အဂတိအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း (၁) (၂)

Tun Wai

HIV AIDS Counseling လုပ္တုန္းက ျပည့္တန္ဆာေကာင္မေလးေတြရဲ့ အေတြ႕အၾကံဳကို မွ်ေ၀ပါရေစ။ သူတို႔က Night Club မွာလုပ္စားတာတဲ့။ သူတို႔ရဲ့ ေခါင္းက လင္မယားႏွစ္ေယာက္တဲ့။ Club မွာ အလုပ္ျဖစ္လို႔ ရွိရင္ ေခါင္းကို ပိုက္ဆံအပ္ရတယ္၊ ျပီးမွ အကုန္အက် အကုန္ႏႈတ္ျပီး လစာရွင္းေပးတယ္။ အကုန္အက်ထဲမွာ လမ္းေၾကာင္းခ၊ လိုင္းေၾကး၊ လံုျခံဳေရးခေတြပါတယ္။ တစ္ပတ္တစ္ခါ နယ္ထိန္းကိုရွင္းေပးရတယ္တဲ

့။ ေအာ္ ငါတို႔ရဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔ၾကီးဟာဆိုရင္ျဖင့္ အမ်ားျပည္သူရဲ့ လံုျခံဳေရးအျပင္ သီးျခားေဆာင္ရြက္တဲ့ လံုျခံဳေရး၀န္ေဆာင္မႈမ်ားလဲရွိေသးပါလားလို႔ ဂုဏ္ယူမဆံုးျဖစ္မိပါတယ္။

တခါတည္း အဂတိ အဂတိနဲ႔ တစ္ဂတိတိုင္း ဂတိေနတာပဲ။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ လုပ္လိုက္ရတာ စဥ္းစားလိုက္ရတာ။ သူတို႔ကေတာ့ဘာမွမထူးဘူး၊ စားလို႔ေကာင္းေနၾကတုန္းပဲ။ ႏိုင္ငံအေျခအေနအရ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိ အဂတိတရားကို လက္ခံတယ္။ ဘာတဲ့ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္လို႔ရမွာတဲ့။ အူမေတာင့္ရံုတင္ဆိုေတာ္ေသးတာေပါ့ဗ်ာ။ အခုဟာက ပ်ိဳပ်ိဳအိုအို အစိုးရ၀န္ထမ္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုမၸၸၸၸဏီ၀န္ထမ္းေလာကမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ နည္းနည္းေလးရေတာ့လည္း နည္းနည္း၊ မ်ားမ်ားရေတာ့လည္းမ်ားမ်ား၊အင္းရသေလာက္ခ်ိဳင္ေနၾကေတာ့တာပဲ။

အဂတိဆိုလို႔ အစိုးရ၀န္ထမ္းပဲ အဂတိရွိတယ္လို႔မထင္နဲ႔အံုး။အျပင္ကုမၸဏီ၊ လူမႈေရးေလာကမွာလည္း အဂတိကေခတ္စားတယ္ဗ်။ အစိုးရ၀န္ထမ္းပိုင္းကလည္း ငယ္တဲ့သူကငယ္လို႔ နည္းနည္းရ နည္းနည္းအဂတိလိုက္တာပဲ။ ၾကီးၾကီးပိုင္းၾကေတာ့ ဒီထက္ၾကီးခ်င္လို႔၊ ၾကီးတာေလးျမဲခ်င္တာနဲ႔ မ်ားမ်ားအဂတိၾကတာပဲ။ ထားပါေတာ့ ၀န္ထမ္းငယ္ငယ္က နည္းနည္းအဂတိတာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဌာနေတြၾကျပန္ေတာ့ ၀န္ထမ္းကငယ္၊ လစာက တစ္သိန္းမျပည့္၊ စီးတဲ့ကားေတြက ေမာ္ဒယ္ေနာက္ဆံုးနဲ႔ အလွအပအျပိဳင္အဆိုင္၊ ပိုက္ပိုက္ကေပါေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ ၀န္ထမ္းေယာက္်ားေလးမ်ားဆို ဆတ္တယ္ဆိုလား၊ ဆြတ္တယ္ဆိုလားလုပ္ၾကရင္းနဲ႔ကိုက္ၾကတာလည္းမနည္း၊အေသာက္ျပိဳင္အေမွာက္ျပိဳင္ရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္းနဲ႔ ေတြ႕သြားၾကတာလည္း အသက္အရြယ္အစံုပါတဲ့။

