ေရႊထီးေဆာင္းသူ

ၿဖိဳး သုတ

 

ေရႊထီးေဆာင္းသူ
++++++++++

တစ္ခါက အေတာ္အတန္ၾကြယ္၀တဲ့ ကုန္သည္ႀကီးတစ္ေယာက္ရွိပါသတဲ့..။ ကုန္သည္ႀကီးဟာ အသက္အရြယ္ အေတာ္အတန္ ႀကီးရင့္လာေပမယ့္လည္း သားေထာက္သမီးခံမရွိတာေၾကာင့္လည္း အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္လာခ်ိန္မွာ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္ဖို႕ နဲ႕ အေမြဆက္ခံဖို႕ သားသမီးအင္မတန္မွ လိုခ်င္ခဲ့ပါသတဲ့..။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း သူဟာ ဇနီးကို ေခၚေဆာင္ၿပီး နာမည္ႀကီး အခါေတာ္ေပးနဲ႕ အတတ္ေဟာ ပေရာဟိတ္ႀကီးတစ္ဦးထံကို သြားေရာက္ခဲ့တယ္..။

ပေရာဟိတ္ ေဗဒင္ဆရာႀကီးရဲ႕ေဟာကိန္းေတြဟာ တစ္ခုမက်န္ မွန္ကန္တတ္တာ ေၾကာင့္လည္း ကုန္သည္ႀကီးေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕အျပင္ တတိုင္းျပည္လံုးမွာ ေက်ာ္ၾကားခဲ့တယ္..။ အဲဒီလိုနဲ႕ ကုန္သည္ႀကီးဟာ ေဗဒင္ဆရာႀကီးထံကို ေရာက္တဲ့အခါ သားသမီးရႏိုင္ျခင္းရွိမရွိဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို ေမးျမန္းခဲ့တယ္..။

အဲဒီအခါ ေဗဒင္ဆရာႀကီးက ကုန္သည္ႀကီးရဲ႕ လကၡဏာ၊ ဇာတာ စတဲ့အရာေတြကို ေသခ်ာစြာ စိစစ္ၿပီးတဲ့အခါ ဒီလိုမ်ိဳးေဟာေျပာခဲ့တယ္..

"ဘာမွ မပူပါနဲ႕ကုန္သည္ႀကီး၊ ကုန္သည္ႀကီးရဲ႕ဇနီးဟာ မၾကာခင္မွာပဲ သားတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ၿပီး ေခ်ာေမာစြာ ေမြးဖြားမွာပါ။ ကုန္သည္ႀကီးရဲ႕သားဟာ.. တစ္ခ်ိန္မွာ ေရႊထီးေဆာင္းရမွာ ေျမႀကီးလက္ပုတ္မလြဲပဲ"

လို႕ ေဟာေျပာလိုက္တယ္.။ အဲဒီေနာက္မွာလည္း သင့္ေတာ္ရာ အေဆာင္ ယၾတာေတြနဲ႕ျပဳလုပ္ပံုျပဳလုပ္နည္း၊ ျပဳလုပ္ရမယ့္အခ်ိန္ေတြကို ေသခ်ာစြာမွတ္သားေစတယ္..။ ကုန္သည္ႀကီးလည္း.. ၀မ္းသာအားရနဲ႕ အိမ္ကိုျပန္လာၿပီး ပေရာဟိတ္ႀကီးညႊန္ၾကားလိုက္တဲ့အတိုင္း ယၾတာေတြကို အတိအက်ျပဳလုပ္ခဲ့တယ္..။

အဲသည္လိုနဲ႕ လအနည္းငယ္ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကုန္သည္ႀကီးရဲ႕ဇနီးသည္ဟာ ကိုယ္ေလးလက္၀န္ရွိလာတယ္..။ ကိုးလလြယ္ၿပီး အခ်ိန္ေစ့ေျမာက္တဲ့ ဆယ္လအခ်ိန္မွာေတာ့ အဆင္းအဂၤါနဲ႕ျပည့္စံုလွတဲ့ သားတစ္ေယာက္ဖြားျမင္တယ္..။

