တာ၀န္ယူမႈ မရွိျခင္းေၾကာင့္ လယ္သမားမ်ား နစ္နာေနရ

by Naung Taw Lay on Sunday, October 7, 2012 at 1:21am ·

တာ၀န္ယူမႈ ပ်က္ကြက္ျခင္းေၾကာင့္ လယ္ေျမသိမ္းခံ ျပႆနာမ်ား ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ျခင္းမရွိျဖစ္ေနေၾကာင္း ေျမာင္းတကာလယ္ေျမသိမ္းခံ လယ္သမားအေရးလုိက္ပါကူညီသူဆို

ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး အတြင္းက ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕နယ္ ေျမာင္းတကာအမွတ္(၂) သံမဏိစက္ရံုအတြက္ တပ္မေတာ္ အေနနဲ႔ လယ္ေျမ ၂၂၅၂.၈၈ ဧက သိမ္ဆည္းခဲ့ၿပီး ထိုသိမ္းဆည္းခဲ့ေသာ လယ္ေျမမ်ားထဲမွ စက္မႈဇုန္သုိ႔ ျပန္လည္ လႊဲေျပာင္းေရာင္း ခ်ျခင္း ၊ အိုးအိမ္မွ စက္မႈဇုန္အတြက္ တပ္မေတာ္ အမည္ကိုအသံုးျပဳ၍ လယ္ေျမမ်ား ထပ္မံသိမ္းဆည္း ရယူသြားျခင္းေၾကာင့္ သတ္မွတ္ ဧက ၂၂၅၂.၈၈ ထက္ေက်ာ္လြန္သိမ္းဆည္းထားျခင္း ေၾကာင့္ သိမ္းဆည္းခံထားရေသာ ေျမပမာဏကိုပင္ အတိအက် ေဖာ္ျပေပးႏိုင္ျခင္း မရွိဘဲ လယ္သမားမ်ား နစ္နာေနရပံုမ်ားကို တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္သို႔လည္း တင္ျပထားၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

ေျမာင္းတကာ လယ္သမားမ်ားအေရး ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးေနသူ ဦးေငြထြန္းမွ `ေျမာင္းတ ကာလယ္သိမ္းမႈမွာေတာ္ေတာ္ေလးကို ရႈပ္ေထြးေနတယ္။ တပ္မေတာ္က သိမ္းတယ္လုိ႔ေျပာတဲ့ေနရာမွာ ၂၂၅၂.၈၈ သိမ္းတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ အေထာက္အထားအျဖစ္ စာေတြအေၾကာင္းျပန္ထားတာလည္း ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၂၅၂.၈၈ ဧကမွာ ဘယ္နားကေန ဘယ္အထိပါလဲ ဆိုတာကို လယ္သမားေတြ ေမးၾကည့္ေတာ့ လည္း မသိဘူး။ ဘာလုိ႔ထပ္ရႈပ္ေနလဲဆိုရင္ လက္ရွိ တစ္ခ်ိဳ႕လယ္သမားေတြဆိုလည္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ရေနတာ ရွိတယ္။ ဆံုးရံႈးတဲ့သူေတြကလည္း ဆံုးရံႈးတယ္။ ဒီအထဲကမွ သံမဏိက ဧက တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ သံုးၿပီး က်န္တဲ့ဟာကို စက္မႈဇုန္ထဲကို လႊဲတယ္။ အဲဒါက အိုးအိမ္ျဖစ္သြားၿပီေပါ့။ ဒီလယ္သမားေတြထဲမွာလည္း သံမဏိသိမ္းတယ္တာ ေျပာတယ္။ အိုးအိမ္သိမ္းတဲ့အထဲမွာ ပါေနတာလည္း ရွိတယ္။ လယ္ဧကေတြက ဆက္စပ္ေနၿပီး ရႈပ္ေထြးေနတာေပါ့။ ဧကတုိင္းတာေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကိုလည္း ေျပာတာပဲရွိေသးတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ မလုပ္ေသးဘူး။ လယ္သမားေတြကို အေႏွာက္အယွက္ေတာ့ သိပ္မေပးေတာ့ဘူး။ အရင္က ဆိုရင္ေတာ့ တဲမေဆာက္ရ ၊ ဘာမလုပ္ရ ၊ ညာမလုပ္ရ ၊ စိုက္ပ်ိဳးခြင့္ မျပဳတာတုိ႔ လုပ္တယ္။ အခုေတာ့ ေႏြသီးထပ္ေတာင္ စိုက္လုိ႔ရၾကတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ သူ႕လယ္သူစိုက္ၿပီး သီးစားခေပးရတာေတြလည္း ရွိတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေပးစရာမလုိေတာ့ဘူး။ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ကို တင္ျပၿပီး ေနာက္ပိုင္းေပါ့ေနာ္။ ျပန္ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာ့လာေပးတယ္။ ျဖစ္ေစခ်င္တာက ေျပစာေတြ ၊ ဘဏ္ေခ်းေငြေတြ ရမယ္ဆိုရင္ေတာ အဆင္ေျပမယ္။´လုိ႔ ေျပာဆိုပါတယ္။

