ဒီစာကို ဖတ္ၾကည့္ျပီးမွ ဆဲပါ။

မႏုႆ ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေလးမ်ား

 

ဒီစာကို ဖတ္ၾကည့္ျပီးမွ ဆဲပါ။

ကြ်န္မ အသက္ ၂၈ႏွစ္ရွိပါျပီ။
ဒီအရပ္ေဒသမွာ တစ္ခုမွာပဲ ေနထုိင္ခဲ့ပါတယ္။
၂၈ႏွစ္တြင္း ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ေတြကို ခံစားျမင္ေတြ႕ခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ 
ကြ်န္မက ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ ၊ ဘယ္ပါတီ၀င္မွ မဟုတ္တဲ့ ျပည္သူစစ္စစ္တစ္ေယာက္ပါ။
ၾကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ သြားေရာက္စံုစမ္းလို႕ရပါတယ္။
ႏုိင္ငံေရးဆိုတာလည္း တစ္ခါမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ သာမာန္ျပည္သူတစ္ေယာက္မို႕ ျပည္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ စိတ္ခံစားမႈကို တင္ျပရံုေလးပါ။ 

ကြ်န္မတက္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းပညာေရး .... မေကာင္းဘူးလို႕ မဆိုလုိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းခြင္၀င္တဲ့အခါမွာ အရည္ခ်င္းျပည့္မွီဖို႕ဆိုတာ အမ်ားၾကီးလုိအပ္ေၾကာင္းနဲ႕ ပညာေရးပိုင္းမွာ ကြ်န္မတို႕ေက်ာင္းပညာေရးအျပင္ အျပင္က အျခားပညာရပ္ေတြ ၊ ဘာသာစကားဆိုင္ရာေတြ ေပါင္းစပ္မွသာ ပိုျပီးျပည့္စံုတယ္ဆိုတာ လက္ေတြ႕ဘ၀မွ ေကာင္းေကာင္းသိရွိခြင့္ရလိုက္ပါတယ္။

စီးပြားေရး....
လူတစ္ေယာက္လုပ္စာနဲ႕ တစ္မိသားစုလံုး စားမေလာက္ပါဘူး။
ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးတာနဲ႕ အလုပ္တစ္ဘက္လုပ္ျပီး အေ၀းသင္တက္ခဲ့ရပါတယ္။
ကိုယ္မွအလုပ္မလုပ္ရင္ ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အေ၀းသင္တက္ရင္း ဘြဲ႕ယူခဲ့ရပါတယ္။
အလုပ္တစ္ဘက္နဲ႕ အနီးကပ္ေလးတပ္ Assignment ေလးေတြတင္ျပီး ဘြဲ႕ရလာတဲ့အခါ ကြ်န္မဘက္က လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ထင္ပါရဲ႕။ ဥပေဒဆိုတဲ့ စကားရပ္ေတြ ပုဒ္မေတြကို ေက်ေက်လည္လည္ ဦးေႏွာက္ထဲကို ပါမလာခဲ့ပါဘူး။

လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္လာခဲ့ျပန္ေတာ့လည္း ထံုစံအတုိင္း ဌာနဆို္င္ရာရံုးအသီးသီးနဲ႕ ဆက္ဆံရျပန္တယ္။
ဘာေပးမွ ဘာျပန္ရျပီး မေပးရင္ ဘယ္လုိဆက္ဆံသလဲဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းၾကီး နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ခံစားခဲ့ျပီးပါျပီ။
တစ္ခါတစ္ေလ အရမ္းလြန္ကဲလာတဲ့အခါမွာ လူၾကီးကိုေတာင္ သတိေပးခဲ့ရတာမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။
သတိသာေပးတယ္ ၀န္ထမ္းေတြဘ၀ျပန္ၾကည့္ျပန္ရင္လည္း လစာေလးတစ္ခုက တစ္ေယာက္ေတာင္ မႏိုင့္တႏိုင္ဆိုေတာ့ .... ကိုယ္ပဲစိတ္ေလွ်ာ့ ေျဖေတြးေပးခဲ့ရဖူးပါတယ္။

လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး..
မနက္ ကိုးနာရီရံုးေရာက္ဖုိ႕ကို ၆နာရီခြဲေလာက္ထျပင္ျပီး မနက္ ၇နာရီခြဲမတုိင္ခင္ေလာက္ကေန စထြက္မွ စိတ္ခ်ရပါတယ္။
ညျပန္တဲ့အခါမွာ လမ္းပိတ္တာနဲ႕ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အခ်ိန္ေတြကုန္ျပီး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ေသာက ေရာက္ခဲ့ရသလဲ။
အိမ္မွာ လူမမာေတြနဲ႕ ေစ်း၀ယ္ အ၀တ္ေလွ်ာ္ အိမ္သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ဖုိ႕ နဲ႕ မိသားစုကို အခ်ိန္ေပးစကားေျပာဖုိ႕ဆိုတာ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
ခုထိ ဒီလမ္းပိတ္တာေတြက ေျဖရွင္းလုိ႕မရေသးပါဘူး ။
ဘယ္သူ႕ကို အျပစ္တင္ရမလဲလည္း မသိပါဘူး။

ကြ်န္မအိမ္ကို ဓါတ္သိထဲက လူတစ္ေယာက္ လာေရာက္ရမ္းကားဖ်တ္ဆီးျပီး လူကိုလည္း ထိခိုက္လာလုိ႕ ရဲစခန္း ၊ ရပ္ကြက္ဆိုင္ရာေတြကို တိုင္စာေတြပို႕ဖူးပါတယ္။
ထိေရာက္စြာ အေရးယူမႈေတြ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။
ရဲစခန္းအမႈတစ္ခါဖြင့္ဖို႕ ေတာင္းလုိက္တဲ့ ပိုက္ဆံေတြ ....
ဖုန္းေဘလ္ေလး ျဖည့္ေပးပါဦး။ အမႈတြဲပို႕ဖို႕ ဘာေပးပါဦးဆိုတဲ့အေျပာေတြ ကိုယ္တုိင္ ခံစားၾကားသိ ေပးကမ္းခဲ့ရဖူးပါတယ္။
ကိုယ့္ေသာကနဲ႕ကိုယ္ ၊ ကိုယ့္လည္းထိခုိက္ခံရတယ္ ။ ဒီမတရားမႈေတြအတြက္ ကိုယ္ကပဲ စိုက္ထုတ္ေျဖရွင္းျပီး ဘယ္ေလာက္ေပးမွ ဆိုတဲ့အေျပာေတြ ေကာင္းေကာင္းၾကီးခံရဖူးပါတယ္။ ေပးခဲ့ရဖူးပါတယ္။
မသထာေရစာေတြလည္း သူတို႕တေတြ ၀ါးမ်ိဳခဲ့ဖူးပါတယ္။

တရားေရး....
ဥပေဒစိုးမိုးေရးဟာ ေငြေၾကးဘယ္ေလာက္လက္၀ယ္ရွိတာနဲ႕ တိုင္းတာလုိ႕ပါတယ္။ ေငြရွိမွ ဘယ္ေလာက္ေပးမွဆိုတာေတြ ... မတရားခံလုိက္ရတဲ့အျပင္ မိေအးက ၁၂ခါေလာက္ နာခဲ့ရတာေတြ ကိုယ္ေတြ႕ပါ။
ကိုယ္ခံလုိက္ရတာ ၊ ကိုယ္နစ္နာသြားတာ ကိုယ္ပဲသိပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က ကြ်န္မသူငယ္ခ်င္း ညဘက္သူ႕ရပ္ကြက္ထဲမွာ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ရင္း ဖုန္းလုခံလုိက္ရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းကလည္း မိုးေရထဲမွာ ရပ္ကြက္ကလူေတြနဲ႕အတူ ဒီဖုန္းဓါးျမကို ၀ိုင္းဖမ္းလုိ႕မိသြားေတာ့ ရဲစခန္းသြားျပီး ရဲလက္အပ္ပါတယ္။
ပိုက္ဆံေပးမွ အမႈဖြင့္လုိ႕ရမယ္တဲ့ ။
သူေျပာလာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးရီခ်င္သြားပါတယ္။ ကိုယ္ပဲနားမလည္တာလား လိုက္မမွီတာလားမသိပါဘူး။ ဘာလုိ႕ျပည္သူေတြက ခံလည္းခံလုိက္ရေသးတယ္ ကိုယ္ခံလုိက္ရတာေတြအတြက္ ေငြကုန္ခံရွင္းေနရသလဲေပ့ါ။

