#ၾကက္ဖ (နီကုိရဲ)
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၿပိဳင္ပြဲအေၾကာင္းကို မေရးမီ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရွစ္တန္းႏွစ္တြင္ ရရွိခဲ့ၾကေသာ အတန္းပိုင္ဆရာ ဦးထြန္းေဇာ္ အေၾကာင္းကို အရင္ေရးမွ ရမည္ျဖစ္သည္။
ဆရာသည္ တရုတ္နည္းနည္းစပ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ အသားျဖဴျဖဴ၊ အရပ္ ငါးေပ ကိုး လက္မခန္႕၊ ကိုယ္လံုးက်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ ေတာင့္တင္း၍ ေျဖာင့္စင္းေသာႏွာတံ၊ အတန္ငယ္ ထူေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ မ်စ္ရစ္မပါပဲ စူးရွသြယ္လ်သည့္ မ်က္၀န္းမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္သည္။ ဆရာ့တစ္ကိုယ္လံုးမွာ အထူးျခားဆံုးမွာ စူးရွသြယ္လ်ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဆရာသည္ စကားနည္းသည္။ Text Book မကိုင္၊ ေျမျဖဴခဲ တစ္ေခ်ာင္းကို တိုက္ပံုအက်ႌထဲ ထည့္ထားသည္။ ဒတ္(စ္)တာ ရွာမေတြ႕လွ်င္ တျခားဆရာေတြလို မတ္တပ္ရပ္ခိုင္းတာတို႕၊ ဆူတာပူတာတုိ႕ မလုပ္ဘဲ သူ႕တိုက္ပံု အက်ႌလက္ႏွင့္ပင္ ပြတ္ဖ်က္ပစ္ေလ့ရွိသည္။ ဒါကို ဆရာမတစ္ေယာက္က “တပည့္ေတြေရွ႕မွာ လုပ္တာဆိုေတာ့ တပည့္ေတြကို နည္းေကာင္းေတြ သင္ေပးေနတာေပါ့ ” ဟု ခနဲ႕သည္ကို ဆရာက.....
“ အေရးမႀကီးတာကို အျပစ္မရွာဖို႕ရယ္၊ေလးဆယ့္ငါ
ဆရာသည္ စကားေျပာတာတို႕၊ အစားအေသာက္ စားတာတို႕ကို ဆူေလ့မရွိပါ။ ေက်ာင္းစိမ္းမ၀တ္တာ ကိုလည္း ဆူေလ့မရွိပါ။ “ ေက်ာင္းစိမ္း၀တ္ထားရင္ မင္းတို႕ကို ေက်ာင္းသားမွန္းသိမယ္၊ တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ အကူအညီေပးမယ္၊ ေနရာေပးမယ္၊ ဦးစားေပးမယ္၊ ကိုယ့္အတြက္ အတိအက် အက်ိဳးေပးမယ့္ ကိစၥႀကီးကို မလုပ္ခ်င္တာေတာ့ မင္းေတာ့သေဘာပဲ ” ဟု သာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတန္းသည္ ေက်ာင္းစိမ္းမ၀တ္လွ်င္ အေပၚတစ္မတ္ ေအာက္တစ္မတ္ေပးရေသာ A ခန္းေလာက္ ေက်ာင္းစိမ္းပ်က္ကြက္ မရွိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဆရာသည္ ဆရာမေတြႏွင့္ မတည့္တာဟု ေျပာသူက ေျပာၾကသည္။
ဆရာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို သိပ္မရိုက္တတ္ေသာ္လည္း ဆရာ၏ ေသးငယ္က်ဥ္းေျမာင္း စူးရွလွေသာ မ်က္၀န္းဒဏ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ မခံႏိုင္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ဆရာ့ကို ေၾကာက္ၾကပါသည္။ ဆရာကေတာ့ သူ႕ကိုေၾကာက္ဖို႕ တစ္ခါမွ်မေျပာဖူးပါ။
အခုကၽြန္ေတာ္တို႕ဆရာက ေက်ာင္းတက္ၿပီး သံုးလခန္႕သာ ရွိေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတန္းကို သူ႕သေဘာႏွင့္ သူ စာေမးပြဲစစ္ခ် လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေလာက္ တစ္ေယာက္မွ် မေအာင္ပါ။သို႕ေသာ္ ဆရာသည္ စိတ္လည္းမဆိုး၊ ရိုက္လည္းမရိုက္ပါ။
“ ဒီလို အေျဖမွန္ကို သိရတာ ၀မ္းသာတယ္ေဟ့၊ ငါက ဒါမ်ိဳးမွ ႀကိဳက္တာ၊ ကဲ....အဂၤလိပ္စာ တစ္ဘာသာတည္းကို အမွတ္အမ်ားဆံုး ၁၂ မွတ္ရၿပီး က်တဲ့ ပထမရေက်ာင္းသား ထစမ္းေဟ့ ”
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ဦးက စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႕ ထပါတယ္။ ဆရာက ေက်နပ္သလို ၿပံဳး၍ ေခါင္းညိတ္သည္။
“ ကဲ....ၿပီးေတာ့ ဘာသာစံုက်တဲ့ အထဲမွာ ဘဲဥ ႏွစ္လံုးရတဲ့ စႏၵာလင္းလက္ဆိုတာ ထစမ္းေဟ့ ျမင္ဖူးထားခ်င္လို႕ ”
