“စာခိုးခ်ၿခင္းမရွိေသာ ေက်ာင္းသားထုၾကီးမွသည္ သက္လံုေကာင္းေသာ အေၿပးသမားမ်ားအၿဖစ္သို႔”

Kyi Cin Thant

 

အားလံုး ဖတ္ရအဆင္ေၿပေအာင္ “အတတ္နိဳင္ဆံုး” တိုတို ေရးထားပါတယ္။ သခ်ၤာအနည္းငယ္ကို ထည့္သြင္းေရးသားထားတာေၾကာင့္ သခ်ၤာ မခ်စ္သူမ်ား ထို အပိုင္းကို ေက်ာ္ဖတ္နိဳင္ၾကပါတယ္။ စာတိုတိုေလးေတြ ေရးတတ္ေအာင္လည္း ၾကိဳးစားပါဦးမည္။ ေက်းဇူးတင္လ်ွက္ …

“စာခိုးခ်ၿခင္းမရွိေသာ ေက်ာင္းသားထုၾကီးမွသည္ သက္လံုေကာင္းေသာ အေၿပးသမားမ်ားအၿဖစ္သို႔”

ၿမန္မာနိဳင္ငံ၏ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ ဆရာမအၿဖစ္လက္ရွိတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးက ေက်ာင္းသားမ်ားစာခိုးခ်မွဳနဲ႔ပက္သက္ၿပီး ေက်ာင္းသားနွင့္ဆရာမ်ားအၾကား အဆင္မေၿပၿဖစ္ရပံုကို ေဆြးေႏြးလာခဲ့ရာမွ ဤစာကို ေရးသားဖို႔ စိတ္ကူးရခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မ ယခုသင္ၾကားေနေသာ ထိုင္းနိဳင္ငံ Assumption University မွာ လုပ္သက္ ၂နွစ္ခြဲအတြင္း စာခိုးခ်ေသာအမွဳ “ခု” ဂဏန္းမ်ွသာၾကားခဲ့ဖူးပါသည္။

ေက်ာင္းသား ေသာင္းခ်ီ တက္ေရာက္ပညာသင္ၾကားေနေသာေက်ာင္းၾကီးမွာ ဘာေၾကာင့္ ထိုအမွဳ နည္းပါးရသနည္း။ ဤတကၠသိုလ္မွ ဘြဲ႕ၾကိဳ (Bachelor) ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားတိုင္းဟာ စာရိတၱပညာ (Ethic) ဘာသာရပ္ကို မယူမေနရအၿဖစ္သင္ယူရၿခင္းက အေၾကာင္းတစ္ခုၿဖစ္နိဳင္ေပမယ့္ ကြ်န္မကေတာ့ အဲ့ဒီထက္အေရးပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုက္ို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တယ္လို႕ ယံုၾကည္မိေသာေၾကာင့္ ကြ်န္မယံုၾကည္မွဳေလးကိုမ်ွေဝလိုပါတယ္။

စာခိုးခ်မွဳေလ်ာ့က်ေစရန္ အေၾကာင္းကိုေၿပာဖို႔အတြက္ ကြ်န္မ ယခု သင္ၾကားပို႔ခ်ေနေသာ Bachelor အဆင့္ Principles of Macroeconomics ဘာသာရပ္ထဲမွ ကြ်န္မအနွစ္သက္ဆံုး topic တစ္ခုၿဖစ္တဲ့ တိုင္းၿပည္မ်ား၏ ေရရွည္လူမွဳဘဝတိုးတက္ၿခင္း၏အေရးပါမွဳ (The importance of Long-Run Economic Growth) အား သင္ၾကားေမးခြန္းထုတ္ပံုကို နမူနာအၿဖစ္ အသံုးၿပဳၿပီး ရွင္းၿပလိုပါတယ္္။ အၿခားနိဳင္ငံမ်ားမွာ နိဳင္ငံသားတိုင္းလိုလို သိေနၿပီးၿဖစ္တဲ့ အေရးၾကီးတဲ့အေၾကာင္းတစ္ခုကို ၿမန္မာၿပည္လူထုၾကီးရဲ႕အမ်ားစုက သိခြင့္မရေသးတာကို နားလည္ထားတဲ့ကြ်န္မ၊ ဒီေခါင္းစဥ္ကိုသင္ၾကားတဲ့အခ်ိန္တိုင္း ၿမန္မာၿပည္သူေတြကို သိေစခ်င္တဲ့စိတ္က ရင္ထဲမွာ အလြန္ၿပင္းၿပခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္မ အစြမ္းအစေလးနဲ႕ ေၿပာၿပခြင့္ရနိဳင္ပါေတာ့မလား ဆိုတဲ့ သိမ္ငယ္စိတ္ကို ၿပင္းၿပတဲ့ေစတနာက အနိဳင္ယူနိဳင္ခဲ့ၿပီး အခုလိုေဝမ်ွခြင့္ရခဲ့တဲ့အတြက္ အတိုင္းမသိ ဝမ္းသာမိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကိုမစခင္ ကြ်န္မဟာ Macroeconomics နဲ႕ ပက္သက္ၿပီး ကြ်မ္းကြ်င္သူ (Expert) အဆင့္ကို မေရာက္ေသးဘူးဆိုတာကို အရင္ ဝန္ခံပါရေစ။ Macroeconomics ရဲ႕ အေၿခခံသေဘာတရားေတြကို သိရွိသူတစ္ဦးၿဖစ္ၿပီး အဆင့္ပိုၿမင့္တဲ့အေၾကာင္းေတြကို နားလည္ဖို႔ၾကိဳးစားေနဆဲသူတစ္ေယာက္အၿဖစ္ ကြ်န္မကို လက္ခံေစလိုပါတယ္။ ဤေနရာမွာ Macroeconomics ရဲ႕ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ေဝါဟာရမ်ားကို အတိအက် ဘာသာၿပန္လိုရင္းက အဓိက မဟုတ္ဘဲ Macroeconomics ကို ဘာေၾကာင့္နားလည္ဖို႔လိုသလဲဆိုတာကို ရွင္းၿပရင္း စာခိုးခ်မွဳနည္းပါးတဲ့ ပညာေရးစနစ္အေၾကာင္းကို သိေစလိုၿခင္းက အဓိကၿဖစ္တဲ့အတြက္ ၿပည္တြင္းၿပည္ပမွာရွိၾကတဲ့ Macroeconomics Experts မ်ားက ကြ်န္မကို နားလည္ခြင့္လႊတ္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမ်ွာ္လင့္မိပါတယ္။