ေန႔စား၀န္ထမ္းတစ္ဦးေတာင္ သူ႕လစာရဲ့ ၃ ဆ ေလာက္ကို ရွာႏိုင္တယ္တဲ့။ ေအာ္ဒီလိုလူေတြရဲ့လက္ထဲကို ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ ကုန္၀င္ကုန္ထြက္ဂိတ္ေပါက္ကို အပ္ႏွံထားရတာ ဒါေၾကာင့္လည္း ျပည္သူေတြ ေသာက္က်ိဳးနည္းေနတာ။ ဖမ္းၾကျပန္ေတာ့လည္း သူတို႔လည္းဘာထူးလို႔လဲတဲ့၊ အဆဲခံရတယ္။ ျပဳတ္ၾကျပန္ေတာ့လဲ အစိုးရကရက္စက္တယ္၊ ကိုယ့္သားသမီကိုယ္မၾကည့္ဘူးတဲ့။ အင္းျပီးလည္းျပီးေရာ ခံရတဲ့သူေတြခံရမွာေပါ့တဲ့ သူတို႔က မနပ္တာကိုး၊ ယူလည္းယူရဲရတယ္ အေပးကမ္းလည္းရက္ေရာရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါအခုထိၾကီးပြားေနတာလို႔ စတဲ့
၀န္ထမ္းလက္က်န္ၾကီးမ်ားရဲ့ စနက္ေၾကာင့္ ၀န္ထမ္းအသစ္အသစ္တို႔မွာလဲ အေဟာင္းအေဟာင္းတို႔သြားရာလမ္းအတိုင္း လိုက္ၾကသတဲ့။ ခက္ေတာ့လည္း ခက္ေနျပီ။ မင္းဆိုတာ ေက်ာသားရင္သားတင္သားပါ မခြဲျခားရဘူးလို႔ ေရွးလူၾကီးေတြေျပာၾကတာပဲ။

တစ္ခါက အဂတိအစည္းအေ၀းတစ္ခုမွာ သမၼတၾကီးရဲ့ ဥပေဒအၾကံေပးေတြ၊လႊတ္ေတာ္ၾကီးရဲ့ဥပေဒအၾကံေပးေတြ ေျပာတာၾကားဖူး ပါတယ္။ ဆရာ့ဆရာၾကီးေတြေပါ့။ ဒီႏိုင္ငံမွာ အဂတိကို တိုက္ဖ်က္လို႔မရဘူးတဲ့။ အဟန္႔အတားေလာက္ပဲလုပ္ႏိုင္မယ္။ အဂတိကို ၾကီးၾကီးမားမားဟန္႔တားခ်င္ရင္ သူမ်ားေမြးထားတဲ့ ငါးထက္ ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ကန္ထဲက ငါးတစ္ေကာင္ကို မွ်ားျပီး ေၾကာ္ျပရမယ္၊ မွ်ားခံရတဲ့ ငါးကလည္း ငါးၾကီးၾကီးျဖစ္ဖို႔လိုတယ္လို႔ေျပာသြားဖူးတယ္။ အခုေခတ္မွာေတာ့ ငါးၾကီးၾကီးလည္း ေၾကာ္သင့္ရဲ့သားနဲ႔ မေၾကာ္ေတာ့ အရိုးရင့္သြားျပီ။ ေနာက္ေပါက္ငါးေတြကလည္း ငါးၾကီးၾကီးေတြျဖစ္လာေတာ့မယ္။ သူတို႔သာ အစာ၀၀ျပီး ငါးကန္လည္းကြဲေရာ တိုင္းျပည္လည္း အင္းမေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ တိုင္းသူျပည္သားေတြအတြက္ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြန္အခရဲ့ သံုးပံုတစ္ပံုေလာက္က သူတို႔စီးေနတဲ့ကားေတြ၊ အျပိဳင္အဆိုင္၀ယ္ေနတဲ့ အိမ္ေတြ၊ အ၀တ္အစားေတြ၊ သူတို႔အားေပးေနၾက ကာရာအိုေကဆိုင္ေတြ၊ ဘီယာဆိုင္၊ အ၇က္ဆိုင္ေတြ၊ ဟုိတယ္ေတြ၊ ဆတ္ဆတ္ဆြတ္ဆြတ္ေတြဆီ ေရာက္သြားၾကေတာ့။

