အဆိပ္

 သုတဇုန္

အဆိပ္

ေရွးလြန္ခဲ့ၿပီးေသာအခါက တရုပ္ျပည္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္ကေလး ျဖစ္ပါသည္။ ဤ အျဖစ္မ်ိဳးကို လူသားမွန္လွ်င္ ႀကံဳေတြ႔ရမည့္သူခ်ည္းျဖစ္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ လူသားတို႔၏ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အတၱ ႏွင့္ မာနတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ဣသာ၊ မစၦရိယ တရားတို႔ကား လူမ်ိဳးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမေရြး အားလံုးအတူတူခ်ည္း ျဖစ္၏။

လီလီအမည္ရိွ မိန္းကေလးသည္ အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ၿပီး မိဘအိမ္မွခဲြခြာကာ ေယာင္ေနာက္ဆံထံုးပါၿပီး လင္ေယာက္်ားျဖစ္သူေနအိမ္သို႔ လိုက္ပါခဲ့ရသည္။ ထိုအခါ ေခြ်းမႏွင့္ေယာကၡတို႔ မတည့္ျမဲျဖစ္သည့္ ကမၻာ့ နိယာမတရားအတိုင္း လီလီႏွင့္ ေယာကၡမ အမႀကီးမွာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တေဇာင္းႀကီးႏွင့္မ်က္ေခ်း ျဖစ္လာ ခဲ့သည္။ လီလီႏွင့္ သူ႔ေယာက္်ား၏ အေမျဖစ္သူမွာ ေနပံုထိုင္ပံု ႏွင့္ အေတြးအေခၚ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မတူ၊ ကဲြျပားျခားနားသည္ ျဖစ္ရကား အျမဲတက်က္က်က္ ျဖစ္လွ်က္ရိွ၏။ လီလီ့မွာ ေယာကၡမႀကီး လုပ္သမွ် ဘာတစ္ခုမွ သေဘာမက်ႏိုင္သလို ေယာကၡမျဖစ္သူကလည္း လီလီ့ကို အျပစ္မရိွ အျပစ္ရွာေနခဲ့ေတာ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ရက္ကို လစား၊ လကိုႏွစ္စား။ အခ်ိန္မ်ား တေရြ႔ေရြ႔ ကုန္ဆံုးလာသည္ႏွင့္အမွ် လီလီႏွင့္ ေယာကၡမႀကီးတို႔၏ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး အမုန္းတရားမ်ားမွာလည္း ႀကီးထြားသည္ထက္ ႀကီးထြား လာခဲ့သည္။ ဤအေျခအေနကို ပို၍ဆိုးေစသည္မွာ တရုတ္ရိုးရာ ဓေလ့ထံုးစံအရ လီလီသည္ ေယာကၡမ ျဖစ္သူကို အျမဲ ရိွခိုးဦးတိုက္ေနရသည့္ျပင္၊ ေယာကၡမႀကီး၏ အလုိဆႏၵကို ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ လိုက္ေလ်ာေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္ အေမျဖစ္သူ၏ အမုန္း၊ အာဃာတ တရားမ်ားကို ၾကည့္ရင္း သနားဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူမွာ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ေနရေလသည္။

ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ ေယာကၡမျဖစ္သူ၏ စိတ္ပုပ္၊ စိတ္ယုတ္မ်ားကို သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး လီလီသည္ တစ္ခုခုလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး သူ႔ဖခင္၏ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ ဦးေလးေဟာင္ထံသို႔ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ဦးေလးေဟာင္မွာ တရုတ္ရိုးရာ ဘယေဆးမ်ား ေရာင္းခ်ျခင္းျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျပဳေနသူ တိုင္းရင္းေဆးဆရာႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္၏။

လီလီက ဦးေလးေဟာင္သို႔ ျဖစ္ေကာင္းကုန္စင္ နတ္သံေႏွာ၍ ေျပာျပၿပီး ဤအေျခအေနဆိုးႀကီးမွ လြတ္ကင္းရန္ႏွင့္ ျပႆနာအ၀၀တို႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစရန္ လူကိုေသေစႏိုင္ေသာ အဆိပ္အခ်ိဳ႔ ေရာင္းခ်ေပးပါရန္ ေတာင္းပန္ေျပာဆုိသည္။

လီလီေျပာသမွ် ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့္ နားေထာင္ေနေသာ ဦးေလးေဟာင္က အနည္းငယ္ စဥ္းစားလုိက္ၿပီး လီလီ့ကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာေျပာသည္။

“ကိုင္း၊ ေကာင္းၿပီ လီလီ။ မင္းကို ငါကူညီမယ္။ ဒါေပမဲ့၊ မင္း ဦးေလးေျပာစကားကို နားေထာင္ရမယ္။ ဦးေလး ေျပာတဲ့အတိုင္း လုိက္လုပ္ပါ့မယ္ လို႔ ကတိေပးရမယ္။ ဘယ့္နဲ႔လဲ သေဘာတူရဲ့လား။”

