#အမုန္းခံအလွ
( ဆရာ လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္ )
လွပခမ္းနားေသာ ဖိတ္စာတစ္ေစာင္..
ေဒါက္တာ၀င္းနိုင္ဦး နွင့္ ေဒါက္တာသီတာမိုး
" ေဖေဖ... ဒီဖိတ္စာ သမီးကိုေပးေနာ္... သိမ္းထားခ်င္လို႕"
ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူ သမီးငယ္က ဖိတ္စာကိုအိတ္နဲ႕တကြ အပိုင္ယူလိုက္သည္။
" အဲ့ဒီ ဖိတ္စာတစ္ေစာင္ကို ႏွစ္ရာက်တယ္တဲ့....."
ေဒၚျမေအးက ေစ်းသည္ပီပီ ေက်ာက္ဆည္ေစ်းထဲမွာ သတင္းၾကားခဲ့ျပီ။
" ဆန္းသစ္လြင္ ရုပ္ရွင္ရံုမွာ မဂၤလာေဆာင္မွာတဲ့ ေမေမရ၊ ဖိတ္စာထဲမွာပါတယ္"
" ဟုတ္တယ္...ရန္ကုန္ပံုစံအတို
ဖိတ္တာေတာင္ခြဲတမ္းနဲ႕၊တစ္ေ
ဘယ္ႏွေထာင္ဖိုးဆိုလားး သတိုးသားက္က တစ္ရာ့ငါးဆယ္။သတိုးသမီးဖက္က
တစ္ရာ့ငါးဆယ္။တစ္ကယ့္မ်က္ႏွ
ေဒၚျမေအးသတင္းကပိုစံုတယ္ "
အဲ့ဒီအထဲမွာငါ့ဖိတ္တာ....ဂု
ဆရာဦးဘျဖဴက သမီးလက္မွဖိတ္စာကိုလွမ္းၾကည
" ဂုဏ္ယူတာက ဟုတ္ပါရဲ႕၊ဖိတ္စာကႏွစ္ရာေကြ
ေစ်းထဲမွာေျပာေနၾကတယ္။ ရွင့္မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္အျင
" ဟ....ဒါကေတာ့ရွင္းေနတာပဲကြာ
" ဘာမွလက္မဖြဲ႕ပဲနဲ႕လား "
" ေအးေပါ့....."
" အဲ့ဒါဆိုရင္ေတာ့ မသြားနဲ႕၊ သူေဌးေတြၾကားမွာ အားနာစရာၾကီး "
" မျမေအးရာ.... သူေဌးေတြက
ဘယ္ေလာက္လက္ဖြဲ႕ႏိုင္မွာလဲက
ဆရာၾကီးက ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ အေ၀းဆီသို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးကိုျမင္ေ
လြန္ခဲ့ေသာဆယ့္ငါးႏွစ္ခန္႕က
ဆရာဦးဘျဖဴေက်ာင္းမွာစည္းကမ
ဆရာဦးဘျဖဴက ေက်ာင္းအုပ္ဆိုေသာ္လည္း ေလးတန္းမွာ သခ်ၤာနွင့္ျမန္မာစာ ကိုယ္တိုင္သင္သည္။
တစ္ေန႕တြင္ ေလးတန္းသို႕ ျမန္မာစာသင္ရန္ ၀င္သြားစဥ္ ေက်ာင္းသူအသစ္မိန္းကေလးကို သတိထားမိသည္။ျဖဴျဖဴသန္႕သန္႕
ထံုးစံအတိုင္း ဦးဘျဖဴအခ်ိန္မွာ တစ္တန္းလံုးျငိမ္သက္ေနသည္။ဥ
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအားလံုး
ဦးဘျဖဴက ေက်ာင္းသူအသစ္ဆီသို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။မန္းကေလ
" ဟိုကေလးမ.....ဖတ္စမ္း..."
ဦးဘျဖဴကလက္ထဲမွာ ၾကိမ္လံုးျဖင့္ ညႊန္ျပလိုက္သည္။ မိန္းကေလး၏ ကိုယ္လံုးကေလးတုန္သြားသည္ကိ
မိန္းကေလးမတ္တက္ထသည္။ ဖတ္စာ၏ပထမစာပိုဒ္ကိုစဖတ္ရန္
" ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္"
မိန္းကေလးက စာနည္းနည္းဖတ္လိုက္။ႏွာေခါင
ျဖန္း....... ဦးဘျဖဴကသူ႕ေရွ႕မွစားပြဲကို
" ရပ္စမ္း....မင္းနာမည္ဘယ္သူလ
ျဖန္းးးးမိန္းကေလးႏွာေခါင္း
" မင္းဘယ္လိုျဖစ္လို႕ ႏွာေခါင္းရွံဳ႕၊အေၾကာတြန္႕လ
သီတာမိုးဘာမွမေျဖနိုင္။အေၾက
မ်က္ရည္မ်ားရစ္၀ဲေနၾကျပီ။
" သူ႔မွာ သူငယ္နာေရာဂါရွိလို႕ ဆရာၾကီး"
မိန္းကေလးေဘးမွ ျမျမစန္းက ထေျဖသည္။
" ဘာသူငယ္နာေရာဂါလဲ၊ မလိုခ်င္ဘူး... သူငယ္နာဆိုရင္လည္း ေပ်ာက္ေအာင္ေဖ်ာက္ရမယ္။ေနာက
မင္းနာမည္ဘယ္သူလဲေျပာ...."
