သတိရစရာ အမွတ္တရမ်ား (၃)

Moe Zay Nyein

မိုးေဇညိမ္း

(ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္ၿပီး အားအားယားယားရွိတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ေခါင္းထဲရွိသမွ် ေလးေတြ ေလွ်ာက္ေရးၿပီး ကိုယ့္ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚ ကိုယ္တင္မိတာပါ။ ဘာေၾကာင့္ ညာေၾကာင့္ရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ေတြက စစ္တပ္အေၾကာင္း၊ ရဲအေၾကာင္းမဖတ္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီး လာလာေျပာၾကလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတင္းသမားမဟုတ္၊ စာေရးဆရာလည္းမဟုတ္ေတာ့ ကိုယ္သိတာပဲ ကိုယ္ေရးမိတာပါပဲ။ ဘယ္သတင္းဌာန၊ ဘယ္၀က္ဆိုက္အတြက္ရယ္မွ ရည္ရြ

 ယ္ေရးမိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ပ်င္းလို႔ေရးတယ္ မွတ္ပါခဗ်ာ။ မဖတ္ခ်င္လည္း ေက်ာ္သြားလို႔ရပါတယ္ခဗ်ား။)

လြန္ေလၿပီးတဲ့ ႏွစ္ကာလအခ်ဳိ႕က က်ပ္ေျပး လို႔ေခၚေခၚေနၾကတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ ဌာေနမွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ က်င္လည္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္လို႔ အလြယ္တကူ ေခၚဆိုၾကတဲ့ ေနရာဟာ ယခင္ကတည္းက ရွိၿပီးသား ၿမိဳ႕ေတြျဖစ္တဲ့ ပ်ဥ္းမနား၊ လယ္ေ၀း၊ တပ္ကုန္း သံုးၿမိဳ႕နယ္ကို ႀတိဂံပံုစံဆဲြၿပီး အဲဒီသံုးၿမိဳ႕နယ္ရဲ႕အလည္မွာတည္ထားတာပါ။ စုစုေပါင္းအက်ယ္အ၀န္း (၂၇၂၄) မိုင္ရွိပါတယ္။ အခု အစိုးရရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္အရဆိုရင္ ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမေပါ့။ ေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ နယ္နိမိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္ေတြကို သီရိငါးၿမိဳ႕နယ္ နဲ႔ အျခားသံုးၿမိဳ႕နယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ ဇမၺဴသီရိ၊ ဥတၱရသီရိ၊ ပုဗၺသီရိ၊ ေဇယ်သီရိ၊ ဒကိၡဏသီရိ၊ ပ်ဥ္းမနား၊ လယ္ေ၀း၊ တပ္ကုန္း တို႔ပါပဲ။ ေနျပည္ေတာ္နယ္နိမိတ္အတြင္းမွာ ရပ္ကြက္ (၃၄) ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာအုပ္စု (၁၈၄) စု နဲ႔ ရြာေပါင္း (၈၀၁) ရြာ နဲ႔စုစုေပါင္း လူဦးေရ (၈၅၀ ၀၀၀) ေက်ာ္ ရွိပါတယ္။

ေနျပည္ေတာ္စတင္ဖဲြ႔စည္းစဥ္အခ်ိန္က မႏၱေလးတိုင္း လက္ေအာက္ခံ ခ႐ိုင္တစ္ခုအေနနဲ႔ စတင္ဖဲြ႔စည္းခဲ့ၿပီး အစိုးရဌာနအမ်ားစုဟာ မႏၱေလးတိုင္းကို တာ၀န္ခံလုပ္ေဆာင္ၾကရပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ကို သီးျခားတိုင္းတစ္ခုအေနနဲ႔ ျပင္ဆင္ဖဲြ႔စည္းဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တာမွာ ခုဆို ေတာ္ေတာ္ေလး ႐ုပ္လံုးေပၚလာပါၿပီ။ ရဲဆိုရင္လည္း အရင္က ေနျပည္ေတာ္ ခရိုင္ ရဲတပ္ဖဲြ႔ကေန ခုဆိုရင္ ေနျပည္ေတာ္တိုင္းရဲတပ္ဖဲြ႔အျဖစ္ ျပင္ဆင္ ဖဲြ႔စည္းလိုက္ပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရဌာနအခ်ဳိ႕ကေတာ့ မႏၱေလးတိုင္းရဲ႕ လက္ေအာက္ခံအေနနဲ႔ပဲ ဆက္ၿပီး လုပ္ေနၾကတာေတြရွိပါတယ္။ မူလ ေနျပည္ေတာ္ကို စတင္တည္ခဲ့တုန္းက စစ္႐ံုးတစ္ခုတည္းကိုသာ ေရႊ႕ေျပာင္းဖို႔ ရည္ရြယ္တည္ေဆာက္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း စိတ္ကူးတမ်ဳိးေျပာင္းလို႔ တျခား၀န္ႀကီးဌာနေတြပါ ေရႊ႕ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္မွာ စစ္႐ံုးကို ေရႊ႕ခဲ့စဥ္ကတည္းက စစ္႐ံုးလံုၿခံဳေရးအတြက္ ေနျပည္ေတာ္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ကို ဖဲြ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ရဲ႕ ပထမဆံုးတိုင္းမွဴးကေတာ့ ခုကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေ၀လြင္ ပါပဲ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေပါ့။ ေနျပည္ေတာ္တိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ဖဲြ႔ေတာ့ လယ္ေ၀းမွာရွိတဲ့ အမွတ္(၆) စစ္ဆင္ေရး ကြပ္ကဲမႈ ဌာနခ်ဳပ္၊ ေတာင္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္လက္ေအာက္ခံတပ္တခ်ဳိ႕ကို အမာခံထားၿပီး ဖဲြ႔ခဲ့တာပါ။

