ကၽြန္ေတာ္က ငွက္ညံ့ငွက္ဖ်င္းတစ္ေကာင္ေပ
--------------------------
ရာထူးဂုဏ္ရွိတဲ့ဖခင္နဲ႔ တကၠသိုလ္ဆရာမတစ္ဦးရဲ႕သားျဖ
.
(၂)ႏွစ္ခဲြသားအရြယ္ဆိုရင္ တျခားကေလးေတြက စကားကို တီတီတာတာေျပာတတ္ေနၿပီ၊ ကဗ်ာေတြ စာေတြရြတ္တတ္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္မွာေတာ့ (၁)ကေန (၁ဝ)အထိ ေသေသခ်ာခ်ာ မရြတ္တတ္ခဲ့ေသးဘူး။
.
မူႀကိဳစတက္တဲ့ေန႔မွာပဲ တျခားကေလးကို ထိခိုက္ဒဏ္ရာရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းက ေစ်းအႀကီးဆံုးဆိုတဲ့ စႏၵားရားကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ မူႀကိဳေက်ာင္းေပါင္းစြာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာင္းခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ (၁ဝ)ရက္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္မေနခဲ့ဖူးဘူး။ ေက်ာင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆက္လက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ အေၾကာင္းၾကားတိုင္း ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ္ကို ရိုက္ႏွက္တတ္တယ္။ သူ႔လက္သီးနဲ႔ ထိုးတယ္။ ေဖေဖအဲဒီလို ရိုက္ႏွက္တိုင္း ေမေမက အေျပးေလးလာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကိုေပြ႔ဖက္ ကာကြယ္ေပးခဲ့တယ္။
.
ကၽြန္ေတာ္အတြက္ မူႀကိဳေက်ာင္းဆက္ရွာဖို႔ ေမေမကို ေဖေဖခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။ ဒါကို ေမေမသေဘာမတူခဲ့ဘူး။ ကေလးငယ္ဆိုတာ အျပင္ေလာကနဲ႔ ဆက္ဆံရတယ္။ အိမ္ထဲမွာပဲ တစ္သက္လံုးေနခိုင္းထားလို႔ မရဘူးလို႔ ေမေမကေျပာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မူႀကိဳေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဆီ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္လာခဲ့ျပန္တယ္
.
အဲဒီေန႔က ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ထမင္းပန္းကန္ထဲ ကၽြန္ေတာ္က်င္ငယ္ စြန္႔လိုက္မိတယ္။ ေမေမက ေက်ာင္းကိစၥနဲ႔ ခရီးထြက္ေနေတာ့ ေက်ာင္းကဆရာမ အေၾကာင္းၾကားၾကားခ်င္း ေဖေဖက ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုလာႀကိဳခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကို ဧည့္ခန္းမွာခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခ
.
ေမေမအိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေကာက္ဝတ္က အစင္းရာေတြကိုၾကည့္ၿပီး ရင္ကဲြမတတ္ငိုခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥအတြက္နဲ႔ ေဖေဖကို ေမေမကြာရွင္းခြင့္ေတာင္းခဲ့
.
ကၽြန္ေတာ္ မူလတန္းတက္ေတာ့ ဆရာမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတို႔အတန္းထဲမွာ မထားခ်င္ၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေမေမရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ဆရာမခ်ယ္ရီက ကၽြန္ေတာ္ကိုလက္ခံခဲ့တယ္။ ေမေမကိုေပးခဲ့တဲ့ ကတိအတိုင္း အတန္းသားေတြကို ေဒါသနဲ႔ကၽြန္ေတာ္မဆက္ဆံခဲ့ပ
.
တစ္ေန႔မွာ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကို စာသင္ခန္းတစ္ခုထဲေခၚၿပီး ေျပာတယ္။
.
"ေအာင္ေအာင္.. ေအာင္ေအာင္ေၾကာင့္ပ်က္စီးခဲ
.
ဒီလို တစစီကဲြေၾကပ်က္စီးတဲ့အရာကို
.
ကၽြန္ေတာ္ေဘးမွာ အတန္းေဖာ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းဝိုင္းလာခဲ့တယ္။
.
အလယ္တန္းေရာက္ေတာ့ စာဖတ္ႀကိဳက္တဲ့ေမေမ့အတြက္ စာဖတ္ၿပီးမီးထပိတ္စရာမလိုတဲ
.
