ဘရုစ္စလီရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ (၇) ခ်က္

 

ေငြတာရီ

 

ဘရုစ္စလီရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ (၇) ခ်က္

ဒီေန႔ထိတိုင္ ကမၻာေက်ာ္ကြန္ဖူးမင္းသားအျဖစ္ လက္ခံထားဆဲ Bruce Lee က ကိုယ္ပိုင္အရည္အေသြးအၿမဲရွိဖို႔၊ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို ထုတ္ေဖာ္ျပဖို႔၊ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္ဖို႔၊ တျခားေအာင္ျမင္သူေတြရဲ႕မူဟန္ေတြကို အတုမယူဖို႔ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။စီးပြားေရးလုပ္ငန္းနယ္ပယ္မွာ အေအာင္ျမင္ဆံုးဆိုတဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ တျခားေအာင္ျမင္သူအမ်ားစုထက္ပိုၿပီး လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေတြကြာျခားၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ သူတို႔ ဘယ္လိုဘယ္ပံုစဥ္းစားေလ့ရွိသလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီစဥ္းစားပံုစဥ္းစားနည္းဟာ ေအာင္ျမင္ေစသလဲ ဆိုတာကိုေလ့လာၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ လုပ္ငန္းနယ္ပယ္မတူ၊ ကၽြမ္းက်င္မႈ ပညာရပ္ကြဲျပားၾကေပမယ့္ သူတို႔မွာ ယထာဘူတက်က်႐ႈျမင္သံုးသပ္မႈနဲ႔ ယံုၾကည္မႈတို႔တူညီစြာရွိေနၾကတာ သိရပါတယ္။

(၁) အခ်ိန္ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ အသံုးခ်စရာ

ၿပီးစီးဖို႔ ေနာက္ဆံုးသတ္မွတ္ထားခ်ိန္ (deadline) ေတြ၊ အခ်ိန္တာသတ္မွတ္မႈေတြက “အကန္႔အသတ္စည္းေဘာင္” ျဖစ္တယ္ဆိုေပမယ့္ နည္းမွန္လမ္းမွန္အျဖစ္ အၿမဲမဆိုႏိုင္ပါဘူး။ သာမန္အရည္ အေသြးရွိသူတစ္ဦးကို တာ၀န္တစ္ခုေပးၿပီး ႏွစ္ပတ္အၾကာမွာအၿပီးသတ္ေစမယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူဟာႏွစ္ပတ္ၾကာမွအလုပ္ၿပီးမယ့္အားထုတ္မႈကိုပဲ ပင္ကိုဗီဇအရ အလိုအေလ်ာက္ ခ်ိန္ဆလုပ္ကိုင္ပါလိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္စြမ္းေဆာင္မႈကို ေကာင္းေကာင္းစီမံႏိုင္ဖို႔အတြက္ deadline ကို ေမ့ထားဖို႔လိုပါတယ္။တာ၀န္တုိင္း အလုပ္တိုင္းကို လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့အခ်ိန္ပမာဏ ေပးရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ စြမ္းရည္အျပည့္စုိက္ထုတ္ၿပီး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္ရမွာပါ။ ၿပီး “ပိုထြက္လာတဲ့အားလပ္ခ်ိန္” ကို တျခားကိစၥေတြအတြက္ ကိုယ့္မူအတိုင္း ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္၊ ထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုးခ်ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။သာမန္အရည္အေသြးရွိသူေတြကေတာ့ အခ်ိန္ရဲ႕ေဘာင္အကန္႔အသတ္အတြင္း ေျခခ်ဳပ္မိေနေလ့ရွိသေလာက္ ထက္ျမက္သူေတြကေတာ့ အခ်ိန္ကို ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက် အက်ဳိးရွိရွိ အသံုးခ်ႏိုင္ပါတယ္။

(၂) ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ထားသူသာ ကိုယ့္အနားမွာ

လက္ေအာက္၀န္ထမ္းတခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ “ဦးေႏွာက္စား”ရေလ့ရွိပါတယ္။ “တစ္ခါဆက္ဆံ ဆယ္ခါလန္”တဲ့ကပ္စ္တမာတခ်ဳိ႕ လည္းႀကံဳတတ္ပါတယ္။ အတၱႀကီးတဲ့မိတ္ေဆြ၊ ျပႆနာရွာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္းေပါင္းသင္းရတတ္ပါတယ္။ အဲဒီသူေတြ အားလံုးကိုေရြးခ်ယ္သူဟာကိုယ္တိုင္ပါပဲ။ ကိုယ့္၀န္းက်င္ကလူေတြေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ရတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာသူတို႔အမွား မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ရဲ႕အမွားပါ။ လုပ္ငန္းခြင္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပုဂိၢဳလ္ေရးရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုလူေတြပါ၀င္ပတ္သက္ ေနတာဟာ ကိုယ္တုိင္ကလက္ခံထားလို႔ဆိုတာကိုမေမ့ပါနဲ႔။

