ပိုးဟပ္
----------
Google ရဲ႕ CEO Sundar Pichai ေျပာျပခဲ့တဲ့ သင္ခဏ္းစာေလး တစ္ခုကို မွ်ေဝပါရေစ။
စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးရဲ႕ ပုခံုးေပၚကို ပိုးဟပ္ေလးတစ္ေကာင္ လာနားတယ္။ ပိုးဟပ္ကို ေတြ႕တဲ့အခါမွာ အမ်ိဳးသမီးဟာ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေအာ္ဟစ္လို႔ ခုန္ေပါက္ၿပီး ပိုးဟပ္ကို ခါခ်ေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ျပဳမူေနတဲ့အခါ သူ႔စိုးရိမ္မႈက ေဘးမွာ ပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကိုပါ ကူးစက္ သြားတယ္။ သူတို႔လဲ ဒီအခါမွာ သူငယ္ခ်င္းနည္းတူ အႀကီးအက်ယ္ ေအာ္ဟစ္လို႔ ခုန္ေပါက္ ေနၾကတာေပါ့။
ေနာက္ဆံုး မွာေတာ့ ပိုးဟပ္ေလးဟာ အမ်ိဳးသမီးဆီက ထပ်ံသြားတယ္။ သို႔ေသာ္... ေစာေစာက အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ နံေဘးက အေပါင္းအေဖာ္ တစ္ေယာက္ဆီကို ပ်ံသြားျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဦးေဆာင္ ေအာ္ဟစ္သူသာ ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ ဆူညံသံက ေလ်ာ့မသြား။
ဒီလိုနဲ႔ စားပြဲထိုးေလးတစ္ေယာက္က မွာထားတဲ့ ဟင္းလ်ာ လာခ်တဲ့အခါ ပိုးဟပ္ေလးဟာ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ကူးေနရင္းက စားပြဲထိုးေလးဆီကို ေနာက္ဆံုး ေရာက္လာတယ္။
စားပြဲထိုးေလးဟာ အေျခအေနကို ဘာမွ မသိေသးတဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္းေျခလွမ္းေတြရပ္လို
ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြ အကုန္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီျဖစ္စဥ္ကေန အေတြးအခ်ိဳ႕ ရရွိခဲ့တယ္။ ေစာေစာက ကမ႓ာပ်က္မတတ္ ေအာ္ဟစ္သံေတြရဲ႕ တရားခံက ပိုးဟပ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား။ ဟုတ္ခဲ့ရင္ စားပြဲထိုးကေရာ ဘာေၾကာင့္ နည္းနည္းေလးမွ ထိခိုက္မႈမ႐ွိရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ အတည္ၿငိမ္ဆံုးနဲ႔ ေယာက္ယက္မခတ္ပဲ ေျဖရွင္းသြားႏိုင္ရတာလဲ။ ေသခ်ာစြာ ဆန္းစစ္ ၾကည့္ေတာ့ တကယ့္ အဓိက တရားခံက ပိုးဟပ္မဟုတ္။ ပိုးဟပ္ကို လက္ခံႏိုင္စြမ္း မရွိျခင္းက တရားခံပါပဲ။
ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အထက္အရာရွိက ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းတာ ခံရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တေတြ စိတ္ညစ္/ စိတ္ဆင္းရဲ ရပါတယ္။ ဒီလို ျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္း တရားခံက ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းျခင္း မဟုတ္။ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းျခင္းကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းမရွိျခင္းက အဓိက တရားခံပါ။ ကားလမ္းပိတ္လို႔ စိတ္တိုရတဲ့အခါလဲ ထို႔အတူပါပဲ။ ကားလမ္းပိတ္တာကို လက္ခံႏိုင္စြမ္း မရွိျခင္းက အဓိက တရားခံ ပဲေပါ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပႆနာ တစ္ခုကို လက္မခံပဲ တံု႔ျပန္မိျခင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆာက္တည္ရာ မရ ျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အဓိက တရားခံပါပဲ။
ဒီကေန႔ေတာ့ ပိုးဟပ္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝအတြက္ သင္ခဏ္းစာ တစ္ခု ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေပးသြားခဲ့ပါတယ္။ ျပႆနာတို႔ကို လက္ခံၿပီးေတာ့ သံုးသပ္ရပါမယ္။ သံုးသပ္ၿပီးေတာ့မွ တံု႔ျပန္ ရပါ မယ္။ ဒါမွသာ ေသခ်ာ တိက်စြာ ျပႆနာကို အရင္းအျမစ္ကေန ရွင္းထုတ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
- မွတ္စုၾကမ္းမွ ဘာသာျပန္သည္။ #kyawnge