သီတာမိုးေျဖရန္ၾကိဳးစားသည္န
ျပန္ေျဖ... မင္းနာမည္ဘယ္သူလဲ "
သီတာမိုးမေျဖနိုင္ပါ။ပါးေပၚ
"ဟဲ့..ေျဖေလ.."
" သီ...တာမိုး..." ႏွာေခါင္းမရွံဳ႕၊အေၾကာမတြန္
" ထိုင္ေတာ့...ေနာက္ကို
စာဖတ္ရင္၊စာေမးလို႕ေျဖရင္ ႏွာေခါင္းမရွံဳ႕နဲ႕၊အေၾကာမတ
သီတာမိုးထိုင္လိုက္သည္။မ်က္
ရွိဳက္လိုက္သည့္အခါ ကိုယ္ကေလးတုန္ခါသြားရွာသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ ဦးဘျဖဴ၏ရံုးခန္းသို႕ သီတာမိုးအေဖ ဦးျမတ္မိုးေရာက္လာသည္။ဦးဘ
ဆရာၾကီးနဲ႕ေတြ႕ရမွာ သိပ္ေၾကာက္ေနတယ္။သူ႕မွာ သူငယ္နာေရာဂါရွိေတာ့ မ်က္ေၾကာကဆြဲေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ကုေနတာ မေပ်ာက္ေသးလို႕ပါ"
ဦးျမတ္နိုးေျပာပံုက ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္။ " ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္နိ
" သမီးအေမကလည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတ
" ကြ်န္ေတာ္လည္းသူ႕ကိုအဲ့လို မလုပ္ဖို႕ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေ
" မိဘေလာက္ ေၾကာက္ရံုနဲ႕ေတာ့မရပါဘူး။ ေဖ်ာက္လို႕ရတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ရုပ္ကေလးကသိပ္လွတယ္။
ၾကီးတဲ့အခါ အလွပ်က္ရွာလိမ့္မယ္ "
" သူ.....ဆရာၾကီးကို သိပ္ေၾကာက္ပီးသိပ္မုန္းသြား
ေျပာေနတယ္" "
သူလွသြားရင္ျပီးတာပဲဗ်ာ။မုန
" ဆရာၾကီးရဲ႕ေစတနာကို..ကြ်န္ေ
ပို၀မ္းသာၾကရမွာပါ"
ဆရာၾကီးဦးဘျဖဴကို ၾကည့္ျပီး ဦးျမတ္နိုင္းေခါင္းညိတ္ျပလ
ဦးဘျဖဴ ေလးတန္းကို၀င္မိသည္ႏွင့္သီတ
သို႕ေသာ္ မတတ္ႏိုင္ " ကဲ...မင္းထ..." ၾကိမ္လံုးၾကီးက သီတာမိုးထံသို႕ ထိုးျပလ်က္...
" ငါေျပာတာကို ေသခ်ာမွတ္ထားသတိထား ႏွာေခါင္းမရွံဳ႕နဲ႕၊အေၾကာမတ
ႏွာေခါင္းရွံဳ႕တိုင္း......
ျဖန္းးးးးးးး မ်က္ေတာင္ခတ္တိုင္း.....ျဖန
ထိသလို သီတာမိုး ခံစားရသည္။
ျဖန္းခနဲျမည္ေသာ ၾကိမ္သံၾကီးကိုေၾကာက္လြန္းျ
ဒါကိုေဖ်ာက္ဖို႕ ေပ်ာက္ပါ့မလား..... ထိန္းထားသည့္ၾကားမွ အေၾကာကဆြဲသြားသည္။
ျဖန္း....... " မတြန္႕နဲ႕ ဆက္ဖတ္.... " ဆရာၾကီး မ်က္နွာက တင္းသည္။ေလသံကမာသည္။
မ်က္ေၾကာမဆြဲေအာင္ အစြမ္းကုန္ထိန္းခ်ဳပ္ရသည္။ စာတစ္လံုး တုတ္တစ္ခ်က္ႏွင့္ စာတစ္ပိုဒ္ ျပီးရသည္။ ဆရာၾကီးဦးဘျဖဴ စာေမးစရာရွိတုိင္းလည္း သီတာမိုး မလြတ္ေစရ။
ေျဖရတိုင္းလည္း ၾကိမ္သံက ညံမစဲ။
" ေျဖေလ....." ေျဖသည္။တြန္႕သည္။ ျဖန္း...... " မတြန္႕ပဲနဲ႕ ေျဖ...." သီတာမိုးမ်က္ရည္မ်ားၾကားမွ ဆရာၾကီးကိုမုန္းတီးစြာ လွမ္းၾကည့္သည္"
" မုန္းတယ္...မုန္းတယ္...သိပ္
တစ္ပည့္ေရ...."
