အျဖဴေရာင္ ေရခြက္ကေလးရဲ႕ ဒိုင္ယာရီ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(ကိုလႈိင္ၾကည္ဝင္း)
" ရံုး Order ထြက္ၿပီးကတည္းက ဆရာ့ကို ေမၽွာ္ေနတာ။ ဆရာက J.A.T နဲ႔ ေျပာင္းလာ ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ စတုတၳတန္း အတန္းပိုင္ ဆရာမက မီးဖြားခြင့္ ယူထားေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဆရာ့ကို အဲဒီအတန္း တာဝန္ေပးခ်င္ပါတယ္ "
ကိုယ္က ဝန္ထမ္းပဲ။ က်ရာဝန္ ထမ္းရမွာေပါ့။ ရႊံ့ေပ်ာ့ကေလးေတြ၊ အျဖဴေရာင္ပန္းကေလးေတြဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အေရာင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပံုစံ ရိုက္သြင္းလို႔ အေကာင္းဆံုး မဟုက္လား။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက အသက္ 50 ဝန္းက်င္၊ အသားညိဳညိဳ၊ မ်က္ႏွာခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ တြဲအလုပ္လုပ္လို႔ အဆင္ေျပမယ္ဆိုတာ စိတ္က အလိုလို သိလိုက္တယ္ ။
" ရပါတယ္ ဆရာႀကီး။ ကၽြန္ေတာ္ ဝင္ရမယ့္ အတန္းအတြက္ သင္ျပရမယ့္ ဘာသာခြင့္ယူထားတဲ့ ဆရာမရဲ႕ ဒိုင္ယာရီနဲ႔ (က) စာရင္းသာ ေပးထားပါ။ ႀကိဳေလ့လာထားရတာေပါ့ ။ ဟုက္တယ္ေလ။ နယ္ေျမအသစ္၊ခြင္သစ္မွာ ေျခမခ်ခင္ အဲဒီနယ္ေျမအေၾကာင္းကို သိထားသင့္တယ္ မဟုက္လား။ ေနရာထိုင္ခင္းအတြက္ေတာ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ အစီ အမံ အရ ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာ သီးသန္႔အိမ္ကေလး ေဆာက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းေစာင့္ လူပ်ိဳႀကီး ကိုလွစိန္နဲ႔ အတူေနျဖစ္သြားတယ္ ။
" ဆရာေလး ေရာက္လာမွ က်ဳပ္လည္း အေဖာ္ရတာေပါ့။ ဝန္ထမ္းဆန္သာေပး က်ဳပ္ခ်က္ေကၽြးမယ္။ ရိကၡာစိုေရာ ရိကၡာေျခာက္ ေရာ ဘာမွ မပူနဲ႔။ က်ဳပ္ေမြးထားတဲ့ ၾကက္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းအေနာက္ဘက္က စိုက္ထားတဲ့ သီးပင္ စားပင္ေတြသာ ၾကည့္ထား "
ဟုက္ပါ့ ။ ဘူး၊ဖရံု၊ငရုက္၊ခ်ဥ္ေပါင္၊ေ
" တပည့္တို႔၊ ဒါ ဆရာႀကီးတို႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္လာတဲ့ ဆရာအသစ္ပဲ၊ ခြင့္ယူထားတဲ့ တပည့္တို႔ရဲ႕ဆရာမအစား ဒီဆရာက သင္လိမ့္ မယ္ ။ နာမည္က ဦးခ်မ္းသာတဲ့ "
အျဖဴေရာင္ပန္းကေလးေတြဆီက ခစ္ခနဲ ရယ္သံႏွင့္အတူ အခ်ိဳ႕ကလည္း ျပံဳးေစ့ေစ့ ၊ အခ်ိဳ႕က အသံမထြက္မိေအာင္ လက္ဝါးကေလး နဲ႔ အုပ္လို႔၊ဆရာႀကီးထြက္သြားတဲ
" ဆရာ့နာမည္ ဦးခ်မ္းသာဆိုတာ ဒီလိုကြ။ ဆရာ့မွာ ပိုက္ဆံမခ်မ္းသာေပမယ့္ တပည့္ေတြ အမ်ားႀကီး ခ်မ္းသာတယ္။ အခုဆို တပည့္အသစ္ သံုးဆယ့္ရွစ္ေယာက္ေတာင္ တိုးခ်မ္းသာ လာၿပီ။ ဆရာ မင္းတို႔ကို နာမည္နဲ႔ လူတြဲမွတ္မိ ေအာင္ နာမည္စာရင္းေခၚမယ္ေနာ္ ။ ကဲ ... ဆရာ စေခၚမယ္ "
ေျပာေျပာဆိုဆို (က) စာရင္း စာအုပ္လွန္ၿပီးနာမည္ေတြကို ေခၚလိုက္တယ္ ။ ေယာက်္ားေလးၿပီးေတာ့ မိန္းကေလး အလွည့္ေပါ့။ " ရွိပါတယ္ ဆရာ " တစ္မ်ိဳး " ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ " တစ္ဖံု " ရွိပါတယ္ရွင္ " တစ္နည္း သံစဥ္ေတးေလးေတြ စံုလို႔ေပါ့ ။
ဒါေပမယ့္ ဆရာလုပ္သက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ အတြင္းမွာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ နာမည္ပိုင္ရွင္ ကေလးကို ေခၚလိုက္မိတယ္။ " မမူး" ထူးသံမၾကားလို႔ ေနာက္တစ္ခါထပ္ေခၚမွ " ရွိပါတယ္ ဆရာ" ဆိုတဲ့ အသံဟာ တစ္မ်ိဴးပဲ။ ေလသံတိုးတိုးစိုးထိတ္တဲ့ အမူအရာ၊ အားငယ္ညိဳးႏြမ္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ခံုဆီက လက္ကေလး ပိုက္၊ ေခါင္းကေလး ငံု႔လို႔။ ေပြး၊ဒက္၊ဝဲ အနာစက္ေတြေၾကာင့္ ေခါင္းတံုးရိတ္ထားတာ ၾကာပုံမရေသး။ အဝတ္က ျဖဴျဖဴစင္စင္ မရွိရတဲ့ အထဲ အဖာ အေထးက အနႏၲပါလား။ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုထဲက ပန္းခ်င္းအတူတူ ဒီပန္းကေလးဟာ ေလာင္းရိပ္မိပန္းကေလးဆိုတာ အကဲခတ္လိုက္မိတယ္။
'' မမူးဆိုတဲ့ အမည္က အဆန္းပါလား။ ဆရာေတာ့ ဒီတစ္ခါပဲ ၾကားဖူးတယ္။ မသကာ ေမာင္မူးဆိုရင္ ေတာ္ေသးတယ္ ''
ဆရာ့စကား အဆံုးမွာ တစ္တန္းလံုး ဝါးကနဲ ပြဲက်သြားတာနဲ႔ အတူ အျဖဴေရာင္ ပန္း ကေလးရဲ႕ မ်က္ရည္စက္ေတြဟာ ပါးျပင္ အႏွံ႔ပါ လား။ ဆရာ မွားသြားၿပီ။
'' ကဲ... မငိုပါနဲ႔ ငါ့တပည့္ရယ္။ ဆရာက ခ်စ္လို႔ စတာပါ။ ဆရာတို႔ စာ စ သင္ရေအာင္။ မမူးအငိုတိတ္မွ ဆရာ စာသင္လို႔ ရမွာ။ ကဲ ...ကဲ ၿငိမ္ၾက''
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလာင္းရိပ္မိ ပန္းကေလးရဲ႕ဘဝကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာပဲ စိတ္ဝင္စားလာခဲ့မိတယ္။ တစ္လမျပည့္ခင္မွာပဲ ပန္းကေလးေတြနဲ႔ ဥယ်ာဥ္မႉး အသားက်သြားပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ မမူး ဟာ ညဏ္ထက္တယ္။ လပတ္တိုင္းမွာလည္း အဆင့္ တစ္ ႏွစ္ သံုး တစ္ခုခုပဲ။
ပန္းကေလးရဲ႕ ရုပ္အေျခေနကို စၿပီး ကုသေပးလိုက္တယ္။ေပြး ဝဲ ယားနာလိမ္းေဆး ေတာင့္ ၊ ရံုးက ခြဲတမ္းရတဲ့ ကာေဘာ္လစ္ ဆပ္ျပာနဲ႔ ေရႊဝါေတာင့္။ ၿမိဳ႕က တူမေလးေတြဆီက သူတို႔နဲ႔ မလိုက္ေတာ့တဲ့ ေက်ာင္းဝတ္စံု ႏွစ္စံု။ ဝတၳဳစာမူက ရလာလို႔ ပန္းကေလးအတြက္ ရည္စူးဝယ္လာတဲ့ တက္ထရြန္အျဖဴတစ္ဝက္စာနဲ႔ ေက်ာင္းစိမ္း ထမီတစ္ထည္။ ပန္းကေလးရဲ႕ အနာေတြကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သုတ္သင္ ေဆးထည့္ေပးတယ္။ ပန္းကေလးနဲ႔ႏွလံုးသားခ်င္း တစ္ထပ္တည္းက်သြားၿပီေလ။
ဆရာ့ကို အားတံု႔အားနာ ျဖစ္ေနတဲ့သူ႔ကို " ဆရာတို႔ ျမန္မာစကားပံုရွိတယ္။ သဒၵါလို႔ ေကၽြးရင္ ေသေဆးေတာင္ စားရသတဲ့။ ဆရာက ငါ့တပည့္ ကို ခ်စ္လို႔ ၊ ခင္လို႔၊ သဒၵၶါလို႔ ေပးတာပဲ။ ေသေဆး စားစရာ မလိုပါဘူး။ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ၊တတ္တဲ့ ပညာနဲ႔ လူေတြကို ျပန္ အက်ိဳးျပဳ ။ အခုေလာေလာဆယ္ အတန္းထဲမွာ ပထမစြဲ ေအာင္ ႀကိဳးစား ။ ဒါဆို ဆရာ့ေက်းဇူး ဆပ္ရာ ေရာက္တာပဲ "
