အတြင္းေလွကားႏွင့္ အျပင္ေလွကား [ ပါ ရဂူ ]

ဘဝ ႏွင့္ စာေပ

 

အတြင္းေလွကားႏွင့္ အျပင္ေလွကား [ ပါ ရဂူ ]

ေလွကားႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္ ။အတြင္းေလွကားနဲ႕ အျပင္ေလွကား ။ လူမုိက္ လူဖ်င္းမ်ားက အျပင္ ေလွ ကားတက္ေနၾကတယ္ ။အျပင္ေလွကားတက္ျပီးငါတုိ႕ အေပၚေရာက္ လိမ့္မယ္လုိ႕ ထင္ေနၾကတယ္ ။အျပင္မွာ စီးပြားဥစၥာစုေဆာင္းျပီး ငါတုိက မဆင္းရဲၾကေတာ့ဘူးလုိ႕ ေတြးေတာ ေနၾကတယ္။မဆင္းရဲေတာ့တာေတာ့ မွန္ပါတယ္ ။ဒါေပမယ့္ အျပင္ က ဆင္းရဲတာသာ ေပ်ာက္သြားတာ ။ အတြင္းက ဆင္းရဲတာ ေပ်ာက္မသြားဘူး အတြင္းက ဆင္းရဲတာကုိ အတြင္းက ဥစၥာဓနနဲ႕သာပယ္ဖ်က္လုိ႕ရ တယ္။ အျပင္ က ဥစၥာဓန နဲ႕ အတြင္းက ဆင္းရဲတာကုိ ဘယ္ လုိ ပယ္ေဖ်ာက္လုိ႔ရမွာလဲ ။

အင္ပါယာႏိုင္ငံၾကီး ၾကီးက်ယ္သည္ ထက္ ၾကီးက်ယ္လာမယ္ ။ဒါေပမယ့္ အင္ပါယာပုိင္တဲ့ ဧကရာဇ္ကေတာ့ ဘာမွထူးျခားလာမွာ မဟုတ္ဘူး ။ေန႕ရွိသေရြ႕
စိုးရိမ္ေသာက ေရာက္ေနလိမ့္မယ္ ။ ငါပုိင္တဲ့ အင္ပါယာၾကီး သူမ်ားလက္ထဲေရာက္သြားလိမ့္မလားလုိ႕ အျမဲတေစ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ျဖစ္ေပၚေနရလိမ့္မယ္ ။
အင္ပုိင္ယာခ်ဲ႕ထြင္မယ္ဆုိရင္ လည္း ဘယ္ေလာက္ စိတ္ဆင္းရဲ ကုိယ္ ဆင္းရဲျဖစ္ေန ရ မလဲ ။

လူဖ်င္း၊လူည့့ံေတြဟာ ငါပစၥည္း ၊ငါ့ဥစၥာ ၊ငါ့ သား ၊ ငါ့မယား ၊ငါ့ရာထူးဆုိတဲ့ အေတြးမ်ားနဲ႕သာ လံုးျခာလုိက္ေနၾကတယ္ ။တကယ္လုိ႕ လူဖ်င္း၊လူညံ့ ေတြရဲ႕ ဦးေခါင္းခြံထဲၾကည့္မယ္္ဆုိရင္ သားေရး သမီးေရး ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ေရး ၊ရာထူးဌာန ႏ ၱရ ရ ရွိေရး စတဲ့ အေတြးအေခၚေတြမွ တပါး တျခားဘာကုိမွေတြက ရမွာမဟုတ္ပါဘူး ။ လူဖ်င္းလူညံေတြရဲ႕ ဦးေခါင္းခြံဟာ စည္ ပင္သာယာ က ထားတဲ့ အမိႈက္ပံုးလုိအမိႈက္ေတြ တင္းၾကမ္းျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္ ။