ဦးဘျဖဴစိတ္မေကာင္းစြာ ေတြးမိသည္။ တပည့္မုန္းသည္၊ ေၾကာက္သည္ကိုမရခ်င္ေသာ္လည္း
" ဆရာအတြက္မဟုတ္ပါဘူး တစ္ပည့္ေရ ။ တစ္ပည့္အတြက္ပါ.... " ဦးဘျဖဴရင္ထဲမွာ ေတာင္းပန္ေနမိသည္။သို႕ေသာ္မ
ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ အေငါက္ခံ၊ အေျခာက္ခံေနရေတာ့ မိန္းကေလးခမ်ာ အေၾကာက္ၾကီးေၾကာက္ပီး အေၾကာမတြန္႕ရန္ အစြန္းကုန္ သတိထားထိန္းခ်ဳပ္ရသည္။
တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္၊ တစ္လျပီးတစ္လ ေလ်ာ့နည္းလာေသာအခါ အားတက္ရသည္။ ႏွာေခါင္းရွံဳ႕သည္က အရင္ေပ်ာက္သြားသည္။ အေၾကာက တြန္႕ေနဆဲ၊အေၾကာမတြန္႕လ်င္
မ်က္ေတာင္ကမခတ္ေတာ့ပါ။ ေန႕တိုင္းစာအေမးခံေနရေတာ့ တစ္ျပစ္က နွစ္ျပစ္မျဖစ္ေအာင္စာကိုလဲ ညက္ညက္ေက်ေအာင္က်က္မွတ္ရသည္
စာၾကည့္ရင္လဲဆရာၾကီး
ေစာင့္ၾကည့္ေနသလိုခံစားရပီး
စာက်က္ေသာအက်ိဳးေၾကာင့္ ပထမအစမ္းတြင္တစ္တန္းလံုးမွာ
ေပ်ာက္သြားသည္။ သို႕ေသာ္ဦးဘျဖဴက မေလွ်ာ့ေသး။ေန႕စဥ္အတန္းထဲမွ
အေၾကာတြန္႕လွ်င္ ေငါက္သည္။ဆူသည္။ ေလးတန္းစာေမးပြဲတြင္ သီတာမိုး တစ္ျမိဳ႕နယ္လံုးမွာပထမရသည္။
သို႕ေသာ္ရိုးရိုးေအာင္ေသာ တပည့္မ်ားက ဦးဘျဖဴကိုလာကန္ေတာ့က်ေသာ္လ
တစ္ခါတစ္ရံလမ္းမွာဆံုမိလွ်င
" ေအးေလ... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႕အက်င့္ဆိုးေလး ေပ်ာက္ပီး သူ႕ဘ၀ေလးလွသြားရင္ျပီးတာပါပ
ဆရာဦးဘျဖဴ ေက်နပ္ပါသည္။
ဆန္းသစ္လြင္ရုပ္ရွင္ရံုေရွ႕
ျပၾကသည္။ ကားတံခါးဖြင့္ေပးၾကသည္။ ကားေပၚမွဆင္းလာသူမ်ားမွာ အဖိုးတန္အ၀တ္အစားမ်ားႏွင့္စ
ဦးဘျဖဴ ေရာက္သြားေသာအခါသူ႕စက္ဘီးအိ
" ဒီမွာဆရာၾကီး... ခင္ဗ်ားစက္ဘီးကို ဟိုဘက္ေဘး အုတ္တံတိုင္းနား သြားကပ္ထားလိုက္ပါ "
ၾကိဳဆိုသူတစ္ေယာက္ကခန္းမအလွ
" ေအး...ေအး... ထားပါ့မယ္ကြာ...."