ေဘာဂေဗဒ (Economics) ၏ ဖခင္လို႔ ေခၚဆိုနိဳင္တဲ့ Adam Smith ရဲ႕ “The Wealth of Nations” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ၁၇၇၆ ခုနွစ္မွာ ထုတ္ေဝအၿပီး ေဘာဂေဗဒဟာ လူမွဳေရးသိပၸံ (Social Science) ေအာက္မွာ ဘာသာရပ္တစ္ခုအၿဖစ္ စတင္ေပါက္ဖြားခဲ့တဲ့အတြက္္ Economics ကို “တိုင္းၿပည္မ်ား ဘယ္လိုခ်မ္းသာၾကြယ္ဝေၾကာင္းကို ေလ့လာေသာဘာသာရပ္” လို႕ အလြယ္ကူဆံုးအနီးစပ္ဆံုး ဘာသာၿပန္ဆိုနိဳင္ပါတယ္ (အၿခား အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားလည္း ရွိပါတယ္)။ Economics ရဲ႕ ေအာက္မွာ Microeconomics နဲ႕ Macroeconomics ဆိုၿပီး အဓိက၂ခု ထပ္ခြဲၿပီး ေလ့လာၾကပါတယ္။ Microeconomics က လူတစ္ဦးခ်င္း အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုခ်င္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုခ်င္းစီက ဘယ္လို စီမံဆံုးၿဖတ္မွဳေတြလုပ္ၿပီး သူတို႔ဘဝအေၿခအေနကို ေကာင္းမြန္ေအာင္လုပ္ၾကသလဲဆိုတာကို ေလ့လာပါတယ္။ Macroeconomics ကေတာ့ ခုနက ေၿပာတဲ့ တစ္သီးပုဂၢလေတြ အားလံုးပါဝင္ေနတဲ့ (နိဳင္ငံတစ္နိဳင္ငံ၏) စီးပြားေရးအေဆာက္အဦၾကီး တစ္ခုလံုးေၾကာင္းကို ၿခံဳငံုေလ့လာေသာ ဘာသာရပ္လို႕ အတိုခ်ဳပ္ ဘာသာၿပန္နိဳင္ပါတယ္။ တိုင္းၿပည္တစ္ခုရဲ႕ စီးပြားေရးအေဆာက္အဦ အေၿခအေနေကာင္းမေကာင္းကို ေကာက္ခ်က္ခ်ဖို႔ အဓိက အသံုးၿပဳတိုင္းတာနိဳင္တဲ့ အရာ၃ခုရွိပါတယ္။ တိုင္းၿပည္ဝင္ေငြ (GDP = Gross Domestic Product)၊ အလုပ္လက္မဲ့နွဳန္း (Unemployment Rate)၊ နွင့္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမွဳနွဳန္း (Inflation Rate) တို႔ၿဖစ္ၾကပါတယ္။ ဤ၃ခုထဲမွ အေရးအပါဆံုးလို႔ဆိုနိဳင္တဲ့ GDP အေၾကာင္းက ကြ်န္မ ေၿပာလိုတဲ့ topic နဲ႕ တိုက္ရုိက္စပ္ဆက္ေနပါတယ္။

GDP ဆိုသည္မွာ တိုင္းၿပည္တစ္ခုက ၁နွစ္အတြင္း ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ့ ကုန္စည္နွင့္ဝန္ေဆာင္မွဳမ်ား၏ စုစုေပါင္းတန္ဖိုးၿဖစ္ပါတယ္။ စုစုေပါင္းဝင္ေငြလို႔လည္း ေခၚနိဳင္ပါတယ္။ စီးပြားေရးအေဆာက္အဦရဲ႕ ပမာဏ ဘယ္ေလာက္ၾကီးသလဲဆိုတာကို တိုင္းတာတဲ့ေနရာမွာ GDP တန္ဖိုးကို သံုးနိုင္ပါတယ္။ ကမၻာ႔ေငြေၾကးရန္ပံုေငြအဖဲြ႕ (IMF= International Monetary Fund) ရဲ႕ ၂၀၁၂ ခုနွစ္ စာရင္းအခ်က္အလက္မ်ား(Data) အရ အေမရိကန္နိဳင္ငံ (US) က GDP အၿမင့္ဆံုးဂဏန္းကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့အတြက္ ကမၻာ့အၾကီးဆံုးစီးပြားေရးအေဆာက္အဦလို႔ သတ္မွတ္ၿခင္းခံရၿပီး ဒုတိယေနရာကို တရုတ္ၿပည္သူ႕သမၼတနိဳင္ငံက ရရွိထားပါတယ္။ GDP Data အရ အေမရိကန္နိဳင္ငံသားမ်ားကို ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆံုးလူမ်ားလုိ႔ ေခၚမယ္ဆိုရင္ တရုတ္နိဳင္ငံသားမ်ားကို ကမၻာ့ဒုတိယအခ်မ္းသာဆံုးလူမ်ားလို႔ သတ္မွတ္နိဳင္ရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုေၿပာလို႔ မရေသးပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ GDP တန္ဖိုးက လူေနမွဳအဆင့္အတန္းကို တိုင္းတာဖို႔ အေကာင္းဆံုးကိန္းတစ္ခု မဟုတ္လို႔ပါပဲ။ စုစုေပါင္းဝင္ေငြတူၿပီး မိသားစုအေရအတြက္မတူတဲ့ အိမ္ေထာင္စု ၂ ခုကို စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ လူဦးေရနည္းတဲ့ မိသားစုဟာ သူတို႔ရဲ႕စုစုေပါင္းဝင္ေငြကို ခဲြတန္းခ်လိုက္တဲ့အခါ လူတစ္ဦးခ်င္းစီအတြက္ ေဝစု မ်ားမ်ားရတဲ့အခ်ိန္မွာ လူဦးေရပိုမ်ားတဲ့ မိသားစုက ေဝစု နည္းနည္းပဲရတဲ့အတြက္ သံုးစြဲနိဳင္တဲ့စြမ္းအားပိုနိမ့္ေနမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ နိဳင္ငံမ်ားအၾကား လူေနမွဳအဆင့္ကိုတိုင္းတာဖို႔ အတြက္ လူတစ္ဦးက်ဝင္ေငြကသာ အသံုးဝင္ေၾကာင္း သိရမွာၿဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ဦးက်ဝင္ေငြကို Per Capita GDP (PGDP) လို႔ေခၚပါတယ္။ စုစုေပါင္းတိုင္းၿပည္ဝင္ေငြကို စုစုေပါင္းလူဦးေရနဲ႔ “စား” ထားလို႔ ရတဲ့ ဂဏန္းတစ္ခုၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီ PGDP က လူေနမွဳအဆင့္အတန္းကို အတိအက်မတိုင္းတာနိဳင္ေပမယ့္ တိုင္းၿပည္ေတြရဲ႕ ေရရွည္စီးပြားေရးအလားအလာကို အကဲၿဖတ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ အလြန္အသံုးတည့္ပါတယ္္။ ၂၀၁၂ IMF Data အရ အေမရိကန္ ရဲ႕ ပ်မ္းမ်ွတစ္နွစ္လူတစ္ဦးက်ဝင္ေငြက USေဒၚလာ 51,700 ရွိခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္က 35,700၊ ေတာင္ကိုးရီးယားက 31,950၊ ထိုင္းက 9,500၊ တရုတ္က 9,050၊ အိႏၵိယက 3,900၊ နွင့္ ၿမန္မာက 1,626 ခန္႔ အသီးသီးရွိခဲ့ၾကပါတယ္။