ဘယ္လိုလူမ်ဳိးနဲ႔ အလုပ္တြဲလုပ္ခ်င္သလဲ၊ ဘယ္လိုကပ္စ္တမာမ်ဳိးကို ၀န္ေဆာင္မႈေပးခ်င္သလဲ၊ ဘယ္လိုမိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း လိုခ်င္တာလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားပါ။ ၿပီး ကိုယ္တိုင္ ေျပာင္းလဲပါ။ ဒါမွသာ ကိုယ္အလိုရွိသူေတြ ကိုယ့္၀န္းက်င္ဆီေရာက္လာေအာင္ စတင္ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ အလုပ္ႀကိဳးစားသူေတြကအလုပ္ႀကိဳးစားသူေတြနဲ႔ပဲ အလုပ္လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ ထက္ျမက္တဲ့၀န္ထမ္းက ထက္ျမက္တဲ့ေဘာ့စ္ေတြနဲ႔ပဲအလုပ္လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့လူေတြကိုပဲ အလိုအေလ်ာက္ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္။

(၃) တာဝန္နဲ႕ဝတၱရားျဖည့္စည္းရံုသာ မလုပ္ပါ

လူ႔တန္ဖိုးအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာစစ္မွန္တဲ့တုိင္းတာမႈဟာ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပႏိုင္တဲ့ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မႈတစ္ခုခုကို ေန႔စဥ္လုပ္ကိုင္မႈပါပဲ။ ဘာေတြပဲၿပီးေအာင္လုပ္လုပ္၊ အတိတ္ကဘာေတြပဲ ၿပီးေျမာက္ခဲ့ပါေစ၊ ႀကိဳးစားရက်ဳိးနပ္ၿပီ၊ ပင္ပန္းရက်ဳိးနပ္ၿပီ၊ ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ေသးဖြဲလြန္းတဲ့အလုပ္ဆိုတာ ထာ၀ရ မရွိသလို၊ ကၽြမ္းက်င္မႈ မလိုတဲ့အလုပ္၊ ၿငီးေငြ႕စရာေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆိုတာလည္းအၿမဲတေစမရွိႏိုင္ပါဘူး။

ေျပာစမွတ္တြင္ေလာက္ေအာင္ ေအာင္ျမင္တဲ့ပုဂိၢဳလ္ေတြဟာ သူတို႔စြမ္းေဆာင္မႈရဲ႕အသီးအပြင့္ကလြဲၿပီးက်န္အရာေတြက ရမယ့္ခံစားခြင့္အေပၚ အေလးထားေလ့မရွိပါဘူး။

(၄) အေတြ႕အၾကံဳကို ေဘးဖယ္ထား အလုပ္ျပီးေျမွာက္မႈသာ အေလးထား

မားကစ္တင္းနယ္ပယ္မွာ ၁၀ ႏွစ္ရွိၿပီတဲ့လား။ ဘယ္နယ္မွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာလုပ္ခဲ့သလဲ ဆိုတာအေလးထားစရာ မလိုပါဘူး။ အေတြ႕အႀကံဳႏွစ္ကာလေတြဟာ ဘာမွမဟုတ္တာမ်ဳိးလည္းရွိတတ္ပါတယ္။ မားကစ္တင္းနယ္ပယ္တြင္း အညံ့ဆံုး ၀န္ထမ္းအျဖစ္ ၁၀ ႏွစ္ၾကာေနခဲ့သူလည္းျဖစ္ႏိုင္တာကိုး။

ေအာင္ျမင္သူေတြက (ထိေရာက္ေအာင္ျမင္စြာ) အလုပ္ၿပီးေျမာက္မႈကိုပဲ အေလးထားၾကပါတယ္။ကုန္ပစၥည္းဘယ္ႏွမ်ဳိးကို ေစ်းကြက္ေပါက္ေအာင္၊ ေရာင္းအားတက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သလဲ၊ၿပိဳင္ဘက္ေတြထက္သာလြန္ေအာင္ ဘာေတြလုပ္ႏိုင္သလဲ၊ ကပ္စ္တမာေတြကို ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာအထိ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္သလဲ … စတဲ့အခ်က္ေတြက သာ အမွန္တကယ္အေလးထားစရာျဖစ္ပါတယ္။

