ျကြက္ပံုျပင္

 Phyo Ko Ko Naing

 

ျကြက္ပံုျပင္
*******
ျပည္ပမွာ လစာ ေဒၚလာ နွစ္ေထာင္ေက်ာ္နဲ ့ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းက ဝန္ထမ္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့ေျကာင္း၊ ျပန္လာျပီး စီးပြားေရး လုပ္ခ်င္တဲ့ အေျကာင္း၊ သူ ့မွာ အလုပ္အတြက္ အိုင္ဒီယာ ရိွေျကာင္း၊ လုပ္နိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္း လည္း ရိွေျကာင္း ေျပာျပတယ္။

ကိုယ္လည္း သူကို အိုင္ဒီယာ ရိွရင္ လာလုပ္သင့္တယ္၊ တိုင္းျပည္ စီးပြားေရး အတက္မွာ ေရာပါသြားနိုင္တယ္၊ ျပည္ပ အေတြ ့အျကံဳနဲ ့ အျမင္ရိွသူ ေတြဆို ပိုျပီး အခြင့္အလမ္း ရိွတယ္လို ့ ေျပာျပတယ္။ ခက္တာက သူမွာ အေျကာက္တရား ရိွေနတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ ေနရာ ငွားခေတြ အရမ္း ေစ်းျကီးတယ္။ အစိုးရက SME ေတြကို လံုျခံဳေအာင္ ကာကြယ္ မေပးနိုင္ဘူး။ ဘဏ္ ေခ်းေငြ အတိုးနႈန္း ျမင့္တယ္။ ျမန္မာေတြက လစာသာ လိုခ်င္တယ္။ အရည္အခ်င္း မရိွဘူး။ ဒီေတာ့ ျမတ္ဖို ့ မလြယ္ဘူး။ ရႈံးသြားရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲေမးတယ္။

နားခါးမယ့္ အမွန္တရားပဲ ေျပာျပရတယ္။ "လုပ္တဲ့သူ အမ်ားစုလည္း ဒီလိုပဲ စလုပ္တုန္း ရႈံးတာပဲ၊ မင္းလည္း စလုပ္ျခင္းေတာ့ ရႈံးဖို ့မ်ားတယ္၊ အဲဒါကို သင္ခန္းစာယူ၊ ေနာက္မဆုတ္ဘဲ ဆက္ျကိဳးစားရင္ တေန ့ ေအာင္ျမင္နိုင္တာပဲ” လို ့ေျပာျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက အဲဒီ ရံႈးမယ့္ ဒဏ္ကို မခံနိုင္ဘူး။

လက္ရိွ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္က "လကုန္ရင္ က်ိန္းေသ လစာ ရတယ္။ လံုျခံဳမႈ ရိွတယ္။ စီးပြားေရးက ျမတ္ခ်င္မွ ျမတ္မယ္၊ ရႈံးခ်င္ရႈံးမယ္၊ စိတ္မခ် ရတဲ့ဘဝ" လို ့ ဆိုတယ္။ မွန္ပါတယ္။ လုပ္ငန္းရွင္ ဆိုတာ လုပ္ငန္းအတြက္ ျမင္သာတဲ့ ဆံုးရႈံးမႈ ေတြကို အတတ္နိုင္ဆံုး ျကိုတင္ကာကြယ္ျပီး မျမင္သာလုိက္တဲ့ ဆံုးရႈံးမႈ ေတြကိုေတာ့ လက္ခံ ရင္ဆိုင္ လိုက္ရတာပါပဲ။ ဘဝမွာ ကိုယ္လုိခ်င္တာ ကိုယ္ေရြးရပါတယ္။ တစ္ခု လိုခ်င္ရင္ တစ္ခု စြန္ ့လြတ္ရတယ္။ တကယ္ စီးပြားေရး လုပ္ခ်င္တဲ့ လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္ ျကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးရတဲ့ ဘဝကို လံုျခံဳသလို ရိွေနတဲ့ ဘဝထက္ ပိုျမတ္နိုးလို ့ စြန္ ့စားျကည့္တာပါပဲ။

ျကြက္ ပံုျပင္ေလးတစ္ခု သတိရတယ္။ ေျကာက္တတ္တဲ့ ျကြက္ေလးတစ္ေကာင္ ရိွတယ္။ သူ ေျကာက္တာက ေျကာင္။ ေျကာင္သံျကားတာနဲ ့ စိတ္ဆင္းရဲလာေရာ။ တေန ့ေတာ့ ဖန္ဆင္းရွင္ကို ဆုေတာင္းသတဲ့။ ေျကာင္ျဖစ္ပါရေစ။ ဖန္ဆင္းရွင္လည္း သနားျပီး ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တယ္။ ကဲ ျကြက္ေလးလည္း ေျကာင္ ျဖစ္သြားျပီ။