အထက္ပါ ပ်မ္းမ်ွတစ္ဦးက်ဝင္ေငြ Data အရ တိုင္းၿပည္မ်ားရဲ႕လူေနမွဳအဆင့္ မတူညီေၾကာင္းကို ကြဲကြဲၿပားၿပားသိရၿပီးေနာက္မွာ သူတို႕ဘာေၾကာင့္မတူညီရသလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းက ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ (Economists) ေတြအတြက္ အေရးပါတဲ့ေမးခြန္းတစ္ခုၿဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ေတြ႕ရွိတဲ့အေၿဖက ေရရွည္စီးပြားေရးတိုးတက္မွဳ (Long-Run Economic Growth) မတူညီၾကလို႔ပါ တဲ့။

၁၉၀၇ ခုနွစ္ လြန္ခဲ့တဲ့ အနွစ္ ၁၀၀ ေက်ာ္က US ရဲ႕ ပ်မ္းမ်ွလူတစ္ဦးက်ဝင္ေငြဟာ ေဒၚလာ ၈၀၀၀ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိခဲ့ၿပီး ၂၀၁၂ ခုနွစ္မွာ ၅၂ ၇၀၀ ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ၆ ဆ ေက်ာ္ ၿမင့္မားလာခဲ့ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္။ ဥေရာပ၊ ေၿမာက္အေမရိက နဲ႔ အေရွ႕အာရွနိဳင္ငံ တခ်ိဳ႕က လြဲရင္ ကမၻာ့လူဦးေရရဲ႕ ၅၀% ေသာလူေတြဟာ အေမရိကရဲ႕ ရာစုနွစ္တစ္ခုဆီက လူေနမွဳအဆင့္အတန္းကို မမွီၾကေသးပါဘူး။ အိႏၵိယ အပါအဝင္ ကမၻာ့နိဳင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွ သာမာန္လူတန္းစားမ်ားဟာ အေမရိကရဲ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ အနွစ္ ၁၀၀ က ေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ သာမာန္လူတန္းစားမ်ားထက္ ဆင္းရဲေနၾကပါေသးတယ္တဲ့။

ဘာၿဖစ္လို႔ US ဟာ ဒီလိုၿမင့္မားတဲ့ လူေနမွဳအဆင့္ကို ရရွိနိဳင္ခဲ့တာလဲ။ အေၿဖက ဒီလိုပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အနွစ္ ၁၀၀ အတြင္း သူတို႔ရဲ႕ တစ္ဦးက်ဝင္ေငြတိုးတက္မွဳနွဳန္း က ၁.၈% ရွိခဲ့လိ႔ုပါတဲ့။ အနွစ္ ၁၀၀ အတြင္း ၁.၈%ထက္ၿမင့္မားခဲ့ေသာနွစ္မ်ား နွင့္ ၁.၈%ေအာက္နိမ့္ခဲ့တဲ့နွစ္မ်ားကိုအတူ ထည့္သြင္းၿပီး ပ်မ္းမ်ွ (Average) ယူထားတဲ့ဂဏန္း တစ္ခုၿဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီ အေပါင္းလကၡဏာတိုးတက္မွဳနွဳန္းကို ရရွိထိန္းသိမ္းနိဳင္ခဲ့တာလဲဆိုေတာ့ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားတိုးတက္မွဳ (Productivity Growth) ေၾကာင့္ပါတဲ့။ ဒါဆိုရင္ ဒီေလာက္အေရးပါတဲ့ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားဆိုတာ ဘယ္အရာၿဖစ္ပါသလဲ။ ဒီကုန္ထုတ္စြမ္းအားတိုးတက္ေစဖို႔ သူတို႔ဘာေတြ လုပ္ခဲ့ၾကပါသလဲ။