ကၽြန္ေတာ္တို႕အတန္းထဲမွာ ရုပ္အေခ်ာဆံုးဟု သိထားေသာ စႏၵာက ထရပ္သည္။ သူလည္း ရယ္လ်က္ရွိ၏။
“ ကဲ...စႏၵာလင္းလက္၊ ေက်ာ္ဦးေဘးမွာ သြားထိုင္၊ ေက်ာ္ဦးက အတန္းထဲမွာ အေတာ္ဆံုးဆိုေတာ့ အညံ့ဆံုး ျဖစ္တဲ့ စႏၵာ့ကို ဆရာလုပ္ေတာ့၊ စႏၵာ စာမရရင္ စာမွားရင္ စႏၵာလင္းလက္ကို မရိုက္ဘူး၊ သူ႕ဆရာ မင္းကိုရိုက္မယ္ ေက်ာ္ဦး၊ ငါေျပာတာ နားလည္လား၊ ကဲ...မၾကည္မာ ဒုတိယရတယ္၊ ထစမ္း ”
အဲဒီလိုနဲ႕ ဆရာက အဆင့္(၁) နဲ႕(၅၉) ၊ (၂) နဲ႕ (၅၈) စသည္ျဖင့္ တြဲေပးသည့္ အတြက္ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတန္းထဲမွာ ဆရာတပည့္ စံုတြဲ အစိတ္တိတိ ရွိပါသည္။ ဆရာမ်ားက တပည့္မ်ားကို အနားတြင္ ထားၾကရသည္။
ဆရာ့စည္းကမ္းက ဆရာမွားလွ်င္တစ္ခ်က္၊ တပည့္မွားလွ်င္ ငါးခ်က္ ရိုက္ေလ့ရွိသည္။ တပည့္မွားလွ်င္ ဆရာက ၀င္ဆို ၀င္တြက္ေပးၿပီး ဆည္ခြင့္မရွိ။ အရိုက္ခံရဖို႕သာ ရွိသည္။ ဆရာမွားလွ်င္ တပည့္က ၀င္ေျဖေပး၊ ၀င္ဆို၊ ၀င္တြက္ ေပးၿပီး ကယ္၍ ရသည္။ ထိုအခါတြင္ တပည့္က ဆရာျဖစ္ၿပီး ဆရာက တပည့္ ျပန္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ဆရာ့ကို မႀကိဳက္ေသာ တပည့္မ်ားမွာ ဆရာစာမရတာႏွင့္ ၾကံဳေသာ အခြင့္အေရးကို လက္မလႊတ္ပဲ ဆရာျပန္ျဖစ္ေရးကို မျပတ္ေခ်ာင္းေနၾကတတ္သလို ဆရာမွ စာမရ၍ တပည့္ျပန္ျဖစ္ေနေသာ တပည့္ကလည္း ဆရာျပန္ျဖစ္ေအာင္ စာက်က္ရေလသည္။
ထိုစနစ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘိတ္ေခ်း (အီး) အခန္းမွာ ပထမေျခာက္လပတ္တြင္ က်၀ံ့သူမရွိ၊ စံခ်ိန္ကို တင္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ထိုေျခာက္လပတ္ စာေမးပြဲတြင္လည္း ဆရာက ထံုးစံအတိုင္း အဆင့္မ်ားကို ေခါက္ခ်ိဳးခ်ိဳးၿပီး တြဲေပးခဲ့ၿပီး ဆရာတပည့္ စံုတြဲ (၂၅) တြဲ စာသင္ေစျပန္ပါသည္။ ထိုအတြဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ တပည့္လုပ္ရသူက ရင္ရင္အိဆိုေသာ ေကာင္မေလးျဖစ္သည္။
ထိုရင္ရင္အိမွာ ၀တုတ္မကေလးျဖစ္ၿပီး ဥာဏ္ကလည္း ထိုင္းေလသည္။ ရယ္လိုက္လွ်င္ ကေလးေလးႏွင့္ ေတာ္ေတာ္တူၿပီး ငိုလွ်င္ေတာ့ ဘီလူးေပါက္စ ကေလးနဲ႕ တူ၏။ထုိ႕ေၾကာင့္ ရင္ရင္အိသည္ အၿမဲတမ္း ဘီလူးမကေလး ျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးမို႕ က်က္စာမ်ားတြင္ က်က္အားေကာင္းေသာေၾကာင့္ မသိသာေသာ္လည္း တြက္သည့္ခ်က္သည့္ ေနရာတြင္မေတာ့ အေတာ္ေလးကို ဒံုးေ၀းပါသည္။ သင္ေလမွားေလ မသင္ပဲထားေတာ့ ဘာမွမသိေလ ဆိုသည့္အထဲတြင္ ရင္ရင္အိသည္ ထိပ္ဆံုးမွရွိေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဒီအခါ ေက်ာင္းဆရာေတြထက္ ပို၍ ႀကိဳးစားရေလသည္။
ဆရာလုပ္ေပးထားေသာ system က တပည့္မွားလွ်င္ ဆရာကို အားရပါးရတြယ္ေသာ system ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထက္ သူ႕ကို ပို၍ အားထုတ္ရပါသည္။ ထိုအခါတြင္ စာတစ္ပုဒ္ကို ကိုယ့္အတြက္ အရက်က္ ဖို႕အျပင္ သူနားလည္ေအာင္ ေျပာဆိုသင္ျပရသည့္အတြက္ ပံုမွန္ စာက်က္ျခင္းထက္ ငါးဆေလာက္ အားထုတ္ရေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဥပမာ ဥပေမယ် မ်ိဳးစံုျဖင့္ သူ႕ကို သင္ရသည့္အတြက္ ထိုစာတစ္ပုဒ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္တင္မက ဒြတ္ဒြတ္ဒက္ဒက္ပါ ေၾကေလသည္။
“ နင္ကလည္းဟာ လကၡဏာ တူတာေတြကို ေျမွာက္ရင္ အေပါင္းဟာ ၊ မတူတာကို ေျမွာက္ရင္အႏုတ္ ၊ ဒါေလးကို နင္သိထားရင္ ဘယ္လိုလုပ္ မွားေတာ့မွာလဲ၊ ဒီမွာ +3 နဲ႕ +9 ကို ေပါင္းရင္....”