ကုန္သည္ႀကီးဟာ ေရႊထီးေဆာင္းရမယ့္သားကို လိုေလေသးမရွိျဖည့္ဆည္းေပးတယ္..။ ေမြးဖြားစဥ္ကစလို႕ ကေလးအရြယ္တစ္ေလွ်ာက္လံုးလည္း အခ်ီေတာ္အခ်ေတာ္၊ အထိန္းေတာ္ေတြနဲ႕တကြ အာဟာရျပည့္စံုေအာင္ စီစဥ္ေပးခဲ့တယ္..။ သားေလးဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အရြယ္ေရာက္လာၿပီး ေက်ာင္းအပ္ႏွံပညာသင္ရမယ့္အခ်ိန္ကိုေရာက္လာျပန္တယ္..။ အဲဒီအခ်ိန္ကိုေရာက္လာတဲ့အခါ.. သားငယ္ဟာ ပညာသင္လိုစိတ္မရွိဘဲ.. ကစားေပ်ာ္ျမဴးခ်င္စိတ္သာ အားသန္ေနခဲ့တယ္.။ ကုန္သည္ႀကီးဟာ သားငယ္ရဲ႕ ပညာသင္လိုစိတ္မရွိတဲ့အျဖစ္ကို သိပ္ၿပီး ဂရုမမူဘဲ ထားခဲ့တယ္..။ သူ႕သားဟာ တခ်ိန္မွာ ေရႊထီးေဆာင္းရမယ့္သူျဖစ္တာေၾကာင့္.. ဒါေတြဟာ မလိုအပ္ဘူးလို႕ထင္ေနခဲ့ျပန္တယ္..။

အဲဒီလိုနဲ႕ကုန္သည္ႀကီးရဲ႕သားဟာ.. လူပ်ိဳအရြယ္ကိုေရာက္လာျပန္တယ္..။ အဲဒီအခ်ိန္မွာလည္း ကုန္သည္ႀကီးရဲ႕ ေရာင္းေရး၀ယ္တာ ကိစၥေတြကို သင္ယူဖို႕၊ ကုန္သည္ႀကီးကို ကူညီလုပ္ကိုင္ဖို႕ တစ္စံုတစ္ရာမွ စိတ္ကူးျခင္းမရွိဘဲ အေပါင္းအသင္းမ်ားနဲ႕သာ ေပ်ာ္ပါးလို႕ေနျပန္တယ္..။ ျမင္ေလသမွ် မိန္းမငယ္၊ မိန္းမလတ္၊ မိန္းမႀကီး တစ္ဦးတစ္ေလကိုမွ် အလြတ္မေပးဘဲ ေငြေၾကးအားကိုးနဲ႕ ေမွာက္မွားျပန္တယ္.။ အရက္ေသစာကို လြန္က်ဴးစြာေသာက္စားမူးယစ္ၿပီး ေငြေၾကးမွန္သမွ်ကို ျဖဳန္းတီးျပန္တယ္..။

သူ႕ရဲ႕ သံုးျဖဳန္းမႈေၾကာင့္ ကုန္သည္ႀကီးရဲ႕ စည္းစိမ္ဥစၥာလည္း ပ်က္စီးခဲ့ျပန္တယ္..။ ဒီအခ်ိန္အထိ ကုန္သည္ႀကီးဟာ သူ႕သားကို တစ္စံုတစ္ရာမွ ေျပာဆိုဆံုးမမႈ မရွိဘဲ ေပ်ာ္သလိုသာ ေနပါေစ၊ သူ႕ကံနဲ႕သူလာတဲ့သူပါလို႕ မွတ္ယူထားခဲ့တယ္..။ သူ႕သားရဲ႕ ေရႊထီးေဆာင္းရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္တဲ့အခါ အလိုအေလ်ာက္ လူေကာင္းသူေကာင္း ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕လည္း ယံုၾကည္ထားတယ္..။

တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕လည္း ကုန္သည္ႀကီးရဲ႕စည္းစိမ္အားလံုးပ်က္သုဥ္းၿပီး စားရမဲ့၊ ေသာက္ရမဲ့ဘ၀ကို ေရာက္လာခဲ့ျပန္တယ္...။ ကုန္သည္ႀကီးတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံဟာ အစာအဟာရ မျပည့္၀တာက တစ္ေၾကာင္း၊ ဇယာနဲ႕ ေရာဂါဘယတို႕ အလွည့္က် ႏွိပ္စက္တာက တစ္ေၾကာင္းတို႕ေၾကာင့္ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ပဲ အနိစၥေရာက္ၾကတယ္..။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ ေရႊထီးေဆာင္းလူငယ္ဟာ.. ေနာင္တတရားမရေသးဘဲ.. ေသာက္စားမူးယစ္လို႕သာေနတယ္..။