စက္ဘီးကို တြန္းယူသြားျပီးအုတ္တံတိုင္
မဂၤလာခန္းမဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့၏၊ " ၾကြပါခင္ဗ်ာ....ၾကြပါ..ဒီဘက
ဧည့္ၾကိဳမ်ားက ဂုဏ္သေရရွိဧည့္သည္မ်ားကို ဆီးၾကိဳျပီး ရိုေသေလးစားစြာ
ေနရာခ်ေပးေနၾကသည္။ ဦးဘျဖဴမွာ က်န္သည့္လူမ်ားနွင့္စာရင္ အ၀တ္အဆင္က ေတာက္ေျပာင္ျခင္းမရွိ။ ဧည့္ၾကိဳေတြမ်ားေသာ္လည္းဦး
ေခၚသူမရွိ ေနရာေပးသူမရွိ ဘယ္စားပြဲထိုင္ရမွန္းမသိ ေလွ်ာက္ရင္းေလွ်ာက္ရင္းနွင္
" ေဟာ..ဟိုမွာ...ဆရာၾကီးလာေနပ
သတိုးသမီးဖခင္ဦးျမတ္မိုးကိ
" လာ ဆရာၾကီး ဟိုေရွ႕ကိုၾကြ......"
ဦးျမတ္မိုးကဆရာၾကီးလက္ကိုု
ဦးဘျဖဴထိုင္ရသည္။
" အင္း....ဒါဟာ..ငါနဲ႕တန္တဲ့ေ
အ၀တ္အစားေျပာင္လက္ျခင္းမရွိ
အဆိုေတာ္တစ္ဦးက
" အခါေတာ္ေပးတာက နတ္ေရးငယ္ေရြစာ " သီခ်င္းကိုသီဆိုေပးသည္။ ခန္းမထဲမွာမီးမ်ားအားလံဳးဖြ
" အို...ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလိုက္
သတို႕သား သတို႕သမီးအနီးသို႕ေရာက္ေသာအ
နွစ္ေယာက္လံုးကဆရာ၀န္ေတြ ဂုဏ္ခ်င္းလဲညီပါ။သတို႕သားကလ
တပည့္ရဲ႕အလွကို ဦးဘျဖဴ ဂုဏ္ယူေနမိသည္။
" ေၾသာ္.....ႏွာေခါင္းရွံဳ႕လိ
ရွိတဲ့မ်က္ႏွာေလး "
အားလံဳးျပီးလို႕ စားေသာက္ၾကေသာအခါ သတို႕သားႏွင့္ သတို႕သမီးက ဧည့္သည္မ်ားကိုလိုက္နွဳတ္ဆက
ဆရာၾကီး ဦးဘျဖဴ။ သတို႕သမီးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးမွာ ပကတိ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းလ်က္..." သီတာေျပာတဲ့ ဆရာၾကီး ဦးဘျဖဴေလ " သတို႕သမီးကသတို႕သားကိုမိတ္ဆ
"ဆရာၾကီးကို သိပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဆရာၾကီးေၾကာင့္ ခုလိုေခ်ာလွလွေလးကို ကြ်န္ေတာ္ရတာ " သတို႕သားကလူသြက္၊ သတို႕သမီးရွက္သြားသည္က ပိုပီးခ်စ္စရာအလွ....
" မဟုတ္ပါဘူး လူေလးရယ္...ဆရာတပည့္ကသူ႕ဘာသ
ေရာဂါရွိတယ္တဲ့။
ဆရာၾကီးက ေပ်ာက္ေအာင္ေဖ်ာက္ေပးလို႕ အခုလိုေကာင္းသြားတာတဲ့။ အဲ့ဒီတုန္းက ဆရာၾကီးကိုသိပ္မုန္းတာပဲတဲ့
အမုန္းခံျပီးျပဳျပင္မေပးရင္
သတို႕သမီးကရွက္ျပံဳးေလးျဖင္
ဆရာၾကီးေကာ မိဘမ်ားပါ တစ္ဟားဟားရီလိုက္ၾကသည္။ ကင္မရာမီးေရာင္မ်ားက တစ္ဖ်ပ္ဖ်ပ္။ ရိုက္လိုက္ၾကသည့္ ဗီဒီယို၊ ခန္းမထဲမွာလူမ်ားဆရာၾကီးႏွင
သတို႕သမီးကိုလွမ္းၾကည့္ၾကသည
" ေၾသာ္..... သူတို႕အေသအခ်ာျပင္ဆင္ထားၾကတ
ဆရာၾကီး၏ ေစတနာအေရာင္အလင္းတို႕သည္ ခန္းမထဲမွ စိန္ေရာင္ေရႊေရာင္တို႕ထက္ ပိုမိုေတာက္ေျပာင္လ်က္.....
၀တၳဳဳ - လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္
( ဆရာ လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္ )
လွပခမ္းနားေသာ ဖိတ္စာတစ္ေစာင္..