“ + 12 ”
“ ကဲ...ဟုတ္ေနၿပီပဲဟာ၊ +7 နဲ႕ +4 ကို ေျမွာက္ရင္ ....”
“ အင္း...ဟို....+1 +21 ”
“ OK..OK... - 6 နဲ႕ - 8 ကို ေပါင္းရင္ ”
ရင္ရင္အိ ပံုစံက ေတြေ၀သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။
“ဟို...(-) ”
“ ဘာ...”
“ မဟုတ္ဘူး..(+) ”
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်သြားသည္
“ နင့္ကို ငါေျပာထားတယ္ဟာ၊ လကၡဏာ တူရင္ (+) ၊ မတူရင္ (-) ဆိုတာ ၊ ဒီမွာ အႏုတ္ အႏုတ္ခ်င္း တူေနေတာ့....”
“ အႏုတ္ ”
ကၽြန္ေတာ္လဲေသခ်င္စိတ္သာ ေပါက္သြား၏။ စာသင္လွ်င္ ေဒါသႏွင့္ သင္၍ မရေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္သိသျဖင့္ ဒီေန႕ ထူပူအူၿပီး ရူးရူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ရင္ရင္အိကို လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္း၍ သင္ရ သည္။ (+) ႏွင့္ (-) ကိစၥကို မသင္ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ (+) ႏွင့္ (-) ကို သူသိေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ဆိုသည့္စိတ္က ႀကီးစိုးေနခဲ့သည္။
ဆရာက ေဘာမွာ တြက္ခ်က္ေပးသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္ကမွန္ၿပီး သူက ခဏေလးမွားတာႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ငါးခ်က္ အတီးခံရေတာ့မည္။ ေနာက္ဆံုးမွာ (+) ႏွင့္ အႏုတ္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ဥပမာကို ရရွိသြား၏။ ကၽြန္တာ္ အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။
“ ကဲ...နင့္ကို ငါ ဥပမာ တစ္ခုေပးမယ္၊ သူငယ္ခ်င္းကို (+) ဆရာေတြေရာ အိမ္က အေဖ အေမေတြေရာက ခြင့္မျပဳတဲ့ သမီးရည္းစားဆိုရင္ (-)ဟုတ္ၿပီးလား၊ရည္းစားထားရ
“ ေအးပါ သိတယ္၊ ဘာေတြ ေျပာမွန္းလဲ မသိဘူး ”
“ ခဏေလးပါဟာ၊ ကဲ ...ေယာက္်ားေလးေတြကို (+) လို႕ သေဘာထားၿပီး မိန္းကေလးေတြကို (-) လို႕ သေဘာထားရမယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား ”
“ ေအး...ငါသိၿပီ ”
“ ဒီေတာ့ က်ားက်ားခ်င္း (+) ရင္”
“(+) ပဲရမယ္ သူငယ္ခ်င္း ”
“ မ, မ ခ်င္း ေျမႇာက္ရင္ ”
“ (+) ေပါ့ဟ ၊ သူငယ္ခ်င္းပဲေလ ”
“ က်ား (+) နဲ႕ မ (-) ေတြ႕ၿပီး ေျမႇာက္ၾကရင္ ”
“ (-) ေပါ့ ၊ သမီးရည္းစား၊ ဒုကၡေရာက္ၾကၿပီ ”
ကၽြန္ေတာ္ ရင္ရင္အိလက္ကို အားရပါးရကိုင္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား အားရပါးရ ရယ္ၾက၏။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀မွာ စာသင္ရတဲ့ အရသာကို ပထမဦးဆံုး အရွိန္အဟုန္ ႀကီးႀကီးနဲ႕ ခံစားလိုက္ရတာပဲ ျဖစ္သည္။ တပည့္ေကာင္း ရွိတဲ့ဆရာဟာ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲလို
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ရင္ရင္အိတို႕ (+) (-) ကိစၥေတြ ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္ရက္ေတြမွာ က်န္တဲ့ ဘာသာရပ္ေတြပါ သင္လို႕ ေကာင္းလာသည္ကိုသတိ ထားမိလာ၏။ ရင္ရင္အိ ကလည္း တပည့္ေကာင္း၏ အရသာကို ခံစားတတ္လာဟန္တူသည္။ တစ္ေန႕ေတာ့ ရင္ရင္အိက ကၽြန္ေတာ့္ကိုစကား တစ္ခြန္းေျပာသည္။
“ ရဲ၀င္း...သီရိရဲ႕ ပါတနာ ယမင္းက ငါ့ကို စိန္ေခၚေနတယ္၊ သူနဲ႕ ငါနဲ႕ၿပိဳင္မယ္တဲ့ ”
