အခ်ိန္ကလေတြ ေျပာင္းလဲျခင္းနဲ႔အတူ
အေတြးအေခၚေတြဟာလည္း တုိးတက္ေျပာင္းလဲေနတယ္ဆုိတာကုိ ရင့္က်က္တုိး တက္ျခင္းလုိ႔ က်မ လက္ခံယုံ ျကည္ထားပါတယ္။
ဤကမၻာမွာ ဘယ္အရာမွ တည္ျမဲျခင္းဆုိတာမရွိ
အရာရာဟာအျမဲေျပာင္းလဲေနတယ္လုိ႔ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ေတာင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲပါေသးတယ္
မဟုတ္ပါလား။
.....အဲဒီလုိပါပဲ က်မ ရဲ ့အေတြးအျမင္ အယူအဆေတြဟာ
လည္း မျကာမၾကာေျပာင္းလဲေနပါတယ္.... အသက္ခႏၶာ
ေျကြတဲ့အထိတုိင္ ဒီအေတြး၊ အျမင္ေတြဟာ ေျပာင္းလဲေနပါလိမ္အုံးမယ္ ထင္ပါရဲ႕။
၎ေျပာင္းလဲမႈေတြဟာ “ စစ္မွန္တဲ့ အလုံးစုံ
သိရွိနားလည္ျခင္း” ကုိ ပုိင္ဆုိင္တဲ့အခါမွာ ရပ္တန့္ သြားလိမ္မယ္လုိ႔ က်မယုံၾကည္
ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ "လူရဲ႕အခ်စ္" ကုိ
နိဒါန္းျပိဳးအစျပဳ၍...အခ်စ္မွာ ဘယ္အရာက အေရးျကီးဆုံးလဲ။
ဘ၀မွာ အခ်စ္က ဘယ္ေလာက္ထိ အေရးပါလဲ ဆုိတဲ့
က်မရဲ႕လူငယ္ အျမင္အေတြးေတြကုိ
စာဖတ္သူ မ်ားနဲ႔ ဖြင့္ဟတုိင္ပင္ေဆြးေႏြးတဲ့သေဘာ နဲ
့ေရာ
အကုိးအကားျပဳခ်က္မ်ားနဲ့ပါ ေရးသားထားပါတယ္။
ဒီေဆာင္ပါးသည္
ျပီးျပည့္စုံတယ္လုိ မယူဆေစလုိပါ...။ေရျကည္
တစ္ေပါက္မွ်အား တုိးပြားအသိ
ျဖစ္လုိျငား မွ်ေ၀လုိက္ရပါသည္။
လူတုိ႔ရဲ႕ အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔
စဥ္းစားၾကည့္မိလွ်င္ လူတကုိယ္ အတၲကုိယ္စီ ရွိၾကသလုိ အခ်စ္ဆုိတဲ့ အရာလည္းရွိၾကမွာ
မလြဲပါဘူး..။
ဒါေၾကာင့္လည္း လူတန္းစား အသီးသီးမွာ အခ်စ္ရဲ႕
အဓိပၸာယ္ကုိ အမ်ုိးမ်ိုးထင္ျမင္ၾက၊ ေျပာၾက၊ ေရးၾကနဲ႔
ယခုထက္တုိင္ ေရာေထြေနစဲ မဟုတ္ပါလား။
အခ်စ္ဆုိတဲ့အရာမွာ ေရာလွ်က္ႏြယ္မႈေတြက
ေပြလီလွပါတယ္။ ဒီလုိပါ
အခ်စ္ကုိစတင္ထိေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္ဟာ လူ႔ရဲ႔
ခႏၶာကုိယ္မွာ ေဟာမုန္းဓါတ္ စတင္
ဖြံ႔ျဖိဳးတဲ့ အခ်ိန္ ဖုိ နဲ႔မ
သတၱိေျကာင့္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ၵ
"သစ္ရြက္လႈပ္တိုင္း ရယ္တဲ့" အရြယ္ရဲ႕ ႏုိးၾကြခံစား
ရင္ခုန္မႈကုိ အခ်စ္ဆုိလုိ႔ ဆုိႏုိင္မလား...။
အဲဒီလုိ... မႏူးမနပ္အရြယ္မွာ သစၥာတို ့၊
ေမတၱာစစ္တို ့ကို စကားလုံးျကီးၾကီးေတြ သုံးရင္လည္းသုံးမယ္ေပါ့..