ေနျပည္ေတာ္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ဖဲြ႔ေတာ့ ရန္ကုန္တိုင္း လံုၿခံဳေရးအတြက္ တာ၀န္ယူေနတဲ့ ခမရ(၃၀၃/၃၀၅) ကိုလည္း ေနျပည္ေတာ္ကို တကူးတက ေရႊ႕ေစခဲ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဟိုးအရင္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစကာလ ေရာင္စံုသူပုန္ေတြနဲ႔ ရန္ကုန္အစိုးရတို႔ သူမသာ ကိုယ္မသာ အားၿပိဳင္ ေနရစဥ္က ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ စည္း႐ံုးမႈကို ျငင္းပယ္ၿပီး ဗမာ့တပ္မေတာ္ အေပၚ သစၥာရွိတဲ့ တပ္ရင္းအခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ အစိုးရအေနနဲ႔ အသက္႐ႈေခ်ာင္ ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီ့တပ္ရင္းေတြက အမွတ္(၃/၄/၅) ဗမာ့ေသနတ္ကိုင္ တပ္ရင္း ေတြပါပဲ။ သနက(၃/၄/၅) လို႔လည္းေခၚၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေျချမန္တပ္ရင္း ေတြ ျပန္ဖဲြ႔ေတြ သနက (၃/၄/၅)) ကို ခမရ (၃၀၃/၃၀၄/၃၀၅) လို႔ နာမည္ေျပာင္းၿပီး ျပန္ဖဲြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးက တျခားစစ္တပ္ေတြ ကာခ်ဳပ္ႀကီးအေပၚ သစၥာေဖာက္ခ်င္ေဖာက္မယ္၊ အဲဒီတပ္ရင္းေတြကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္ဘူးဆိုတဲ့ အေတြးကို ဟိုးအရင္ ဦးေန၀င္း လက္ထက္ကတည္းက ယံုၾကည္လာခဲ့တာ ဦးသန္းေရႊေခတ္အထိပါပဲ။

ေနျပည္ေတာ္ကို မေရႊ႕ခင္ေလးမွာပဲ ဦးေန၀င္းနဲ႔သူ႔ေျမးေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာသိမ္းယူဖို႔ၾကံစည္တယ္လို႔ ေၾကညာဖမ္းဆီးၿပီးေတာ့ ဦးေန၀င္းရဲ႕ လံုၿခံဳေရးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ခမရ (၃၀၄) ကို ဖ်က္သိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဦးသန္းေရႊက ေနျပည္ေတာ္ကို ႐ံုးေျပာင္းထိုင္ေတာ့ ခမရ(၃၀၃)နဲ႔ (၃၀၅) တို႔ကို တပါတည္း ဆဲြေခၚသြားခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္သားအျဖစ္ ေနသားက်ေနတဲ့ အဲဒီ တပ္ရင္းက အရာရွိ/စစ္သည္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ မိသားစုေတြခမ်ာ ရယ္ရမလို ငိုရမလိုနဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္က ေတာဇနပုဒ္သာသာပဲ ရွိေသးတဲ့ ေနျပည္ေတာ္ကို ေျပာင္းသြားရရွာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ပိုက္ဆံေပးၿပီး ရန္ကုန္တိုင္း လက္ေအာက္က တပ္ေတြကို ေရႊ႕ၿပီးေနခဲ့ၾကတာေတြရွိပါတယ္။

