ပညာရွိတရားႏွင့္ ပညာရွိစကား
================
Written By Sayar U Tin Nyunt
မင္းတုန္းမင္းႀကီးလက္ထက္က ႏိုင္ငံျခားဝန္ေထာက္ေတာ္မင္
ဦးခ်ိမ့္ဟာ နန္းေတာ္ကို လႊတ္တက္ဖို႔ ထြက္လာရင္ သူ႔မိခင္အိမ္ကို ဦးစြာဝင္တယ္။ မိခင္ကို ႐ိုေသစြာ ဦးသံုးႀကိမ္ခ်ၿပီးမွ နန္းေတာ္ထဲကို ဝင္တယ္။ နန္းေတာ္က ျပန္လာရင္လည္း မိခင္အိမ္ တစ္ႀကိမ္ထပ္ဝင္ၿပီး ဦးသံုးႀကိမ္ခ် ရွိခိုးၿပီးမွ ျပန္တယ္။
အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ မိခင္ႀကီး ခၽြတ္ထားတဲ့ ထမီေတြ၊ အကၤ်ီေတြကို အားလံုးသိမ္းထုပ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ ျပန္ယူ လာတယ္။ အိမ္ေရာက္ရင္ အင္တံုထဲမွာ ထမီႏွင့္ အကၤ်ီကို တစ္ည စိမ္ထားလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ေစာေစာထၿပီး ထမီ၊ အကၤ်ီေတြကို အင္တံုထဲမွာ ေရနဲ႔ဖိႏွိပ္ၿပီး ပြတ္နယ္ေလွ်ာ္ဖြတ္တယ္။ အညစ္ အေၾကးေတြကုန္ေတာ့ တစ္ေနရာမွာ ေရသန္႔သန္႔နဲ႔ ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီးမွ ေနလွမ္းခဲ့တယ္။ အဝတ္ေတြ ေျခာက္သြား ရင္လည္း ေခါက္ၿပီးေတာ့ မိခင္ႀကီးဆီကို သြားေပးတယ္။ အဲဒါလည္း ေန႔စဥ္အလုပ္ပဲ။
ေစာေစာက မိခင္ႀကီး အဝတ္ေတြ တစ္ညလံုး စိမ္ထားတဲ့ ဇလံုထဲကေရေတြကို အေပၚယံေရၾကည္ေတြ သြန္ပစ္ လိုက္တယ္။ ေအာက္မွာက်န္တဲ့ ေခ်းအႏွစ္ေတြကို လက္နဲ႔ေကာ္ယူ စုပံုၿပီး ေနလွမ္းထားတယ္။ ေျခာက္သြားတဲ့ အႏွစ္ေတြကို ေက်ာက္ျပင္မွာတင္၊ အမႈန္႔ႀကိတ္၊ ရလာတဲ့ အမႈန္႔ေတြကို နံ႔သာဆီ၊ ပန္းေပါင္းဆီေတြနဲ႔ေရာၿပီး ေနလွမ္းတယ္။ ေျခာက္လာတဲ့ အေတာင့္ေလးေတြကို မင္းႀကီးက နားေတာင္းအျဖစ္ နားမွာ အၿမဲပန္တယ္။ မိခင္ႀကီးစားဖို႔လည္း အိမ္ကေန စားဖြယ္ေတြကို တစ္ရက္မျပတ္ စီမံပို႔ေစတယ္။
ဦးခ်ိမ့္ရဲ႕ ဆံုးမပံုေလးကိုလည္း သေဘာက်တယ္။ တစ္ေန႔ သူ႔ေရွ႕မွာ မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္က လက္ေအာက္ ငယ္သား တစ္ေယာက္ကို ေဒါသနဲ႔ ေငါက္ၿပီး ႀကိမ္းေမာင္းေနတာေတြ႔လို႔
“ဟဲ့ .. သင္းတို႔တေတြဟာ မိုက္မဲလို႔သာ သင္တို႔ ေနာက္က လိုက္ေနၾကတာေပါ့။ သင္းတို႔ လိမၼာ ပညာရွိလွ်င္ ဘယ္ ငါတို႔ေနာက္က လိုက္ပါ့မလဲ။ ဘယ္သူက သင္တို႔ အခိုင္းအေစခံဖို႔ လူျဖစ္ခ်င္ပါ့မလဲ။ လူ႔ကံဆိုတာ ေျပာ မရဘူးကြယ့္။ တစ္ေန႔ သူတို႔ ကံေၾကာင့္ ႀကီးပြားခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းခံ
ပညာရွိစကား၊ ပညာရွိတို႔ က်င့္တဲ့တရား မွတ္သားလိုက္နာစရာေတြခ်ည္းပ
================
