*ေရခံစာမ်က္ႏွာ*

 Aung Aung Kyaw

 

*ေရခံစာမ်က္ႏွာ*
စာအုပ္တစ္အုပ္ရဲ႕ ေရွ႕ဆံုးမွာ မ်က္ႏွာဖံုးကိုလွန္လိုက္ၿပီဆိုတာနဲ႔..အရင္ဆံုးေတြ႕ရတဲ့ စာရြက္လြတ္ ျဖဴလႊလႊေတြဟာ ေရခံစာမ်က္ႏွာေပါ့..။
***************
ႏွင္းေတြပိတ္ေနေအာင္ က်တဲ့ေန႔လည္း အပ်င္းထူေနလို႔မရ။ လူပ်ိဳႀကီးတစ္ကိုယ္တည္း ဆိုေပမယ့္ ဝမ္းေရးက ဒီစာအုပ္ဆိုင္ေလးက ေျဖရွင္းေပးေနတာေလ..။
"အင္း...ခက္တယ္..ခက္တယ္..ဒီအေပအေတေလး ေရာက္ေနျပန္ၿပီ.."
ႏွင္းေတြၾကားက ဝိုးတဝါးအရိပ္ဟာ စြပ္က်ယ္ဂ်ိဳင္းျပတ္နဲ႔ ေရခဲေခ်ာင္းပံုးလြယ္ထားတဲ့ ေကာင္ေလး...သူလည္းမခ်မ္းႏိုင္ရွာ။
ခဏေန ဆိုင္ခင္းၿပီး စာအုပ္ေတြစီၿပီးၿပီ ဆိုတာနဲ႔ ေကာင္ေလးျပန္သြားေနၾက..။ဦးႀကီးသန္းတစ္ေယာက္ စဥ္းစားရ ၾကပ္ေနတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီ ...ဆိုင္ေရွ႕ကိုေကာင္ေလး စေရာက္လာတဲ့ ေန႔ကစလို႔ေပါ့။
*****************
"ေဟ့ေကာင္...သြား...သြား...သြား...ဘယ္လိုေပါက္လႊတ္ပဲစားေလးလဲကြ ...ေဟ.. ေနတိုင္းဆိုင္ေရွ႕ ဘာခိုးမလို႔.... လာေခ်ာင္းေနတာလဲ..."
ေမာင္းထုတ္လိုက္ ေတာ့လည္း ေကာင္းေလးက ျပံဳးျဖဲျဖဲနဲ႔ က်ဳပ္ဆိုင္ထဲကို တစ္ခ်က္ စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္...ဂလိုင္ေလးလႊဲၿပီး ေရခဲေခ်ာင္ပံုးႀကီး မႏိုင့္တႏိုင္နဲ႔ ေျပးထြက္သြားတာပဲ...။
က်ဳပ္ကလည္း လူတစ္မ်ိဳးဗ် က်ဳပ္ကို လာေစာင့္ၾကည့္ေနသလို လာေခ်ာင္းေနလို လုပ္ရင္ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ မႀကိဳက္ဘူး ။ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ႔ ေခတ္ဆိုး ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲ တကိုယ္ေရလံုျခံဳမႈေတြ ေစာ္ကားခံေနရတဲ့ ကာလေတြမွတ္လားဗ်။
***************
"ဦးေလး...ဦးေလး.."
ေဟာ...ေနတိုင္းလာေနတဲ့...ေကာင္ေလး
"ဘာလဲကြ..ေဟ..မင္းငါ့ဆိုင္ေရွ႕ေနတိုင္း..ဘာလာရႈပ္တာလဲကြ...ေဟ.."
"ဟာ...က်ေနာ္ရႈပ္မလို႔..မဟုတ္ပါဘူး..ဦးေလးရာ ဦးေလးဆိုင္က စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ ဝယ္ခ်င္လုို႔.." "ဘာကြ...မင္းက.."
