင္ ဝင္ဖ်က္ဖို႔မလြယ္။ အလယ္မွာ အတူေအာင္း၊ စုေပါင္းကာ အူေခါင္းအၿမီးရယ္၊ အနည္းနည္းအသြယ္သြယ္ လက္ခလယ္ကေလးနဲ႔ ေမႊ႕လႊတ္လို္က္ပါၿပီကြယ္။ အကြက္ေတြကို စုံလို႔စုံလို႔။ သူတို႔မွာ ဝါဒစြဲလည္း မရွိဘူး။ ႒ာနစြဲလည္း မရွိဘူး။ ပါတီစြဲလည္း မရွိဘူး။ ကာကီစြဲလည္း မရွိဘူး။ အာဏာသာ ရေပ႔ေစ။ ဘာမဆို ေျပာင္းလဲျပႏိုင္တယ္။ မႏွစ္ကဖြတ္ဟာ သည္ႏွစ္ေဒါင္း ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္သြားမွာ။ "အခုယူနီေဖာင္းခၽြတ္၊ ဝင္အေရြးခံ" ဆို အိမ္ကမိန္းမနဲ႔ေတာင္ ျပန္တိုင္ပင္စရာမလို ရႊတ္ဆိုကၽြတ္ၿပီးသား။ မေပးႏိုင္တ႔ဲကတိဆိုတာ ဘာမွမရွိသလို ေပးၿပီးေစာင္႔ထိန္းထားတဲ႔ကတိဆိုတာလည္း ဘာမွ မရွိဘူး။ “သူ႔ေခတ္နဲ ႔သူ႔အခါ ငါတို႔လုပ္ခဲ႔တာ အကုန္မွန္တယ္ကြ။” လို႔ ေဒါႀကီးေမာႀကီး ျပန္ေအာ္ႏိုင္ တယ္။ ဤမည္ေသာ စြမ္းရည္သတၱိတို႔ႏွင္႔ သမၼႏၷာဂတႆ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ တပ္မေတာ္ႀကီးကို ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္လာရင္ ဘယ္လိုဆန္႔က်င္မႈမ်ဳိးကိုမဆို အၿပီးတိုင္ေျခမႈန္းဖို႔ အသင္႔ရွိ ပါသတဲ႔။ ျပည္သူကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔ဆိုတာ ဂ်ပန္ေခတ္က စာအုပ္အေဟာင္းႀကီးထဲမွာ က်န္ခဲ႔ၿပီ။

အဖြဲ႔အစည္း အသင္းအဖြဲ႔တိုင္းမွာ စစ္တပ္ေလာက္ စည္းကမ္းတင္းၾကပ္တာ ဘယ္ဟာမွ မရွိဘူးတဲ႔။ စစ္စည္းကမ္းဆိုတာ အသက္နဲ႔လဲၿပီးေတာ႔ေတာင္ ေစာင္႔ထိန္း လိုက္နာရတာ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ္႔ စစ္ဗိုလ္ေတြ အရပ္ဘက္ေရာက္သြားတဲ႔အခါ ႒ာနတြင္းလုပ္ထုံးလုပ္နည္း စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြေတာင္ သိစရာမလိုေတာ႔ပါဘူး။ အပိုင္စားေပးသနားတဲ႔ ၿမဳိ႕ေတာ္ရင္ ရြာေတာ္ရင္မ်ားလို "ထမင္းမေနာ အုန္းငွက္ေပ်ာႏွင္႔ သေဘာျဖဴစင္ မယ္လွ်င္ျဖင္႔ရွိခိုး တိုးမပါဖ်ား" ဆိုမွ ေအာင္ဆုေတြေပးတာ။ ေနရာတိုင္း မွာ ေဆးစက္က်ရာ အရုပ္ထင္ေအာင္ ျခယ္နိုင္လိမ္႔မယ္ လို႔ အထင္ရွိၾကတယ္။

