#William E.Heinecke ႔ရဲ႕လုပ္ငန္းႀကီးေတြကို စီမံေဆာင္ ရြက္ရာမွာက်င့္သံုးခဲ့တဲ့က်င့္စဥ္ 10 ခ်က္#

 

MESI Entrepreneur SMEs

 

#William E.Heinecke ႔ရဲ႕လုပ္ငန္းႀကီးေတြကို စီမံေဆာင္ ရြက္ရာမွာက်င့္သံုးခဲ့တဲ့က်င့္စဥ္ 10 ခ်က္#

ဆရာၾကည္မင္းဘာသာျပန္ေရးသားတဲ့ ဦးေဆာင္စြန္႔စားစီးပြားတည္ေဆာက္ျခင္းကိုတင္ျပလိုပါတယ္။ မူရင္း စာအုပ္မွာ The Entrepreneur (အြန္ထေရပရယ္ၫြာ) ျဖစ္ၿပီး William E.Heinecke က သူ႔ရဲ႕လုပ္ငန္းႀကီးေတြကို စီမံေဆာင္ ရြက္ရာမွာက်င့္သံုးခဲ့တဲ့က်င့္စဥ္ အေၾကာင္းေရးခဲ့တာျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီစာအုပ္ကို ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလမွာ တူေဒးစာအုပ္ တိုက္ကထုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာလူငယ္စီးပြားေရးသမားေတြ အားက်အတုယူစရာအေၾကာင္းအရာေတြပါ။