ငတ္တလွည့္ျပတ္တလွည့္ ျဖစ္ေနေပမယ့္လည္း.. အရက္ေသစာအတြက္ေငြေၾကးကို မရရတဲ့နည္းနဲ႕ ျဖစ္ေအာင္ရွာေဖြတယ္..။ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အစာအဟာရ မွီ၀ဲဖို႕ေငြေၾကးကိုေတာင္မွ မခ်န္ေတာ့ဘဲ ေသာက္စားမူးယစ္ဖို႕ အရက္ေသစာမ်ားကိုသာ ၀ယ္ယူေသာက္စားပစ္ခဲ့ျပန္တယ္..

ပူျပင္းလွတဲ့ေန႕တစ္ေနမွာ လူငယ္ဟာ.. အရက္အလြန္အကၽြန္မူးယစ္လာတဲ့အျပင္ အာဟာရလည္း ျပတ္လတ္တာေၾကာင့္ လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာ လဲက်သြားတယ္..။ လဲဒီလို လဲက်ျခင္းဟာ လူငယ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးလဲေလ်ာင္းျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာကို.. သူမၾကာခင္မွာ.. သိရေတာ့မွာပဲျဖစ္တယ္..။ သူလည္းပဲမိဘမ်ားရဲ႕ တမလြန္ဘ၀ကို သူလည္းပဲ လိုက္ပါရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ ေရာက္ရွိလာျပန္တယ္..။ လူငယ္ဟာ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမိနစ္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း ကယ္သူေ၀းတဲ့ဘ၀ကို ေရာက္လာျပန္တယ္..။ အသက္ရွဴသြင္းျခင္းနဲ႕ ရွဴထုတ္ျခင္းေတြကို ခက္ခဲစြာ ျဖတ္ေက်ာ္ရင္း ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ပန္းတိုင္ကို လဲေလ်ာင္းေစာင့္ေမွ်ာ္ေနခဲ့ရရွာတယ္..။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူလဲက်ေနတဲ့ လမ္းမေပၚကို ဘုရင္မင္းျမတ္က ဆင္စီးၿပီး တိုင္းခန္းလွည့္လည္ခဲ့တယ္..။ လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာ ပိန္လွီတဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႕ ကယ္သူမဲ့လဲေလ်ာင္းညဥ္းတြားေနတဲ့ လူငယ္ကိုေတြ႕ျမင္သြားျပန္တယ္..။ ဘုရင္ႀကီးဟာ လူငယ္ကို အစာအဟာရျပတ္လတ္ေနတဲ့ သူဖုန္းစားတစ္ေယာက္လို႕ထင္ျမင္သြားခဲ့တယ္..။ ဘုရင္ႀကီးဟာ လူငယ္ကို သနားဂရုဏာသက္သြားခဲ့ၿပီး အပါးေတာ္ျမဲအမတ္ကို ဒီလိုေျပာတယ္.
.
"အမတ္ႀကီး.. လမ္းေဘးမွာ.. လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ သူဖုန္းစားဟာကို ငါကိုယ္ေတာ္.. သနားဂ႐ုဏာ သက္လွတယ္ကြယ့္.. ။ ေနပူၾကဲၾကဲမွာ.. အရိပ္အမိုးေအာက္ကိုေတာင္သြားႏိုင္ဖို႕ အင္အားမရွိ ခ်ိနဲ႕ေနရွာတယ္..။ ငါကိုယ္ေတာ္ေဆာင္းထားတဲ့ေရႊထီးကို ျဖဳတ္ၿပီး သူဖုန္းစားအနားမွာ စိုက္ၿပီး မိုးေပးထားခဲ့ၾက"

လို႕ အမိန္႕ေပးေစခိုင္းခဲ့တယ္.။ မင္းခ်င္းေတြလည္း ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အမိန္႕အတိုင္.. ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ေရႊထီးကို ျဖဳတ္ၿပီး လူငယ္လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ ေျမျပင္မွာ ထိုးစိုက္လို႕ အရိပ္မိုးေပးခဲ့တယ္..။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဘုရင္ႀကီးလည္း ဆက္လက္ၾကြျမန္းထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္..

