ေအသင္ၿမိဳ႕ ႏိုင္ငံ မွာ တုိက္ရိုက္ဒီမိုကေရစီ ေပၚေပါက္လာပံု သမိုင္းအက်ဥ္း အပိုင္း(၅)

ေရွးေဟာင္း ေအသင္ၿမိဳ႕ ႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္ေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး
ေရွးေဟာင္း ဂရိေခါမေခတ္မွာ စစ္ျဖစ္လာရင္ တုိင္းသူျပည္သားေတြကို စစ္ထဲဝင္ဖို႔ ဆင့္ေခၚတာမ်ိဳးမရွိဘူး။ စစ္တိုက္ၾကရာမွာလည္း စစ္သားအျဖစ္နဲ႔ လခကို မေမွ်ာ္မွန္းၾကဘူး။ စစ္သားဘဝ ဆိုတာ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝဖို႔ အတြက္ လမ္းပြင့္တယ္လို႔ေတာင္ ျမင္ၾကတယ္။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ျမင္း၊ ကိုယ္ပိုင္ရထား၊ ကိုယ္ပိုင္ လက္နက္၊ ကိုယ္ပိုင္သံခ်ပ္ကာ အၤက်ီ စသည္ တို႔ကို ဝယ္ႏိုင္ ျခမ္းႏိုင္ တပ္ဆင္ႏိုင္တဲ့ ခ်မ္းသာ ၾကြယ္ဝသူေတြကို ေအသင္ အတြက္ စစ္တုိက္ေပးဖို႔ အမ်ားစုက ေမွ်ာ္လင့္ ထားၾကတာျဖစ္ၿပီး သူတုိ႔ေတြက စစ္တုိက္ရင္း သိမ္းပိုက္ နယ္ေျမက အဖိုးတန္ ပစၥည္းေတြကို တုိက္ယူ သိမ္းပိုက္ၾကၿပီး ပိုလို႔ေတာင္ ခ်မ္းသာ လာႏိုင္ၾကတာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ဆိုလိုတာက အဲဒီေခတ္မွာ ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ဖို႔ အျမဲတမ္း ေၾကးစား တပ္ေတြ မရွိေသးပါဘူး။ ကိုယ့္လက္နက္နဲ႔ ကိုယ္ ကိုယ့္ဖာသာ တပ္ဆင္ၿပီး စစ္တုိက္ၾကရတာမို႔ ျမင္းတို႔၊ ရထားတို႔ လက္နက္တို႔ကို သူေဌး သူၾကြယ္ေတြကသာ ဝယ္ယူတပ္ဆင္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ တာျဖစ္တယ္။
ဒါေပမဲ့ စစ္တုိက္ဖို႔ အတြက္ လူမလံုမေလာက္ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ မင္းစိုးရာဇာ သူေဌး သူၾကြယ္ေတြရဲ႕ ျမင္းတပ္ေတြမွာ ပါဝင္ တိုက္ခိုက္ၾကဖို႔ အတြက္ သာမန္ ႏိုင္ငံသားေတြ နဲ႔ အင္အား ျဖည္းတင္းၾကတယ္။ ဒီစစ္သားေတြကေတာ့ ကိုယ့္မိသားစု အသက္ရွင္ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ အႏိုင္ႏိုင္ ရုန္းကန္ရတဲ့ လယ္သမားေတြျဖစ္တယ္။ သူတို႔ တေတြဟာ စစ္ကိုဝင္တုိက္ရတဲ့ အခါၾကေတာ့ ရန္သူ႔ ပစၥည္းေတြ ဓါးျမတိုက္ သိမ္းပိုက္ခြင့္ ရေပမယ့္၊ လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳးေရးမွာ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္အားေတြ အလိုအပ္ဆံုး အခ်ိန္မွာ အခ်ိန္မီ ျပန္ေရာက္ မလာႏိုင္ရင္ မိသားစုေတြ အတြက္ ဝန္ထုတ္ ဝန္ပိုးေတြက ႀကီးထြားလာေတာ့တယ္။
ေရွးေဟာင္းဂရိေခါမ တဝွမ္းမွာ စစ္တပ္ရဲ႕ ခြန္အားဟာ ျမင္းတပ္ေပၚမွာ မွီတည္းေနရတာ ဆိုေတာ့ ျမင္းတို႔ လွည္း တို႔ကို ကိုယ္ပိုင္ တပ္ဆင္ႏိုင္တဲ့ လူဂုဏ္တန္ ေတြက အလိုလိုေနရင္း တုိင္းျပည္ရဲ႕ အာဏာကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ရလာတာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အသက္ အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ေတြကိ္ု စစ္ေရးမွာ ပံုေအာထား ၾကရတာ ဆိုေတာ့လည္း ဒီလိုပဲျဖစ္ရေတာ့မွာ ျဖစ္တယ္။ ေအသင္ မွာလည္း ဒီနည္း ႏွင္ႏွင္ပါပဲ။
အာရစ္တိုတယ္က မွတ္တမ္းတင္ထားရာမွာ “ေရွးေခတ္ ဂရိ ေခါမ ရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုမွာ ဘုရင္ၿပီးရင္ စစ္သားက အာဏာ အရွိဆံုး ျဖစ္တယ္။ မူလ အစပိုင္းကာလ စစ္တိုက္ရာမွာ ျမင္းတပ္ေတြက အခရာ က်တယ္။ ျမင္းတပ္ေတြရဲ႕ သူတို႔ရဲ႕ အေရးပါ အရာေရာက္မႈက ေတာ္ေတာ္ကို အခရာ က်ခဲ့ပါတယ္။ ေျခလ်င္တပ္ကို လက္နက္ အျပည့္အစံု တပ္ဆင္ထားသည့္ တိုင္ေအာင္ အေသအခ်ာ စနစ္ တက် ဖြဲ႕စည္းမထားရင္ အဲဒီေျခလ်င္တပ္ဟာ ဘာမွအသံုးမဝင္ဘူး။ ေရွးေဟာင္း ေခတ္ကာလမွာ စစ္ေရးစစ္ရာ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အတတ္ပညာ ေတြကလည္း မထြန္းကားေသးတဲ့ အခါက်ေတာ့ ျမင္းတပ္ရဲ႕ အင္အားကို အားျပဳၿပီး