၁၉၆၇ ခုႏွစ္တြင္ အထက္တန္းေအာင္ၿပီးစ အေမရိကန္ ဆယ္ေက်ာ္သက္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့၀ီလ္က ေဒၚလာ ၁,၂၀၀ ေခ်းယူၿပီး ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕မွာ ေၾကာ္ျငာနဲ႔ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ငန္းကုမၸဏီ စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ သူက အေမရိကန္မိဘႏွစ္ပါးမွေမြးခဲ့တဲ့ထိုင္း ႏိုင္ငံသားျဖစ္ၿပီး အသက္ ၁၇ ႏွစ္ပဲရွိပါေသးတယ္။ မိဘေတြက အေမရိကန္တကၠသိုလ္တစ္ခုကိုပို႔ဖို႔စီစဥ္တာကိုျငင္းၿပီး စီးပြားရွာခဲ့တဲ့ "အာဂ" လူငယ္ပါ။ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ အသက္ ၅၃ ႏွစ္ျပည့္ၿပီး ဒီစာအုပ္ ေရးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဒၚလာသန္းငါးရာေက်ာ္လုပ္ငန္းအင္ပါယာကို ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။
၃၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ထုိင္းစီးပြားေရးေလာကမွာ အခက္အခဲ မ်ဳိးစံုကိုရဲရဲရင့္ရင့္ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရၿပီး ထိုင္းအေျခစိုက္အေရွ႕ ေတာင္အာရွလုပ္ငန္းရွင္ေတြထဲမွာ ထင္ရွားသူျဖစ္ပါတယ္။ ထုိင္း လူမ်ဳိးေတြ ပီဇာမုန္႔ႀကိဳက္တတ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္။ လူေတြ မထင္တဲ့ ေနရာမွာ ၾကယ္ငါးပြင့္ဟိုတယ္နဲ႔ ကုန္တိုက္ႀကီးေတြထူေထာင္ခ့ဲတယ္။ ေရခဲမုန္႔ဆိုင္၊ ဖက္ရွင္စတိုး၊ စာေရးကိရိယာစက္႐ံု၊ ေဂါက္႐ိုက္လကအိတ္ထုတ္လုပ္တဲ့စက္႐ံု၊ အလွကုန္စက္႐ံု၊ ကမ္းလြန္ေရနံတြင္းေတြ ကို အစားအေသာက္တင္သြင္းရတဲ့လုပ္ငန္းေတြလုပ္တယ္။ အမ်ား ပိုင္စာရင္းတင္ထားတဲ့ကုမၸဏီႀကီးသံုးခုမွာ ရွယ္ယာအမ်ားစု ပိုင္ဆိုင္ သူနဲ႔ စီအီးအိုျဖစ္ပါတယ္။
ဖံုးဖိစရာ၊ ေကာက္ေကြ႕စရာမပါ။ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့စ႐ိုက္ ခ်င္းမတူတဲ့နယ္ပယ္မွာ သက္ေသာင့္သက္သာေပ်ာ္၀င္စီးေမ်ာႏိုင္ခဲ့ တယ္။ လုပ္နည္းကိုင္နည္းတခ်ဳိ႕ လမ္းသစ္ထြင္ၿပီးဦးေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ တယ္။ ၀ီလ္ကို လုပ္ငန္းေလာကထဲ၀င္စက ရွိသမွ်ျပဳတ္ၿပီး ဒုကၡ ေရာက္မယ္လို႔ လူတိုင္းကထင္ေၾကးေပးခဲ့ၾကတယ္။ လုပ္ငန္းစလုပ္ တာ ေစာေသးတယ္။ အိမ္ေထာင္ျပဳတာငယ္လြန္းတယ္။ ၿပိဳင္ကား ေတြေမာင္းဖို႔ ငယ္ေသးတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ အေမရိကန္ကုန္သည္ႀကီး မ်ားအသင္းရဲ႕အသက္အငယ္ဆံုးဥကၠ႒ျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူေတြအေျပာ ခံခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ ၃၀ ေလာက္လက္တြဲခဲ့တဲ့ဇနီးေကသီနဲ႔ သား ႏွစ္ေယာက္ရၿပီး ေအာင္ျမင္တဲ့အိမ္ေထာင္ေရးထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ကားၿပိဳင္ပြဲဆုေတြအမ်ားႀကီးရခဲ့တယ္။ သူ႔ဘ၀ကို ေက်နပ္စရာ ေကာင္းတယ္။ လိုခ်င္တာေတြအားလံုးရေနလို႔မဟုတ္ဘဲ ရသမွ်နဲ႔ ေရာင့္ရဲေနတာပါ။ ဘ၀မွာ အဓိပၸာယ္ရွိဖုိ႔အတြက္က လုပ္ငန္းေအာင္ ျမင္မႈနဲ႔မလံုေလာက္ပါဘူး။ လုပ္ငန္းတစ္ခုကိုဦးစီးရတဲ့ခါမွာ စိတ္ ဓာတ္ကို ညစ္ႏြမ္းေစၿပီး ႏွလံုးသားကိုေနာက္က်ိေစတတ္ပါတယ္။ မိမိသာမက မိသားစုနဲ႔လုပ္ငန္းကိုပါ အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘာ လုပ္လုပ္ ေျဖာင့္မွန္မွ်တစြာလုပ္တာဟာ အင္အားတစ္ခုပါ။ ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထားႏိုင္မွ အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုတာပါလို႔ဆိုပါတယ္။
ဒီလိုဒႆနေတြနဲ႔ ဘ၀ကိုရွင္သန္ခဲ့တဲ့ထိုင္းႏိုင္ငံသား အေမရိကန္လုပ္ငန္းရွင္ William E.Heinecke က ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ဦးေဆာင္စြန္႔စားစီးပြားတည္ေဆာက္ရာမွာ လက္ကိုင္ထားခဲ့တဲ့ က်င့္စဥ္ 10ခ်က္ ကို ဒီလိုတင္ျပခဲ့ပါတယ္။

၁။ လြတ္သည္႕ေနရာရွာ၀င္ပါ
စီးပြားေရးသမားဟာ အကြက္ကိုျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ၿပီး ျဖစ္ေပၚေနတဲ့အခြင့္အေရးကို အမိအရယူတတ္ဖို႔လုိပါတယ္။ အ႐ံႈး ေတြကို စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ ႐ုန္းထၿပီးဆက္လုပ္ဖို႔နဲ႔ လုပ္ငန္းဆိုတာ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္မွာေစာင့္ရသလုိပါပဲ။ မၾကာခင္ တစ္စီးစီးေတာ့ ေရာက္လာမွာပါဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ဇြဲရွိဖို႔လိုပါသတဲ့။