လုပ္သားတစ္ဦး တစ္နာရီအတြင္း ထုတ္လုပ္နိဳင္တဲ့ ကုန္စည္နဲ႕ဝန္ေဆာင္မွဳအေရအတြက္ကို ကုန္ထုတ္စြမ္းအားလို႔ေခၚပါတယ္။ US ရဲ႕ Productivity က ကမၻာေပၚမွာ အၿမင့္ဆံုးထဲမွာပါပါတယ္။ ဆိုလိုတာက သူတို႔ဆီက သာမာန္လုပ္သားတစ္ဦးရဲ႕ ၁နာရီအတြင္း အလုပ္ၿပီးစီးမွဳက အၿခားနိဳင္ငံမ်ားမွ သာမာန္လုပ္သားတစ္ဦးအလုပ္ၿပီးစီးမွဳထက္ ၿမင့္တယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဥပမာေလးတစ္ခု ေပးပါရေစ။ ကြ်န္မ ဂ်ပန္မွာ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ ဒုတိယနွစ္မွာ သုေတသနက်မ္းစာ (Thesis) ေရးခဲ့ရပါတယ္။ကြ်န္မရဲ႕ က်မ္းစာၾကီးၾကပ္သူက အေမရိကရဲ႕ Top 20 တကၠသိုလ္ေတြထဲက တစ္ခုကေန ပါရဂူဘြဲ႕ ရရွိထားသူ ကိုးရီးယားလူမ်ိဳးတစ္ဦးပါ။ ကြ်န္မတို႔ အၿမင္မွာ သူက အလုပ္လုပ္တာ အလြန္ေလာဘၾကီးၿပီးၿမန္ဆန္သူပါ။ တပတ္တပတ္ သူသင္တဲ့ဘာသာရဲ႕ အိမ္စာ တပံုတေခါင္းမ်ားအၿပင္ Research အတြက္ခိုင္းတာေတြကလည္း အမ်ားၾကီးပါ။ သူရဲ႕ ၾကီးၾကပ္ၿခင္းခံရတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ကြ်န္မ ဆရာ့ကြယ္ရာမွာ ဆရာ့အေၾကာင္းေၿပာရင္းမၾကာခဏ ရင္ဖြင့္ညည္းညဴဖူးၾကပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ အားလံုးေန႕လည္စာ အတူစားၿဖစ္တဲ့ တေန႕မွာ ဆရာက US မွာေနစဥ္ သူအားက်ခဲ့ရတဲ့ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေၿပာၿပပါတယ္။ အဲဒီဆရာက အလုပ္လုပ္တာ အရမ္းၿမန္ေၾကာင္း၊ တကၠသိုလ္မွာ စာသင္ရင္း Research Papers မ်ားေရးၿခင္း လံုးခ်င္းစာအုပ္မ်ားေရးသားထုတ္ေဝၿခင္း ပညာေရးဆိုင္ရာဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ အယ္ဒီတာအၿဖစ္လုပ္ကိုင္ေနၿခင္းတို႔အၿပင္ အေမရိကန္အစိုးရ၏ စီးပြားေရးအၾကံေပးအဖဲြ႕တြင္ အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးၿဖစ္ပါတယ္တဲ့။ ကေလး၂ေယာက္ရွိတဲ့ သူ႕မိသားစုအတြက္ သူဘယ္လိုမ်ားအခ်ိန္ေပးသလဲ မသိဘူးလို႔ ကိုးရီးယားနိဳင္ငံသား ကြ်န္မတို႔ဆရာက တအံ့တၾသ မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့ပါတယ္။ “ေၾသာ္ သူအားက်တဲ့လူက သူ႕ထက္ၿမန္သကိုး” လို႔ စိတ္ထဲက ေတြးမိတဲ့ကြ်န္မနဲ႕၊ ကြ်န္မလိုပဲအေတြးတူတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတို႔ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးမိခဲ့ၾကပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ သူတို႔က ပိုၿမန္ၿပီး ပိုအလုပ္လုပ္နိဳင္ရတာလဲ။ သူတို႔အလုပ္လုပ္ရာမွာသံုးတဲ့ အကူပစၥည္းေတြ (Physical capital or capital goods)၊ ကြ်မ္းက်င္မွဳ (skills)၊ နဲ႔ နည္းလမ္း (technologies) ေတြက သူမ်ားနိဳင္ငံေတြထက္ ပိုေကာင္း ပိုသာ ေနလို႔ပါပဲ။ US က လုပ္သားတစ္ဦး အလုပ္ၿပီးဖို႔သံုးတဲ့ အဆင့္ၿမင့္စက္ပစၥည္းမ်ား၊ အေဆာက္အဦ၊ စြမ္းအင္၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အစရွိတဲ့ capital goods ေတြရဲ႕ ပမာဏနဲ႔တန္ဖိုးက အၿခားနိဳင္ငံမ်ားသံုးနိဳင္တဲ့ ပမာဏနဲ႕တန္ဖိုးထက္ ပိုမ်ားပါတယ္။ Capital goods ေတြရွိေပမယ့္ လုပ္သားက ဒီပစၥည္းေတြကို ဘယ္လိုသံုးရမွန္းမသိရင္ ဘာမွအလုပ္မၿဖစ္ပါဘူး။ ကြ်မ္းက်င္တဲ့လုပ္သား (Skilled Labor) မ်ားပါဝင္တဲ့ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ က်န္းမာတဲ့လုပ္သားထု (Human Capital) ကို ေမြးထုတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ပညာေရးေကာင္းေကာင္းလိုပါတယ္။ ေနာက္ထပ္အေရးပါတဲ့အခ်က္က Technology ပါ။ Technology (နည္းပညာ) ၿမင့္မားဖို႔အတြက္ Research and Development လိုပါတယ္။ ဓာတ္ခြဲခန္းၾကီးထဲမွာ စမ္းသပ္မွဳေတြဝင္လုပ္မွ၊ စာတမ္းေတြ အၾကီးအက်ယ္ေရးသားတင္ၿပမွ Research and Development (R&D) လုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္ခြင္မွာ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားတိုးတက္ေစဖို႔ အသံုးမခ်နိဳင္ဘူးဆိုရင္ အဲ့ဒါ R&D မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ႕ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကို ဒီ့ထက္လြယ္ကူၿမန္ဆန္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာကို အၿမဲၾကံစည္စဥ္းစားရွာေဖြေနၿခင္းက R&D ပါပဲ။ အခုေၿပာခဲ့တဲ့ Physical Capital, Human Capital, နဲ႕ Technology ဆိုတဲ့ အဓိကက်တဲ့ ၃ခုကို အနွစ္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ ပညာေရးက အေရးအၾကီးဆံုးဆိုတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ အေမရိကဟာ ဒီလို Physical Capital, Human Capital, နဲ႕ Technology ေတြ အဆင့္ၿမင့္မားဖို႔ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းနွီးၿမွပ္နွံခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔လူေတြကို ပညာေတြသင္ေပးခဲ့ပါတယ္၊ တတ္တဲ့ပညာေတြကို အသံုးခ်နိဳင္ေအာင္ လမ္းေတြဖြင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ Physical capital ေတြရဖို႔အတြက္ စုေဆာင္းမွဳ နွင့္ ရင္းနွီးၿမွပ္နွံမွဳတို႔ကို ၿပည္သူေတြ လုပ္တတ္လာေအာင္ လုပ္နိဳင္လာေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ ဒီလို အဖက္ဖက္က ရင္းနွီးၿမွပ္နွံခဲ့လို႕ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားတိုးတက္ခဲ့ၿပီး၊ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားတိုးတက္မွဳမွတဆင့္ တိုင္းၿပည္ဝင္ေငြတိုးတက္ခဲ့ကာ လူေနမွဳအဆင့္ၿမင့္ခဲ့ပါတယ္။ ဆင္းရဲမြဲေတၿခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ိဳးေတြၿဖစ္တဲ့ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕တဲ့မွဳ၊ စာရိတၱနဲ႕စိတ္ဓာတ္နိမ့္ဆင္းမွဳတို႔ အၿပင္ ယဥ္ေက်းမွဳနဲ႕လူမ်ိဳးပေပ်ာက္သြားမယ့္ ေဘးအႏၱရာယ္တို႔က ထြက္ေၿမာက္နိဳင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကမၻာၾကီးရဲ႕ နံပါတ္တစ္စီးပြားေရးအားေကာင္းသူေနရာကို ကံေကာင္းၿပီး ေရာက္လာခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္ေတြၾကိဳးစားလို႔ ေရာက္ခဲ့ၾကတာပါ။