ေဒါက္တာ၀င္းနိုင္ဦး နွင့္ ေဒါက္တာသီတာမိုး
" ေဖေဖ... ဒီဖိတ္စာ သမီးကိုေပးေနာ္... သိမ္းထားခ်င္လို႕"
ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူ သမီးငယ္က ဖိတ္စာကိုအိတ္နဲ႕တကြ အပိုင္ယူလိုက္သည္။
" အဲ့ဒီ ဖိတ္စာတစ္ေစာင္ကို ႏွစ္ရာက်တယ္တဲ့....."
ေဒၚျမေအးက ေစ်းသည္ပီပီ ေက်ာက္ဆည္ေစ်းထဲမွာ သတင္းၾကားခဲ့ျပီ။
" ဆန္းသစ္လြင္ ရုပ္ရွင္ရံုမွာ မဂၤလာေဆာင္မွာတဲ့ ေမေမရ၊ ဖိတ္စာထဲမွာပါတယ္"
" ဟုတ္တယ္...ရန္ကုန္ပံုစံအတို
ဖိတ္တာေတာင္ခြဲတမ္းနဲ႕၊တစ္ေ
ဘယ္ႏွေထာင္ဖိုးဆိုလားး သတိုးသားက္က တစ္ရာ့ငါးဆယ္။သတိုးသမီးဖက္က
တစ္ရာ့ငါးဆယ္။တစ္ကယ့္မ်က္ႏွ
ေဒၚျမေအးသတင္းကပိုစံုတယ္ "
အဲ့ဒီအထဲမွာငါ့ဖိတ္တာ....ဂု
ဆရာဦးဘျဖဴက သမီးလက္မွဖိတ္စာကိုလွမ္းၾကည
" ဂုဏ္ယူတာက ဟုတ္ပါရဲ႕၊ဖိတ္စာကႏွစ္ရာေကြ
ေစ်းထဲမွာေျပာေနၾကတယ္။ ရွင့္မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္အျင
" ဟ....ဒါကေတာ့ရွင္းေနတာပဲကြာ
" ဘာမွလက္မဖြဲ႕ပဲနဲ႕လား "
" ေအးေပါ့....."
" အဲ့ဒါဆိုရင္ေတာ့ မသြားနဲ႕၊ သူေဌးေတြၾကားမွာ အားနာစရာၾကီး "
" မျမေအးရာ.... သူေဌးေတြက
ဘယ္ေလာက္လက္ဖြဲ႕ႏိုင္မွာလဲက
ဆရာၾကီးက ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ အေ၀းဆီသို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ မူလတန္းေက်ာင္းကေလးကိုျမင္ေ
လြန္ခဲ့ေသာဆယ့္ငါးႏွစ္ခန္႕က
ဆရာဦးဘျဖဴေက်ာင္းမွာစည္းကမ
ဆရာဦးဘျဖဴက ေက်ာင္းအုပ္ဆိုေသာ္လည္း ေလးတန္းမွာ သခ်ၤာနွင့္ျမန္မာစာ ကိုယ္တိုင္သင္သည္။
တစ္ေန႕တြင္ ေလးတန္းသို႕ ျမန္မာစာသင္ရန္ ၀င္သြားစဥ္ ေက်ာင္းသူအသစ္မိန္းကေလးကို သတိထားမိသည္။ျဖဴျဖဴသန္႕သန္႕
ထံုးစံအတိုင္း ဦးဘျဖဴအခ်ိန္မွာ တစ္တန္းလံုးျငိမ္သက္ေနသည္။ဥ
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအားလံုး
ဦးဘျဖဴက ေက်ာင္းသူအသစ္ဆီသို႕ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။မန္းကေလ
" ဟိုကေလးမ.....ဖတ္စမ္း..."
ဦးဘျဖဴကလက္ထဲမွာ ၾကိမ္လံုးျဖင့္ ညႊန္ျပလိုက္သည္။ မိန္းကေလး၏ ကိုယ္လံုးကေလးတုန္သြားသည္ကိ
မိန္းကေလးမတ္တက္ထသည္။ ဖတ္စာ၏ပထမစာပိုဒ္ကိုစဖတ္ရန္
" ဘယ္လိုျဖစ္တာပါလိမ့္"
မိန္းကေလးက စာနည္းနည္းဖတ္လိုက္။ႏွာေခါင
ျဖန္း....... ဦးဘျဖဴကသူ႕ေရွ႕မွစားပြဲကို
" ရပ္စမ္း....မင္းနာမည္ဘယ္သူလ
ျဖန္းးးးမိန္းကေလးႏွာေခါင္း
" မင္းဘယ္လိုျဖစ္လို႕ ႏွာေခါင္းရွံဳ႕၊အေၾကာတြန္႕လ
သီတာမိုးဘာမွမေျဖနိုင္။အေၾက
မ်က္ရည္မ်ားရစ္၀ဲေနၾကျပီ။
" သူ႔မွာ သူငယ္နာေရာဂါရွိလို႕ ဆရာၾကီး"
မိန္းကေလးေဘးမွ ျမျမစန္းက ထေျဖသည္။
" ဘာသူငယ္နာေရာဂါလဲ၊ မလိုခ်င္ဘူး... သူငယ္နာဆိုရင္လည္း ေပ်ာက္ေအာင္ေဖ်ာက္ရမယ္။ေနာက
မင္းနာမည္ဘယ္သူလဲေျပာ...."