----------
Google ရဲ႕ CEO Sundar Pichai ေျပာျပခဲ့တဲ့ သင္ခဏ္းစာေလး တစ္ခုကို မွ်ေဝပါရေစ။
စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္မွာ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးရဲ႕ ပုခံုးေပၚကို ပိုးဟပ္ေလးတစ္ေကာင္ လာနားတယ္။ ပိုးဟပ္ကို ေတြ႕တဲ့အခါမွာ အမ်ိဳးသမီးဟာ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေအာ္ဟစ္လို႔ ခုန္ေပါက္ၿပီး ပိုးဟပ္ကို ခါခ်ေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ျပဳမူေနတဲ့အခါ သူ႔စိုးရိမ္မႈက ေဘးမွာ ပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကိုပါ ကူးစက္ သြားတယ္။ သူတို႔လဲ ဒီအခါမွာ သူငယ္ခ်င္းနည္းတူ အႀကီးအက်ယ္ ေအာ္ဟစ္လို႔ ခုန္ေပါက္ ေနၾကတာေပါ့။
ေနာက္ဆံုး မွာေတာ့ ပိုးဟပ္ေလးဟာ အမ်ိဳးသမီးဆီက ထပ်ံသြားတယ္။ သို႔ေသာ္... ေစာေစာက အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ နံေဘးက အေပါင္းအေဖာ္ တစ္ေယာက္ဆီကို ပ်ံသြားျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဦးေဆာင္ ေအာ္ဟစ္သူသာ ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ ဆူညံသံက ေလ်ာ့မသြား။
ဒီလိုနဲ႔ စားပြဲထိုးေလးတစ္ေယာက္က မွာထားတဲ့ ဟင္းလ်ာ လာခ်တဲ့အခါ ပိုးဟပ္ေလးဟာ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ကူးေနရင္းက စားပြဲထိုးေလးဆီကို ေနာက္ဆံုး ေရာက္လာတယ္။
စားပြဲထိုးေလးဟာ အေျခအေနကို ဘာမွ မသိေသးတဲ့အခါ ခ်က္ခ်င္းေျခလွမ္းေတြရပ္လို
ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း အျဖစ္အပ်က္ေတြ အကုန္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဒီျဖစ္စဥ္ကေန အေတြးအခ်ိဳ႕ ရရွိခဲ့တယ္။ ေစာေစာက ကမ႓ာပ်က္မတတ္ ေအာ္ဟစ္သံေတြရဲ႕ တရားခံက ပိုးဟပ္ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား။ ဟုတ္ခဲ့ရင္ စားပြဲထိုးကေရာ ဘာေၾကာင့္ နည္းနည္းေလးမွ ထိခိုက္မႈမ႐ွိရတာလဲ။ ဘာေၾကာင့္ အတည္ၿငိမ္ဆံုးနဲ႔ ေယာက္ယက္မခတ္ပဲ ေျဖရွင္းသြားႏိုင္ရတာလဲ။ ေသခ်ာစြာ ဆန္းစစ္ ၾကည့္ေတာ့ တကယ့္ အဓိက တရားခံက ပိုးဟပ္မဟုတ္။ ပိုးဟပ္ကို လက္ခံႏိုင္စြမ္း မရွိျခင္းက တရားခံပါပဲ။
ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အထက္အရာရွိက ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းတာ ခံရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တေတြ စိတ္ညစ္/ စိတ္ဆင္းရဲ ရပါတယ္။ ဒီလို ျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္း တရားခံက ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းျခင္း မဟုတ္။ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းျခင္းကို လက္ခံႏိုင္စြမ္းမရွိျခင္းက အဓိက တရားခံပါ။ ကားလမ္းပိတ္လို႔ စိတ္တိုရတဲ့အခါလဲ ထို႔အတူပါပဲ။ ကားလမ္းပိတ္တာကို လက္ခံႏိုင္စြမ္း မရွိျခင္းက အဓိက တရားခံ ပဲေပါ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပႆနာ တစ္ခုကို လက္မခံပဲ တံု႔ျပန္မိျခင္းဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဆာက္တည္ရာ မရ ျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အဓိက တရားခံပါပဲ။
ဒီကေန႔ေတာ့ ပိုးဟပ္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝအတြက္ သင္ခဏ္းစာ တစ္ခု ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေပးသြားခဲ့ပါတယ္။ ျပႆနာတို႔ကို လက္ခံၿပီးေတာ့ သံုးသပ္ရပါမယ္။ သံုးသပ္ၿပီးေတာ့မွ တံု႔ျပန္ ရပါ မယ္။ ဒါမွသာ ေသခ်ာ တိက်စြာ ျပႆနာကို အရင္းအျမစ္ကေန ရွင္းထုတ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
- မွတ္စုၾကမ္းမွ ဘာသာျပန္သည္။ #kyawnge
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။