၂။ အိမ္စာလုပ္ပါ
စိတ္ကူးေကာင္းတစ္ခုေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္ဖို႔ဆိုတာ ႀကိဳ တင္ျပင္ဆင္မႈနဲ႔ သူမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ေဖာက္ထြက္ေတြးေခၚႏိုင္မႈေတြလို တယ္။ စီးပြားေရးသမားဟာ "အိမ္စာ" ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ထားရင္ သူမ်ားထက္တစ္ပန္းသာပါသတဲ့၊ "အသင့္ျပင္ထားတဲ့စိတ္ကို အခြင့္ အေရးက မ်က္ႏွာသာေပးတယ္" လို႔ လူ၀ီပါစခ်ာက ဆိုခဲ့ပါတယ္။

၃။ မေပ်ာ္ရင္ မႀကိဳက္ႏိုင္ပါ
လုပ္ငန္းကိစၥေတြဟာ စီးပြားေရးသမားအတြက္ စိတ္၀င္ စားစရာအျပည့္နဲ႔စိန္ေခၚပြဲပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေန႔မနား၊ ညမအား အခ်ိန္ ျပည့္အလုပ္လုပ္ႏိုင္တာျဖစ္တယ္။ ဂ်ိမ္းစ္ဘာရီက ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ ေသာ့ခ်က္ဟာ ကိုယ္ႀကိဳက္တာကိုလုပ္ေနရဖို႔မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္လုပ္ တာကိုႀကိဳက္ေနဖို႔သာျဖစ္ပါသတဲ့။

၄။ လုပ္ခ်ိန္တန္ တအားလုပ္၊ နားခ်ိန္တန္ ေကာင္းေကာင္းနားပါ
အစပိုင္းကာလေတြမွာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ႀကိဳးစားလုပ္ရ တာမို႔ ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္မရႏိုင္ပါဘူး။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေတြကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ေပးဆပ္ရတတ္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရာမွာမေနဘဲ အလုပ္နဲ႔ နပန္းလံုးေနရတာေပါ့။ အတန္အသင့္အရွိန္ရလာတဲ့အခါမွာ စီးပြားေရးသမားဟာ က်န္းမာေရးနဲ႔ လူမႈေရးအတြက္ ကိုယ့္ရွားပါး တဲ့အခ်ိန္ကို အေကာင္းဆံုးအသံုးျပဳတတ္ဖို႔လိုတယ္။ အလုပ္နဲ႔ ဘ၀ ခ်ိန္ဆတတ္မွ ေအာင္ျမင္မႈအစစ္အမွန္ရရွိမွာပါ။

၅။ သူမ်ားေခါင္းနဲ့အလုပ္လုပ္ပါ
စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ဟာ နည္းပညာ၊ ဗဟုသုတ ရွိစရာမလိုပါဘူးလို႔ေျပာတာကိုမယံုပါနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ လုပ္ငန္းမွာ ကြၽမ္းက်င္သူေတြ၊ ပညာရွင္ေတြခန္႔ရမယ္ဆိုတာ ေစာ ေစာသေဘာေပါက္ခဲ့လို႔ ရွာေဖြသံုးစြဲခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္တုိင္လုပ္နည္း ကိုင္နည္းမသိရင္ သိတဲ့သူေခၚသံုးပါ။ သူမ်ားဦးေႏွာက္ငွားသံုးပါ။ သူမ်ားေခါင္းနဲ႔အလုပ္လုပ္တတ္ပါတဲ့။