လယ္သိမ္းခံ လယ္သမားတစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးခ်စ္ေ၀မွ ` သံမဏိစက္ရံုသိမ္းတဲ့အထဲမွာ အဖအမည္ ဦးစံေမာင္ နာမည္နဲ႕က ၁၆ဧက ၊ အကို႔နာမည္ ကိုေဌးေအာင္နာမည္နဲ႔က ၁၆ဧက အားလံုး ၃၂ ။ စက္ရံုလုပ္ငန္း ေဖာ္ေဆာင္တဲ့အထဲမွာေတာ့ အားလံုးမပါဘူး။ လယ္ေျမေတြကို တူးၿပီး ေအာက္ခံေျမအျဖစ္သံုးလုိက္တာ က်င္းေတြခ်ိဳင္႔ေတြျဖစ္ၿပီး လယ္ေျမေတြ ပ်က္စီးသြားတယ္။ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟုန္နဲ႔ ကန္သင္းေတြျပဳျပင္ၿပီး ျပန္စိုက္ပ်ိဳးတယ္။ တစ္ႏွစ္ေတာ့ စိုက္ခြင့္မရခဲ့ဘူး။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၀၇ အထိကို တစ္ဧက ၅တင္းႏႈန္း ေပးခဲ့ရတယ္။ ေပးရတာက စပါးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္ေစ်းလည္းမက ျပင္ပေပါက္ေစ်းလည္းမက် ၾကားေစ်းခ်ၿပီး တစ္ဧက ငါးတင္းႏႈန္းကိုပိုက္ဆံသြင္းခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ႀကီးကဲတဲ့အရာရွိ တစ္ေယာက္က မေတာင္းပါနဲ႔လုိ႔ေျပာသြားတယ္လုိ႔ေတာ့ ၾကားတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမေပးရေတာ့ပါဘူး။´ လုိ႔ ေျပာဆိုပါတယ္။

လက္လြတ္ခြက္ခၽြတ္အသိမ္းခံလုိက္ရတဲ့ လယ္သမားတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဦးျမေသာင္းက ` ကၽြန္ေတာ္တို႔လယ္ေျမ အားလံုး ၁၂ ဧက ပါသြားတယ္။ အဲဒီလုိသိမ္းၿပီး နစ္နာေၾကးတို႔ ၊ ေလွ်ာ္ေၾကးတုိ႔ဆိုတာ တစ္ခါမွမေပးခဲ့ဘူး။ ရလည္း မရပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း ေတာင္းဆိုဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သူတုိ႔က ႏိုင္ငံပိုင္ေျမမို႕ သူတို႔ျပန္သိမ္း တဲ့ ပံုစံမ်ိဳးလုပ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လယ္ေတြ စက္ရံုေဖာ္ေဆာင္တဲ့အထဲမွာ အကုန္ပါသြားၿပီ။ အလြတ္အလပ္ မရွိ ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ တျခားလယ္သမားေတြလုိ လုပ္ကိုင္ခြင့္လည္း မရေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္မွာ လယ္ေျမနဲ႔ပတ္ သက္ၿပီး ဘာမွမက်န္ေတာ့တဲ့အခါၾကေတာ့ ထုိက္သင့္တဲ့ နစ္နာေၾကး ကၽြန္ေတာ္ျပန္လုိခ်င္တာပါ´လုိ႔ ဆိုပါတယ္။