.ဒါေပမယ္ အဲဒီစကားလုံးေတြရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္
ကုိေလးေလးနက္နက္ နားလည္ႏုိင္ပမလား။
အဲဒီလုိအရြယ္မွာ ျဖစ္ႏုိင္ေျခအမ်ားဆုံးက
ဆန္႔က်င္ဖက္ ကုိ စိတ္၀င္းစားယုံေလာက္ပဲ သိတဲ့အျမင္ပါ ဒီထက္မပုိႏုိင္ပါဘူး။
အဲဒီလုိ အခ်ိန္မွာ ဘ၀ကုိ အခ်စ္ထံအပ္ႏွံ
ကုိးကြယ္တတ္ၾကပါတယ္။
ဒီသေဘာေတြဟာ စြဲလမ္းမႈကုိ အေျခတည္ျပီး
ေပါက္ဖြားလာတဲ့ သႏၶာန္ေဆာင္ အခ်စ္လုိ႔ ဆုိခ်င္ပါရဲ႕ ။
ဘာမွမသိတဲ့သူရဲ႕ အျမင္ဟာ သိပ္သိသြားတဲ့
သူရဲ႕အျမင္နဲ႔ ဆင္တူေနတတ္ပါတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
လူတုိင္းထင္မွတ္ထားတဲ့ အခ်စ္ဟာ
အခ်စ္ရည္သုတ္လိမ္းထားတဲ့ အျကိဳက္က
ပုိမ်ားလိမ္မယ္။ လွ်ပ္တစ္ပ်က္ၾကည့္လုိက္ရင္လည္း
.....အခ်စ္ နဲ ့ အျကိဳက္က
တူသေရာင္ေရာင္ပါ...တကယ္ကုိ နက္နက္နဲနဲ...စဥ္းစားမွ
သာလွ်င္ အခ်စ္နဲ႔
အျကိဳက္ကုိ ခြဲျခားေပးႏုိင္စြမ္းရွိမယ္လုိ႔
ထင္မိပါတယ္။
ဥပမာေျပာရရင္........ကုိယ္ခ်စ္တဲ့သူကုိ
တစ္ေနမျမင္ရရင္ မေနႏုိင္ဘူးတုိ႔၊
တစကၠန့္ေလးေတာင္ခြဲမေနႏုိင္ဘူးတုိ႔ ...ဘာတုိ႔
ညာတုိ႔ ေျပာၾကပါလိမ္မယ္...
အဲ ေနာက္ျပီး တခ်ုိ႕ကလည္း ႏူးညံေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့
ဆံေကသာေလးကုိမွ၊
ဒါမွမဟုတ္ ၾကည္လင္ရႊန္းလဲ့တဲ့ မ်က္၀န္းေလးကုိမွ၊
ႏွင္းဆီဖူးလုိ ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိမွ
...စသည္...စသည္ျဖင့္ တစ္ေယာက္ တစ္မ်ဳိး
တတ္မက္ျကပါတယ္။
အဲဒီလုိ ခဏတာခံစားမႈမ်ုိးကုိ အခ်စ္လုိ
မဆုိနုိင္ပါ... ကုိယ္ျကိဳက္တဲ့အရာ
ခံစားခ်က္ေလးေတြကုိ စုျပီ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့
စြဲလမ္းတမၼက္မႈလုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။
အဲဒီေနရာမွာ ကုိယ့္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကုိ ေသေသျခာျခာ
အမွန္ကုိသိျမင္တတ္ဖုိ႔လုိပါတယ္..
အခ်စ္မွ မဟုတ္ပါဘူး ကုိယ္နဲ႔ဆက္ႏြယ္တဲ့
အေၾကာင္းအရာတုိင္းကုိလည္း
ရွင္းလင္းစြာျမင္တတ္ဖုိလုိ ပါတယ္ေနာ္..။
၎အျကိဳက္တုိ႔ စြဲလမ္းျခင္းတုိ႔ ဆိုတာ
စိတ္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈ အာရုဏ္ခံ ရမၼက္ေတြပါ။
တရားသေဘာအျမင္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ ရမၼက္ဆုိတာ
မီးပါ။
မီးဆုိတာ ေလာင္စာအားေကာင္းရင္ အားေကာင္းလာသလုိ
မီးရႈိန္တက္ျပီး...