ပန္းကေလး ေခါင္းညိတ္ၿပီး မိမိကို ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ကန္ေတာ့ရွာေတာ့ ရင္မွာ အမည္ မသိ ပီတိလႈိင္းက တၿငိမ့္ၿငိမ့္၊တသိမ့္သိမ့္။
ဒါေပမယ့္ မမူးဆိုတဲ့ နာမည္ေလး အေပၚမွာ အတန္းသူ အတန္းသားေတြက စၾကေနာက္ၾက ေျပာင္ၾကတာကို သတိထားမိလာ တယ္။ ပန္းကေလးရဲ႕ ရာဇဝင္ကို မိမိ လိုက္စံုစမ္းမိတယ္။
" တစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့ မူး။ ႏွစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့ ထူး၊ သံုးခြက္ေသာက္ေတာ့ ျမဴး"
ဆိုၿပီး စလား စၾကရဲ႕။ မမူး အတန္းထဲ ဝင္လာရင္ " မူးလာၿပီ၊ မူးလာၿပီ" ဆိုတဲ့ မူးတဲ့ ပံုစံ လုပ္ျပလို လုပ္ျပ။
ပန္းကေလးဟာ ဒီအစ အေနာက္ အေျပာင္ၾကားမွာ အျမဲတမ္း စိတ္ညိဳးႏြမ္းေနရရွာတယ္ေလ ။ ေက်ာင္း ဘံုကထိန္တုန္းက စက္ဆရာ ကိုေစာေအာင္က " ေမာင္မူး " ျပဇာတ္ ဖြင့္ေတာ့ ပိုရႈပ္ကုန္တာေပါ့။ မမူး ဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ သူေမြးလာစဥ္က သူ႔အေဖ မူးေနလို႔ ေပးလိုက္တဲ့ နာမည္ကိုး ။ ဆရာဆိုတာ စာသင္ၾကားရံု သက္သက္နဲ႔ ဆရာအစစ္ မဟုက္ေသးဘူးေလ။ လူသား ဥယ်ာဥ္မႉး မဟုက္လား။
မမူး ဆိုတဲ့ ပန္းကေလး " ဖူး " မလာမွာကို စိုးတယ္။ " ေဝ" မလာမွာကို ေၾကာက္တယ္။ ဆရာ ဆိုတာ ပန္းတိုင္းကို ပြင့္ေစခ်င္သူေလ။ ေနာက္ဆံုး ေခါင္းထဲေပၚလာတဲ့ အၾကံကို ဆရာႀကီးနဲ႔ တိုင္ပင္လိုက္တယ္။ ဆရာႀကီးကလည္း ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္ၿပီးသားပါ။
" ေကာင္းပါတယ္ ဆရာ။ စာေရးႀကီးေရ စတုတၳတန္းက မမူး နာမည္ကိစၥ တရားဝင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ပါ"
အတန္းထဲဝင္ေတာ့ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း ပန္းကေလး သံုးဆယ့္ရွစ္ပြင့္ကို လဖက္ရည္နဲ႔ မုန္႔ေကၽြး လိုက္တယ္။
" ကဲ ... စားၿပီး ေသာက္ၿပီးၾကၿပီလား။ ဆရာ့နာမည္ ခ်မ္းသာေလ။ ဆရာ စာေပၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုမွာ ဆုရလို႔ ငါးေထာင္ ထုတ္လာတယ္။ ဒါသည္ သက္သက္ေကၽြးတာမဟုက္ဘူး။ နာမည္ ကင္ပြန္းတပ္ေျပာင္းပြဲပါ လုပ္ထားတယ္။ ဒါကေတာ့ မမူးကို 'ဖူးေဝ' နာမည္သစ္ ေျပာင္းတဲ့
ပြဲ။ တပည့္တို႔ စားေသာက္ၿပီးၾကၿပီေနာ္။ ဒီေန႔က စၿပီး ဆရာတို႔ အတန္းမွာ မမူးဆိုတာ မရွိဘူး။ ဖူးေဝ ဆိုတာပဲ ရွိတယ္။ ေက်ာင္းမွတ္ပံုတင္ စာရင္းေရာ တရားဝင္ ေျပာင္းထားတာ "
အတန္းထဲက ပန္းကေလး အားလံုး ဆရာ့ရဲ႕ လၽွပ္တစ္ျပက္ လုပ္ရပ္ အေပၚမွာ စိတ္ဝင္စားသြားပံု ရတယ္။ တစ္တန္းလံုး ၿငိမ္လို႔ အပ္က်သံေတာင္ ၾကားႏိုင္တယ္။
" ကဲ ... စားေသာက္ၿပီးလို႔ ဖူးေဝလို႔ မေခၚပဲ မမူးလို႔ ေခၚရင္ ဒဏ္ေၾကး ငါးက်ပ္ ေပးရမယ္ သိန္းဇံနဲ႔ ခင္ေဆြလာ ။ ဆရာ့ဆီက ဗလာစာအုပ္ တစ္အုပ္စီယူ။ မနက္ျဖန္က စမယ္။ မမူးလို႔ ေခၚတဲ့သူကို မွတ္ထား ။ဒဏ္ေၾကး ငါးက်ပ္ ရေအာင္ေတာင္း ။ ဒဏ္ေၾကးကို ဆရာ့စာပြဲေပၚက စုဘူးထဲထည့္။ဖူးေဝက ဒီစုဗူးကို ေက်ာင္း ဆင္းသိမ္း။ ေက်ာင္းတက္ ယူလာၿပီး ဆရာ့ စာပြဲေပၚ တင္ထား "
ဒဏ္ေၾကးမွတ္မယ့္ စာအုပ္ေပၚမွာေတာ့ ' ဖူးေဝ ရဲ႕ ဘက္စံု ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရန္ပံုေငြ'ေဆာ့ပင္ မင္နီနဲ႔ ခပ္ႀကီးႀကီး ေရးေပးလိုက္တယ္။ ၾကည့္စမ္း ေနာက္ဆံုး ခံုနားဆီက "ဖူးေဝ" "ဖူးေဝ" "ဖူးေဝ" လို႔ ႏႈက္ခမ္း ႏွစ္လႊာကို အသံတိတ္ ဖြင့္ခ်ီ ပိတ္ခ်ီလုပ္ေနတဲ့ ပန္းကေလးေပ်ာ္ေနရွာတယ္။ ဖူးေဝရဲ႕ ဘက္စံုဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရန္ပံုေငြကို စတင္ေစ်းဦးေဖာက္လိုက္တာက ဒါရိုက္တာ မိမိကိုယ္တိုင္ပါပဲ။
" ေဟး ... မမူး မျမင္ပါလား" ဆိုတာနဲ႔ တပည့္မေလး ခင္ခင္ေဆြက ဒဏ္ေၾကးရက္စြဲေရးမွတ္ေတာင္း
"ဆ ...ဆ ...ဆရာ ...မ ....မ ...မမူးရွိလား" ဆိုတဲ့ အသံေၾကာင့္ ၿငိမ္သက္သြားတယ္။ လူက အရက္နံ႔ တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ မိုးလင္းကတည္းက ေသာက္ထားဟန္တူရဲ႕။ အဝတ္က စုတ္ျပတ္ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ အထဲ ဝတ္စားပံုက မေသသပ္။ ၾကယ္ေစ့ အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္။ ပုဆိုးက မႏိုင့္တႏိုင္။ ေဖာသြပ္ထူအမ္း နီျမန္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာ။ အရက္ဖ်ဥ္းစြဲေနတဲ့ ဗိုက္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ ေနရာမွာ အဆီ အသား ရွားပါေပ့။ေျပာခ်င္တဲ့ စကားကိုလည္း အာေလး လၽွာေလး အာလိပ္ လၽွာလိပ္နဲ႔ သံုးေခါက္ ျပန္မွ နားရည္ လည္ေတာ့တယ္။
" ဆ... ဆ .... ဆရာ ...ကၽြန္ ...ကၽြန္ ကၽြန္ေတာ္ ....က ....မမူး ...မူး .... အေဖပါ"
အတန္းထဲက ပန္းကေလးအမ်ားစုရဲ႕မ်က္လံုး
" ဦးကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ မမူးဆိုတာ မရွိေတာ့ ပါဘူး။ မမူးကို ဖူးေဝ လို႔ ေက်ာင္းမွာတရားဝင္ နာမည္ေျပာင္းထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖူးေဝ လို႔ပဲေခၚပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ "
" ဟုက္ ... ဟုက္ ....ဟုက္ကဲ့။ ကၽြန္ ...ကၽြန္ ...ကၽြန္ေတာ္က ... မမူး ....အဲ ....ဖူးေဝရဲ႕ အေဖပါ။ သူ ....သူ ....အ....အေမ ....ေန....ေနမေကာင္းလို႔ .... ခြင့္ ...ခြင့္ ....ေတာင္း ....ေတာင္း "
အေျခေနကို ရိပ္စားမိလိုက္တယ္ ။ ဖူးေဝရဲ႕ ခံုေပၚမွာ ေခါင္းငံု႔ထားတဲ့ ဖူးေဝရဲ႕ မ်က္ဝန္း မႈန္သုန္ကာ မ်က္ရည္ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေနၿပီပဲ။ ဖူးေဝကို သူ႔အေဖနဲ႔ ခြင့္ေပးၿပီး အတန္းထဲက ပန္းကေလးေတြရဲ႕ မ်က္စိေအာက္ကေန အျမန္ ႏွင္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ စိတ္အေႏွာက္ယွက္ၾကံဳရတာေၾကာ
" ဟယ္ ....ဆရာ လာတယ္။ ဖူးေဝ ဆရာ့ကို အိမ္အလည္ မေခၚခ်င္လို႔ မဟုက္ပါဘူး။ ဆရာ့ကို အားနာလို႔ပါ။ ဆရာ ေနပါဦးေနာ္ ။ ဖူးေဝ ထမင္းအိုး ငွဲ႔လိုက္ဦးမယ္ ..."