အျခားေသာ လယ္သမားေတြရဲ႕ လယ္ေျမေတြဟာလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းသာျဖစ္ၿပီး စက္ရံုေဖာ္ေဆာင္တဲ့အထဲမွာ ပါမသြားတဲ့လယ္ေျမေတြမွာေတာ့ ယခင္ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့ လယ္သမားေတြ ျပန္လည္ စိုက္ပ်ိဳးေနၾကပါတယ္။ ယခင္က ဒီလယ္ေျမေတြအတြက္ ဘဏ္ေခ်းေငြလည္း ရတယ္ဆိုေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ေနရာ မွာ ေျမၾသဇာအသံုးျပဳၿပီး စုိက္ပ်ိဳးေတာ့ တစ္ဧကကို ၇၀ ႏႈန္းေလာက္ထိ ထြက္ရွိၿပီး ျပႆနာေပၚေပါက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ လယ္သမားေတြဟာ ဘယ္က အေထာက္အပံ့မွ မရႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ သမရိုးက် စိုက္ပ်ိဳးၿပီး တစ္ဧကကို တင္း ၅၀ ႏႈန္းေလာက္သာ ထြက္ေတာ့တယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ စက္ရံု ၊ စက္မႈဇုန္ ဘာမွ် ေဖာ္ေဆာင္ ျခင္းမရွိဘဲ ေျမရိုင္းေတြျဖစ္ေနတာေတြလည္း ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။ ဒါေတြဟာ စုိက္ပ်ိဳးႏိုင္ျခင္းလည္းမရွိ အျခား လုပ္ငန္းေဖာ္ေဆာင္ျခင္းလည္းမရွိတဲ့အတြက္ ေျမေတြရဲ႕အက်ိဳးခံစားခြင့္ ဆံုးရံႈးေနရျခင္း သာျဖစ္ပါတယ္။

ကုန္းကေလး ေက်းရြာက လယ္သမားေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုရာမွာေတာ့ သူတို႔ေတြဟာ သူတို႕လယ္ေတြကို ဘယ္လုိ ၊ ေၾကာင့္ ဘယ္က သိမ္းမွန္းေတာင္ မသိရဘဲ အသိမ္းခံခဲ့ရတာပါ။ ကုန္းကေလးေက်းရြာမွ အဘဦးစုိးပိုင္ကို ေမးျမန္ၾကည့္ရာမွာ `သိမ္းတာကေတာ့ ၁၇.၄၃ ဧကအကုန္ပါသြားတယ္။ လုပ္ငန္းေဖာ္ျခင္း ဘာမွမရွိဘဲ သဲေတြ မႈတ္တင္ထားလုိ႔ ဘာမွလုပ္စားမရဘူး။ သိမ္းတဲအထဲမွာ မပါတဲ့ ဟာေလးကိိုပဲ ဆက္ၿပီးလုပ္စားေနတယ္။ လုပ္ငန္းစတင္ဖုိ႔လာတဲ့အခါမွာေတာ့ အဘအေနနဲ႔ ကန္႔ကြက္လုိက္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတထံကို စာတင္ထား တယ္။ အရံႈးအႏိုင္မသိေသးဘူး။ မင္းတု႔ိသူေဌးေတြဘက္က ႏိုင္ရင္လာလုပ္။ လယ္သမားက ႏိုင္ရင္ တစ္လက္မ မွအဆင္းမခံဘူးလုိ႔ ဒါမ်ိဳးကန္႔ကြက္လႊတ္လုိက္တယ္။ အဘတို႔က ကိုယ့္ေျမပဲ ကိုယ္ျပန္လုိခ်င္တယ္။´လုိ႔ ေျပာပါတယ္။