"ဟုတ္တယ္...ဦးေလးရ...ဟိုစင္ေပၚကစာအုပ္ေလ" ေကာင္ေလးလက္ညႇိဳးထိုးျပတဲ့ ေနရာက
ဒီေကာင္ေနတိုင္း လာၾကည့္ေနၾကေနရာပဲ...။
"က်ေနာ္က...စာအုပ္ကေလး..သူမ်ားဝယ္သြားၿပီလားလို႔ လာလာၾကည့္တာပါ ဦေလးရ...အဲဒီစာအုပ္ေလး လာၾကည့္ၿပီးေစ်းေရာင္းရင္ အားရွိတယ္ ဦးေလးရ"...."ေဟ...ဟုတ္လား..မင္းကအလာႀကီးပါလား...ဘာစာအုပ္တုန္း.."
ေကာင္ေလးဆိုင္ထဲ ဝင္လာၿပီး စာအုပ္စင္ကို လက္ညႇိဳးထိုးျပတယ္..သူအရပ္နဲ႔ကမမွီ။
"ဒါလား...ဆိုေတာ့ သူေခါင္းညိမ့္ျပတယ္"
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးသရုပ္ေဖာ္ပံုက ဦးထုပ္ေနာက္ျပန္ ေဆာင္းထားတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေခြးႀကီးတစ္ေကာင္ေပၚ မွီအိပ္ၿပီး ေကာင္းကင္ကိုေငးေနတဲ့ပံုနဲ႔.....
"ဗိုလ္ေအးေမာင္...ဘာသာျပန္ထားတဲ့ 'တြမ္'
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကေလးဘဝစြန္႔စားခန္း ေတြအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္..။
****************
"က်ေနာ္...ဦးေလးနဲ႔ နဲနဲညႇိလို႔ရမလား"
"ဘာကြ...မင္းစကားကဘာလဲ...ကေလးက ကေလးစကား ေျပာကြ.."
ညႇိတယ္ဆိုတဲ့စကား က်ဳပ္အမုန္းဆံုး။
"ဒီလို...ဦးေလးရာ ...ဒီစာအုပ္က က်ေနာ္မႏွစ္က ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္မွာ တဝက္ေလာက္ဖတ္ထား ၿပီးသားဗ်...ဒီႏွစ္ေက်ာင္းထြက္ထားရေတာ့ က်ေနာ္ ဆက္ဖက္ခြင့္မရ...ဒီေတာ့အပိုင္ဝယ္ဖတ္မယ္ ဦးေလးရာ...ဒါေပမယ့္..စာအုပ္က ၁၅၀၀ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ခ်က္ျခင္း မဝယ္ႏိုင္ေသးလို႔ပါ"
"ဒီေတာ့...ဘာျဖစ္လဲ"
က်ဳပ္နဲနဲေတာ့ စိတ္ဝင္စားလာၿပီ...
"ဒီေတာ့...က်ေနာ္..တေန႔ကို ၅၀သြင္းမယ္...ဦးေလးရာ ပံုမွန္ေပးသြားရင္
ဆယ္ရက္ကို ၅၀၀ ရက္၃၀ ဆိုရင္ စာအုပ္ဖိုး ျပည့္ၿပီ...တစ္လေတာ့...ၾကာမယ္ဦေလးရာ"
"အံမယ္...ဒီေကာင္ေလးက...အလာႀကီး...သူ႔တြက္ခ်က္မႈနဲ႔သူဗ်...က်ဳပ္ေကာင္ေလးကိုတျဖည္းျဖည္း...စိတ္ဝင္စားလာတယ္.."
"ငါ...စဥ္းစား..." က်ဳပ္စကားေတာင္မဆံုးေသးဘူး
"ဟုတ္တယ္...က်ေနာ့္ကို စဥ္းစားေပး...ဦးေလးရာ မနက္ျဖန္ က်ေနာ္ျပန္လာမယ္...အခုေတာ့...ေရခဲေခ်ာင္းေတြ အေရေပ်ာ္ကုန္မွာစိုးလို႔...သြားေရာင္းလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ..."