ကြ်န္မ အသက္ ၂၈ႏွစ္ ။
ႏိုင္ငံေရးပိုင္းမွာ လိုက္မမွီတာေတြ နားမလည္တာေတြ အမ်ားၾကီးပါ။
ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မအေနနဲ႕ အေျပာင္းလဲတစ္ခုကိုေတာ့ လိုခ်င္မိပါတယ္။
တစ္ခုခုေျပာင္းလဲသြားတာနဲ႕ ဘာမ်ားတိုးတက္သြားမလဲဆိုတာကိုေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ ကြ်န္မ ပထမဦးဆံုး ႏုိင္ငံျခားေရာက္ပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ McDonald's မွာ တန္းစီရင္း ကိုယ္ေတြ၂ေယာက္ စကားေျပာသံၾကားေတာ့ ေနာက္က ႏုိင္ငံျခားသားက ေမးပါတယ္။
စကားေျပာပံုက ထူးဆန္းေတာ့ ဘယ္ႏုိင္ငံကလဲဆိုေတာ့ .. ကြ်န္မတုိ႕ကလည္း ျမန္မာႏုိ္င္ငံကပါလုိ႕ ေျပာေတာ့ သူမသိပါဘူးတဲ့ ။ ေတာ္ေတာ္ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ရွင္းျပလုိက္ေတာ့မွ သူ႕ဆီက အသံတစ္ခုထြက္လာပါတယ္။ ဟိုအမ်ိဳးသမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံမဟုတ္လားတဲ့။
၂၀၁၁ မွာ ဖိလစ္ပိုင္မွာ President ပြဲတစ္ခုသြားတက္တဲ့အခါ ျမန္မာကိုယ္စားျပဳ ကြ်န္မတုိ႕ သံုးေယာက္ သြားခဲ့ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေပါင္းစံုက လာတဲ့အခါ ကြ်န္မတုိ႕ကို မိတ္ဆက္ေတာ့ .. ျမန္မာကပါေပါ့ သူတုိ႕သိပ္မသိၾကပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရွိတဲ့ဆီကလားဆိုျပီး ေမးၾကေတာ့မွ သူတုိ႕ေတြက ျမန္မာကိုတြဲျပီးသိၾကပါတယ္။

ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ ပိတ္ေလွာင္ခံရတဲ့ အေဆာက္အဦးထဲကေနေတာင္ သူမရဲ႕ ဂုဏ္သတင္းေတြကို ႏုိင္ငံရပ္ျခားေရာက္ေအာင္ လႊင့္ႏုိင္ခဲ့တယ္။
သူမကို ကြ်န္မ အျပင္မွာ မေတြ႕ဖူးပါဘူး။
တျခားပါတီ၀င္ေတြ တျခားႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြကိုလည္း ကြ်န္မမမုန္းပါဘူး။
သူတို႕တင္တဲ့ မဲဆြယ္တဲ့ပို႕စ္ေတြ ပါတီ၀င္ပို႕စ္ေတြမွာ မေကာင္းေၾကာင္း ဒီအဖြဲ႕၊ ဒီလူကို မေထာက္ခံေၾကာင္း ေယာင္လုိ႕ေတာင္သြားမေျပာခဲ့ဖူးပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။
ငါထည့္သလုိ ငါေျပာသလို ငါယံုၾကည္သလုိ လုိက္လုပ္ရမယ္လုိ႕ မေျပာပါဘူး။