ေျကာင္ ျဖစ္ေတာ့ ေျကာက္စိတ္ ထပ္ေပၚလာတယ္။ ေခြးကို ေျကာက္တာ။ ဒါနဲ ့ ဖန္ဆင္းရွင္ ကို ထပ္ ဆုေတာင္းတယ္။ ေခြး ျဖစ္ပါရေစတဲ့။ ဖန္ဆင္းရွင္လည္း စီစဥ္ ေပးလိုက္တယ္။ ေခြး ျဖစ္သြားျပီ။

ေခြး ျဖစ္ေတာ့ ေျမေခြးကို ေျကာက္ျပန္သတဲ့။ ဖန္ဆင္းရွင္ စိတ္ေလလာျပီ။ ကဲ လုပ္ေပးလိုက္ ဦးမယ္ ဆိုျပီး ေျမေခြး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္။

ေျမေခြး ျဖစ္ေတာ့ ဝံပုေလြကို ေျကာက္ျပန္ေရာ။ ဆုေတာင္းျပန္ျပီ။ ဝံပုေလြ ျဖစ္ပါရေစ။ ဖန္ဆင္းရွင္လည္း ေနာက္ဆံုးပဲ ဆိုျပီး ဝံပုေလြ အျဖစ္ ေျပာင္းေပးလိုက္တယ္။

ဝံပုေလြ ဘဝ ေရာက္လို ့မျကာခင္ က်ား ကို ေျကာက္ျပန္တယ္။ ထပ္ဆုေတာင္းတယ္။ က်ား ျဖစ္ပါရေစ။

ေနာက္ေန ့ မနက္က်ေတာ့ က်ားမျဖစ္ဘဲ သူ ျကြက္ ျပန္ျဖစ္ ေနတယ္။ ဖန္ဆင္းရွင္ကို ငိုယိုျပီး ဘယ္လို ျဖစ္ တာလည္း ေမးေတာ့ ဖန္ဆင္းရွင္က ရွင္းျပတယ္။ "မင္းက ခႏၶာကိုယ္သာ ေျပာင္းသြားတယ္။ ေျကာက္တတ္တဲ့ နွလံုးသားက လံုးဝ မေျပာင္းလဲသြားဘူး။ ငါ မင္းကို ဘာေကာင္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုပ္ မင္း ေျကာက္ေနမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ျကြက္ဘဝပဲ ေနပါကြာ၊ မင္းနဲ ့ပိုသင့္ေတာ္ ပါတယ္" တဲ့။

ဒီပံုျပင္ထဲကလိုမ်ိဳး လူလည္း ကံေကာင္းလို ့ အျပင္ပန္း ဘဝ ေျပာင္းလဲသြားရင္ေတာင္ နွလံုးသားထဲက အေျကာက္တရား မေျပာင္းလဲနိုင္ရင္ အခက္အခဲ ေတြကိုပဲ အာရံုစိုက္ မိလိမ့္မယ္၊ အခြင့္အလမ္းကို အာရံုစိုက္ မိမွာ မဟုတ္ဘူး။

ဘဝတစ္ခုကို ေျပာင္းပစ္ေတာ့မယ္ ဆံုးျဖတ္ရင္ စိတ္ထဲက အရင္ေျပာင္းဖို ့ ပိုအေရးျကီးတယ္။ အျပင္ဘက္မွာ အားနည္းေနလည္း အတြင္းထဲက ရဲရင့္တဲ့ နွလံုးသား ရိွရင္ ယွဥ္ျပိဳင္ နိုင္တယ္။