အင္းတိုင္းသူျပည္သားေတြခင္မ်ာ တိုင္းျပည္ဘ႑ာအတြက္ အခြန္အခေတြ ဆထက္ထမ္းပိုး ပိုမိုတိုးတက္ျပီး ေဆာင္ေနၾကရတာေပ့ါခင္ဗ်ာ။ အင္းသူတို႔ကေတာ့ေျပာၾကပါတယ္ ေပးလို႔ယူရတာတဲ့ အျပစ္မရွိပါဘူးတဲ့။ ဟုတ္သလိုလိုေတာ့ရွိတာေပါ့၊ ေပးတဲ့သူကလည္းေပးတာေပါ့ သူတို႔ အက်ိဳးရွိျပီးေရာကိုး၊ ဘယ္သူေသေသ ငေတေရာ ငေပေရာ အားလံုးမာဖို႔လိုတယ္ဆိုတဲ့ ၀ိသမေလာဘသား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုး။ သူတို႔လည္း ယမမင္းနဲ႔ မိတ္ဖြဲ႔မယ့္သူေတြထဲမွာပါတယ္။ အခြန္သက္သာေအာင္နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေမွာင္ခိုသြင္း၊ ခိုးသြင္း၊ ေရာသြင္း၊ အတုသြင္း အကုန္လုပ္တယ္။ ျပီးရင္ ပစၥည္းမသိမ္းေအာင္၊ ဒဏ္ေငြနည္းေအာင္၊ မရိုက္ေအာင္ ညွိေၾကးေလးေပးျပီးညွိတယ္။ ျပီးေတာ့မွ ကုန္ပစၥည္းအရင္းထဲကို အခြန္အခေရာ၊ ညွိခေလးေတြနဲ႔ ဂါခေလးေတြပါထည့္ေပါင္း ျပီးရင္အျမတ္တင္ျပီး ရိုက္ေတာ့ စားသံုးသူတို႔ခင္မ်ာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေရယဥ္ေၾကာမွာ အလ်ားလိုက္လက္ပစ္ကူၾကပါေရာလား။ စားသံုးသူဆိုတာလဲ ၀န္ထမ္း၊လုပ္ငန္းရွင္မပါ ၅၉ သန္းေသာ ျပည္သူလူထုခင္ဗ်။ တိုးတက္တဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ စားသံုးသူကို ေမြးျမဴတယ္တဲ့၊ ဒီမွာေတာ့ လားလားမွ် မဟုတ္၊ စားသံုးသူက လုပ္ငန္းရွင္ကို ျပန္ေမြးျမဴလိုက္ရတာ ၅ ႏွစ္သာကေလးလုပ္စာ ၄၀ အရြယ္လူၾကီး ထိုင္စားေနတဲ့အတိုင္းပဲ။ အင္းဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲေပါ့။ ေနာက္မ်ားမွ အရိုးရင့္ ငါးၾကီးၾကီးေတြအေၾကာင္း ျပန္ဆက္ၾကတာေပါ့။ အဂတိအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း (၂)