အျပင္ပန္းမွာေတာ့ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕အျပံဳးပန္းပြင့္ေနၾကတယ္ ၊ကုိယ့္ကုိ ကုိယ္ လွေအာင္ ၾကည့္လုိ႕ေကာင္းေအာင္ မြမ္းမံ ျပင္ဆင္ထားၾကတယ္ ။အျပံဳးမ်ားႏွင့္ ဖံုးအုပ္ထားၾကတယ္။ အေသြး အေရာင္ ေတာင္ေျပာင္တဲ့ အ၀တ္ စားမ်ားနဲ႕ မိမိတုိ႕ ကုိယ္ကိ ဖုံးလႊမ္းထားၾကတယ္ ။အေသြးအေရာင္ ဆန္းျပားတဲ့ အ၀တ္ အစားမ်ားနဲ႕ တျခားလူေတြ ကိုလွည့္စားထားၾကတယ္ ။

အျပင္ဘက္မွာေတာ့ ဥစၥာဓနေတြ ရွာေဖြ စုေဆာင္းေနၾကတယ္ ။ အတြင္းဘက္ ကုိ သတိျပဳၾကည့္စမ္းပါ ဦး ။ အတြင္းဘက္မွာေတာ့ ခၽြတ္ျခံဳက်ေနတယ္။
သူေဌး၊ သူၾကြယ္မ်ားရဲ႕ဘ၀ကုိ အနည္းအက်ဥ္း ေလ့ လာၾကည့္ဖူးသလား ။ သူတုိ႕ ရဲ႕ေလာင္ကၽြမ္းေနတဲ့ ႏွလံုးသားကိုသတိထားဖူးရဲ႕လား ။သူတို႕ ရဲ႕ အတြင္းသႏ ၱာန္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ သူေတာင္းစားဘ၀ကုိ ဂရုျပဳၾကည့္ဖူးရဲ႕ လား ။သူတုိ႕ရဲ႕ အတြင္းသႏ ၱာန္ထဲမွာ တကယ့္ သူေတာင္းစားမ်ား ထက္အေျခအေနဆုိးတဲ့ သူေတာင္းစားဘ၀ကိန္းေအာင္းေနတယ္ ။ဘာေၾကာင့္လဲဆုိရင္ သူေတာင္းစားက ေတာင္းလုိ႕ရ တဲ့ ထမင္း သူ႕ခြက္ ထဲျပည့္သြားရင္ဖူလံုသြားျပီ ။ပူပင္ေၾကာင့္ၾကေနစရာမလုိေတာ့ဘူး။ညက်ရင္လည္း သစ္ပင္ ေအာက္မွာျဖစ္ေစ ၊လမ္းေပၚမွာျဖစ္ေစ ဇရပ္မွာျဖစ္ေစ ။ေျခ ဆန္႕ လက္ ဆန္႕ ႏွစ္ႏွစ္ ျခဳိုက္ ျခိဳက္ အိပ္ လုိ႕ရတယ္ ။ သူေဌးသူၾကြယ္မ်ားရဲ႕ သူေတာင္းစားဘ၀ကေတာ့ ညဥ္႕အိပ္ခ်ိန္က်ေတာ့ လည္းရပ္မသြားဘူး။ သူတို႕ ရဲ႕ အိပ္မက္ေတြ မွာ သူေတာင္းစား အရိပ္ အေရာင္ေတြ လႊမ္းေနၾကတယ္ ။ သူတို႕ေတြရဲ႕အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ေငြဒဂၤါးေတြ ၊ ေငြစကၠဴေတြ ရႈတ္ယွက္ခတ္ေနၾကတယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ ခြက္ ကုိင္ ထားၾကတာခ်ည္းပ ဲ။ သူေတာင္းစားခြက္ က သူ႕ အတုိင္း အတာနဲ႕ သူရွိေနတယ္ ။ သူ႕ ပုိင္းျခားခ်က္နဲ႕ သူရွိေနတယ္။ မနက္ျဖန္အတြက္ ထည့္မတြက္ဘူး ။ဒီကေနက အတြက္ ထမင္းတနပ္ စာ ရရင္ေတာ္ ျပီ ။ သူေဌး သူၾကြယ္မ်ားရဲက ခြက္ ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ျပည့္္ တယ္လုိ႕ မရွိဘူး ။