ဒီလယ္ေျမေတြကို ၂၀၀၆ - ၂၀၀၇ထဲမွာ လာေရာက္ဖ်က္စီးသြားၿပီး ၂၀၁၀ ထဲမွာ တစ္ဧက ႏွစ္ေသာင္းႏႈန္း လာေပးတယ္။ မယူဘူး။ အိုးအိမ္ကေျပာေတာ့ ႏိုင္ငံကေပးတာလုိ႔ေျပာတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေတာ္က မဟုတ္ဘဲ ကုမၸဏိသံုးခုပူးေပါင္းၿပီး သနားလုိ႔ေပးတာလုိ႔ ၾကားရတယ္။ ဘာမွကိုယ့္အတြက္ အာမခံခ်က္ မရွိလုိ႔ မယူတာ။ ကၽြန္မတို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တာက ပ်က္စီးသြားတဲ့လယ္ေတြအတြက္ တန္ရာတန္ေၾကးေပး။ လုပ္ငန္းမလုပ္ ရေသးတဲ့လယ္ေတြကို ျပန္လုိခ်င္တယ္´လုိ႔ ေဒၚစိန္ေအးက ေျပာပါတယ္။

တျခားေသာ လယ္သမားေတြဟာလည္း သူတို႕ေတြက ႏွစ္ေသာင္းႏႈန္းေပးတဲ့ေနရာမွာ မယူလည္း ဆံုးမွာပဲ ဆိုလုိ႔ ယူလုိက္ၾကသူေတြရွိသလုိ လက္မခံႏိုင္တဲ့ အတြက္ မယူဘဲေနလုိက္သူေတြလည္းရွိေနပါတယ္။ လယ္ေျမေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသား အသက္ေပးၿပီး ရင္ဆိုင္သြားမယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ ကရင္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကေတာ့ `သူတို႔ေတြက အစုိးရက သိမ္းတယ္ဆိုၿပီး လမ္းလာေဖာက္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ပဲခင္းရွိတယ္။ ဘူဒိုဇာေတြနဲ႔လာေနေတာ့ ကၽြန္မအကိုကို ပဲခင္းကိုလာမထုိးဖို႔ ဘူဒိုဇာ သမားေတြကို သြားေျပာပါဆိုတာကို ေျပာလုိ႔ရမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး သြားမေျပာဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္မေမာင္ေလးကို ေျပာေတာ့ လဲ သူတို႔ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ပေစတဲ့။ ကၽြန္မက မေနႏိုင္ဘူး။ ပဲအတြက္ အရင္းအႏွီးက အမ်ားႀကီး ထြန္ယက္ခေတြ လည္းရွိေသးတယ္။ အဆံုးရံႈး မခံႏိုင္ဘူးလုိ႔ ဆိုၿပီး ဓားတစ္လက္နဲ႔ ထြက္သြားတယ္။ ကားသမားကို သြားေျပာေတာ့ အထက္က ခုိင္းလုိက္တာတဲ့။ ပဲခင္းေတြရွိတာကို မတင္ျပဘူးလားေမးေတာ့ ရံုးကိုလုက္ခဲ့ဖုိ႔ ေခၚတယ္။ ကၽြန္မလုိက္စရာမလုိဘူးေျပာလုိက္တယ္။ သူတို႔ရံုးကလူႀကီးလာၿပီး ပဲခင္းကို လမ္းေနရာေလာက္ပဲ ေလ်ာ္ေၾကးေပးခ်င္တယ္။ အဲဒီလုိမရဘူး ။ ကၽြန္မလယ္တစ္ပြဲလံုးဆံုးရံႈးမွာ အရင္းအႏွီးအမ်ားႀကီးပဲ။ မႏွစ္က ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာရတယ္ဆိုတာကိုပါေျပာျပလုိက္တယ္။ ေဆးျဖန္းရင္ ပဲက ပိုထြက္မွာ။ သူတို႔ ေလ်ာ္ေၾကးေပးတယ္။ အစိုးရက သိမ္းတာ မွန္မွန္ကန္ကန္ပဲလုိ႔ထင္ခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဟာ လမ္းေဖာက္ရင္ ညဘက္မွာပဲ ေဖာက္တယ္။ ေန႔ဘက္ဘာမွမလုပ္ဘူး။ မမွန္မကန္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မသိလာတယ္။ ကၽြန္မတို႔က စာတင္ဖုိ႔ လုပ္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းလုပ္လုိ႔ မေကာင္းဘူးအားလံုးစုလုပ္မွ ဆိုၿပီး အခုအေျခအေနထိေရာက္လာတာပဲ။ အားလံုး ၁၅ဧကရွိတယ္။ ခဏခဏ လာတိုင္းေနၾကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ေန တာက အႏွစ္(၃၀)ေက်ာ္ၿပီ။ ကၽြန္မတို႔ ေနတဲ့အိမ္နဲ႔ၿခံကုိ သူေဌးက ၀ယ္ၿပီးၿပီ ဆိုၿပီး ေက်ာက္တိုင္ေတြ လာစုိက္ထားတယ္။ တုိင္းခ်င္တိုင္း မေသမခ်င္းတိုင္း ကၽြန္မတို႔လည္း အေသခံၿပီးေနမွာပဲလုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ မဖယ္ေပးရင္ စစ္တပ္နဲ႔ေခၚၿပီး ေမာင္းထုတ္ဖို႔အေျခအေနရွိတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ စစ္တပ္ပဲေခၚေခၚ ဘာပဲေခၚေခၚ အေသခံၿပီးေနမွာပဲ။´လုိ႔ေျပာပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ လယ္ထဲက ၿခံနဲ႔အိမ္ကိုပါ လာၿပီး ေမာင္းထုတ္ဖယ္ရွားေပးဖုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့အတြက္ ျပတ္ျပတ္သားသား ရင္ဆိုင္ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေျမာင္းတကာ သံမဏိစက္ရံုအမွတ္(၂)ကေန စၿပီး သိမ္းလုိက္တဲ့လယ္ေတြဟာ လိႈင္ျမစ္ကမ္းပါးအထိ ေရာက္လာၿပီး ရြာကိုပင္ သနားလုိ႔ ထားတဲ့အေၾကာင္း သိမ္းဆည္းတဲ့အထဲမွာ ပါ၀င္ေနေၾကာင္းျဖင့္ ေျပာဆိုၾကတာေတြကိုလည္း ရြာသားေတြက ျပန္ေျပာျပပါတယ္။