အိမ္ရဲ႕ ေအာက္ ကုတင္ေပၚမွာေတာ့ အရက္တစ္လံုးနဲ႔ ေခါင္းေထာင္ႏိူင္ပံု မရေတာ့တဲ့ ဖူးေဝ အေဖကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
" ဟဲ့ ..... မ ....မ ....မူး ....အဲ ဖူး ....ဖူး..... ဖူးေဝ ....သ....သ ...သမီး ...ဆ...ဆ...ဆရာ့ကို ...ဒီ ...ဒီ ...ဒီေခၚလိုက္ပါ"
" ကဲ ...ဆရာ ဖူးေဝ အေဖနဲ႔ စကားေျပာလိုက္ဦးမယ္။ ဖူးေဝ အေမေကာ သက္သာသြားၿပီလား။ ဆရာ့ကို အားနာမေနနဲ႔။ လုပ္စရာရွိတာလုပ္" ဆိုၿပီး ႏွင္လိုက္တယ္။ ဖူးေဝ ထြက္သြားေတာ့မွ ဖူးေဝ အေဖက မိမိကို " ဆရာ ၊ ဒါလုပ္တတ္လား" ဆိုၿပီးလက္မနဲ႔ ပါးစပ္ကို ေတ့ၿပီး အရက္သမား သေကၤတ လုပ္ျပတာကို မိမိ ေခါင္းခါလိုက္တယ္။ တကယ္ဆို မိမိလည္း ပုထုဇဥ္မို႔ မကင္းတတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က ဆရာေလ ။ " အတုျမင္ အတတ္သင္" တတ္တဲ့ ပန္းကေလးေတြရဲ႕ ေရွ႕မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အျပဳမူ အက်င့္ၾကံ အေနထိုင္ အားလံုးဟာ စံျပ ျဖစ္ေနရမယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္လည္း "အနေႏၲာ အနႏၲငါးပါး" ထဲ ထည့္ထားတာေပါ့။
" ဆ ....ဆ ....ဆရာ့ကို ...သ ...သ ...သမီးက ...သိပ္ခ်စ္ ...ခ်စ္တာ ...အိမ္ ....ေရာက္ ...ေရာက္ရင္ ...ဆ ...ဆရာ့အေၾကာင္း ...ေျပာ ...ေျပာ ...ေနတာ....ေက်း ....ေက်းဇူးပါ ...ဆ ...ဆရာ..."
စကားမ်ားမ်ား ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ပန္းကေလးရဲ႕ မိသားစု ဘဝအေျခေနေတြကို နားလည္လာရတယ္။ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး ပန္းကေလးကို ပန္းကေလး အေဖဟာ သိပ္ခ်စ္ရွာပါတယ္။ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ေျမေတာင္ေျမႇက္ေပးလိုတဲ့ ဆႏၵေတြကလည္း ရင္မွာ အျပည့္။ ဘဝရဲ႕ လွည့္ကြက္ ကံၾကမၼာရဲ႕မ်က္လွည့္ေၾကာင့္
" ေလာကႀကီးကို အရြဲ႕တိုက္လိုက္တာ ေလာကႀကီးက ဘာမွျဖစ္မသြားဘူး။ ပန္းကေလးအေဖသာ အရက္အိုးႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။ ပန္းကေလးရဲ႕ တစ္ရပ္လြတ္အိမ္ရဲ႕ ေအာက္ အေရွ႕ေထာင့္မွာရွိတဲ့ စာၾကည့္ခန္းဟာ ပန္းကေလး အေဖရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း သေကၤတေတြေပါ့ ထန္းလက္ပတ္၊ ၾကေသာင္းဝါး၊ လက္ပံဇလီပ်ဥ္တို႔နဲ႔သပ္ရပ္စ
" အဲ ....အဲ ...ဒါေတြ ...မ ...မမူး...ေယာင္လို႔ ...ဖူး ...ဖူးေဝ ... အတြက္ ...ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးထားတာပါ ။ ထန္းပက္လက္ ကုလားထိုင္ တစ္လံုး ...ဆ ...ဆရာ့ ...အတြက္ လုပ္...လုပ္ေပးရဦးမယ္ ။
တကယ္ဆို ပန္းကေလးအေဖဟာ မိမိထင္ထားသလို အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ မူးၿပီး မိသားစုအေပၚ တာဝန္ကင္းမဲ့သူလို႔ ထင္ထားခဲ့တာ မွားသြားၿပီ။ ပန္းကေလး အေမက ပန္းနာ ရင္က်ပ္သမားမို႔ သိပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့။ ပန္းကေလး အေဖဟာ ထန္းကုလားထိုင္၊ စာၾကည့္စားပြဲနဲ႔ ၾကံဳရင္ ၾကံဳသလို လက္သမား ပန္းရံလိုက္တယ္။ ပန္းကေလးတိုရဲ႕ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ေျမကြက္လပ္မွာ စားပင္ သီးပင္အစံုစိုက္လို႔။ ၾကက္ေမြးတယ္၊ ဝက္ေမြးတယ္။ မူးေပမယ့္ မိသားစု တာဝန္မပ်က္တဲ့ သမီးကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ အေဖတစ္ေယာက္ အျဖစ္ စိတ္ထဲက ႀကိတ္အမွတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဖူးေဝရဲ႕ စာၾကည့္စာပြဲနံရံမွာ ကပ္ထားတဲ့ စာတန္းကေလးက ပိုၾကည္ႏူးစရာ။
" ဖူးေဝ ၊ နင္ ဆရာကို တကယ္ခ်စ္တယ္ ၊ ေလးစားတယ္ဆိုရင္ ပထမ ရေအာင္ လုပ္ပါ။ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ" ဆိုတဲ့ စာတန္းေလးေတြဟာ တကယ့္ကို ပီတိေတြ စားလိုက္ရသလို အားရွိပါဘိ ။ ပန္းကေလးေတြနဲ႔ အသားက်ခါမွ သြားရမယ့္ ကိစၥ တစ္ခု ေပၚလာတယ္။ တစ္လခြဲနီးပါးၾကာတဲ့ သင္တန္းတစ္ခုေပါ့ ။ ဆရာမ
ေဒၚခင္ေဆြကို အတန္းလႊဲၿပီး ထြက္သာ လာရတယ္။ ပန္းကေလးေတြကို စိတ္မခ်ႏိူင္ဘူး။ သင္တန္းက မပင္ပန္းေပမယ့္ ပန္းကေလးေတြကို လြမ္းတဲ့စိတ္က ပင္ပန္းလွတယ္။ အထူးသျဖင့္ 'ဖူးေဝ' ဆိုတဲ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ေပါ့။ ဒီပန္းကေလးက ပိုအားငယ္တတ္တယ္ေလ။
သင္တန္းက အျပန္ မႏၲေလး ေရာက္ေတာ့ ပန္းကေလးအားလံုးအတြက္ လမုန္႔၊ ခ်ိဳခ်ဥ္၊ မက္မံုသီး ဝယ္လိုက္တယ္။ တစ္ပြင့္ ၊ ႏွစ္ပြင့္ ၊ သံုးပြင့္၊ အားလံုး သံုးဆယ့္ရွစ္ပြင့္ေပါ့။ ဆရာ ျပန္လာၿပီ ပန္းကေလးတို႔ေရ။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဆရာႀကီးက အစ ဆရာမေတြ အားလံုး မ်က္ႏွာက မသာယာ။ အတန္းထဲဝင္လိုက္စဥ္ " မဂၤလာပါ ဆရာ၊ ပၪၥဂုဏံ အဟံဝႏၵာမိ၊ အာစရိယ ဂုဏံ အဟံဝႏၵာမိ" ဆိုတဲ့ႏႈက္ဆက္သံဟာ ငိုသံ ေရာစြတ္ေနတယ္။
" မဂၤလာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထိုင္ပါ" ဆိုၿပီး အတန္းထဲ မ်က္စိ ကစားလိုက္ေတာ့ ပန္းကေလး တစ္ပြင့္ ေလ်ာ့ေနပါလား။
" ဆရာ ဒီေန႔ေရာက္မယ္ဆိုတာ သိလို႔ ဆရာ့ကို ကၽြန္မတို႔ ေစာင့္ေနတာ။ ဖူး ...ဖူးေဝရဲ႕ ကိစၥကို တစ္ေက်ာင္းလံုး သြားၾကမယ္ ဆရာ"
ဆရာမ ေဒၚခင္ေဆြက ငိုသံနဲ႔ေျပာေတာ့ အတန္းထဲက ပန္းကေလးေတြဟာ တစ္တန္းလံုးငိုခ်ၾကတယ္။ မိမိ ဘာမွ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ပန္းကေလး အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဆရာ့ကို ထမႀကိဳဆိုႏိုင္ရွာေတာ့ဘူး။ ဖူးေဝဟာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ မိမိ ဝယ္ေပးခဲ့တဲ့ အျဖဴအစိမ္း ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးနဲ႔ ပါးကြက္ကေလး ကြက္လို႔။ ေခါင္းမွာ စံပယ္ပန္းကံုးေလး။ ပန္းကေလးရယ္၊ ဖူးေဝရယ္၊သမီးရယ္။ တင္းထားတဲ့စိတ္ဟာ ပန္းကေလးကို ျမင္လိုက္ေတာ့ ႏွလံုးသား အရည္ေပ်ာ္က်သြားတယ္။ ႏွလံုးသား မ်က္ရည္စက္ ပါးထက္မွာေပါ့။
" ဖူးေဝ ေသရတာ ကၽြန္မ အျပစ္ပါ ဆရာ။ ကၽြန္မ တစ္သက္လံုး ေနာင္တ ရေနမွာပါ "
" မဟုက္ပါဘူး ဆရာမ။ အဓိက တရားခံက ကၽြန္ေတာ္ပါ။ ဆရာမနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဒီေကာင္ အရက္သမားႀကီး မေကာင္းတာ"
ဆရာမနဲ႔ ဖူးေဝ အေဖ အခ်ီအခ် အျပန္ အလွန္ ေျပာဆိုေနၾကတာကို မိမိ နားမလည္ ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အဲ .... နားလည္ႏိုင္တာ တစ္ခုကေတာ့ ပန္းကေလးနဲ႔မိမိ ဒီဘဝမွာ ထာဝရ ႏႈက္ဆက္ထြက္ခြာသြားၿပီ ဆိုတာပဲ ျဖစ္တယ္ေလ။ ပန္းကေလးအတြက္ ယူလာတဲ့ လက္ေဆာင္ မုန္႔ထုပ္ကေလးကို လြယ္အိပ္ထဲကထုတ္ၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚ တင္ေပးလိုက္တယ္။ ပန္းကေလးရဲ႕ လက္ကေလးကို မုန္႔ထုက္ကေလေပးတင္ေပးၿပီး နဖူးေလးကို ႏႈက္ဆက္ အနမ္းေႁခြလိုက္တယ္။ ပန္းကေလး ပါးထက္ ဆင္းသက္သြားတဲ့ ဆရာ့မ်က္ရည္စက္ေတြ အတြက္ ဆရာ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ အားလံုး အားလံုးဟာ ငိုခ်င္ရက္ လက္တို႔ျဖစ္သြားၾကရွာတယ္။
" သူငယ္ခ်င္း ဖူးေဝ၊ ငါ့တို႔ကို မုန္းသြားၿပီလား။ မမူးလို႔ မေခၚေတာ့ပါဘူး ဟ ။ နင္ကအတန္းထဲမွာ ပထမ ရလို႔ မာန ႀကီးသြားတာလား သူငယ္ခ်င္းေရ " အတန္းထဲက အေဖာ္ေတြ ငိုေနၾကၿပီ ကေလးေရ ။
" ဖူးေဝ ဆရာမကို ခြင့္လႊတ္ပါကြယ္။ ဆရာမမသိလို႔ ေျပာမိတာပါ။ ငါ့တပည့္မေလးရယ္"
ပန္းကေလး ၾကားႏိုင္မည္လား မသိ။
" ဖူးေဝ သမီး အေဖ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ သမီးေလးရယ္"
ပန္းကေလး အေဖလည္း အလြမ္းကေလးဖြဲ႕ေနခဲ့ပါေပါ့။
" ဖူးေဝ သမီးေလး သမီး သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ ဆရာေလး လာၿပီေလ။ ထႏႈက္ဆက္ပါဦး သမီးရယ္။ ဒီတစ္ခါ ဆရာ သင္တန္းက ျပန္လာရင္ဆရာ့ကို ၾကက္သားဟင္းနဲ႔ ထမင္းခ်က္ေႂကြးရေအာင္ အေမရယ္ ဆို ။ ခု သမီး ဆရာ ျပန္လာေနၿပီ သမီးရဲ႕။ သမီးအတြက္ မုန္႔ပါလာတာ ဆရာစိတ္ေကာင္း ေအာင္ စားလိုက္ပါလား သမီးရယ္"အားလံုး အားလံုးဟာ ဖူးေဝဆိုတဲ့ ပန္းကေလးအတြက္ ကမ႓ာပ်က္ေနၾကၿပီေလ ။ ေဩာ္ ... ပန္းကေလးရယ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အတိုင္းပါလား ။ ဆရာ ႏုက္ဆက္ပါတယ္ကြယ္။ ဖူးေဝ ဆိုတဲ့ ပန္းကေလးကေတာ့ ျပံဳးေယာင္သန္းတဲ့ မ်က္လံုးေလးနဲ႔ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ မ်က္လႊဲကာေတာ့ လံုးဝ ဥသံု စံုမွိတ္လၽွက္။
ပန္းကေလးရဲ႕ ရက္လည္ေန႔မွာေတာ့ .