က်န္းမာေရးကို ေရာက္လာဖူးတဲ႔တစ္ေယာက္ဆို ေဆးေက်ာင္းက ဖတ္စာအုပ္ေတြ လိုက္ဖတ္ၿပီး ဘြဲ႔လြန္ေက်ာင္းသားနဲ႔ လူနာၿပဳိင္စမ္းတယ္။ “မင္းမွားတယ္။ ငါ႔ေျခေထာက္ေအာက္ ေလးဘက္ေထာက္ဝင္စမ္း။” လို႔ ခိုင္းဖူးတယ္။ ပညာတတ္ တစ္ေယာက္ရဲ႕စိတ္ကို ဦးက်ဳိးသြားေအာင္ ႏွိမ္တာ။ ေနရာတိုင္းမွာ နယ္ပယ္တိုင္းမွာ အလားတူျဖစ္ရပ္မ်ဳိးေတြ မကင္းခဲ႔ဘူး။ ဒါျဖင္႔ မင္းတို႔က ဘာျဖစ္လို႔ ေခါင္းငုံ႔ခံေနေသး သလဲဆို ဟုတ္တယ္။ အရင္တုန္းက မတတ္သာလို႔ ေခါင္းငုံ႔ခံခဲ႔ရတယ္။ အခု အဲဒီဒဏ္ေတြ မခံခ်င္ေတာ႔ဘူး။ ဘယ္သူဘယ္ဝါကိုမွ ဆန္႔က်င္ေနတာမဟုတ္ဘူး။ အဲ႔လိုလုပ္လို႔ရတဲ႔ စံနစ္ႀကီးကို ေျပာင္းခ်င္တာ။

ဆရာသမားႀကီးေတြက ေညာင္ႏွစ္ပင္မွာ ေျပာင္းခဲ႔ၾကတယ္လို႔ ေျပာတာပဲ။ ထြက္လာေတာ႔ ၂၀၀၈ ႀကီးနဲ႔ ငုတ္တုတ္ေမ႔ေနတယ္ေလ။ အခုလည္း သူတို႔ လႊတ္ေတာ္တြင္း မွာ ေျပာင္းေနၾကေသးတယ္တဲ႔။ ေနာက္နွစ္ခါ တန္ေဆာင္မုန္းမွာ သူတို႔ပဲ ပြဲၾကည့္ႏိုင္ပါေစဦး ဆုေတာင္းေနရတယ္။ ကိုယ္ေတြေတာ႔ မီမယ္မထင္ေပါင္။ ဒါေၾကာင္႔ ဆီပြတ္က်ည္ေပြ႔ တစ္ခါထပ္ပြတ္လိုက္ဦးမယ္။ ဘြားေတာ္ကို တလွည့္မဲေပးပ်စီ။ သူလည္း တလွည့္ ေျပာင္းၾကည့္ပါေစေနာ႔။

ကိုယ္ အခုလိုစာမ်ဳိးေရးႏိုင္တာဟာ သူတို႔ရဲ႕ ႀကီးမားေသာ ေမတၱာေတာ္ အာႏုေဘာ္အဟုန္ေၾကာင္႔သာပါ။ ေသာက္ျမင္ကပ္သြားရင္ ေန႔မကူးဘူး။ အခုေရးတင္ အခုလာစိ ကပၸိပလိုက္လို႔ရတယ္။ အခ်ိန္မေရြး။ လူတစ္ေယာက္ ေထာင္ထဲေရာက္ဖို႔ဆိုတာ အျပစ္ရွိစရာလည္းမလိုဘူး။ ျပစ္မႈထင္ရွားစရာလည္း မလိုဘူး။ စပါးေမႊးစူးသြားဖို႔ပဲ လိုတယ္။ စမက ပုဒ္မဆိုတာ အရင္တုန္းကလည္း ရွိတယ္။ အခုလည္း ရွိတယ္။ ေနာင္လည္း ရွိေနဦးမွာ။ စာအုပ္ထဲ ထည့္ေရးမထားေပမယ္႔ ဥပေဒကဲ႔သို႔ အာဏာတည္တယ္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေထာင္ ၇ နွစ္ နဲ႔ ကိုမင္းလူ အထဲေရာက္သြားတယ္ မဟုတ္ဘူးလား။ အခုေရာ အဲ႔ဒါမ်ဳိး မရွိေတာ႔လို႔လား။ "ငါေလ ျမင္ႏိုင္ရင္ မင္းကိုျပခ်င္တယ္" ဂယ္ပဲ ဂယ္ပဲ။ အဲသလို အာဏာရွင္ကို ဖီဆန္ရင္ (အာဏာဖီဆန္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္) ျပန္လမ္းမရွိတဲ႔အရပ္မွာ က်ီးလန္႔စာစား ေနရတဲ႔ဘဝမ်ဳိးကို မလိုခ်င္ေတာ႔ဘူး။ အဲ႔ဒါေၾကာင္႔ ဒီေဂ်ပြတ္သလို ထပ္ပြတ္လိုက္ဦးမယ္။ မာမီ႔ကို မဲေပးၾကပါစို႔။ ယို႔ ယို႔။