စစ္တုိက္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ႀကီးထြားလာတာနဲ႔ အမွ် သံခ်ပ္ကာ ဝတ္တဲ့ စစ္သားေတြ တိုးပြားလာတယ္။ အဲဒီလို တုိးတက္ေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔ အမွ် အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပိုင္းမွာလည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါဝင္လာႏိုင္ခ့ဲတယ္။” ဆိုလိုတာကေတာ့ သံခ်ပ္ကာဝတ္ စစ္သားေတြ တိုးပြား လာတာနဲ႔ အမွ် ႏိုင္ငံ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ အာဏာ ခ်ိန္ခြင္လ်ာ ကလည္း ထိုနည္းအတူ ေျပာင္းလဲစ ျပဳလာတာျဖစ္တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ အစဥ္ တိုးပြားလာေနတဲ့ အဲဒီ ျမင္းမစီးတဲ့ hoplite ေခၚ သံခ်ပ္ကာဝတ္ ေျခလ်င္ တပ္သားေတြဟာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ အေရးပါအရာ ေရာက္လာတာ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ တနည္းေျပာရရင္ ေအသင္ရဲ႕ သာမန္ျပည္သူ ေတြဆီကိုပါ ႏိုင္ငံ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာေတြ ခြဲေဝ လာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ hoplite ေခၚ သံခ်ပ္ကာဝတ္ စစ္သည္ေတာ္ေတြဟာ ေအသင္ရဲ႕ အဆင္းရဲတကာ့ အဆင္းရဲဆံုး ထဲကေတာ့ မဟုတ္ၾကဘူး။ သံခ်ပ္ကာ အၤက်ီေတြကို ကုိယ္တုိင္ဝယ္ယူ တပ္ဆင္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ဒီ hoplite ေတြမွာ လံုေလာက္တဲ့ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈရွိရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တုိင္းျပည္ရဲ႕ စစ္ေရးစစ္ရာမွာေရာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာပါ အေရးပါတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္ရာမွာ သာမန္ ျပည္သူေတြဟာ ပိုၿပီး ပါဝင္လာႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္။ ျပင္ပကေန ရန္သူေတြ က်ဴးေက်ာ္ တိုက္ခိုက္ လာရင္ အရင္ဦးဆံုး စစ္ရဲ႕ဒဏ္ကို ခံၾကရတာကေတာ့ ျပည္သူအမ်ားစု ေနထိုင္တဲ့ ကမ္းေျခ နဲ႔ ကုန္းတြင္း ေျမျပန္႔ပိုင္းကလူေတြျဖစ္တယ္။
Cleistenes ဟာ စစ္တပ္ကိုပါ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ေအသင္ရဲ႕ မ်ိဳးႏြယ္စုတိုင္း ကိုယ္စီက hoplite တပ္ရင္း နဲ႔ ျမင္းတပ္ကို သီးျခားဖြဲ႕စည္းေစၿပီး၊ hoplite ေတြရဲ႕ အရည္အေသြးကို မိမိတို႔ မ်ိဳးႏြယ္စု အလိုက္ ျမွင့္တင္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမင္းတပ္ အားလံုးရဲ႕ အရည္အေသြးကိုေတာ့ ၿမိဳ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေကာင္စီ က ၾကည့္က်ပ္ေစ ပါတယ္။ ဒီစစ္သားေတြကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာ မ်ိဳးႏြယ္စုထဲက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တဦးဆီ ကေန အုပ္ခ်ဳပ္ ကြပ္ကဲ ေစပါတယ္။ ျပည္သူ ေတြကသာ အုပ္ခ်ဳပ္လာတဲ့ ေအသင္မွာ လံုလံုျခံဳျခံဳ အကာအကြယ္ ေတြရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ေပၚကေန ဘုရင္လုပ္သူက စစ္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို သူ႔သေဘာ နဲ႔သူ ဆံုးျဖတ္တာမ်ိဳး မရွိေတာ့ပဲ စစ္ရဲ႕ အနိဌာရံုေတြကို တိုက္ရိုက္က်က် ခံစားၾကရတဲ့ သာမန္ ျပည္သူ ေတြကပါ စစ္ေရးစစ္ရာမွာ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ ရလာတယ္။ စစ္တိုက္ဖို႔ မတုိက္ဖို႔ ဆိုတာ လူတဦးတေယာက္တည္းက ဆံုးျဖတ္လို႔ မရေတာ့ဘူး၊ ၿမိဳ႕သားအားလံုး ပါဝင္တဲ့ ၿမိဳ႕လံုးကြ်တ္ ညီလာခံ ကသာ စစ္ေရးစစ္ရာ ကိစၥကို အဆံုးအျဖတ္ ေပးႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္အပိုင္းမွာ ေအသင္ဒီမိုကေရစီ က်ဆံုးခန္းကို တင္ျပေဆြးေႏြးပါမယ္။
http://vansangva.com/athen-history/athen-history-part5/