" ဖူးေဝ ကိစၥက ဒီလိုပါ ဆရာ။ ကၽြန္မ ဆရာ့ဆီက အတန္းလႊဲယူေတာ့ အတန္းထဲက ပစၥည္းေတြကို အလွည့္က် စနစ္နဲ႔ တပည့္ေတြကို သိမ္းခိုင္းတယ္ ၊ ဆရာသြားၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ဖူးေဝက ေရအိုးဖံုးနဲ႔ ေရခြက္သိမ္းဖို႔ က်တယ္။ အဲဒါ ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြက " ဆရာမ ေရခြက္က အရက္ေစာ္ နံလို႔ " တဲ့ ၊ကၽြန္မ လာေျပာတယ္ ဆရာ" ဆရာမ ေဒၚခက္ေဆြက စကားကို မဆက္ႏိုင္ေသးဘဲ က်လာတဲ့ မ်က္ရည္စကို လက္ကိုင္ပုဝါနဲ႔ အသာတို႔ၿပီးမွ စကားဆက္ႏိုင္ရွာတယ္။
" ဟုက္တယ္ ဆရာ ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ နမ္းၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းမူးသြားေလာက္ေအာင္ အရက္ေစာ္ နံေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘယ္သူသိမ္းတာလဲ ေမးၿပီး ဖူးေဝကို စိတ္တိုတိုနဲ႔ ဖူးေဝကို ဒီေက်ာင္း ေသာက္ေရခြက္နဲ႔ အရက္ထည့္ ေသာက္ရသလား ။ နင့္ကို ဖူးေဝ ကေန မမူးလို႔ပဲနာမည္ ျပန္ေျပာင္းပစ္လိုက္ခ်င္တယ္
ေဩာ္ ... လက္ဖဝါးက အနာဟာ ႏွလံုးသားထဲ ၊ စိတ္ထဲမွာ သိပ္နာသြားရွာတာပါလား ပန္းကေလးရယ္။
" အျဖစ္က ဒီလိုပါ။ အဓိက တရားခံက ကၽြန္ေတာ္ေလ။ အဲဒီေန႔က ဖူးေဝ ေက်ာင္းမသြားခင္ ဧည့္သည္ သံုး ေလးေယာက္ ေရာက္ေနတာနဲ႔ အဲဒီ ေရခြက္ကို အရက္ ထည့္ေသာက္မိတယ္။ ဖူးေဝ ကေတာ့ ဘာမွ မသိရွာ
ပါဘူး "
" အဲ ...အဲဒီေန႔ ေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မ်က္ႏွာ ညိဳးမႈိင္းၿပီး မ်က္ရည္ က်ေနတယ္။ ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးေတာ့ေမးမရဘူး ။ လူကလည္း မူးေနေတာ့ အေၾကာင္းမရွိဘဲ မငိုရဘူး၊ ေဟာဒီလို ရိုက္မွ ငိုရတယ္ ဟ ဆိုၿပီး နားရင္းကို တစ္ခ်က္ ရိုက္မိတယ္။ ေက်ာင္းမွာ အတန္းထဲ ရွက္စိတ္ ၊ သိမ္ငယ္စိတ္အေဖ့အေပၚ နာၾကည္းစိတ္ေတြ ဝင္သြားသလားမသိပါဘူး ဆရာရယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အစားနည္း ၊ အအိပ္နည္း၊ တေရွာင္ေရွာင္ ျဖစ္ရင္းကေန အိပ္ယာထဲ လဲေတာ့တာပဲ။ ေနာက္ ဖူးေဝမွာ ေမြးရာပါ ႏွလံုးေရာဂါရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေမ့သြားတယ္ ဆရာ "
ဖူးေဝ့ အေဖ့ စကားကို နားေထာင္ရင္း ဖူးေဝကို ပိုနားလည္လာသည္။
" ေနာက္ သူဆံုးမယ့္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ဆရာျပန္လာရင္ ဒီစာအိတ္နဲ႔ ေရခြက္ကေလးကို ဆရာ့လက္ထဲ ထည့္ေပးပါလို႔ ေျပာရွာတယ္။ သူ႔ကိုသူ သိေနမွာေပါ့ ဆရာ။ ငါ့ သမီးေလး ေနေကာင္းသြားမွာပါ မေျပာေကာင္းတာေတြ မေျပာရဘူး ဆိုၿပီး အားေပးမိတယ္။ ေဆးတိုက္ေတာ့ လက္မခံေတာ့ဘူး။ အစာေရာ ေဆးေရာ အန္ပစ္တယ္။ သူဆံုးခါနီး သမီးကို ခ်စ္ရင္ အရက္မေသာက္နဲ႔ေနာ္ အေဖတဲ့ "
ဖူးေဝ အေဖဟာ ေျပာရင္း ေယာက်္ားတန္မဲ့ ခ်ံဳးပြဲခ် ငိုပစ္လိုက္တယ္။ ေနာက္မွ ငိုသံႏွင့္အတူ " ဖူးေဝ ...သမီးေလးေရ ၊ သမီး အေဖ လူမိုက္ႀကီး လိမၼာေနပါၿပီ။ အေဖေလ ... သမီးအတြက္ ရည္စူးၿပီး အရက္မေသာက္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါသမီးကို ခ်စ္လို႔ေပါ့ ။ တမလြန္က ေနၿပီး သမီး အေဖ လိမၼာေနတာကို ၾကည့္ရင္း အေဖ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ သမီးရယ္"
ဖူးေဝ ရဲ႕ အေၾကာင္းစံု သိလိုက္ရတာနဲ႔ " ဘႀကီးေအာင္ ညာတယ္ " ထဲက ေမာင္ခ်စ္ကေလးကို ေျပးျမင္လိုက္တယ္။ အစြဲအလန္းႀကီးၿပီး ႀကိတ္ခံသြားရွာတဲ့ ပန္းကေလးရယ္ ဆရာသာရွိခဲ့ရင္ ဒါေတြ ျဖစ္လာမယ္ မထင္ဘူး။ ဆရာက ပန္းကေလးကို နားလည္တယ္ေလ။ စာအိတ္ကို ေဖာက္ၿပီး ႏွလံုးသားနဲ႔ ဖတ္ေနမိတယ္။
ဆရာ ....ဖူးေဝ ဆရာ့ကို ႏႈက္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ႀကိဳၿပီးေတာ့လည္း ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ဖူးေဝရဲ႕ ဘက္စံု ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးရန္ပံုေငြထဲကေန
ဆရာ့ရဲ႕
အခ်စ္ဆံုး တပည့္ေလး
ဖူးေဝ .....
