ႏွမ္းေစ့ေပါင္းမ်ားစြာ

 ၿဖိဳး သုတ

 

ႏွမ္းေစ့ေပါင္းမ်ားစြာ
+++++++++++
တစ္ခါက စန္းစကရစ္ Sanskrit (ေရွးေဟာင္း ဟိႏၵဴဘာသာေရးက်မ္းမ်ားကို ေရးသားခဲ့ေသာ စာေပတစ္မ်ိဳး) စာေပကို ေလ့လာသင္ယူေနတဲ့ ပုဏၰားတစ္ဦးရွိပါသတဲ့..။ သူဟာ စာေပကို ပံုမွန္ က်က္မွတ္ ေလ့လာေပမယ့္ တစ္စံုတစ္ခုကိုမွ မမွတ္မိပဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သူဟာ ဥာဏ္မေကာင္းတာေၾကာင့္လည္း ဖတ္ရႈၿပီးစာပိုဒ္မ်ားဟာ တခဏအတြင္းမွာတင္ ျပန္လည္ ေမ့ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါသတဲ့။ အဲဒီလို မွတ္ဥာဏ္အားနည္းတဲ့အတြက္ စာေပေလ့လာေရးမွာ မ်ားစြာေနာက္က်ခဲ့ပါသတဲ့။

တစ္ေန႕မွာေတာ့သူဟာ အၾကံဥာဏ္တစ္ခုကို ရရွိခဲ့တယ္။ ပုဏၰားဟာ ဇလံုတစ္ခုထဲကို ႏွမ္းေစ့ေတြနဲ႕ ျဖည့္ၿပီး ယူလာခဲ့တယ္။ ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဗူးသီးေျခာက္နဲ႕ျပဳလုပ္ထားတဲ့ ဘူးခြံတစ္ခုကိုပါ ယူေဆာင္ခဲ့ျပန္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူဟာ စာေပ စတင္က်က္မွတ္ေတာ့တယ္။ ပုဏၰားဟာ စာတစ္ပိုဒ္ကို ရြတ္ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ ဇလံုထဲက ႏွမ္းေစ့တစ္ေစ့ကိုယူလိုက္ၿပီး ဘူးသီးေျခာက္ထဲကို ထည့္ျပန္တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာလည္း ပထမရြတ္ဆိုခဲ့တဲ့စာပိုဒ္ကို ထပ္မံရြတ္ဆိုျပန္တယ္။ ႏွမ္းေစ့တစ္ေစ့ကို ဘူးသီးေျခာက္ထဲထည့္ျပန္တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႕ ပုဏၰားဟာ စာပိုဒ္တစ္ပိုဒ္ကို ႏွမ္းေစ့ေတြ ကုန္တဲ့အထိ ေလ့က်င့္ရြတ္ဆိုခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ ႏွမ္းေစ့ေတြဟာ ဇလံုထဲကေန ဗူးသီးေျခာက္ထဲကို အကုန္ေရာက္ရွိသြားျပန္တယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ပုဏၰားဟာ ဗူးသီးေျခာက္ထဲက ႏွမ္းေစ့ေတြကို ဇလံုထဲကို ျပန္လည္ေမွာက္ခ်တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ စာပိုဒ္အသစ္တစ္ခုကို ေျပာင္းလည္းၿပီး ပထမနည္းအတိုင္း က်က္မွတ္ခဲ့ျပန္တယ္။ ပုဏၰားဟာ အဲဒီနည္းကိုက်င့္သံုးၿပီး ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း စာေပေတြက်က္မွတ္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ပုဏၰားဟာ သူေလ့လာေနတဲ့ က်မ္းဂန္တစ္ခုလံုးကို ပါဒ တစ္လံုးမက်န္ ႏႈတ္အာဂံုေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ဆန္းစကရစ္စာေပရဲ႕ ပညာတတ္ပါရဂူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ သူနဲ႕ယွဥ္ၿပိဳင္သမွ်သူတိုင္းက အံ့ၾသရေလာက္ေအာင္ က်မ္းဂန္ပါအခ်က္ေတြကို သြက္လက္စြာေျပာျပရင္း အႏိုင္ယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ စာေပက်မ္းဂန္ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာလည္း လူတိုင္းက သူတို႕ကိုယ္စား ပုဏၰားကိုသာ ေျပာေစခဲ့ၾကတယ္။ လူတိုင္းက သူ႕ကို ပါရမီရွင္လုိ႕ ေခၚခဲ့ၾကတယ္။ သူဟာ ပါရမီကို ႏွမ္းေစ့ေတြနဲ႕ လဲလွယ္ခဲ့သူပဲျဖစ္တယ္။