သီတာမိုးေျဖရန္ၾကိဳးစားသည္န
ျပန္ေျဖ... မင္းနာမည္ဘယ္သူလဲ "
သီတာမိုးမေျဖနိုင္ပါ။ပါးေပၚ
"ဟဲ့..ေျဖေလ.."
" သီ...တာမိုး..." ႏွာေခါင္းမရွံဳ႕၊အေၾကာမတြန္
" ထိုင္ေတာ့...ေနာက္ကို
စာဖတ္ရင္၊စာေမးလို႕ေျဖရင္ ႏွာေခါင္းမရွံဳ႕နဲ႕၊အေၾကာမတ
သီတာမိုးထိုင္လိုက္သည္။မ်က္
ရွိဳက္လိုက္သည့္အခါ ကိုယ္ကေလးတုန္ခါသြားရွာသည္။
ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ ဦးဘျဖဴ၏ရံုးခန္းသို႕ သီတာမိုးအေဖ ဦးျမတ္မိုးေရာက္လာသည္။ဦးဘ
ဆရာၾကီးနဲ႕ေတြ႕ရမွာ သိပ္ေၾကာက္ေနတယ္။သူ႕မွာ သူငယ္နာေရာဂါရွိေတာ့ မ်က္ေၾကာကဆြဲေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ကုေနတာ မေပ်ာက္ေသးလို႕ပါ"
ဦးျမတ္နိုးေျပာပံုက ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္။ " ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္နိ
" သမီးအေမကလည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတ
" ကြ်န္ေတာ္လည္းသူ႕ကိုအဲ့လို မလုပ္ဖို႕ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေ
" မိဘေလာက္ ေၾကာက္ရံုနဲ႕ေတာ့မရပါဘူး။ ေဖ်ာက္လို႕ရတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ရုပ္ကေလးကသိပ္လွတယ္။
ၾကီးတဲ့အခါ အလွပ်က္ရွာလိမ့္မယ္ "
" သူ.....ဆရာၾကီးကို သိပ္ေၾကာက္ပီးသိပ္မုန္းသြား
ေျပာေနတယ္" "
သူလွသြားရင္ျပီးတာပဲဗ်ာ။မုန
" ဆရာၾကီးရဲ႕ေစတနာကို..ကြ်န္ေ
ပို၀မ္းသာၾကရမွာပါ"
ဆရာၾကီးဦးဘျဖဴကို ၾကည့္ျပီး ဦးျမတ္နိုင္းေခါင္းညိတ္ျပလ
ဦးဘျဖဴ ေလးတန္းကို၀င္မိသည္ႏွင့္သီတ
သို႕ေသာ္ မတတ္ႏိုင္ " ကဲ...မင္းထ..." ၾကိမ္လံုးၾကီးက သီတာမိုးထံသို႕ ထိုးျပလ်က္...
" ငါေျပာတာကို ေသခ်ာမွတ္ထားသတိထား ႏွာေခါင္းမရွံဳ႕နဲ႕၊အေၾကာမတ
ႏွာေခါင္းရွံဳ႕တိုင္း......
ျဖန္းးးးးးးး မ်က္ေတာင္ခတ္တိုင္း.....ျဖန
ထိသလို သီတာမိုး ခံစားရသည္။
ျဖန္းခနဲျမည္ေသာ ၾကိမ္သံၾကီးကိုေၾကာက္လြန္းျ
ဒါကိုေဖ်ာက္ဖို႕ ေပ်ာက္ပါ့မလား..... ထိန္းထားသည့္ၾကားမွ အေၾကာကဆြဲသြားသည္။
ျဖန္း....... " မတြန္႕နဲ႕ ဆက္ဖတ္.... " ဆရာၾကီး မ်က္နွာက တင္းသည္။ေလသံကမာသည္။
မ်က္ေၾကာမဆြဲေအာင္ အစြမ္းကုန္ထိန္းခ်ဳပ္ရသည္။ စာတစ္လံုး တုတ္တစ္ခ်က္ႏွင့္ စာတစ္ပိုဒ္ ျပီးရသည္။ ဆရာၾကီးဦးဘျဖဴ စာေမးစရာရွိတုိင္းလည္း သီတာမိုး မလြတ္ေစရ။
ေျဖရတိုင္းလည္း ၾကိမ္သံက ညံမစဲ။
" ေျဖေလ....." ေျဖသည္။တြန္႕သည္။ ျဖန္း...... " မတြန္႕ပဲနဲ႕ ေျဖ...." သီတာမိုးမ်က္ရည္မ်ားၾကားမွ ဆရာၾကီးကိုမုန္းတီးစြာ လွမ္းၾကည့္သည္"
" မုန္းတယ္...မုန္းတယ္...သိပ္
တစ္ပည့္ေရ...."