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔....ေရခဲေခ်ာင္းပံုးေကာက္လြယ္ၿပီး...ထြက္သြားတဲ့...ေကာင္ေလးရဲ႕...ဂလိုင္သံေလးက ေနပူပူထဲ...တျဖည္းျဖည္း...ေဝးေဝးသြားေလရဲ့"
***********************************
"အေဖလည္း...ဦးေလးလိုပဲ စာအုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိတယ္...သူလည္းဖတ္တယ္ က်ေနာ္တို႔ ညီအကိုေတြကိုလည္း ေပးဖတ္တယ္...."
က်ဳပ္ကို စဥ္းစာဖို႔ေျပာထားၿပီး ေနာက္ေန႔ ေကာင္ေလးေရာက္လာတယ္ ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္... သူ႔အေဖအေၾကာင္းစေျပာတာပဲ။
"ေအာ္...မင္းအေဖက ဘာမွမလုပ္ဘဲ စာေတြခ်ည္း ဖတ္ေနတာလားကြ...ေဟ..."
အေဖတစ္ေယာက္လံုး ရွိရက္နဲ႔ သားလုပ္သူက
ေရခဲေခ်ာင္းေရာင္းေနရတယ္ဆိုေတာ့....
ေကာင္ေလး အေဖကဘာလဲ...။
"ဟာ...မဟုတ္ဘူးဗ် ဦးေလးရ အေဖက က်ေနာ္
၁၀ႏွစ္သားကတည္းက ညဖက္ႀကီး ရဲေတြလာေခၚသြားတာဗ်...ခုထိအိမ္ျပန္မေရာက္လာေသးဘူး...ဦးေလးရာ.."
"ရပ္ကြက္ထဲကေျပာတာေတာ့ နင့္အေဖက ႏိုင္ငံေရးသမားတဲ့.."
"အေမလည္း က်ေနာ္တို႔ကို ႀကိဳးစားၿပီး ေက်ာင္ထားတာပဲ...ဒီႏွစ္ေတာ့ ေအာက္ကအငယ္ေတြကို ဦးစားေပးမယ္ဆိုလို႔ က်ေနာ္ေက်ာင္းထြက္ၿပီ ပိုက္ဆံရွာတာဗ်.."
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ သူ႔အၾကည့္က လမ္းေပၚက ေက်ာင္းသားေလးေတြဆီ..ေငးလို႔။
"အေဖရွိတုန္းက ...ေတဇ..ေရႊေသြး..မိုးေသာက္ပန္း..အပတ္စဥ္ဖတ္ရတယ္ဗ်.."
သူ႔အေျပာေတြမွာ က်ဳပ္အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနတုန္း
"ဦးေလး...စဥ္းစားၿပီးၿပီလား.."
"ေအး...ငါသေဘာတူတယ္ကြာ"
ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာ ဝင္းလက္သြားတယ္ ၿပီးေတာ့ ျပံဳးလာတယ္ ။
"ေရာ့" က်ဳပ္လက္ထဲ ..ငါးက်ပ္တန္ အႏြမ္းေလးေတြ လာထဲ့ေပးတယ္ စုစုေပါင္း ၅၀ က်ပ္..။
"ဒီေန႔က စမွတ္ေပးေနာ္...က်ေနာ္အလုပ္လုပ္ၿပီး ဝယ္ဖတ္တဲ့ စာအုပ္ေလး အေဖ့ဆီလည္းပို႔ေပးခ်င္ လို႔ပါ ဦးေလးရာ"
က်ဳပ္စာရင္းမွတ္ေနတာ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ေကာင္ေလးဆိုင္အျပင္ကို ထြက္သြားေလရဲ႕...ထံုးစံအတိုင္း ဂလိုင္ေလးတလႈပ္လႈပ္နဲ႔ေပါ့...။
*********************
"ဦးေလး...ဦးေလး..."
