ကေလးတို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္တဲ့ စိတ္ကေလးေတြ ရွိလာေအာင္၊ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္တတ္လာေအာင္ စိတ္ဉာဏ္ ရည္ ျမင့္မားလာေအာင္လို႔ ကေလးေတြကို ဘယ္လို ေလ့က်င့္ေပးရမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို ဧရာဝတီမွာ က်မ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရးခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒီတပတ္ေတာ့ ကေလးမ်ားနဲ႔ အေၾကာက္တရား အေၾကာင္းကို က်မ ေရးခ်င္ပါတယ္။
က်မတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကေလးက အေၾကာက္ရွိမွ လိမၼာမွာဆိုတဲ့ စကားကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆီကေန ၾကားေနရတတ္ ပါတယ္။
|
“အေဖနဲ႔ အေမ တေယာက္ေယာက္ကိုေတာ့ ေၾကာက္ေအာင္ လုပ္ထားမွ”၊ “သားက က်မကို သိပ္ေၾကာက္တာ” ဆိုတာ ေတြက က်မတို႔ ဝန္းက်င္မွာ အၿမဲတေစ ၾကားေနရတဲ့ စကားေတြ ပါပဲ။ ကေလးတို႔ကို လိမၼာေအာင္လို႔ အေၾကာက္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မွ ရမယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးက လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆီမွာ ရွိေနၾကပါတယ္။
ကေလးကို တုတ္နဲ႔ မ႐ိုက္ရဘူး ဆိုတာကို သိထားၾကတဲ့ မိဘ၊ ဆရာမ်ားေတာင္မွ ကေလး ကိုယ့္ကို ေၾကာက္ေအာင္လို႔ ေအာ္ေငါက္တာမ်ိဳး၊ ငရဲနဲ႔ ေျခာက္တာမ်ိဳး၊ သရဲနဲ႔ ေျခာက္လွန္႔တာမ်ိဳး၊ အေကာင္ေတြနဲ႔ ေျခာက္လွန္႔ တာမ်ိဳးေတြ လုပ္တတ္ၾက ပါတယ္။ ေျခာက္လွန္႔ၿပီးေတာ့ ေၾကာက္ေအာင္ မလုပ္ရင္ ကေလးတို႔ ဘယ္လို လိမၼာေတာ့ မလဲလို႔ ထင္စရာပါပဲ။ အမွန္ေတာ့ လူႀကီးကို ေၾကာက္ လို႔၊ တစံုတခုကို ေၾကာက္လို႔ ကေလးတို႔ လိမၼာရတာ၊ လိုက္နာရတာမ်ိဳးထက္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာ၊ မလုပ္သင့္ မလုပ္ ထိုက္ တာကို ကေလးတို႔ ကိုယ္တိုင္ တကယ္သိၿပီးေတာ့ လိုက္နာတာမ်ိဳးကမွသာ ကေလး အနာဂတ္ကို ပိုေကာင္းေစတာပါ။
က်မတို႔ ဝန္းက်င္မွာ ကေလးကို ဘာေၾကာင့္ ဒါကိုေတာ့ လုပ္သင့္တယ္၊ ဒါကိုေတာ့ ဘာေၾကာင့္ မလုပ္သင့္ဘူး ဆိုၿပီး ရွင္းျပတာမ်ိဳးထက္ ငရဲႀကီးမယ္ မလုပ္နဲ႔၊ ကုလားႀကီး လာဖမ္းလိမ့္မယ္ စသျဖင့္ ေျခာက္လွန္႔ ေျပာဆိုၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဥပမာ – ကေလးက လူႀကီးဆံပင္ကို ဆြဲတယ္ ဆိုပါေတာ့။
“မီးမီး ေမေမ့ဆံပင္ကို အဲဒီလို မဆြဲရဘူး။ ဆံပင္ေတြ ဆြဲေတာ့ ေမေမ နာတယ္။ နာတာကို မီးမီး ႀကိဳက္လား။ မႀကိဳက္ဘူး မဟုတ္ လား။ ေမေမလည္း နာတာကို မႀကိဳက္ဘူး” စသျဖင့္ သင္ေပးရပါမယ္။ ဒီသင္နည္းဟာ ကေလး ကိုယ္တိုင္က နာမွာကို ေၾကာက္ သလို၊ သူမ်ားကိုလည္း နာေအာင္မလုပ္ရဘူး ဆိုတဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးကို ကေလးရင္ထဲ ေရာက္ေအာင္ သင္ေပးလိုက္ ျခင္းပါပဲ။