“ ဟင္....ဘယ္လိုျဖစ္လို႕ ၿပိဳင္ရမွာလဲ ”
“ ယမင္းနဲ႕ငါနဲ႕ ပုစၦာၿပိဳင္တြက္ေတာ့ ငါကျမန္လည္းျမန္တယ္ မွန္လည္းမွန္ေနေတာ့ သူက မေက်နပ္တာက စတာ၊ သူ႕က သူ႕ Guide ကို သြားေခၚၿပီး ငါ့ကိုခၽြတ္ေတာ့ ငါကေျမပံုဆြဲၿပီး စက္ရံု(၂၈) ရံုကို နင့္ကဗ်ာအတိုင္း ထည့္ျပလိုက္တာေပါ့ ”
“ အဲဒါေတာ့ နင္မွားတယ္၊ ယမင္းကို နင္ဘာမွသြားၿပိဳင္စရာ မလိုဘူး၊ ငါနင့္ကို သင္ေပးတာ ဆရာေျပာတဲ့အတိုင္း စာေမးပြဲမွာၿပိဳင္ဖို႕ ”
“ သူက လာစိန္ေခၚတာကိုးဟာ၊ အခုလည္း သူတို႕က နင္နဲ႕ၿပိဳင္မလို႕တဲ့ ”
“ မၿပိဳင္ပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႕ ၿပိဳင္ရမွာလဲ ”
“ အဲဒါေတာ့ ငါလည္းမသိဘူးဟာ၊ သူက နင္နဲ႕ၿပိဳင္မယ္တဲ့၊ သူရံႈးရင္ သူ႕ပါတနာ ယမင္းကို နင္နဲ႕ထည့္လိုက္မယ္ တဲ့ ”
“ ဘာ....ဘာ....ဘယ္လို ”
ကၽြန္ေတာ္ တအံ့တၾသ စကားဆိုေတာ့ ရင္ရင္အိက ၿပံဳးေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ရင္ရင္အိက တည္ၿငိမ္ေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာသည္။
“ ဒီလို ရဲ၀င္းရာ ၊သူက တပည့္ တပည့္ခ်င္း မၿပိဳင္ခ်င္ဘူး၊ ဆရာခ်င္း ျပိဳင္ခ်င္တာတဲ့ ”
“ ဆရာခ်င္း”
“ ေအး...ငါကလည္း နင့္ဘက္က မခံခ်င္ဘူးေပါ့ဟာ...၊ သီရိက နင့္ေလာက္မကၽြမ္းဘူးဆိုတာ ငါသိတယ္ ရဲ၀င္း၊ ၿပိဳင္ရင္နင္ပဲႏိုင္မွာ ”
“ ဟာ...ဒါၿပိဳင္စရာ ပြဲမွမဟုတ္တာ ”
“ ေအး သူကေတာ့ မုန္႕စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွ
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စဥ္းစားရသည္။ ကၽြန္ေတာ့စိတ္ထဲမွာ အတန္းတူ အသက္တူခ်င္း ဆရာလုပ္ရတာကို အရသာေတြ႕ေနသလိုလို ရွိတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၀န္ခံရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က သိပ္အေတာ္ႀကီး မဟုတ္ဆိုတာကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ထားသည္။ ဦးေႏွာက္က မွတ္ရခက္တာေလးေတြကို လြယ္ေအာင္ဘယ္လိုမွတ္ရမလဲ ဆိုတာေလာက္ကိုေတာ့ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ ကေလးထုတ္ၿပီး သံုးတတ္သည္ ဆိုတာေလာက္ပဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ ကၽြန္ေတာ္သိပါသည္။
“ဆရာသိသြားရင္ မေကာင္းဘူးဟ၊ ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားေလးနဲ႕ မိန္းကေလး၊ ငါမၿပိဳင္ခ်င္ဘူး ”
“ နင္ကလည္း....အဲဒါဆို သီရိက နင့္ကို ငေၾကာက္လို႕ ထင္သြားမွာေပါ့ ”
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ထိုစကားသည္ ေက်ာင္းသားတိုင္းေၾကာက္ၾကေသ
ေက်ာင္းသူမ်ားကလည္း ထိုကဲ့သို႕ ဆိုးမိုက္ေနသူ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုမွ ခ်စ္ၾကေသာ၊ ရည္းစားထားၾကေသာ ေခတ္ျဖစ္၏။ ရုပ္ရွင္ကားေတြကလည္း “မိုက္တယ္ဆိုတာ လြယ္ပါတယ္ ” ၊ “ စိန္ သို႕မဟုတ္ စိမ္ ” ၊ “ ဗန္ဒိုလူေလးနဲ႕ သူဇာ ” စသည့္ကားေတြ ေအာင္ျမင္ေနၾကခ်ိန္ဆိုေတာ့ ထိုအရွိန္ေတြလည္း ပါမည္ထင္သည္။
ဒုတိယအဆက္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၿပိဳင္ပြဲအေၾကာင္းကို မေရးမီ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရွစ္တန္းႏွစ္တြင္ ရရွိခဲ့ၾကေသာ အတန္းပိုင္ဆရာ ဦးထြန္းေဇာ္ အေၾကာင္းကို အရင္ေရးမွ ရမည္ျဖစ္သည္။