၆။ ပန္းတိုင္သတ္မွတ္ပါ
ပန္းတိုင္ (Goal) ဆိုတာ အခ်ိန္ပိုင္းအလိုက္ သတ္မွတ္ လုပ္ကိုင္တတ္ဖို႔လိုတယ္။ တစ္ေန႔စာ၊ တစ္ပတ္စာ၊ တစ္လစာ၊ ႏွစ္ အလိုက္ပန္းတိုင္ (ရည္မွန္းခ်က္) ထားၿပီး တစ္စတစ္စတိုးလုပ္သြား ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စီမံခ်က္နဲ႔အလုပ္လုပ္တတ္ရတယ္။
စီမံခန္႔ခြဲမႈပါရဂူတစ္ေယာက္က ေဟာေျပာပြဲမွာ ပုစၦာနဲ႔ လက္ေတြ႕ျပတာကိုၾကည့္ပါ။ ဖန္ခ်ဳိင့္္တစ္ခု၊ ေရ၊ သဲနဲ႔ ေက်ာက္ခဲလံုး ေတြခ်ထားၿပီး ခြက္ထဲကို ေက်ာက္ခဲေတြ ပထမထည့္ပါတယ္။ ဖန္ ခ်ဳိင့္ျပည့္ေတာ့ သဲထည့္ၿပီးလႈပ္ပါတယ္။ ေနာက္ ေရေလာင္းထည့္ပါ တယ္။ တစ္ခါၿပီးတုိင္း ျပည့္ၿပီလားေမးပါတယ္။ ဒီလက္ေတြ႕ျပ တာကေန ဘာသင္ခန္းစာရၿပီလဲေမးပါတယ္။ တစ္ေယာက္က "ကိုယ့္မွာအစီအစဥ္ေတြဘယ္ေလာက္က်ပ္ေနပါေစ ႀကိဳးစားရွာၾကည့္ ႏိုင္ရင္ ထပ္ျဖည့္ႏိုင္တာေတြ႕လာမွာပါပဲ" လို႔ေျပာပါတယ္။
"မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာက္ခဲေတြကို ဦးဆံုးမထည့္ရင္ အဲဒီ ေက်ာက္ခဲေတြအတြက္ေနရာရွာလို႔မရႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာပဲ" လုိ႔ ေျဖခဲ့ပါတယ္။
ဒီဥပမာလိုပဲ မိမိရည္မွန္းခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိရာမွာ မိသားစု၊ ပညာ၊ ေငြ၊ ဘာသာေရး၊ ဘာကိုဘယ္လိုဦးစားေပးမွာလဲဆိုတာ အေရး ႀကီးပါသတဲ့။

၇။ နတ္ႏိႈးသည္ကို ယံုၾကည္ပါ
နတ္ႏိႈးတယ္ဆိုတာ ေရွာင္တခင္အသိစိတ္ျဖစ္တယ္။ အက်ဳိးအေၾကာင္း ဆင္ျခင္ေတြးေခၚျခင္းမဟုတ္ဘဲ ျဗဳန္းခနဲ အလိုလုိ သိလာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရးသမားဟာ ေစ်းကြက္အစီရင္ခံစာ ေတြ၊ ကိန္းဂဏန္းေတြ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ဆန္းစစ္ ေ၀ဖန္၊ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္တာ မွန္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ နတ္ႏႈိးလို႔ရလာတဲ့အသိနဲ႔ဆံုးျဖတ္မႈေတြက ပိုေကာင္းေနတတ္ပါ တယ္တဲ့။ နတ္ႏိႈးတယ္ (Intuition) ကို အခ်က္အလက္မခိုင္လံု မျပည့္စံုေပမဲ့ စိတ္ထဲမွာစြဲထင္ေနတဲ့အသိတစ္မ်ဳိးျဖစ္ၿပီး အေရးႀကီး တဲ့အဆံုးအျဖတ္ေတြမွာ အေထာက္အကူျဖစ္ေစပါတယ္။