"ေမေမ ေျပာခဲ့သားပဲ... ေမေမ့သားက ပါရမီရွင္ဆိုတာ.."
.
ေနာက္ဆံုးမွ ဆရာမခ်ယ္ရီက ကၽြန္ေတာ္ကိုေျပာျပတယ္။ ေက်ာင္းက ျပန္လည္ကုသ၊ ဖာေထးေရးအခန္းက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေမေမသပ္သပ္ငွားရမ္းခဲ့တဲ့ အခန္းပါတဲ့။ ေမေမက နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ပိုလွ်ံတဲ့ စိတ္ဖိအားအတြက္ ထြက္ေပါက္တစ္ခုရွာေပးခဲ့တယ္
.
အလယ္တန္းကို ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင
.
"ဒီေလာက္အက်င့္သိကၡာမရွိတဲ့
.
ဒီလိုရဲ႕ေနာက္ဆက္တဲြက စာသင္ခန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ခဲြျခားဆက္ဆံခံရတာ
.
သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ ေက်ာင္းမွာတစ္ေယာက္တည္းက်န္
.
"ေမေမ... ဂရုမစိုက္ပါနဲ႔... သူ႔ကို ဂရုမစိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုလည္း မထိခိုက္၊ မနာက်င္ေစႏိုင္ေတာ့ဘူး"
.
ကၽြန္ေတာ္စကားေၾကာင့္ ေမေမက တအံ့တၾသနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တယ္။ "ေမေမ့သား မိုက္တယ္မဟုတ္လား" ဆိုေတာ့ ေမေမကေခါင္းညိတ္ၿပီး "မိုက္ရံုမက အေတြးပါေကာင္းတယ္"လို႔ဆိုတယ
.
အဲဒီေနာက္ ေက်ာင္းဆင္းတိုင္း ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာႀကိဳရင္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ သန္႔ရွင္းေရးဝိုင္းလုပ္ေပးတ
.
"ဒါဟာ အမွန္တရားအတြက္ ေပးဆပ္ျခင္းျဖစ္မလား" လို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆိုေတာ့ "ဒီအတြက္ သားဘက္မွာ ေမေမရပ္တည္တယ္။ သားတစ္ေယာက္တည္း တိုက္ပဲြဝင္ေနတာ မဟုတ္ဘူး"လို႔ ေမေမက ေထာက္ခံတယ္။
.
အထက္တန္းစာေမးပဲြေျဖဖို႔ ရက္နီးပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္အရည္အခ်င္းနဲ႔ တကၠသိုလ္ေကာင္းရမွာမဟုတ္ဘူး
.
ေလးရက္လံုးလံုး ကၽြန္ေတာ္က အခန္းထဲမွာေနတယ္။ ေမေမက အခန္းျပင္မွာေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မစားခဲ့ဘူး။ ေမေမလည္း မစားခဲ့ဘူး။
.
ပထမတစ္ရက္.... ေမေမက ေဖေဖအေၾကာင္းေျပာတယ္။ ေမေမနဲ႔ျပန္ေပါင္းဖို႔အတြက္
.
ဒုတိယရက္.... ေမေမက ကၽြန္ေတာ္ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္စိုးကို အိမ္ေခၚလာတယ္။ ေက်ာ္စိုးက "ေအာင္ေအာင္... မူလတန္းတုန္းက မင္းေပးခဲ့တဲ့ ကြန္ထရိုးကားကို ငါ့စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ ခုထိသိမ္းထားတုန္းပဲ။ အဲဒီကားေလးက ငါ့အတြက္ အရမ္းတန္ဖိုးရွိတဲ့ ကစားစရာေလးေပါ့။ အခု ေက်ာင္းစာမွာ နင္အခက္အခဲေတြ႔တယ္။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ... ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ မင္းျဖစ္ေျမာက္မွာပါ... မင္းက ငါတို႔အားကိုးရမယ့္ သူငယ္ခ်င္းပါကြာ" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
.
တတိယရက္... ဆရာမခ်ယ္ရီ အိမ္ကိုေရာက္လာတယ္။ ဆရာမက ငိုသံနဲ႔ "ေအာင္ေအာင္.. သားက ဆရာမသင္ဖူးသမွ် ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ အထူးခၽြန္ဆံုးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ တျခားေက်ာင္းသားထက္ သား တမူထူးျခားခဲ့တယ္။ သား ေက်ာင္းစာမွာမထူးခၽြန္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သား က်န္းက်န္းမာမာရွင္သန္တယ္။ သား ထြင္ေပးခဲ့တဲ့ လွ်ပ္စစ္ဖုန္စုပ္ေက်ာက္သင္ပ
.