ဆရာသည္ တရုတ္နည္းနည္းစပ္သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္သည္။ အသားျဖဴျဖဴ၊ အရပ္ ငါးေပ ကိုး လက္မခန္႕၊ ကိုယ္လံုးက်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ ေတာင့္တင္း၍ ေျဖာင့္စင္းေသာႏွာတံ၊ အတန္ငယ္ ထူေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ မ်စ္ရစ္မပါပဲ စူးရွသြယ္လ်သည့္ မ်က္၀န္းမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္သည္။ ဆရာ့တစ္ကိုယ္လံုးမွာ အထူးျခားဆံုးမွာ စူးရွသြယ္လ်ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဆရာသည္ စကားနည္းသည္။ Text Book မကိုင္၊ ေျမျဖဴခဲ တစ္ေခ်ာင္းကို တိုက္ပံုအက်ႌထဲ ထည့္ထားသည္။ ဒတ္(စ္)တာ ရွာမေတြ႕လွ်င္ တျခားဆရာေတြလို မတ္တပ္ရပ္ခိုင္းတာတို႕၊ ဆူတာပူတာတုိ႕ မလုပ္ဘဲ သူ႕တိုက္ပံု အက်ႌလက္ႏွင့္ပင္ ပြတ္ဖ်က္ပစ္ေလ့ရွိသည္။ ဒါကို ဆရာမတစ္ေယာက္က “တပည့္ေတြေရွ႕မွာ လုပ္တာဆိုေတာ့ တပည့္ေတြကို နည္းေကာင္းေတြ သင္ေပးေနတာေပါ့ ” ဟု ခနဲ႕သည္ကို ဆရာက.....
“ အေရးမႀကီးတာကို အျပစ္မရွာဖို႕ရယ္၊ေလးဆယ့္ငါ
ဆရာသည္ စကားေျပာတာတို႕၊ အစားအေသာက္ စားတာတို႕ကို ဆူေလ့မရွိပါ။ ေက်ာင္းစိမ္းမ၀တ္တာ ကိုလည္း ဆူေလ့မရွိပါ။ “ ေက်ာင္းစိမ္း၀တ္ထားရင္ မင္းတို႕ကို ေက်ာင္းသားမွန္းသိမယ္၊ တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ အကူအညီေပးမယ္၊ ေနရာေပးမယ္၊ ဦးစားေပးမယ္၊ ကိုယ့္အတြက္ အတိအက် အက်ိဳးေပးမယ့္ ကိစၥႀကီးကို မလုပ္ခ်င္တာေတာ့ မင္းေတာ့သေဘာပဲ ” ဟု သာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတန္းသည္ ေက်ာင္းစိမ္းမ၀တ္လွ်င္ အေပၚတစ္မတ္ ေအာက္တစ္မတ္ေပးရေသာ A ခန္းေလာက္ ေက်ာင္းစိမ္းပ်က္ကြက္ မရွိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဆရာသည္ ဆရာမေတြႏွင့္ မတည့္တာဟု ေျပာသူက ေျပာၾကသည္။
ဆရာက ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို သိပ္မရိုက္တတ္ေသာ္လည္း ဆရာ၏ ေသးငယ္က်ဥ္းေျမာင္း စူးရွလွေသာ မ်က္၀န္းဒဏ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ မခံႏိုင္ပါ။ ထို႕ေၾကာင့္ဆရာ့ကို ေၾကာက္ၾကပါသည္။ ဆရာကေတာ့ သူ႕ကိုေၾကာက္ဖို႕ တစ္ခါမွ်မေျပာဖူးပါ။
အခုကၽြန္ေတာ္တို႕ဆရာက ေက်ာင္းတက္ၿပီး သံုးလခန္႕သာ ရွိေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတန္းကို သူ႕သေဘာႏွင့္ သူ စာေမးပြဲစစ္ခ် လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေလာက္ တစ္ေယာက္မွ် မေအာင္ပါ။သို႕ေသာ္ ဆရာသည္ စိတ္လည္းမဆိုး၊ ရိုက္လည္းမရိုက္ပါ။
“ ဒီလို အေျဖမွန္ကို သိရတာ ၀မ္းသာတယ္ေဟ့၊ ငါက ဒါမ်ိဳးမွ ႀကိဳက္တာ၊ ကဲ....အဂၤလိပ္စာ တစ္ဘာသာတည္းကို အမွတ္အမ်ားဆံုး ၁၂ မွတ္ရၿပီး က်တဲ့ ပထမရေက်ာင္းသား ထစမ္းေဟ့ ”
ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ဦးက စပ္ၿဖဲၿဖဲနဲ႕ ထပါတယ္။ ဆရာက ေက်နပ္သလို ၿပံဳး၍ ေခါင္းညိတ္သည္။
“ ကဲ....ၿပီးေတာ့ ဘာသာစံုက်တဲ့ အထဲမွာ ဘဲဥ ႏွစ္လံုးရတဲ့ စႏၵာလင္းလက္ဆိုတာ ထစမ္းေဟ့ ျမင္ဖူးထားခ်င္လို႕ ”
ကၽြန္ေတာ္တို႕အတန္းထဲမွာ ရုပ္အေခ်ာဆံုးဟု သိထားေသာ စႏၵာက ထရပ္သည္။ သူလည္း ရယ္လ်က္ရွိ၏။