ဒီေန႔မနက္ ဆိုက္ကားဂိတ္တစ္ခုမွာ ေဘာစိႏွစ္ေယာက္နဲ႔ စကားလက္စံုၾကေနၾကတာ။ ေျပာေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းက ေရွးအေခၚ ပုလိပ္၊ လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ က်ပ္မျပည့္တဲ့ ခုႏွစ္ပဲ (၇ဲ)၊ အခုေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔အေၾကာင္းပါ။ ေဘာစိတစ္ေယာက္က သူခံခဲ့ရပံုေလးကိုေျပာျပတာ ေတာ္ေတာ္ရင္နာစရာပါ။ သူ႕ကားကို ၀ယ္မယ္ဆိုျပီးစရံရိုက္ျပီး ကားစမ္းေမာင္းရင္းခိုးသြားတာ။ အဲဒါ ရဲစခန္းသြားတိုင္ေတာ့ တာ၀န္က်အရာရွိက အမႈဖြင့္ေပးမယ္ အမႈဖြင့္ခမစခိုင္းတယ္တဲ့။ ျပီးေတာ့ ကားသူခိုးေနာက္လိုက္ဖို႔ ကုန္က်စရိတ္တတ္ႏိုင္လား? တဲ့။ ေအာ္ကားသူခိုးေနာက္လိုက္ဖို႔ ကုန္က်စရိတ္ကေတာ့ ေပးခ်င္တာေပါ့၊ ျမန္ျမန္ေတြ႕ျမန္ျမန္ဖမ္း ကုိယ့္ကားျပန္ရ အဆင္ေျပတာကိုး။ ဒါေပမယ့္ အမႈဖြင့္ခၾကီးက နည္းနည္းလြန္တယ္ထင္လို႔ မဖြင့္ျဖစ္ဘူးတဲ့။

ဒါန႔ဲႏွစ္ရက္ေလာက္ေနေတာ့ ခိုးသြားတဲ့ကားကို တစ္ေနရာမွာရပ္ထားတာေတြ႕လို႔ ရဲစခန္း ကို အေၾကာင္းၾကားေတာ့ အရာရွိတစ္ေယာက္လိုက္လာတယ္ ကားကိုဖမ္းခိုင္းေတာ့ အမႈမဖြင့္ရေသးေတာ့ဖမ္းလို႔မရဘူးတဲ့။ ကဲေနာက္ဆံုးေတာ့ဂ်ာေအးသူ႔အေမရိုက္သြားတယ္။ အမႈဖြင့္ဖို႔ စခန္းမွဴး (၂) သိန္း၊ ျမိဳ႕နယ္မွဴး (၂) သိန္း၊ သူ (၁) သိန္း ေပါင္း (၅)သိန္း ၀ိုက္သြားတာခံရဖူးတယ္တဲ့။ အင္း ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔ရဲ့ မႈခင္းက်ဆင္းေရး ပညာေပးတယ္ဆိုတာ ဒီလိုပါလားလို႔ သေဘာေပါက္လိုက္မိတယ္။ ဒီႏႈန္းအတိုင္းသာ ဆက္သြားရင္ ရာဇ၀တ္မႈေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့သြားမွာ၊ စာရင္းဇယားေတြအရေပါ့။