အဲဒီလို မဟုတ္ဘဲ “မီးမီး၊ လူႀကီး ဆံပင္ကို မဆြဲရဘူး။ ငရဲႀကီးတတ္တယ္” လို႔ လူႀကီးက ေျပာမယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ သဘာဝအရ စပ္စု တတ္သူ ကေလးက ဒီေလာက္နဲ႔ မရပ္တာမို႔ “ငရဲႀကီးတယ္ ဆိုတာ ဘာလဲ” လို႔ ဆက္ေမး ပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီအခါမွာေတာ့ ငရဲႀကီးတယ္ ဆိုတာ ဒယ္အိုးႀကီးထဲကို ဆီေတြထည့္ၿပီး ဆီပူနဲ႔ ေၾကာ္တာ ကစလို႔၊ လွံႀကီးေတြနဲ႔ ငရဲသားက ထိုးတာ မ်ိဳးအထိ လူႀကီးက ေျပာပါေတာ့တယ္။ လူႀကီးမ်ားရဲ႕ စိတ္မွာေတာ့ ဒီလို ေျပာလိုက္ျခင္းဟာ ကေလး လိမၼာေအာင္လို႔ ဆံုးမလိုက္ျခင္းပဲလို႔ ထင္ၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကေလးတို႔ရဲ႕ အေတြးကမၻာဟာ အင္မတန္မွ ႏူးညံ့ဆန္းျပားလြန္း တာမို႔ သူတို႔ရဲ႕ ရင္ထဲက ငရဲကိုေၾကာက္တဲ့ စိတ္ႀကီးဟာ ညအိပ္ရာဝင္ခ်ိန္မွာ အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္တဲ့အထိ သူတို႔ကို လႊမ္းမိုးသြားေတာ့ တာပါပဲ။
လူႀကီးကို လုပ္ရင္ ငရဲ ႀကီးတယ္လို႔ အေမက ေျပာထားတာမို႔ ကေလးဟာ လူႀကီးကိုေတာ့ ဆံပင္ဆြဲတဲ့ အလုပ္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရြယ္တူမ်ားနဲ႔ ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့ ကေလးမ်ားကိုေတာ့ ဆံပင္ဆြဲတာ၊ ေဆာင့္တြန္းတာ၊ ႐ိုက္ပစ္တာမ်ိဳးေတြကို ဆက္လုပ္ ေနဆဲပါ။
အဲဒီလိုပဲ ေၾကာင္ႀကီး ကိုက္လိမ့္မယ္၊ ေဒေဝါႀကီး လာၿပီ၊ အေမွာင္ထဲမွာ ထားလိုက္ရမလား၊ အခန္းထဲမွာ ပိတ္ထားမွာေနာ္ စသျဖင့္ ေျခာက္လွန္႔တာ ၊ ဒဏ္ေပးတာမ်ိဳးေတြဟာလည္း ကေလးရင္ထဲမွာ အေၾကာက္ တရားေတြ ဝင္ေအာင္လို႔ လုပ္ေပးေနတာေတြ ပါပဲ။ လူႀကီးကို ေၾကာက္ရလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တခုခုကို ေၾကာက္လို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ ကေလးက ကိုယ္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားကို နားေထာင္ေကာင္း ေထာင္သြား ပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ကေလးရင္ထဲမွာ မလုပ္သင့္၊ မလုပ္ရမယ့္ အရာပါလားလို႔ သိနားလည္ သြားၿပီးေတာ့ မလုပ္တာ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ လူႀကီးကြယ္ရာမွာ ခိုးလုပ္တာမ်ိဳး ေတြလည္း ျဖစ္တတ္ ပါတယ္။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ အေၾကာက္တရားနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ ခံထားရတာေၾကာင့္ ကေလးမ်ားဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္စိတ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ကိုးကြယ္စိတ္ ေလ်ာ့နည္းလာေတာ့တာ ပါပဲ။
ကေလးတေယာက္ (လူတေယာက္) အတြက္ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုးအရာဟာ ေၾကာက္စိတ္ ပါပဲ။ ေၾကာက္စိတ္ဟာ က်မတို႔ကို လူၫြန္႔တံုးေစ သလို၊ အမွားအမွန္ကိုလည္း ခြဲျခား မသိျမင္ေစႏိုင္ေတာ့ ပါဘူး။ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ လူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ (Self confidence