“ ကဲ...စႏၵာလင္းလက္၊ ေက်ာ္ဦးေဘးမွာ သြားထိုင္၊ ေက်ာ္ဦးက အတန္းထဲမွာ အေတာ္ဆံုးဆိုေတာ့ အညံ့ဆံုး ျဖစ္တဲ့ စႏၵာ့ကို ဆရာလုပ္ေတာ့၊ စႏၵာ စာမရရင္ စာမွားရင္ စႏၵာလင္းလက္ကို မရိုက္ဘူး၊ သူ႕ဆရာ မင္းကိုရိုက္မယ္ ေက်ာ္ဦး၊ ငါေျပာတာ နားလည္လား၊ ကဲ...မၾကည္မာ ဒုတိယရတယ္၊ ထစမ္း ”
အဲဒီလိုနဲ႕ ဆရာက အဆင့္(၁) နဲ႕(၅၉) ၊ (၂) နဲ႕ (၅၈) စသည္ျဖင့္ တြဲေပးသည့္ အတြက္ကၽြန္ေတာ္တို႕ အတန္းထဲမွာ ဆရာတပည့္ စံုတြဲ အစိတ္တိတိ ရွိပါသည္။ ဆရာမ်ားက တပည့္မ်ားကို အနားတြင္ ထားၾကရသည္။
ဆရာ့စည္းကမ္းက ဆရာမွားလွ်င္တစ္ခ်က္၊ တပည့္မွားလွ်င္ ငါးခ်က္ ရိုက္ေလ့ရွိသည္။ တပည့္မွားလွ်င္ ဆရာက ၀င္ဆို ၀င္တြက္ေပးၿပီး ဆည္ခြင့္မရွိ။ အရိုက္ခံရဖို႕သာ ရွိသည္။ ဆရာမွားလွ်င္ တပည့္က ၀င္ေျဖေပး၊ ၀င္ဆို၊ ၀င္တြက္ ေပးၿပီး ကယ္၍ ရသည္။ ထိုအခါတြင္ တပည့္က ဆရာျဖစ္ၿပီး ဆရာက တပည့္ ျပန္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ဆရာ့ကို မႀကိဳက္ေသာ တပည့္မ်ားမွာ ဆရာစာမရတာႏွင့္ ၾကံဳေသာ အခြင့္အေရးကို လက္မလႊတ္ပဲ ဆရာျပန္ျဖစ္ေရးကို မျပတ္ေခ်ာင္းေနၾကတတ္သလို ဆရာမွ စာမရ၍ တပည့္ျပန္ျဖစ္ေနေသာ တပည့္ကလည္း ဆရာျပန္ျဖစ္ေအာင္ စာက်က္ရေလသည္။
ထိုစနစ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘိတ္ေခ်း (အီး) အခန္းမွာ ပထမေျခာက္လပတ္တြင္ က်၀ံ့သူမရွိ၊ စံခ်ိန္ကို တင္ႏိုင္ခဲ့ေလသည္။ ထိုေျခာက္လပတ္ စာေမးပြဲတြင္လည္း ဆရာက ထံုးစံအတိုင္း အဆင့္မ်ားကို ေခါက္ခ်ိဳးခ်ိဳးၿပီး တြဲေပးခဲ့ၿပီး ဆရာတပည့္ စံုတြဲ (၂၅) တြဲ စာသင္ေစျပန္ပါသည္။ ထိုအတြဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ တပည့္လုပ္ရသူက ရင္ရင္အိဆိုေသာ ေကာင္မေလးျဖစ္သည္။
ထိုရင္ရင္အိမွာ ၀တုတ္မကေလးျဖစ္ၿပီး ဥာဏ္ကလည္း ထိုင္းေလသည္။ ရယ္လိုက္လွ်င္ ကေလးေလးႏွင့္ ေတာ္ေတာ္တူၿပီး ငိုလွ်င္ေတာ့ ဘီလူးေပါက္စ ကေလးနဲ႕ တူ၏။ထုိ႕ေၾကာင့္ ရင္ရင္အိသည္ အၿမဲတမ္း ဘီလူးမကေလး ျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးမို႕ က်က္စာမ်ားတြင္ က်က္အားေကာင္းေသာေၾကာင့္ မသိသာေသာ္လည္း တြက္သည့္ခ်က္သည့္ ေနရာတြင္မေတာ့ အေတာ္ေလးကို ဒံုးေ၀းပါသည္။ သင္ေလမွားေလ မသင္ပဲထားေတာ့ ဘာမွမသိေလ ဆိုသည့္အထဲတြင္ ရင္ရင္အိသည္ ထိပ္ဆံုးမွရွိေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဒီအခါ ေက်ာင္းဆရာေတြထက္ ပို၍ ႀကိဳးစားရေလသည္။
ဆရာလုပ္ေပးထားေသာ system က တပည့္မွားလွ်င္ ဆရာကို အားရပါးရတြယ္ေသာ system ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထက္ သူ႕ကို ပို၍ အားထုတ္ရပါသည္။ ထိုအခါတြင္ စာတစ္ပုဒ္ကို ကိုယ့္အတြက္ အရက်က္ ဖို႕အျပင္ သူနားလည္ေအာင္ ေျပာဆိုသင္ျပရသည့္အတြက္ ပံုမွန္ စာက်က္ျခင္းထက္ ငါးဆေလာက္ အားထုတ္ရေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ဥပမာ ဥပေမယ် မ်ိဳးစံုျဖင့္ သူ႕ကို သင္ရသည့္အတြက္ ထိုစာတစ္ပုဒ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဖြတ္ဖြတ္ညက္ညက္တင္မက ဒြတ္ဒြတ္ဒက္ဒက္ပါ ေၾကေလသည္။
“ နင္ကလည္းဟာ လကၡဏာ တူတာေတြကို ေျမွာက္ရင္ အေပါင္းဟာ ၊ မတူတာကို ေျမွာက္ရင္အႏုတ္ ၊ ဒါေလးကို နင္သိထားရင္ ဘယ္လိုလုပ္ မွားေတာ့မွာလဲ၊ ဒီမွာ +3 နဲ႕ +9 ကို ေပါင္းရင္....”