ဖူးေဝရဲ႕ လက္ေရးနဲ႔ စာရြက္ေလးေပၚမွာ ဆရာ့ရဲ႕ ႏွလံုးေသြး ဆူပြက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ေငြ႕ရည္ေလးေတြ အရည္ေျပာင္းသြားတယ္။ အျဖဴေရာင္ ဖိုင္ဘာ ေသာက္ေရခြက္ကေလး။
ဖူးေဝရဲ႕ အလြမ္းႏႈက္ဆက္စာ တစ္ေစာင္။
ေဩာ္ ...ေလာင္းရိပ္လြတ္ကာမွ ေႏွာင္းအတိတ္က ဝဋ္ေႂကြးမ်ား ပါခဲ့ရွာသလား ပန္းကေလးရယ္။ ~~~~~~~~~
Credit-Myay Gyi
#BagOfSchool
#Syl
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(ကိုလႈိင္ၾကည္ဝင္း)
" ရံုး Order ထြက္ၿပီးကတည္းက ဆရာ့ကို ေမၽွာ္ေနတာ။ ဆရာက J.A.T နဲ႔ ေျပာင္းလာ ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ စတုတၳတန္း အတန္းပိုင္ ဆရာမက မီးဖြားခြင့္ ယူထားေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ဆရာ့ကို အဲဒီအတန္း တာဝန္ေပးခ်င္ပါတယ္ "
ကိုယ္က ဝန္ထမ္းပဲ။ က်ရာဝန္ ထမ္းရမွာေပါ့။ ရႊံ့ေပ်ာ့ကေလးေတြ၊ အျဖဴေရာင္ပန္းကေလးေတြဆိုတာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အေရာင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ပံုစံ ရိုက္သြင္းလို႔ အေကာင္းဆံုး မဟုက္လား။ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးက အသက္ 50 ဝန္းက်င္၊ အသားညိဳညိဳ၊ မ်က္ႏွာခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ တြဲအလုပ္လုပ္လို႔ အဆင္ေျပမယ္ဆိုတာ စိတ္က အလိုလို သိလိုက္တယ္ ။
" ရပါတယ္ ဆရာႀကီး။ ကၽြန္ေတာ္ ဝင္ရမယ့္ အတန္းအတြက္ သင္ျပရမယ့္ ဘာသာခြင့္ယူထားတဲ့ ဆရာမရဲ႕ ဒိုင္ယာရီနဲ႔ (က) စာရင္းသာ ေပးထားပါ။ ႀကိဳေလ့လာထားရတာေပါ့ ။ ဟုက္တယ္ေလ။ နယ္ေျမအသစ္၊ခြင္သစ္မွာ ေျခမခ်ခင္ အဲဒီနယ္ေျမအေၾကာင္းကို သိထားသင့္တယ္ မဟုက္လား။ ေနရာထိုင္ခင္းအတြက္ေတာ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ အစီ အမံ အရ ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာ သီးသန္႔အိမ္ကေလး ေဆာက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းေစာင့္ လူပ်ိဳႀကီး ကိုလွစိန္နဲ႔ အတူေနျဖစ္သြားတယ္ ။
" ဆရာေလး ေရာက္လာမွ က်ဳပ္လည္း အေဖာ္ရတာေပါ့။ ဝန္ထမ္းဆန္သာေပး က်ဳပ္ခ်က္ေကၽြးမယ္။ ရိကၡာစိုေရာ ရိကၡာေျခာက္ ေရာ ဘာမွ မပူနဲ႔။ က်ဳပ္ေမြးထားတဲ့ ၾကက္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္းအေနာက္ဘက္က စိုက္ထားတဲ့ သီးပင္ စားပင္ေတြသာ ၾကည့္ထား "
ဟုက္ပါ့ ။ ဘူး၊ဖရံု၊ငရုက္၊ခ်ဥ္ေပါင္၊ေ
" တပည့္တို႔၊ ဒါ ဆရာႀကီးတို႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္လာတဲ့ ဆရာအသစ္ပဲ၊ ခြင့္ယူထားတဲ့ တပည့္တို႔ရဲ႕ဆရာမအစား ဒီဆရာက သင္လိမ့္ မယ္ ။ နာမည္က ဦးခ်မ္းသာတဲ့ "
အျဖဴေရာင္ပန္းကေလးေတြဆီက ခစ္ခနဲ ရယ္သံႏွင့္အတူ အခ်ိဳ႕ကလည္း ျပံဳးေစ့ေစ့ ၊ အခ်ိဳ႕က အသံမထြက္မိေအာင္ လက္ဝါးကေလး နဲ႔ အုပ္လို႔၊ဆရာႀကီးထြက္သြားတဲ
" ဆရာ့နာမည္ ဦးခ်မ္းသာဆိုတာ ဒီလိုကြ။ ဆရာ့မွာ ပိုက္ဆံမခ်မ္းသာေပမယ့္ တပည့္ေတြ အမ်ားႀကီး ခ်မ္းသာတယ္။ အခုဆို တပည့္အသစ္ သံုးဆယ့္ရွစ္ေယာက္ေတာင္ တိုးခ်မ္းသာ လာၿပီ။ ဆရာ မင္းတို႔ကို နာမည္နဲ႔ လူတြဲမွတ္မိ ေအာင္ နာမည္စာရင္းေခၚမယ္ေနာ္ ။ ကဲ ... ဆရာ စေခၚမယ္ "
ေျပာေျပာဆိုဆို (က) စာရင္း စာအုပ္လွန္ၿပီးနာမည္ေတြကို ေခၚလိုက္တယ္ ။ ေယာက်္ားေလးၿပီးေတာ့ မိန္းကေလး အလွည့္ေပါ့။ " ရွိပါတယ္ ဆရာ " တစ္မ်ိဳး " ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ " တစ္ဖံု " ရွိပါတယ္ရွင္ " တစ္နည္း သံစဥ္ေတးေလးေတြ စံုလို႔ေပါ့ ။
ဒါေပမယ့္ ဆရာလုပ္သက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ အတြင္းမွာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ နာမည္ပိုင္ရွင္ ကေလးကို ေခၚလိုက္မိတယ္။ " မမူး" ထူးသံမၾကားလို႔ ေနာက္တစ္ခါထပ္ေခၚမွ " ရွိပါတယ္ ဆရာ" ဆိုတဲ့ အသံဟာ တစ္မ်ိဴးပဲ။ ေလသံတိုးတိုးစိုးထိတ္တဲ့ အမူအရာ၊ အားငယ္ညိဳးႏြမ္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေနာက္ဆံုး ခံုဆီက လက္ကေလး ပိုက္၊ ေခါင္းကေလး ငံု႔လို႔။ ေပြး၊ဒက္၊ဝဲ အနာစက္ေတြေၾကာင့္ ေခါင္းတံုးရိတ္ထားတာ ၾကာပုံမရေသး။ အဝတ္က ျဖဴျဖဴစင္စင္ မရွိရတဲ့ အထဲ အဖာ အေထးက အနႏၲပါလား။ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုထဲက ပန္းခ်င္းအတူတူ ဒီပန္းကေလးဟာ ေလာင္းရိပ္မိပန္းကေလးဆိုတာ အကဲခတ္လိုက္မိတယ္။
'' မမူးဆိုတဲ့ အမည္က အဆန္းပါလား။ ဆရာေတာ့ ဒီတစ္ခါပဲ ၾကားဖူးတယ္။ မသကာ ေမာင္မူးဆိုရင္ ေတာ္ေသးတယ္ ''
ဆရာ့စကား အဆံုးမွာ တစ္တန္းလံုး ဝါးကနဲ ပြဲက်သြားတာနဲ႔ အတူ အျဖဴေရာင္ ပန္း ကေလးရဲ႕ မ်က္ရည္စက္ေတြဟာ ပါးျပင္ အႏွံ႔ပါ လား။ ဆရာ မွားသြားၿပီ။
'' ကဲ... မငိုပါနဲ႔ ငါ့တပည့္ရယ္။ ဆရာက ခ်စ္လို႔ စတာပါ။ ဆရာတို႔ စာ စ သင္ရေအာင္။ မမူးအငိုတိတ္မွ ဆရာ စာသင္လို႔ ရမွာ။ ကဲ ...ကဲ ၿငိမ္ၾက''
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလာင္းရိပ္မိ ပန္းကေလးရဲ႕ဘဝကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာပဲ စိတ္ဝင္စားလာခဲ့မိတယ္။ တစ္လမျပည့္ခင္မွာပဲ ပန္းကေလးေတြနဲ႔ ဥယ်ာဥ္မႉး အသားက်သြားပါၿပီ။ တကယ္ေတာ့ မမူး ဟာ ညဏ္ထက္တယ္။ လပတ္တိုင္းမွာလည္း အဆင့္ တစ္ ႏွစ္ သံုး တစ္ခုခုပဲ။
ပန္းကေလးရဲ႕ ရုပ္အေျခေနကို စၿပီး ကုသေပးလိုက္တယ္။ေပြး ဝဲ ယားနာလိမ္းေဆး ေတာင့္ ၊ ရံုးက ခြဲတမ္းရတဲ့ ကာေဘာ္လစ္ ဆပ္ျပာနဲ႔ ေရႊဝါေတာင့္။ ၿမိဳ႕က တူမေလးေတြဆီက သူတို႔နဲ႔ မလိုက္ေတာ့တဲ့ ေက်ာင္းဝတ္စံု ႏွစ္စံု။ ဝတၳဳစာမူက ရလာလို႔ ပန္းကေလးအတြက္ ရည္စူးဝယ္လာတဲ့ တက္ထရြန္အျဖဴတစ္ဝက္စာနဲ႔ ေက်ာင္းစိမ္း ထမီတစ္ထည္။ ပန္းကေလးရဲ႕ အနာေတြကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သုတ္သင္ ေဆးထည့္ေပးတယ္။ ပန္းကေလးနဲ႔ႏွလံုးသားခ်င္း တစ္ထပ္တည္းက်သြားၿပီေလ။