စတုတၳရက္မွာ အခန္းျပင္ဘက္ ဘာအသံမွ မၾကားခဲ့ရေတာ့ဘူး။ မစားမေသာက္နဲ႔ ေမေမမခံႏိုင္မွာကို ကၽြန္ေတာ္စိုးရိမ္မိတယ္။ အခန္းျပင္ဘက္ ကၽြန္ေတာ္ေျခဖ်ားေထာက္ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ေမေမက မီးဖိုထဲမွာ ေၾကာ္ခ်က္ေနတယ္။ ေမေမ့နား ကၽြန္ေတာ္မေရာက္ခင္ ေမေမက..
.
"အင္း... သား ထြက္ထြက္လာခ်င္း ပထမဆံုးလုပ္ခ်င္တဲ့အရာက အစာစားတာပဲဆိုတာကို ေမေမသိေနတယ္ေလ"
.
"ေမေမ.. သားကို ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္။ သား ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသံုးမက်ဘူးလို႔ ထင္မိတယ္"
.
"သားအသံုးမက်ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာတာလဲ.. ေရွ႕ဆက္မယ့္လမ္းအတြက္ သား မစားမေသာက္တာကို အသံုးမက်ဘူးလို႔ ေျပာရင္ အဲဒီေျပာတဲ့လူ ေမေမနဲ႔ေတြ႔မယ္"
.
လဝက္ေလာက္ေနေတာ့ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္ကို အေရြးအခ်ယ္ပုစာၦတစ္ပုဒ္ေမးတ
.
A. အေကာင္းဆံုးတကၠသိုလ္ကို တက္မလား၊
B. အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမွာ ကားျပင္သင္တန္းတက္မလား၊
C. တကယ္လို႔ တစ္ခုမွ မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ သားရဲ႕ဆႏၵ၊ ေရြးခ်ယ္မႈကို ေမေမအေလးထားပါတယ္။
.
ကၽြန္ေတာ္ B ကိုေရြးလိုက္တယ္။
.
"သားသိတယ္ ေမေမ.. သား အေကာင္းဆံုးတကၠသိုလ္ရဖို႔ ေမေမ့နည္း၊ ေမေမ့ဟန္နဲ႔ လူေတြကိုခ်ည္းကပ္ေတာ့မယ္ဆို
.
"သားကလည္း ေမေမ့ကိုအထင္ေသးတာပဲ။ အတတ္ပညာေက်ာင္းသြားတာက သားရဲ႕အစြမ္းကို အႀကီးခ်ဲ႕ေပးလိုက္တာ၊ တကၠသိုလ္သြားတာက သားရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို ကုသျပင္ဆင္ေပးတာ၊ ေမေမလည္း ဆရာမတစ္ဦးပဲ ... ဒါေတြကို အကြက္ျမင္ပါတယ္ သားရယ္"
.
ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ၿပီးဆိုတယ္။
.
ဒီလိုနဲ႔ အတတ္ပညာေက်ာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တက္ၿပီး ကားျပင္သင္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းဝင္းထဲက ဦးဦး၊ ေဒၚေဒၚတို႔ရဲ႕စကားကို နားေထာင္ၿပီး ကားအျပင္ေကာင္းသူတစ္ဦးျဖစ္
.
ဒီအတြက္ ေမေမ မေရွာင္ပုန္းခဲ့ဘူး။ လူေတြကို မကြယ္ဝွက္ခဲ့ဘူး။ မလိမၼာတဲ့သားတစ္ေယာက္ေၾကာင္
.
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ အေကာင္းဘက္ကို တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲလာခဲ့တ
..
တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ရ
..
"ဘုရားသခင္က ငွက္ညံ့ငွက္ဖ်င္းတစ္ေကာင္အတ
.
ဟုတ္ပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီငွက္ညံ့ငွက္ဖ်င္းတစ္ေကာ
.
.
မူရင္းေရးသားသူ - ေဆာင္းငယ္ (冬儿)
http://www.duwenzhang.com/
.
#NineNineSaNay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Saturday, May 12, 2012)
--------------------------
ရာထူးဂုဏ္ရွိတဲ့ဖခင္နဲ႔ တကၠသိုလ္ဆရာမတစ္ဦးရဲ႕သားျဖ
.
