မွ်ေ၀ေပးကမ္းျခင္း

Bamaw Thein Pe added 2 new photos.

ႀကီးပြားေအာင္ျမင္ေရးအက်င့္ (၂၆)
#မွ်ေ၀ေပးကမ္းျခင္း
မွ်ေ၀ေပးကမ္းျခင္းရဲ႕စြမ္းအားႀကီးမားပုံကုိ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မသိၾကပါ။ မွ်ေ၀ေပးကမ္းျခင္း ဆုိတာ ေငြေၾကးတစ္ခုပဲမဟုတ္ပဲ ပစၥည္းတစ္ခုခု ဒါမွမဟုတ္ အသိပညာေပးေ၀ျခင္းလည္း ပါပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေပးကမ္းမွ်ေ၀ေပးလုိက္တဲ့အရာဟာ လူေတြဆီေရာက္သြားၿပီးရင္ မိမိဆီကို ျပန္ေရာက္လာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီျပန္ေရာက္လာတဲ့ အရာေတြဟာ မိမိမွ်ေ၀ေပးလုိက္တဲ့ အရာထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပုိပါလိမ့္မယ္။ ဒါကုိ မွ်ေ၀ေပးကမ္းျခင္းရဲ႕ အစြမ္းလုိ႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ မွ်ေ၀ေပးကမ္းျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပုံျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ကုိ ဖတ္ဖူးလုိ႔ မွ်ေ၀ေပးပါရေစ။

ပီတာဆုိတဲ့ ပုိက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ လမ္းေဘးမွာ စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့ ကေလး တစ္ေယာက္ကုိ ျမင္ျပီး သနားသြားတာနဲ႔ သူ႔အကၤ်ီအိပ္ေထာင္ထဲမွာ ပါလာတဲ့ ေဒၚလာတစ္ရာတန္ ေငြစကၠဴတစ္ရြက္ကို ထုတ္ေပးလုိက္တယ္။ ကေလးဟာ အိမ္အျပန္မွာ စားစရာေတြနဲ႔ သူ႔အေမအတြက္ ေဆးဝါးေလးေတြ ဝယ္သြားတယ္။ သူ႕အေမဟာ ေနမေကာင္း ျဖစ္ေနလုိ႔ အလုပ္မလုပ္နုိင္တာ အေတာ္ ၾကာေနၿပီ။ သူ႔သား ၀ယ္လာတဲ့ ေဆး၀ါးေတြေသာက္ၿပီး အစားအေသာက္ေတြ စားလုိက္ရလုိ႔ မၾကာခင္မွာပဲ အေမျဖစ္သူဟာ ေနျပန္ေကာင္းသြားၿပီး အလုပ္ ျပန္ဆင္းႏုိင္လာတယ္။ အေမဟာ ၾကိဳးစားအလုပ္လုပ္ရင္း ရတဲ့လုပ္ခထဲက ပုိက္ဆံေတြကုိ သူ႔သား ပညာေရးအတြက္ တတ္ႏုိင္သေလာက္ စုေနခဲ့တယ္။
ကေလးလည္း အထက္တန္းေက်ာင္းေအာင္ၿပီး အမွတ္ေကာင္းတာနဲ႔ ေဆးေက်ာင္းဆက္တတ္တယ္။ သူ႔အေမရဲ႕စုေဆာင္းထားေငြနဲ႔ ေဆးေက်ာင္းၿပီးေအာင္ တက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ခြဲစိတ္ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပီတာဟာ စီးပြားပ်က္ၿပီး စုေဆာင္းေငြေတြလည္း မရွိ၊ ေနစရာအိမ္လည္း မရွိေတာ့လို႔ လမ္းေဘးမွာ ခြက္တစ္လံုးနဲ႔ ေတာင္းစားေနရတယ္။ ညဆိုရင္ လမ္းေဘးမွာပဲ အိပ္ရတယ္။ ထမင္း ႏွပ္မွန္မစားရတာလည္း ၾကာေနၿပီ။ တစ္ေန႔ သူေတာင္းရမ္းေနတံုး မူးလဲသြားလုိ႔ လမ္းမွာေတြ႕သူေတြက သူ႔ကို ကားနဲ႔ ေဆး႐ုံကုိ ပုိ႔ေပးလိုက္ၾကတယ္။ ေဆး႐ုံေရာက္ေတာ့ ဆရာဝန္ေတြက သူ႔ကုိ စမ္းသပ္မႈေတြ လုပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဦးေႏွာက္မွာ ကင္ဆာအႀကိတ္တစ္ခု ေတြ႔ရတယ္။ အၾကိတ္ဟာ သိတ္မၾကီးေသးသလို ကင္ဆာဆဲလ္ေတြလည္း တျခားေနရာေတြကို မပ်ံနံွ႔ေသးလို႔ ခြဲစိတ္ကုသရင္ ေပ်ာက္ကင္းႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခြဲစိပ္ကုသစရိတ္ အမ်ားႀကီး ကုန္မယ္။ စားစရာေတာင္ မရွိတဲ့ ပီတာဟာ ဘယ္မွာ ခြဲစိတ္ကုသခ ေပးနိုင္ပါ့မလဲ။
ပီတာရဲ႕ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလးဟာ အဲဒီသတင္းၾကားေတာ့ ငုိေနမိတယ္။ သူ႔မွာလည္း အေဖ့ကုိ ခြဲစိတ္ခေပးဖုိ႔ ပုိက္ဆံ မရွိဘူးေလ။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ပီတာရဲ႕သမီးကုိ သူခြဲစိတ္ ကုသေပးမယ္။ ပုိက္ဆံအတြက္ သူတာ၀န္ယူမယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ မၾကာခင္ ပီတာရဲ႕ ဦးေႏွာက္က ကင္ဆာအႀကိတ္ကုိ ခြဲစိတ္ ထုတ္ေပးလုိက္တယ္။ ပီတာလည္း ေဆး႐ုံမွာ လအတန္ၾကာေနခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆုံး စိတ္ခ်ရၿပီ။ ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ မရွိေတာ့ဘူးဆုိလုိ႔ ေဆးရံုက ဆင္းလာနိုင္ခဲ့တယ္။ ကုသေပးလုိက္တဲ့ ဆရာ၀န္ဟာ ဘယ္သူဆုိတာ ပီတာေရာ သူ႔သမီးေလးတို႔ မသိလုိက္ၾကပါဘူး။ အဲဒီ ဆရာ၀န္ဟာ ဘယ္သူျဖစ္မယ္ ထင္ပါသလဲ။ သူကေလးဘ၀ကေန ပီတာက ပုိက္ဆံေပးလုိက္တဲ့ လမ္းေဘးမွာ ေတာင္းစားေနတဲ့ ကေလးေလးပါ။
ဒါအျဖစ္မွန္လား၊ ပံုျပင္လားဆုိတာ မသိရေပမယ့္ စာဖတ္သူေတြကုိ အေတြးေလးေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ တစ္ကယ္လုိ႔ ပီတာဟာ သူ႔မွာ ရွိတဲ့ ပုိက္ဆံကုိ ဒီကေလးကုိ မေပးကမ္းခဲ့ဖူးဆုိရင္ ကေလးဟာ သူ႔အေမအတြက္ လုိအပ္တဲ့ ေဆး၀ါးနဲ႔စားစရာေတြ ၀ယ္သြားႏုိင္ပါ့မလား။ အဲဒီေဆး၀ါးနဲ႔ စားစရာမရရင္ သူ႔အေမ ျပန္ေနေကာင္း လာႏုိင္ပါ့မလား။ ေနမေကာင္းလာဘူးဆုိရင္ အလုပ္ျပန္မလုပ္ႏုိင္လုိ႔ သူ႔သားအတြက္ ေနာင္ပညာေရးအတြက္ ေငြစုႏုိင္ပါ့မလား အဲဒီ စုေငြမရွိရင္ အဲဒီကေလးဟာ ပညာဆက္သင္ႏုိင္ပါ့မလား။ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာႏုိင္ပါ့မလာ။ ဆရာ၀န္ ျဖစ္မလာခဲ့ရင္ ပီတာရဲ႕ ဦးေႏွာက္ကင္ဆာေရာဂါကုိ ပုိက္ဆံမယူပဲ ကုေပးႏုိင္ပါ့မလား။ သူ မကုသေပးရင္ ပီတာတစ္ေယာက္ အသက္ရွင္ပါ့အုံးမလား စသျဖင့္ပါ။