ဒီပံုျပင္ေလးက က်ေနာ္တို႕ကို ေျပာျပထားတာေတြရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ခုိင္မာတဲ့ သႏၷိဌာန္နဲ႕ မဆုတ္မနစ္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ အေၾကာင္းပဲျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႕ဟာ အတတ္ပညာတစ္ခုကို ေလ့လာသင္ယူတိုင္း အခက္အခဲမ်ားစြာနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ရမွာပဲျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို အခက္အခဲေတြနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕လာရတဲ့အခါ "ငါဟာ ဒီအတတ္ပညာမွာ ပါရမီ မပါပါဘူးေလ" ဆိုတဲ့ စကားနဲ႕အတူ ေအာင္ျမင္လိုစိတ္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ေလ့့ရွိၾကျပန္တယ္။ အဲဒီလို စိတ္ဓါတ္က်တိုင္းမွာ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးထဲက ပုဏၰားလို အႀကိမ္ႀကိမ္ေလ့က်င့္ရင္းနဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို ယူသင့္ၾကတယ္။ practice makes perfect ဆိုတဲ့စကားကို အႀကိမ္ႀကိမ္ရြတ္ဆိုရင္၊ အဖန္ဖန္ ေလ့က်င့္ၾကရမွာပဲျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႕ဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက အႀကိမ္ႀကိမ္အဖန္ဖန္ ေလ့က်င့္ရင္းနဲ႕ မတ္တတ္ရပ္လာႏိုင္၊ လမ္းေလွ်ာက္လာႏိုင္တာပဲျဖစ္တယ္။ အဖန္ဖန္လဲက်တိုင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္လည္ထေျမာက္ခဲ့ၾကတာပဲျဖစ္တယ္။

"The beginning is the hardest part of anything" ဆိုတဲ့စကားလို အစဦးပိုင္းဟာ အရာရာရဲ႕အခက္ဆံုးျဖစ္တာကို သတိမူသင့္တယ္။ အဲဒီလို ခက္ခဲတဲ့ေန႕ရက္ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ေရာင္စဥ္ေတြနဲ႕ လင္းလက္တဲ့ေန႕ရက္ေတြဟာ က်ေနာ္တို႕ကို ေစာင့္ႀကိဳေနမွာပဲျဖစ္တယ္။

လူတစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးကံၾကမၼာအရ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယ သံုးပါးဟာ ညီညြတ္ေလ့ မရွိၾကတဲ့အျဖစ္ကိုလည္း က်ေနာ္တို႕ေကာင္းစြာသိထားသင့္တယ္။ တခ်ိဳ႕သူမ်ားဟာ ဥာဏ္ရည္ ေကာင္းမြန္ေပမယ္၊ ၀ီရိယ အားနည္းျပန္တယ္။ အခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ ေမြးရာပါ ကံၾကမၼာေကာင္းမ်ားနဲ႕တကြ လိုတိုင္းတ ရႏိုင္ၾကေပမယ့္ ဥာဏ္ရည္နဲ႕ ၀ီရိယအရာမွာ အားနည္းျပန္တယ္။ အဲဒီလိုအျဖစ္ေတြနဲ႕ တစ္စံုတစ္ရာအားနည္းၾကတဲ့အခါ ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ ပန္းတိုင္ဟာ ေ၀းကြာျမဲ ေ၀းကြာေနတတ္ၾကျပန္တယ္။ ပုဏၰားဟာ ဥာဏ္ရဲ႕နိမ္က်ျခင္းကို ၀ီရိယနဲ႕ျဖည့္စြက္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။ အဲဒီအျဖစ္မ်ိဳးလိုပဲ က်ေနာ္တို႕ဟာ ကံၾကမၼာနဲ႕၊ ဥာဏ္ရည္ အားမေကာင္းတဲ့အခါ အႀကိမ္ႀကိမ္အဖန္ဖန္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ျခင္းဆိုတဲ့ ၀ီရိယအားကို ဆပြားစိုက္ထုတ္သင့္လွတယ္။ အႀကိမ္တိုင္းမွာ စိတ္ရဲ႕အားမာန္ကို ႏႈိးဆြၿပီး မဆုတ္မနစ္တဲ့လံု႕လကို ျပဳသင့္ၾကတယ္။ ကံၾကမၼာနဲ႕ ဥာဏ္ရည္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို ဆပြားလံု႕လနဲ႕ ေၾကပ်က္ေစသင့္ၾကတယ္။

The difference between a successful person and others is not a lack of strength, not a lack of knowledge, but rather a lack in will.

ဆိုတဲ့စကားလို ေအာင္ျမင္သူနဲ႕ အျခားသူေတြရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ဟာ ခြန္အားဗလမဟုတ္ဘူး၊ အတတ္ပညာမဟုတ္ဘူး၊ ဇြဲလံု႕လသာလ်င္ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို သတိမူသင့္လွတယ္။ အဖန္ဖန္ေလ့က်င့္၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားရင္း "ပါရမီရွင္" အျဖစ္ကို အရယူသင့္ၾကတယ္..။

ေအာင္ျမင္ျခင္းမ်ားလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ဆြတ္ခူးႏိုင္ၾကပါေစ

(ၿဖိဳးသုတ)