တကယ္တမ္းက်ေတာ႔ ကိုယ္က NLD ကို Support လုပ္ပါတယ္။ ဘြားေတာ္ကို ေထာက္ခံပါတယ္။ နဲ႔ ကိုယ္႔အင္အားကို သူတို႔အတြက္ သုံးၿပီး Advocacy လုပ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ႔ Advocacy ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ NLD နဲ႔ ဘြားေတာ္ရဲ႕ အင္အားကို အသုံးခ်တာပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုတာ ျမန္မာျပည္မွာ ၂၀၁၅ တစ္ႏွစ္ပဲ လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ ကိုယ္ေတြေသသြားလည္း ဆက္ကာဆက္ကာ ရွိေနဦးမွာ။ ေလာေလာဆယ္ အျမစ္တြယ္ေနတဲ႔ အာဏာရွင္စံနစ္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔က ကိုယ္႔အင္ကိုယ္႔အားနဲ႔မရဘူး။ ေစာေစာကေျပာသလို လက္သန္းကေလးနဲ႔ ေတာက္ပလိုက္ နွစ္ခ်က္စာေတာင္ မေတာက္ရဘူး။ သူတို႔ဘက္က ေၾကာက္တာ ဘြားေတာ္တစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္။ ကမာၻက အသိအမွတ္ျပဳ တေလးတစားနဲ႔ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးမွာလည္း ဘြားေတာ္တစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္။

ဒါေၾကာင္႔ ဘြားေတာ္အင္အားကို ကိုယ္က မွီၿပီး လိုက္ရတာ။ "ေဟ်ာင္႔ေဒ သတၱိရွိရင္ ေဟာ႔မယ္ ငတို႔အေမႀကီးနဲ႔ ခ်ၾက။ တို႔ေမရီး ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း" လုပ္ရတာ ဘာခက္တာလိုက္လို႔။ "ေမာသလားေမေမ။ ေရကေလးေသာက္ပါဦး" ဆို ဝတၱရားကိုေက်လို႔။ ယာလည္းညက္ ၾကက္လည္းပန္း။

သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္အပါအဝင္ ဘြားေတာ္ရဲ႕ေနာက္က ဒုတိယမ်ဳိးဆက္ေတြကို အေတြးအေခၚ ေျပာင္းလဲေစခ်င္တာက “ဘြားေတာ္အာဏာရတာလည္း ပန္းတိုင္ မဟုတ္ေသးဘူး။ ေနာက္ထပ္ အာဏာရွင္အသစ္ေတြ ထပ္ေပၚမလာေအာင္ အစြမ္းကုန္ တားဆီးရလိမ္႔မယ္” ဆိုတာကို ၾကပ္ၾကပ္သတိေပးခ်င္တာပါပဲ။ ကိုယ္တို႔ဟာ ကိုယ္တို႔ တသက္ ႏိုင္လိုမင္းထက္ ဥပေဒမဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔တဲ႔စံနစ္ဆိုးႀကီးဒဏ္ကို ခါးစည္းခံခဲ႔ ရတယ္။ သိပ္ရြံ႕မုန္းစရာေကာင္းတယ္။ အဲ႔ဒါမ်ဳိးႀကီးကို ကိုယ္တို႔ေနာက္ကမ်ဳိးဆက္ကို လက္ဆင္႔ကမ္းအေမြ မေပးခဲ႔ခ်င္ဘူး။ အဲသလို မေပးခဲ႔ခ်င္တဲ႔အတြက္ ဆိုးေက်ာ႔သံသရာကို သည္ေနရာတင္ျဖတ္ဖို႔ရာ ဘယ္သူ႔ကို မဲေပးရမယ္ဆိုတာ ထပ္ေျပာဖို႔ လိုေသးလား ေဘာ္ဒါတို႔။ ညီေစေနာ္။ ဒီေဂ် ေခၚလိုက္မယ္ ထပ္ပြတ္ရေအာင္။ ဟိုက္ေရာ႔။

ေငြစန္းေရာင္

The Ladies News Journal ပါ သေရာ္စာေဆာင္းပါး