ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘူတာ႐ံု

 

Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန

 

ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘူတာ႐ံု
----------------
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံစံေတာ္ခ်ိန္ ၂ဝ၁၆ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၅ရက္ေန႔ ညေန၁နာရီခဲြမွာ ဟိုးအေဝးAsahikawa ကိုသြားမယ့္ရထားဟာ ဘူတာ႐ံုကေန စတင္ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ ဒီရထားက စီးသူနည္းပါးတဲ့၊ လူသူမ႐ွိသေလာက္႐ွားပါးတဲ့ Kyū-Shiratakiဘူတာမွာ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ရပ္နားမွာျဖစ္ပါတယ္။

Kyū-Shirataki ဘူတာထက္ ဒီဘူတာကို “ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘူတာ” အျဖစ္ လူသိမ်ားပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးႏွစ္ေက်ာ္က ရထားစီးသူေတြနည္းပါးတဲ့အတြက္ ဂ်ပန္ Hokkaido ရထားသယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးဌာနက ဒီဘူတာ႐ံုကိုပိတ္လိုက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေဒသမွာေနထိုင္တဲ့ Harada Kana လို႔ေခၚတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က အထက္တန္းေက်ာင္းစတက္ခ်ိန္မို႔ ေန႔တိုင္းရထားစီးဖို႔ လိုအပ္လာခဲ့ပါတယ္။ နယ္ခံျပည္သူေတြရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ ရထားကုမၸဏီက တစ္ဦးတည္းေသာ ဒီရထားစီးသူအတြက္ ဘူတာ႐ံုကိုဆက္လက္ဖြင့္ထားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေန႔က ရထားဟာ ဘူတာ႐ံုနဲ႔တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာခဲ့ပါတယ္။ မၾကာခင္ ႏွင္းက်ပါေတာ့မယ္။ အနက္ေရာင္ေတာအုပ္၊ ေတာင္တန္းေတြနဲ႔ အျဖဴေရာင္ႏွင္းေတြက ရထားျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္မွာ တေမွ်ာ္တေခၚျဖန္႔ခင္းထားပါတယ္။

ဒီသံုးႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ Haradaက ဒီဘူတာေလးရဲ႕အနီးနားမွာေနထိုင္တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာ အထက္တန္းေက်ာင္းသူျဖစ္တယ္။

မနက္တိုင္း ဖခင္ျဖစ္သူက လယ္ထဲကအလုပ္ေတြၿပီးစီးတာနဲ႔ ကားေမာင္းၿပီး သမီးကို ရထားဘူတာဆီ အခ်ိန္မွန္ပို႔ပါတယ္။ ၅မိနစ္ေလာက္စာဒီခရီးကို ဖခင္က အရမ္းတန္ဖုိးထားခဲ့တယ္။

“ဒီရထားဘူတာေလးက ကၽြန္ေတာ္တို႔သားအမိကိုစကားေတြေျပာဖို႔ တန္ဖိုး႐ွိတဲ့အခ်ိန္ေတြေပးခဲ့ပါတယ္”

Harada အထက္တန္းေအာင္လက္မွတ္သြားယူတဲ့ေန႔က အိမ္နီးနားခ်င္းေတြအားလံုး ဂုဏ္ျပဳခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔တေတြအားလံုး ဘူတာ႐ံုဆီလာေရာက္ၿပီး “ေနာက္ဆံုးအထက္တန္းေက်ာင္းသူ” ကို လက္ျပႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကတယ္။

“တင္း…တင္း…”

လမ္းဆံုမွာ ေခါင္းေလာင္သံျမည္လာခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ ရထားက ဘူတာ႐ံုဆီ တျဖည္းျဖည္းခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုအသံမ်ဳိးက ဒီႏွင္းေတာထဲမွာ ႏွစ္ ၇ဝနီးပါး လူးလားေခါက္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကေန႔က သူ႔ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္တယ္။ ရထားသံလမ္းစဲြလမ္းသူနဲ႔ သတင္းေထာက္ေတြလည္း ဒီဘူတာ႐ံုဆီလာေရာက္ၾကၿပီး ဘူတာ႐ံုဆီ ရထားေနာက္ဆံုးဝင္ေရာက္ဆိုက္ကပ္ပံုကို အမီအရ ႐ိုက္ယူေနခဲ့ၾကပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ႏွစ္တာကာလမွာ ႏွင္းျပင္းျပင္းထန္ထန္က်တဲ့ ေန႔ရက္ေတြကလဲြလို႔ ရထားဟာ Harada အတြက္ မနက္ ၇နာရီ ၁၅မိနစ္မွာ အခ်ိန္မွန္ဆိုက္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ မနက္ပိုင္းရထားက ရထားတဲြႏွစ္တဲြသာ႐ွိတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ၁ဝဦးေလာက္သာပါတဲ့ ရထားျဖစ္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ျပက ရထားေတြလို တိုးစီးစရာမလိုတဲ့ ဒီရထားေပၚမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြဟာ ကိုယ္တိုင္ေနရာေတြ သတ္မွတ္ထားၾကတယ္။ မနက္တိုင္း ရထားေရာက္လာတာနဲ႔ Harada က သူထိုင္ေနက် ပထမတဲြရဲ႕ေနာက္ဆံုးတန္းတစ္ေနရာမွာ ထိုင္ေလ့႐ွိခဲ့တယ္။