“ + 12 ”
“ ကဲ...ဟုတ္ေနၿပီပဲဟာ၊ +7 နဲ႕ +4 ကို ေျမွာက္ရင္ ....”
“ အင္း...ဟို....+1 +21 ”
“ OK..OK... - 6 နဲ႕ - 8 ကို ေပါင္းရင္ ”
ရင္ရင္အိ ပံုစံက ေတြေ၀သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္သည္။
“ဟို...(-) ”
“ ဘာ...”
“ မဟုတ္ဘူး..(+) ”
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဓါတ္က်သြားသည္
“ နင့္ကို ငါေျပာထားတယ္ဟာ၊ လကၡဏာ တူရင္ (+) ၊ မတူရင္ (-) ဆိုတာ ၊ ဒီမွာ အႏုတ္ အႏုတ္ခ်င္း တူေနေတာ့....”
“ အႏုတ္ ”
ကၽြန္ေတာ္လဲေသခ်င္စိတ္သာ ေပါက္သြား၏။ စာသင္လွ်င္ ေဒါသႏွင့္ သင္၍ မရေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္သိသျဖင့္ ဒီေန႕ ထူပူအူၿပီး ရူးရူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ရင္ရင္အိကို လမ္းေၾကာင္း ေျပာင္း၍ သင္ရ သည္။ (+) ႏွင့္ (-) ကိစၥကို မသင္ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ (+) ႏွင့္ (-) ကို သူသိေအာင္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ဆိုသည့္စိတ္က ႀကီးစိုးေနခဲ့သည္။
ဆရာက ေဘာမွာ တြက္ခ်က္ေပးသည့္အခါ ကၽြန္ေတာ္ကမွန္ၿပီး သူက ခဏေလးမွားတာႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ငါးခ်က္ အတီးခံရေတာ့မည္။ ေနာက္ဆံုးမွာ (+) ႏွင့္ အႏုတ္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ဥပမာကို ရရွိသြား၏။ ကၽြန္တာ္ အရမ္းေပ်ာ္သြားသည္။
“ ကဲ...နင့္ကို ငါ ဥပမာ တစ္ခုေပးမယ္၊ သူငယ္ခ်င္းကို (+) ဆရာေတြေရာ အိမ္က အေဖ အေမေတြေရာက ခြင့္မျပဳတဲ့ သမီးရည္းစားဆိုရင္ (-)ဟုတ္ၿပီးလား၊ရည္းစားထားရ
“ ေအးပါ သိတယ္၊ ဘာေတြ ေျပာမွန္းလဲ မသိဘူး ”
“ ခဏေလးပါဟာ၊ ကဲ ...ေယာက္်ားေလးေတြကို (+) လို႕ သေဘာထားၿပီး မိန္းကေလးေတြကို (-) လို႕ သေဘာထားရမယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား ”
“ ေအး...ငါသိၿပီ ”
“ ဒီေတာ့ က်ားက်ားခ်င္း (+) ရင္”
“(+) ပဲရမယ္ သူငယ္ခ်င္း ”
“ မ, မ ခ်င္း ေျမႇာက္ရင္ ”
“ (+) ေပါ့ဟ ၊ သူငယ္ခ်င္းပဲေလ ”
“ က်ား (+) နဲ႕ မ (-) ေတြ႕ၿပီး ေျမႇာက္ၾကရင္ ”
“ (-) ေပါ့ ၊ သမီးရည္းစား၊ ဒုကၡေရာက္ၾကၿပီ ”
ကၽြန္ေတာ္ ရင္ရင္အိလက္ကို အားရပါးရကိုင္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား အားရပါးရ ရယ္ၾက၏။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀မွာ စာသင္ရတဲ့ အရသာကို ပထမဦးဆံုး အရွိန္အဟုန္ ႀကီးႀကီးနဲ႕ ခံစားလိုက္ရတာပဲ ျဖစ္သည္။ တပည့္ေကာင္း ရွိတဲ့ဆရာဟာ သိပ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲလို
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ရင္ရင္အိတို႕ (+) (-) ကိစၥေတြ ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္ရက္ေတြမွာ က်န္တဲ့ ဘာသာရပ္ေတြပါ သင္လို႕ ေကာင္းလာသည္ကိုသတိ ထားမိလာ၏။ ရင္ရင္အိ ကလည္း တပည့္ေကာင္း၏ အရသာကို ခံစားတတ္လာဟန္တူသည္။ တစ္ေန႕ေတာ့ ရင္ရင္အိက ကၽြန္ေတာ့္ကိုစကား တစ္ခြန္းေျပာသည္။
