ေနာင္တမ႐ွိေသာဘဝ (မနက္ျဖန္ဆိုတာ မေသခ်ာ)

ဆာလာအိတ္

ေနာင္တမ႐ွိေသာဘဝ (မနက္ျဖန္ဆိုတာ မေသခ်ာ)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဒီေန႔က သူမတို႔ရဲ႕မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ပါ။ သူမကေတာ့ ခင္ပြန္းသည္ ျဖစ္သူ ေသာမတ္စ္ အိမ္ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနပါတယ္။ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို အတူဆင္ႏႊဲဖို႔ အတြက္ေပါ့။
လက္ထပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အရာရာဟာ ေျပာင္းလဲလို႔လာခဲ့ပါတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးေတြအတြက္နဲ႔ နွစ္ေယာက္သား ခဏခဏ စကားမ်ားၾကပါတယ္။ လက္ထပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း နွစ္ေယာက္သားဆက္ဆံေရးက တျဖည္းျဖည္း စိမ္းကားလာခဲ့ပါတယ္။
အခုလည္း သူမတို႔ရဲ႕နွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို ခင္ပြန္းသည္မ်ား ေမ့ေနမလား ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ ေသာမတ္စ္ ျပန္အလာကို သူမေစာင့္ေနခဲ့တာပါ။
ခဏၾကာေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႕က တံခါးေခါက္သံ ၾကားရပါတယ္။ သြားဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ေသာမတ္စ္ပါ။ လက္ထဲမွာ ပန္းစည္းကို ကိုင္ထားၿပီး တစ္ကိုယ္လံုးလည္း မိုးေရေတြနဲ႔ ႐ႊဲစိုလို႔ ေနပါတယ္။ ေသာမတ္စ္ပံုကို ၾကည့္ရတာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အဆင္မေျပမႈေတြ ႐ွိေနေစဦးေတာ့ ဒီေန႔ကိုေတာ့ ခၽြင္းခ်က္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားပံုပါပဲ။
ေနာက္ေတာ့ သူမတို႔ နွစ္ေယာက္သား ေ႐ွးေဟာင္းေနွာင္းျဖစ္ေလးေတြ ျပန္ေျပာၾကတယ္။ ရန္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြေကာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ႐ွန္ပိန္ေသာက္ၾကတယ္။ ဂီတသံ ႐ြ႐ြေလးဖြင့္ထားၾကတယ္။ အျပင္ဘက္မွာလည္း မိုးေတြ႐ြာေနတယ္။ တကယ့္ကို ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ နွစ္ပတ္လည္ေလးပါပဲ။ ဒီလို အခိုက္အတန္႔မ်ိဳးဟာ လက္ထပ္ၿပီးကတည္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆီမွာ အေတာ္ၾကာေအာင္ ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တာပါ။ အခုလိုေန႔ရက္မ်ိဳးေတြ ေန႔တိုင္းပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ သူမကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္အားထက္သန္ေနပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အိမ္ေပၚထပ္ အိပ္ခန္းထဲက ဖုန္းသံျမည္လာပါတယ္။ သူမလည္း ဖုန္းကို သြားနားေထာင္ပါတယ္။ ဖုန္းထဲကေျပာေနတာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံပါ။
"ဟုတ္ကဲ့ ခင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ရဲစခန္းကပါ၊ ဒါ မစၥတာေသာမတ္စ္ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္လား ခင္ဗ်"
"ေအာ္၊ ဟုတ္ ဟုတ္ပါတယ္႐ွင့္"