ဘူတာ႐ံုမွာ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ရထားဆိုက္ကပ္မယ့္ မတ္လ ၂၅ရက္ေန႔ ညေန ၂နာရီ ၇မိနစ္မွာ ရထားဟာ ဘူတာ႐ံုဆီ အခ်ိန္မွန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ရထားအျပင္ဘက္မွာ ဘူတာ႐ံုပိတ္အခမ္းအနားကို ကိုယ္တိုင္က်င္းပမယ့္ ျပည္သူေတြက စီတန္းၿပီးလက္ျပေနၾကပါတယ္။ ဘူတာနဲ႔ ရထားၾကားမွာ ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးတစ္ခုကို သူတို႔ေထာင္ထားၾကပါတယ္။ ဆိုင္းဘုတ္ေပၚမွာ ေရးထားတာက “Kyū-Shirataki… ၆၉ႏွစ္တာကာလအတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္” ဆိုတာျဖစ္တယ္။

ဒီဘူတာ႐ံုနဲ႔ရထားက Harada အတြက္ တမင္ေဆာက္လုပ္ေပးထားတာလို႔ တခ်ဳိ႕က အထင္မွားၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆိုင္းဘုတ္ေပၚမွာေရးထားတဲ့အတိုင္းပဲ ဒီဘူတာဟာ ဒီေနရာမွာ႐ွိေနခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၇ဝနီးနီး႐ွိခဲ့ပါၿပီ။ ဘူတာေလးဟာ ဒီအထက္တန္းသူေကာင္မေလးနဲ႔ ေရစက္႐ွိ႐ံုတင္မက နယ္ခံျပည္သူေတြနဲ႔လည္း ႏုနယ္ပ်ဳိျမစ္တဲ့အခ်ိန္အခါေတြ အတူျဖတ္သန္းခဲ့ၾကပါတယ္။

အသက္ ၆၃ႏွစ္႐ွိၿပီျဖစ္တဲ့ Dan Yu က ဒီဘူတာေလးဟာ သူ႔မိဘနဲ႔ ႐ြာသူေတြ တက္ညီလက္ညီေဆာက္လုပ္ခဲ့တာလို႔ ျပန္ေျပာင္းေျပာပါတယ္။

အသက္၂ဝအ႐ြယ္ကစ Dan Yu ဟာ ဒီဘူတာေလးမွာ ႏွင္းေတြလွဲက်င္းခဲ့ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ၄၃ႏွစ္ေတာင္႐ွိသြားခဲ့ပါၿပီ။ သူလည္းတစ္ခ်ိန္က အထက္တန္းေက်ာင္းသူတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဒီဘူတာကေနပဲ ေန႔စဥ္ရထားစီးေက်ာင္းသြားတက္ခဲ့ပါတယ္။

ဘူတာမပိတ္ခင္ေ႐ွ႕တစ္ရက္မွာ Dan Yu ဟာ ရထားလိုက္စီးရင္း “ဒါဟာ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ပဲေလ” လို႔ စိတ္မေကာင္းစြာေျပာခဲ့ပါတယ္။ ရထားျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္မွာ ႏွင္းထုေတြက အရင္အတိုင္းပဲ… သူ႔မ်က္ဝန္းမွာေတာ့ မ်က္ရည္ေတြရစ္ဝဲလို႔။

ဒီကေန႔မွာ Kyū-Shiratakiဘူတာအနီး ေနထိုင္ၾကသူေတြ အိမ္ေျခေပါင္း ၅ဝခန္႔႐ွိပါတယ္။ အားလံုးက Dan Yuလိုပဲ လူလတ္ပိုင္းလူအိုေတြပါ။ သူတို႔က သူတို႔မိဘေတြနဲ႔အတူ ဒီေနရာကိုေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ၾကတယ္။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဆံျဖဴအိုမင္းတဲ့အ႐ြယ္ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ သူတို႔မ်ဳိးဆက္ရဲ႕ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြမွာ လူငယ္လူ႐ြယ္ေတြနည္းနည္းလာခဲ့လို႔ ဘူတာ႐ံုေလးလည္း တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္လာခဲ့တယ္။ ဒီႏွင္းလြင္ျပင္ရဲ႕အျခားတစ္ဘက္မွာ စက္မႈနည္းပညာေတြက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေနပါတယ္။

