ဂ်င္းေဘာင္းဘီ နိုင္ငံေရး

 

ဒီေခတ္မွာ- လူတေယာက္ ဟာ.. အနည္းဆံုး၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တထည္ ေလာက္ေတာ့ ပိုင္ဆိုင္ ေပလိမ့္မည္။ မဟုတ္ရင္ လည္း.. ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တထည္ ေလာက္ လို ခ်င္ လိုက္တာ လို႕ - စိတ္ကူးေန ေပလိမ့္မည္။

ဂ်င္းန္ အသံုးအေဆာင္ေတြ ဖက္ရွင္ေလာ က ထဲကို ဘယ္ အခ်ိန္ က ၀င္ေရာက္လာခဲ့ သလည္း။ ၁၉ ရာစု ေႏွာင္းပိုင္း ေလာက္က.. အလုပ္ၾကမ္းသမား ေတြ ၀တ္ဖို႕..ဂ်င္းန္ ေဘာင္းဘီ ေတြ ေပၚ လာ ခဲ့ သည္ လို႕ ေတာ့..ဆို ထားသည္။ ၂၁ ရာစု - စတိုးဆိုင္ ၾကီး ေတြ ရဲ႕ မီးေရာင္ ျပိဳးျပက္ ေအာက္မွာ ေတာ့.. Levis တို႕ Wrangler တို႕ ဆို တာ..သိပ္ကို ခမ္းနား တဲ့ ဆိုင္ ၾကီး ေတြ ျဖစ္ေနျပီ။ ဒီ တံဆိပ္ ေတြ ကို မ၀ယ္ နိုင္ ေသး ရင္ ေတာင္.. Wal-Mart တို႕ ဘာတို႕ မွာ..ေစ်းသင့္တဲ့ တျခား တံဆိပ္ တခု ခု ၀ယ္ ၀တ္ ဦးေတာ့...က် က် နန ရွိ ေန နိုင္ ေသးသည္။ ေစ်းၾကီး တဲ့ ဂ်င္းန္ ပဲ၊ ၀ယ္၀ယ္...ေစ်းေတာ္တဲ့ ဂ်င္းန္ ပဲ၊ ၀ယ္၀ယ္.... အဲဒီ ပမာဏ တန္ဖိုး ေတြ ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က..labor cost ျဖစ္တဲ့..အလုပ္သမားေတြ ရဲ႕ ေခၽြး စက္ ေတြ မ်က္ရည္ ေတြ အေၾကာင္း ကိုေတာ့....ဘယ္သူ မွ ေတြး မိ မွာ မဟုတ္ တာ..ေသခ်ာ လြန္း လွ သည္။

ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ပိုင္ဆိုင္သူမ်ား ( သို႕) China Blue

အဲဒီ - မျမင္ ရ တဲ့ မ်က္ ႏွာ ေတြ အေၾကာင္း ကို ၊ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး ဒါရိုက္တာ Micha Peled က China Blue ဆိုျပီး..ကမၻာ့ ဂ်င္းန္ ၀တ္ဆင္ သူမ်ား ထံ ဖြင့္ထုပ္ သယ္ယူ လာခဲ့ သည္။ ( အဲဒီ documentary ကို ၾကည့္ ခဲ့ မိတာ ၂ ႏွစ္ ေလာက္ ေတာင္ ရွိ ေတာ့မည္။ ခုမွ ပဲ ေရး ျဖစ္ တာေတာ့..ခုမွ ပဲ ေရးျဖစ္ လို႕ပါပဲ။ တရုတ္ အိုလံပစ္ ေၾကာင့္လည္း.. အျမင္ကပ္ ကပ္ နဲ႕..ေရးခ်င္ စိတ္ ေပါက္ လာ တာ ျဖစ္ နိုင္သည္။) အေမရိကန္ု အပါအ၀င္..ကမၻာ့ ေစ်းကြက္ အေတာ္ မ်ား မ်ားက.. ဂ်င္းန္ ေဘာင္းဘီ မ်ား ရဲ႕ ၉၀ % ေလာက္ ဟာ Made in China ဆိုတဲ့ sweatshop ၾကီး ကေန ထုတ္လုပ္ ေန တာပါ။ ဗမာလို အဓိပၸါယ္ အနီးဆံုး ယူ ၾကည့္ ရင္ေတာ့..`၀ိသမ ေလာဘ လုပ္ငန္း´ လို႕ ေျပာ ရမလား။ ဘာလို႕..၀ိသမ ေလာဘ- လို႕ ေျပာ ရ လည္း ဆို ရင္- အေျခ အေန အရ ေစ်းေပါ ျပီးသား ျဖစ္ေန တဲ့ လုပ္ အား ေတြ အေပၚ မွာ ..ထပ္ ေဆာင္းျပီး.. ေခါင္းပံုျဖတ္တာ ေတြ.. မမွ်တတဲ့ အလုပ္ခ်ိန္ ေတြ.. အေနအစား ႏွိပ္စက္မူေတြ.. ျပီးေတာ့..အလုပ္သမား အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုခြင့္ အားလံုးကို အေမွာင္ တိုက္ သြင္းထား တဲ့..လုပ္ငန္းခြင္ အေျခ အေန ေတြ ေၾကာင့္ ပါ။ အားလံုး မဟုတ္ရင္ ေတာင္မွ..တရုတ္ ျပည္ ၾကီးထဲ မွာ.. sweatshop ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိ ေနတယ္ ဆို တာ.. အားလံုး သိ ေန ၾကပါတယ္။

