ရင္ကိုုထိမွန္ေသာ စီမံကိန္း အပိုုင္းအစမ်ား

Right Time News

The Right Time news

Vol-2/No-22

ရင္ကိုုထိမွန္ေသာ စီမံကိန္း အပိုုင္းအစမ်ား

ၿပီးခဲ့တဲ့လက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ဆရာစံလမ္းမွာရွိတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုမွာ ကြၽန္ေတာ္ညစာစားခဲ့ပါ တယ္။ ဒီဆိုင္ေလးကို ကြၽန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဝိုင္းဝန္းစဥ္းစားအႀကံဥာဏ္မ်ားစုစည္းၿပီး စတင္ထူ ေထာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စီးပြားေရး တကၠသိုလ္၊ စီးပြားေရးစီမံခန္႔ခြဲမႈ ပညာဘာသာရပ္နဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးခါစဆိုေတာ့ တတ္သိထားတာေလးေတြကို ေပါင္းစပ္ခဲ့သလို တတ္ႏိုင္တာေလးေတြလည္း ထည့္ ဝင္ပူးေပါင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒီဆိုင္ကေလးက ေအာင္ျမင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ရွိ ရပ္တည္ ေနႏိုင္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ လုပ္ငန္းတစ္ခု ေအာင္ ျမင္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းအခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာရွိေပမဲ့ အဓိကအေရးႀကီးတဲ့အရာကေတာ့ ''အစေကာင္း ျခင္း''ပါပဲ။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဒီဆုိင္ကေလးကို အစမျပဳ မီစီးပြားေရးေဆာင္ရြက္မႈအစီအမံ(Business Plan) ကို စနစ္တက်ေရးဆြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ေစ်းကြက္အေျခ အေနေလ့လာမႈေတြ၊ ေရာင္းခ်မည့္ ကုန္ပစၥည္းေမွ်ာ္ မွန္းခ်က္ေတြ၊ ေနရာနဲ႔ေစ်းႏႈန္းစိစစ္မႈေတြ၊ ေငြေၾကး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈနဲ႔ ဝင္ေငြျပန္လည္ရရွိမႈေတြ၊ ဝန္ထမ္း ခန္႔ထားမႈနဲ႔ စီမံကြပ္ကဲမႈေတြ၊ ခန္႔မွန္းအေရာင္းေတြ၊ မ႐ႈံးမျမတ္ အရင္းရရွိတဲ့ အေရာင္းကိန္းဂဏန္းေတြ စသည္ျဖင့္ ေလ့လာစိစစ္တြက္ခ်က္ခဲ့ၾကလို႔ ျဖစ္ပါ တယ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ဖြင့္ၾကတာခ်င္းတူခဲ့ရင္ေတာင္ လက္တန္းဖြင့္လွစ္တဲ့ဆိုင္နဲ႔ ႀကိဳတင္ေလ့လာအစီ အမံခ် ေဆာင္ရြက္တဲ့ဆိုင္ေတြရဲ႕ ရလဒ္ကေတာ့ ကြာ ျခားေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါကစီးပြားေရးလုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္မႈ အေျခခံသေဘာတရားမွ်သာ ျဖစ္ပါ တယ္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အစိုးရဌာနမ်ားက တာဝန္ ယူေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြမ်ားစြာရွိ ခဲ့ပါတယ္။ စက္႐ုံအလုပ္႐ံုေတြ တည္ေဆာက္ၿပီးကုန္ ပစၥည္းထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ၊ သယ္ယူပို႔ ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ သမဝါယမေငြစုေငြေခ်း လုပ္ငန္းေတြ၊ ဆက္သြယ္ေရးဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းေတြ စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးအစားေပါင္းမ်ားစြာရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူေတြအတြက္ ထိေရာက္တဲ့ ထုတ္ လုပ္မႈ၊ ဝန္ေဆာင္မႈ ေပးႏိုင္ေသာ၊ ထိုက္တန္တဲ့အက်ဳိး အျမတ္ရွိေသာ၊ ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္စံၫႊန္းမွီ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုး တက္ေသာ လုပ္ငန္းအဖြဲ႕အစည္းဌာနမ်ားကေတာ့ လြန္စြာနည္းပါးလ်က္ရွိေနတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ အဓိကလိုအပ္ခ်က္ကေတာ့ စီမံကိန္းမစတင္မီေဆာင္ ရြက္ရမည့္ျဖစ္ႏိုင္ေျခေလ့လာမႈ (ၤFeasibility Study) ေတြ၊လက္ေတြ႕ကြင္းဆင္းေလ့လာမႈ(Survey) ေတြ၊ သုေတသနျပဳမႈ (Research) ေတြ၊ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ စီမံကိန္း ( Master Plan) ေတြနဲ႔ စီးပြားေရးေဆာင္ရြက္ မႈ အစီအမံ(Business Plan) ေတြစသည္ျဖင့္ေရးဆြဲ ေဆာင္ရြက္မႈ အားနည္းခဲ့ၾကတာကို ေလ့လာေတြ႕ရွိရ ပါတယ္။ ဒါအျပင္ စက္႐ုံတစ္႐ံုတည္ေဆာက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္း ကုန္ၾကမ္းရရွိမည့္ေနရာ၊ ကုန္ေခ်ာ ျဖန္႔ျဖဴးရမည့္ေနရာမ်ားနဲ႔ နီးႏိုင္သမွ်နီးတဲ့ေနရာမ်ား ကို ဦးစားေပးစဥ္စားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါမွသာေထာက္ ပံ့ပို႔ေဆာင္ေရး ကုန္က်စရိတ္ (Logistics Cost) ေတြ ျဖစ္တဲ့၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးစရိတ္၊ သိုေလွာင္႐ုံစရိတ္ နဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈစရိတ္ေတြကို ေလ်ာ့ခ်ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ နားမလည္ႏိုင္တဲ့ စက္႐ုံအလုပ္ ႐ုံမ်ားစြာ တည္ေဆာက္ခဲ့တာေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ဥပမာအားျဖင့္ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕မွာ တည္ေဆာက္ခဲ့ တဲ့ စက္ရံုအမ်ဳိးအစားေပါင္းစံု (၁၇) ႐ံုခန္႔ဟာ ဘယ္ အခ်က္အေပၚမွာ အေျခခံခဲ့တယ္ေတာ့ မသိပါဘူး။ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း ထုတ္ လုပ္မႈကုန္က်စရိတ္ နည္းႏုိင္သမွ်နည္းႏိုင္တဲ့ ေနရာ မ်ားကိုသာ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ျမင္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ထုတ္လုပ္တဲ့ကုန္ပစၥည္းမ်ားက အ ရည္အေသြးလိုအပ္ခ်က္ရွိသလို တ႐ုတ္ပစၥည္းမ်ားနဲ႔ ေစ်းႏႈန္းယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္မႈမရွိေတာ့ ျပည္သူေတြအတြက္ ထိေရာက္တဲ့ အက်ဳိးရလဒ္ေတြ မရရွိခဲ့ပါဘူး။ အလား တူ ပခုကၠဴမွာ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ခ်ည္မွ်င္နဲ႔ အထည္ စက္ရံုႀကီးဆိုရင္ ကုန္ၾကမ္းအခက္အခဲေၾကာင့္ စြမ္း အားျပည့္မလည္ပတ္ႏိုင္ခဲ့ေၾကာင္း သိခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ပလိပ္စကၠဴစက္႐ုံဆိုရင္လည္းကုန္ၾကမ္း ေတြကို ရန္ကုန္ကသယ္ၿပီး ကုန္ေခ်ာကိုလည္း ရန္ကုန္ ကို ျပန္ပို႔ခဲ့ရတာေတြ ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ဖူးပါတယ္။ အက်ဳိး ဆက္ကေတာ့ ျပည္သူေတြအတြက္ ထိုက္သင့္တဲ့ေစ်း ႏႈန္း၊ထိုက္တန္တဲ့အရည္အေသြးရွိတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြ သံုးစြဲခြင့္မရခဲ့သလိုအရႈံးေပၚခဲ့တဲ့ စက္႐ံုေတြမ်ားစြာ ရွိေနခဲ့ေၾကာင္း သိခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ စက္႐ံုအခ်ဳိ႕ကို ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ားထံ အဆင္ေျပရာေစ်းႏႈန္းသတ္မွတ္ၿပီး ေရာင္းခ်လိုက္ၾက တာပါ။ တကယ္ေတာ့လည္း ဒီလိုစက္ရံုေတြမွာသံုးစြဲ ခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြနဲ႔ ျပန္ရခဲ့တဲ့ ေငြေၾကးတန္ဖိုး မ်ားကို စိစစ္ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္ ရင္ေတာ့ မ်ားစြာကြာျခား ေလ်ာ့နည္းေနတာကို ရင္နာစြာနဲ႔ ေတြ႕ၾကရမွာ ျဖစ္ ပါတယ္။်
ကြၽန္ေတာ္လြန္ခဲ့တဲ့ (၃) ႏွစ္ေက်ာ္ကာလ က်ဳိင္း တံုၿမိဳ႕ကို ေရာက္စဥ္က က်ဳိင္းတံု-နန္႔စန္ရထားလမ္း စီမံကိန္းရဲ႕ ခရီးအစ (၅) မိုင္ခန္႔ကို ဖြင့္လွစ္ၿပီးရထား ေျပးဆြဲေနတာ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ႏွစ္မျပည့္မီမွာ ဘဲ အဲဒီရထားေတြမေျပးဆြဲႏိုင္ေတာ့သလိုလူစီးတြဲ ေတြ၊ ရထားလမ္းေတြ၊ ဘူတာ႐ုံေတြကလည္း မိုးထဲ ေလထဲမွာ ဒီအတိုင္းထားၿပီး အလဟႆျဖစ္ေနခဲ့တာ ပါ။ ခရီးသည္ စီးနင္းမႈနည္းပါးတဲ့အျပင္ စက္သံုးဆီ ဖိုးေတာင္မရရွိေတာ့ ဆက္လက္ေျပးဆြဲရင္လည္း ေန႔ စဥ္အ႐ႈံးေပၚေနမယ့္အေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္ေနေၾကာင္း သိရပါတယ္။ အလားတူေတာင္ႀကီး-နန္႔စန္ရထား လမ္းကလည္း ခရီးအစ-အဆံုး ရထားေျပးဆြဲႏိုင္တဲ့အေျခအေနမရွိလို႔ ခရီးစဥ္ရပ္ဆိုင္းထားရေၾကာင္း ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ (၁ဝ) ႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔ ေဖာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ပံုေတာင္ပံုညာဥမင္ႀကီးကလည္း အဲဒီလမ္းပိုင္းမွာ ရထားမေျပးဆြဲႏိုင္ေတာ့လို႔ အ ေဟာသိကံျဖစ္လို႔ေနျပန္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ေတာ့ သတင္းစာမ်ားမွာ အက်ယ္တဝင့္ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးကိုျဖန္႔က်က္မည့္ အမ်ဳိးသားရထား လမ္း ကြန္ယက္စီမံကိန္းႀကီး (National Railway Network) ကလည္း အခုေတာ့ေမွးမိွန္လို႔ေနပါၿပီ။ အမွန္ကေတာ့စီမံကိန္း မစတင္မီ ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေလ့လာမႈ (Feasibilitiy Stydy) ေတြ၊ ျပန္လည္ရရွိႏိုင္မည့္ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈႏႈန္းEconomic Internal Rate of Return (EIRR)ေတြ၊ ျပန္လည္ ရရွိႏိုင္မည့္ ေငြေၾကးတိုးတက္မႈႏႈန္း Financial Internal Rate of Return(FIRR) ေတြ စတဲ့ ႀကိဳတင္ေလ့လာ စိစစ္မႈအားနည္းခဲ့လို႔သာ ဒီလိုရ လဒ္ေတြျဖစ္ေပၚခ့ဲတာလို႔ သံုးသပ္မိပါတယ္။ ေဒသ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးအတြက္ အ႐ႈံးခံေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တယ္ဆိုရင္ ေတာင္မွ ျပည္သူမ်ားအတြက္ အမွန္တကယ္အား ကိုးအားထားျပဳရမယ့္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးပံုစံ (Transport Mode) တစ္ခုအျဖစ္ ဖန္တီးေပးႏိုင္ ဖို႔လို အပ္ပါတယ္။ အခုေတာ့လည္း ရထားလမ္းေဖာက္ရင္ အားလံုးၿပီးေျမာက္တယ္ ထင္မွတ္ခဲ့ေတာ့ေဖာက္ ခ်င္တဲ့ေနရာေဖာက္၊ ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာေရာက္၊ ခရီးကမေပါက္တစ္ေပါက္၊ ခရီးသည္ကေဖ်ာက္ ေတာက္ေတာက္၊ ဘူတာ႐ံုမွာ တေစၧေျခာက္၊ ျပည္သူ႔ ဘ႑ာေတြကေပ်ာက္၊ ဝန္ထမ္းေတြလည္း ဒုကၡ ေရာက္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိ လူႀကီမင္းမ်ားနဲ႔ ကန္ထ႐ိုက္ေတြ သာနိဗၺာန္ဘံု ေပါက္သြားၾကတဲ့အျဖစ္မ်ဳိး ဆိုရင္ေတာ့ လည္း ႏွေျမာစရာေကာင္းလွပါတယ္။ အရင္းရႏိုင္တဲ့ မ႐ႈံးမျမတ္၊ ဆံုခ်က္အမွတ္ (Break-Event Point) ကို ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီၿပီး ရထားေျပးဆြဲမွသာ ေရာက္ရွိ မည့္ အေျခအေနျဖစ္ေနတာကိုလည္း တြက္ခ်က္ၾကည့္ၾက ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ သံုးစြဲခဲ့တဲ့ ဘ႑ာေငြကလည္း ျမန္မာက်ပ္ေငြ ဘီလီယံရာေထာင္ခ်ီသလို ႏိုင္ငံျခားေငြ ကလည္း ေဒၚလာသန္းခ်ီကုန္က်ခဲ့ေပမယ့္ရတဲ့ ဝင္ ေငြကေတာ့ မေျပာပေလာက္တာကို ေတြ႕ၾကရမွာပါ။ လမ္းေဖာက္လုပ္စဥ္အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ အထက္ အႀကီးအကဲရဲ႕ လမ္းၫႊန္ခ်က္တစ္ခုတည္းအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး အလ်င္အျမန္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရေတာ့ လိုအပ္ ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္ပါတယ္။ ေဒသဖြံ႕ ၿဖိဳးေရးနဲ႔ စစ္ေရးလိုအပ္ခ်က္မ်ားအရေဖာက္လုပ္တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြလည္း ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြ အေျမာက္အျမား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံၿပီးျဖစ္လို႔ ထိုက္တန္တဲ့ အက်ဳိးရလဒ္ကို ေတာ့ ျပည္သူေတြ ခံစားသင့္တယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါ တယ္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ''ဆုပ္လည္းစူး စားလည္း ႐ူး'' ႏိုင္တဲ့ ဒီလိုစီမံကိန္းမ်ဳိးေတြကို ဘယ္လိုအဆံုး သတ္မယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္မခန္႔မွန္းတတ္ပါဘူး။ ေငြေရာင္ပိတ္ကားေပၚမွာ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကရဦးမည့္စီမံကိန္းမ်ားလို႔သာ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