မတ္လ ၂၆ရက္ ဒီဘူတာ႐ံုကိုထာဝရပိတ္နားၿပီးတဲ့ ဒုတိယေန႔မွာပဲ Honshu ကၽြန္းကေန Hakodate ၿမိဳ႕ကိုဆက္သြယ္တဲ့ သံလမ္းအသစ္စတင္ဖြင့္လွစ္ပါတယ္။ ရာသီဥတုဆိုး႐ြားတဲ့ Hokkaido ၿမိဳ႕မွာ ျမန္ႏႈန္းျမင့္သံလမ္းပို႔ေဆာင္ေရးသမိုင္းသစ္ကို ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

၂ဝ၁၆ခုႏွစ္ ဧၿပီလမွာပဲ Harada က ဆိတ္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းတဲ့ သူ႔႐ြာေလးနဲ႔ ဘူတာ႐ံုေလးကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ရထားသံလမ္းဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ တုိဂ်ိဳတကၠသိုလ္မွာ ပညာဆက္သင္ဖို႔ သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

အထက္တန္းတုန္းက ၿမိဳ႕ျပႀကီးေပၚသူေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေ႐ွ႕ရထားတစ္စီးကိုမမီေပမယ့္ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာ ေနာက္ရထားတစ္စီးဆိုက္ေရာက္လာလို႔ “သိပ္မိုက္တယ္” လို႔ သူထင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါဟာ တစ္ရက္မွာ ရထားေလးစီးသာျဖတ္သန္းသြားတဲ့ Kyū-Shiratakiဘူတာန႔ဲ တျခားစီပါပဲ။ ၿမိဳ႕ျပႀကီးမွာ အျမန္ရထား၊ က်ည္ဆန္ရထားေတြစီးရင္း Harada အံ့ၾသဝမ္းသာရသလို စိုးရိမ္စိတ္လည္းျဖစ္မိပါတယ္။

“ရထားသံလမ္းေတြ ဒီေလာက္မ်ားတာ ရထားေမာင္းသူေတြ ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းကို မွတ္ေရာမွတ္မိရဲ႕လားလို႔ စိုးရိမ္စိတ္ျဖစ္မိပါတယ္”

ဘူတာမွာ ရထားဆယ္မိနစ္ခန္႔ရပ္ၿပီးေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း Kyū-Shiratakiဘူတာကေန ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ရထားတဲြေပၚမွာ Haradaရဲ႕အရိပ္အေယာင္႐ွိမေနခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါတုန္းက ဒီရထားဟာ ဘူတာမွာရပ္နားၿပီး ဒီ့ထက္ပိုက်ယ္ေျပာတဲ့ ေလာကႀကီးတစ္ခုဆီကိုသြားမယ့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ရပ္ေစာင့္ၿပီး သယ္ေဆာင္သြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေတြ႔ႀကံဳဆံုကဲြျဖတ္သန္းမႈနဲ႔ ႀကီးျပင္းအိုမင္းမႈေတြကို ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ဒီဘူတာ႐ံုေလးဟာ ေလာကႀကီးကိုထြက္ခြာသြားေတာ့မယ့္ လူအိုတစ္ေယာက္လိုပါပဲ…. ဧၿပီလကုန္ရင္ ႏွင္းထုေတြအရည္ေပ်ာ္တဲ့အခါ ဒီဘူတာ႐ံုကို ၿဖိဳဖ်က္ပစ္ၾကမွာမို႔ပါ။

သူက ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ဳိတဲ့ Harada ကို ေကာင္းမြန္လွပတဲ့အတိတ္ေတြ ေပးေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။

“ဒီဘူတာရံုေလးကို ကၽြန္မေက်းဇူးတင္တယ္… ကၽြန္မအထက္တန္းၿပီးတဲ့အထိ သူ႐ွိေနခဲ့လို႔ပါ။ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္”

မႏွစ္က စက္တင္ဘာလမွာ ဂ်ပန္ရထားသံလမ္းဌာနက စနစ္တစ္ခုကို ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္မွာ .. တစ္ရက္တာအတြင္း လူႏွစ္ေယာက္ထက္မေလ်ာ့ဘဲ အသံုးျပဳေနတဲ့ ဘူတာ႐ံု႐ွိရင္ ဒါမွမဟုတ္ ကားဂိတ္ပတ္ဝန္းက်င္အနီးနားမွာ အလယ္တန္းေက်ာင္းသား ၄ေယာက္ထက္မနည္း႐ွိရင္ ဒါမွမဟုတ္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးလိုအပ္တဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသား႐ွိခဲ့ရင္ စီးသူနည္းတဲ့ဘူတာ႐ံုျဖစ္ပါေစ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းဖြင့္လွစ္ထားခြင့္႐ွိတယ္ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
.
မူရင္းလင့္ -- http://www.85nian.net/rensheng/57311.html

#NineNineSaNay (The Chic မဂၢဇင္းဧၿပီ ၂ဝ၁၇)