ေလာင္းစာအားနဲ သြားတဲ့အခါမွာလည္း
မီးရွိန္က်သြားတတ္ပါတယ္....အၾကိဳက္တုိ႔၊
စြဲလမ္းျခင္းတုိ႔ဆုိတာ ဒီသေဘာေဆာင္ပါတယ္။
၎တုိ႔ရဲ႕ သဘာ၀ကုိက မတည္ျငိမ္ပါဘူး...ေျပာင္းလဲတဲ့
သေဘာရွိပါတယ္...
ေထြျပားေျပာင္းလဲ ေနတတ္ပါတယ္။ဒီလုိ
စိတ္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈ၊ ရုပ္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈ သေဘာကုိ
သိျမင္နားလည္ဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။ဒါမွလည္း အခ်စ္ရဲ႕
သေဘာတရားကုိ
တီေခါက္မိမွာပါ...
ေနာက္ျပီး ဒီသဘာတရားကုိ နားမလည္ရင္ ကုိ႔ကုိယ္ကုိ
လွည့္စားျပီး အခ်စ္အတြက္နဲ႔
ဘ၀ပါ ပ်က္သြား တတ္ပါတယ္။
သူမ်ားကကုိယ္ကုိ လွည့္စားျခင္းထက္ ကုိ႔ကုိယ္ကုိ
လွည့္စားျခင္းက ပုိလုိအႏၱရယ္ရွိပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္က ဘ၀ကုိ ဘယ္လုိပုံစံနဲ တည္ေဆာက္မလဲ
ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေပၚမွာ အခ်စ္ရဲ႕
ကံ့ကအက်ဳံး၀င္သြား တယ္ေနာ္။
ကုိယ့္ရဲ ရပ္တည္ခ်က္ကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ၊ ျပီေတာ့
အခ်စ္ကုိ စဥ္းစားသုံးသပ္ပါ။
ေနာက္ျပီး လူ႔ေတြရဲ႕ ဘ၀မွာ အရာမ်ားစြာကုိ
ဆုံးရုံးႏုိင္သလုိ .......
ေရြးခ်ယ္စရာမ်ားစြာလည္းေပၚေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။
ထုိအထဲတြင္ ဘယ္အရာက ကုိယ္ဘ၀မွာ အေရးၾကီးဆုံးလဲ၊
ဘယ္အရာကုိေတာ့ ကုိယ့္ရ႕ဲ
ဘ၀မွာ လုံး၀ကုိ လက္လႊတ္အဆုံးအရုံး
မခံႏုိင္ဆုံးအရာလည္းဆုိတာကုိ
ဆင္ျခင္သိျမင္တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။
က်မတုိ႔ လူငယ္ေတြဟာ အခ်စ္ကုိ လက္ေတြက်က်
စဥ္းစားသင့္ျပီးေတာ့
ဘ၀ကုိတုိးတက္ေအာင္ အခ်စ္ကုိခြန္းအား အျဖစ္သုံးျပီး
ကုိယ္ရည္မွန္းတဲ့ ဘ၀မ်ိဳးတည္ေဆာက္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။
တခ်ုိ႕ အခ်စ္ကုိျမင္ေတြးပုန္ေတြဟာ ေလဟာနယ္မွာ
တုိက္ေဆာက္ေနသူေတြလုိပါပဲ။
ဥပမာ...တူႏွစ္ကုိယ္တဲအုိပ်က္မွာ ဂုံနီအိတ္ကုိပဲ
ခ်ဳံရခ်ဳံရ၊ ရဲယုိရြက္ကုိ ငပိရည္နဲ႔တုိျပီး ထမင္းရည္ပူနဲ႔
ေရာေသာက္ရေသာက္ရဆုိတာေတြကုိ ဘယ္အခ်ိန္ထိၾကာၾကာ
ေနႏုိင္စားႏုိင္မွာလည္း။
အေသအျခာေတြးၾကည့္ပါ ျဖစ္နုိင္မလားေပါ့...ေနာက္ျပီး
ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်း