လူေတြဟာ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေတာင္ ပိုင္ တာမ ဟုတ္ဘူး ။ တျခားပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ ပုိင္တဲ့ လူ ဘယ္မွာရွိ ပါ့ မလဲ။လင္ေယာက်္ား ဟာ ဇနီးမယားရဲ႕ပုိင္ရွင္ ျဖစ္တယ္လုိ႕ ထင္ေနၾကတယ္။ ကုိယ့္ ကုိယ္ကုိယ္ေတာင္မပုိင္တာ တျခားလူမ်ားရဲ႕ ပုိင္ရွင္ ဘယ္မွာျဖစ္ႏိုင္ ပါ့မလဲ ။

စည္းစိမ္ဥစၥာ ခံစားျခင္းကုိ သုခစစ္ သုခမွန္ မဟုတ္မွန္းသိျပီး စြန္႕ လႊတ္ျခင္းကသာတကယ့္ တကယ္ စိတ္ရႊင္ လန္းခ်မ္းေျမ႔ဖြယ္ဆုိတာ ဆုိတာ သိတဲ့ အခ်ိန္က စျပီး ပူပန္ေၾကာင့္ၾကစိတ္မရွိဘဲ အိပ္ေကာင္းျခင္းအိပ္ရ လိမ့္ မယ္။ စားေကာင္းျခင္းစားရလိမ့္ မယ္ ။ မိမိဘ၀ မွာျဖစ္ေပၚေန တဲ့ ပီတိေသာမနႆ ေတြကုိ ဆန္းစစ္ၾကည့္စမ္းပါ။ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ ဖြယ္ေရာေႏွာေပါင္းဆံုျခင္းမရွိတဲ့ပီတိေသာမနႆမ်ိဴးကုိေတြ႕ႏိုင္ပါ့ လား ။ စိတ္မခ်မ္းေျမ႕ဖြယ္ သို႕ မဟုတ္ ဒုကၡေရာေႏွာေနတဲ့ ပီတိမနႆ သို႕မဟုတ္ သုခဟာ ပီတိေသာမနႆ အစစ္ ၊သုခ အစစ္ ဟုတ္ပါ့ မလား ။ စြန္႕လႊတ္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္ကုိ အျပည့္အ၀ သိျမင္ သေဘာေပါက္ျပီးက်င့္သံုးတဲ့ အခါ က်မွသာ တကယ့္ ပီတိေသာမနႆ အစစ္ သုခ အစစ္ ေပၚေပါက္ လာႏိုင္ ပါ တယ္ ။ စည္းစိမ္ ဥစၥာ ခံစားတဲ့ သူဟာ စုေဆာင္းသို္မွီး တဲ့ အလုပ္ ကုိ လုပ္ တယ္ ။သူ တစ္ပါးတုိ႕ ရဲ႕ ပုိင္ ဆုိင္ မႈ႕ ကုိရွာေဖြတယ္ ။ စြန္႕လႊတ္တဲ့ သူ ကေတာ့ အတၱ ထက္ ပရကုိပုိျပီးအာရံုထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပရ အေပၚ ပုိင္ ဆုိင္မႈ႕ရေအာင ္မၾကိဳးစားဘဲ မိမိကုိယ္ မိ မိ ပုိင္ ဆုိင္ မႈ႕ ရွိေအာင္ သာ ၾကိဳးစားတယ္။