ဒါကလည္း ကြၽန္ေတာ္ေတြ႕ျမင္ခဲ့တဲ့ စီမံကိန္း တခ်ဳိ႕ကိုသာ နမႈနာျပဳတာျဖစ္လို႔ အလားတူစီမံကိန္း မ်ဳိးေတြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ရွိေနမလဲဆိုတဲ့ စိုးရိမ္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚမိတာအမွန္ပါ။ လူတခ်ဳိ႕အတြက္သာ အက်ဳိးရွိေစတဲ့၊ ဆူလြယ္နပ္ လြယ္စီမံကိန္းေတြကို မေဆာင္ရြက္မိေစၾကဖို႔ လိုအပ္ပါ တယ္။ ျပည္သူေတြအတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ အ က်ဳိးရွိေစမယ့္ စီမံကိန္းမ်ားကိုသာ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားနဲ႔ စိစစ္ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။ျပည္ သူ႔ဘ႑ာကုိ စနစ္တက်အက်ဳိးရွိရွိအသံုးျပဳႏိုင္မွသာ အေၾ<ြကးကင္းစင္တဲ့ ျပည္သူ႔ဘဝကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရာက္ ရွိမည္လို႔ခံယူမိပါတယ္။ အေပါက္ကေလးေသးေသးမွ တစိမ့္စိမ့္စီးဝင္ရင္း သေဘၤာတစ္စီးလံုးနစ္ျမဳပ္သြားတတ္သည္ဆိုတဲ့ အေမရိကန္သိပၸံပညာရွင္ ဘင္ဂ်မင္ ဖရန္ကလင္ (Benjamin Franklin) ရဲ႕အဆိုအမိန္႔လို ကြၽန္ေတာ္တို႔ျပည္သူေတြ တျဖည္းျဖည္းေရတိမ္နစ္ ၾကရမည့္အျဖစ္မ်ဳိး မႀကံဳရေလေအာင္ ဝိုင္းဝန္းေစာင့္ ထိန္းၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ငယ္စဥ္ကသင္ၾကားခဲ့ဖူး တဲ့ဖတ္စာအုပ္ထဲမွာ ပညာမတတ္တဲ့ ကုေဋရွစ္ဆယ္ သူေဌးသားဟာ ဆင္းဆင္းရဲရဲသူေတာင္းစားဘဝနဲ႔ အဆံုးသတ္သြားခဲ့ရတဲ့ သာဓကရွိခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ႏိုင္ငံမွာလည္း ပညာရပ္ဆိုင္ရာေလ့လာစိစစ္မႈေတြ နဲ႔ ျပည္သူ႕အက်ဳိး အမွန္ျပဳႏိုင္တဲ့ စီမံကိန္းမ်ားကိုသာ စီစစ္ေဆာင္ရြက္သင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳလိုပါတယ္။ မ ဟုတ္ရင္ေတာ့လည္း ခြက္(၂)လံုး၊ (၃)လံုးဆြဲၿပီးကမၻာ ကို လွည့္ပတ္ေတာင္းၾကရမ္းၾကရင္ေတာင္မွ အေၾ<ြကး ေက်စရာလမ္းမျမင္မိေၾကာင္း ယံုၾကည္မိပါတယ္။

သိန္းစံ