“ေကာင္းပါၿပီ ဦးေလးေဟာင္၊ ဦးေလးေျပာသမွ် ကြ်န္မလုပ္ပါ့မယ္။”

လီလီ့ထံမွ ကတိစကားကို ၾကားရေသာအခါ ဦးေလးေဟာင္သည္ သူ၏ ေဆးမ်ားသိုေလွာင္ထားရာ အခန္းငယ္ကေလးအတြင္းသို႔ ၀င္သြားၿပီး ခဏမွ်အၾကာတြင္ ျပန္ထြက္လာကာ ဘယေဆးရြက္မ်ား ထည့္ထားေသာ အိတ္ငယ္တစ္ခုကို လီလီသုိ႔ လွမ္းေပးလိုက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။

“လီလီ၊ မင္း သူ႔ကို ခ်က္ျခင္းသတ္လိုက္လို႔ မျဖစ္ေသးဘူး။ အေကာင္းသား အမြန္သားႀကီးက ခ်က္ျခင္း ေသသြားတယ္ ဆိုရင္ မင္းတုိ႔အေၾကာင္းသိေနတဲ့ လူေတြက မင္းကို မသကၤာ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ဒီေဆးရြက္ ေတြကို မင္း သူ႔ကို မွန္မွန္တိုက္သြားပါ။ ကာလၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ဒါေတြ သူ႔ခႏၶာကုိယ္ထဲစုလာၿပီး အဆိပ္ ေတြ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။

ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း မင္း သူ႔ကို အစားေကာင္း အေသာက္ေကာင္းေတြ ခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းေမြးပါ။ ေနာက္ၿပီး ဒီေဆးရြက္ထဲက နည္းနည္းစီကို သူစားမဲ့အစာထဲ ထည့္ေကြ်းပါ။

ပိုၿပီး အေရးႀကီးတာက အကယ္၍ သူေသသြားခဲ့ရင္ မင္းကို လူေတြ သံသယမျဖစ္ေအာင္ မင္း သူ႔ကို ခ်စ္ခ်င္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာ ဆက္ဆံပါ။ သူနဲ႔ ဘယ္ေသာအခါမွ ရန္မျဖစ္ပါနဲ႔။ သူေျပာတဲ့စကားကို နားေထာင္ၿပီး သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ လုိက္လုပ္ေပးပါ။ သူ႔ကို မင္း အေမနဲ႔မျခား ျပဳစုေပးပါ။

ငါေျပာတဲ့အတိုင္းသာ မင္းလိုက္လုပ္ရင္ မင္းရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္သြားလိမ့္မယ္။”

ဦးေလးေဟာင္၏ စကားမ်ားကို ၾကားရသည့္အခိုက္ လီလီ့မွာ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္သြားကာ ဦးေလးေဟာင္အား ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာၾကားၿပီး ေဆးထုပ္ပိုက္ကာ အိမ္သို႔ အေျပးျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္မူ လီလီ သည္ ေယာကၡမႀကီးအား လုပ္ႀကံေရး အစီအစဥ္မ်ားကို မည္သူမွ် မသိေအာင္ တစ္ဦးထည္းႀကိတ္၍ ေရးဆဲြ ေနေတာ့သည္။

ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္လြန္လာခဲ့သည္။ လီလီသည္ ဦးေလးေဟာင္ ေျပာစကားမ်ားကို ျပန္လည္ ၾကားေယာင္ ရင္း သူႏွင့္ ေယာကၡမႀကီးတို႔အတြင္း လူမ်ား သံသယမရိွေစရန္ မိမိကိုယ္မိမိ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ထိန္းခ်ဳပ္ ထားသည္။ ေယာကၡႀကီးျဖစ္သူ မည္မွ်ပင္ ဆူဆဲေနသည္ ျဖစ္ပါေစ၊ လီလီက အတတ္ႏိုင္ဆံုး သည္းခံကာ ျပန္မေျပာမိေအာင္ ေနခဲ့သည္။ ေယာကၡမႀကီးႏွစ္သက္သည့္ အစားအစာမ်ားကို ခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းေမြးသည္။ ေယာကၡမႀကီးႏွင့္ မည္သည့္အခါမွ် ရန္မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔တြင္ လီလီသည္ ေယာကၡမႀကီးကို မိမိ ေမြးသမိခင္ အရင္းအျခာႏွင့္မျခား သေဘာထားကာ ျပဳစုလာႏိုင္ၿပီ ျဖစ္သည္။