ေမာႀကီးပန္းႀကီး ေခၽြးေတြသန္ေတြနဲ႔ ေနခင္း ၂နာရီေလာက္ႀကီး ေကာင္ေလးေပါက္ခ်လာတယ္..။
"ေဟ့ေကာင္...ဘာျဖစ္လာတာလည္း...ဟင္...မ်က္ႏွာမွာလည္း ဒါဏ္ရာ ေတြနဲ႔ပါလားကြ.."
"ဟုတ္တယ္..ဦးေလးရာ ဒီေန႔ က်ေနာ္ ပိုက္ဆံပိုလိုခ်င္တာနဲ႔ ေရခဲေခ်ာင္း ေတြအပိုယူၿပီး တာေလးဘက္သြားေရာင္းတာ ဟိုဘက္ပိုင္းက ေကာင္ေတြက နယ္ေက်ာ္တယ္ ဆိုၿပီး ဝိုင္းလိုက္ၾကတာဗ်ာ "
"မင္း...လည္းတယ္ခက္ပါလား...ေက်ာင္းေရွ႕မွာေရာင္းေနတာ အဟုတ္သားနဲ႔ကို.."
"ေက်ာင္းေရွ႕မွာ အဆင္မေျပေတာ့ဘူး ဦးေလးရ ပညာေရးဝန္ႀကီးက ဆရာ၊ဆရာမေတြ သက္သာေရာင္းရမယ္ ဆိုၿပီး ေက်ာင္းထဲမွာ ေစ်းေရာင္းခိုင္းတယ္တဲ့ ...က်ေနာ့္ ဆရာႀကီးဦးေစာမာရကူး ေရခဲေခ်ာင္းေရာင္းေနတာေတြ႕ေတာ့ က်ေနာ္စိတ္မေကာင္း လိုက္တာဦးေလးရာ ..."
"ေဟ...မင္းလည္း ခ်ိဳတကူးပဲကြ ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ ဒုကၡလို႔မျမင္ႏိုင္ပဲကြ..."
"ကဲ..ထားေတာ့..အခုမင္းကိစၥက.."
"က်ေနာ့္ေရခဲေခ်ာင္းပံုး ေမွာက္သြားတယ္ ဦးေလးရာ ထြက္ေျပးရင္းနဲ႔ က်ေနာ္ေရာ္ရေတာ့မယ္."
"....အဲ..ဒီေတာ့..."
"ဦးေလးဆီမွာ စုထားတဲ့ စာအုပ္ဖိုးေလးေတြ က်ေနာ့္ကိုခဏျပန္ေပးပါလား ဦးေလးရာ"
အင္း...က်ဳပ္..ထင္ေတာ့ထင္သား..။
ဒီေကာင္...က်ဳပ္လာၿပီးအၾကံအဖန္ လုပ္တာလားမသိ..။
"မင္း...လူလည္မလုပ္နဲ႔ ေနာ္.."
"က်ေနာ္ ညာတာမဟုတ္ပါဘူး ဦးေလးရာ မယံုရင္ဒီမွာၾကည့္ .."
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ပိန္လိန္ေနတဲ့ သူ႔ေရခဲေခ်ာင္းပံုးေလးကို ဖြင့္ျပတယ္။
"ဟုတ္ပ...ေၾကမြေနတဲ့...ေရခဲေခ်ာင္းေတြ။
"ေရာ့...မင္းစုထားတဲ့...ေငြ...၁၀၀၀"
"ဟာ...အကုန္ျပန္မယူဘူး ဦးေလး ၅၀၀ပဲ"
ေငြေတြကို ေရၿပီး က်ဳပ္လက္ထဲ ၅၀၀ျပန္ထည့္ေပးတယ္..။
"စာအုပ္...ရဖို႔ ၁၀ရက္ ေနာက္ဆုတ္သြားတာေပါ့ ဦးေလးရာ.."
က်ဳပ္ဆီကျပန္ ထုတ္သြားတဲ့ေငြ ၅၀၀ကို ေရခဲေခ်ာင္းပံုးေလးထဲ ထည့္ၿပီး ေကာင္ေလးထြက္သြားေတာ့မွ...