အဲဒီ မွတ္တမ္း ရွပ္ရွင္ေလး ထဲ မွာ-Wal-mart ကို သြင္းဖို႕ ေဖာက္သည္ ရ ထား တဲ့ ဂ်င္းန္ ေဘာင္းဘီ ခ်ဳပ္ စက္ရံု တခု ရယ္ .. jasmine လို႕ နံမယ္ေပး ထား တဲ့..၁၇ ႏွစ္ အရြယ္ တရုတ္ျပည္ေတာင္ပိုင္း က..ေတာသူ အထည္ခ်ဳပ္ သမေလး ရယ္..ကို.. ထိထိ မိမိ..ျပီးေတာ့..ခက္ခက္ခဲခဲ မွတ္တမ္းတင္ထား ခဲ့ တယ္။ ဒါရိုက္တာက..ေဒသဆိုင္ရာ တာ၀န္ရိွသူ တေယာက္ က တဆင့္..စက္ရံု ထဲက..တာ၀န္ မွဴး တေယာက္ နဲ႕ ၾကိဳးစားခ်ိတ္ဆက္ ျပီး.. လွ်ိဳ႕၀ွက္ ရိုက္ ကူး ခဲ့ ရ တယ္ လို႕ ဆို တယ္ ။ မနက္ ၈ နာရီ ကေန..ညသန္းေခါင္ ၂ နာရီ ထိ ..တပတ္မွာ ၇ ရက္ နားရက္ မရွိ .. အလုပ္ လုပ္ ရ တဲ့.. jasmine တို႕ ရဲ႕.. ျပႊတ္သိပ္ ေနတဲ့..လူေန ေဆာင္ ေလး ကို ေတာင္.. မွံဳတိမွံဳ မႊား အလင္းေရာင္ ထဲ မွာ..မရ အရ ရိုက္ ယူ ခဲ့တယ္။ သူ႕လို တျခား ျမိဳ႕ေပၚ တက္ အလုပ္ လာ လုပ္ၾက တဲ့..မိန္းကေလး ၁၂ ေယာက္ နဲ႕ အတူ ေရာ ေနရတဲ့..သူတို႕ အခန္း ေလးမွာ.. ကိုယ္လက္သန္႕စင္ရာ အခန္းက..တခု တည္း ။ စားစရာက..မနက္ စြပ္ျပဳတ္တခြက္..ည စြပ္ျပဳတ္ တခြက္။ ၂ ထပ္ ကုတင္ေလး ေတြပူးကပ္ ေန တဲ့ ည မွာ..အခ်င္းခ်င္း..အိမ္အေၾကာင္း..ေတာအေၾကာင္း..ယာအေၾကာင္းေလး ေတြ ေျပာျပီး..အလြမ္းေျဖက်။ အပူအပင္ သိပ္ မရွိ တဲ့.. jasmine ကေတာ့..ဒီ ႏွစ္ တရုတ္ ႏွစ္ကူး မွာ ေတာျပန္ျပီး..မိဘ ၂ပါးနဲ႕..ေမာင္ေလး ေတြကို..လက္ေဆာင္ေတြ ေပး ဖို႕..စိတ္ကူး ေတြ ယဥ္ ေန ေသးတယ္။ သူလုပ္ ရ တာက.. ခ်ဳပ္ပီးသား ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေတြ က..အမွဳန္အမႊား ခ်ည္စ အက်န္ ေတြကို လိုက္ ညွပ္ ရတာ။ တနာရီ ကို ( အေမရိကန္ ေဒၚလာ အားျဖင့္ ) ၆ ဆင့္ ရ တဲ့..လုပ္အားခ အတြက္..သူတို႕ အားလံုး..မေန မနား။ အလုပ္သမား ေခါင္း က လိုက္စစ္ ေန တဲ့ ၾကား မွာ .. အိပ္မငိုက္ ေအာင္..သူတို႕ မ်က္ခြံ ေတြကို..အ၀တ္ညွပ္ ကလစ္ နဲ႕ ေတာင္ ညွပ္ ထား ၾက ရ သတဲ့။