ဤသို႔ႏွင့္ ေျခာက္လတာမွ် ကုန္ဆံုးလြန္ေျမာက္ လာေသာအခါ လီလီတို႔ အိမ္အတြင္း အရာအားလံုးမွာ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ မိမိေဒါသကို မိမိ ထိန္းခ်ဳပ္လာႏိုင္ၿပီး စိတ္ဆိုးျခင္း၊ ရန္လိုမုန္းတီးျခင္းမ်ား မရိွေတာ့ေၾကာင္း လီလီသည္ မိမိကိုယ္မိမိ သတိျပဳမိလာသည္။ ထို႔ျပင္ ထို ေျခာက္လအတြင္း လီလီ၏ ေပ်ာ့ေျပာင္း ႏူးညံ့လာမႈႏွင့္အတူ ေယာကၡမႀကီးႏွင့္ တရံတစ္ဆစ္မွ် ရန္သတၱရု မျပဳေတာ့ေၾကာင္း အံ့ၾသစြာ ေတြ႔ရိွလိုက္ရသည္။

ထိုမွ်သာ မကေသး။ လီလီ့အေပၚထားရိွေသာ ေယာကၡမႀကီး၏ သေဘာထားမွာလည္း လြန္စြာေျပာင္းလဲ သြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ယခုအခါ ေယာကၡမႀကီးမွာ လီလီ့ကို မိမိ၏ သမီးရင္းႏွင့္မျခား ခ်စ္ခင္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ လူေတြ႔တိုင္းလည္း လီလီကဲ့သို႔ ေခြ်းမအလိမၼာမိ်ဳး သည္ကမၻာေပၚတြင္ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ် ရွာရႏိုင္ လိမ့္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ခ်ီးက်ဴးမဆံုးႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။

သမီးရင္းႏွင့္ အေမရင္းပမာ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးခ်စ္ၾကည္ႏူးေနေသာ လီလီႏွင့္ မိခင္ျဖစ္သူကို ၾကည့္ကာ ေယာက္်ားျဖစ္သူမွာ ေပ်ာ္မဆံုး၊ ေမာ္မဆံုး ျဖစ္ေနေပေတာ့၏။

တစ္ေန႔ေသာ္ ဦးေလးေဟာင္ထံသို႔ လီလီ ေရာက္လာၿပီး ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာသည္။

“ဦးေလးေဟာင္၊ ခု ကြ်န္မနဲ႔ ကြ်န္မေယာကၡမႀကီးတို႔ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အေမရင္းနဲ႔ သမီးရင္းပမာ အရမ္း ခ်စ္ေနၾကၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေလးေဟာင္ ေပးလုိက္တဲ့ ေဆးရြက္ေတြကိုလည္း အရင္က ကြ်န္မ အေမ့ကို မွန္ မွန္ တုိက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခုေတာ့ ဒါေတြ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ကြ်န္မအတြက္နဲ႔ အေမမေသေစရဘူး ဦးေလး ေဟာင္။ အဲဒီအတြက္ အေမ့ကိုတုိက္ဖို႔ အဆိပ္ေျဖေဆး လာေတာင္းတာပါ။”

ထိုအခါ ေခါင္းကို အသာအယာညိတ္ရင္း ၿပံဳးလိုက္လွ်က္ ဦးေလးေဟာင္ က ေျပာသည္။

“လီလီ၊ သမီး။ မင္းကို ဦးေလး ဘယ္ အဆိပ္ေတြ ေပးပါ့မလဲကြယ္။ ဒီအတြက္နဲ႔ေတာ့ ဘာမွ မပူေလနဲ႔။ မင္းကို ေပးလိုက္တာေတြဟာ မင္းအေမ့ က်န္းမာေရးကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစမဲ့ ဗီတာမင္ ေဆးရြက္ ေတြပဲကဲြ႔။ တကယ္ေတာ့ အဆိပ္က မင္းႏွလံုးသားထဲမွာ ကိန္း၀ပ္ေနခဲ့တာ။ ဒါေတြကို ခု မင္းအေမကို ခ်စ္တဲ့ ေမတၱာနဲ႔ ေဆးေၾကာလိုက္ႏုိင္ခဲ့ ၿပီးၿပီ။ မင္းတို႔မိသားစု တစ္သက္လံုး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနႏုိင္ၾကပါေစကြယ္။ သာဓု၊ သာဓု၊ သာဓု”

မွန္ ကို ၾကည့္ဖူးပါသလား မိတ္ေဆြ။ သင္ ၿပံဳးလိုက္ေသာအခါ မွန္ထဲမွ သင့္အရိပ္သည္ သင့္ကို ျပန္ၿပံဳးျပၿပီး သင္ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းလိုက္ေသာခါ မွန္ထဲမွ သူကလည္း သင့္ကို လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းျပလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။

“အျခားသူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူသည္ အျခားသူ၏ေမတၱာကို ျပန္လည္ရရိွမည္ မုခ်ျဖစ္၏” ဟု တရုတ္စကားပံု ရိွပါသည္။

ႏွလံုးသားထဲမွ အဆိပ္မ်ားကို သုတ္သင္ႏိုင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။

ဘာသာၿပန္သူ-ဆရာဦးေအးၿငိမ္း

#သုတဇုန္
www.thutazone.com