"ေဟ့...မင္းနာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲကြ"
က်ဳပ္လွမ္းေအာ္ေမးလိုက္ေတာ့...
" ထြန္းမင္းေအာင္...အားလံုးက...အထြန္း လို႔ေခၚတယ္ ဦးေလးေရ.."
က်ဳပ္ကို လွမ္းေအာ္ေျပာၿပီး ေနပူက်ဲက်ဲထဲထြက္သြားေလရဲ႕....ဒီတစ္ခါေတာ့ေကာင္းေလး...အဲ....အထြန္း...ေျခလွမ္းေတြ ေလးကန္ေနသလားလို႔....။
******************
ဒီလိုနဲ႔ ရက္ေတြတျဖည္းျဖည္း ရက္ေတြ ကုန္လာလိုက္တာ ဒီေန႔...အထြန္းနဲ႔ က်ဳပ္သေဘာတူထားတဲ့........စာအုပ္ဖိုးျပည့္တဲ့ေန႔...။ ဒီေန႔ အထြန္း..၅၀ သြင္းရင္ ၁၅၀၀ျပည့္ၿပီ...။
မနက္အေစာႀကီးႏိုးေနေတာ့...ဘုရားရွိခိုးၿပီး
ဆိုင္ကို ေစာေစာေလးထြက္လာ လိုက္တယ္။
ဇန္နဝါရီ ပထမပတ္ ဆိုေတာ့ ႏွင္းေတြျမဴေတြ ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္ေနတုန္းပဲ..။
အလင္းေလးစသန္းတာနဲ႔ က်ဳပ္ဆိုင္တံခါးဖြင့္တာနဲ႔က ကြက္တိ..။
"ေဟာ...ဟိုမွာ ...အထြန္းရယ္...က်ဳပ္ဆိုင္ဘက္ကို တေရြ႕ေရြ႕ လာေနတာေလ"
က်ဳပ္ထင္တယ္...ဒီေကာင္ေလး ညကစိတ္ကူးေတြယဥ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ပံုမရဘူး
သူ႔လုပ္အားနဲ႔ ရင္းၿပီးရတဲ့ စာအုပ္ကေလး ကိုဆက္ဖက္ရေတာ့မယ္ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ ဒီေကာင္ရင္ခုန္ေနမွာပဲ...။
က်ဳပ္ဆိုတဲ့လူကလည္း အေခ်ာင္မလိုခ်င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ဆို သိပ္တန္ဖိုးထားတာဗ်..။
ညက တညလံုးလည္း ဒီေကာင္လိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္ကို က်ဳပ္တထိုင္ထဲ ဖတ္ပလိုက္တယ္။
စာအုပ္ထဲက ဇာတ္ေကာင္ "တြမ္ေဆာရား...ရဲ႕စြန္႔စားခန္းေတြကို က်ဳပ္စိတ္ကူးနဲ႔ ရုပ္ရွင္ရိုက္ပစ္လိုက္တယ္...အထြန္းလည္း စြန္႔စားခန္းေတြကို လူငယ္ပီပီ သေဘာက်မွာပဲေလ..။ အထြန္းကို တာဝန္ယူတတ္ တာဝန္ခံတတ္တဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ဖို႔ က်ဳပ္လည္း ဝိုင္းကူမွပါေလ။
".....ဦးေလး...."
"တစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ကူးေနလိုက္တာ အထြန္း အနားေရာက္လာတာ သတိမထား လိုက္မိဘူး..."
...ဟင္...အထြန္း...လည္းမဟုတ္ပါလား။
အထြန္းနဲ႔ အေတာ္ဆင္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အထြန္းထက္ေတာ့ နဲနဲ ငယ္မယ့္ပံု...။
"မင္း..က..ဘယ္သူ...."
"က်ေနာ္...အထြန္းရဲ႕ ညီေလးပါ..ဦးေလး"
"အထြန္းေရာ...သူေနမေကာင္းဘူလား..."
က်ဳပ္အေမးကို ေကာင္ေလးမေျဖ....
