အဆီၿမိဳလို႔လဲဝ ၊ အသားစားလို႔လဲ အင့္သြားမွ ေရာ့ကြာလို႔ အ႐ိုးအရင္းေလးခ်ေပးလိုက္တာကို ေက်းဇူးေတာ္႐ွင္ႀကီးလို႔ သတ္မွတ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ .... မိတ္ေဆြ.... နီးစပ္ရာစိတ္က်န္းမာေရးဆရာဝန္ဆီ အျမန္သြားျပလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ။

 Andrew Myo Aung

 

သမၼတႀကီးေက်းဇူးေၾကာင့္ ဖုန္းေတြ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ကိုင္ရတာ။
=====================================

၁၅၀၀ နဲ႔ ဖုန္းကတ္ေတြဝယ္ႏိုင္လာတာ သမၼတႀကီးေၾကာင့္.......ဆိုတဲ့ စာေတြ ျမင္ေတြ႔ရတာမ်ားလာေတာ့ ဟမ္းဖုန္းတို႔ရဲ႕ ရာဇဝင္ကို သတိရသေလာက္ေလး ခ်ေရးခ်င္မိျပန္ပါေရာ။

စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ စစခ်င္း ခ်ေရာင္းေပးခဲ့တာ ဆယ္လ္လူလာဖုန္း။ 09 99 နဲ႔စတဲ့ ဆယ္လ္လူလာဖုန္းေတြကို အစိုးခ်ေရာင္းေစ်းက ၅သိန္း ၅ေသာင္းဆိုေပမယ့္ ျပင္ပမွာ သိန္းေလးဆယ္ေက်ာ္ ငါးဆယ္နီးပါးအထိေပါက္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ထပ္ေပၚလာတာက ဂ်ီအက္စ္အမ္ဖုန္း။ 095နဲ႔ စတဲ့ဖုန္းေတြ။ သူလဲ စခ်ေပးတုန္းက ငါးသိန္းငါးေသာင္းကေန ဆယ့္ငါးသိန္းငါးေသာင္းအထိ ေစ်းတင္ပစ္လိုက္တယ္၊ ျပင္ပေစ်းကြက္မွာ ေလးဆယ္ေက်ာ္အထိေပါက္ခဲ့တယ္။

အဲဒီ ဆယ္လ္လူလာကိုေရာ ဂ်ီအက္စ္အမ္ဖုန္းကိုပါ လြယ္လြယ္ကူကူေရာင္းေပးခဲ့တာေတာ့မဟုတ္ဘူး။ စာတိုက္ႀကီးကေနေလွ်ာက္လႊာတင္ရတယ္။ ေလွ်ာက္တဲ့လူတိုင္းလဲ မရဘူး။ ေလွ်ာက္လႊာမွာ ဆိုင္ရာပိုင္ရာတို႔ရဲ႕ လက္မွတ္ေလးေတြပါမွ က်ႏိုင္တဲ့ေခတ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဖုန္းခ်ေပးခံရတဲ့သူဟာ ထီေပါက္သလိုကို ဝမ္းသာရတယ္။ ဖုန္းခ်ေပးပါတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းၾကားစာကိုလာပို႔တဲ့ စာတိုက္ကစာပို႔သမားေတြေတာင္ တစ္ေသာင္းမ်ိဳး ႏွစ္ေသာင္းမ်ိဳး မုန္႔ဖိုးရၾကတယ္။

၂၀၀၈၊ ၂၀၀၉ ေလာက္က်ေတာ့ တမ်ိဳးေျပာင္းၿပီး လွီးလာတယ္။ ဖုန္းေစ်းကြက္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားလို႔ ဝယ္လိုအားေတြျမင့္တက္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြအၾကားကို ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွမၾကားဖူးတဲ့ စနစ္နဲ႔ေရာင္းတာ။ တစ္လသံုးဖုန္းကတ္တဲ့။ တစ္ကတ္ကို ေဒၚလာႏွစ္ဆယ္နဲ႔ေရာင္းတယ္။ တစ္လပဲသံုးလို႔ရတယ္။ တစ္လျပည့္တာနဲ႔ နံပတ္ေရာဖုန္းကတ္ပါ သံုးမရေတာ့ဘူး။