(၂)ႏွစ္ခဲြသားအရြယ္ဆိုရင္ တျခားကေလးေတြက စကားကို တီတီတာတာေျပာတတ္ေနၿပီ၊ ကဗ်ာေတြ စာေတြရြတ္တတ္ေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္မွာေတာ့ (၁)ကေန (၁ဝ)အထိ ေသေသခ်ာခ်ာ မရြတ္တတ္ခဲ့ေသးဘူး။
.
မူႀကိဳစတက္တဲ့ေန႔မွာပဲ တျခားကေလးကို ထိခိုက္ဒဏ္ရာရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းက ေစ်းအႀကီးဆံုးဆိုတဲ့ စႏၵားရားကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ မူႀကိဳေက်ာင္းေပါင္းစြာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာင္းခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ (၁ဝ)ရက္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္မေနခဲ့ဖူးဘူး။ ေက်ာင္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆက္လက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ အေၾကာင္းၾကားတိုင္း ေဖေဖက ကၽြန္ေတာ္ကို ရိုက္ႏွက္တတ္တယ္။ သူ႔လက္သီးနဲ႔ ထိုးတယ္။ ေဖေဖအဲဒီလို ရိုက္ႏွက္တိုင္း ေမေမက အေျပးေလးလာၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကိုေပြ႔ဖက္ ကာကြယ္ေပးခဲ့တယ္။
.
ကၽြန္ေတာ္အတြက္ မူႀကိဳေက်ာင္းဆက္ရွာဖို႔ ေမေမကို ေဖေဖခြင့္မျပဳခဲ့ဘူး။ ဒါကို ေမေမသေဘာမတူခဲ့ဘူး။ ကေလးငယ္ဆိုတာ အျပင္ေလာကနဲ႔ ဆက္ဆံရတယ္။ အိမ္ထဲမွာပဲ တစ္သက္လံုးေနခိုင္းထားလို႔ မရဘူးလို႔ ေမေမကေျပာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ မူႀကိဳေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဆီ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္လာခဲ့ျပန္တယ္
.
အဲဒီေန႔က ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ထမင္းပန္းကန္ထဲ ကၽြန္ေတာ္က်င္ငယ္ စြန္႔လိုက္မိတယ္။ ေမေမက ေက်ာင္းကိစၥနဲ႔ ခရီးထြက္ေနေတာ့ ေက်ာင္းကဆရာမ အေၾကာင္းၾကားၾကားခ်င္း ေဖေဖက ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုလာႀကိဳခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကို ဧည့္ခန္းမွာခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခ
.
ေမေမအိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေကာက္ဝတ္က အစင္းရာေတြကိုၾကည့္ၿပီး ရင္ကဲြမတတ္ငိုခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥအတြက္နဲ႔ ေဖေဖကို ေမေမကြာရွင္းခြင့္ေတာင္းခဲ့
.
ကၽြန္ေတာ္ မူလတန္းတက္ေတာ့ ဆရာမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတို႔အတန္းထဲမွာ မထားခ်င္ၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေမေမရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ဆရာမခ်ယ္ရီက ကၽြန္ေတာ္ကိုလက္ခံခဲ့တယ္။ ေမေမကိုေပးခဲ့တဲ့ ကတိအတိုင္း အတန္းသားေတြကို ေဒါသနဲ႔ကၽြန္ေတာ္မဆက္ဆံခဲ့ပ
.
တစ္ေန႔မွာ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့္ကို စာသင္ခန္းတစ္ခုထဲေခၚၿပီး ေျပာတယ္။
.
"ေအာင္ေအာင္.. ေအာင္ေအာင္ေၾကာင့္ပ်က္စီးခဲ
.
ဒီလို တစစီကဲြေၾကပ်က္စီးတဲ့အရာကို
.
ကၽြန္ေတာ္ေဘးမွာ အတန္းေဖာ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းဝိုင္းလာခဲ့တယ္။
.
အလယ္တန္းေရာက္ေတာ့ စာဖတ္ႀကိဳက္တဲ့ေမေမ့အတြက္ စာဖတ္ၿပီးမီးထပိတ္စရာမလိုတဲ
.
"ေမေမ ေျပာခဲ့သားပဲ... ေမေမ့သားက ပါရမီရွင္ဆိုတာ.."