၁၉၇၆ မွာ စတိပ္ေဂ်ာ့နဲ ့ ေဝါ့ဇနိယက္ တို ့နွစ္ဦးေပါင္းျပီး အရင္းအနီွး ေဒၚလာ ၁၇၅၀ ေလာက္နဲ ့ Apple ကုမၸဏီကို တည္ေထာင္တယ္။ အိုင္ဘီအမ္ (IBM)ကို ယွဥ္ျပိဳင္ဖို ့ ဆံုးျဖတ္တယ္။ အိုင္ဘီအမ္ဆိုတာ ၁၉၁၁ ထဲက တည္ေထာင္ခဲ့ျပီး အဲခ်ိန္တုန္းက အင္အားအျကီးဆံုး နည္းပညာနဲ့ ကြန္ျပဴတာ ကုမၸဏီ။ ေခါင္းမာျပီး ရဲရင့္တဲ့ စတိပ္ေဂ်ာ့နဲ ့ ကြန္ျပဴတာ ပါရမီရွင္ ေဝါ့ဇနိယက္ တို ့ နွစ္ဦးဟာ နည္းပါးလွတဲ့ ကနဦး အရင္းအနီွးနဲ ့ ဘီလူးျကီး IBM ကို ေနာက္ေကာက္ခ် အနုိင္ယူခဲ့ပါတယ္။ စတိပ္ေဂ်ာ့ဟာ Apple ကို ဒီေန ့ ကမာၻတန္ဖိုး အျကီးဆံုး ကုမၸဏီတစ္ခု ျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ခဲ့တာ ထက္ျမက္တဲ့ ဥာဏ္ပညာ တစ္ခု တည္းေျကာင့္ မဟုတ္ဘဲ သတိၱရိွတဲ့၊ အရံႈးမေပးတဲ့ နွလံုးသား ေျကာင့္လည္း ပါပါတယ္။

ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာ ဟာ ေနာင္ရိုးတိုက္ပြဲမွာ သူထက္ အင္အား ၁၀ ဆ ျကီးတဲ့ ရန္သူနဲ ့ ရင္ဆိုင္ရေပမယ့္ နွလံုးသားက အေျကာက္တရား မရိွဘူး။ အေရးနိမ့္ရင္ ျပန္ေျပးရမယ့္ ေဖာင္ေတြပါ ဖ်က္ဆီးပစ္တယ္။ “စစ္တို ့၏ သေဘာမွာ အင္အားနည္းသည္၊ မ်ားသည္ အဓိက မဟုတ္၊ လုပ္ရည္ ျကံရည္နဲ ့ရဲစြမ္း သတိၱသာ အဓိက” လို ့ တပ္ထြက္ မိန္ ့ခြန္း ေျပာတယ္။ စစ္ေျကာင္း သံုးေျကာင္းနဲ ့ သူကပဲ ဦးေအာင္ စတိုက္ျပီး အနိုင္ယူ ခဲ့တယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုျကည္ဟာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ မရိွတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို အရႈံးမေပးခဲ့တာလည္း နွလံုးသားက သတိၱ ရိွလို ့ပါပဲ။ ရဲရင့္တဲ့ နွလံုးသားကို လက္နက္ အျပည့္အစံု တပ္ဆင္ထားတဲ့၊ လူဦးေရ သိန္းဂဏန္း ရိွတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းက အနိုင္မယူ နိုင္ခဲ့ဘူး။

နွစ္ေပါင္း ၅၀ နီးပါး ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ေပၚ အျပီးေရာက္သြားတဲ့ ရူပေဗဒ ပညာရွင္ စတီဖင္ ေဟာ့ကင္းရဲ ့ နွလံုးသား ကလည္း ရဲရင့္တယ္။ သာမန္လူ ေတြေတာင္ မေက်ာ္ျဖတ္နိုင္တဲ့ ပညာရပ္ ဆိုင္ရာ အကန္ ့အသတ္ေတြကို က်ိဳးပ်က္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ျကီးနဲ ့ သူ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တာ အံ့ခ်ီးဖြယ္ရာပါပဲ။

ဒီလိုေျပာလို ့ ေရွ ့ေနာက္ခ်ိန္ဆတဲ့ ဥာဏ္ပညာ မပါဘဲ ဇြတ္တိုးလုပ္ပါ၊ ေအာင္ျမင္လိမ့္မယ္လို ့ မဆိုလိုပါဘူး။ ဥာဏ္ပညာဟာ ေအာင္ျမင္ဖို ့ အေရးအျကီးဆံုး အခ်က္ထဲမွာ ပါပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခ်ီတံုခ်တံု ျဖစ္ေနတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်ဖို ့၊ နယ္ပယ္သစ္ တစ္ခုကို ဝင္ဖို ့ အခက္ဆံုး ျဖစ္ေနတဲ့ ပထမ ေျခလွမ္း စလွမ္းဖို ့ေတာ့ လံုေလာက္တဲ့ သတိၱရိွမွ ရမယ္။

အခက္အခဲေတြ က်ိန္းေသေတြ ့ရမယ့္ ေလာကကို ရင္ဆိုင္ဖို ့အတြက္ နွလံုးသားက ရဲရင့္ဖို ့ လိုတယ္။ ေျကာက္တတ္တဲ့ ျကြက္ နွလံုးသားနဲ ့ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွ အဆင္မေျပပါဘူး။

Photo from Google