ကြ်န္မ သာမာန္လူသား၊ သာမာန္ျပည္သူတစ္ေယာက္ပါ။
ကြ်န္မ ငယ္ငယ္တည္းက ေျခေလးေခ်ာင္းမစားပါဘူး။
ကြ်န္မနဲ႕ နီးစပ္ရာေတြကို မစားရဘူးလည္း မေျပာဖူးပါဘူး။
အယုတ္စြဆံုး အိမ္ကအေမေတြစားဖုိ႕ေတာင္ ကြ်န္မကိုယ္တုိင္ ေစ်းမွာ၀ယ္ေပး၊ ခ်က္ေပးပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကြ်န္မမစားခ်င္တာ ၊ ကြ်န္မေရွာင္ၾကဥ္တာက ကြ်န္မယံုၾကည္ခ်က္ပါ။

ဒီလိုပါပဲ ကြ်န္မယံုၾကည္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ကြ်န္မလုပ္ခ်င္တဲ့အရာေတြကိုကြ်န္မမွန္တယ္ထင္ရင္ ကြ်န္မလုပ္ပါတယ္။
ေ၀ဖန္တာကိုလက္ခံပါတယ္။ ဆဲတာကိုေတာ့ ႏွာေခါင္းရံႈ႕မိပါတယ္။
ကိုယ္မၾကိဳက္တာနဲ႕ သူမ်ားၾကိဳက္တာကို ရုိင္းစိုင္းစြာသံုးႏႈန္းေျပာဆိုေနေတာ့ အံံ့ၾသမိပါတယ္။
လာဆဲတဲ့သူေတြကလည္း စာလံုးေပါင္းေတာင္ မမွန္ေတာ့ ကြ်န္မစိတ္ထဲမွာ ပညာေရးပိုင္းေတြေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲဖို႕ လိုျပီလုိ႕ ေတြးမိပါတယ္။

စိတ္ဓါတ္ေတြ
ခံယူခ်က္ေတြ
ေခါက္ရိုးက်ိဳး အရိုးစြဲေနတဲ့အက်င့္ဆိုးေတြ
အားလံုး အားလံုး ေျပာင္းလဲသင့္ေနပါျပီ။
ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း ျပဳျပင္ေနလုိ႕လည္း မရပါဘူး။
ဘယ္ပါတီ ဘာပဲတက္တက္ ျပည္သူေတြကလည္း အက်င့္စရိုက္ မေျပာင္းလဲဘူးဆိုရင္ ဒံုရင္းက ဒံုရင္းပါပဲရွင္။
လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ရွိၾကပါတယ္။

ကြ်န္မေပ့ခ်္ေထာင္ထားတာ ေစတနာေတြ အနစ္နာေတြခံျပီး ဘာအက်ိဳးျမတ္မွ မရွိ အိပ္ခ်ိန္ရွိမရွိ ေန႕တိုင္းေကာင္းတယ္လုိ႕ ထင္တဲ့အရာေတြကို ရက္မပ်က္ ေ၀မွ်ေပးခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္မစာေတြမွာလည္း အဆိပ္အေတာက္ေတြ မပါ၀င္ေအာင္ တတ္ႏုိ္င္သမွ် စစ္ထုတ္ျပီး အက်ိဳးရွိမယ္ထင္မွ တင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္မကို အစဥ္တစိုက္အားေပးခဲ့တဲ့ စာဖတ္သူေတြကေတာ့ ကြ်န္မႏိုင္ငံေရးလုပ္သလား မဲဆြယ္သလား ေကာင္းေကာင္းၾကီးသိပါလိမ့္မယ္။
လြန္တာရွိ ၀န္တာမိပါ။

-မာရင္ရင္
မႏုႆ ရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေလးမ်ား
www.facebook.com/manotetha