မတရားမႈေတြကေတာ့ ဒီေရအလား တိုးတက္မ်ားျပားလာမွာ အမွန္ပဲ။ ၾကည့္ပါလား အခုတစ္ေလာျဖစ္ေနတဲ့ လူသတ္မႈေတြ ကားတိုက္မႈေတြ လူတစ္စုက အႏိုင္က်င့္ ၀ိုင္းရိုက္ၾကတာေတြ အႏွိမ္ခံအိမ္ေဖာ္အသတ္ခံရတာေတြ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က အမႈမေပၚဘူး၊ အစေပ်ာက္ေနတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ အမႈက ရွင္းရွင္းဘြင္းဘြင္းၾကီးဆိုေတာ့ ေဖ်ာက္လို႔မရ၊ ဒီေတာ့ အႏၱရာယ္ရွိ ရုပ္ရွင္ရိုက္ကြက္လို လူစားလဲလိုက္တာေတြ၊ အမ်ားၾကီးပဲ ၾကားလဲၾကားေနရတယ္။ ျမင္လည္းျမင္ေနရတယ္။ ဘာတဲ့ လံုနယ္၀ကကို တက္ရိုက္တာ ဘယ္ေလာက္၊ လံုနယ္မကယ္ႏိုင္ရင္ ၀ကခကို ဘာနဲ႔ရိုက္ တည့္မ၀င္ႏိုင္ရင္ ပီေက၀ါးျပီး၀င္ အဲေလ ပီေအနဲ႔ ေပါင္း၀င္ အားလံုးလံုျခံဳေစရမယ္တဲ့။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔ ရဲ့ အဓိကေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးတို႔ ရပ္ရြာေအးခ်မ္းသာယာေရးတို႔ လံုျခံဳေရးတို႔ဆိုတာ ျပည္သူအားလံုးအတြက္လား အကန္႔အသတ္နဲ႔ပဲလားဆိုတာ ေမးစရာေပၚေနျပီ။ ျမိဳ႔ေပၚမွာဆိုရင္ေတာ့ ဆိုဒ္ေလးဂိုက္ေလးနဲ႔ လူလံုးထြားတာေပါ့။ အစြန္အဖ်ားၾကျပန္ေတာ့ ရဲဆိုတာ အတိုးၾကီးေခ်းစားသူေတြရဲ့ လက္ကိုင္တုတ္ဗ်။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို Percentage နဲ႔ ေၾကြးေတာင္းေပးတဲ့ စနစ္ေတာင္ရွိေသးတယ္။ တစ္ရာကို သံုးဆယ္ဆိုလားပဲ။ အင္း ရဲထဲမွာေတာင္ အခ်င္းခ်င္းဇာတ္တူသားစားတဲ့သူေတြေတာင္ရွိေသး။ တစ္ခ်ိဳ႕ခင္မ်ာ အရာရွိသာဆိုတယ္၊ စုတ္တီးစုတ္ျပတ္ေလးေတြပါ။ ပိုက္ဆံလည္း အဆင္မေျပၾကဘူး။ မိန္းမကေလးေမြးဖို႔ေတာင္ အခက္အခဲရွိတယ္။ သူတို႔နဲ႔ စကားေျပာၾကည့္ေတာ့ ရဲက်င့္၀တ္နဲ႔ ညီတဲ့ ရဲေတြကိုးဗ်။ ဒါနဲ႔ သူတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေနာက္မိတယ္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘယ္အဆင္ေျပမတုန္းဗ်။ ရဲက ရဲနဲ႔ တူေနတာကိုး၊ သူမ်ားရဲေတြလို ၾကီးပြားခ်င္ရင္ ရဲက ပုလိပ္နဲ႔တူေအာင္က်င့္ မၾကီးပြားရင္ ဖိနပ္တံေတြးဆြတ္ျပီး ပါးလာရိုက္လို႔။ အင္း ပုလိပ္ပါး၀တဲ့ ရဲအိုၾကီးေတြမေျပာနဲ႔။ တစ္ခါ ဒုရဲအုပ္ ၀င္ခြင့္၀င္ေျဖတဲ့ ေကာင္ေလးေတြကို ေမးဖူးတယ္။ မင္းတို႔ဘာလို႔ ရဲထဲ၀င္ခ်င္တာလဲလို႔။ သူတို႔က ျပန္ေျဖပါတယ္ အရာရွိျဖစ္ခ်င္လို႔တဲ့ အဲဒီအထိအဆင္ေျပေသးတယ္။ဒါနဲ႔ေနာက္တစ္ခြန္းေမးလိုက္တယ္ ဘာလို႔အရာရွိျဖစ္ခ်င္တာလဲလို႔ဆိုေတာ့ အကုန္လံုးက တစ္ညီတစ္ညြတ္ထဲ ၀ိုင္းေျဖတယ္။ ရဲအရာရွိျဖစ္ေတာ့ အခ်ိဳအျခံေလး ဖန္တီးလို႔ရတာေပါ့တဲ့။ နယ္ထိန္း In check ဆို တစ္ပတ္ဘယ္ေလာက္။ အမႈစစ္ဆို တစ္မႈဘယ္ေလာက္ စခန္းမွဴးဆို တစ္လ ကိုတာဘယ္ေလာက္တဲ့။