တိုင္းၿပည္ေတြရဲ႕လူေနမွဳအဆင့္ ကြဲၿပားရၿခင္း အေၾကာင္းရင္းကို သိၿပီးေနာက္မွာ ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတစ္ခု ထပ္ေပၚလာပါတယ္။ အေမရိကရဲ႕ လူေနမွဳအဆင့္ကိုမွီဖို႔ အၿခားနိဳင္ငံေတြအတြက္ၿဖစ္နိဳင္ပါသလား……… ၿဖစ္နိဳင္ပါတယ္လို႔ Economists ေတြက အေၿဖထုတ္ပါတယ္။ ၁၉ ရာစုအလယ္ပိုင္းေလာက္မွာ US က အလြန္ဆင္းရဲခဲ့ၿပီး အဂၤလန္က ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆံုးနိဳင္ငံ ၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔ ထို ၂ နိဳင္ငံကလူမ်ားကို နွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ မကြဲၿပားဘူးလို႔ ၿမင္ရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ၁၉၅၀ မတိုင္ခင္နွစ္မ်ားမွာ ဥေရာပ (EU) နိဳင္ငံအခ်ိဳ႕နဲ႔ ဂ်ပန္တို႔ရဲ႕ လူေနမွဳအဆင့္က US ေအာက္နိမ့္ခဲ့ပါတယ္။ အခုယွဥ္ၾကည့္ၾကမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ ဘာမွသိပ္မကြာၾကဘူးလို႔ သင္ၿမင္နိုင္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။

ဆင္းရဲတဲ့နိဳင္ငံေတြက ခ်မ္းသာတဲ့နိဳင္ငံေတြကိုမွီေအာင္ ဘယ္လိုလိုက္ၾကသလဲ။ အေၿဖက အလြန္ရုိးရွင္းပါတယ္။ အေဝးေၿပးလမ္းမေပၚမွာ သင္ဟာ ၁နာရီ မိုင္ ၅၀ နွဳန္းနဲ႕ ကားေမာင္းေနတယ္ဆိုပါစို႔၊ သင့္ေရွ႕ မိုင္ ၁၀၀ အကြာမွာ အၿခားသူတစ္ဦးကလည္း အလားတူနွဳန္းနဲ႕ ေမာင္းေနခဲ့ရင္ သင္ဟာသူ႔ကို ေတြ႕ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ကိုမွီခ်င္ရင္ သူ႔ထက္ၿမန္တဲ့နွဳန္း နဲ႕ သင္ေမာင္းရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာေမာင္းရမွာလဲဆိုတာကေတာ့ သင့္ရဲ႕ အၿမန္နွဳန္းကို ဘယ္ေလာက္ၿမွင့္နိဳင္သလဲဆိုတဲ့အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ သင့္ရဲ႕ အၿမန္နွဳန္းကို ၿမွင့္နိဳင္ေလေလ သူ႔ကို မွီဖို႔ အခ်ိန္တိုေလေလပါပဲ။ ခ်မ္းသာတဲ့နိဳင္ငံေတြေနာက္ကို ေၿပးလိုက္ဖို႔ နွဳန္းက ဘာပါလဲ။ တစ္ဦးက်ဝင္ေငြတိုးတက္မွဳနွဳန္း ပါ။ နွစ္ေပါင္း ၁၀၀ အတြင္း ၁.၈% ရွိခဲ့တဲ့ US ကို မွီဖို႔ဆိုရင္ ၁.၈% ထက္ၿမင့္တဲ့နွဳန္းကို ရဖို႔လိုပါတယ္။ ၁နွစ္ ၂နွစ္ ၃နွစ္ စာ မဟုတ္ပါ၊ အနွစ္ ၅၀ အနွစ္ ၁၀၀ စာ အတြက္ၿဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတစ္ခု ထပ္ေရာက္လာၿပန္ပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ ဘယ္ေလာက္အၾကာၾကီး ၾကိဳးစားရမွာလဲ၊ US က အဂၤလန္ကို မွီဖို႔ အနွစ္ ၁၀၀ ေက်ာ္ၾကာခဲ့တဲ့အတြက္ အနွစ္ ၁၀၀ ဆိုရင္ေတာ့ ေမာပါတယ္ မလိုက္ေတာ့ပါဘူးလို႔ ေစာေစာ လက္မေလ်ွာ့လိုက္ပါနဲ႕ေနာ္။ ေတာင္ကိုးရီးယားနိဳင္ငံဟာ ၁၉၅၀ နွစ္မ်ားမွာ ၿမန္မာၿပည္ထက္ ဆင္းရဲခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယခုသင္ၿမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ ေတာင္ကိုးရီးယားနိဳင္ငံဟာ ဝင္ေငြအဆင့္ၿမင့္မားေသာတိုင္းၿပည္အဆင့္(High Income Country Status) ကို ေရာက္ဖို႔ ၃၅ နွစ္ပဲၾကာခဲ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ သူတို႔လူမ်ိဳးေတြ အရမ္းအလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကလုိ႔ဆိုတာ ၿငင္းစရာ မရွိပါဘူး။ Globalization ေၾကာင့္ အရင္းအနွီးေတြနဲ႔ နည္းပညာေတြ စီးဝင္လာမွဳ (Capital and Technology Inflows) က သူတို႔ကို ေၿပးရတာ ပိုအားရွိေစခဲ့လို႔လည္း ၿဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းၿပည္ေတြ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ေနာက္က်ေနၿပီဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွမရွိဘူး လို႔ ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွဳဆိုင္ရာ ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ (Development Economists) ေတြကဆိုၾကပါတယ္။