ကေလး ေတြ ဆို ေတာ့လည္း.. သိပ္ ျပီး စိတ္ပ်က္ ညီးညဴ ပံု မေပၚ။ အိမ္ အျပန္ ယူသြားမဲ့..ယြမ္ေငြ ေတြ တြက္ ျပီး...သူတို႕ဘ၀ ကို ..ျပံဳးစပ္စပ္ နဲ႕ ..ေက်နပ္ ေန ၾက ပံုပဲ။ ဒါေပမဲ့..တကယ္ ႏွစ္ကူး နီး လာေတာ့.. တေန႕ကို ၁ ေဒၚလာမျပည့္တဲ့ လစာ ထဲက.ေန..အေဆာင္စရိတ္..စားစရိတ္.. ေတြ အျပင္.. ၾကားထဲ မွာ တရက္.. အိပ္ငိုက္လြန္းလို႕..အခ်ိဳရည္ဗူး ခိုးထြက္၀ယ္တာ..မိသြားခဲ့ဘူးတဲ့.. ဖိုင္း ရယ္.. ႏွဳတ္လိုက္ ေတာ့.. ေ၀းလံ လွ တဲ့.. ေတာင္ပိုင္း က သူ႕ရြာ ေလး ဆီျပန္္ ဖို႕..ခရီးစရိတ္ ေတာင္ မေလာက္ ရွာ ေတာ့ဘူး။ ဒီ ႏွစ္ မျပန္ ရ လည္း..ေနာက္ ႏွစ္ ေပါ့ လို႕..သူ ေတြး ေန ပံု ရ သည္ ။ သူကိုယ္ တိုင္ ပင္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တထည္ ကို ၀တ္ ထား ရင္း.. ပတ္ ပတ္ လည္ မွာ ေတာင္လံု ပံု ေနတဲ့..ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ပံု ၾကီး ထဲ က.. ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တထည္ ရဲ႕.. ခ်ည္စ ေတြ ကို..ေခါင္ငံု႕ျဖတ္ ေန ရင္းက.. ကင္မရာ ကို လွမ္းၾကည့္ တယ္။ ျပီးေတာ့..သူ႕ေဘးက..သူငယ္ခ်င္း လီပင္း ကိုပါ ၾကည့္ လိုက္ ရင္း..ခပ္ ျပံဳးျပံဳး ေျပာ ခ် လိုက္ တယ္။

`ေဟာဒီ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ရဲ႕ အိပ္ကပ္ ထဲ မွာ..စာေလး တေစာင္ ေရး ထဲ့ ေပး လိုက္ ခ်င္ တယ္။ ဒီ ေဘာင္းဘီ ကို လီပင္း က ၾကယ္သီး တပ္ ျပီး..က် မက..ခ်ည္စ ေတြ ျဖတ္ တယ္ ဆိုတာ...´

ဂ်င္းေဘာင္းဘီ လို ခ်င္ ေန ခဲ့သူမ်ား ( သို႕) USSR
တကယ့္ ကို.. ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တထည္ ေလာက္ ..အသည္းအသန္ လို ခ်င္ ေန ခဲ့ တဲ့ သူေတြ.. ဆိုဗီယက္ ျပည္ ေထာင္စုု ၾကီး ထဲ မွာ .. အမ်ား ၾကီး ရွိ ေနခဲ့ ဘူးတယ္။ ၁၉၆၀ ၀န္းက်င္ ..စစ္ေအး ကာ လ ၾကီးမွာ .. ဆိုဗီယက္ မွာ.. အေမရိကန္ ယဥ္ေက်းမူေတြ..အသံုးအေဆာင္ ေတြျဖစ္ တ့ဲ..ကိုကာ ကိုလာ.. ကစ္ကတ္ေခ်ာကလက္ .. Beatles သီခ်င္း ေတြ အပါအ၀င္.. ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ၀တ္ဆင္ မူ ေတြ ကိုပါ..တင္းက်ပ္စြာ ပိတ္ပင္ တားျမစ္ ထား ခဲ့ တယ္။ အဲဒီလို သံကန္႕လန္႕ကာ ၾကီး ပိတ္လိုက္ ရင္.. လူေတြ လည္း..သံတံုး သံခဲ ေတြ လို..ပံုသြင္းခ်င္ သလို သြင္းလို႕ ရမယ္ လို႕ ထင္ ခဲ့တဲ့.. အဲဒီ ေခတ္ က..ေခါင္း ေဆာင္ ၾကီး ေတြ ကို..အံ့ လည္း ၾသ ပါ ရဲ႕ ။