ဦးေငြထြန္းက အားလံုးကို ၿခံဳငံုသံုသပ္ၿပီး ရႈပ္ေထြးမႈျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းေတြကို ` ဒီလယ္ေျမေတြကို တပ္မေတာ္က သိမး္တယ္ဆိုၿပီး သိမ္းသြားတဲ့ဧကကိုေတာ့ ေဖာ္ျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရႈပ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြမွာက အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနကို ၈၀၁.၆၉ ဧကလႊဲတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ တကယ္ကတယ္ၾကေတာ့ ၈၀၁.၆၉ ဧက မကဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အိုးအိမ္ဦးစီးဌာနက ဧကေထာင္ေက်ာ္ေနတယ္။ တိုင္းတာသတ္မွတ္ေပးဖုိ႔ ေျပာေတာ့လည္း သူတို႔က လုပ္မေပးဘူး။ လုပ္မေပးတဲ့အျပင္ တုိးၿပီး သိမ္းတယ္။ သူတို႔ကုိ ၂၀၀၀၀ ႏႈန္းေပးတယ္ ဆိုတာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ကေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ကုမၸဏီသံုးခုက ေပးတာလုိ႔ သိရတယ္။ အစိုးရ ေလ်ာ္ေၾကးမေပးတာေတာ့ လံုး၀ေသခ်ာတယ္။ ရႈပ္တယ္ဆိုတဲ့ အထဲမွာ စြမ္းအင္ကလည္းပါေနတယ္။ စြမ္းအင္ ကိုေပးထားတဲ့ ၂၀၈.၅၆ ဧကမွာလည္း သိမ္းထားတာက မကဘူး။ သတ္မွတ္ဧကထက္ ပိုသိမး္တဲ့အတြက္ကို လယ္သမားေတြ ပိုဒုကၡေရာက္တယ္။ ဘယ္သူ႕ကိုေျပာလုိ႔ ေျပာရမွန္းမသိဘူး။ တုိင္းတာသတ္မွတ္ေပးဖုိ႔ ေျပာေတာ့လည္း ေျမစာရင္းက တိုင္းတာေပးဖုိ႔ အာဏာမရွိဘူး။ အခြင့္မရွိဘူးဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေတြ။ တပ္မေတာ္ အမည္ကိုသံုးၿပီး သိမ္းသြားတာက အိုးအိမ္ဦးစီးဌာန။ ၈၀၁.၆၉ ဧကအျပင္ကို တပ္မေတာ္အမည္သံုးၿပီး သိမ္းသြားတယ္။ အရပ္ဖက္အဖြဲ႕အစည္းေတြစစ္တာေတာ့ ဘာတစ္ခုမွမေပၚဘူး။ ေပၚစရာလည္း အေၾကာင္း မရွိဘူး။ သူတုိ႔လုပ္ထားတာေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မွန္မွန္ကန္ကန္ေပၚလာမွာမဟုတ္ဘူး။ သူခုိးေရႊေသာ့အပ္ သလုိျဖစ္ေနမယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတဆီလည္း တင္ၿပီးၿပီ။ လႊတ္ေတာ္ကေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စိစစ္ၿပီး တင္ျပဖုိ႔ ေျပာထားတယ္။ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္လည္း ဒီဘက္ကို မလာေသးဘူး။ ၂၀၀၀၀ႏႈန္းေပးတယ္ဆိုတာ လည္း ႏိုင္ငံေတာ္က ေပးတယ္ဆိုၿပီးလုပ္တယ္။ ယူသြားရင္ၿပီးၿပီလုိ႔ တြက္မွာေပါ့။ လယ္သမားက လယ္ေရာင္း သလုိျဖစ္ေနမယ္။ ဥပေဒေၾကာင္းနဲ႔ ျပန္ၾကည့္ရင္ လံုး၀ညီညြတ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ လယ္ယာေျမကို ႏုိင္ငံေတာ္က သိမ္းတာဆိုရင္ အေၾကာင္းေတာ့ ၾကားဦးမွာေပါ့။ ဒီမွာက ဘာမွမေျပာဘဲနဲ႕ သူတုိ႔လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္သြားတဲ့အရာေတြခ်ည္းပါပဲ။´ လုိ႔ သံုးသပ္ျပပါတယ္။

ဥပေဒနဲ႔အညီသာဆိုရင္ လယ္သမားဘက္က မွန္ကန္ေနၿပီး လက္မွတ္ေတြဘာေတြထုိးခုိင္းတာဆိုရင္လည္း ညာၿပီးထုိးခုိင္းတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္လုိ႔ သံုးသပ္ပါတယ္။ ဌာနဆိုင္ရာေတြအေနဲ႔ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ယူ ၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ေဆာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ စံုစမ္းေရး ေကာ္မရွင္ေတာင္ မလုိဘူးလုိ႔လည္း သံုးသပ္ပါတယ္။ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္မယူတဲ့အတြက္ကို လယ္သမားေတြ မနစ္နာသင့္ဘဲ နစ္နာေနၾကရတာပါလုိ႔ သံုးသပ္ေျပာ ဆိုသြားပါတယ္။

ေနာင္ေတာ္ေလး