သူမ်ားတိုင္းၿပည္ေတြက ၿပည္သူၿပည္သားေတြ ခံစားရရွိေနတဲ့ ဖူလံုမွဳရွိတဲ့ လူေနမွဳဘဝကို ကြ်န္မတို႔ ၿပည္သူၿပည္သားေတြလည္း ခံစားရရွိဖို႔ ကြ်န္မတို႔ တစ္ေယာက္မက်န္ အလုပ္လုပ္ၾကရေတာ့မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အစစအရာရာ ပိုအဆင္ေၿပၿမန္ဆန္လာတဲ့ ကမၻာ့ရြာၾကီးရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ကြ်န္မတို႔ ေၿပးၾကပါစို႔ေနာ္။ အနွစ္ ၁၀၀ မၾကာေစရပါဘူး။ ေၾသာ္ ေၿပးမယ္ဆိုမွ အေရးၾကီးတာတစ္ခုေၿပာဖို႔လိုေနေသးတယ္။ ဘာပံ့ပိုးမွဳမွမရွိဘဲေၿပးရင္ ကြ်န္မတို႔ အေမာေဖာက္ၿပီးေသရင္ေသ၊ မေသရင္ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး အေၿပးရပ္ဖို႕ ရွိပါတယ္၊ သက္လံုေကာင္းဖို႔ ပံ့ပိုးရမယ့္သူ တစ္ဦးမၿဖစ္မေနလိုေနပါေသးတယ္။ အဲဒီသူကေတာ့ “အစိုးရ” ၿဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရသည္ Long-Run Economic Growth ကို ပံ့ပိုးေပးတဲ့အစိုးရၿဖစ္နိဳင္သလို ပိတ္ဆို႔ပစ္တဲ့အစိုးရ (သိရက္နွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း မသိနားမလည္၍ေသာ္လည္းေကာင္း) ၿဖစ္နိုင္ပါတယ္။ အစိုးရသည္ အေၿခခံ ပညာေရး က်န္းမာေရး တို႔အၿပင္ ေရ၊မီး၊လမ္းတံတား အစရွိတဲ့ Infrastructure ေတြကို အဓိက တာဝန္ယူပံ့ပိုးေပးရမွာၿဖစ္ပါတယ္။ စုေဆာင္းမွဳမ်ားကို ရင္းနွီးၿမွပ္နွံမွဳမ်ားအၿဖစ္ အသြင္ေၿပာင္းေပးနိဳင္တဲ့ ခိုင္မာတဲ့ဘဏ္စနစ္ကို ထူေထာင္ေပးနိဳင္ေသာ၊ Research and Development ကိုလည္း ၿမွင့္တင္ေပးနိဳင္ေသာ အစိုးရၿဖစ္ရပါမယ္။ နိဳင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မွဳကို ထိန္းထားနိဳင္တဲ့၊ တရားမွ်တတဲ့ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒေတြကို ခ်မွတ္နိဳင္တဲ့ အဖဲြ႕အစည္းၿဖစ္ဖို႔လည္းလိုပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ အေမာမေဖာက္ရေစဖို႔ အစိုးရ ေကာင္းေကာင္းလိုတယ္ ဆိုတာ ထင္ထင္ရွားရွားၿမင္နိဳင္ပါတယ္။

ဤေနရာအထိက Importance of Long-Run Economic Growth ကိုရွင္းၿပၿခင္းၿဖစ္ၿပီး စာခိုးခ်ၿခင္းေလ်ာ့က်ဖို႕ဆိုတဲ့ စကားကို ၿပန္ေကာက္ၾကပါစို႔။ လက္ေတြ႕ Data ရနိုင္ပံုကို IMF Website ထဲကိုဝင္ၿပီးေက်ာင္းသားေတြကိုၿပပါတယ္။ (သင့္ေလ်ာ္မွဳရွိတဲ့ အၿခားWebsite မ်ားကိုလည္း သံုးနိဳင္ပါတယ္) ထို႔ေနာက္ ဒီ Lecture မွနားလည္မွဳကို လက္ေတြ႕ အသံုးခ်နိဳင္မယ့္ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ကို ၿပဌာန္းစာအုပ္မွယူၿပီး နမူနာတြက္ၿပပါတယ္၊ အိမ္စာလည္းေပးလိုက္ပါတယ္။ စာေမးပြဲေမးခြန္းက အတန္းထဲမွာ သင္ထားတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ထားၿပီး ဘယ္လို apply လုပ္ရမလဲ ဆိုတာကို နားလည္တဲ့ ေက်ာင္းသားအမ်ားစု ေၿဖနိဳင္ေအာင္ ထုတ္ပါတယ္။ နမူနာေလးေပးပါရေစ။

ေမးခြန္း။ ။ ၂၀၁၂ ခုနွစ္တြင္ ၿမန္မာၿပည္၏တစ္ဦးက်ဝင္ေငြမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ 1626 ၿဖစ္ၿပီး ေတာင္ကိုးရီးယားနိဳင္ငံ၏ တစ္ဦးက်ဝင္ေငြမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ 31,950 ၿဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ၿမန္မာ နွင့္ ကိုးရီယားတို႔၏ ပ်မ္းမွ်တစ္ဦးက်ဝင္ေငြတိုးတက္မွဳနွဳန္းမ်ားမွာ လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ နွစ္အတြင္း 9.77% နွင့္ 5.91% တို႔ အသီးသီးၿဖစ္ၾကပါသည္။ (မွတ္ခ်က္ - အၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာ ေငြေၾကးရန္ပံုေငြအဖဲြ႕မွ ၂၀၁၄ ဧၿပီလတြင္ ထုတ္ေဝေသာ Data မွ ေကာက္နွဳတ္ထားပါသည္)