၈။ (တစ္ႀကိမ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္) ထိပ္တက္ၾကည္႕ပါ
ျမင့္ျမင့္ႀကံပါ။ ေျခလွမ္းစရာရွိရင္ ေနာက္မတြန္႔ပါနဲ႔။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးပက္တန္က "စိန္ေခၚမႈေတြကိုလက္ခံရင္ဆိုင္လိုက္စမ္း ပါ။ ဒါမွ ေအာင္ျမင္မႈကိုခံစားရတာ ျပည့္ျပည့္၀၀ရွိမယ္" လို႔ဆိုခဲ့ တယ္။ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ဆႏၵဇြဲႀကီးတာဟာ အေကာင္းဆံုးကိုမွရခ်င္ တာနဲ႔ယွဥ္တြဲရွိေနသင့္တယ္။ ေသးတဲ့ဆႏၵျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကီးတဲ့ဆႏၵျဖစ္ ျဖစ္ ေအာင္ျမင္နည္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ စီးပြားေရးသမားဟာ သူမ်ား ထက္သာခ်င္ရင္ ေန႔စဥ္ ေရကုန္ေရခန္းႀကိဳးစားရမွာပါ။ ကံေကာင္း ရင္ စံခ်ိန္တင္ႏိုင္မယ့္အခြင့္ေကာင္းတစ္ခုေပၚလာၿပီး အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ခ်င္တဲ့စိတ္ဓာတ္လည္း စြဲ၀င္လာပါလိမ့္မယ္တဲ့။
၀ီလ္ရဲ႕ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္က ပတၱယားကမ္းေျခမွာ ဘန္ဂလသံုးေလးလံုးေလာက္နဲ႔စခဲ့ရာက ဇင္းမယ္မွာ ၾကယ္ငါးပြင့္ အဆင့္ရွိတဲ့ ရီးဂ်င့္ဟိုတယ္ကိုလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

၉။ အစြံထုတ္ပါ
စီးပြားေရးသမားအဖို႔ "အစြံထုတ္တယ္" ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ ကူးကိုကိုယ္ျမင္သလို သူတစ္ပါးျမင္လာဖို႔ ေသြးေဆာင္စည္း႐ံုးတတ္ တာျဖစ္တယ္။ ၀ီလ္ကိုယ္တိုင္ သူ႔စိတ္ကူးကို လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ၊ ဘဏ္ေတြ၊ ျပည္သူလူထုေတြယံုလာေအာင္ စည္း႐ံုးမႈအစြမ္းေကာင္း လို႔ ေအာင္ျမင္မႈရခဲ့တာပါတဲ့။
သူမ်ားယုံၾကည္မႈရဖို႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရင္ယံုၾကည္မႈ ရွိရပါတယ္။ အစြံထုတ္တယ္ဆိုတာ ႀကိဳက္ရာေရြးယူႏိုင္ဖို႔လမ္းဖြင့္ ေပးတဲ့ေပးဆပ္ျခင္းအတတ္ပညာပါ။ ၀ီလ္အေနနဲ႔ ဒါကို ႏွစ္ပိုင္းခြဲ ျမင္ပါတယ္။ မိမိေရာင္းတဲ့အရာ (ပစၥည္းျဖစ္ေစ၊ ၀န္ေဆာင္မႈျဖစ္ေစ) ကို ယံုၾကည္မႈနဲ႔ စိတ္အားထက္သန္မႈျဖစ္တယ္။ ကိုယ္တိုင္မယံု ၾကည္တဲ့ဟာကို အစြံထုတ္ရတာ သိပ္ခက္တတ္ပါသတဲ့။ တကယ္ စိတ္အားထက္သန္မႈရွိမေနရင္ မိမိဟာ မတိုက္ခင္ကပဲ စစ္႐ံႈးေနၿပီ ျဖစ္တယ္။ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ စိတ္အားထက္သန္မႈႏွစ္ခုေပါင္းလိုက္ရင္ "နတ္ေဆး" ျဖစ္လာတတ္တယ္။ ဒီေနရာမွာအျပဳသေဘာျမင္တတ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါသတဲ့။