“ ရဲ၀င္း...သီရိရဲ႕ ပါတနာ ယမင္းက ငါ့ကို စိန္ေခၚေနတယ္၊ သူနဲ႕ ငါနဲ႕ၿပိဳင္မယ္တဲ့ ”
“ ဟင္....ဘယ္လိုျဖစ္လို႕ ၿပိဳင္ရမွာလဲ ”
“ ယမင္းနဲ႕ငါနဲ႕ ပုစၦာၿပိဳင္တြက္ေတာ့ ငါကျမန္လည္းျမန္တယ္ မွန္လည္းမွန္ေနေတာ့ သူက မေက်နပ္တာက စတာ၊ သူ႕က သူ႕ Guide ကို သြားေခၚၿပီး ငါ့ကိုခၽြတ္ေတာ့ ငါကေျမပံုဆြဲၿပီး စက္ရံု(၂၈) ရံုကို နင့္ကဗ်ာအတိုင္း ထည့္ျပလိုက္တာေပါ့ ”
“ အဲဒါေတာ့ နင္မွားတယ္၊ ယမင္းကို နင္ဘာမွသြားၿပိဳင္စရာ မလိုဘူး၊ ငါနင့္ကို သင္ေပးတာ ဆရာေျပာတဲ့အတိုင္း စာေမးပြဲမွာၿပိဳင္ဖို႕ ”
“ သူက လာစိန္ေခၚတာကိုးဟာ၊ အခုလည္း သူတို႕က နင္နဲ႕ၿပိဳင္မလို႕တဲ့ ”
“ မၿပိဳင္ပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႕ ၿပိဳင္ရမွာလဲ ”
“ အဲဒါေတာ့ ငါလည္းမသိဘူးဟာ၊ သူက နင္နဲ႕ၿပိဳင္မယ္တဲ့၊ သူရံႈးရင္ သူ႕ပါတနာ ယမင္းကို နင္နဲ႕ထည့္လိုက္မယ္ တဲ့ ”
“ ဘာ....ဘာ....ဘယ္လို ”
ကၽြန္ေတာ္ တအံ့တၾသ စကားဆိုေတာ့ ရင္ရင္အိက ၿပံဳးေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ရင္ရင္အိက တည္ၿငိမ္ေသာ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာသည္။
“ ဒီလို ရဲ၀င္းရာ ၊သူက တပည့္ တပည့္ခ်င္း မၿပိဳင္ခ်င္ဘူး၊ ဆရာခ်င္း ျပိဳင္ခ်င္တာတဲ့ ”
“ ဆရာခ်င္း”
“ ေအး...ငါကလည္း နင့္ဘက္က မခံခ်င္ဘူးေပါ့ဟာ...၊ သီရိက နင့္ေလာက္မကၽြမ္းဘူးဆိုတာ ငါသိတယ္ ရဲ၀င္း၊ ၿပိဳင္ရင္နင္ပဲႏိုင္မွာ ”
“ ဟာ...ဒါၿပိဳင္စရာ ပြဲမွမဟုတ္တာ ”
“ ေအး သူကေတာ့ မုန္႕စားေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္မွ
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး စဥ္းစားရသည္။ ကၽြန္ေတာ့စိတ္ထဲမွာ အတန္းတူ အသက္တူခ်င္း ဆရာလုပ္ရတာကို အရသာေတြ႕ေနသလိုလို ရွိတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၀န္ခံရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က သိပ္အေတာ္ႀကီး မဟုတ္ဆိုတာကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ထားသည္။ ဦးေႏွာက္က မွတ္ရခက္တာေလးေတြကို လြယ္ေအာင္ဘယ္လိုမွတ္ရမလဲ ဆိုတာေလာက္ကိုေတာ့ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ ကေလးထုတ္ၿပီး သံုးတတ္သည္ ဆိုတာေလာက္ပဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ ကၽြန္ေတာ္သိပါသည္။
“ဆရာသိသြားရင္ မေကာင္းဘူးဟ၊ ၿပီးေတာ့ ေယာက္်ားေလးနဲ႕ မိန္းကေလး၊ ငါမၿပိဳင္ခ်င္ဘူး ”
“ နင္ကလည္း....အဲဒါဆို သီရိက နင့္ကို ငေၾကာက္လို႕ ထင္သြားမွာေပါ့ ”
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ထိုစကားသည္ ေက်ာင္းသားတိုင္းေၾကာက္ၾကေသ
ေက်ာင္းသူမ်ားကလည္း ထိုကဲ့သို႕ ဆိုးမိုက္ေနသူ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုမွ ခ်စ္ၾကေသာ၊ ရည္းစားထားၾကေသာ ေခတ္ျဖစ္၏။ ရုပ္ရွင္ကားေတြကလည္း “မိုက္တယ္ဆိုတာ လြယ္ပါတယ္ ” ၊ “ စိန္ သို႕မဟုတ္ စိမ္ ” ၊ “ ဗန္ဒိုလူေလးနဲ႕ သူဇာ ” စသည့္ကားေတြ ေအာင္ျမင္ေနၾကခ်ိန္ဆိုေတာ့ ထိုအရွိန္ေတြလည္း ပါမည္ထင္သည္။
ဒုတိယအဆက္
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။