အဲဒီလိုနဲ႕.. ေသငယ္ေဇာနဲ႕ ေျမာေနတဲ့လူငယ္ဟာ.. သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစကၠန္႕ကို ပေရာဟိတ္ႀကီးရဲ႕ ေဟာကိန္းအတိုင္း ေရႊထီးေဆာင္းရင္းနဲ႕ပဲ.. ျဖတ္သန္းခဲ့ေတာ့တယ္..။
----------
ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးဟာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ကံၾကမၼာအေၾကာင္းကို ေျပာျပေနခဲ့တယ္..။ က်ေနာ္တို႕ေတြဟာ.. ကံၾကမၼာတစ္ခုတည္းကိုသာ အားကိုးလို႕မရဘူးဆိုတာကို.. သိေစခဲ့တဲ့ပံုျပင္ေလးပဲျဖစ္တယ္..။ က်ေနာ္တို႕ေတြဟာ မသိျခင္းေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ေလာကလူသားေတြျဖစ္တယ္..။ ကိုယ္ဟာ ဘယ္ဘ၀က လာခဲ့လည္း၊ ဘာေတြဆက္ျဖစ္မွာလည္း၊ ဘယ္လိုျဖစ္ဦးမွာလည္း၊ ဘာအတြက္ျဖစ္ေနတာလည္း၊ ဘယ္လို ဆက္လုပ္ရမွာလည္း.၊ စတဲ့ မသိျခင္းေမးခြန္းေတြအတြက္ အေျဖကို တစိုက္မတ္မတ္ ရွာေဖြေနတတ္ၾကတယ္..။

အဲဒီလိုရွာေဖြေနရင္းနဲ႕.. ကိုယ့္ရဲ႕ေရွ႕ျဖစ္ကံၾကမၼာဆိုတဲ့ ေမးခြန္းရဲ႕အေျဖကိုလည္း အလြန္ပဲ သိခ်င္ေနၾကျပန္တယ္..။ အဲဒီအခါမွာ.. ေရွ႕ျဖစ္ကို ႀကိဳတင္ တြက္ဆ ေဟာေျပာႏိုင္တဲ့ ေဗဒင္၊ လကၡဏာပညာရွင္ေတြဆီ ခ်ဥ္းကပ္ အၾကံဥာဏ္ယူၾကျပန္တယ္..။ အဲဒီပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေဟာကိန္းေတြကတဆင့္ အဆိုးအေကာင္းကံၾကမၼာကို သိရွိၾက၊ ယၾတာျပဳလုပ္ၾကျပန္တယ္..။ အဲဒီလို ျပဳလုပ္ျခင္းဟာ မွန္၏၊ မွား၏ တစ္စံုတစ္ရာကို ေျပာလိုျခင္းမရွိေပမယ့္.. ကံၾကမၼာတစ္ခုတည္းကိုသာ အလံုးစံုပံုအပ္လို႕မရဘူးဆိုတဲ့အခ်က္ကိုေတာ့ သတိျပဳေစလိုတာပဲျဖစ္တယ္..။

တကယ္ေတာ့ ကံေကာင္းျခင္းေဟာကိန္းမ်ားဟာ သဘာ၀အေလ်ာက္ရြာသြန္းလာတဲ့ မိုးေရစက္ေတြနဲ႕တူလွတယ္..။ မိုးေရစုေဆာင္းလိုသူဟာ.. မိုးေရစက္ကို ခံယူဖို႕ ခြက္၊ ပံုး စတာေတြနဲ႕ ခံယူမွသာ ရရွိႏိုင္သလို..။ ကံၾကမၼာေကာင္းဆိုတာဟာလည္း.. ကိုယ္တိုင္အားစိုက္ထုတ္မႈ တစ္စံုတစ္ရာ ပါမွသာ ရရွိႏိုင္မွာပဲျဖစ္တယ္...။ ကံၾကမၼာမိုးေရစက္ေတြကို.. အားစိုက္ထုတ္ျခင္းေရခြက္နဲ႕ ခံယူၾကရမွာပဲျဖစ္တယ္..။ မိုးေရကိုစုေဆာင္းခ်င္ပါလ်က္.. တစ္စံုတစ္ရာေသာ ခြက္နဲ႕ မခံယူဘဲ အိမ္ထဲမွာ အိပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့.. တစ္စံုတစ္ရအက်ိဳးေက်းဇူးျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးလို႕ ဆိုတယ္.။