ဆရာ့ကို အားတံု႔အားနာ ျဖစ္ေနတဲ့သူ႔ကို " ဆရာတို႔ ျမန္မာစကားပံုရွိတယ္။ သဒၵါလို႔ ေကၽြးရင္ ေသေဆးေတာင္ စားရသတဲ့။ ဆရာက ငါ့တပည့္ ကို ခ်စ္လို႔ ၊ ခင္လို႔၊ သဒၵၶါလို႔ ေပးတာပဲ။ ေသေဆး စားစရာ မလိုပါဘူး။ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ၊တတ္တဲ့ ပညာနဲ႔ လူေတြကို ျပန္ အက်ိဳးျပဳ ။ အခုေလာေလာဆယ္ အတန္းထဲမွာ ပထမစြဲ ေအာင္ ႀကိဳးစား ။ ဒါဆို ဆရာ့ေက်းဇူး ဆပ္ရာ ေရာက္တာပဲ "
ပန္းကေလး ေခါင္းညိတ္ၿပီး မိမိကို ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ကန္ေတာ့ရွာေတာ့ ရင္မွာ အမည္ မသိ ပီတိလႈိင္းက တၿငိမ့္ၿငိမ့္၊တသိမ့္သိမ့္။
ဒါေပမယ့္ မမူးဆိုတဲ့ နာမည္ေလး အေပၚမွာ အတန္းသူ အတန္းသားေတြက စၾကေနာက္ၾက ေျပာင္ၾကတာကို သတိထားမိလာ တယ္။ ပန္းကေလးရဲ႕ ရာဇဝင္ကို မိမိ လိုက္စံုစမ္းမိတယ္။
" တစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့ မူး။ ႏွစ္ခြက္ေသာက္ေတာ့ ထူး၊ သံုးခြက္ေသာက္ေတာ့ ျမဴး"
ဆိုၿပီး စလား စၾကရဲ႕။ မမူး အတန္းထဲ ဝင္လာရင္ " မူးလာၿပီ၊ မူးလာၿပီ" ဆိုတဲ့ မူးတဲ့ ပံုစံ လုပ္ျပလို လုပ္ျပ။
ပန္းကေလးဟာ ဒီအစ အေနာက္ အေျပာင္ၾကားမွာ အျမဲတမ္း စိတ္ညိဳးႏြမ္းေနရရွာတယ္ေလ ။ ေက်ာင္း ဘံုကထိန္တုန္းက စက္ဆရာ ကိုေစာေအာင္က " ေမာင္မူး " ျပဇာတ္ ဖြင့္ေတာ့ ပိုရႈပ္ကုန္တာေပါ့။ မမူး ဆိုတဲ့ နာမည္ဟာ သူေမြးလာစဥ္က သူ႔အေဖ မူးေနလို႔ ေပးလိုက္တဲ့ နာမည္ကိုး ။ ဆရာဆိုတာ စာသင္ၾကားရံု သက္သက္နဲ႔ ဆရာအစစ္ မဟုက္ေသးဘူးေလ။ လူသား ဥယ်ာဥ္မႉး မဟုက္လား။
မမူး ဆိုတဲ့ ပန္းကေလး " ဖူး " မလာမွာကို စိုးတယ္။ " ေဝ" မလာမွာကို ေၾကာက္တယ္။ ဆရာ ဆိုတာ ပန္းတိုင္းကို ပြင့္ေစခ်င္သူေလ။ ေနာက္ဆံုး ေခါင္းထဲေပၚလာတဲ့ အၾကံကို ဆရာႀကီးနဲ႔ တိုင္ပင္လိုက္တယ္။ ဆရာႀကီးကလည္း ခ်က္ဆို နားခြက္က မီးေတာက္ၿပီးသားပါ။
" ေကာင္းပါတယ္ ဆရာ။ စာေရးႀကီးေရ စတုတၳတန္းက မမူး နာမည္ကိစၥ တရားဝင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ပါ"
အတန္းထဲဝင္ေတာ့ ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း ပန္းကေလး သံုးဆယ့္ရွစ္ပြင့္ကို လဖက္ရည္နဲ႔ မုန္႔ေကၽြး လိုက္တယ္။
" ကဲ ... စားၿပီး ေသာက္ၿပီးၾကၿပီလား။ ဆရာ့နာမည္ ခ်မ္းသာေလ။ ဆရာ စာေပၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုမွာ ဆုရလို႔ ငါးေထာင္ ထုတ္လာတယ္။ ဒါသည္ သက္သက္ေကၽြးတာမဟုက္ဘူး။ နာမည္ ကင္ပြန္းတပ္ေျပာင္းပြဲပါ လုပ္ထားတယ္။ ဒါကေတာ့ မမူးကို 'ဖူးေဝ' နာမည္သစ္ ေျပာင္းတဲ့
ပြဲ။ တပည့္တို႔ စားေသာက္ၿပီးၾကၿပီေနာ္။ ဒီေန႔က စၿပီး ဆရာတို႔ အတန္းမွာ မမူးဆိုတာ မရွိဘူး။ ဖူးေဝ ဆိုတာပဲ ရွိတယ္။ ေက်ာင္းမွတ္ပံုတင္ စာရင္းေရာ တရားဝင္ ေျပာင္းထားတာ "
အတန္းထဲက ပန္းကေလး အားလံုး ဆရာ့ရဲ႕ လၽွပ္တစ္ျပက္ လုပ္ရပ္ အေပၚမွာ စိတ္ဝင္စားသြားပံု ရတယ္။ တစ္တန္းလံုး ၿငိမ္လို႔ အပ္က်သံေတာင္ ၾကားႏိုင္တယ္။
" ကဲ ... စားေသာက္ၿပီးလို႔ ဖူးေဝလို႔ မေခၚပဲ မမူးလို႔ ေခၚရင္ ဒဏ္ေၾကး ငါးက်ပ္ ေပးရမယ္ သိန္းဇံနဲ႔ ခင္ေဆြလာ ။ ဆရာ့ဆီက ဗလာစာအုပ္ တစ္အုပ္စီယူ။ မနက္ျဖန္က စမယ္။ မမူးလို႔ ေခၚတဲ့သူကို မွတ္ထား ။ဒဏ္ေၾကး ငါးက်ပ္ ရေအာင္ေတာင္း ။ ဒဏ္ေၾကးကို ဆရာ့စာပြဲေပၚက စုဘူးထဲထည့္။ဖူးေဝက ဒီစုဗူးကို ေက်ာင္း ဆင္းသိမ္း။ ေက်ာင္းတက္ ယူလာၿပီး ဆရာ့ စာပြဲေပၚ တင္ထား "
ဒဏ္ေၾကးမွတ္မယ့္ စာအုပ္ေပၚမွာေတာ့ ' ဖူးေဝ ရဲ႕ ဘက္စံု ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရန္ပံုေငြ'ေဆာ့ပင္ မင္နီနဲ႔ ခပ္ႀကီးႀကီး ေရးေပးလိုက္တယ္။ ၾကည့္စမ္း ေနာက္ဆံုး ခံုနားဆီက "ဖူးေဝ" "ဖူးေဝ" "ဖူးေဝ" လို႔ ႏႈက္ခမ္း ႏွစ္လႊာကို အသံတိတ္ ဖြင့္ခ်ီ ပိတ္ခ်ီလုပ္ေနတဲ့ ပန္းကေလးေပ်ာ္ေနရွာတယ္။ ဖူးေဝရဲ႕ ဘက္စံုဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ရန္ပံုေငြကို စတင္ေစ်းဦးေဖာက္လိုက္တာက ဒါရိုက္တာ မိမိကိုယ္တိုင္ပါပဲ။
" ေဟး ... မမူး မျမင္ပါလား" ဆိုတာနဲ႔ တပည့္မေလး ခင္ခင္ေဆြက ဒဏ္ေၾကးရက္စြဲေရးမွတ္ေတာင္း
"ဆ ...ဆ ...ဆရာ ...မ ....မ ...မမူးရွိလား" ဆိုတဲ့ အသံေၾကာင့္ ၿငိမ္သက္သြားတယ္။ လူက အရက္နံ႔ တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ မိုးလင္းကတည္းက ေသာက္ထားဟန္တူရဲ႕။ အဝတ္က စုတ္ျပတ္ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ အထဲ ဝတ္စားပံုက မေသသပ္။ ၾကယ္ေစ့ အလြဲလြဲ အေခ်ာ္ေခ်ာ္။ ပုဆိုးက မႏိုင့္တႏိုင္။ ေဖာသြပ္ထူအမ္း နီျမန္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာ။ အရက္ဖ်ဥ္းစြဲေနတဲ့ ဗိုက္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ ေနရာမွာ အဆီ အသား ရွားပါေပ့။ေျပာခ်င္တဲ့ စကားကိုလည္း အာေလး လၽွာေလး အာလိပ္ လၽွာလိပ္နဲ႔ သံုးေခါက္ ျပန္မွ နားရည္ လည္ေတာ့တယ္။
" ဆ... ဆ .... ဆရာ ...ကၽြန္ ...ကၽြန္ ကၽြန္ေတာ္ ....က ....မမူး ...မူး .... အေဖပါ"
အတန္းထဲက ပန္းကေလးအမ်ားစုရဲ႕မ်က္လံုး
" ဦးကို ေျပာခ်င္ပါတယ္။ မမူးဆိုတာ မရွိေတာ့ ပါဘူး။ မမူးကို ဖူးေဝ လို႔ ေက်ာင္းမွာတရားဝင္ နာမည္ေျပာင္းထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖူးေဝ လို႔ပဲေခၚပါလို႔ ေမတၱာရပ္ခံပါရေစ "
" ဟုက္ ... ဟုက္ ....ဟုက္ကဲ့။ ကၽြန္ ...ကၽြန္ ...ကၽြန္ေတာ္က ... မမူး ....အဲ ....ဖူးေဝရဲ႕ အေဖပါ။ သူ ....သူ ....အ....အေမ ....ေန....ေနမေကာင္းလို႔ .... ခြင့္ ...ခြင့္ ....ေတာင္း ....ေတာင္း "
အေျခေနကို ရိပ္စားမိလိုက္တယ္ ။ ဖူးေဝရဲ႕ ခံုေပၚမွာ ေခါင္းငံု႔ထားတဲ့ ဖူးေဝရဲ႕ မ်က္ဝန္း မႈန္သုန္ကာ မ်က္ရည္ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ေနၿပီပဲ။ ဖူးေဝကို သူ႔အေဖနဲ႔ ခြင့္ေပးၿပီး အတန္းထဲက ပန္းကေလးေတြရဲ႕ မ်က္စိေအာက္ကေန အျမန္ ႏွင္ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ စိတ္အေႏွာက္ယွက္ၾကံဳရတာေၾကာ
" ဟယ္ ....ဆရာ လာတယ္။ ဖူးေဝ ဆရာ့ကို အိမ္အလည္ မေခၚခ်င္လို႔ မဟုက္ပါဘူး။ ဆရာ့ကို အားနာလို႔ပါ။ ဆရာ ေနပါဦးေနာ္ ။ ဖူးေဝ ထမင္းအိုး ငွဲ႔လိုက္ဦးမယ္ ..."