ေပါ့ဆုိျပီ
မုိးမျမင္ေလမျမင္လုပ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့...`ေသျပီဆရာ´
ဆုိတာမ်ုိးေတြ စလယ္၀င္ ဖင္မမည္းခင္ ကြဲၾက
ျပဲၾကဆုိတာေတြလည္း ဒုနဲေဒးပါ
အဲဒါေတြဟာလက္ေတြက်က် အခ်စ္ကုိ မစဥ္းစားမိလုိ႔
ဒုကၡေရာက္ရတာပါ။
ဒါဆုိရင္ အခ်စ္ကုိေရာတားဆီနုိင္ပါသလားလုိ
ေမးစရာရွိပါတယ္။
သုိးေဆာင္စကားမွာလည္း အခ်စ္နဲ႔
ေခ်ာင္းဆုိးျခင္းကိုတားလုိ႔မရတဲ့။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ေခ်ာင္းဆုိးတာကုိေတာ့ တားလု႔ိရမရ
မသိပါ၊ အခ်စ္ကုိေတာ့ တားလုိရႏုိင္ပါ၏္။
အဲဒါကုိ
ဥပမာေလးနဲ႔ေျပာရရင္...ခ်ုိျမိန္ေအးတဲ့
ေရခဲမုန္႔စားရင္ ေခ်ာင္းဆုိးႏုိင္တယ္လုိ႔ေျပာရင္
တကယ္စားလုိက္လုိ႔ ေခ်ာင္းဆုိးခ်င္မွလည္း ဆိုးမယ္၊
အဲ..ေခ်ာင္း မဆုိးရင္လည္း မဆုိးဘူးေပါ့။
....... ဒါေပမယ့္ ေရခဲမုန္႔မစားရင္
လုံး၀ေခ်ာင္းမဆုိတာ ေသခ်ာတယ္ အခ်စ္လည္း ဒီသေဘာေဆာင္ပါတယ္။
နပုိလီယံေျပာခဲ့တဲ့ အခ်စ္နဲ႔ပါတ္သက္လုိ႔
စကားေတာင္ရွိပါတယ္
"The only victory over love is flight."
အခ်စ္ကုိႏုိင္ခ်င္ရင္ ထြက္ေျပးျခင္းပဲလုိ ဆုိခဲ့ပါတယ္။
ဒါျဖင့္ အခ်စ္ကုိတစ္သက္လုံးေရွာင္ပုန္းေရွာင္
ေနရေတာ့မွာလားလုိ႔ ဆုိစရာပါ။ ဆုိႏုိင္ပါ၏။
ဒါေပမယ္ မိမိရဲ႕ စိတ္နဲ႔
ဘ၀ျဖစ္တည္မႈေပၚမွာတည့္တည့္ၾကည့္ျပီး အခ်စ္ကုိ ရႈျမင္သုံးသပ္ဖုိ့
အေရးၾကီးပါလိမ္မယ္။
ဒီေနရာမွာ `စာေရးဆရာမဂ်ဴ´ရဲ႕ စကားေလးနဲ႔
ထပ္ေလာင္းခ်င္ပါတယ္။
သူက...''လူေယာက္်ား သည္ လူ ျဖစ္သည္၊ လူမိန္းမ သည္
လူ ျဖစ္သည္၊ လူ သည္ လူ
သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။ လူ သည္ လူ ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္
မိဘ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ၊
အေဆြခင္ပြန္း၊ တို ့အနားတြင္ ရွိသည္ျဖစ္ေစ
မရွိသည္ျဖစ္ေစ၊
လူဘ၀ရွင္သန္ရပ္တည္မႈ တစ္ခုအတြက္ အဓိပါယ္ရွိေအာင္
ႀကိဳးစားရေပမည္။
လူပီသေအာင္ ႀကိဳးစားရမည္။ ဒါသည္
အမွန္တရားျဖစ္သည္။'
က်မတုိ႔ က်င္လည္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္
ကုိလည္းၾကည့္မိေတာ့လည္း အခ်စ္နဲ႔ပါတ္သက္တဲ့ ၀တၳဳ၊ ရုပ္ရွင္၊ဗီဒီယုိ
ေတြဟာလည္းျပည့္လွ်က္ပါ။
စာအုပ္ဆုိင္ေတြမွာဆိုရင္လည္း သုတစာေပတုိ႔ထက္