လူမုိက္ ၊လူဖ်င္း လူညံ့ရဲ႕ အျပစ္က မိမိ ကုိယ္ကုိ လူလိမၼာ ၊လူေတာ္ လူေကာင္း လူတက္ဟု ထင္မွတ္ေနျခင္းျဖစ္တယ္ ။လူေပါင္းမ်ားစြာ ရဲ႕ ဘ၀ ကုိ တေစ့တေစာင္း အကဲခတ္ၾကည့္စမ္းပါ ။မိမိကုိယ္မိမိ လူတက္ .လူေတာ္ လုိ႕ေခၚတဲ့လူေတြထက္ ပုိျပီး ဖ်င္းညံ့ တဲ့ လူေတြ႕မွာ မဟုတ္ဘူး ။ ေယာဗေလာ မညတိ ဗာလ်ံ ၊ပဏၭိေတာ၀ါပိေတ နေသာ ၊ဗာေလစ ပဏၭိတမာနီ သေ၀ ဗာေလာတိ၀ုစၥတိ လုိ႕ ဓမၼပဒ မွာ ေဟာျပထားတာရွိတယ္ ။မိမိ မုိက္ တာ ၊ဖ်င္း တာ ၊ညံ့တာကုိ သိ တဲ့ လူဟာ လူေတာ္ လူေကာင္း လူပညာရွိ ျဖစ္တယ္ ။မိမိကုိယ္ ကုိ လူေတာ္ လူေကာင္း လူပညာရွိလုိ႕ ထင္မွတ္တဲ့ လူဟာ အမွန္ တကယ္ လူမုိက္ လူဖ်င္း လူည့့ံ ျဖစ္တယ္ လုိ႕ အဓိပၸာယ္ရတယ္ ။ တကယ္ တက္ သိ နားလည္ တဲ့ လူေတြဟာ မိမိကုိယ္ ကုိ တက္ သိ နားလည္ တယ္ လုိ႕ မထင္ မွတ္ ၾကဘူး။ တက္ သိ နားလည္ေလေလ တက္သိ နားလည္ ျခင္းမရွိေသးဘူးလုိ႕ ထင္မွတ္ေလ ပဲ ။မ်က္ လံုးပြင့္ေလေလ အမွန္ တရား ဘယ္ ေလာက္ က်ယ္ျပန္႕ တယ္ ဆုိ တာ သိ လာေလ ပဲ ။

အမွန္ တရားဆုိတာ ေရကန္ နွင့္ အလားသဏၭန္ တူတယ္ ။ေရ တစ္မႈတ္ ႏွစ္ မႈတ္ ေသာက္ ရံု ေလာက္နဲ႕ ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ေရငတ္ေနတာေျပေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္။
ကၽြႏု္ပ္တုိ႕ ေရ ငတ္ေနတဲ့ အတုိင္း အတာက ဘယ္ေလာက္ၾကီးမားလုိ႕လဲ။ေရ ငတ္ေျပသြားတယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ဟာ အမွန္ တရားကုိ သိရွိ နားလည္သြားျပီဆုိတဲ့ အနက္ အဓိပၸာယ္ မဟုတ္ေသးဘူး ။ အမွန္တရားကုိ ေစ့ တစ္ေစာင္းျမင္ ရရံုနဲ႕ ေရ ငတ္ေျပသြားလိမ့္ မယ္ ။ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီလုိေရ ငတ္ေျပသြားရံုနဲ႕ အမွန္ တရားကုိ သိရွိ နားလည္ သြားျပီ လုိ႕ မွတ္ လုိ႕ မရ ေသးဘူး ။