အိမ္ရဲ႕ ေအာက္ ကုတင္ေပၚမွာေတာ့ အရက္တစ္လံုးနဲ႔ ေခါင္းေထာင္ႏိူင္ပံု မရေတာ့တဲ့ ဖူးေဝ အေဖကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
" ဟဲ့ ..... မ ....မ ....မူး ....အဲ ဖူး ....ဖူး..... ဖူးေဝ ....သ....သ ...သမီး ...ဆ...ဆ...ဆရာ့ကို ...ဒီ ...ဒီ ...ဒီေခၚလိုက္ပါ"
" ကဲ ...ဆရာ ဖူးေဝ အေဖနဲ႔ စကားေျပာလိုက္ဦးမယ္။ ဖူးေဝ အေမေကာ သက္သာသြားၿပီလား။ ဆရာ့ကို အားနာမေနနဲ႔။ လုပ္စရာရွိတာလုပ္" ဆိုၿပီး ႏွင္လိုက္တယ္။ ဖူးေဝ ထြက္သြားေတာ့မွ ဖူးေဝ အေဖက မိမိကို " ဆရာ ၊ ဒါလုပ္တတ္လား" ဆိုၿပီးလက္မနဲ႔ ပါးစပ္ကို ေတ့ၿပီး အရက္သမား သေကၤတ လုပ္ျပတာကို မိမိ ေခါင္းခါလိုက္တယ္။ တကယ္ဆို မိမိလည္း ပုထုဇဥ္မို႔ မကင္းတတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က ဆရာေလ ။ " အတုျမင္ အတတ္သင္" တတ္တဲ့ ပန္းကေလးေတြရဲ႕ ေရွ႕မွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အျပဳမူ အက်င့္ၾကံ အေနထိုင္ အားလံုးဟာ စံျပ ျဖစ္ေနရမယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္လည္း "အနေႏၲာ အနႏၲငါးပါး" ထဲ ထည့္ထားတာေပါ့။
" ဆ ....ဆ ....ဆရာ့ကို ...သ ...သ ...သမီးက ...သိပ္ခ်စ္ ...ခ်စ္တာ ...အိမ္ ....ေရာက္ ...ေရာက္ရင္ ...ဆ ...ဆရာ့အေၾကာင္း ...ေျပာ ...ေျပာ ...ေနတာ....ေက်း ....ေက်းဇူးပါ ...ဆ ...ဆရာ..."
စကားမ်ားမ်ား ေျပာလိုက္ေတာ့မွ ပန္းကေလးရဲ႕ မိသားစု ဘဝအေျခေနေတြကို နားလည္လာရတယ္။ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး ပန္းကေလးကို ပန္းကေလး အေဖဟာ သိပ္ခ်စ္ရွာပါတယ္။ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္ ေျမေတာင္ေျမႇက္ေပးလိုတဲ့ ဆႏၵေတြကလည္း ရင္မွာ အျပည့္။ ဘဝရဲ႕ လွည့္ကြက္ ကံၾကမၼာရဲ႕မ်က္လွည့္ေၾကာင့္
" ေလာကႀကီးကို အရြဲ႕တိုက္လိုက္တာ ေလာကႀကီးက ဘာမွျဖစ္မသြားဘူး။ ပန္းကေလးအေဖသာ အရက္အိုးႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။ ပန္းကေလးရဲ႕ တစ္ရပ္လြတ္အိမ္ရဲ႕ ေအာက္ အေရွ႕ေထာင့္မွာရွိတဲ့ စာၾကည့္ခန္းဟာ ပန္းကေလး အေဖရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း သေကၤတေတြေပါ့ ထန္းလက္ပတ္၊ ၾကေသာင္းဝါး၊ လက္ပံဇလီပ်ဥ္တို႔နဲ႔သပ္ရပ္စ
" အဲ ....အဲ ...ဒါေတြ ...မ ...မမူး...ေယာင္လို႔ ...ဖူး ...ဖူးေဝ ... အတြက္ ...ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ေပးထားတာပါ ။ ထန္းပက္လက္ ကုလားထိုင္ တစ္လံုး ...ဆ ...ဆရာ့ ...အတြက္ လုပ္...လုပ္ေပးရဦးမယ္ ။
တကယ္ဆို ပန္းကေလးအေဖဟာ မိမိထင္ထားသလို အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ မူးၿပီး မိသားစုအေပၚ တာဝန္ကင္းမဲ့သူလို႔ ထင္ထားခဲ့တာ မွားသြားၿပီ။ ပန္းကေလး အေမက ပန္းနာ ရင္က်ပ္သမားမို႔ သိပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့။ ပန္းကေလး အေဖဟာ ထန္းကုလားထိုင္၊ စာၾကည့္စားပြဲနဲ႔ ၾကံဳရင္ ၾကံဳသလို လက္သမား ပန္းရံလိုက္တယ္။ ပန္းကေလးတိုရဲ႕ က်ယ္ဝန္းတဲ့ ေျမကြက္လပ္မွာ စားပင္ သီးပင္အစံုစိုက္လို႔။ ၾကက္ေမြးတယ္၊ ဝက္ေမြးတယ္။ မူးေပမယ့္ မိသားစု တာဝန္မပ်က္တဲ့ သမီးကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ အေဖတစ္ေယာက္ အျဖစ္ စိတ္ထဲက ႀကိတ္အမွတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဖူးေဝရဲ႕ စာၾကည့္စာပြဲနံရံမွာ ကပ္ထားတဲ့ စာတန္းကေလးက ပိုၾကည္ႏူးစရာ။
" ဖူးေဝ ၊ နင္ ဆရာကို တကယ္ခ်စ္တယ္ ၊ ေလးစားတယ္ဆိုရင္ ပထမ ရေအာင္ လုပ္ပါ။ ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါ" ဆိုတဲ့ စာတန္းေလးေတြဟာ တကယ့္ကို ပီတိေတြ စားလိုက္ရသလို အားရွိပါဘိ ။ ပန္းကေလးေတြနဲ႔ အသားက်ခါမွ သြားရမယ့္ ကိစၥ တစ္ခု ေပၚလာတယ္။ တစ္လခြဲနီးပါးၾကာတဲ့ သင္တန္းတစ္ခုေပါ့ ။ ဆရာမ
ေဒၚခင္ေဆြကို အတန္းလႊဲၿပီး ထြက္သာ လာရတယ္။ ပန္းကေလးေတြကို စိတ္မခ်ႏိူင္ဘူး။ သင္တန္းက မပင္ပန္းေပမယ့္ ပန္းကေလးေတြကို လြမ္းတဲ့စိတ္က ပင္ပန္းလွတယ္။ အထူးသျဖင့္ 'ဖူးေဝ' ဆိုတဲ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ေပါ့။ ဒီပန္းကေလးက ပိုအားငယ္တတ္တယ္ေလ။
သင္တန္းက အျပန္ မႏၲေလး ေရာက္ေတာ့ ပန္းကေလးအားလံုးအတြက္ လမုန္႔၊ ခ်ိဳခ်ဥ္၊ မက္မံုသီး ဝယ္လိုက္တယ္။ တစ္ပြင့္ ၊ ႏွစ္ပြင့္ ၊ သံုးပြင့္၊ အားလံုး သံုးဆယ့္ရွစ္ပြင့္ေပါ့။ ဆရာ ျပန္လာၿပီ ပန္းကေလးတို႔ေရ။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဆရာႀကီးက အစ ဆရာမေတြ အားလံုး မ်က္ႏွာက မသာယာ။ အတန္းထဲဝင္လိုက္စဥ္ " မဂၤလာပါ ဆရာ၊ ပၪၥဂုဏံ အဟံဝႏၵာမိ၊ အာစရိယ ဂုဏံ အဟံဝႏၵာမိ" ဆိုတဲ့ႏႈက္ဆက္သံဟာ ငိုသံ ေရာစြတ္ေနတယ္။
" မဂၤလာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထိုင္ပါ" ဆိုၿပီး အတန္းထဲ မ်က္စိ ကစားလိုက္ေတာ့ ပန္းကေလး တစ္ပြင့္ ေလ်ာ့ေနပါလား။
" ဆရာ ဒီေန႔ေရာက္မယ္ဆိုတာ သိလို႔ ဆရာ့ကို ကၽြန္မတို႔ ေစာင့္ေနတာ။ ဖူး ...ဖူးေဝရဲ႕ ကိစၥကို တစ္ေက်ာင္းလံုး သြားၾကမယ္ ဆရာ"
ဆရာမ ေဒၚခင္ေဆြက ငိုသံနဲ႔ေျပာေတာ့ အတန္းထဲက ပန္းကေလးေတြဟာ တစ္တန္းလံုးငိုခ်ၾကတယ္။ မိမိ ဘာမွ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ပန္းကေလး အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဆရာ့ကို ထမႀကိဳဆိုႏိုင္ရွာေတာ့ဘူး။ ဖူးေဝဟာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ မိမိ ဝယ္ေပးခဲ့တဲ့ အျဖဴအစိမ္း ေက်ာင္းဝတ္စံုေလးနဲ႔ ပါးကြက္ကေလး ကြက္လို႔။ ေခါင္းမွာ စံပယ္ပန္းကံုးေလး။ ပန္းကေလးရယ္၊ ဖူးေဝရယ္၊သမီးရယ္။ တင္းထားတဲ့စိတ္ဟာ ပန္းကေလးကို ျမင္လိုက္ေတာ့ ႏွလံုးသား အရည္ေပ်ာ္က်သြားတယ္။ ႏွလံုးသား မ်က္ရည္စက္ ပါးထက္မွာေပါ့။
" ဖူးေဝ ေသရတာ ကၽြန္မ အျပစ္ပါ ဆရာ။ ကၽြန္မ တစ္သက္လံုး ေနာင္တ ရေနမွာပါ "
" မဟုက္ပါဘူး ဆရာမ။ အဓိက တရားခံက ကၽြန္ေတာ္ပါ။ ဆရာမနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဒီေကာင္ အရက္သမားႀကီး မေကာင္းတာ"
ဆရာမနဲ႔ ဖူးေဝ အေဖ အခ်ီအခ် အျပန္ အလွန္ ေျပာဆိုေနၾကတာကို မိမိ နားမလည္ ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အဲ .... နားလည္ႏိုင္တာ တစ္ခုကေတာ့ ပန္းကေလးနဲ႔မိမိ ဒီဘဝမွာ ထာဝရ ႏႈက္ဆက္ထြက္ခြာသြားၿပီ ဆိုတာပဲ ျဖစ္တယ္ေလ။ ပန္းကေလးအတြက္ ယူလာတဲ့ လက္ေဆာင္ မုန္႔ထုပ္ကေလးကို လြယ္အိပ္ထဲကထုတ္ၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚ တင္ေပးလိုက္တယ္။ ပန္းကေလးရဲ႕ လက္ကေလးကို မုန္႔ထုက္ကေလေပးတင္ေပးၿပီး နဖူးေလးကို ႏႈက္ဆက္ အနမ္းေႁခြလိုက္တယ္။ ပန္းကေလး ပါးထက္ ဆင္းသက္သြားတဲ့ ဆရာ့မ်က္ရည္စက္ေတြ အတြက္ ဆရာ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ။ အားလံုး အားလံုးဟာ ငိုခ်င္ရက္ လက္တို႔ျဖစ္သြားၾကရွာတယ္။
" သူငယ္ခ်င္း ဖူးေဝ၊ ငါ့တို႔ကို မုန္းသြားၿပီလား။ မမူးလို႔ မေခၚေတာ့ပါဘူး ဟ ။ နင္ကအတန္းထဲမွာ ပထမ ရလို႔ မာန ႀကီးသြားတာလား သူငယ္ခ်င္းေရ " အတန္းထဲက အေဖာ္ေတြ ငိုေနၾကၿပီ ကေလးေရ ။
" ဖူးေဝ ဆရာမကို ခြင့္လႊတ္ပါကြယ္။ ဆရာမမသိလို႔ ေျပာမိတာပါ။ ငါ့တပည့္မေလးရယ္"
ပန္းကေလး ၾကားႏိုင္မည္လား မသိ။
" ဖူးေဝ သမီး အေဖ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ သမီးေလးရယ္"
ပန္းကေလး အေဖလည္း အလြမ္းကေလးဖြဲ႕ေနခဲ့ပါေပါ့။
" ဖူးေဝ သမီးေလး သမီး သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ ဆရာေလး လာၿပီေလ။ ထႏႈက္ဆက္ပါဦး သမီးရယ္။ ဒီတစ္ခါ ဆရာ သင္တန္းက ျပန္လာရင္ဆရာ့ကို ၾကက္သားဟင္းနဲ႔ ထမင္းခ်က္ေႂကြးရေအာင္ အေမရယ္ ဆို ။ ခု သမီး ဆရာ ျပန္လာေနၿပီ သမီးရဲ႕။ သမီးအတြက္ မုန္႔ပါလာတာ ဆရာစိတ္ေကာင္း ေအာင္ စားလိုက္ပါလား သမီးရယ္"အားလံုး အားလံုးဟာ ဖူးေဝဆိုတဲ့ ပန္းကေလးအတြက္ ကမ႓ာပ်က္ေနၾကၿပီေလ ။ ေဩာ္ ... ပန္းကေလးရယ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အတိုင္းပါလား ။ ဆရာ ႏုက္ဆက္ပါတယ္ကြယ္။ ဖူးေဝ ဆိုတဲ့ ပန္းကေလးကေတာ့ ျပံဳးေယာင္သန္းတဲ့ မ်က္လံုးေလးနဲ႔ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ မ်က္လႊဲကာေတာ့ လံုးဝ ဥသံု စံုမွိတ္လၽွက္။
ပန္းကေလးရဲ႕ ရက္လည္ေန႔မွာေတာ့ .