(က) တစ္ဦးက်ဝင္ေငြတိုးတက္မွဳနွဳန္းမ်ားက ဤနွဳန္းအတိုင္း ေနာင္ အနွစ္ ၅၀ အထိ တိုးတက္ေနပါမည္ဆိုလ်ွင္ အနွစ္ ၅၀ ၾကာေသာအခါ ၿမန္မာ နွင့္ ေတာင္ကိုးရီးယားတို႔၏ တစ္ဦးက်ဝင္ေငြမ်ား မည္မွ်ရွိလာမည္နည္း။ ေဖာ္ၿပပါ ပံုေသနည္းကို အသံုးၿပဳ၍ သင္၏အေၿဖကို သံုးသပ္ပါ။ Future Value of x = x * (1+ y)^z ။
[x ဆိုေသာ ကိန္းရွင္တစ္ခု၏တိုးနွဳန္းသည္ y ၿဖစ္ခဲ့မည္ဆိုလ်ွင္ z နွစ္ၾကာေသာအခါ ၿဖစ္လာမည့္ x ၏ တန္ဖိုးကို အနာဂတ္တြင္ၿဖစ္လာမည္႔တန္ဖိုး Future Value ဟုေခၚပါသည္။ Scientific Calculator ကိုသံုးနိဳင္ပါသည္]

အေၿဖ။ ။ ၿမန္မာၿပည္ = 1,626 * [1+ (9.77/100)]^50 = 171,911 (US$)
ေတာင္ကိုးရီးယား = 31,950 * [1+ (5.91/100)]^50 = 564,052 (US$)

ဤနွဳန္းအတိုင္းသြားပါက အနွစ္ ၅၀ ၾကာၿပီးေသာ္လည္း ၿမန္မာက ေတာင္ကိုးရီးယား၏ လူေနမွဳအဆင့္ကို မမွီေသးပါ။

(ခ) ေမးခြန္း (က) မွ သင္၏ အေၿဖအရဆိုလွ်င္ အနွစ္ ၅၀ အတြင္း ၿမန္မာ၏တစ္ဦးက်ဝင္ေငြသည္ မည္သည့္နွဳန္းၿဖင့္ တိုးတက္ရန္လိုသနည္း။
(ဤေနရာတြင္ မသိကိန္းက y = တစ္ဦးက်ဝင္ေငြတိုးတက္မွဳနွဳန္း ၿဖစ္သြားၿပီး အနွစ္ ၅၀ မွာရွိမယ့္ ကိုးရီးယားရဲ႕ တစ္ဦးက်ဝင္ေငြကို ယူသံုးရမွာၿဖစ္ပါတယ္။

အေၿဖ။ ။ 1,626 * [1+ y]^50 = 564,052
y ရဲ႕ တန္ဖိုးက 12.4% ၿဖစ္တဲ့အတြက္ အဲ့ဒီနွဳန္းနဲ႕ ေၿပးလိုက္မွ အနွစ္ ၅၀ အတြင္း ေတာင္ကိုးရီးယားကို မွီမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။

(ဂ) အကယ္၍ သင္သည္ ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္မွဳဆိုင္ရာ ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ တစ္ဦးၿဖစ္ခဲ့မည္ဆိုလ်ွင္ ၿမန္မာနိဳင္ငံ၏စီးပြားေရးမူဝါဒမ်ား ခ်မွတ္ေနသူမ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ေသာ အၾကံဥာဏ္မ်ားေပးလိုပါသနည္း။

အေၿဖ။ ။ေက်ာင္းသား၏ေဆြးေႏြးမွဳထဲမွာ အဓိက အခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ၿပဖို႔လိုေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ အၿခား အေတြးအေခၚေကာင္းမ်ားကုိလည္း သင့္ေတာ္သလို အမွတ္ေပးပါတယ္။

ဤကဲ့သို႔ေသာေမးခြန္းမ်ိဳးကို ကူးခ်ၿပီးေၿဖဖို႔ မလြယ္ကူပါ။ ပံုေသနည္းက ေမးခြန္းထဲမွာ ေပးထားၿပီးၿဖစ္တဲ့အတြက္ အလြတ္က်က္စရာလည္း ဘာမွမလိုပါဘူး။ အတန္းထဲမွာ နားေထာင္ခဲ့ၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းကို လုပ္ထားဖူးမွသာ ေၿဖဆိုနိဳင္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္းကူးမခ်ဖ္ို႔ အတြက္ေတာ့ ဆရာ ဆရာမ မ်ားမွ ေစာင့္ၾကပ္္ၾကပါတယ္။ မတူညီတဲ့ စာသင္နွစ္ေတြအတြက္ မတူညီတဲ့ေမးခြန္းၿဖစ္ေအာင္ သင့္ေလ်ာ္သလို အေၿပာင္းအလဲလုပ္ၿပီး ထုတ္ပါတယ္။

ဤေနရာအထိ အဆင့္ၿမင့္သခ်ၤာမပါေသးပါ။ Future Value Formula ကိုသံုးၿခင္းက ရုိုးရုိးသခ်ၤာၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီ Lecture နဲ႔ Application အထိကို တိုးတက္တဲ့ နိဳင္ငံေတြရဲ႕ အထက္တန္းေက်ာင္း ( ၁၁တန္း၊ ၁၂တန္း) နဲ႕ Bachelor အဆင့္ေတြမွာသင္ၾကားေပးၾကပါတယ္။ သင္ရၿခင္းအေၾကာင္းကေတာ့ တိုင္းသူၿပည္သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဘယ္အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာနဲ႕ပဲ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ပါေစ သူေနတဲ့တိုင္းၿပည္ ဘယ္လမ္းေၾကာင္းကို ဦးတည္သြားေနသလဲ၊ သူ ဘယ္သူ႕အတြက္ ဘာေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္ေနသလဲ ဆိုတာေတြနဲ႔အတူ သူ ဘယ္ေနရာက ပါဝင္ေနသလဲ ဆိုတာကိုပါ နားလည္သိရွိေစဖို႔ ၿဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းၿပည္ရဲ႕ စီပြားေရးအေဆာက္အဦအေၾကာင္းကို အၿမဲနားစြင့္ေနၿခင္းမွတဆင့္ သူ႕တိုင္းၿပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ သူေတြဟာ တိုးတက္မွဳလမ္းေၾကာင္းကို သြားေနတဲ့ေနရာမွာ လမ္းဖြင့္ေပးသူေတြလား၊ ပိတ္ဆို႔ထားသူေတြလား ဆိုတာကို ကြဲကြဲၿပားၿပားသံုးသပ္နိဳင္မွာၿဖစ္ၿပီး ဘယ္သူ႕ကို ေခါင္းေဆာင္အၿဖစ္ ေရြးခ်ယ္သင့္သလဲ ဆိုတာကိုလည္း ၿပည္သူၿပည္သားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းဆံုးၿဖတ္နိဳင္ေစမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။