အဲဒီ အခ်ိန္ ေတြက.. နိုင္ငံျခားသား ခရီးသြား ေတြ..ဒါမွမဟုတ္..ရုရွ ပညာ ေတာ္သင္ တို႕ဘာတို႕..တိုင္းျပည္ ထဲ ျပန္၀င္ လာရင္.. ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေတြ..ေမွာင္ခိုသြင္း ၾက တယ္ တဲ့ ။ ဗမာျပည္ မွာ..ကားသြင္းသေလာက္.ျမတ္ မည့္ ပံုပင္။ လမ္းေပၚ မွာ..နိုင္ငံျခား သား ခရီးသြား တေယာက္ ျမင္ ရင္..ေနာက္က လိုက္ ပီး.. ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေရာင္းဖို႕ ပါ လား လို႕..တတြတ္တြတ္ လိုက္ ေမး တဲ့ အထိ ေတာင္ ရွိ ခဲ့ တယ္လို႕.. အင္တာနက္ တေနရာ မွာ..ျပန္ ရွာ ရင္း ေတြ႕ လိုက္ ရ သည္။ တကယ္က..China Blues လိုပဲ..ဒီ အေၾကာင္းေတြ ကိုလည္း.. documentary တခု မွာ..ေသေသခ်ာ ခ်ာ .. ၾကည့္ လိုက္ မိ တာပါ။ အဲဒီ ရုပ္ရွင္ ဖိုင္ ထဲ မွာ ဆိုရင္.. လူငယ္ ေတြက.. နိုုက္ ကလပ္ ကို လာ ၾက။ အထဲ ေရာက္တာနဲ႕..အိပ္ေတြ ထဲ မွာ..ခိုးထဲ့ လာတဲ့..ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေတြ..အျမန္ လဲ၀တ္ ၾက နဲ႕.. မယံု နိုင္ စရာ ပါပဲ ။ ဒီ႕ထက္ပို မယံု နိုင္ စရာက.. တေၾကာ့မွာ..ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အၾကီး အက်ယ္ ေမွာင္ခိုသြင္း တဲ့ လူ တေယာက္ ကို..ဖမ္းမိ သြား တာ.. ေသဒဏ္ ေပးဖို႕ ထိ ေတာင္..ျဖစ္ခဲ့ ရတယ္ တဲ့။ တကယ္ ေပးျဖစ္ ခဲ့ လား ဆိုတာ ေတာ့ မသိ..။ အဲဒီ အခ်ိန္က.. ေခတ္စနစ္ ကို ေရးစပ္ တဲ့..ကဗ်ာ ဆရာ ၾကီး ေတြ..သံုးသပ္ တဲ့..ပညာရွင္ ၾကီး ေတြ - တခ်ိဳ႕ ေတာ့..ေသဒဏ္ ေပး ခံ ခဲ့ ရ တဲ့..နာနာက်င္က်င္ မွတ္တမ္းေတြ ရွိ ခဲ့ ဘူး သည္္။

+++++++

ခု ဆိုရင္..ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တထည္ ၀ယ္ တိုင္း.. Made in China ဆိုတဲ့..တံဆိပ္ေလး ကို အသာ ၾကည့္ လိုက္ ရင္း..အိပ္ကပ္ ထဲ က..စာေလး တေစာင္ ေလာက္ မ်ား ထြက္လာ မလားလို႕..ရယ္သြမ္းေသြး တဲ့ အေတြး နဲ႕ ေတြး ေန မိ တတ္ တယ္။

ေခၽြး စက္ရံု ၾကီး ေတြက..ခ်ဳပ္လုပ္ တင္ပို႕ လိုက္ တဲ့..ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေတြ..အသက္နဲ႕ ရင္း..အႏၱရယ္နဲ႕ ရင္းျပီး.. ၀တ္ဆင္ ခဲ့ ရ တဲ့..ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေတြ... ။ ကဲ- ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေတာင္..နိုင္ငံေရး ျဖစ္သြား ခဲ့ ျပီ။

တကယ္ေတာ့..အားလံုးဟာ- နိုင္ငံေရး ပါပဲ။ ခုဆို..အိုလံပစ္ နိုင္ငံေရး.. ။ ေလာင္စာ နိုင္ငံေရး..။ ကမၻာ ၾကီး ပူေႏြးမူ နိုင္ငံေရး.. ။ ျမန္မာ ျပည္က.. နာဂစ္မုန္ တိုင္း နိုင္ငံေရး... ။ ဂႏၶီၾကီး ရဲ႕..ဆား လည္း နိုင္ငံေရး... ။ ကခ်င္ ေက်ာင္းသားေတြ ေျပာ ေနတဲ့..ေက်ာက္စိမ္း ေတြ လည္း.. နိုင္ငံေရး...။ မီးဖိုေခ်ာင္က.. အိမ္ရွင္မ တေယာက္ ရဲ႕.. ဆီပုလင္း လည္း..နိုင္ငံေရး ပါပဲ ။

http://kthwe.blogspot.no/2008/08/blog-post.html မွ