ဦးဘျဖဴစိတ္မေကာင္းစြာ ေတြးမိသည္။ တပည့္မုန္းသည္၊ ေၾကာက္သည္ကိုမရခ်င္ေသာ္လည္း
" ဆရာအတြက္မဟုတ္ပါဘူး တစ္ပည့္ေရ ။ တစ္ပည့္အတြက္ပါ.... " ဦးဘျဖဴရင္ထဲမွာ ေတာင္းပန္ေနမိသည္။သို႕ေသာ္မ
ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ အေငါက္ခံ၊ အေျခာက္ခံေနရေတာ့ မိန္းကေလးခမ်ာ အေၾကာက္ၾကီးေၾကာက္ပီး အေၾကာမတြန္႕ရန္ အစြန္းကုန္ သတိထားထိန္းခ်ဳပ္ရသည္။
တစ္ရက္ထက္တစ္ရက္၊ တစ္လျပီးတစ္လ ေလ်ာ့နည္းလာေသာအခါ အားတက္ရသည္။ ႏွာေခါင္းရွံဳ႕သည္က အရင္ေပ်ာက္သြားသည္။ အေၾကာက တြန္႕ေနဆဲ၊အေၾကာမတြန္႕လ်င္
မ်က္ေတာင္ကမခတ္ေတာ့ပါ။ ေန႕တိုင္းစာအေမးခံေနရေတာ့ တစ္ျပစ္က နွစ္ျပစ္မျဖစ္ေအာင္စာကိုလဲ ညက္ညက္ေက်ေအာင္က်က္မွတ္ရသည္
စာၾကည့္ရင္လဲဆရာၾကီး
ေစာင့္ၾကည့္ေနသလိုခံစားရပီး
စာက်က္ေသာအက်ိဳးေၾကာင့္ ပထမအစမ္းတြင္တစ္တန္းလံုးမွာ
ေပ်ာက္သြားသည္။ သို႕ေသာ္ဦးဘျဖဴက မေလွ်ာ့ေသး။ေန႕စဥ္အတန္းထဲမွ
အေၾကာတြန္႕လွ်င္ ေငါက္သည္။ဆူသည္။ ေလးတန္းစာေမးပြဲတြင္ သီတာမိုး တစ္ျမိဳ႕နယ္လံုးမွာပထမရသည္။
သို႕ေသာ္ရိုးရိုးေအာင္ေသာ တပည့္မ်ားက ဦးဘျဖဴကိုလာကန္ေတာ့က်ေသာ္လ
တစ္ခါတစ္ရံလမ္းမွာဆံုမိလွ်င
" ေအးေလ... ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႕အက်င့္ဆိုးေလး ေပ်ာက္ပီး သူ႕ဘ၀ေလးလွသြားရင္ျပီးတာပါပ
ဆရာဦးဘျဖဴ ေက်နပ္ပါသည္။
ဆန္းသစ္လြင္ရုပ္ရွင္ရံုေရွ႕
ျပၾကသည္။ ကားတံခါးဖြင့္ေပးၾကသည္။ ကားေပၚမွဆင္းလာသူမ်ားမွာ အဖိုးတန္အ၀တ္အစားမ်ားႏွင့္စ
ဦးဘျဖဴ ေရာက္သြားေသာအခါသူ႕စက္ဘီးအိ
" ဒီမွာဆရာၾကီး... ခင္ဗ်ားစက္ဘီးကို ဟိုဘက္ေဘး အုတ္တံတိုင္းနား သြားကပ္ထားလိုက္ပါ "
ၾကိဳဆိုသူတစ္ေယာက္ကခန္းမအလွ
" ေအး...ေအး... ထားပါ့မယ္ကြာ...."