ဤကဲ့သို႔ လက္ေတြ႕နွင့္ ယွဥ္ေသာ စာေပမ်ားကို သင္ၾကားေပးနိဳင္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ စာခိုးခ်မွဳဆိုတဲ့ ကိစၥေလ်ာ့နည္းသြားမွာ ၿဖစ္တဲ့အၿပင္ တိုင္းၿပည္အတြက္ ကုန္ထုတ္လုပ္မွဳတိုးၿမွင့္ေစမယ့္ တကယ္လက္ေတြ႕အလုပ္လုပ္နိဳင္တဲ့ လုပ္သားထုၾကီး တဟုန္ထိုး ၾကီးထြားလာမွာၿဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္မ ယခုသင္ၾကားေနေသာ ထိုင္းနိဳင္ငံ Assumption University မွာ ဘာသာရပ္အားလံုးကို လက္ေတြ႔အသံုးခ်နိဳင္ဖို႔ သင္ၾကားေပးၾကပါတယ္။ ၿမန္မာနိဳင္ငံမွာလည္း သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာရပ္ကြ်မ္းက်င္သူ ဆရာ ဆရာမ မ်ားအေနၿဖင့္ အၿခားနိဳင္ငံမ်ားကဲ့သို႔ သင္ၾကားနိဳင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမ်ွာ္လင့္မိပါတယ္။

စကားခ်ပ္အေနနဲ႕ေၿပာလိုတာက စာရင္းကိုင္ပညာရွင္ (Accountants) နွင့္ စာရင္းအင္းပညာရွင္ (Statisticians) မ်ား၏ ကြ်မ္းက်င္မွဳ မပါဘဲ Data မ်ားကို မွန္ကန္စြာ ေကာက္ယူစီစစ္နိဳင္ၿခင္းမရွိပါ။ မွန္ကန္မွဳရွိေသာ Data မ်ားကို ေလ့လာသံုးသပ္နိဳင္မွသာ လက္ရွိ ႏွင့္ အနာဂတ္ အတြက္ မွန္ကန္သင့္ေလ်ာ္တဲ့ Macroeconomic Policies မ်ားကိုခ်မွတ္နိဳင္မွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ နိဳင္ငံတစ္ခု ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔၊ နိဳင္ငံသားမ်ား၏ လူေနမွဳဘဝ ၿမင့္မားဖို႔အတြက္ အသံုးမဝင္ေသာ ဘာသာရပ္ တစ္ခုမ်ွ မရွိဘူး ဆိုတာကို ကြ်န္မတို႔ နားလည္ထားၿပီး ပညာရပ္အားလံုးကို တေလးတစား သင္ၾကားသင္ယူနိဳင္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ပါပဲရွင္။

စာခိုးခ်မွဳနဲ႕ပက္သက္လို႔ ကြ်န္မ နားလည္ေတြ႔ရွိသမွ်ကို ၿခံဳငံုသံုးသပ္ရမည္ဆိုပါလွ်င္ စာခိုးခ်ၿခင္းသည္ ေက်ာင္းသားအၿပစ္ လံုးလံုးမဟုတ္ရပါ။ သင္ၾကားေရးစနစ္ ညံ့ဖ်င္းမွဳ ေၾကာင့္ ၿဖစ္ပါတယ္။ စာခိုးခ်မွဳ ေလ်ာ့နည္းေစဖို႔ ၾကိဳးပမ္းမွဳကို ဆရာ ဆရာမ မ်ားဘက္မွ စတင္ရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္သင္ၾကားေနတဲ့ ဘာသာရပ္ကို တတ္နိဳင္သမွ် လက္ေတြ႕က်က် နားလည္အသံုးခ်တတ္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း ေက်ာင္းသားမ်ား၏ စိတ္ဝင္စားမွဳကို ဆဲြေဆာင္ေခၚယူရပါမယ္။ သင္ၾကားေရးစနစ္ေကာင္းမြန္လာဖို႕ လိုအပ္တဲ့ အေထာက္အကူၿပဳ ပစၥည္းမ်ား ရရွိနိဳင္ေရးကိုလည္း တာဝန္ရွိသူေတြကို ေတာင္းဆိုရမွာ ၿဖစ္ပါတယ္။ ဒီတစ္နွစ္ မၿဖစ္လာေသးရင္ ေနာက္တစ္နွစ္၊ တစ္နွစ္ တစ္နွစ္ တိုးတက္လာၿပီး ေနာင္ ၅ နွစ္ ၁၀ နွစ္ မွာ ကိုယ္တတ္သိနားလည္တာထက္ ေက်ာ္လြန္တဲ့အဆင့္ကို ေရာက္ေအာင္ သြားနိဳင္တဲ့ တပည့္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေမြးထုတ္ေပးနိဳင္တဲ့ တကယ့္ ဆရာအစစ္ေတြ အေၿမာက္အၿမားေပၚထြက္လာၿပီး၊ တိုးတက္တဲ့နိဳင္ငံေတြေနာက္ကို ေၿပးလိုက္နိဳင္မယ့္ သက္လုံေကာင္း လုပ္သားထုၾကီးကိုလည္း ေမြးဖြားေပးနိဳင္ၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာ မလဲြဧကန္ၿဖစ္ပါေတာ့တယ္ရွင္။

ကိုးကား။ ။Economics (second edition) by Paul Krugman and Robin Wells