) ေလ်ာ့နည္းေစ ပါတယ္။ ေၾကာက္စိတ္ဟာ လူရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အေကာင္းျမင္ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္တဲ့ စိတ္ (Self esteem) ကိုလည္း ေျခမြဖ်က္ဆီး ပစ္လိုက္ႏိုင္ပါတယ္။
) ေလ်ာ့နည္းေစ ပါတယ္။ ေၾကာက္စိတ္ဟာ လူရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အေကာင္းျမင္ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္တဲ့ စိတ္ (Self esteem) ကိုလည္း ေျခမြဖ်က္ဆီး ပစ္လိုက္ႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မယံုၾကည္ႏိုင္၊ ကိုယ့္ဘဝကို အေကာင္းမျမင္ႏိုင္ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္တဲ့ ကေလးမ်ား (လူမ်ား) ဟာ သူတပါးေပၚမွာ မ႐ႈစိမ့္၊ မနာလို ျဖစ္တတ္ ၾကပါတယ္။ တာဝန္ယူခ်င္စိတ္လည္း နည္းတတ္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္အမွားကိုယ္ ဝန္မခံတတ္ၾကသလို၊ ကိုယ့္ ရဲ႕ အျပစ္နဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕တာဝန္ကို တျခားသူေတြ အေပၚမွာ လႊဲခ်တတ္၊ အျပစ္တင္တတ္တဲ့သူမ်ား ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ အဆိုးဆံုးက ေတာ့ လိမ္တတ္၊ ညာတတ္၊ မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ လုပ္တတ္ လာၾကတာပါပဲ။
က်မတို႔ လူမႈဝန္းက်င္မွာ တာဝန္ယူဖို႔ ဝန္ေလးတဲ့သူ၊ ကိုယ့္အျပစ္ကို သူမ်ားအေပၚ လႊဲခ်တတ္သူမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ထိုသူမ်ားဟာ အင္မတန္ေၾကာက္စိတ္ မ်ားၾကတာကို ေတြ႔ၾကရမွာပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္စိတ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အေကာင္းျမင္ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ စိတ္ေတြလည္း ေလ်ာ့နည္းေနၾကတာကို ေတြ႔ၾကမွာပါပဲ။
ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ႐ိုးသားတဲ့၊ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ မဟုတ္တာ မလုပ္ရဲတဲ့၊ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ လိမၼာရတဲ့ ကေလးမ်ိဳးေတြဟာ တကယ္ေတာ့ အနာဂတ္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း အတြက္ အႏၲရာယ္ မ်ားလြန္းလွပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလးစားတဲ့၊ ကိုယ္ကိုယ္ ကိုယ္ တန္ဖိုးထားတဲ့၊ မဟုတ္တာ လုပ္ရမွာကို ရွက္တတ္တဲ့၊ မွန္တာကို ေျပာရဲ လုပ္ရဲတဲ့ ကေလးမ်ိဳးေတြ (လူႀကီးေတြ) အနာဂတ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ မ်ားလာေစဖို႔ အတြက္ ကေလးတို႔ ရင္ထဲကို ေၾကာက္စိတ္ေတြ မသြင္းေပးၾကပါနဲ႔လို႔။ ။
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။