" ဖူးေဝ ကိစၥက ဒီလိုပါ ဆရာ။ ကၽြန္မ ဆရာ့ဆီက အတန္းလႊဲယူေတာ့ အတန္းထဲက ပစၥည္းေတြကို အလွည့္က် စနစ္နဲ႔ တပည့္ေတြကို သိမ္းခိုင္းတယ္ ၊ ဆရာသြားၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ဖူးေဝက ေရအိုးဖံုးနဲ႔ ေရခြက္သိမ္းဖို႔ က်တယ္။ အဲဒါ ေနာက္တစ္ေန႔ ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြက " ဆရာမ ေရခြက္က အရက္ေစာ္ နံလို႔ " တဲ့ ၊ကၽြန္မ လာေျပာတယ္ ဆရာ" ဆရာမ ေဒၚခက္ေဆြက စကားကို မဆက္ႏိုင္ေသးဘဲ က်လာတဲ့ မ်က္ရည္စကို လက္ကိုင္ပုဝါနဲ႔ အသာတို႔ၿပီးမွ စကားဆက္ႏိုင္ရွာတယ္။
" ဟုက္တယ္ ဆရာ ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္ နမ္းၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းမူးသြားေလာက္ေအာင္ အရက္ေစာ္ နံေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘယ္သူသိမ္းတာလဲ ေမးၿပီး ဖူးေဝကို စိတ္တိုတိုနဲ႔ ဖူးေဝကို ဒီေက်ာင္း ေသာက္ေရခြက္နဲ႔ အရက္ထည့္ ေသာက္ရသလား ။ နင့္ကို ဖူးေဝ ကေန မမူးလို႔ပဲနာမည္ ျပန္ေျပာင္းပစ္လိုက္ခ်င္တယ္
ေဩာ္ ... လက္ဖဝါးက အနာဟာ ႏွလံုးသားထဲ ၊ စိတ္ထဲမွာ သိပ္နာသြားရွာတာပါလား ပန္းကေလးရယ္။
" အျဖစ္က ဒီလိုပါ။ အဓိက တရားခံက ကၽြန္ေတာ္ေလ။ အဲဒီေန႔က ဖူးေဝ ေက်ာင္းမသြားခင္ ဧည့္သည္ သံုး ေလးေယာက္ ေရာက္ေနတာနဲ႔ အဲဒီ ေရခြက္ကို အရက္ ထည့္ေသာက္မိတယ္။ ဖူးေဝ ကေတာ့ ဘာမွ မသိရွာ
ပါဘူး "
" အဲ ...အဲဒီေန႔ ေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္လာေတာ့ မ်က္ႏွာ ညိဳးမႈိင္းၿပီး မ်က္ရည္ က်ေနတယ္။ ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးေတာ့ေမးမရဘူး ။ လူကလည္း မူးေနေတာ့ အေၾကာင္းမရွိဘဲ မငိုရဘူး၊ ေဟာဒီလို ရိုက္မွ ငိုရတယ္ ဟ ဆိုၿပီး နားရင္းကို တစ္ခ်က္ ရိုက္မိတယ္။ ေက်ာင္းမွာ အတန္းထဲ ရွက္စိတ္ ၊ သိမ္ငယ္စိတ္အေဖ့အေပၚ နာၾကည္းစိတ္ေတြ ဝင္သြားသလားမသိပါဘူး ဆရာရယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အစားနည္း ၊ အအိပ္နည္း၊ တေရွာင္ေရွာင္ ျဖစ္ရင္းကေန အိပ္ယာထဲ လဲေတာ့တာပဲ။ ေနာက္ ဖူးေဝမွာ ေမြးရာပါ ႏွလံုးေရာဂါရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေမ့သြားတယ္ ဆရာ "
ဖူးေဝ့ အေဖ့ စကားကို နားေထာင္ရင္း ဖူးေဝကို ပိုနားလည္လာသည္။
" ေနာက္ သူဆံုးမယ့္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ဆရာျပန္လာရင္ ဒီစာအိတ္နဲ႔ ေရခြက္ကေလးကို ဆရာ့လက္ထဲ ထည့္ေပးပါလို႔ ေျပာရွာတယ္။ သူ႔ကိုသူ သိေနမွာေပါ့ ဆရာ။ ငါ့ သမီးေလး ေနေကာင္းသြားမွာပါ မေျပာေကာင္းတာေတြ မေျပာရဘူး ဆိုၿပီး အားေပးမိတယ္။ ေဆးတိုက္ေတာ့ လက္မခံေတာ့ဘူး။ အစာေရာ ေဆးေရာ အန္ပစ္တယ္။ သူဆံုးခါနီး သမီးကို ခ်စ္ရင္ အရက္မေသာက္နဲ႔ေနာ္ အေဖတဲ့ "
ဖူးေဝ အေဖဟာ ေျပာရင္း ေယာက်္ားတန္မဲ့ ခ်ံဳးပြဲခ် ငိုပစ္လိုက္တယ္။ ေနာက္မွ ငိုသံႏွင့္အတူ " ဖူးေဝ ...သမီးေလးေရ ၊ သမီး အေဖ လူမိုက္ႀကီး လိမၼာေနပါၿပီ။ အေဖေလ ... သမီးအတြက္ ရည္စူးၿပီး အရက္မေသာက္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါသမီးကို ခ်စ္လို႔ေပါ့ ။ တမလြန္က ေနၿပီး သမီး အေဖ လိမၼာေနတာကို ၾကည့္ရင္း အေဖ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ သမီးရယ္"
ဖူးေဝ ရဲ႕ အေၾကာင္းစံု သိလိုက္ရတာနဲ႔ " ဘႀကီးေအာင္ ညာတယ္ " ထဲက ေမာင္ခ်စ္ကေလးကို ေျပးျမင္လိုက္တယ္။ အစြဲအလန္းႀကီးၿပီး ႀကိတ္ခံသြားရွာတဲ့ ပန္းကေလးရယ္ ဆရာသာရွိခဲ့ရင္ ဒါေတြ ျဖစ္လာမယ္ မထင္ဘူး။ ဆရာက ပန္းကေလးကို နားလည္တယ္ေလ။ စာအိတ္ကို ေဖာက္ၿပီး ႏွလံုးသားနဲ႔ ဖတ္ေနမိတယ္။
ဆရာ ....ဖူးေဝ ဆရာ့ကို ႏႈက္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ႀကိဳၿပီးေတာ့လည္း ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ဖူးေဝရဲ႕ ဘက္စံု ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးရန္ပံုေငြထဲကေန
ဆရာ့ရဲ႕
အခ်စ္ဆံုး တပည့္ေလး
ဖူးေဝ .....
ဖူးေဝရဲ႕ လက္ေရးနဲ႔ စာရြက္ေလးေပၚမွာ ဆရာ့ရဲ႕ ႏွလံုးေသြး ဆူပြက္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ေငြ႕ရည္ေလးေတြ အရည္ေျပာင္းသြားတယ္။ အျဖဴေရာင္ ဖိုင္ဘာ ေသာက္ေရခြက္ကေလး။
ဖူးေဝရဲ႕ အလြမ္းႏႈက္ဆက္စာ တစ္ေစာင္။
ေဩာ္ ...ေလာင္းရိပ္လြတ္ကာမွ ေႏွာင္းအတိတ္က ဝဋ္ေႂကြးမ်ား ပါခဲ့ရွာသလား ပန္းကေလးရယ္။ ~~~~~~~~~
Credit-Myay Gyi
#BagOfSchool
#Syl
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။