အဓိက ေျပာခ်င္တာက ေပးကမ္းမွ်ေ၀လုိက္တာဟာ ဘယ္ေတာ့မွာ အခ်ည္းႏွီး မျဖစ္ဘူးဆုိတာပါပဲ။ တုိက္႐ုိက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္၀ုိက္၍ျဖစ္ေစ မွ်ေ၀ေပးသူကုိ အက်ဳိးျပဳပါလိမ့္မယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က ပညာမွ်ေ၀ေပးတယ္။ သူတုိ႔ သိထား၊ တတ္ထားသမွ်ေတြကုိ သူမ်ားေတြကုိ သင္ေပးတယ္။ အဲဒီလုိ သင္ေပးလုိက္သူဟာလည္း သင္ယူသူေတြက သူတုိ႔သိခ်င္တာေတြကို အေသးစိတ္ေမးၾကေတာ့ သင္ေပသူဟာ ပိုျပီး ေလ့လာရတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္႐ႈရတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူလည္း ပုိၿပီး တတ္လာတယ္။ ပုိၿပီး ေတာ္လာတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက Brian Tracy, Jim Rohn နဲ႔ Tony Robbins တုိ႔ဟာ သူတုိ႔ ဘယ္လုိႀကီးပြားခ်မ္းသာလာတယ္ဆုိတာကုိ စာအုပ္ေတြ ေအာင္ျမင္ေရးေဟာေျပာပြဲ Seminar ေတြ၊ အသံသြင္း စီဒီေခြေတြ ေရာင္းခ်ၿပီး မီလ်ံနာသူေ႒းႀကီးေတြသ ျဖစ္လာၾကတယ္။ သူတုိ႔ဟာ သူတို႔သိခဲ့တဲ့၊ က်င့္သံုးခဲ့ၾကတဲ့ ၾကီးပြားခ်မ္းသာေရးနည္းေတြကုိ ဆရာစားမခ်န္ပဲ အကုန္လုံးေျပာျပ၊ သင္ျပခဲ့ၾကတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕စာအုပ္ေတြဖတ္၊ သူတို႔ရဲ႕ ေဟာေျပာပြဲေတြကို တက္၊ သူတို႔ေဟာေျပာတာေတြကို အသံသြင္းထားတဲ့ စီဒီအေခြေတြ နားေထာင္ၿပီး သူတုိ႔နည္းအတုိင္း လက္ေတြ႕က်င့္သုံးလုပ္ေဆာင္ခဲ့လုိ႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာလည္း မီလ်ံနာသူေ႒းေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္ဆုံုးတစ္ခု ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ယေန႔ ကမၻာမွာ အခ်မ္းသာဆုံးျဖစ္ေနတဲ့ ဘီလ္ဂိတ္ (Microsoft)၊ ၀ါရင္ဘတ္ဖက္ (စေတာ့ရွယ္ယာသူေ႒းႀကီး)၊ မတ္ခ္ဇာကားဘတ္ (FaceBooK) စတဲ့ ဘီလ်ံနာသူေ႒းႀကီးေတြဟာ သူတုိ႔ပုိင္ဆုိင္တဲ့ စည္းစိမ္ရဲ႕ ၈၀ ရာခိုင္နဴန္း ျဖစ္တဲ့ ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာကုိ ကမာၻေပၚက လူသားေတြအတြက္ လွဴဒါန္းခဲ့တယ္။ ဒီေလာက္ ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ လွဴလုိက္လုိ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ ခ်မ္းသာတာေတြ ေလ်ာ့က်သြားသလား။ ဆင္းရဲသြားသလား။ မြဲသြားသလား။ မဆင္းရဲ မမြဲသြားၾကတဲ့အျပင္ အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုျပီး ခ်မ္းသာလာခဲ့တယ္။ မယုံမရွိပါနဲ႔။ သူတုိ႔ အေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြမွာ ဖတ္ၾကည့္ရင္ သိနိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မွ်ေ၀ေပးကမ္းျခင္းရဲ႕ စြမ္းအားႀကီးမားပုံကုိ သံသယ မရွိၾကပါနဲ႔။
ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ
၀၈-၀၂-၂၀၁၇