ရသစာေပကလႊမ္းမုိးျပီး၊
ရသစာေပထဲမွာေတာင္ စုံေထာက္၀တၳု၊ ဟာသ၀တၳဳတုိ႔ထက္
အခ်စ္၀တၳဳက
ပုိမ်ားေနတယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။
ေနာက္ ဗီဒီယုိနဲ႔ ရွပ္ရွင္ေတြမွာေတာင္ ပညာေပး
ဇာတ္ကားထက္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းက
ပုိလႊမ္းမုိးေနပါတယ္။ အခုအခါ လူငယ္အမ်ားစုဟာ
အြန္လုိင္း(online)မွာေတာင္ေျခရာ ျဖန္က်က္
အခ်စ္ကုိ ရွာေဖြလာၾကပါတယ္၊
ဘယ္လုိ အခ်စ္မ်ိုးျဖစ္ပါလိမ္မလဲလုိ႔ ေတြးမိပါရဲ႕။
ဒါဆုိရင္ လူငယ္အမ်ားစုသည္ အခ်စ္ကုိပုိလုိ ဦးစားေပးတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္မေလာ့။
ဒါမွမဟုတ္ အခ်စ္သည္ လူဘ၀ရဲ႕ အလြန္အေရးပါတဲ့
အဆင့္မွာရွိေနျပီလားဟု စဥ္းစားစရာပါ။
လ႔ူသမုိင္းကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္လည္း လူသားတုိ႔
အက်ဳိးအတြက္ေကာင္းက်ဳိးကုိ သယ္ပုိးသြားတဲ့ ေက်းဇူးရွင္မ်ားစြာရွိပါသည္။ သုိ႔ေသာ္
အခ်စ္နဲ႔ ပါတ္သက္၍
လူသားတုိ႔ေကာင္းက်ဳိးကုိ ေက်းဇူးျပဳသြားသူ
မ်ားမ်ားစားစား ရွိမည္မထင္ပါ။
အခ်စ္အတြက္ အသက္စြန္႔သူ၊ နန္းစြန္႔သူ၊
အရွက္စြန္႔သူ၊
ရူးသြပ္သူမ်ားကုိ လူေတြက
ခ်ီက်ဴးဂုဏ္ျပဳၾကသေလာ့။
ဒါမွမဟုတ္ လူသားတုိ့အက်ဳိးကုိ ေက်းဇူးျပဳသူမ်ားကုိ
လူေတြက ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳၾကသေလာ့။
ထုိေနာက္ ဘ၀မွာအခ်စ္ကုိ အေရွ႕တန္းတင္ျပီး
အခ်စ္အတြက္သာ ရွင္သန္ေနပါက၊
အရက္စြဲသူ အရက္သမားတေယာက္။ အရက္အတြက္ ဘ၀ကုိ
ေရွတန္းတင္တဲ့
အရက္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႔ဘ၀ တန္ဖုိးနဲ႔
မျခားနားႏုိင္ပါ။
က်မရဲ႔ ဘ၀တြင္လည္း အခ်စ္က ဘ၀တစ္ခုလုံးကုိ
ေစာက္ထုိးမုိးေမ်ွာ္ျဖစ္သြားေလာက္ေအာင္ အေရးမပါပါ။
က်မ အတြက္အခ်စ္သည္ ျမစ္တစ္စင္းလုိ စီးဆင္းေစျပီ
အဲဒီျမစ္ကုိ ကူးခတ္တဲ့အခါမွာလည္း ဆႏၵတရားထက္ ဆင္ေျခတုံအသိတရားကုိပုိျပီး
သတိျမဲျမဲထား၍
နားလည္းယုံၾကည္မႈအျပည့္ ျငိမ္ျခမ္းစြာ
ခ်စ္နုိင္ဖုိ႔အသင့္ျဖစ္ေနပါသည္။
`အခ်စ္ကုိ ဖန္တီး၍လည္း မရပါ၊ ဖ်က္ဆီ၍လည္း မရေသာ
လြတ္လပ္စြာရွင္သန္ေနေသာအရာ´လုိ႔ျမင္မိပါသည္။
မခ်စ္တတ္ေပမဲ ့..တို
့ေတြခ်စ္တတ္ေအာင္ျပင္ဆင္သင့္တယ္ေနာ္
ခ်စ္ေသာ
ေရႊအိမ္စည္
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။