တခ်ိဳ႕ေသာ သူေတြဟာ.. ေမြးရာပါ ကံၾကမၼာေကာင္းမ်ားနဲ႕ ျပည့္စံုကံုလံုၾကျပန္တယ္..။ မေမႊးခင္ကတည္းက ကိုယ့္ကံဇာတာ၊ ေဟာစာတမ္းကို မိဘမ်ားက ေမးျမန္းၿပီး အမည္နာမကအစ အေသးစိတ္ေရြးခ်ယ္ေပးၾကျပန္တယ္..။ ငါ့သားက ဘယ္လိုေအာင္ျမင္မယ့္လူ၊ သူေမြးမွ စီးပြားတက္တာ၊ သူ႕အထုတ္နဲ႕သူလာတာ စသျဖင့္ အထူးထူးေသာ စကားမ်ားနဲ႕ ခ်ီးေျမာက္ၾကျပန္တယ္..။ အဲဒီလို စကားေတြေၾကာင့္ပဲ မိမိဟာ ေမြးရာပါ ပါရမီထူးသူ၊ သာမာန္လူမ်ားနဲ႕မတူသူ အျဖစ္ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းစြာ ေလာကႀကီးကို ျဖတ္သန္းၾကျပန္တယ္..။ ကံၾကမၼာေကာင္းကို ေမွ်ာ္ကိုးရင္းနဲ႕ပဲ.. အသိဥာဏ္ပညာ၊ အရည္အခ်င္း ဖြံ႕ၿဖိဳးခြင့္ေတြ ဆံုးရႈံးၾကရျပန္တယ္..။ အဲဒီလိုနဲ႕ ဥာဏ္နည္းၿပီး အရည္အခ်င္းမရွိတဲ့ သူအျဖစ္ တျဖည္းျဖည္း ေရာက္ရွိလာျပန္တယ္..။ မိမိရဲ႕ ဥာဏ္နည္းျခင္းအျဖစ္ကို၊ ဥာဏ္နည္းျခင္းေၾကာင့္ပဲ မသိႏိုင္ျဖစ္ေနၾကရျပန္တယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ဟာ.. ဘ၀ရဲ႕ ေလွာ္တက္ေတြကို မေလွာ္ခတ္ပဲ.. ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္မသိတဲ့ ကံေကာင္းျခင္းေလအလ်ဥ္ကိုသာ ရြက္ဖြင့္ရင္းေစာင့္စားေနတဲ့ ရူးမိုက္သူမ်ားပဲျဖစ္တယ္.. ။

က်ေနာ္တို႕ေတြဟာ.. ဦးတည္ရာ၊ ေအာင္ျမင္ရာကို ဦးတည္ေလွာ္ခတ္ရင္းသာ ကံၾကမၼာေကာင္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္သင့္လွတယ္..။ ကံေကာင္းျခင္းေလအလ်ဥ္ ေရာက္လာသည္ျဖစ္ေစ၊ မေရာက္လာသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ္ရဲ႕ပဲ့ကိုင္ေလွာ္ခတ္ျခင္းနဲ႕ ကိုယ့္လက္ရုန္းေတြကို သန္မာေအာင္ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ေနၾကရမွာပဲျဖစ္တယ္..။ ကံၾကမၼာေကာင္းဟာ အေထာက္အပံ့ေကာင္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္..အဲဒီအေထာက္အပံ့ကိုခ်ည္းမွီခိုလြန္းတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕အစြမ္းအစေတြလည္း ဆံုးရႈံးသြားတတ္တယ္ဆိုတာကို သတိမူသင့္တယ္..။ ကံကိုေစာင့္ေနရင္းနဲ႕ ဥာဏ္နဲ႕၊ ၀ီရိယပါ မရွိေတာ့တဲ့အျဖစ္ကို သိရွိသင့္တယ္..။

Diligence is the mother of good fortune.

ဆိုတဲ့စကားလို.. လံု႕လ၀ီရိယနဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈသည္သာ ကံၾကမၼာေကာင္းရဲ႕မိခင္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို သတိထားသင့္တယ္..။ တကယ္ေတာ့ "ကံ" ဆိုတာဟာ အားစိုက္ထုတ္ျခင္းဆိုတဲ့ ၀ီရိယသေဘာပါတဲ့ "အလုပ္" ပဲျဖစ္တယ္.။

ကံဥာဏ္၀ီရိယ သံုးပါးမွ်၍ ေရႊထီးေဆာင္းႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ
(ၿဖိဳးသုတ)