ဆုိကေရတီးက က်ဴပ္ တက္သိ နားလည္ လာတဲ့ အခ်ိန္မွာက်ဴပ္ ဘာ မွ တက္ သိ နားလည္ျခင္းမရွိ ေသးဘူးဆုိတာ သိရ တယ္ ။ က်ဴပ္ တက္ သိ နားလည္ လာ ျပီ လုိ႕ ထင္ တဲ့ အခ်ိန္ အထိ ၊က်ဴပ္ ဘာမွ တက္ သိ နားလည္ ျခင္းမရွိ ေသးဘူးလုိ႕ ေျပာတယ္ ။ ဂရိ မွာ ေဒလဖီ ဆုိ တဲ့ နတ္ ကြန္းရွိ တယ္ ။ အဲ့ဒီ့နတ္ကြန္းမွာရွိ တဲ့ နတ္ ကေတာ္က အခါၾကီးေန႔ၾကီးမ်ားနဲ့ ၾကံဳ တဲ့ အခါ ထူးထူးျခားျခားစကားကုိ ေျပာၾကားေလ့ရွိ တယ္။ လူေတြက ေမးျမန္းတဲ့ အခါ နတ္ ကေတာ္ က ျပန္ ျပီး ေျဖ ၾကားေလ့ ရွိ တယ္။လူအုပ္ ထဲမွာရွိ တဲ့ လူ တစ္ေယာက္ က ယခု ဂရိ မွာ အတက္ ဆံုး ၊အသိ ဆံုးပညာရွိ ဟာ ဘယ္သူလဲ လုိ႕ ေမးတဲ့ အခါ နတ္ ကေတာ္ က ဆုိ ကေရ တီ လုိ႕ ျပန္ေျပာတယ္ ။ အဲ့ဒီအေၾက႕ာင္းလူေတြက ဆုိ ကေရ တီ ကုိျပန္ ေျပာတဲ့ အခါ ဆုိကေရတီ က နတ္ ေဒ၀ီ ေျပာတာ မွားတယ္။ႏွစ္ အတန္ ၾကာကာလ ကမိတ္ေဆြ တုိ႕ အဲ့ ဒီ လုိ သတင္းမ်ိဳး ေဆာင္ၾကဥ္းလာတယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္ အေနနဲ႕ လည္း လက္ မခံဘဲေနမွာ မဟုတ္ ဘူး ။ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ လက္ ခံႏိုင္တဲ့ အေျခ အေန မရွိေတာ့ ဘူး ။ယခု ကၽြႏုပ္ အသင့္ အတင့္ တက္သိနားလည္လာ ျပီ ။ကၽြႏု္ပ္ လုိ တက္ သိ နားလည္ျခင္းမရွိ တဲ့ လူ တစ္ျခားမရွိဘူးလုိ႕ ကၽြႏ္ုပ္ေ ျပာျပခ်င္ တယ္။မိတ္ေဆြ တုိ႕နတ္ ကေတာ္ ဆီသြားျပီး အျပင္ ခုိင္းပါ ။ သူေျပာတဲ့ စကား က မွားေန တယ္ လုိ႕ ျပန္ ေျပာတ ယ္ ။

ဂရိ ႏိုင္ငံ သားအခ်ိဳ႕ နတ္ ကေတာ္ ဆီ ျပန္သြားျပီး ေဒ၀ီေျပာတာ မွားတယ္။ဆုိကေရတီ က လက္ မခံ ဘူး။ဘယ္သူေျပာတာ အတည္ ယူရမလ ဲ။ ေဒ၀ီေျပာတာ အတည္ ယူရ မလား။ ဆုိ ကေရ တီ ေျပာတာ ကုိ အတည္ယူရ မလား ။ကၽြႏု္ပ္ လုိ တက္ သိ နားလည္ျခင္းမရွိ တဲ့ လူ တစ္ျခားမရွိဘူးလုိ႕ ဆုိကေရ တီ က ေျပာ တယ္ ။ အဲ့ ဒီ အခါ မွာ နတ္ ကေတာ္ က ဘယ္ လုိ ျပန္ေျပာ တယ္ မွတ္ သလဲ။အဲ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ ကုိ တက္ သိ နားလည္ သူပညာရွိ လုိ႕ေျပာတာ ။ကၽြႏု္ပ္ေျပာတာနဲ႕ ဆုိကေရတီ ေျပာတာ ဘယ္လုိမွ ကြာျခားခ်က္ မရွိ ဘူး ။ မိမိ တက္ သိ နားလည္ျခင္းမရွိ ေသးဘူးဆုိ တာ သိ တဲ့ အတြက္ သူ႕ ထက္ တက္ သိ နားလည္ တဲ့ ပညာရွိ ရယ္ လုိ႕ ဘယ္သူမွ မရွိ ဘူးလုိ႕ က်ဴပ္ ေျပာ တာျဖစ္ တယ္ လုိ႕ ျပန္ေျပာ လုိက္ တယ္ ။