Written By Sayar U Tin Nyunt
မင္းတုန္းမင္းႀကီးလက္ထက္က ႏိုင္ငံျခားဝန္ေထာက္ေတာ္မင္
ဦးခ်ိမ့္ဟာ နန္းေတာ္ကို လႊတ္တက္ဖို႔ ထြက္လာရင္ သူ႔မိခင္အိမ္ကို ဦးစြာဝင္တယ္။ မိခင္ကို ႐ိုေသစြာ ဦးသံုးႀကိမ္ခ်ၿပီးမွ နန္းေတာ္ထဲကို ဝင္တယ္။ နန္းေတာ္က ျပန္လာရင္လည္း မိခင္အိမ္ တစ္ႀကိမ္ထပ္ဝင္ၿပီး ဦးသံုးႀကိမ္ခ် ရွိခိုးၿပီးမွ ျပန္တယ္။
အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ မိခင္ႀကီး ခၽြတ္ထားတဲ့ ထမီေတြ၊ အကၤ်ီေတြကို အားလံုးသိမ္းထုပ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ ျပန္ယူ လာတယ္။ အိမ္ေရာက္ရင္ အင္တံုထဲမွာ ထမီႏွင့္ အကၤ်ီကို တစ္ည စိမ္ထားလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္ေန႔ေစာေစာထၿပီး ထမီ၊ အကၤ်ီေတြကို အင္တံုထဲမွာ ေရနဲ႔ဖိႏွိပ္ၿပီး ပြတ္နယ္ေလွ်ာ္ဖြတ္တယ္။ အညစ္ အေၾကးေတြကုန္ေတာ့ တစ္ေနရာမွာ ေရသန္႔သန္႔နဲ႔ ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီးမွ ေနလွမ္းခဲ့တယ္။ အဝတ္ေတြ ေျခာက္သြား ရင္လည္း ေခါက္ၿပီးေတာ့ မိခင္ႀကီးဆီကို သြားေပးတယ္။ အဲဒါလည္း ေန႔စဥ္အလုပ္ပဲ။
ေစာေစာက မိခင္ႀကီး အဝတ္ေတြ တစ္ညလံုး စိမ္ထားတဲ့ ဇလံုထဲကေရေတြကို အေပၚယံေရၾကည္ေတြ သြန္ပစ္ လိုက္တယ္။ ေအာက္မွာက်န္တဲ့ ေခ်းအႏွစ္ေတြကို လက္နဲ႔ေကာ္ယူ စုပံုၿပီး ေနလွမ္းထားတယ္။ ေျခာက္သြားတဲ့ အႏွစ္ေတြကို ေက်ာက္ျပင္မွာတင္၊ အမႈန္႔ႀကိတ္၊ ရလာတဲ့ အမႈန္႔ေတြကို နံ႔သာဆီ၊ ပန္းေပါင္းဆီေတြနဲ႔ေရာၿပီး ေနလွမ္းတယ္။ ေျခာက္လာတဲ့ အေတာင့္ေလးေတြကို မင္းႀကီးက နားေတာင္းအျဖစ္ နားမွာ အၿမဲပန္တယ္။ မိခင္ႀကီးစားဖို႔လည္း အိမ္ကေန စားဖြယ္ေတြကို တစ္ရက္မျပတ္ စီမံပို႔ေစတယ္။
ဦးခ်ိမ့္ရဲ႕ ဆံုးမပံုေလးကိုလည္း သေဘာက်တယ္။ တစ္ေန႔ သူ႔ေရွ႕မွာ မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္က လက္ေအာက္ ငယ္သား တစ္ေယာက္ကို ေဒါသနဲ႔ ေငါက္ၿပီး ႀကိမ္းေမာင္းေနတာေတြ႔လို႔
“ဟဲ့ .. သင္းတို႔တေတြဟာ မိုက္မဲလို႔သာ သင္တို႔ ေနာက္က လိုက္ေနၾကတာေပါ့။ သင္းတို႔ လိမၼာ ပညာရွိလွ်င္ ဘယ္ ငါတို႔ေနာက္က လိုက္ပါ့မလဲ။ ဘယ္သူက သင္တို႔ အခိုင္းအေစခံဖို႔ လူျဖစ္ခ်င္ပါ့မလဲ။ လူ႔ကံဆိုတာ ေျပာ မရဘူးကြယ့္။ တစ္ေန႔ သူတို႔ ကံေၾကာင့္ ႀကီးပြားခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းခံ
ပညာရွိစကား၊ ပညာရွိတို႔ က်င့္တဲ့တရား မွတ္သားလိုက္နာစရာေတြခ်ည္းပ
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။