"စိတ္မေကာင္းပါဘူး ခင္ဗ်ာ၊ ကားအက္စီးဒင့္ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး၊ အမ်ိဳးသားျဖစ္သူ ေသဆံုးသြားပါတယ္။ အခု ေသဆံုးသူဆီကပါလာတဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက နံပါတ္ကို ဆက္လိုက္တာပါခင္ဗ်၊ ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ေတြ႕႐ွိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအရ ေသဆံုးသူဟာ မစၥတာေသာမတ္စ္ျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္ခင္ဗ်။ အမႀကီး အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကို လာၿပီး ေသဆံုးသူကို အတည္ျပဳေပးဖို႔ လိုပါတယ္"
သူမ အသက္႐ွဴဖို႔ ေမ့ေနပါတယ္၊ နွလံုးသားတစ္ခုလံုး ေဗ်ာင္းဆန္ေနပါတယ္။
"ဒါေပမယ့္ က်မ ေယာက်္ားက က်မနဲ႔ အတူ႐ွိေနတယ္႐ွင့္"
"စိတ္မေကာင္းပါဘူး ခင္ဗ်ာ၊ ယာဥ္မေတာ္တဆမႈက ေန႔လည္ ၂ နာရီေလာက္မွာ ျဖစ္သြားတာပါ"
သူမအေနနဲ႔ အသိစိတ္ကို မနည္းထိန္းထားရပါတယ္။
"ဘာေတြျဖစ္ကုန္တာပါလိမ့္"
သူမ အိမ္ေအာက္ထပ္ကို ေျပးဆင္းသြားလိုက္ပါတယ္။ ေအာက္ထပ္မွာ ဘယ္သူမွ မ႐ွိပါဘူး။
ဒါဆို ခုနေလးကမွ သူမ ေျပာဆို ျမင္ေတြ႕ေနတဲ့ သူမခင္ပြန္း ေသာမတ္စ္က ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ။ ဝိညာဥ္အျဖစ္နဲ႔ သူမဆီလာခဲ့တာလား။ ေသာမတ္စ္ ယာဥ္မေတာ္တဆမႈနဲ႔ တကယ္ေသဆံုးသြားၿပီလား။ တမလြန္ကို မသြားခင္ သူခ်စ္တဲ့ သူမဆီကို လာႏႈတ္ဆက္သြားတာလား။
သူမ ေနာက္အခန္းတစ္ခန္းထဲကို ေျပးဝင္႐ွာပါတယ္။ တိတ္ဆိတ္လို႔သာ ေနပါတယ္။ "ေသာမတ္စ္ တကယ္မ႐ွိခဲ့တာပဲ"
သူမ ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ေနာင္တႀကီးစြာရေနပါတယ္။ ႐ွိေနစဥ္တုန္းက ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ စကားမ်ားေနခဲ့တာေတြ အတြက္ေပါ့။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အခ်ိန္ေတြကို ေနာက္ျပန္ေ႐ႊ႕လိုက္ခ်င္ေနပါတယ္။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူနဲ႔အတူ ၾကည္ႏူးစရာ ေန႔သစ္ေတြကို ျပန္တည္ေဆာက္ခ်င္ေနပါတယ္။ အခုေတာ့ အရာအားလံုးေနာက္က်သြားခဲ့ပါၿပီ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက အသံတစ္သံထြက္လာၿပီး၊ တံခါးပြင့္လာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ေသာမတ္စ္ ထြက္လာပါတယ္။
"မိန္းမေရ၊ မင္းကို ကိုယ္ေျပာဖို႔ တစ္ခုေမ့ေနလို႔၊ ဒီေန႔ မနက္တုန္းက ကိုယ့္ပိုက္ဆံအိတ္ အခိုးခံလိုက္ရတယ္ကြ"
ဘဝဆိုတာ သင့္ကို အၿမဲတမ္း အခြင့္အေရး နွစ္ခါမေပးႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ အမွားေတြနဲ႔ အတူ ႐ွင္သန္ရင္း တိုေတာင္းလွတဲ့ဘဝကို အဓိပၸာယ္မဲ့ အခ်ိန္မျဖဳန္းမိပါေစနဲ႔။
အခုပဲ တို႔ေတြရဲ႕ အမွားေတြကို အခ်ိန္မွီ ျပင္လိုက္ၾကရေအာင္ပါ။
မနက္ျဖန္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ အာမမခံႏိုင္ပါ။
ေနာင္တ မ႐ွိေသာ ဘဝကို ရ႐ွိပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
~~~~~~~~~~
အဂၤလိပ္မူရင္းအား Sarlar8 မွ ျမန္မာမႈျပဳသည္
<< Pho Shann >>