ေနျပည္ေတာ္တိုင္းရယ္လို႔ စၿပီးဖဲြ႔ခဲ့တုန္းက တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္မွာ တာ၀န္ယူခဲ့တဲ့ ဦးစီးအရာရွိေတြခမ်ာ အေတာ္ေလးေခါင္းစားရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေနျပည္ေတာ္နယ္နိမိတ္လံုၿခံဳေရး စီမံခ်က္ဆဲြဖို႔ နယ္ေျမေတြကို ကြင္းဆင္းၿပီး ၾကည့္တဲ့အခါမွ ေနျပည္ေတာ္ဧရိယာအတြင္းကို ရန္သူေတြ ထိုးေဖာက္ ၀င္လာႏိုင္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေနရာက (၂၀) ေလာက္ ရွိေနလို႔ပါပဲ။ အဲဒီ ေနရာေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ရွိရင္းစဲြတပ္ေတြနဲ႔ မေလာက္တာမို႔ တျခား တိုင္း/တပ္မက တပ္ေတြကိုပါ ေနျပည္ေတာ္တိုင္းလက္ေအာက္ထဲ ေရႊ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေနျပည္ေတာ္ထဲမွာ လတ္လ်ာလတ္လ်ား သြားေနတဲ့ အဓိက ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ အေရးႀကီးပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းေတြမွာ လံုၿခံဳေရး ယူထားရတဲ့ လံုၿခံဳေရး ေနရာေတြကလည္း (၂၀) ေက်ာ္ပါတယ္။

လံုၿခံဳေရးယူတယ္ဆိုလို႔လည္း သိပ္လည္းအထင္မႀကီးပါနဲ႔။ ေ၀ၚကီေတာ္ကီေလး သတိထားနားေထာင္၊ ေဒ၀ႀကီးလာၿပီဆိုရင္ ပလက္ေဖာင္းေပၚတက္၊ ကားလာရင္ သတိဆဲြ၊ မတ္တပ္ရပ္ အေလးျပဳ၊ ၿပီးရင္ ပလက္ေဖာင္းေဘးက အရိပ္ေကာင္းေကာင္းမွာ ျပန္ႏွပ္ေနၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ တခါတေလ အေလးသာျပဳလိုက္ရတယ္ ကားေပၚမွာ ယာဥ္ေမာင္းဒ႐ိုင္ဘာတစ္ေယာက္ပဲ ပါခ်င္ပါတာပါ။ အဓိကပုဂၢိဳလ္တို႔၊ အေရးႀကီး ပုဂၢိဳလ္တို႔ လမ္းေၾကာင္းေတြ ကေတာ့ ေရွ႕ေျပးကားေတြ ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ႔မို႔ သိသာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕၀န္ႀကီးေတြ၊ တိုင္းမွဴးတို႔ကေတာ့ အဲလိုေရွ႕ေျပးေတြမရွိတာမို႔ ျဖတ္သြားတာကို မသိလိုက္၊ အေလးမျပဳလိုက္မိပဲ ထိုင္ၿပီး ဒူးနန္႔ေနလို႔ အတိုင္ခံရတာေတြ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သိတဲ့ တပ္ၾကပ္တစ္ေယာက္ဆို အဲလိုခဏခဏျဖစ္လို႔ ေနာက္တစ္ခါဆို မင္းအရစ္ျပဳတ္မယ္လို႔ တပ္ရင္းမွဴးက ႀကိမ္းထားပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ တိုင္းမွဴးလမ္းေၾကာင္းမွာ လံုၿခံဳေရး တာ၀န္က်ေတာ့ သူ႔ခမ်ာ ေ၀ၚကီေတာ္ကီကို နားနားက မခြာရဲပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ နားစြင့္ေနရပါတယ္။ တိုင္းမွဴးလမ္းေၾကာင္း ျဖတ္လာၿပီ လို႔သူ႔ေရွ႕ကအဖဲြ႔က သတင္းပို႔ေတာ့ ကမန္းကတန္း ပလက္ေဖာင္းေပၚတက္ သတိဆဲြ၊ အသင့္အေနအထား လုပ္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီေန႔က ကားအေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ျဖတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေနေတာ့ ဘယ္ဟာက တိုင္းမွဴးကား၊ ဘယ္ဟာက ႐ိုး႐ိုးကား ဆိုတာ ေရြးခ်ိန္မရေတာ့ပဲ လာသမွ်ကားေတြထဲက တစ္စီးစီးမွာေတာ့ တိုင္းမွဴးပါမွာပဲဆိုၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ သတိဆဲြၿပီး အေလးျပဳထားလိုက္တာမို႔ ေျခေထာက္ ေတာ္ေတာ္ ေတာင့္သြားတယ္လို႔ ညည္းဖူးပါတယ္။