.
ေနာက္ဆံုးမွ ဆရာမခ်ယ္ရီက ကၽြန္ေတာ္ကိုေျပာျပတယ္။ ေက်ာင္းက ျပန္လည္ကုသ၊ ဖာေထးေရးအခန္းက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေမေမသပ္သပ္ငွားရမ္းခဲ့တဲ့ အခန္းပါတဲ့။ ေမေမက နည္းလမ္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ပိုလွ်ံတဲ့ စိတ္ဖိအားအတြက္ ထြက္ေပါက္တစ္ခုရွာေပးခဲ့တယ္
.
အလယ္တန္းကို ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင
.
"ဒီေလာက္အက်င့္သိကၡာမရွိတဲ့
.
ဒီလိုရဲ႕ေနာက္ဆက္တဲြက စာသင္ခန္းထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ခဲြျခားဆက္ဆံခံရတာ
.
သန္႔ရွင္းေရးအတြက္ ေက်ာင္းမွာတစ္ေယာက္တည္းက်န္
.
"ေမေမ... ဂရုမစိုက္ပါနဲ႔... သူ႔ကို ဂရုမစိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုလည္း မထိခိုက္၊ မနာက်င္ေစႏိုင္ေတာ့ဘူး"
.
ကၽြန္ေတာ္စကားေၾကာင့္ ေမေမက တအံ့တၾသနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တယ္။ "ေမေမ့သား မိုက္တယ္မဟုတ္လား" ဆိုေတာ့ ေမေမကေခါင္းညိတ္ၿပီး "မိုက္ရံုမက အေတြးပါေကာင္းတယ္"လို႔ဆိုတယ
.
အဲဒီေနာက္ ေက်ာင္းဆင္းတိုင္း ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာႀကိဳရင္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ သန္႔ရွင္းေရးဝိုင္းလုပ္ေပးတ
.
"ဒါဟာ အမွန္တရားအတြက္ ေပးဆပ္ျခင္းျဖစ္မလား" လို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆိုေတာ့ "ဒီအတြက္ သားဘက္မွာ ေမေမရပ္တည္တယ္။ သားတစ္ေယာက္တည္း တိုက္ပဲြဝင္ေနတာ မဟုတ္ဘူး"လို႔ ေမေမက ေထာက္ခံတယ္။
.
အထက္တန္းစာေမးပဲြေျဖဖို႔ ရက္နီးပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္အရည္အခ်င္းနဲ႔ တကၠသိုလ္ေကာင္းရမွာမဟုတ္ဘူး
.
ေလးရက္လံုးလံုး ကၽြန္ေတာ္က အခန္းထဲမွာေနတယ္။ ေမေမက အခန္းျပင္မွာေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မစားခဲ့ဘူး။ ေမေမလည္း မစားခဲ့ဘူး။
.
ပထမတစ္ရက္.... ေမေမက ေဖေဖအေၾကာင္းေျပာတယ္။ ေမေမနဲ႔ျပန္ေပါင္းဖို႔အတြက္
.
ဒုတိယရက္.... ေမေမက ကၽြန္ေတာ္ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္စိုးကို အိမ္ေခၚလာတယ္။ ေက်ာ္စိုးက "ေအာင္ေအာင္... မူလတန္းတုန္းက မင္းေပးခဲ့တဲ့ ကြန္ထရိုးကားကို ငါ့စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ ခုထိသိမ္းထားတုန္းပဲ။ အဲဒီကားေလးက ငါ့အတြက္ အရမ္းတန္ဖိုးရွိတဲ့ ကစားစရာေလးေပါ့။ အခု ေက်ာင္းစာမွာ နင္အခက္အခဲေတြ႔တယ္။ ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ... ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ မင္းျဖစ္ေျမာက္မွာပါ... မင္းက ငါတို႔အားကိုးရမယ့္ သူငယ္ခ်င္းပါကြာ" လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။
.
တတိယရက္... ဆရာမခ်ယ္ရီ အိမ္ကိုေရာက္လာတယ္။ ဆရာမက ငိုသံနဲ႔ "ေအာင္ေအာင္.. သားက ဆရာမသင္ဖူးသမွ် ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ အထူးခၽြန္ဆံုးေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ တျခားေက်ာင္းသားထက္ သား တမူထူးျခားခဲ့တယ္။ သား ေက်ာင္းစာမွာမထူးခၽြန္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သား က်န္းက်န္းမာမာရွင္သန္တယ္။ သား ထြင္ေပးခဲ့တဲ့ လွ်ပ္စစ္ဖုန္စုပ္ေက်ာက္သင္ပ
.