၁၀။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာပါေစ
အေမရိကန္သမၼတဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအုိက္ဆင္ေဟာင္၀ါက ေခါင္းေဆာင္မႈအတတ္ပညာကို ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းသံုးၿပီး ႐ိုး႐ိုးေလး ျပခဲ့ပါတယ္။ ႀကိဳးတစ္စကို စားပြဲေပၚခ်ၿပီးဆြဲရင္ ႀကိဳးကလိုက္လာ တယ္။ တြန္းရင္ ဘာမွျဖစ္မလာဘူး။ လူေတြကိုဦးေဆာင္ရာမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ သူတို႔နဲ႔အတူတူတြဲလုပ္၊ သူတို႔အေကာင္းလုပ္ျပႏိုင္ဖို႔ ကူညီေပး။ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ပိုၿပီးတြင္က်ယ္ထိေရာက္မယ္ဆိုတာ လုပ္ျပ မယ္ဆိုရင္ လူေတြဆီက အေကာင္းဆံုးလုပ္ရပ္ေတြရလာႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
ေခါင္းေဆာင္မႈပညာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေဒးဗစ္ၾသဂဗီ က "ႀကီးျမတ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီက ကိုယ့္ကိုယံုၾကည္မႈေတြစိမ့္ ထြက္ေနတတ္တယ္။ ႐ံႈးသြားရင္ ၿပိဳလဲရာကျပန္ထတယ္။ ကိုယ့္ အလုပ္ကို အ႐ူးအမူးစြဲလန္းၾကသူေတြျဖစ္တယ္။ လူတိုင္းခ်စ္ေအာင္ ေနခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ သနားစရာဆႏၵမ်ဳိးကင္းတယ္။ အလုပ္ေကာင္း ေကာင္းမလုပ္တဲ့လူေတြကို ရဲရဲျဖဳတ္ပစ္တာအပါအ၀င္ လူတိုင္း မႀကိဳက္ႏိုင္တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို သတၱိရွိရွိခ်ရဲၾကတယ္။ အေၾကာက္ တရားႀကီးစိုးေနတဲ့ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ေပ်ာ္စရာလို႔ ကြၽန္ေတာ္မထင္ ပါဘူး" လို႔ေျပာခဲ့တယ္။
ေခါင္းေဆာင္တိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္စတိုင္ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ အယ္လ္ေအေဒါ့ဂ်ားစ္ေဘ့စ္ေဘာအသင္းရဲ႕နည္းျပဆရာႀကီး ေတာ္မီ လာဆိုဒါေျပာခဲ့တာက "ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ သူ႔လူစုရဲ႕ေရွ႕က ေလွ်ာက္သြားဦးေဆာင္ေနတာျဖစ္ေပမဲ့ ေနာက္လိုက္ေတြရဲ႕ေျခသံကို မၾကားရေလာက္ေအာင္ အလွမ္းကြာကြာမေနဘူး"တဲ့။ ေခါင္းေဆာင္တာနဲ႔ နားေထာင္တာကို မွန္မွန္ကန္ကန္မွ်တ ခ်င့္ခ်ိန္ သံုးစြဲႏိုင္တဲ့အရည္အခ်င္းရွိရပါမယ္။
စီးပြားေရးသမားဟာ အႀကံေကာင္းေပးႏိုင္သူေတြရဲ႕ေျပာ စကားကိုနားေထာင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးသြားရင္ ဆက္ လုပ္ပါ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အၿမဲတမ္းမမွန္ႏိုင္ပါဘူး။ မွားမွာကိုေၾကာက္ၿပီး မဆံုးျဖတ္ရဲရင္ အလုပ္မျဖစ္ပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ေတြေ၀ေနရင္ ငယ္သားေတြခ်က္ခ်င္းသိတယ္။ ေ၀ဖန္ခံရမွာကိုမႀကိဳက္ရင္ ဘာမွ မေျပာ႐ံုရွိမွာပါ။

written by - U Thein Htay
-------------------------------------------------------------------------------------------
www.eSMEmm.com
www.EntrepreneurSME.com