စက္ဘီးကို တြန္းယူသြားျပီးအုတ္တံတိုင္
မဂၤလာခန္းမဆီသို႕ ေလွ်ာက္လာခဲ့၏၊ " ၾကြပါခင္ဗ်ာ....ၾကြပါ..ဒီဘက
ဧည့္ၾကိဳမ်ားက ဂုဏ္သေရရွိဧည့္သည္မ်ားကို ဆီးၾကိဳျပီး ရိုေသေလးစားစြာ
ေနရာခ်ေပးေနၾကသည္။ ဦးဘျဖဴမွာ က်န္သည့္လူမ်ားနွင့္စာရင္ အ၀တ္အဆင္က ေတာက္ေျပာင္ျခင္းမရွိ။ ဧည့္ၾကိဳေတြမ်ားေသာ္လည္းဦး
ေခၚသူမရွိ ေနရာေပးသူမရွိ ဘယ္စားပြဲထိုင္ရမွန္းမသိ ေလွ်ာက္ရင္းေလွ်ာက္ရင္းနွင္
" ေဟာ..ဟိုမွာ...ဆရာၾကီးလာေနပ
သတိုးသမီးဖခင္ဦးျမတ္မိုးကိ
" လာ ဆရာၾကီး ဟိုေရွ႕ကိုၾကြ......"
ဦးျမတ္မိုးကဆရာၾကီးလက္ကိုု
ဦးဘျဖဴထိုင္ရသည္။
" အင္း....ဒါဟာ..ငါနဲ႕တန္တဲ့ေ
အ၀တ္အစားေျပာင္လက္ျခင္းမရွိ
အဆိုေတာ္တစ္ဦးက
" အခါေတာ္ေပးတာက နတ္ေရးငယ္ေရြစာ " သီခ်င္းကိုသီဆိုေပးသည္။ ခန္းမထဲမွာမီးမ်ားအားလံဳးဖြ
" အို...ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလိုက္
သတို႕သား သတို႕သမီးအနီးသို႕ေရာက္ေသာအ
နွစ္ေယာက္လံုးကဆရာ၀န္ေတြ ဂုဏ္ခ်င္းလဲညီပါ။သတို႕သားကလ
တပည့္ရဲ႕အလွကို ဦးဘျဖဴ ဂုဏ္ယူေနမိသည္။
" ေၾသာ္.....ႏွာေခါင္းရွံဳ႕လိ
ရွိတဲ့မ်က္ႏွာေလး "
အားလံဳးျပီးလို႕ စားေသာက္ၾကေသာအခါ သတို႕သားႏွင့္ သတို႕သမီးက ဧည့္သည္မ်ားကိုလိုက္နွဳတ္ဆက
ဆရာၾကီး ဦးဘျဖဴ။ သတို႕သမီးရဲ႕မ်က္ႏွာေလးမွာ ပကတိ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းလ်က္..." သီတာေျပာတဲ့ ဆရာၾကီး ဦးဘျဖဴေလ " သတို႕သမီးကသတို႕သားကိုမိတ္ဆ
"ဆရာၾကီးကို သိပ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဆရာၾကီးေၾကာင့္ ခုလိုေခ်ာလွလွေလးကို ကြ်န္ေတာ္ရတာ " သတို႕သားကလူသြက္၊ သတို႕သမီးရွက္သြားသည္က ပိုပီးခ်စ္စရာအလွ....
" မဟုတ္ပါဘူး လူေလးရယ္...ဆရာတပည့္ကသူ႕ဘာသ
ေရာဂါရွိတယ္တဲ့။
ဆရာၾကီးက ေပ်ာက္ေအာင္ေဖ်ာက္ေပးလို႕ အခုလိုေကာင္းသြားတာတဲ့။ အဲ့ဒီတုန္းက ဆရာၾကီးကိုသိပ္မုန္းတာပဲတဲ့
အမုန္းခံျပီးျပဳျပင္မေပးရင္
သတို႕သမီးကရွက္ျပံဳးေလးျဖင္
ဆရာၾကီးေကာ မိဘမ်ားပါ တစ္ဟားဟားရီလိုက္ၾကသည္။ ကင္မရာမီးေရာင္မ်ားက တစ္ဖ်ပ္ဖ်ပ္။ ရိုက္လိုက္ၾကသည့္ ဗီဒီယို၊ ခန္းမထဲမွာလူမ်ားဆရာၾကီးႏွင
သတို႕သမီးကိုလွမ္းၾကည့္ၾကသည
" ေၾသာ္..... သူတို႕အေသအခ်ာျပင္ဆင္ထားၾကတ
ဆရာၾကီး၏ ေစတနာအေရာင္အလင္းတို႕သည္ ခန္းမထဲမွ စိန္ေရာင္ေရႊေရာင္တို႕ထက္ ပိုမိုေတာက္ေျပာင္လ်က္.....
၀တၳဳဳ - လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္
No comments:
Post a Comment
မိတ္ေဆြ...အခ်ိန္ေလးရရင္ blogg မွာစာလာဖတ္ပါေနာ္
ဗဟုသုတ ရနိုင္တယ္။