မ်က္ရည္ေတြတလွိ႔မ္လွိမ့္ က်ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ က်ဳပ္ရင္ထဲ...ထိပ္ခနဲ...
" အကိုႀကီး.... မေန႔က ...ရထားေပၚ ေရခဲေခ်ာင္း...လိုက္ေရာင္းရင္း...တြဲအကူးမွာ...ရထားႀကိတ္ၿပီး...ညကေသၿပီ..ဦးေလးရယ္..."
"...ဟာ.....ဟာ...ဟာ...က်ဳပ္ရင္ဘက္ႀကီးတစ္ခုလံုးပြင့္ထြက္ သြားမတတ္...က်ဳပ္နားကိုက်ဳပ္မယံုႏိုင္..."
"မင္း...ဒါ..ေစာေစာစီးစီး...ေနာက္စရာ...မဟုတ္ဘူးကြေနာ္..."
က်ဳပ္အသံေတြ...ေမာဟနဲ႔......ေဒါသသံပါေနတယ္..။
"ဒီမွာ...သူမေသခင္...ဦးေလးကို ေပးဖို႔မွာသြားတဲ့...စာအုပ္ဖိုး..."
က်ဳပ္လက္ထဲကို ေကာင္ေလးလာထည့္ ေပးတာ ၅၀တန္ အေၾကအႏြမ္းေလး တစ္ရြက္။
"ဦးေလး....အသုဘကို ...လာဖို႔ အေမကမွာလိုက္တယ္...က်ေနာ္သြားေတာ့...မယ္..."
*******************
အထြန္းရဲ႕ ညီဘာေတြ ဆက္ေျပာသြားမွန္း က်ဳပ္...မၾကားႏိုင္ေတာ့....။
က်ဳပ္ ...နေဝတိမ္ေတာင္နဲ႔...လက္ထဲက..၅၀တန္ေလးကို.......အထြန္း........ေနတိုင္းလာေပးေနၾက ပိုက္ဆံေတြ ၾကားထဲထည့္လိုက္တယ္...။
၁၄၅၀ က ညကတည္းက အထြန္းလိုခ်င္ တဲ့စာအုပ္ၾကားထဲ ညႇပ္ထားၿပီးသား။
"ေရာ့....မင္းစုထားတဲ့ေငြ...၁၅၀၀..လို႔ေျပာၿပီး အထြန္းရဲ႕လုပ္အားကို..ဂုဏ္ျပဳမယ္ဆိုတဲ့...က်ဳပ္စိတ္ကူး...ခုေတာ့..."
က်ဳပ္အေတြးေတြ ဆို႔နင့္ ....လာရင္းက
အထြန္းဖတ္ၿပီးရင္...သူ႔အေဖဆီပို႔ေပးမယ့္....စာအုပ္ေလးရဲ႕...."ေရခံစာမ်က္ႏွာ"...ကို
က်ဳပ္လွန္လိုက္တယ္...။
"အေခ်ာင္မလိုခ်င္တဲ့...
အထြန္းအတြက္.....
ဦးေလးရဲ႕...ဂါရဝ"
က်ဳပ္ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္ေပါက္ေတြ မရည္ရြယ္ဘဲ..."ေရခံစာမ်က္ႏွာေပၚ"....
လြင့္က်လာတယ္....။
ေဆာ့ပင္အနီနဲ႔....ေရးထားတဲ့စာေတြက
က်ဳပ္မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ စာရြက္တစ္ခုလံုး ျပန္႔လို႔
ရဲရဲနီ....က်ဳပ္မ်က္လံုး အိမ္ေတြေဝဝါး...
က်ဳပ္နားေတြမၾကားေတာ့.....က်ဳပ္ပတ္ဝန္းက်င္က အေခ်ာင္မလိုခ်င္တဲ့...လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကို .......ေသမင္းဟာ......အေကာင္းႀကိဳက္လြန္းျပန္ေပါ့.....။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေအာင္ေက်ာ္
(၂၀.၃.၂၀၁၆)