မိမိ တက္ သိ နားလည္ ျခင္းမရွိေသးဘူးဆုိ တာ သိျမင္ သေဘာ ေပါက္ တာ ဟာ မာန္ မာန နိဂုံုး ခ်ဴပ္ သြားတာ ျဖစ္ တယ္။ မာန္ မာန အတြက္ လုိအပ္ တဲ့ ေဒါက္ တုိင္ ေတြရွိ တယ္ ။ဘာေတြလဲ ဆုိရင္ ေငြေၾကးဓန တုိ႕ ၊ရာထူးဌာန ႏ ၱရ တုိ႕ ၊အသိပညာတုိ႕ ျဖစ္ တယ္ ။အသိပညာဟာ ေနာက္ ဆံုးေဒါက္ တုိင္ ျဖစ္ တယ္။ တစ္ျခားေဒါက္ တုိင္ ေတြ အားလံုးပ်က္စီးသြားတဲ့ အခါ ေတာင္မွ အသိပညာ ေဒါက္ တုိင္ တဲတဲ ကေလးက်န္ေန တက္ ေသးတယ္ ။ အသိပညာေဒါက္ တုိင္နဲ႕ အတူ ေဒါက္တုိင္ေတြအားလံုးျပိဳက်ပ်က္စီးသြားတဲ့ အခါ မာန္ မာန တရား က လည္း ၾကက္ေပ်ာက္ ၊ငွက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားလိမ့္ မယ္ ။ အဲ့ ဒီ အခါ မွာ မိမိ ဆုိ တာ ငါ ဆုိ တာရွိ မွာ မဟုတ္ေတာ့ ဘူး ။ ေရ ေပါက္ တစ္ေပါက္ ။ ေရ စက္ ကေလး တစ္ စက္ ဟာ ပင္ လယ္ သမုဒၵရာျဖစ္သြားလိမ့္မယ္ ။

မိမိရဲ႕ အုိးကုိေမွာက္ျပီး အုိးထဲ ဘာတစ္ခုမွ မရွိ ေအာင္ ျပဳလုပ္ ပါ။အုိး ထဲ ထည့္ တာေတြမ်ားေနတယ္ ။အုိးအျပည့္ျဖစ္ေနတယ္ ။လုိတာထက္ ပုိျပီး အုိးထဲ ထည္႔ေနတယ္ ။မလုိအပ္ တဲ့ အခ်ည္းအႏွီး ျဖစ္အလဟႆ ျဖစ္ တဲ့ အမိႈက္ေတြ အျပည့္ျဖစ္ေနတယ္ ။မိမိ စိတ္ ႏွလံုး အိုးထဲမွာ ေနရာလပ္ မရွိေအာင္ ျဖစ္ ေနတယ္။အုိးကုိေမွာက္လုိက္ ပါ ။ ဗလာက်င္းပစ္လုိက္ ပါ ။ ဘာမွ မရွွိ ေတာ့ တဲ့ အုိးထဲ ကုိ ၾကည့္ရင္ အုိးထဲ မွာ ထူးျခားမႈ တစ္ ခု ရွိ လာ တာေတြ႕ ရလိမ့္ မယ္ ။ ။

ပါရဂူ
Credit. အညၾတဘိကၡဳ