စတုတၳရက္မွာ အခန္းျပင္ဘက္ ဘာအသံမွ မၾကားခဲ့ရေတာ့ဘူး။ မစားမေသာက္နဲ႔ ေမေမမခံႏိုင္မွာကို ကၽြန္ေတာ္စိုးရိမ္မိတယ္။ အခန္းျပင္ဘက္ ကၽြန္ေတာ္ေျခဖ်ားေထာက္ ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ေမေမက မီးဖိုထဲမွာ ေၾကာ္ခ်က္ေနတယ္။ ေမေမ့နား ကၽြန္ေတာ္မေရာက္ခင္ ေမေမက..
.
"အင္း... သား ထြက္ထြက္လာခ်င္း ပထမဆံုးလုပ္ခ်င္တဲ့အရာက အစာစားတာပဲဆိုတာကို ေမေမသိေနတယ္ေလ"
.
"ေမေမ.. သားကို ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္။ သား ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသံုးမက်ဘူးလို႔ ထင္မိတယ္"
.
"သားအသံုးမက်ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာတာလဲ.. ေရွ႕ဆက္မယ့္လမ္းအတြက္ သား မစားမေသာက္တာကို အသံုးမက်ဘူးလို႔ ေျပာရင္ အဲဒီေျပာတဲ့လူ ေမေမနဲ႔ေတြ႔မယ္"
.
လဝက္ေလာက္ေနေတာ့ ေမေမက ကၽြန္ေတာ္ကို အေရြးအခ်ယ္ပုစာၦတစ္ပုဒ္ေမးတ
.
A. အေကာင္းဆံုးတကၠသိုလ္ကို တက္မလား၊
B. အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းမွာ ကားျပင္သင္တန္းတက္မလား၊
C. တကယ္လို႔ တစ္ခုမွ မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ သားရဲ႕ဆႏၵ၊ ေရြးခ်ယ္မႈကို ေမေမအေလးထားပါတယ္။
.
ကၽြန္ေတာ္ B ကိုေရြးလိုက္တယ္။
.
"သားသိတယ္ ေမေမ.. သား အေကာင္းဆံုးတကၠသိုလ္ရဖို႔ ေမေမ့နည္း၊ ေမေမ့ဟန္နဲ႔ လူေတြကိုခ်ည္းကပ္ေတာ့မယ္ဆို
.
"သားကလည္း ေမေမ့ကိုအထင္ေသးတာပဲ။ အတတ္ပညာေက်ာင္းသြားတာက သားရဲ႕အစြမ္းကို အႀကီးခ်ဲ႕ေပးလိုက္တာ၊ တကၠသိုလ္သြားတာက သားရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို ကုသျပင္ဆင္ေပးတာ၊ ေမေမလည္း ဆရာမတစ္ဦးပဲ ... ဒါေတြကို အကြက္ျမင္ပါတယ္ သားရယ္"
.
ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကို ပြတ္သပ္ၿပီးဆိုတယ္။
.
ဒီလိုနဲ႔ အတတ္ပညာေက်ာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တက္ၿပီး ကားျပင္သင္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းဝင္းထဲက ဦးဦး၊ ေဒၚေဒၚတို႔ရဲ႕စကားကို နားေထာင္ၿပီး ကားအျပင္ေကာင္းသူတစ္ဦးျဖစ္
.
ဒီအတြက္ ေမေမ မေရွာင္ပုန္းခဲ့ဘူး။ လူေတြကို မကြယ္ဝွက္ခဲ့ဘူး။ မလိမၼာတဲ့သားတစ္ေယာက္ေၾကာင္
.
ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ အေကာင္းဘက္ကို တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲလာခဲ့တ
..
တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ရ
..
"ဘုရားသခင္က ငွက္ညံ့ငွက္ဖ်င္းတစ္ေကာင္အတ
.
ဟုတ္ပါတယ္... ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီငွက္ညံ့ငွက္ဖ်င္းတစ္ေကာ
.
.
မူရင္းေရးသားသူ - ေဆာင္းငယ္ (冬儿)
http://www.duwenzhang.com/
.
#NineNineSaNay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Saturday, May 12, 2012)
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။