ဟုတ္ကဲ့ လာပါၿပီီ။ ၂၀၁၀ သမၼတႀကီးလက္ထက္ မွာေတာ့ ၀၇၃ နဲ႔စတဲ့ စီဒီအမ္ေအဖုန္းေတြကို ရပ္ကြက္ရံုးေတြကမွတဆင့္ ေလွ်ာက္ထားၿပီးေရာင္းခ်ေပးပါတယ္။ ေလွ်ာက္တဲ့လူတိုင္းမရသလို ရတဲ့လူေတြကလဲ ရပ္ကြက္ရံုးကို ေသာင္းဂဏန္းအလႉေငြထည့္ခဲ့ရတယ္။

အဲ...အဲဒီ စီဒီအမ္ေအဖုန္းေတြကလဲ ထူးျခားခ်က္ေလးနဲ႔ဗ်။ ကိုယ့္ေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္ကေနပဲ ေခၚလို႔ရတယ္၊ ၿမိဳ႕နယ္ေက်ာ္သြားရင္ ေခၚလို႔မရေတာ့ဘူး။ အဲဒါကိုလဲ ဆက္သြယ္ေရးလိုအပ္ခ်က္အရ အလုအယက္ဝယ္ၾကရတာပါပဲ။

ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ၿမိဳ႕နယ္ေက်ာ္ေခၚခြင့္ကို ဖြင့္ေပးခဲ့ေပမယ့္ တစ္မိနစ္ကို ေျခာက္ဆယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားလိုက္တယ္။

စီဒီအမ္ေအနဲ႔ ယူလို႔လဲဝသြားေရာ wcdmaေတြကို ႏွစ္သိန္းခြဲနဲ႔ ထုတ္ေရာင္းျပန္ပါေလေရာ။
အစိုးရထုတ္ဖုန္းကတ္ေတြ ေစ်းျမင့္လြန္းလို႔ ေရႊျပည္တံခြန္က တစ္ကတ္ငါးေထာင္နဲ႔ ေရာင္းေပးပါ့မယ္ဆိုတာကိုေတာင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ႏွစ္သိန္းခြဲနဲ႔ေရာင္းေနတာေတာင္ ႐ႈံးေနပါတယ္လို႔ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး ျငင္းေနခဲ့တာ။

ေနာက္ဆံုး ကဲ့ယူ၊ သဲ့ယူ၊ ျခစ္ယူသြားလို႔ အားရတဲ့အခ်ိန္၊ ဒီမိုကေရစီအစိုးရလို႔ မ်က္ႏွာပန္းလွေအာင္ ေစ်းကြက္ဖြင့္ေပးလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္က်ေရာက္လာေတာ့မွ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီေတြဝင္လာလို႔ ၁၅၀၀ ျဖစ္လာတာ။ ဒါေတာင္ သူမ်ားေတြက တစ္မိနစ္ ၂၅ယူေနခ်ိန္မွာ အမ္ပီတီက ငါးဆယ္နဲ႔ ရသေလာက္ယူခဲ့ေသးတာ။ ေနာက္ဆံုး မေလွ်ာ့ေပးရင္မျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွသာ ႏွစ္ဆယ့္သံုးက်ပ္ကို ေလွ်ာ့ေပးခဲ့ရတယ္။

ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ေစတနာေကာင္းလြန္းလို႔ ၁၅၀၀ နဲ႔ ကိုင္ေနရတာလား၊ ယူလို႔ဝ လွီးလို႔ဝသြားလို႔ ၁၅၀၀ နဲ႔ ကိုင္ေနရတာလား အသိသာႀကီိးပါ။ အဆီၿမိဳလို႔လဲဝ ၊ အသားစားလို႔လဲ အင့္သြားမွ ေရာ့ကြာလို႔ အ႐ိုးအရင္းေလးခ်ေပးလိုက္တာကို ေက်းဇူးေတာ္႐ွင္ႀကီးလို႔ သတ္မွတ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ .... မိတ္ေဆြ.... နီးစပ္ရာစိတ္က်န္းမာေရးဆရာဝန္ဆီ အျမန္သြားျပလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ။

ကိုသက္ၿငိမ္
.
.
Khant Naing
=================