အင္း ဒီလို ရည္ရြယ္ခ်က္ၾကီးမားတဲ့ အရာရွိေလာင္းေပါင္း ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ေမြးထုတ္ၾကျပီးျပီလဲဆိုတာ။ အခုလက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ကိစၥေတြၾကည့္ရင္ သိသာေနျပီ။ အင္း ငါတို႔ျပည္သူေတြကို ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာအထိ ဇာတ္တူသားစားေနၾကဦးမွာလဲလို႔ပါ။ ရဲမွာ အဂတိလိုက္စားတာက ေငြတင္မဟုတ္ဘူး။ လူကိုယ္ေတာင္ အဂတိလုိက္တယ္။ ျပည့္တန္ဆာမႈ ဖမ္းရင္ ဘယ္အခ်ိန္ဖမ္းဖမ္း မနက္က်မွ တရားခံေတြ စခန္းကိုေရာက္တယ္။ သူတို႔ေျပာေတာ့ သက္ေသရွာတယ္လို႔ေျပာတာပဲ။ အင္း ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳဖူးတဲ့ ေကာင္မေလးေတြေျပာတာေတာ့ အင္း မေျပာေတာ့ပါဘူးေလ။

တစ္ခါတစ္ေလ တရားခံမ်ားရင္ ေ၀စုခြဲတာ နည္းနည္းၾကာတတ္တယ္လို႔ပဲ အက်ဥ္းဖ်င္းသိထားေပါ့။ HIV AIDS Counseling လုပ္တုန္းက ျပည့္တန္ဆာေကာင္မေလးေတြရဲ့ အေတြ႕အၾကံဳကို မွ်ေ၀ပါရေစ။ သူတို႔က Night Club မွာလုပ္စားတာတဲ့။ သူတို႔ရဲ့ ေခါင္းက လင္မယားႏွစ္ေယာက္တဲ့။ Club မွာ အလုပ္ျဖစ္လို႔ ရွိရင္ ေခါင္းကို ပိုက္ဆံအပ္ရတယ္၊ ျပီးမွ အကုန္အက် အကုန္ႏႈတ္ျပီး လစာရွင္းေပးတယ္။ အကုန္အက်ထဲမွာ လမ္းေၾကာင္းခ၊ လိုင္းေၾကး၊ လံုျခံဳေရးခေတြပါတယ္။ တစ္ပတ္တစ္ခါ နယ္ထိန္းကိုရွင္းေပးရတယ္တဲ့။ ေအာ္ ငါတို႔ရဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲတပ္ဖြဲ႔ၾကီးဟာဆိုရင္ျဖင့္ အမ်ားျပည္သူရဲ့ လံုျခံဳေရးအျပင္ သီးျခားေဆာင္ရြက္တဲ့ လံုျခံဳေရး၀န္ေဆာင္မႈမ်ားလဲရွိေသးပါလားလို႔ ဂုဏ္ယူမဆံုးျဖစ္မိပါတယ္။ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ လစာေငြမလံုေလာက္လို႔ ေအာက္ဆိုက္ဖန္တီးတာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားျပည္သူ ရဟန္းရွင္လူေတြရဲ့ အပူစာကို စားျပီး အသက္ဆက္ရွင္ေနရတာ သံရည္ပူျမိဳခ်ထားသလိုပဲလို႔ဒင္းတို႔ မသိေသးတာ ၀မ္းနည္းဖို႔ေကာင္းတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ့ လံုျခံဳေရးကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေစာင့္ေရွာက္မႈေပးႏိုင္ရင္ သင္းတို႔ ထမင္းမငတ္ေစရပါဘူး။ အာမခံရဲပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ေက်းဇူးတရာသိတတ္တဲ့၊ သနားငဲ့ညွာတတ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြပါ။ သင္းတို႔လုပ္ရမယ့္အလုပ္ကိုသာ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ျပီး ေအာက္ဆိုက္ရွာစရာမလိုဘူး။ ေအာက္ဆိုက္ေတြ ၀င္လာမစဲတသဲသဲျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာပါ။

ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ေက်ျပီးရတဲ့ ေငြက ေအာက္ဆိုက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ေဘာနပ္စ္ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ဆိုတာ သင္းတို႔သိပါေလ။ ဒုစရိုက္အေမွာင္ခြင္းျပီး သုစရိုက္အလင္းယူေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ျပည္သူ႕သားေကာင္းမ်ားျဖစ္ၾကပါေစလို႔ တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ပါတယ္။

Myo Nyi Nyi- people development For Knowledge