(၅) အရႈံးဆိုတာ ၾကံဳလာတိုင္း လက္ခံရမယ့္အရာ

လူေတြကို ဘာေၾကာင့္ သူတို႔ေအာင္ျမင္ရသလဲ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ သူတို႔အေျဖေတြမွာ “ကၽြန္ေတာ္…/ကၽြန္မ္မ …” ၊ “ကၽြန္ေတာ့္ကို …/ ကၽြန္မကို …””စတဲ့ နာမ္စားေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတာကို သတိျပဳမိပါတယ္။ တစ္ခါတေလမွာငာ “ကၽြန္ေတာ္တို႕… / ကၽြန္မတို႕ …” ဆိုတာမ်ိဳး ၾကပါတယ။္ဘာေၾကာင့္ အ႐ႈံးႀကံဳရတာလဲ လို႔ ေမးတဲ့အခါမွာေတာ့ အမ်ားစုက “ကေလး” ျပန္ျဖစ္သြားၾကၿပီး““ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ အ႐ုပ္က်ဳိးသြားတာဗ်”” လို႔ မေျပာဘဲ “ကၽြန္ေတာ့္အ႐ုပ္ေတာ့ က်ဳိးပါၿပီဗ်ာ” လို႔ေျဖတတ္ၾကပါတယ္။သူတို႔က စီးပြားထိုင္းမိႈင္းတာ၊ ေစ်းကြက္အသင့္မျဖစ္တာ၊ ပစၥည္းေထာက္ပံ့သူေတြ ပ်က္ကြက္တာ လို႔ေျပာပါလိမ့္မယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္၊ တစ္ခုခုေၾကာင့္ လို႔ ေျပာပါလိမ့္မယ္။ သူတို႔ေတြဟာ အမွားကေနသင္ခန္းစာမယူၾကသူေတြပါ။ တကယ္ေတာ့ ေအာင္ျမင္သူတိုင္း ႐ႈံးနိမ့္ဖူးသူေတြျဖစ္ပါတယ္။ ထိန္းခ်ဳပ္စီမံလို႔မရႏိုင္တဲ့ ျပင္ပကိစၥရပ္ ေတြ ျဖစ္တတ္တာမို႔ ေအာင္ျမင္သူတိုင္းဟာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈံးနိမ့္ဖူးေတြျဖစ္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ဘာေၾကာင့္ေအာင္ျမင္တာပါလဲ၊ အ႐ႈံးကို လက္ခံလို႔ပါ၊ အ႐ႈံးကေန သင္ခန္းစာယူလို႔ပါ။

(၆) မခိုင္းဘဲ လုပ္မွ ထာဝရ အႏိုင္

ကိုယ့္ကိုေရြးခ်ယ္ တာ၀န္ေပးတာမ်ဳိးမဟုတ္တဲ့ကိစၥေတြကို လက္မေရွာင္ပါနဲ႔။ ကိုယ္တိုင္ဆႏၵျပဳေတာင္းဆိုတဲ့အခါတိုင္း လုပ္ခြင့္ပိုမိုရလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ (ေအာင္ျမင္လိုသူေတြ အတြက္) အခြင့္ထူးပါပဲ။ပိုမိုလုပ္ခြင့္ရလာရင္ သင္ယူေလ့လာဖို႔၊ အသိအမွတ္ျပဳေစဖို႔၊ ကၽြမ္းက်င္မႈေတြ ပိုရလာဖို႔၊ (လုပ္ႏိုင္တာထက္က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ပိုလုပ္ႏိုင္ေစမယ့္) အဆက္အသြယ္သစ္ေတြ တိုးပြားလာဖို႔ စတဲ့အခြင့္အေရးေတြပိုမိုရရွိပါလိမ့္မယ္။ေအာင္ျမင္မႈဟာ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္မႈအေပၚ အေျခခံပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ဆႏၵျပဳလုပ္ကိုင္ေလေလလုပ္ခြင့္ရလာ ေလေလပါပဲ။ ေအာင္ျမင္သူေတြဟာ အခြင့္အလမ္းေတြကို ဖန္တီးႏိုင္ဖို႔ ေရွ႕တိုးလုပ္ေဆာင္တတ္ၾကပါတယ္။

(၇) အမ်ားမသြားတဲ့ ေနရာဆီ ေရာက္ေအာင္သြား

အမ်ားမသြားတဲ့ “ေနရာ” ဆီ ေရာက္ေအာင္သြားမယ္ လို႔ လူအမ်ားေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့သူတို႔ေရာက္ ေအာင္မသြားပါဘူး။ ဒီလိုေနရာဟာ က်ယ္ေျပာသေလာက္ လူေနက်ဲပါးတဲ့ေနရာ၊အထီးက်န္တဲ့ေနရာပါ။ စီမံခန္႔ခြဲမႈပညာရွင္ ဆရာမႀကီးတစ္ဦးက ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အျမင့္ေရာက္ေလေလလူနည္းေလေလပါတဲ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီလိုေနရာမွာ အခြင့္ေကာင္းေတြအျပည့္ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုေငြေပးသူဟာ (အလုပ္ရွင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ကပ္စ္တမာျဖစ္ျဖစ္) ကိုယ္ဘာလုပ္ရ မယ္၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာေျပာခြင့္ရွိသူမို႔ ေငြေပးသူလုပ္ေစခ်င္တာနဲ႔ ကိုယ္တုိင္လုပ္ခ်င္တာႏွစ္ခုကို ဟန္ခ်က္ညီညီခ်ိန္ ဆရင္းလုပ္ကိုင္ရပါမယ္။

Credit to Original Writer